Tuesday, January 25, 2011

အဲဒီေန႔က အျဖစ္

"သမီးမွာ ခ်စ္သူရွိတယ္၊"

'ဟုတ္တယ္အားလုံးကုိပဲ ေျပာျပခ်င္တယ္၊ သမီးမွာ ခ်စ္သူရွိေနၿပီ၊ သမီးက အဲဒီ့ခ်စ္သူကုိပဲ လက္ထပ္ေပါင္းသင္း တသက္လုံးအတူတကြေနထုိင္သြားဘုိ႔ သမီးဆုံးျဖတ္ထားၿပီးၿပီေမေမ၊
ဒီလုိေျပာရတာကလည္း ေဖေဖေမေမတုိ႔က မမကုိ ဟုိလူရဲ႕သားကုိ သေဘာက်လား ဒီလူရဲ႕သားကုိ ဘယ္လုိထင္လဲနဲ႔ ၿပီးရင္သမီးဘက္လွည့္လာမွာစုိးလုိ႔ ဖြင့္ေျပာလုိက္ရတာပါ၊
သမီးတုိ႔ခ်စ္သူသက္တမ္း သုံးႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ၊ ဒုတိယႏွစ္ထဲက ကုိကုိနဲ႔ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့တာ၊ ကုိကုိက သမီးထက္ ၅ႏွစ္ေက်ာ္ႀကီးပါတယ္၊ အရင္တုန္းကေတာ့ ဝင္ေငြေကာင္းတဲ့ အစုိးရဌာနတစ္ခုမွာ လုပ္တယ္၊ ခုေတာ့ ကုိယ္ပုိင္လုပ္ငန္းႀကီးေတြ စလုပ္ေနပါၿပီ၊ မိဘအသုိင္းအဝုိင္းအတြက္လဲစိတ္ခ်ပါ သမီးေသခ်ာေလ့လာၿပီးမွ ခ်စ္သူျဖစ္လာခဲ့ၾကတာပါ၊ စိတ္မပူပါနဲ႔ ေေဖေဖေမေမတုိ႔ရယ္ သမီးက ၂၉ႏွစ္မွ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီးသား၊ သမီးအတြက္ ေဖေဖတိ္ု႔ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆင္းရဲေစရဘူး၊ ကုိကုိ႔ ကုိတစ္ေန႔အားလုံးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမွာပါ၊ ကုိက႔ုိနာမည္က ညီညီေက်ာ္ပါ၊'
ေဆးေက်ာင္းတက္ေနေသာ သမီးငယ္၏ စကားေၾကာင့္ အေဖအေမႏွင့္ အမျဖစ္သူတုိ႔ အံ့အားသင့္သြားရသည္။
တကယ္ေတာ့ ဦးေမာင္ဆက္၊ ေဒၚလဲ့လဲ့တုိ႔တြင္ ႏွင္းသီရိဆက္ႏွင့္ သင္းသီရိဆက္ ဆုိၿပီးသမီးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္က ရုပ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္ဆင္သည္၊ အသက္တစ္ႏွစ္သာကြာၾကသည္၊ သမီးႀကီး ႏွင္းသီရိဆက္တစ္ေယာက္ အုိင္အာနဲ႔ဒီႏွစ္ေက်ာင္းၿပီးသည္ ထုိအတြက္ဘြဲ႔လြန္တက္မလား ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ သမီးကုိေမးရင္း မိဘတုိ႔ဝတၱရားရွိသည့္အတုိင္း သမီးကုိ စကားစၾကည့္ၾကျခင္းျဖစ္သည္၊
ဒီတြင္ ေဆးေက်ာင္းတက္ေနေသာ သမီးငယ္က ဖြင့္ေျပာလာျခင္းျဖစ္သည္၊ သမီးငယ္၏အက်င့္သည္ ျဖစ္ခ်င္ေသာအရာကုိ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေလ့ရွိသည္၊ ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္သည္ ေဆးေက်ာင္းရေအာင္လုပ္သည္၊ ေသခ်ာစီစဥ္ၿပီးလွ်ဳိ႕ဝွက္တတ္သည္၊ ငယ္ငယ္ကတည္းက အမကုိေတာင္ၿပိဳင္ဘက္တစ္ေယာက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည္။
'အမ နင့္မွာေရာ ခ်စ္သူရွိလား၊'
'မရွိဘူး၊'
ဟြန္းဟြန္း…

.............................................................................

‘ကုိကုိ, အခု ကုိကုိက စီးပြားေရးမွာေအာင္ျမင္ေနေတာ့ ပ်ဳိပ်ဳိအုိအုိႏုႏု မိန္းမေတြကုိသတိထားေနာ္၊’
‘ဟုတ္ကဲ့ပါ၊’
‘သင္းသင္းကလြဲၿပီးဘယ္သူမွ မခ်စ္ရဘူး၊’
‘သင္းသင္းကုိဘဲ တသက္လုံးအလုိလုိက္ၿပီး အတူေနသြားရမယ္၊ သင္းသင္းကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ အျမဲထားရမယ္၊ စိတ္ညစ္ေအာင္မလုပ္ရဘူးလုိ႔ ကတိေပး၊’
‘ေပးပါတယ္၊’
‘သစၥုာရွိေၾကးေနာ္၊’
‘သင္းသင္းလဲ ကုိကုိကလြဲလုိ႔ဘယ္သူမွ မခ်စ္ဘူး၊ ကုိကုိနဲ႔ပဲ အတူတူေနသြားမယ္လုိ႔ ကတိေပးတယ္ သစၥုာရွိေၾကး၊’
‘သင္းသင္းသာ ရည္မွန္းခ်က္မထားခဲ့ရင္ ေဟာက္စ္ဆင္းၿပီးတာနဲ႔ ကုိကုိနဲ႔ လက္ထပ္ခ်င္တာ၊ တကယ္ပါ ကုိကုိ၊’
မဂၤလာဒုံေစ်းႀကီးေရွ႕က အေအးဆုိင္တစ္ဆုိင္တြင္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ကတိသစၥာေတြ တုိင္တည္ခဲ့ၾကသည္။

.............................................................................

ညီေက်ာ္တစ္ေယာက္ ဒီေဆးရုံသုိ႔ အေခါက္ေခါက္အခါခါ လာဘူးသည္၊ ေဆးရုံကုိ ဂိတ္ကမဝင္ပဲ ဘယ္အေပါက္ ဘယ္ေခ်ာင္က ဝင္ထြက္ရမည္ကုိ ေကာင္းေကာင္းသိသည္၊

ဒီေဆးရုံတြင္ခ်စ္သူ ေဒါက္တာသင္းသီရိဆက္ တစ္ေယာက္ တာဝန္က်သည္မဟုတ္ပါလား၊ ဒီညတြင္ ညီေက်ာ္တစ္ေယာက္ သင္းသီရိ ေပးထားေသာ ေဟာက္စ္ဆာဂ်င္ဆင္းသည့္အခ်ိန္ကဝတ္သည့္ ဂ်က္ကက္ကုိဝတ္ထားသည္၊ သူ႔ပုံစံက ေဆးေက်ာင္းသားႀကီးႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔တူေနသည္၊
ညီေက်ာ္ ေဆးရုံကုိ မလြယ္ေပါက္ကဝင္ခဲ့ေတာ့ ည ၁၁ နာရီေက်ာ္ၿပီ၊ အေဆာင္ ၂ တြင္သူငယ္ခ်င္း ျမင့္သိန္းတစ္ေယာက္ ေဆးရုံတက္ေနသည္မွာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ၿပီ၊ သူဆီအရင္သြားမယ္၊ ျမင့္သိန္းကုိ သူ႔ကုတင္ေပၚတြင္ေတြ႔ရသည္၊ ေဟ့ေကာင္ညီေက်ာ္ ညဘက္ႀကီး မင္းဘာလာလုပ္တာလဲ၊ ဒီညငါ မင္းကုိလာေစာင့္အိပ္ေပးမွာေလ၊ မလုိပါဘူးကြာ၊ မင္းေဆးလိပ္ေသာက္တယ္မဟုတ္လား၊ လာေဆးလိပ္ေသာက္ရင္းနဲ႔ စကားေျပာၾကရေအာင္၊ ျမင့္သိန္းသည္ေဆးလိပ္တအားႀကိဳက္၍ ေဆးရုံတြင္ ေဆးလိပ္ခုိးေသာက္မွာေသခ်ာသည္၊
‘မင္းဟာကလည္းေသခ်ာလုိ႔လား၊’ ျမင့္သိန္းကဆုိသည္၊
‘ငါေျပာတာကုိမေမ့နဲ႔ ငါဟုိဘက္သြားလုိက္ဦးမယ္၊’ ေျပာရင္း ညီေက်ာ္တစ္ေယာက္ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားနားေနရန္ အေဆာင္ဘက္သို႔ထြက္လာသည္။

အခန္းထဲတြင္ ေကာ္ဖီေသာက္ေနေသာ မာစတာတက္ေနေသာ ေဆးေက်ာင္းသားတစ္ဦးႏွင့္ ေဟာက္စ္ဆာဂ်င္ သုံးဦးကုိေတြ႔ရသည္၊ အဝတ္လဲခန္းတြင္ေတြ႔ေသာ ေခါင္းစြတ္တစ္ခုကုိ ယူဝတ္လုိက္သည္၊ ၿပီးေနာက္အခန္းထဲဝင္က မာစတာေက်ာင္းသားနဲ႔ စကားနည္းနည္းသြားေျပာသည္၊ ဒီေက်ာင္းသားက ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ညဘက္လာစရာမလုိပဲ လာသည္၊ ေဆးရုံကုိအိမ္မွတ္ေနသည္ထင္သည္၊ ထုိေနာက္ ေဟာက္စ္ဆာဂ်င္ သုံးဦးဝုိင္းကုိ ဝင္ထုိင္လုိက္သည္၊
‘ထုိင္မယ္ေနာ္၊’
‘ဟုတ္ကဲ့ ထုိင္ပါအစ္ကုိ’ ေလးေလးစားစားပင္၊
သူတုိ႔ေျပာေနတာနားေထာင္ျဖစ္သည္၊ မိန္းကေလးေတြအေၾကာင္းပင္၊ ညီေက်ာ္ကဖက္တီးကုိ ေမးခြန္းထုတ္လုိက္သည္၊
‘တကယ္လုိ႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕ခ်စ္သူျဖစ္မယ္ ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားရဲ႕မိန္းမျဖစ္မယ္ သူကတစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ အေနနီးစပ္ေနတယ္ဆုိရင္ မင္းဘယ္လုိလုပ္မလဲကြာ ဒုိင္ကေလးလုပ္ပါဦး၊’
ဖက္တီးက ‘ဒီလုိရွိတယ္အစ္ကုိ၊ အျပတ္ရွင္းပစ္မယ္၊ က်ေနာ္ကအခ်စ္ကုိတန္ဘုိးထားသူ၊ သစၥုာတရားကုိ တန္ဘုိးထားသူ လက္ေတြဘာေတြပါေကာင္းပါလာလိမ့္မယ္၊’
အရွည္ႀကီးကေကာ
‘က်ေနာ္ကေျဖာင္းဖ်ၾကည့္မယ္၊ ေဆြးေႏြးၾကည့္မယ္ အမွားအယြင္းေတြရွိရင္ျပင္ရေအာင္ေပါ့၊ တကယ္ခ်စ္ၾကရင္ေတာ့ ခ်စ္သူဟာ ကုိယ္ဘက္ျပန္ပါလာမွာပါ၊ အခ်စ္ဆုိတာ တကယ္ေလးနက္ပါတယ္၊’
ကုိပိန္ပိန္ကေရာ ဘယ္လုိထင္သလဲ၊
‘က်ေနာ္ေမးၾကည့္မယ္ေလ ျပတ္ျပတ္သားသားေပါ့၊ ငါကုိခ်စ္ေသးသလား၊ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲေပါ့၊ ကုိယ့္ကုိ သစၥုာမရွိတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ ဂုိးေပါ့ အစ္ကုိရာ၊ မိန္းမေပါသလုိ ခ်စ္သူလည္းေပါပါတယ္၊ မိန္းမေတြအေၾကာင္း အစ္ကုိဘယ္ေလာက္သိသလဲ၊ ေဖါက္လြဲေဖါက္ျပန္အႏုိင္ဆုံး အရာသည္ မိန္းမ မည္၏၊’
‘ဒီလုိရွိတယ္ ဒီညတာဝန္က်တဲ့ ေဒါက္တာ သင္းသီရိမွာ လက္ထပ္ရမဲ့သူ ခ်စ္သူရွိတယ္၊ အဲဒါကုိ ေဒါက္တာ ရင္ခ်ိန္းဆုိတဲ့ ငနဲကလုိက္ကပ္ေနတာ၊’
‘က်ေနာ္တုိ႔လည္းၾကားတယ္အစ္ကုိ၊ ေဒါက္တာ ရင္ခ်ိန္းကေတာ္ေတာ္အေျပာေကာင္းဆုိပဲ၊ ေၾကြေအာင္လဲေျပာတတ္တယ္၊ ေရလဲရွိတယ္တဲ့၊’
‘ဒါဆုိဒီေန႔သူတုိ႔အတြက္ ျပဇာတ္ေလးတစ္ပုဒ္ကရေအာင္’
‘က်ေနာ္တုိ႔ ရႈတ္ရႈတ္ရွက္ရွက္မလုပ္ခ်င္ပါဘူး အစ္ကုိရာ၊’
‘ဘာမွာမခက္ပါဘူး ပညာသားပါပါ ပါ၊ ဒီခုံမွာထုိင္ၿပီး စကားေတြကုိက်ယ္က်ယ္ေျပာရုံပဲ၊ ဘယ္အခ်ိန္ေျပာရမယ္ ဘာေတြေျပာရမယ္ဆုိတာ ဒီစာရြက္ပုိင္းေလးေတြေပၚမွာေရးထားတယ္၊’
‘သူတုိ႔ရဲ႕ျဖစ္ပ်က္ပုံေလးေတြကုိၾကည့္ခ်င္လုိ႔ပါ၊ ဖက္တီးေရ မင္းကအဓိကက်ေတာ့ အစ္ကုိႏွစ္သိန္းခ်ီးျမွင့္မယ္၊ ႏွစ္သိန္း မလုပ္ပါနဲ႔အစ္ကုိရာ၊ ျဖစ္ပါတယ္ကြာ မင္းတုိ႔ကတစ္သိန္းဆီေပါ့၊’
ေခ်ာ့လုိက္ေျမွာက္လုိက္ေျပာေနရင္း
‘ေဟာသူတုိ႔ဝင္လာၾကၿပီ အစီအစဥ္အတုိင္းလုပ္ေတာ့၊’
ေဒါက္တာ ရင္ခ်ိန္းႏွင့္ သင္းသီရိတုိ႔ စကားေတြေျပာရင္းဝင္လာၾကသည္၊ တကယ္ေတာ့ သင္းသီရိတစ္ေယာက္ ညီညီေက်ာ္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေတာက္ျပတ္ေတာက္ျဖစ္ေနတာ သုံးလေလာက္ရွိသြားၿပီျဖစ္သည္၊ ညီေက်ာ္ကလည္း ခ်စ္သူရဲ႕ ၂၉ ႏွစ္စီမံကိန္းကုိသိ၍၎ ခ်စ္သူကုိခ်စ္၍၎ ယုံၾကည္၍ အေဝးကပင္ေနေနခဲ့သည္၊ ေအာင္ျမင္လာေသာ လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္အတူ အလုပ္မ်ားလွ်က္ရွိေနေပသည္။

