ဘုရားႀကီးတေခါက္

မႏ ၱေလး ေရာက္ရင္ ဘုရားႀကီး မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ေတာ့ တေခါက္ေရာက္ေအာင္သြားသည္။ ဘုရားဖူးသြားရင္း၊ မေရာက္တဲ့ ကာလအတြင္း ဘာမ်ားေျပာင္းလဲသြားသလဲ ေလ့လာလုိျခင္းျဖစ္သည္။

ေရႊတိဂံု ရင္ျပင္ကေတာ့ က်ဥ္းက်ဥ္း လာသည္၊ လူတစ္စုေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ ေနာက္ဆံုးအခ်င္းခ်င္း စာထုတ္ၾကသည္၊ အႀကီးဆံုးထိေရာက္သည္ဆိုသည္၊ ဘုရားဖူးေတြအတြက္ ခက္ခဲသလို ရင္ျပင္ အလွကိုထိခိုက္ေစသည္။

နံနက္မနိုးေသာ ကိုယ္အတြက္ ဘုရားႀကီးမ်က္နွာသစ္ေတာ္ခ်ိန္ ဘယ္ေတာ့မွ မမွီ။
မနက္ ၁၀နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေရာက္သြားသည္၊ ဘုရားဖူး၊ ေရႊခ်၊ တစ္ပတ္ပတ္၊ ေစာင္းတန္းေလ်ွာက္ လုပ္မည္ဟု အစီအစဥ္ဆြဲထားသည္။

ပထမဦးဆံုး ေရႊခ်ရန္ ေရႊဆိုင္းဝယ္သည္၊ ကပ္ရက္ခံုကုိသြားၿပီး တံဆိပ္နွိပ္ရသည္၊ အဆိုင္း ၃ဝ ဝယ္လိုက္သည္၊ တံဆိပ္ဝယ္တုန္း နွိပ္လိုက္ရင္ရတာပဲ၊ အစဥ္အလာ ကိုမဖ်က္ခ်င္တဲ့ သေဘာမ်ားလား။

ဘုရားဝတ္ျပဳ ဆုေတာင္းဆုယူျပဳၿပီး ေရႊခ်ရန္ဘုရားဘက္ထြက္လာသည္၊
‘ဟို’ အသံႀကီးနွင့္ မီးျပတ္သြားသည္၊
‘ေရြခ်မည္႔သူမ်ား ခဏ ေစာင့္ပါခင္ဗ်ား၊ မီးခ်ိန္းမွာ မို႔လို႔ပါ၊’
တစ္မိနစ္ေလာက္ပဲၾကာသည္၊ မီးျပန္လာသည္၊
‘ေရႊခ် လို ့ရပါၿပီိ ခင္ဗ်ား၊ ေက်းဇူးတင္ပါသည္၊’
ကိုယ္လဲ ဘုရား ေပၚတက္ျပီး ေရႊခ်သည္၊ ပထမ လက္ရံုးေတာ္၊ ေနာက္ေတာ့ လက္ေတာ္ ခ်ရန္အလုပ္၊
‘ဟာ’ အသံႀကီးနွင့္ မီးျပတ္သြားသည္၊
‘ေရႊခ်မည္႔သူမ်ား ခဏ ေစာင့္ပါခင္ဗ်ား၊ မီးျပန္လာလို ့ပါ၊’
မိနစ္ဝက္ေလာက္ပဲၾကာသည္၊ မီးျပန္လာသည္၊
‘ေရႊခ်လို ့ရပါၿပီိ ခင္ဗ်ား၊ ေက်းဇူးတင္ပါသည္၊’
ကိုယ္ေဘးနားက ယိုဒယားနွစ္ေယာက္ နားမလည္၊ ဒါေပမဲ့ ေဘးကလူေတြ လုပ္တဲ့အတိုင္းလိုက္လုပ္သည္၊ နားလည္မူယူလိုက္ၾကသည္၊
ေရႊခ်လို ့ေကာင္းတုန္း နွစ္ရြက္ သံုးရြက္ပဲက်န္ေတာ့သည္၊
‘ေဟာ’ အသံႀကီးနွင့္ မီးျပတ္သြားသည္၊
‘ေရႊခ်မည္႔သူမ်ား ခဏ ေစာင့္ပါခင္ဗ်ား၊ မီးျပန္ပ်က္သြားလို ့ပါ၊’ ‘မီးခ်ိန္းမွာျဖစ္ပါတယ္၊ ခဏ ေစာင့္ပါခင္ဗ်ား၊’
တစ္မိနစ္ေလာက္ပဲၾကာသည္၊ မီးျပန္လာသည္၊
‘ေရႊခ်လို ့ရပါၿပီိ ခင္ဗ်ား၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား၊ က်န္းမာၾကပါေစ၊ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊’
ဒီလိုနဲ ့ ေရႊခ်လုိ႔ ၿပီးသြားသည္၊ ေအာက္ဆင္း ဘုရားထပ္ ဝတ္ျပဳၿပီး၊ ေမတၱာပို႔ျဖစ္သည္၊ က်န္းမာၾကပါေစ၊ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ လိုအင္ဆႏၵ ျပည့္ဝၾကပါေစ၊…….ၾကပါေစ၊…….ၾကပါေစ။