‘သီရိေရ သီရိအတြက္ ကုိယ္ကုိတုိင္ေဖ်ာ္လာတဲ့ မုိင္လုိ’
‘ဟုတ္က့ဲဆရာ က်မေသာက္လုိက္ပါမယ္၊’

‘ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနၾကတာေပါ့၊’
‘ေပ်ာ္တာေပါ့ကြ ငါကသူမ်ားရည္းစားရထားတာ၊’
‘ရည္းစားၾကာကူလီေပါ့၊ ဒီကလည္းခ်စ္လုိက္တာခ်စ္လုိက္တာနဲ႔ခုေတာ့၊’
ေဟာက္စ္ဆာဂ်င္ေတြ ေျပာေနေသာစကားေၾကာင့္ ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္းတစ္ေယာက္ တင္းသြားသည္၊
‘ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတုိ႔ကေပါက္ကရေတြကြာ အရည္လည္းမရအဖတ္လည္းမရ၊’
‘တကယ္ေတာ့ အရည္လည္းရအဖတ္လည္းရ၊ အရသာလည္းရွိ ဟီးဟီး’ ဖက္တီးလွမ္းထည့္လုိက္သည္၊
‘ဘာကြ’ ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္း ေဒါသေတြထြက္လာသည္၊
ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္း အျပဳအမႈကုိ သူတုိ႔သုံးေယာက္ လက္မခံေတာ့၊
ကုိပိန္ပိန္က ‘ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆရာ က်ေနာ္တုိ႔ျပဇာတ္စာသားေတြရြတ္ေနတာပါ၊’
ထုိအခ်ိန္တြင္ ေဒါက္တာသင္းသီရိတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာနီရဲေနၿပီ၊ အေျခအေနကုိေလ့လာလုိက္စဥ္ တံခါးဝ အျပင္ဘက္၌ သူ႔ကုိစုိက္ၾကည့္ေနေသာ ညီေက်ာ္ကုိျမင္သြားသည္၊
‘ကုိကုိ’ ဟုပါးစပ္မွ အသံထြက္လာသည္၊
သင္းသီရိ ကုိကုိလုိ႔ ထပ္ေခၚၿပီး တံခါးဝသုိ႔ေျပးထြက္လာသည္၊
‘သီရိဘယ္သြားမလုိ႔လဲ’ ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္းလွမ္းေမးလုိက္သည္၊ ဒါေပမဲ့ ေဟာက္စ္ဆာဂ်င္ေတြနဲ႔ အေခ်အတင္ေျပာက်န္ရစ္ခဲ့သည္၊
အျပင္သုိ႔ သင္းသီရိေရာက္ေသာအခါ ေကာ္ရီဒါတစ္ေလွ်ာက္လုံးရွင္းလင္းေနသည္ ဘယ္သူမွမရွိ၊ အဝတ္လဲခန္းႏွင့္ ေလာ္ကာခန္းထဲဝင္ၾကည့္သည္ ဘယ္သူမွမရွိ၊ ကုိကုိဘယ္ေရာက္သြားသလဲ၊ သူ႔စိတ္ကထင္တာလား၊ ဇေဝဇဝါနဲ႔ နားေနခန္းသုိ႔ျပန္လာခဲ့သည္၊
သင္းသီရိ အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့၊ ဖက္တီးျပဇာတ္စာသားေတြရြတ္လုိ႔ေကာင္းဆဲ
‘ခ်စ္တယ္ဆုိတာလြယ္လြယ္ေျပာလုိ႔ရတဲ့အရာမွ မဟုတ္တာ
အခ်စ္ကဟုိမွာေသလားရွင္လားမသိ ဒီမွာအီစီကလီျဖစ္လုိ႔’
‘မင္းတုိ႔ေတာ္ေလာက္ၿပီထင္တယ္ လြန္လာလုိ႔ေျပာတာေနာ’္ ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္းဝင္ေျပာသည္၊
အရွည္ႀကီးကထၿပီး ‘က်ေနာ္တု႔ိ ဘယ္သူကုိမွာ ပုတ္ခပ္ၿပီးေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး
ဟုိအစ္ကုိႀကီးေရးထားတဲ့ ျပဇာတ္စာသားေတြရြတ္ေနတာပါ၊ ဆရာနဲ႔ဘယ္လုိပတ္သက္ပါလုိ႔လဲ’
အဲဒီအခါမွ ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္း ရွက္သြားၿပီး၊ ‘ငါတုိ႔ကနားခ်င္လုိ႔ပါကြာ’ ေလွ်ာ့ခ်လုိက္သည္၊
အရွည္ႀကီးက ဖက္တီးကုိ ဟုိအစ္ကုိႀကီးဘယ္ေရာက္သြားလဲ
ဖက္တီးကလည္း အစ္ကုိႀကီး ဘယ္ေပ်ာက္သြားလဲ၊ ဘယ္တုန္းကထြက္သြားတာလဲ၊
ပိန္ပိန္က စာရြတ္ပုိင္းေလးေတြေပၚမွာေရးထားတာေတြမရွိေတာ့ဘူး၊
ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္းက မင္းတုိ႔ဇာတ္လမ္းေတြ မဆင္နဲ႔ကြာ ေအးေအးေဆးေဆးေနပါရေစ၊
ထုိအခ်ိန္တြင္ ကုိမာစတာကဝင္ေျပာသည္၊ လူတစ္ေယာက္ဒီကုိေရာက္လာတာ ေသခ်ာတယ္၊ ဘယ္လုိထြက္သြားလဲ၊ ဘယ္ကုိထြက္သြားလဲဆုိတာက မေသခ်ာဘူး၊
က်ေနာ္တုိ႔က အစ္ကုိ႔ သူငယ္ခ်င္းထင္လုိ႔၊
မဟုတ္ရပါဘူးကြာ၊
ေဒါက္တာသင္းသီရိတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေပကလပ္ေပကလပ္နဲ႔ စိတ္တုိ႔ရႈပ္ေထြးေနေနသည္အလား၊
‘ဒါဆုိ သရဲလား၊’ ဖက္တီးက ေၾကာက္ရြံတုန္လွဳပ္တဲ့ အမူအရာနဲ႔ေျပာလုိက္သည္၊
‘ဆရာ ရင္ခ်ိန္း ဆရာ အျပင္မွာ ဘာေတြလုပ္ခဲ့ေသးသလဲ၊’
‘ဟာ လူေျခာက္ေယာက္ၾကားမွာသရဲမဝင္ ႏုိင္ပါဘူးကြာ၊ မင္းတုိ႔ေကာင္ေတြ ငါ့ပဲလာထိခုိက္ေနတယ္၊’
ဆရာ က်မဖုန္းေခၚစရာရွိလုိ႔ ဆရာလုပ္စရာရွိတာဆက္လုပ္ထားပါ၊ ေျပာရင္းသင္းသီရိတစ္ေယာက္ ဖုန္းရွိရာအခန္းကုိ ထြက္လာခဲ့သည္၊ တစ္ေနရာသုိ႔ဖုန္းေခၚလုိက္သည္၊ အရွည္ႀကီးေခၚေနၿပီးကုိင္မဲ့သူ မရွိေသး၊ ခဏေနၾကာအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ဖုန္းလာကုိင္သည္၊ အိမ္တြင္းမႈလုပ္ေသာ အန္တီႀကီး၏အသံ၊ ‘အန္တီယင္းမာလား’ ‘ဟုတ္တယ္၊’ ‘သမီးသင္းသင္းပါ၊ ကုိကုိ အိမ္မွာရွိလားဟင္၊’ ‘သမီးမသိေသးဘူးလား ဦးေမာင္တုိ႔ကသမီးကုိ မေျပာေသးဘူးထင္တယ္၊’ ‘ဘာလဲဟင္ ကုိကုိ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ၊’ ‘ဆရာ အက္စီဒန္႔ျဖစ္တယ္ေလ ညေနက ေဆးရုံမွာလုိ႔ေျပာတယ္၊’ ‘ေက်းဇူးပဲအန္တီ၊’ သင္းသီရိ ဖုန္းခ်က္ခ်င္းခ်လုိက္ၿပီး အေရးေပၚဌါနသို႔ အေျပးထြက္လာသည္၊ အေရးေပၚသုိ႔ေရာက္ေသာအခါ တာဝန္က်ဆရာ ေဒါက္တာဖုန္းျမင့္ကုိ ဆရာလူနာစာရင္းၾကည့္ခ်င္လုိ႔ ၾကည့္ေလသီရိ၊ အေရးေပၚမွ ေဆးရုံတင္ထားေသာ စာရင္းတြင္ ကုိကုိနာမည္မပါ၊ မပါဘူးဆရာ၊ မွတ္တမ္းထဲမွာ ၾကည့္ၾကည့္ေလ၊ အေရးေပၚဌါနမွတ္တမ္းကုိလွန္ၾကည့္ေနရင္း တစ္ေနရာတြင္ အမည္ ဦးညီညီေက်ာ္၊ ေခါင္းတြင္ရထားေသာ ျပင္းထန္ေသာ ဒဏ္ရာျဖင့္ ေဆးရုံမေရာက္မွီေသဆုံးေနၿပီ၊ သင္းသီရိ ေဆာက္တည္ရာမရသလုိ ျဖစ္သြားသည္၊ အေရးေပၚဌါနမွ ဘယ္လုိကုိယ့္အခန္းထဲျပန္ေရာက္လာသလဲ မသိေတာ့၊ ကုိကုိ ေသဆုံးသြားခဲ့ၿပီ၊ ကုိကုိေသသြားၿပီ၊ မ်က္ရည္မ်ား သူအလုိလုိက်ဆင္းလာသည္။

ကရင္ဆရာမႀကီးဝင္လာၿပီး ‘ေဒါက္တာေရ ေရာင္းလွည့္ၾကရေအာင္၊’
ငုိေနေသာ သင္းသီရိကုိေတြ႔လွ်င္ ‘ေဒါက္တာဘာျဖစ္လုိ႔လဲ၊ ေဒါက္တာတစ္ခုခုျဖစ္ေနတယ္၊’ ဆရာမႀကီးရဲ႕တပ္လွန္႔သံေၾကာင့္ အကုန္လုံး သင္းသီရိဆီေရာက္လာၾကသည္၊ ေဟာက္စ္ေတြစလုိ႔ျဖစ္တာ ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္းက မင္းတုိ႔လူတစ္ေယာက္ကုိ အဲလုိမစရဘူးကြ၊ အျပတ္ေဟာက္ေတာ့သည္၊
သင္းသီရိကေတာ့ ဖက္တီးဘက္လွည့္ၿပီး ကုိကုိေသသြားခဲ့ၿပီ၊
ဖက္တီးနားမလည္စြာျဖင့္ သင္းသီရိကို ၾကည့္ေနမိသည္၊
ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္းကစၿပီး တစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့လုိ႔မျဖစ္ဘူး ဆရာမေတြ ေဒါက္တာကုိတြဲေခၚလာခဲ့၊
ဘာစကားမွမေျပာ ဘာကုိမွမသိပဲ သင္းသီရိတစ္ေယာက္ ေရာင္းလွည့္ရာသုိ႔ ပါလာခဲ့သည္၊ ဒီလုိနဲ႔ အေဆာင္၂ ဘက္သုိ႔ေရာက္လာသည္၊ ကုိျမင့္သိန္းခုတင္နားေရာက္ေတာ့ ေခါင္းအလုံျခံဳ၍ အိပ္ေနေသာ ကုိျမင့္သိန္းကုိေတြ႔ရသည္၊ ဖက္တီးကဒီေနေတာ့ထူးဆန္းပါလား ကုိျမင့္သိန္း ဒီအခ်ိန္ဆုိမအိပ္ေသး၊ ေရာင္းလွည့္လာေသာ ဆရာ ဆရာမမ်ားနဲ႔ ဟာသေတြေျပာေနၾကျဖစ္သည္၊ ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္းက ေဟာက္စ္တစ္ေယာက္ လူနာ ေခါင္းေပၚက ေစာင္ကုိခြာခ်ေပးလုိက္၊ လူနာအသက္ရႈလုိ႔မေကာင္းဘူး၊ အရွည္ႀကီး သြားၿပီးေစာင္ကုိလွန္လုိက္သည္၊ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းျဖစ္ေနေသာ မ်က္နွာတစ္ခုကုိေတြ႕လုိက္ရသည္၊
'ဟာ ဟုိအစ္ကုိႀကီး၊' ဖက္တီးႏွင့္ပိန္ပိန္တုိ႔ တၿပိဳင္နက္အသံထြက္သြားၾကသည္၊ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ သင္းသီရိေပ်ာ့ေခြလဲက်သြားသည္၊ ဟာေဒါက္တာလဲသြားၿပီ၊
‘သရဲ’ ဆိုၿပီး ဖက္တီး၏အသံ၊
ထုိအခ်ိန္မွာပင္ အေဆာင္တစ္ခုလုံးမီးပ်က္သြားသည္၊ မီးဘာလုိ႔ပ်က္သြားတာလဲ၊ ဓါတ္မီးရွာ ဓါတ္မီးရွိလား၊
ဟာ မီးျပန္လာၿပီ၊ ဆရာမသုံးေယာက္ သင္းသီရိကုိ နားေနခန္းသို႔တြဲေခၚသြားသည္၊
လူနာက ေခါင္းအလုံျခံဳ၍ အိပ္ေနဆဲျဖစ္သည္၊
ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္းတစ္ေယာက္ ေဒါသျဖစ္ေသာအမႈအရာျဖင့္ ဘယ္ကအစ္ကုိႀကီးလဲဟုဆုိကာ လူနာေစာင္ကုိ လွန္ခ်လုိက္သည္၊ ဟာကုိျမင့္သိန္းပဲ ဟုိအစ္ကုိႀကီးဘယ္ေရာက္သြားလဲ၊
မင္းတုိ႔ေကာင္ေတြဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ ဘာအစ္ကုိႀကီးမွ မရွိဘူး၊
ကုိျမင့္သိန္းက အိပ္ခ်င္မူးတူးပုံစံျဖင့္ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲဗ်ာ၊
ခုနက ခင္ဗ်ားဟာ ခင္ဗ်ားမဟုတ္လုိ႔တဲ့၊ ေဘးကလူနာဦးေလးႀကီးကဝင္ေျပာသည္၊
ကုိျမင့္သိန္းက က်ေနာ္နားမလည္ဘူးဗ်ာ၊
တစ္ခါတစ္ေလ နားမလည္တာပဲေကာင္းတယ္ ၊ဦးေလးႀကီးကျပန္ေျပာသည္၊
အိပ္အိပ္ဆက္အိပ္။

.............................................................................
ဖုန္းေခၚသံေၾကာင့္ ႏွင္းသီရိႏုိးလာသည္၊ ဒီအခ်ိန္ႀကီး ဘယ္သူဖုန္းေခၚတာလဲ၊

‘ဟလုိ ဘယ္သူပါလဲ’
ျပန္မေျဖ ေမာေနသည့္အသံျဖင့္ လူတစ္ေယာက္ေျပာလာသည္၊ ‘သင္းသီရိ ေဆးရုံမွာတစ္ခုခုျဖစ္ေနလုိ႔ လုိက္သြားၾကပါ၊’
‘ဘယ္လုိဘယ္လုိ ခုေျပာေနတာ ကုိညီလား၊ ဟလုိ ဟလုိ၊’ ဖုန္းခ်သြားသည္၊
ထုိအခ်ိန္ အေဖလဲႏုိးလာသည္၊ ညႀကီးမင္းႀကီး ဘယ္သူဆီကဖုန္းလဲ
ဘယ္သူမွန္းမသိဘူးေဖေဖ၊ ညီမေလးေဆးရုံမွာတစ္ခုခုျဖစ္လုိ႔တဲ့၊
ဒါဆုိေဆးရုံကုိ ဖုန္းဆက္ရမယ္၊ ဦးေမာင္ဆက္ ကုိယ္တုိင္ဖုန္းဆက္လုိက္သည္၊ ဆရာမတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔သည္ ညီမေလးမူးလဲသြားလုိ႔တဲ့၊ မင္းအေမပါေခၚ အေဖတုိ႔ ေဆးရုံလုိက္သြားၾကမယ္၊
သင္းသီရိကုိ အိမ္သုိ႔ျပန္ေခၚလာသည္။
‘ဘာျဖစ္လုိ႔လဲသမီး၊’ ‘အေဖ ကုိကုိဆုံးသြားၿပီး အက္စီဒန္႔ျဖစ္လုိ႔၊’
‘ဟာ သမီးျဖစ္မွျဖစ္ရေလ၊ ေဖေဖတုိ႔ကုိလဲ ဘယ္သူမွ အေၾကာင္းမၾကားၾကပါလား၊’
‘သမီး မွတ္တမ္းထဲမွာေတြ႔တယ္၊ အိမ္ေဖၚအန္တီႀကီးကလည္း အက္စီဒန္႔ျဖစ္လုိ ႔ ေဆးရုံသြားတယ္လုိ႔ေျပာတယ္၊’
ေသခ်ာတဲ့ဆီကုိဖုန္းေခၚၾကည့္တာမဟုတ္ဘူး၊ ႏွင္းသီရိကဝင္ေျပာသည္၊
သင္းသီရိ ျပာထြက္သြားသျဖင့္ ဘာကုိမွမသိျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္၊ ခုမွသတိရသည္ ကုိကုိတြင္ သင္းသီရိအတြက္ စပယ္ရွယ္ဖုန္းရွိသည္၊ အဲဒီဖုန္းနံပတ္သည္ သင္းသီရိ တစ္ေယာက္အတြက္သာျဖစ္သည္၊ သင္းသီရိအေျပးေလးဆက္လုိက္သည္ ဖုန္းသံၾကားရလုိက္သည္၊ သူ႔လက္ကုိင္အိပ္ထဲက၊
ဟင္ ကုိကုိဖုန္းက ဘာလုိ႔ သူ႔လက္ကုိင္အိတ္ထဲေရာက္ေနရတာလဲ၊ ေၾကာက္လန္႔တၾကား သင္းသီရိ၏အသံေၾကာင့္၊ ဦးေမာင္ဆက္က သမီးကမေသခ်ာေသးပါဘူး၊ ေဖေဖသူ႔အိမ္ကုိ ထပ္ဖုန္းဆက္ၾကည့္မယ္၊ ညီညီေက်ာ္ ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး တုိးတုိးတိတ္တိတ္ေသမွာမဟုတ္ဘူး၊ နာမည္တူဆုိတာေတြက အမ်ားႀကီးပဲ၊
‘ေဖေဖ ကုိက႔ုိဖုန္းက သမီးအိပ္ထဲေရာက္ေနတယ္ေလ၊’
‘ေဖေဖကုိယ္တုိင္ဆက္မယ္၊’
ဦးေမာင္ဆက္ ညီညီေက်ာ္အိမ္သုိ႔ဖုန္းေခၚလုိက္သည္၊ ညီညီေက်ာ္၏လက္စြဲ ဦးေမာင္ေက်ာ္ကုိႏူိးခုိင္းလုိက္သည္၊ ဦးေမာင္ေက်ာ္၏ေတာင္းပန္းသံႏွင့္အတူ ရွင္းျပသံေတြ သင္းသီရိၾကားေနရသည္၊
ကဲလာသမီး သမီးကုိကုိ ညီညီေက်ာ္မေသဘူး၊ အက္စီဒန္႔ျဖစ္တာမွန္တယ္ ေခါင္းကုိထိသြားတာလဲမွန္တယ္ ေဆးရုံေတာ့မသြားဘူး ေဆးခန္းသြားတယ္၊ ေဆးခန္းမွာ ခြဲစိတ္ၿပီး ဆရာဝန္ကေဆးထုိးေဆးေပးထားလုိ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ မနက္ေစာေစာမွာ ဆရာဝန္ႀကီးက ျပန္ႏုိးမယ္လုိ႔ေျပာတယ္တဲ့၊ သမီးစိတ္မခ်မ္းသာေအာင္ဘာမွ မလုပ္ရဘူးဆုိလုိ႔၊ သူတုိ႔ဆရာကလည္းဘာမွ မွာၾကားခ်ိန္မရလုိ႔၊ သမီးကုိမနက္မွ အေၾကာင္းၾကားဘုိ႔ စီစဥ္ထားတယ္တဲ့၊
ကဲလာၾက ငါတုိ႔ ညီညီေက်ာ္ အိမ္ကုိလုိက္သြားၾကမယ္၊ သမီးရွင္းလင္းသြားရေအာင္။

.............................................................................

ဦးေမာင္ဆက္တုိ႔ မိသားစု သင္းသီရိကလြဲလုိ႔ ညီညီေက်ာ္ အိမ္ကုိမေရာက္ဖူးၾကပါ၊

အိမ္တြင္ ဦးေမာင္ေက်ာ္ႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ားဆီးႀကိဳေနၾကသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ သူ႔မိဘေတြလည္း အေၾကာင္းမၾကားရေသးပါဘူး၊ မင္းတုိ႔ကေတာ့ကြာ ဦးေမာင္ဆက္က ဦးေမာင္ေက်ာ္တုိ႔ကုိေျပာလုိက္သည္၊
ညီညီေက်ာ္၏အိမ္ႀကီးက ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလွသည္၊ ေခတ္မွီေဟာ္နန္းႀကီးမ်ားလား၊ ပထမထပ္ကအက်ယ္ႀကီး၊ ဒုတိယထပ္ကား ဂ်ာကူစီ ေရကူးကန္ ေလ့က်င့္ေရးခန္းမ ႏွင့္ စာၾကည့္ေဆာင္တုိ႔ရွိသည္၊ ေနာက္ေဖးတြင္ မီးဖုိေဆာင္ႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ားေနသည့္အခန္းမ်ား၊ တတိယထပ္တြင္ အိပ္ခန္းသုံးခန္း၊ တစ္ခန္းက သင္းသီရိလာလာေနသည့္အခန္းျဖစ္သည္၊ သင္းသီရိ၏ ဓါတ္ပုံႏွင့္ ပန္းခ်ီးကားေတြကေတာ့ အိမ္၏ေနရာအႏွံမွာ၊ အထူးသျဖင့္ ဧည့္ခန္းကသင္းသီရိ၏ ရွစ္ေပပုံတူပန္းခ်ီးကားႀကီးက လက္ရာေျမာက္လွသည္၊ သင္းသီရိေျပာသမွ် ပါေအာင္ေဆာက္ထားသျဖင့္ သင္းသီရိေဂဟာလုိ႔ပင္ေျပာလုိ႔ရသည္။

ဦးေမာင္ဆက္တုိ႔ မိသားစု အိပ္ခန္းက်ယ္ႀကီးတြင္ ေဆးအရွိန္ျဖင့္ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ညီညီေက်ာ္ကုိေတြ႔ရသည္၊ ဦးေမာင္ေက်ာ္က ဆရာကုိ ဦးေႏွာက္ႏွင့္အာရုံေၾကာဆရာဝန္ႀကီး သမားေတာ္ႀကီး ဦးခ်မ္းၿငိမ္းကခြဲစိတ္ေပးခဲ့တယ္၊ ကုိးမားျဖစ္ႏုိင္ေခ်က လက္မတင္ေလးလုိ႔ေျပာတယ္၊ ခုထုိးထားတဲ့ေဆးက ဦးေႏွာက္ကုိ လုံးဝအနားယူေစတဲ့ေဆး၊ ကုိးမားတစ္ေယာက္လို အိပ္ေမာက်ေစတယ္တဲ့၊ ဆရာကုိတုိက္သြားတဲ့ကားက ေမာင္းေျပးသြားတယ္ ရဲကလုိက္ေနပါၿပီ၊ အန္ကယ္တုိ႔လည္း မုိးခ်ဳပ္ေနေတာ့ မျပန္ပါနဲ႔ေတာ့၊ မနက္ဆရာႏုိးလာတာကုိေစာင့္လုိက္ပါေတာ့။
သင္းသီရိ ညီညီေက်ာ္ အခန္းထဲတြင္က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး၊ က်န္ ဦးေမာင္ဆက္တုိ႔ မိသားစု သင္းသီရိ၏အခန္းဆုိသည္ထဲတြင္ ဝင္အိပ္ၾကသည္။