ၿပီးေနာက္ ရင္ျပင္ေတာ္ တစ္ပတ္ပတ္သည္၊ သြားပြတ္သည္၊ ေၾကးရုပ္ႀကီးေတြကိုေျပာတာပါ၊ ငယ္ငယ္ကတည္းက ပြတ္ေနၾက၊ လက္နွင့္ပြတ္သည္၊ ပါးနွင့္ပြတ္သည္။ ဗိုက္မနာပါေစနဲ ့၊ နွာမစီး ပါေစနဲ ့။

တစ္ေနရာတြင္ အဆင့္ျမင့္ ေရအိမ္သာသို႔ ညႊန္ျပထားသည္၊ အဆင့္ျမင့္ ၾကၿပီေပါ့ ၊ ေအာက္တြင္ေဆာ့ပန္နဲ ့ ေရးထားသည္ 'ေရသန္ ့သံုးသည္၊' အဆင့္ျမင့္လွခ်ည္းလား ေနာက္ထားတာလားေတာ့မသိ။

ေစာင္းတန္းေလ်ွာက္ၾကည့္သည္၊ စာအုပ္သံုးအုပ္ ဝယ္ျဖစ္သည္။ ၄၇၀ဝ က်သည္၊ ငါးေထာင္တန္ေပးလိုက္ သည္၊ ၃၀ဝျပန္းအမ္းမလားေစာင့္ေနသည္၊ မိန္းခေလးက ဟိုလိုလုိဒီလိုလိုနဲ႔ ၊ ဒီေန ့ကံမေကာင္းပါလား၊ ေရႊခ်တုန္းကလည္း မီးပ်က္၊ ကိုယ္ကပဲနားလည္မူ ယူလိုက္ပါသည္၊
‘ညီမျပန္းမအမ္းနဲ ့ေတာ့၊’ ‘ဟုတ္ကဲ့ရွင့္၊’ ‘ဟုတ္ကဲ့ရွင့္၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင့္’။
ကိုယ္ကိုတိုင္က နားမလည္တာျဖစ္မယ္။

သူငယ္ခ်င္းက ေျပာတယ္ မႏ ၱေလးက ‘နားလည္မူ ၿမိဳ႕ေတာ္’ ျဖစ္ေနၿပီ၊
ရံုးေတြသြားမလား၊ ေက်ာင္း ေတြသြားမလား၊ ဆိုင္ထိုင္မလား………လား နားလည္မူနွင့္ လုပ္/သြား။
ကားေမာင္းရင္၊ ဆိုင္ကယ္စီးရင္၊ စက္ဘီးစီးရင္၊ နားလည္မူနွင့္ ေမာင္း/စီး မွန္လို ့ နားလည္မူလြဲလို ့ကေတာ့ တိုက္ၿပီ၊ ေမွာက္ၿပီ တဲ့၊
ဆိုင္ကယ္ေတြကပုိဆုိး၊
ေၾသာ္ ၾကြပ္ၾကြပ္ အိတ္ကင္းစင္နယ္ေျမ ဆိုင္းဘုတ္္ႀကီးေတြနဲ ့

နားလည္မူ ၿမိဳ႕ေတာ္။ နားလည္မူ ၿမိဳ႕ေတာ္။

ၾကြပ္ၾကြပ္ အိတ္ကင္းစင္နယ္ေျမ ဆိုင္းဘုတ္္ႀကီး

အိမ္ျပန္ၾကၿပီ

(နားလည္မူဆိုတာ……………………မရွိတာကိုေျပာတာလား)