မနက္ ၆နာရီခြဲေလာက္တြင္ တစ္အိမ္လုံးႏုိးေနၾကၿပီ သမားေတာ္ႀကီးအလာကုိေစာင့္ေနၾကသည္၊ ခဏေနၾကာ သမားေတာ္ႀကီးေရာက္လာသည္၊ ညီညီေက်ာ္ကုိဝင္ၾကည့္ၿပီး အားလုံးေကာင္းမြန္ေၾကာင္း မၾကာခင္ႏုိးထလာေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာရင္း ဦးေမာင္ဆက္တုိ႔ႏွင့္ စကားစျမည္မ်ား ေျပာဆုိေနၾကသည္၊ ညီညီေက်ာ္ႏုိးထလာ၍ သင္းသီရိတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာသစ္သန္႔ရွင္းမႈမ်ား ကူလုပ္ေပးေနသည္၊ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေဆးရုံမွ ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္းႏွင့္ ေဟာက္စ္ဆာဂ်င္သုံးေယာက္ ေရာက္လာၾကသည္။
တကယ္ေတာ့ သင္းသီရိကလွမ္းေခၚလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္၊ အားလုံးရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေစရန္ျဖစ္သည္၊ ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္း မ်က္ႏွာကအီးမွန္ထားသည့္ပုံစံ၊ အားလုံးက အိမ္ႀကီးႏွင့္ သင္းသီရီ၏ ပန္းခ်ီကားႀကီးကုိ ၾကည့္ျဖစ္ေနၾကသည္၊
သင္းသီရီက ညီညီေက်ာ္ႏွင့္ အားလုံးကုိမိတ္ဆက္ေပးသည္၊ သမားေတာ္ႀကီးကျဖစ္စဥ္ႏွင့္ ကုသပုံကုိ ရွင္းလင္းေျပာၾကားေနသည္၊ အားလုံးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး နံနက္စာ စားေသာက္ေနၾကသည္၊ ဖက္တီးတုိ႔သုံးေယာက္ကေတာ့ ဘာကုိနားမလည္ေတာ့သည္ပုံစံ ရင္ထဲမွာေမးခြန္းမ်ားစြာျဖင့္ ေခါင္းေတြရႈပ္ေထြးေနသည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္ ရဲအရာရွိသုံးဦးဝင္ေရာက္လာသည္၊ တစ္ဦးမွာ ယာဥ္မႈစစ္မွျဖစ္သည္၊ ညီညီေက်ာ္က ရဲအုပ္ႀကီးေတြဘာလုိ႔ ေစာေစာစီးစီးေရာက္လာၾကသလဲ၊ ရဲအုပ္ ေအာင္ခင္ဆုိသူက တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆိုင္ပါပဲ ဆရာေရ၊ ရွင္းေအာင္လာၾကရတာပဲ၊ ကဲ ကုိစုိးသိန္းေရ စလုိက္ၾကေအာင္ဆုိၿပီး ယာဥ္မႈစစ္အရာရွိကုိ လွမ္းေျပာလုိက္သည္၊ ရဲအုပ္စုိးသိန္းက ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္းဘက္လွည့္ၿပီး ေဒါက္တာ ဒီကားဟာဆရာကားလား၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ ဒီကားကုိ ဆရာအျပင္ ဘယ္သူေတြေမာင္းေသးသလဲ၊ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ထဲေမာင္းပါတယ္၊ ဒါဆုိဆရာမေန႔က ပန္းျဖဴ အေႏြးထည္ဆုိင္ဘက္ေရာက္ေသးလား၊ ေရာက္သလုိလုိပါပဲ က်ေနာ္မုိင္လုိကုန္ေနလုိ႔ အဲဒီနားကဆုိင္မွာ သြားဝယ္တာ၊ ဆရာကားနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ တုိက္မိေသးသလား၊ မတုိက္မိပါဘူး၊ ေဘးကလူေတြက ဆရာကားကုိရပ္ဘုိ႔တားၾကတာ ဆရာေမာင္းထြက္သြားတယ္ဆုိ၊ လူေတြကေတာ့ ေအာ္ဟစ္ေနၾကတာ က်ေနာ္ဒီအတုိင္းေမာင္းထြက္လာတာပါ၊ ဒါဆုိဆရာကုိက်ေနာ္တုိ႔ စခန္းကုိေခၚသြားရပါလိမ့္မယ္၊ အေသးစိပ္ေျပာၾကတာေပါ့၊ ဒီကားကုိလည္း ထိန္းသိမ္းရပါလိမ့္မယ္၊
ရဲအုပ္ေအာင္ခင္က 'ဒီလုိပါ မေန႔က ဦးညီညီေက်ာ္တစ္ေယာက္ ေဒါက္တာ သင္းသီရိဆက္အတြက္ ပန္းျဖဴ အေႏြးထည္ဆုိင္မွာ အေႏြးထည္ဝယ္ၿပီးထြက္အလာ ဆရာကားက ဝင္တုိက္သြားတယ္၊ ေနာက္ၿပီး ေခြးတစ္ေကာင္ကုိလည္း တုိက္သြားေသးတယ္၊ သိၾကတဲ့အတုိင္း ဦးညီညီေက်ာ္က ဒဏ္ရာျပင္းထန္္စြာရၿပီး၊ ေခြးတစ္ေကာင္က ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆုံးသြားခဲ့တယ္။'

သမားေတာ္ႀကီးေဒါသျဖစ္ေသာ စကားလုံးမ်ားျဖင့္ ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္းကုိ လက္ညွိးထုိးၿပီး မင္းေတာ္ေတာ္လူမပီသတဲ့သူပဲ တာဝန္မသိတဲ့ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ပဲ၊ ပစ္မႈသာေသခ်ာတယ္ဆုိရင္ မင္းဟာဆရာဝန္တစ္ေယာက္ မျဖစ္သင့္ဘူး၊ ဘုတ္အဖြဲ႔ကုိ မင္းရဲ႕ ဆမ ကုိ ရာသက္ပန္ ရုတ္သိမ္းဘုိ႔ ငါေတာင္းဆုိမယ္၊ ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္းကုိ ရဲမ်ားကေခၚေဆာင္သြားၾကသည္၊
သင္းသီရိအပါအဝင္ အားလုံးအံ့ၾကတုန္လႈပ္က်န္ရစ္ခဲ့ၾကသည္၊ ဖက္တီးက ဘာေတြျဖစ္ၾကတာလဲဗ်ာ၊ ဘယ္လုိေတြျဖစ္ၾကတာလဲ ဟုဆုိမိသည္။

ညီေက်ာ္သည္အားေပးသည့္အေနျဖင့္ သင္းသီရိလက္ကေလးကုိ ဆုပ္နယ္ေပးသည္အခါ သင္းသီရိတစ္ကုိယ္လုံး ေအးစက္ေနသည္ကုိ သိရွိလုိက္ရသည္၊ ညီေက်ာ္က က်ေနာ္လည္းေနေကာင္းေနၿပီေလ အနားယူဖုိ႔ပဲက်န္တယ္၊ အန္ကယ္တုိ႔လည္းပင္ပန္းေနပါၿပီ သင္းသင္းကုိေခၚၿပီး ျပန္အနားယူလုိက္ၾကပါ၊
ေအးကြာ တုိက္ဆိုင္တာေတြကလည္းသိပ္ျဖစ္သကုိး၊ ဒါဆုိ အန္ကယ္တို႔အိမ္ျပန္လုိက္ပါဦးမယ္၊ အျမဲဆက္သြယ္ပါ ကေလးေရ၊ သင္းသီရိတုိ႔ မိသားစုျပန္သြားၾကသည္၊ ညီေက်ာ္က ဖက္တီးတုိ႔ဘက္လွဲ႔ၿပီး ဆရာတုိ႔ကုိ ျပန္ပုိ႔ဘုိ႔ က်ေနာ္စီစဥ္ေပးပါမယ္ ခဏေစာင့္ၾကပါ၊
ဖက္တီးတုိ႔ စီစဥ္ေပးေသာကားေပၚတက္ၿပီး ထြက္ရန္အလုပ္တြင္ ဦးေမာင္ေက်ာ္က တစ္ေယာက္စီကုိ အထုပ္ေလးတစ္ထုပ္စီလာေပးသည္၊ ဆရာကေျပာတယ္ သူလည္းစဥ္းစားရအေတာ္ခက္ေနပါတယ္တဲ့၊ ကားစထြက္လာသည္၊ ဖက္တီးအိပ္ေလးကုိ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ အထဲတြင္ ပုိက္ဆံႏွစ္သိန္း၊ သူတု႔ိသုံးေယာက္ အံ့ၾသမႈမ်က္ႏွာကုိယ္စီနဲ႔။

.............................................................................

သင္းသီရိကုိ သူ႔မိဘေတြက ေဆးရုံကအလုပ္ထြက္ေစၿပီး၊ ကုိယ္ပုိင္ေဆးခန္းဖြင့္ေစသည္။

ေဒါက္တာရင္ခ်ိန္း တစ္ေယာက္ ဆမရုပ္သိမ္းခံရသည္၊ ေခြးေသမႈ၊ ျပင္းထန္စြာနာက်င္မႈမ်ားျဖင့္ တရားရင္ဆုိင္ေနရဆဲဲျဖစ္သည္၊ ယာဥ္ေမာင္းႏွင္ခြင့္လည္းပိတ္ခံရသည္၊ ညီညီေက်ာ္ကုိ ရန္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည္၊ သူ႔ဘဝကုိဖ်က္ဆီးသူေပါ့။

သင္းသီရိ ႏွင့္ ညီညီေက်ာ္တုိ႔ အေနအထုိင္က်ဲလာသည္၊ ညီညီေက်ာ္ အိမ္လာသည့္အခါမ်ားတြင္ သင္းသီရိႏွင့္မေတြ႔ ႏွင္းသီရိႏွင့္သာေတြ႔ျဖစ္သည္၊
တစ္ေန႔ ညီေက်ာ္ သင္းသီရိထံမွစာတုိ တစ္ေစာင္ကုိရရွိခဲ့သည္၊

ကုိရင္ခ်ိန္းကုိ ေက်ေအးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္၊
က်မတုိ႔ခ်စ္ခဲ့ၾကေသာ ျဖစ္ခဲ့ၾကေသာအျဖစ္ေတြကုိ ဒီမွာရပ္တန္႔ခြင့္ျပဳပါေတာ့
အခက္အခဲႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနရေသာ ကုိရင္ခ်ိန္းကုိ ကူညီရန္ က်မဆုံးျဖတ္လုိက္ပါသည္၊
က်မကုိမွားတယ္ထင္ရင္ ခြင့္မလြတ္ပါနဲ႔၊
ေဒါက္တာ သင္းသီရိဆက္

စာကုိဖတ္ၿပီးေသာအခါ ညီေက်ာ္တစ္ေယာက္ မဲ့ၿပံဳးေလးၿပံဳးျဖစ္ခဲ့သည္။
ညီညီေက်ာ္တစ္ေယာက္ သင္းသီရိနဲ႔ေတြ႔ဘုိ႔ မႀကိဳးစားေခ်၊
အရက္ကုိသာေသာက္ေနသည္၊ စီးပြားေရးက်ဆင္းလာသည္၊ ေခတ္မွီေဟာ္နန္းအိမ္ႀကီးလဲမရွိေတာ့၊ တုိက္ခန္းတစ္ခုတြင္ေနထုိင္ေနသည္ဟု ညီညီေက်ာ္၏သတင္းမ်ား သင္းသီရိၾကားရသည္။

သင္းသီရိ ၂၉ ႏွစ္မျပည့္ခင္ ကုိရင္ခ်ိန္းႏွင့္ လက္ထပ္သြားသည္၊ ကုိရင္ခ်ိန္း ေဆးအေရာင္းအဝယ္လုပ္သလုိ ပြဲစားမ်ဳိးစုံလုပ္ေနသည္၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အဆင္မေျပ၊ ပုိဆုိးသည္က ညဘက္မထြက္ရဲသလုိ၊ ေခြးေတြကုိေရွာင္ရသည္ ေခြးမ်ားသည္ သူကုိေတြ႔တုိင္စြဲငင္စြာေဟာင္ေလ့ရွိသည္၊ လင္မယားခဏခဏ စကားမ်ားၾကသည္ဆုိ၏၊ တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္မႈမ်ားပါသည္၊ သင္းသီရိ တစ္ေယာက္ အလြန္ေဒါသႀကီးသူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာသည္၊ ဦးေမာင္ဆက္တုိ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ဒီသမီးအတြက္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ်စိတ္ဆင္းရဲေနရေတာ့သည္။

လက္ထပ္အၿပီး ႏွစ္ႏွစ္အေက်ာ္မွာ ကုိရင္ခ်ိန္းတစ္ေယာက္ ယာဥ္တုိက္မႈထပ္ျဖစ္သည္၊ လုိင္စင္မရွိျခင္း လူေသျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ေထာင္ တစ္ႏွစ္က်သြားသည္၊ ေဆးဝါးအတုေရာင္းသည့္အမႈတစ္ခုပါ ထပ္တုိးျပန္သည္၊ အနည္းဆုံးေနာက္ထပ္ ငါးႏွစ္ေလာက္ထပ္က်ဦးမည္၊ ဒီ့အတြက္ သင္းသီရိ မိဘအိမ္သုိ႔ျပန္ေရာက္လာသည္၊ မိဘေတြလည္း ပုိစိတ္ခ်မ္းသာသလုိ၊ သူလည္းစိတ္ခ်မ္းသာမႈအနည္းငယ္ရရွိလာသည္၊ ကုိရင္ခ်ိန္း မရွိသည္အတြက္လည္းျဖစ္ႏုိင္သည္ ဟု သင္းသီရိ ထင္မိသည္။

.............................................................................

သင္းသီရိ အေမနဲ႔အမတုိ႔၏ တီးတုိးေျပာသံမ်ားၾကားလုိက္ရေသာအခါ၊ စိတ္တုိ႔ဘယ္လုိ႔မွ မထိန္းထားႏုိင္ေတာ့၊

ညီညီေက်ာ္တစ္ေယာက္ အရက္မႈးေနသည္၊ ႏွင္းသီရိေရာက္သြားသည္၊ ညီညီေက်ာ္ကုိ ႏွင္းသီရိက သင္းသီရီလုပ္ရပ္အတြက္ သနားေနမိသည္၊ ညီမအတြက္အပစ္ရွိသလုိခံစားေနရသည္၊ အတူအိပ္ျဖစ္ၾကသည္၊ ကုိယ္ဝန္၊ တာဝန္မယူလုိ၊ ဘယ္မိန္းမကုိမွာ လက္မထပ္ဟုဆုိသည္၊
ဒီေကာင္ ယုတ္မာတာ၊ ငါ့ကုိ ငါ့အစ္မႏွင့္ လက္စားျပန္ေခ်တာ၊ ေဒါသတုိ႔ အထြတ္အထိပ္ေရာက္သြားသည္၊ သင္းသီရိ ဘယ္လုိညီညီေက်ာ္၏ တုိက္ခန္းကုိေရာက္သြားသည္မသိ။

တုိက္ဆုိင္စြာပင္ အိမ္တံခါးကပြင့္ေနသည္၊ ‘ညီညီေက်ာ္ထြက္ခဲ့စမ္း၊ ဘာခုမွာ ပုန္းေနတာလဲ၊ အရက္သမား၊ မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔မ်ားဘဝပ်က္ရတယ္လုိ႔၊ ဘာအသုံးၾကသလဲ ခုဘာအသုံးၾကေသးရဲ႕လဲ၊’ ေဒါသျဖင့္အဆက္မျပတ္ေျပာရင္း သင္းသီရိတစ္ေယာက္ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔မကပ္ေတာ့ေပ၊ ဧည့္ခန္းတြင္ပတ္ေနသည္၊ ညီေက်ာ္ဧည့္ခန္းသုိ႔ထြက္လာခဲ့သည္၊ သင္းသီရိမ်က္ႏွာကုိ ေသခ်ာၾကည့္ေနမိသည္၊ မ်က္ႏွာတြင္ေဒါသအခုိးမ်ားကားအျပည့္ လူကပိန္က်သြားသည္၊ ႏွင္းသီရိထက္ေတာင္ အုိစာသြားသည္ထင္သည္၊ သင္းသီရိ ညီညီေက်ာ္ကုိ လက္ညွိးထုိး၍၊
‘ဦးညီညီေက်ာ္ ရွင္ေတာ္ေတာ္ ယုတ္မာပက္စက္ပါလား၊ ရွင့္အၾကံေတြ ဒါအကုန္ပဲလား၊ လုပ္ရက္လုိက္တာ က်မအစ္မကုိမွ၊ လူမဆန္လုိက္တာရွင္၊’
‘သင္းသီရိက ဘယ္လုိျဖစ္ခ်င္လုိ႔လ’ဲ ညီေက်ာ္ကေမးလုိက္သည္၊
‘ဘယ္လုိျဖစ္ခ်င္ရမလဲ ဒါျဖစ္ခ်င္တယ္’ ဟုဆုိကာ ညီညီေက်ာ္ကုိ္ ထုရုိက္ေတာ့သည္၊ ညီေက်ာ္တစ္ေယာက္ လုံးဝျပန္လုပ္ျခင္းမရွိပဲ၊ ‘က်ေနာ္ကတိ သစၥာေပးထားခဲ့ဘူးတယ္၊ ဘယ္မိန္းမကုိမွ မယူဘူးလုိ႔၊’
‘ဘာ’ ဆုိၿပီး သင္းသီရိရုိက္ေနတာကုိရပ္လုိက္ၿပီး၊ ‘ဒီမွာ ညီညီေက်ာ္ အဲဒီေန႔က က်မဘဝမွာ ရွင္တကယ္ေသဆုံးခဲ့ၿပီးၿပီ၊ က်မရဲ႕ကုိကုိ ဆုိတာလည္း အဲဒီေန႔ကတည္းက မရွိေတာ့ဘူး၊ ရွင္နားလည္းဘုိ႔ေကာင္းတယ္၊’
‘က်ေနာ္အတြက္ေတာ့ ထာဝရပါ၊’
‘ဘာ ဒါဆုိက်မအစ္မကုိရွင္ဘာလုပ္တာလဲ ေတာ္ေတာ္ ယုတ္မာတဲ့လူ’ ဆုိၿပီး ေဘးနားက ပန္းအုိးနဲ႔ရုိက္ခ်လုိက္သည္၊ ညီညီေက်ာ္ေခါင္းမွ ေသြးေတြ မ်က္ႏွာေပၚစီးက်လာသည္၊ ေနာက္တစ္ခ်က္ရုိက္ဘုိ႔အျပင္ ႏွင္းသီရိေရာက္ခ်လာသည္၊
‘သင္းသင္းရပ္လုိက္စမ္း’ သင္းသီရိလက္ထဲကပန္းအုိးကုိယူၿပီးလြင့္ပစ္လုိက္သည္၊ ‘နင္လြန္ေနၿပီ သင္းသင္း၊’
‘ဒီလူကနင့္ကုိယုတ္မာခဲ့တာကုိး အဲဒီလုိယုတ္မာတဲ့ သူေတြကုိငါမုန္းတယ္၊’
ႏွင္းသီရိက ‘ဘာ ယုတ္မာတာလဲ’ ဟုေျပာရင္း ကုိကုိေသြးေတြက်ေနပါလား၊ လက္ဖဝါးေလးျဖင့္ေသြးေတြကုိ သုပ္ေပးေနသည္၊
သင္းသီရိတုန္ရီေသာ အသံျဖင့္ ‘ဘာ ကုိကုိ ဟုတ္လား၊ ႏွင္းႏွင္း နင္ ေယာက္်ားရွားသလား၊ ဒါငါ့ခ်စ္သူေလ၊ ငါ့ကုိကုိေလ၊’
ႏွင္းသီရိက ‘ေယာက္်ားေတာ့မရွားဘူး၊ ကုိကုိ႔ ကုိ ငါခ်စ္တယ္ အဲဒီေန႔ကစၿပီး ကုိကုိဟာ နင့္ခ်စ္သူမဟုတ္ဘူး၊ နင့္ကုိကုိ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆုိတာ ငါသိခဲ့တယ္၊ အဲဒီေန႔ကစၿပီး ကုိကုိ႔ ကုိ ငါခ်စ္မယ္လုိ႔ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္၊’
သင္းသီရိက ‘လာလာခ်ည္ေသးတယ္ ခုနင္သိၿပီလား ဟုိကယုတ္မာတာ နင့္ကုိတာဝန္မယူဘူး နင့္ကုိယ္ဝန္ နင့္အရွက္ကြဲၿပီေပါ့၊’
‘ဘာ ကုိယ္ဝန္လည္း၊ ဘာအရွက္ကြဲတာလဲ ဘာယုတ္မာတာလဲ နင္ဟာျပသာနာတစ္ခုကို ဘယ္ေတာ့မွ အစအဆုံးမေလ့လာဘူး၊ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီးေတာ’့ ႏွင္းသီရိကျပန္ေျပာလုိက္သည္၊
ႏွင္းသီရိကဆက္၍ ‘နင္သိထားဘုိ႔က တကယ္လုိ႔ ငါကုိကုိနဲ႔ ကုိယ္ဝန္ရလာရင္ ဒီကမာၻေပၚမွာ ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ အေပ်ာ္ဆုံးလူေတြျဖစ္လာမွာပဲ၊’
‘အရွက္မရွိ’ သင္းသီရိကဆုိသည္၊
‘အဲဒီေန႔က ကုိကုိဟာ ဒဏ္ရာရခဲ့သလုိ ရရွိတဲ့ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ေယာၤက်ားအျဖစ္ ဆုံးရႈံးခဲ့ရတယ္၊ ဒီေန႔အထိေဆးကုေနရတယ္ဆုိတာ နင္သိရဲ႕လား၊ နင္သာမိန္းမယုတ္ သစၥာမရွိတဲ့သူ၊ နင့္ကုိတအားခ်စ္ျမတ္ႏူိးတဲ့သူကို ရက္စက္ခဲ့တဲ့သူ၊ ကုိကုိကစီးပြားေရးမက်ဘူး နင့္ကုိခ်စ္လြန္းလုိ႔ နင္နဲ႔ ပထမဦးဆုံးခ်ိန္းေတြ႔တဲ့ဒီတုိက္ခန္းမွာ လာေနေနတာ၊’ ႏွင္းသီရိကျပန္၍ေျပာလုိက္သည္။

‘ဘာ ကုိကုိဘာျဖစ္သြားလဲ၊ ကုိကုိအဲလုိျဖစ္သြားခဲ့တယ’္ သင္းသီရိတစ္ေယာက္ ပုိတုန္လွဳပ္သြားသည္၊ မ်က္ရည္ေတြဒေလာေဟာစီးက်လာသည္၊ တုန္ရီစြာျဖင့္ပင္ ‘ငါမရက္စက္ဘူး၊ ငါမရက္စက္ခဲ့ဘူး၊ ငါကုိကုိ႔ ကို မခ်စ္လုိ႔မဟုတ္ဘူး၊ ကိုကို႔ ကုိ ခ်စ္လြန္းလုိ႔ တန္ဘုိးထားလြန္းလုိ႔ ငါလမ္းခြဲခဲ့တာ ငါ့ရင္ထဲမွာ ကုိကုိအျမဲတမ္းရွိေနတယ္၊ အသြားမေတာ္တလွမ္း ယုတ္မာတဲ့ အခြင့္အေရးသမားေၾကာင့္ ငါ့ညစ္ႏြမ္းခဲ့တယ္၊ ငါ့ကုိသိပ္ခ်စ္တဲ့သူ၊ တန္ဘုိးထားျမတ္ႏူိးတဲ့သူကုိ ငါ့ကုိမေပးအပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ငါ့ေၾကာင့္ ကုိကုိ မညစ္ႏြမ္းေစခ်င္ဘူး၊ ကုိကုိကအရမ္းအသန္႔ႀကိဳက္တာ၊’ ဟင္းအင္းအင္း…. ‘ကုိကုိ႔ ကုိ ရင္နာစြာနဲ႔ ငါစြန္႔လြတ္လုိက္တာ ကုိကုိအတြက္ပါ၊ ကုိကုိအတြက္ပါ၊’ ေျပာရင္း သင္းသီရိငုိခ်လုိက္သည္။

‘ဘယ္လုိ’ ဟု ႏွင္းသီရိတစ္ေယာက္ အံံ့ၾသစြာတုန္႔ျပန္လုိက္သည္၊ ညီညီေက်ာ္ကုိၾကည့္ၿပီး မ်က္လုံးႀကီးနီကာ မဲ့ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ ျပံဳးတုံ႔တုံ႔ျဖစ္ေနေသာညီညီေက်ာ္ကုိ ‘ကုိကုိဘာျဖစ္တာလဲ ဘာျပံဳးေနတာလဲ၊’

သင္းသီရိက အဲဒါ ‘ကုိကုိျပံဳးေနတာမဟုတ္ဘူး၊ သူငုိေနတာ တအားခံစားရရင္ သူအဲလုိျဖစ္သြားတယ္၊ ကုိကုိငုိလုိက္ပါ၊ သင္းသင္းေတာင္းပန္ပါတယ္၊ သင္းသင္းအမွားေတြပါ’ ငုိရင္းနဲ႔သင္းသီရိလဲက်သြားသည္၊
‘ညီမေလး သင္းသင္း၊’ ႏွင္းသီရိ သင္းသီရိကိုေပြ႔ဖက္လုိက္သည္၊ ကုိကုိကလည္း စကားေမးမရေတာ့။

.............................................................................

သင္းသီရိဆက္ႏွင့္ ရင္ခ်ိန္းတုိ႔ ရင္ခ်ိန္းေထာင္ကမလြတ္ခင္ တရားဝင္ ကြာရွင္းျပတ္စဲလုိက္သည္၊


ႏွင္းသီရိဆက္တစ္ေယာက္ တကယ္ပဲ ကုိယ္ဝန္ရရွိသြားသည္၊

ညီညီေက်ာ္ တစ္ေယာက္ အဲဒီေန႔က အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ ျပန္ေတြးရင္း ျပံဳးတုံ႔တုံ႔ျဖစ္ေနသည္။

.............................................................................


ထူးစမ္းေသာ တုိက္ဆုိင္မႈေတြ တကယ္ျဖစ္တတ္ပါသလား၊
.............................................................................




မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလုံးေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ႏွစ္သစ္မဂၤလာျဖစ္ပါေစ၊
ယုန္ႏွစ္တြင္စီးပြားလာဘ္လာဘမ်ားတုိးပြားၾကပါေစ။







Saturday, January 8, 2011

အာလ္ဂ်ဳးနီး(Aljunied)က အသံမ်ား



အာလ္ဂ်ဳးနီး (Aljunied) ဆုိသည္မွာ စကၤာပူက MRT ဟုေခၚေသာ ၿမိဳ႕ပတ္ရထား ဘူတာရုံတစ္ခု၏ နာမည္ျဖစ္သည္ဟု လြယ္လြယ္ကူကူ ဆုိရပါမည္၊ ထုိအာလ္ဂ်ဳးနီးဘူတာ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေနထုိင္သူမ်ားက ဘယ္မွာေနလဲေမးရင္ အာလ္ဂ်ဳးနီးမွာ ေနသည္ဟုေျဖၾကပါသည္။

က်ေနာ့္အရင္းဆုံးသူငယ္ခ်င္း ေမာင္စုိးတစ္ေယာက္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္က အစုိးရ HDB တုိက္ခန္းဝယ္ခ်င္ေသာ ဆႏၵျပင္းျပခဲ့သည္အေလွ်ာက္ တုိက္ခန္းေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ ၾကည့္ၿပီးေသာအခါ အာလ္ဂ်ဳးနီးဘက္တြင္ ဝယ္ျဖစ္ခဲ့သည္၊ ပထမအစက အေနာက္ဂ်ဳိေရာင္းဘက္တြင္ ဝယ္ခ်င္ေသာ္လည္း သူ႔ႀကိဳက္ေသာ အခန္းက ျမန္မာလူဦးေရျပည့္သြားသျဖင့္ မဝယ္ျဖစ္ခဲ့၊ ဒီေနာက္ အာလ္ဂ်ဳးနီးတုိက္ခန္းကုိ ရထားဘူတာရုံနဲ႔နီးသည္ ေပါက္ေစ်းထက္ ႏွစ္ေသာင္းသာပုိေပးရ၍ တန္သည္ဟုဆုိကာဝယ္ျဖစ္ခဲ့သည္၊ အိမ္ေျပာင္းေသာေန႔ အိမ္သစ္တက္ေသာေန႔ မ်ားကုိလည္း စကၤာပူတြင္မရွိသျဖင့္ က်ေနာ္မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါ။

ဒီတစ္ခါေတာ့ ေမာင္စုိးတစ္ေယာက္ က်ေနာ္ကုိ ကုိယ္တုိင္လာေခၚသည္၊ သူ႔အိမ္တြင္တစ္ရက္ေလာက္ အိပ္ၿပီးေနေပးရန္ ဆုိလာသည္၊ ျမဝင္းဟုေခၚေသာ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါအပုိေခၚလာသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ လာေခၚရျခင္းအေၾကာင္းရင္းက သူ႔အိမ္တြင္ ညည အသံေတြၾကားေနရသည္ဆုိ၏၊ ငါအိမ္မွာ တစ္ခုခုရွိေနတယ္ထင္တယ္၊ ငါေရာ ငါ့မိန္းမပါ အသံေတြၾကားေနရတယ္၊ ငါ့သမီးကငယ္လုိ႔လားမသိဘူး မၾကားရဘူးဟုဆုိသည္၊ မင္းတုိ႔မ်ား ဘာကူညီႏုိင္မလဲဆုိၿပီး လာေခၚတာ၊ အိမ္သစ္တက္ေသာေန႔တြင္ ဘုန္းႀကီးသုံးပါးပင့္ၿပီး ပရိတ္ႀကီးေတြဘာေတြ ရြတ္ၿပီးၿပီဟုဆုိသည္၊ ခုသူ႔မိန္းမက ျမန္မာျပည္ျပန္မည္ဟု ဂ်ီတုိက္ေနသည္၊ ဒီအိမ္ကုိသူေရြးတာဆုိၿပီး အျပစ္ပုံခ်ေလသည္ မိန္းမတုိ႔၏ သဘာဝေပေလာ၊ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ သုံးေယာက္လုံးပင္ သရဲ တေစၦ နာနာဘာဝ မ်ားကုိ စာအုပ္ဖတ္ဘူး ရုပ္ရွင္ေတြသာၾကည့္ဘူးျခင္းျဖစ္သည္ ဘာအေတြ႔အၾကံဳမွမရွိ၊ သူငယ္ခ်င္းနည္း၍ အားကုိးမရွိ၍ လာေခၚေသာသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ကုိယ္ကလည္း စူးစမ္းခ်င္ေသာေၾကာင့္ အာလ္ဂ်ဳးနီးသုိ႔ ေရာက္ရေပဦးမည္။

ေမာင္စုိးဝယ္လုိက္ေသာ တုိက္ခန္းသည္ အာလ္ဂ်ဳးနီးဘူတာရုံ ဂုံးေက်ာ္ၿပီး သံလမ္းအတုိင္း ေလးငါးမိနစ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ကေရာက္သည္၊ ေအာက္တြင္ အာလ္ဂ်ဳးနီးေစ်းရွိသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္စုိးတုိက္ခန္းေရာက္ေတာ့ ညေန ၆နာရီေက်ာ္ေနၿပီ၊ အိမ္တြင္ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ေမွ်ာ္ေနေသာ ေမာင္စုိးမေဟသီ ခင္စန္းဝင္းႏွင့္ သမီး ေခ်ာစုတုိ႔ကုိေတြ႔ရသည္၊ ေခ်ာစုကရွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးသည္ ခင္စန္းဝင္းခ်က္ထားေသာ ၾကာဇံေၾကာ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ညစာအျဖစ္ သုံးေဆာင္လုိက္ၾကသည္၊ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္မ်ားေျပာကာ က်ေနာ္တုိ႔ညမုိးခ်ဳပ္လာမည္ကုိ ေစာင့္ေနၾကသည္၊ က်ေနာ္က ‘မင္းတုိ႔ဟာ နာနာဘာဝမွ ဟုတ္ရဲ႕လား ဘုန္းႀကီးေတြ႔လဲပင့္ၿပီးၿပီ၊’ ခင္စန္းဝင္းက ‘နင္တုိ႔ေစာင့္ၾကည့္ပါ ငါတုိ႔ကညတုိင္းၾကားရလုိ႔ဟုဆုိသည္၊ ဘာေျပာမလည္း ငါတုိ႔ေဘးနားမွာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ရွိေနသလုိ အဲဒီလုိခံစားရတယ္ ၾကံဳဘူးမွသိမွာပါ၊’ ျမဝင္းက ‘စကၤာပူက ဘုန္းႀကီးေတြက တစ္ေက်ာင္းနဲ႔တစ္ေက်ာင္းၿပိဳင္ ရန္ျဖစ္နဲ႔ အစြမ္းမထက္ဘူးထင္တယ္၊’ က်ေနာ္က ေဟ့ေကာင္ ‘ဘုန္းႀကီးေတြျပိဳင္တာ မဟုတ္ဘူး ဒကာေတြဒကာမေတြကြ၊’ ျမဝင္းက ‘ဒကာေတြဆုိေတာ့လည္းဒကာေတြေပါ့ကြာ၊’ ေမာင္စုိးက ‘ဒကာမေတြပုိဆုိးတာကြ၊’ ည ဆယ္နာရီေလာက္ေတာ့ သမီးေလးေခ်ာစုအိပ္သြားၿပီျဖစ္သည္၊ ခင္စန္းဝင္းပါဝင္အိပ္သည္၊ က်ေနာ္တုိ႔က TV ၾကည့္ စကားဆက္ေျပာေနျဖစ္သည္၊ ည ၁၂ နာရီေက်ာ္ ဘာမွ်မထူးျခား အိပ္ဘုိ႔ျပင္ၾကသည္၊ ေမာင္စုိးတုိ႔ဝယ္လုိက္သည့္ တုိက္ခန္းက အိပ္ခန္းသုံးခန္းပါသည္၊ က်ေနာ္နဲ႔ျမဝင္းတုိ႔ တစ္ခန္းစီအိပ္မည္ဆုိသည့္အခါ ျမဝင္းကမအိပ္ရဲဟုဆုိသည္၊ မင္းကေၾကာက္တတ္လုိက္တာ၊ ေၾကာက္တယ္ကြာ ဘာျဖစ္လဲ ဟုဆုိသည္၊ ဘာလုိ႔လုိက္လာေသးလဲ ဟုေမးရာ၊ မလုိက္ရင္ဒီေကာင္က သတ္မွာဟုဆုိကာ ေမာင္စုိးဘက္ေမးေငါ့ျပသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္စုိးတုိ႔အိပ္သည့္ မာစတာအိပ္ခန္း၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ အခန္းတြင္အိပ္ျဖစ္ၾကသည္။

အိပ္ရင္းနဲ႔ ေမာင္စုိးတုိ႔ေျပာသည့္ အသံမ်ားကုိ က်ေနာ္စဥ္းစားမိသည္၊ အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္က အဝတ္ထြက္လွမ္းသံ၊ မီးဖုိေခ်ာင္က ပန္းကန္ခြက္ေယာက္မ်ားအသံ၊ မီးခလုပ္ေတြဖြင့္ပိတ္သံ၊ ေနာက္ၿပီး အခန္းေရွ႕ကျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသည့္ ျပင္းျပင္းေျခသံ၊ ဒီအသံမ်ားသည္ တကယ္ နာနာဘာဝမ်ား၏ အသံျဖစ္ႏုိင္ပါသလား၊ ဒါဆုိသူကဘာလုိ႔ အသံေတြလုိက္ေပးသနည္း၊ တကယ္ေတာ့ ဘာသက္ေသျပစရာမရွိ ဘယ္သူမွလဲမေတြ႔ဖူးဘူး၊ မျမင္အပ္ေသာ မျမင္သင့္ေသာ သူတုိ႔၏အေၾကာင္းအရာမ်ားကား ဆန္းၾကယ္ေပသည္၊ စဥ္းစားရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။

အသံတစ္သံေၾကာင့္ က်ေနာ္ႏုိးလာသည္၊ ေဘးကျမဝင္းကေတာ့ ေဟာက္လုိ႔ေကာင္းဆဲ၊ က်ေနာ္မအိပ္ခင္က အသံၾကားရေအာင္ တံခါးကုိခပ္ဟဟဖြင့္ထားခဲ့သည္၊ အသံသည္ အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္က လာသည္၊ က်ေနာ္ေျဖးညွင္းစြာထ လုိက္သည္၊ လက္ထဲတြင္ LEDဓါတ္မီးေလးကုိုိင္ကာ ေနာက္ေဖးဘက္သုိ႔ ထြက္လာခဲ့သည္၊ ေနာက္ေဖးေရာက္ေတာ့ ဘာသံမွ်မၾကားေတာ့ ဓါတ္မီးႏွင့္ဟုိဟုိဒီဒီ ထုိးၾကည့္သည္၊ ေနာက္ေဖးေပါက္က အျပင္သုိ႔ အေပၚၾကည့္ ေအာက္ၾကည့္မိသည္ ဘာမွမေတြ႔၊ ၿပီးမွမီးဖြင့္လုိက္သည္ အိမ္ေျမွာင္ႏွစ္ေကာင္မွလြဲ၍ ဘာမွမရွိ၊ ခုမွစဥ္းစားမိသည္ ခုနေနာက္ေဖးေပါက္က ထြက္ၾကည့္တာ တန္းရွိေနလုိ႔ တကယ္လုိ႔ နာနာဘာဝတြန္းခ်လုိက္ရင္ ဘယ္လုိေနမလဲ ခုမွ ၾကက္သီးထလာသည္၊ ဒီအထပ္က ၁၂ ထပ္ နာနာဘာဝႀကိဳက္တတ္ေသာအထပ္ ၁၂ ဂဏန္းသည္ နာနာဘာဝမ်ား၏ ဂဏန္းဟုဖတ္ဘူးသည္၊ ဒါေၾကာင့္ ၂၀၁၂မွာ ဘာျဖစ္မည္ ညာျဖစ္မည္ဆုိ၏၊ မီးပိတ္ အခန္းထဲျပန္ဝင္လာကာ အသံေတြ ဆက္လက္နားစြင့္ေနမိသည္၊ ခဏၾကာအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။

"အမယ္ေလး လာၾကပါ လာၾကပါ" ခင္စန္းဝင္း၏ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္လုိက္သံေၾကာင့္ က်ေနာ္လန္႔ႏိုးသြားသည္၊ ေဟ့ေကာင္ေတြလာၾကပါဦး ဆုိသည့္ ေမာင္စုိး၏ေခၚသံလည္းၾကားရသည္၊ က်ေနာ္ထကာ မီးေတြဖြင့္ရင္း၊ သူတုိ႔အခန္းဆီထြက္ခဲ့သည္၊ ေဟ့ေကာင္ေတြ ေဟ့ေကာင္ေတြ ေမာင္စုိးကား ဆက္ေခၚေနဆဲျဖစ္သည္၊ သူတု႔ိတံခါးကုိပုတ္ရင္း မင္းတုိ႔တံခါးပိတ္ထားတာ ဘယ္လုိလာလုိ႔ရမွာလဲလုိ႔ လွမ္းေျပာလုိက္သည္၊ ဒီေကာင္ေတြႏုိးေနၿပီ ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆုိၿပီး ေမာင္စုိးက သူ႔မိန္းမကုိေျပာသံၾကားရသည္၊ ခဏေနၾကာတံခါးဖြင့္သံၾကားရသည္၊ ေမာင္စုိးတံခါးလာဖြင့္ျခင္းျဖစ္သည္ ခင္စန္းဝင္းက ေမာင္စုိးကုိဖက္လွ်က္ပါလာသည္၊ က်ေနာ္က ဘာျဖစ္တာလဲလုိ႔ လွမ္းေမးလုိက္သည္၊ 'ငါ့မိန္းမေအာ္တာ၊' 'ငါသိသားပဲ၊' 'က်မျမင္ရလုိ႔' တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ ခင္စန္းဝင္းေျဖသည္၊ ဘယ္မွာလဲ ဘာကုိလဲ က်ေနာ္ေမးလုိက္သည္၊ မိန္းမျဖဴျဖဴဝဝႀကီး မဟုတ္ဖူး ဝဝျပဲျပဲမ်က္ႏွာႀကီး၊ ပါးစပ္ေသးေသး ႏွာေခါင္းျပားျပား မ်က္စိေသးေသးမွိတ္ထားတယ္၊ ပါးေဖါင္းေဖါင္းႀကီးေတြက လွဳပ္ေနတယ္၊ ဘယ္မွာျမင္ရတာလဲ မ်က္စ့ိထဲမွာ၊ နင့္ဟာကအိမ္မက္ပါ၊ ေမာင္စုိး မင္းမိန္းမ ေရတိုက္လုိက္ဦး၊ ေမာင္စုိးေရသြားခတ္အခ်ိန္ ခင္စန္းဝင္း က်ေနာ္လက္ေတြကုိ ဆုတ္ကုိင္ထားသည္၊ ခင္စန္းဝင္း၏လက္မ်ား ေအးစက္ေနသည္၊ ခင္စန္းဝင္း ေရကုိတခြက္လုံးေသာက္လုိက္သည္၊ သမီးေလးက ေမေမကလဲ အိမ္မက္မက္တာကုိ၊ အဲဒီအခ်ိန္ ျမဝင္းႏူိးလာသည္၊ ဘာျဖစ္တာလဲဟုေမးလာ၍ ေမာင္စုိးက ေတာ္ေတာ္အားကုိးရမဲ့ေကာင္၊ ငါ့မိန္းမအိမ္မက္မက္ၿပီး လန္႔ေအာ္တာေဟ့၊ ဒီလုိနဲ႔ ေမာင္းစုိးတုိ႔သားအဖသုံးေယာက္ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ေရွ႕ဆုိဖါေပၚျပန္ေရာက္လာၾကသည္၊ သမီးေလးျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ၊ ျမဝင္းလည္းဒီတစ္ခါ တစ္ေယာက္ထဲ ဝင္အိပ္သြားသည္၊ ေျပာသြားေသးသည္ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ႀကီး ဘယ္သရဲမွ မေခ်ာက္ဘူး၊ က်ေနာ္ႏွင့္ ေမာင္စုိး ေခ်ာ့တလွည့္ ရွင္းတလွည့္ျဖင့္ ခင္စန္းဝင္းကုိ ျပန္အိပ္ေစသည္၊ မနက္ ၃ နာရီေက်ာ္သြားၿပီျဖစ္သည္၊ ေမာင္စုိးတုိ႔ကုိ မီးဖြင့္အိပ္ဘုိ႔မွာရင္း က်ေနာ္လည္းျပန္အိပ္ဘုိ႔ႀကိဳးစားေတာ့သည္။

အိပ္႐င္းနဲ႕စဥ္းစားမိသည္မွာ ခင္စန္းဝင္းတစ္ေယာက္ညေနက က်ေနာ္တို႔ေျပာေနသည္မ်ားကို၎ သူစိတ္ထဲတြင္ သ႐ဲ႐ွိသည္ဟုုဆြဲေန၍၎ စိတ္စြဲလန္း၍အိမ္မက္မက္ျခင္းျဖစ္ႏုုိင္သည္၊ က်ေနာ္လည္းထုုိကဲ့သုုိ႕အေတြးေၾကာင္ခဲ့ဘူးသည္၊ တစ္ခ်ိန္က ဝါ႐ွင္တန္႐ုုံးခြဲသုုိ႕အစည္းအေဝး သြားတက္တုုန္းက လမ္းခ႐ီးေလယာဥ္ပ်ံေပၚတြင္ အေမ႐ိကန္စာေ႐းဆ႐ာ ေဒးဗစ္ႏြဴိင္း၏ ဝထၳဳတုုိမ်ားကုုိဖတ္သြားမိသည္၊ ထုုိဝထၳဳတုုိမ်ားထဲတြင္ သန္႔စင္ခန္းဆုုိသည့္ဝထၳဳတုုိေလးကုုိ အမွတ္႐ွိေစသည္၊ ထုုိဝထၳဳေလးသည္္ နယူးေယာက္ကုုိအေျခခံေ႐းထားသည္၊ အေမ႐ိကန္ လူမဲတစ္ဦးသည္ နယူးေယာက္ ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္ အခန္းက်ဥ္းေလထဲတြင္ ႐ႈပ္ပြစြာျဖစ္သလုိေနထုုိင္႐သည္၊ တစ္ေန႔တြင္သူအလုုပ္သစ္ေျပာင္း႐ာ အလုုပ္သစ္က သန္႔စင္ခန္းႏွင့္အိမ္သာသည္ အလြန္သန္႔႐ွင္း၍ ေျပာင္လက္ကာ သူအတြက္ေနခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေနသည္၊ အလုုပ္အားေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ထုုိအခန္းထဲတြင္ သြားသြား ေနေလ့႐ွိသည္၊ တစ္ခါတစ္ေလ အိမ္သုုိ႕ ေနာက္က်မွျပန္ကာ ထုုိသန္႔စင္ခန္းတြင္ ေနေနေလ့႐ွိလာသည္၊ သူအိမ္ထက္ေကာင္းမြန္ေသာ ဤသန္႔စင္ခန္းကုုိ စြဲလန္းေနၿပီျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ထုုုိပုဂၢဳိလ္ ရုုတ္တရက္ေသဆုုံးသြားကာ ထုုိသန္႔စင္ခန္းတြင္ မကၽြတ္မလြတ္ျဖစ္ေနသည္၊ မေသေသးေသာ လူသားမ်ားနဲ႔ သူအ့ံဝင္ခြင္က် မျဖစ္ေတာ့သည္ပုုံ ေနာက္ဆုုံးေတာ့ အဲဒီ့ အခန္းထဲက သူလြတ္ေအာင္ႀကိဳးစားပုုံေတြကုုိ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ေရးထားသည္။

ဝါရွင္တန္႐ုုံးခြဲသုုိ႕ေရာက္ေသာအခါ ထုုိရုုံးမွသန္႔စင္ခန္းသည္လည္း ေတာ္ေတာ္သားနားသည္ အိမ္သာကုုိ က်ားမခြဲထားေသာ္လည္း သန္႔စင္ခန္းက က်ားမ တူတူအသုုံးျပဳၾကသည္ အမ်ဳိးသမီမ်ားသည္ ထုုိအခန္းတြင္ မိတ္ကပ္ႏူတ္ခမ္းနီလိမ္း သူတုုိ႔၏ အဖုုအ႐ြအတုုမ်ားကုုိ ေနသားၾကေအာင္ ျပဳျပင္ရာ ေနရာျဖစ္သည္၊ ေယာက္်ားမ်ားအတြက္ ေခါင္းဖီး စာအုုပ္ထုုိင္ဖတ္ေလ့ရွိသည္၊ ထုုိလူမ်ားထဲတြင္ မကၽြတ္မလြတ္သူမ်ား နာနာဘာဝမ်ား ပါေလမလားဆုုိၿပီး က်ေနာ္ရွာၾကည့္သည္၊ လူမ်ား၏ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္အၾကည့္မ်ားကုုိသာ ျပန္ရသည္၊ ကုုိယ္တစ္ေယာက္ထဲ ႐ွိေနတုုန္းတစ္ေယာက္ေယာက္ ဝင္လာလွ်င္္ ၾကက္သီးေတာင္ထသြားသည္ နာနာဘာဝမ်ားလား ဘာရယ္မဟုုတ္ဝထၳဳဖတ္ၿပီး စြဲမိျခင္းျဖစ္သည္၊ ခင္စန္းဝင္းတစ္ေယာက္လည္း ထုိသုိ႔စြဲေနႏုိင္သည္ စဥ္းစားရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။

မနက္ ၇ နာရီေလာက္မွာႏူိးသည္၊ ေမာင္စုိး၊ ျမဝင္းႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႔သုံးေယာက္ အာလ္ဂ်ဳးနီး ေစ်းထဲတြင္ ေကာ္ဖီေသာက္ ပလာတာဆင္းစားျဖစ္သည္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ နည္းနည္းစပ္စုၾကည့္ရာ တထပ္ထဲေန တရုတ္အဘုိးႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္သည္၊ ေမာင္းစုိးတုိ႔မဝယ္ခင္ တရုတ္မိသားစု ၅ေယာက္ေနေၾကာင္း မိသားစုမွာ ခဏခဏ စကားမ်ားၾကေၾကာင္း၊ ဒီအိမ္သူတုိ႔နဲ႔မကုိက္၍ ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ ေရာင္းခ်င္ေၾကာင္းဆုိသည္၊ မူလအိမ္ရွင္မ်ားမွာ တမီးလ္ကုလားမိသားစုျဖစ္ၿပီး အနည္းဆုံးလူဆယ္ေယာက္ေလာက္ေနေၾကာင္းေျပာျပသည္၊ တမီးလ္အဖြားႀကီးတစ္ေယာက္ ထုိတုိက္ခန္းတြင္ဆုံးခဲ့ေၾကာင္း ထပ္ေျပာျပသည္၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ကုိျပန္ေမးသည္၊ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးေမးၾကည့္တာပါ၊ စကၠဴေလးဘာေလးမီးရႈိ႕ေပါ့လုိ႔ေမာင္စုိးကုိ အဖုိးႀကီးကတုိက္တြန္းသည္၊ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး မလုိပါဘူးဟု က်ေနာ္တုိ႔ျပန္ေျဖလုိက္သည္။
ျမဝင္းက တစ္ခါကဝိဇၨာလုိင္းလုိက္ေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါး စကၤာပူလာတုန္းက ဘြန္ေလးကအိမ္တစ္အိမ္ႏွင့္ ဒီဆင္းမ္းဒရုိက္က အိမ္ေတြမွာတည္းသည္၊ ဆရာေတာ္က စကၤာပူတြင္ မကၽြတ္မလြတ္တဲ့သူေတြမ်ားသည္ဆုိ၏၊ အာလ္ဂ်ဳးနီးပတ္ဝန္းက်င္ ရထားလမ္းေအာက္တြင္ ေနထုိင္ေနေသာ ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ား အမ်ားအျပားပင္ဟုဆုိသည္၊ ဒါေၾကာင့္ မေလးေတြေခါစာပစ္ရင္ ကလန္းဘက္လာပစ္ၾကသည္ဟုသူထင္သည္ဆုိ၏၊ ျမဝင္းကဆက္၍ တစ္ခါက ျမန္မာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ညပုိင္းမွအလုပ္ျပန္ရသည္ ေနာက္ဆုံးရထားအျမဲစီးေလ့ရွိသည္၊ သူေနသည္အိမ္က အာလ္ဂ်ဳးနီးအေက်ာ္ ပါရာေလဘာဘက္မွာ၊ အာလ္ဂ်ဳးနီးဘူတာကလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ရသည္၊ တစ္ေန႔သူအျပန္ သူေနာက္က အေဖၚအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးပါလာ၍ ေအးေအးေဆးေဆးပင္ လမ္းတဝက္ေရာက္ေသာအခါ အသံတိတ္သြားသျဖင့္ လွည့္ၾကည့္မိရာ ဘယ္သူမွမရွိလူသူကင္းလွ်က္ရွိသည္၊ ဒီလမ္းကေလးကား တေျဖာင့္တည္း ေဘးသုိ႔ထြက္သြားႏုိင္ေသာ အေျခအေနမရွိ၊ ၾကက္သီးေတြထ ေအးစက္စက္ျဖစ္လာ၍ အေျပးပင္ ေနသည့္အိမ္ေအာက္ကုိေရာက္သြားေတာ့သည္၊ ဓါတ္ေလွခါး တစ္ေယာက္ထဲမစီးရဲေတာ့သျဖင့္ အတူေနအခန္းေဖၚကုိေအာက္သုိ႔ ေခၚကာအကူအညီေတာင္းရသည္။ က်ေနာ္က ေမာင္စုိးကုိ မင္းမိန္းမမက္တာက ျဖဴျဖဴဝဝျပဲျပဲ ေသသြားတာကမဲမဲ ေသၿပီးမွ အေရာင္ေျပာင္းရင္ေတာ့မသိ၊ ျမဝင္းေပါက္ကရေျပာတတ္တယ္ နားမေယာင္နဲ႔လုိ႔ သတိေပးလုိက္ရသည္။

ျမဝင္း၏ေၾကာက္တတ္သူကုိ ျဖဲေခ်ာက္သည္မ်ားကုိနားေထာင္ၿပီး၊ က်ေနာ္တုိ႔ တုိက္ခန္းေပၚျပန္တက္ခဲ့ၿပီး အိမ္ကုိ ပတ္ၾကည့္ၾကသည္၊ ရီႏူိေဗးရွင္းလုပ္တုန္းက မင္းတုိ႔မလုပ္ပဲ ခ်န္ထားတာ ဘာရွိသလဲလုိ႔ေမးလုိက္မိသည္၊ အကုန္လုံးျပင္တယ္ မီးဖုိကုိေတာ့ မျပင္ပဲ အျပင္က ေဖၚမုိက္ကာ ကုိပဲခ်ိန္းလုိက္သည္ဆုိ၏၊ ခင္စန္းဝင္းက ဒီတစ္ညလာအိပ္ၿပီးၾကည့္ေပးရန္ ထပ္ေျပာသျဖင့္ က်ေနာ္ေရာ ျမဝင္းပါ သူငယ္ခ်င္းေတြ အလုိက်တစ္ညထပ္အိပ္ၾကည့္မည္ဟု သေဘာတူလုိက္သည္၊ ဒီညေတာ့ ရွစ္နာရီေလာက္မွာ မင္းဆီငါတုိ႔လာမယ္လုိ႔ ေမာင္စုိးကုိေျပာၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔ထြက္လာခဲ့သည္။
ည ရွစ္နာရီေလာက္က်ေနာ္တုိ႔ ျပန္ေရာက္လာသည္၊ ခင္စန္းဝင္းက လက္ဖက္သုပ္ ေရေႏြးၾကမ္းလုပ္ထားေပးသည္၊ ကုိးနာရီေက်ာ္ေတာ့ ခင္စန္းဝင္းနဲ႔ ကေလးဝင္အိပ္ၾကသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔သုံးေယာက္ေတာ့ တီဗီြၾကည့္ကာ ေပါက္ကရထုိင္ေျပာေနၾကဆဲျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္က ျမဝင္းမိန္းမသည္ Facebook ႏွင့္ blog addict ျဖစ္္ေနသည္ တစ္ခ်ိန္လုံး ဖဘထဲ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ ျမဳပ္ေနသည္၊ ကုိယ္ေယာက္်ားေတာင္ စိတ္ဝင္းစားရဲ႕လားမသိဘူး၊ ရုတ္တရက္ေသသြားရင္ ဖဘ သရဲ ဘေလာ့ဂ္သရဲ ျဖစ္ေနဦးမည္ဟုထည့္လုိက္သည္၊ ေဟ့ေကာင္မင္းေပါက္ကရ မေျပာနဲ႔ နိမိတ္မရွိနမာမရွိ မင္းကြာ ျမဝင္းေဒါသေတြထြက္ေနသည္၊ က်ေနာ္ကမယုံရင္ ခု မင္းမိန္းမဆီ ဖုန္းဆက္ၾကည့္ ဖဘႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ။

ျမဝင္းကလဲကြာ ဒီေကာင္က စြဲလန္းတာကုိ ဥပမာေပးတာပါ၊ ေမာင္စုိးက ဝင္ေျပာၿပီး ဆက္ေျပာျပန္သည္ လူဆုိတာ ေသတတ္ဘုိ႔အေရးႀကီးတယ္ စြဲလန္းလြန္းရင္ မေကာင္းဘူ၊ ဘေလာ့ဂင္းကုိစြဲလန္းၿပီးေသသြားပါၿပီတဲ့၊ အဲဒီ့အစြဲေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္သရဲ ျဖစ္ေရာ ေသလုိ႔ေသမွန္းမသိပဲ၊ ေရာက္လာပါသည္ ဖတ္လုိ႔ေကာင္းပါတယ္လုိ႔ လုိက္မန္႔ရင္မန္႔ေနမယ္၊ C Box ထဲဝင္ၿပီး ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူးလား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေျမာက္ အစစ္လားအတုလား လုပ္ရင္လုပ္ေနမယ္၊ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ မေျပာႏုိင္ဘူး၊ ေမာင္စုိးေျပာတာရပ္လုိက္ေတာ့ ျမဝင္းတစ္ေယာက္ စိတ္နည္းနည္းေျပသြားၿပီျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္ကဆက္ၿပီး ဘေလာ့ဂ္သရဲမွန္းမသိပဲ အိမ္လာလည္ပါ၊ ဘာခ်က္ေကၽြးမယ္ ဘာလုပ္ေပးမယ္လုပ္မိလုိ႔ ဟုိကေရာက္လာရင္ တစ္စုံတစ္ရာက အနားမွာ ရွိေနသလုိခံစားေနရဦးမယ္ ၾကက္သီးေတြထလုိ႕၊ ေမာင္စုိးက မင္းငါ့ဘက္လွည့္လာၿပီ၊ အိပ္ၾကရေအာင္ကြာ ၁၂ နာရီေက်ာ္ၿပီ၊ က်ေနာ္တုိ႔လည္းဝင္အိပ္လုိက္ၾကသည္။

အသက္ရႈျပင္းျပင္းသံ တစ္ခုေၾကာင့္ က်ေနာ္လန္႔ႏုိးလာသည္၊ က်ေနာ္ေတြ႔လုိက္ရသည္မွာ လက္ဖဝါးႏွစ္စုံ က်ေနာ့္ေပၚမွာ၊ ပုိလန္႔သြားသည္ ေသခ်ာၾကည့္လုိက္ေတာ့ ျမဝင္း၏လက္ႏွစ္စုံ ဒီေကာင္သူ႔မိန္းမကုိေျပာလုိ႔ လုပ္ၾကံတာလား၊ ေဟ့ေကာင္ လုိ႔ေျပာၿပီး သူ႔လက္ေတြကုိတြန္းဖယ္လုိက္သည္၊ ျမဝင္းက ‘ေဟ့ေကာင္တုိးတုိး မင္းကုိႏိူးမလုိ႔လုပ္ေနတာ’ ‘ဘာေၾကာင့္လဲ’ ‘ေျခသံၾကားလုိ႔ ေသခ်ာေအာင္ထပ္ေစာင့္ေနတာ ထပ္ၾကားတာနဲ႔ မင္းကုိႏိူးရေအာင္ လက္ကုိ standby ထားထားတာ၊’ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ျငိမ္ၿပီး အသံကုိနားစြင့္ေနၾကသည္၊ ခဏၾကာ ျမဝင္းက ေဟ့ေကာင္းၾကားလား၊ ၾကားၿပီ၊ ေျခသံ ခပ္ျပင္းျပင္းေျခသံ၊ ေသခ်ာနားစုိက္ေထာင္လုိက္သည္ ငါတုိ႔ၾကမ္းကလာတာ မဟုတ္ဘူး၊ အေပၚထပ္ကျဖစ္ႏုိင္တယ္ က်ေနာ္ေျပာလုိက္ရာ၊ ျမဝင္းၾကမ္းကုိနားနဲ႔ကပ္နားေထာင္လုိက္သည္ ေနာက္ၿပီးဟုတ္တယ္လုိ႔ ဆုိလုိက္သည္၊ ေျခသံကေတာ့ေပ်ာက္သြားၿပီျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္က အေပၚထပ္ကျဖစ္ဘုိ႔မ်ားတယ္ မွတ္ခ်က္ေပးလုိက္သည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အခန္းျပင္ဘက္ထြက္ကာ မီးမဖြင့္ပဲ အိမ္ကုိတစ္ပတ္ပတ္လုိက္ၾကသည္၊ ဘာထူးျခားမႈမွမရွိ၊ အခန္းထဲျပန္ဝင္က ေျခသံကုိေစာင့္ဆုိင္းရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေတာ့သည္။

မနက္ရွစ္နာရီမွာႏုိးသည္ ျမဝင္းကုိပါႏူိးလုိက္သည္၊ ေမာင္စုိးလဲအိပ္တုန္း ခင္းစန္းဝင္းနဲ႔ သမီးေလးကႏုိးေနၾကၿပီး ဘုရားရွိခုိးေနၾကသည္၊ ခဏေနၾကာသမီးေလးရဲ႕ ေမတၱာပုိ႔သံၾကားရသည္ လုံးဝပါဠိလုိဆုိသည္ သမီးေလးသည္ တနဂၤေႏြေန႔မ်ားတြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဘုရားစာ ျမန္မာစာ သင္ေနသည္၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ ေမတၱာပုိ႔ကုိ အသံေနအသံထားနဲ႔ ရြတ္ဆုိေနသည္မွာ နားေထာင္လုိ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္း၏၊ က်ေနာ္သည္ေတာ္ေတာ္ညံ့သည္ ထုိ ေမတၱာပုိ႔ကုိ ထုိင္ဝမ္၊ မေလးရွားႏွင့္ အိႏိၵယမွာ ၾကားခဲ့စဥ္က တီးလုံးေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္နားေထာင္ေကာင္း အဓိပၸါယ္ရွိလုိက္တာဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္ ေနာက္မွ ကုိယ့္ျမန္မာျပည္ကလာမွန္းသိရသည္၊ ေဟာင္ေကာင္မွာ ေဖ့ေဝါင္းရြတ္ဆုိတာကုိ သြားနားေထာင္စဥ္ စာတမ္းထုိးမွာ ေၾသာ္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ ေမတၱာ ပုိ႔မွန္း သိရသည္၊ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္သူက ဦးစပ္ထြန္းမွတ္ဝင္းျဖစ္သည္။

ေမာင္စုိးႏုိးလာေတာ့ နံနက္စာ ထမင္းေၾကာ္ ေကာ္ဖီ စားေသာက္ရင္း ေရွ႕လုပ္ရမည္မ်ားကုိ တုိင္ပင္ၾကသည္၊ ဟုိေန႔ညႏွင့္ မေန႔ညက က်ေနာ္တုိ႔ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ခဲ့သည္မ်ားကုိ သူတုိ႔ကုိျပန္မေျပာေတာ့၊ မီးဖုိကုိ ဖ်က္ပစ္ၿပီး အသစ္ျပန္လုပ္ရန္၊ တစ္ပတ္အတြင္း အၿပီးအစီးလုပ္ရန္၊ ဘုန္းႀကီးျပန္ပင့္ၿပီး ရြတ္ဖတ္သရဇၩယ္ရန္တုိ႔ျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္က ဘုန္းႀကီးပင့္တာဝန္ယူလုိက္သည္၊ စကၤာပူတြင္ က်ေနာ္သိေသာ တစ္ေက်ာင္းတည္းေသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွပင္ပင့္ရမည္ျဖစ္သည္၊ ဘုန္းႀကီးအနည္းဆုံးသုံးပါးရေအာင္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးထံအပူကပ္ရေပေတာ့မည္။ လာမည့္ စေနေန႔တြင္ လုပ္ၾကရန္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္ၾကေတာ့သည္။

ဘုန္းႀကီးသြားပင့္ရင္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေခါင္းေလာင္းေလးေတြ႔ရသည္ တိဘက္ေခါင္းေလာင္းေလးျဖစ္ၿပီး အမွ်ေဝရန္တြင္အသုံးဝင္မည္ျဖစ္သည္ ေၾကးစည္အစားသုံးႏုိင္သည္၊ ဘုန္းႀကီးဆီက တစ္ခါထဲထုိေန႔အတြက္ငွါးခဲ့သည္၊ ဆရာေတာ္ကတီးနည္းပါ သင္ေပးလုိက္သည္၊ အမွ်ေဝသည္ကုိသိဘုိ႔ လုိသည္မဟုတ္လား၊ မီးဖုိအသစ္ ေလးရက္ထဲနဲ႔ၿပီးသြားသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ စေနေန႔သုိ႔ေရာက္လာသည္။

ဆရာေတာ္ႏွင့္ ဘုန္းႀကီးသုံးပါးႂကြလာသည္၊ သီရိလကၤာကဆရာေတာ္တစ္ပါး၊ မေလးရွား အီပုိးက ဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္သည္၊ ဤသုိ႔ျဖင့္ ဒီတုိက္ခန္းကုိ ဆရာေတာ္သုံးပါး ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္လုိက္ၾကသည္၊ အမွ်အတန္းေဝေသာအခါ က်ေနာ္က တိဘက္ေခါင္းေလာင္းႏွင့္လက္စြမ္းျပေတာ့သည္၊ ကေလးမ်ားအႀကိဳက္ျဖစ္ေနသည္၊ ကေလးေတြကုိစည္းရုံးကာ တစ္ခန္းဝင္တစ္ခန္းထြက္ စင္းဂလိပ္လုိ႔ အမွ်ေဝ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ရပါသည္၊

"We share with you our Dana good things and donation.
You don't belong here anymore. Be free."
တူ ဝူ ဝူ ေခါင္းေလာင္းသံေပးလုိက္သည္၊

ဒီလုိနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေတြျပန္ႂကြသြားသည္၊ တစ္အိမ္လုံးလဲ လူရင္းေတြသာက်န္ရစ္ခဲ့သည္၊ ခင္စန္းဝင္းနဲ႔ေမာင္စုိးကေတာ့ သိမ္းဆည္းေရးေတြ လုပ္၍ အလုပ္မ်ားေနေလသည္၊ က်ေနာ္လည္း ပင္ပန္း၍ ထမင္းစားခန္းတြင္ထုိင္ကာ lemon tea တစ္ခြက္ေသာက္ေနမိသည္၊ ထုိအခ်ိန္တြင္ အိမ္ေရွ႕ကသမီးေလး ေခ်ာစု၏ ေမတၱာပုိ႔သံၾကားရသည္၊ သမီးေလးသည္ သူေန႔စဥ္လုပ္ရမည့္ အလုပ္ကုိ မပ်က္မကြက္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္ႏုိင္သည္။

“ဆေဗၶေဒဝါ ဆေဗၺမႏုဆာ ဆေဗၺဝိနိပါတိကာ
အေဝရာ ေဟာႏၱဳ ၊ အဗ်ာပစၥာ ေဟာႏၱဳ ၊ အနိဃာ ေဟာႏၱဳ၊ ဆုခိ အတာၱနံ ပရိဟရ ႏၱဳ ”

ေမာင္စုိးတုိ႔ ခင္စန္းဝင္းတုိ႔ထံမွ ဘာမွ်မၾကားရေတာ့ပါ၊ အခန္းႏွစ္ခန္းကုိ မိန္းကေလး ငါးေယာက္အားငွါးၿပီး အဆင္ေျပေနၾကသည္ဆုိ၏၊
ျမဝင္း ဇနီးသည္ သည္လည္း ဖဘႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ ရွိေနျမဲျဖစ္သည္။


ေမတၱာျဖင့္ ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။

ၿပီးပါၿပီ။

တိဘက္ေခါင္းေလာင္း