ဖုန္းဆုိးေျမေတြကုိျဖတ္ၿပီး၊ စိမ္းဝါေရာင္ခပ္ေျခာက္ေျခာက္ ေတာအုပ္အစပ္မွာ၊
လမ္းဆုံကုိ ေရာက္ခဲ့တယ္၊
က်ီးကန္းေတြ တအာအာေအာ္၊ လင္းတေတြပ်ံဝဲလုိ႔၊
စြန္ရဲက ေကာင္းကင္မွ ထုိးစုိက္ဆင္းလာတယ္၊
ေအာက္မွာ ေခြးေတြက မေဟာင္ပဲအူ၊ က်ားသစ္ေတြကတစြတ္ထုိး၊
သမင္ေတြေျပးလုိ႔ ေျမေခြးက အငုိက္ကုိေခ်ာင္း ဇာတ္ၾကမ္းခင္းမဲ့ သ႑န္ေပါ့၊
ရွားရွားပါးပါးပါပဲ၊ ဥယ်ာဥ္မမည္တဲ့ ခ်ံဳႏြယ္ပင္အုပ္ထဲမွာ
ပန္းတစ္ခ်ိဳ႕ပြင့္လုိ႔ လိပ္ျပာေတြရစ္ဝုိင္း
ဇီဝစုိး ထေအာ္ေတာ့ ဆက္ရက္ေတြက သူတပါးေကၽြးမဲ့အစာကုိ ေစာင့္
ေတာ္လည္းသံကုိ ၾကားလုိက္ရတယ္၊
အတိတ္နိမိတ္ကုိ ေကာက္တတ္သူနဲ႔
အရိပ္အထိန္႔ကုိ ေၾကာက္တတ္သူဆုိရင္
ေသြးလန္႔ၿပီး အဲဒီမွာတင္ ရပ္တန္႔သြားနုိင္တယ္။
ခရီးသြား တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ရပ္ၿပီးေတာ့ၾကည့္မိ္ ဘယ္လမ္းကုိ ဆက္ရပမသိ၊ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာက တလမ္းထဲပဲ သြားခြင့္ရွိ၊
အခြင့္အေရးတစ္ခု လမ္းတလမ္းဆီကုိ အစမ္းတစ္ခါ တည သြားခြင့္ရွိေလေတာ့၊
ညကုန္မုိးလင္းရင္ မရမက လမ္းဆုံကုိျပန္ေရာက္ရမယ္ေပါ့ ၊
အစမ္းမသြားခင္မွာေတာ့ လွမ္းၾကည့္တာ ဓမၼတာမုိ႔၊
အေဝး ေဝးနုိင္သမွ်ေဝးေအာင္၊ အၾကည့္ ၾကည့္နုိင္သမွ်ၾကည့္မိတယ္၊
ဒီဘက္လမ္းမွာေတာ့ အစိမ္းေရာင္ အလံကုိလြင့္လုိ႔၊
အျပာေရာင္ဆုိင္းဘုတ္နဲ႔ ဤေနရာမွ သြားရသည္တဲ့၊
အေကြ႔အေကာက္ ေထြေထာက္ေနတဲ့ဆူးလမ္း
ေတာင္ေစာက္ေတာင္မတ္ေတြနဲ႔ တေျမာ္တေခၚႀကီးပါလား၊
ဟုိဘက္လမ္းမွာေတာ့ အနီေရာင္ အလံကုိလြင့္လုိ႔၊
အဝါေရာင္ဆုိင္းဘုတ္နဲ႔ ဤေနရာမွ သြားလာခြင့္မျပဳတဲ့၊
ေျဖာင့္ျဖဴးတဲ့လမ္း ေကာက္ကုိင္းတာေတာင္မျမင္ဘူး
ျမက္ခင္းစိမ္း ေရကန္ေတြနဲ႔ ေျပျပစ္တဲ့ ေတာင္တန္း
ေျပးသြားရင္ ေန႔ခ်င္းေရာက္မဲ့ပုံ။
ယုံၾကည္စရာအေၾကာင္းမရွိေပမဲ့ အခ်ိန္အခါလာ လမ္းစေပးသူေတြက
သမုိင္း အစဥ္အလာမေကာင္းၾကေလေတာ့
ညႊန္းထားတဲ့လမ္းဟာ အစြန္းဝကၤပါေခ်ာက္ကမ္းပါး ျဖစ္ဘုိ႔မ်ားတယ္၊
ေန႔မွာေတာင္လမ္းေပ်ာက္ လုိရာကုိမေရာက္ပဲ
အလုိေတာ္ၾက ဆုိေနရတာက လမ္းဆုံးမရွိတဲ့လမ္းလုိ႔
အမ်ားသုံးေပတံ အျမင္နဲ႔ရမ္းေျပာရင္ ေျပာႏုိင္တယ္၊
အေတြ႔အႀကံဳဆုိတာ ငါတုိ႔မွာ ျပားေစ့ေလာက္ပဲ ရွိတာမုိ႔ ၊
အမ်ားေျပာတဲ့လမ္း ေျဖာင့္ျဖဴးေနတဲ့လမ္း သြားခြင့္မျပဳတဲ့လမ္း
ေျပးသြားရင္ ေန႔ခ်င္းေရာက္မဲ့လမ္း၊
ရဲရဲနီစြာနဲ႔ အစမ္းခရီးႏွင္ကာ ထြက္လာခဲ့တယ္ ပန္းသီးတစ္လုံးကုိကုိက္လုိ႔ေပါ့၊
နားထဲမွာေတာ့ လက္ခုပ္တီး ၾသဘာသံေတြၾကားလုိက္ရတယ္။
လမ္းထဲကုိ စစေလွ်ာက္ခ်င္းမွာပဲ
ျဖျဖအားေပးသံလုိ အသံေတြဆူညံသြားတယ္၊ ဗရာဘုိ ေတာ္ေတာ္ဟုတ္တဲ့ငါ၊
ျမက္ခင္းေပၚျဖတ္ေလွ်ာက္ေတာ့ ေဘးနားမွာ အရုိင္းပန္းေတြပြင့္လုိ႔
ပ်ားပိတုန္းေတြဝဲ လိပ္ျပာကုိ ငါရွာလုိ႔မေတြ႔ပါဘူး၊
လူတစ္ေယာက္ သူရူးပမာေျပးေနတယ္ ဝိညဥ္ေတြ ဝိညဥ္ေတြတဲ့၊
သူေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ေသြးခ်င္းခ်င္းနီရဲ၊
ဒီျမက္ေတြဟာရွတတ္တယ္ဆုိတာ အေဝးကၾကည့္ေတာ့ မျမင္ႏုိင္၊
ငါလည္း အရွခံေသြးေတြထြက္ေနေပမဲ့ ၾသဘာသံၾကားမွာနစ္ျမဳပ္လုိ႔ ေရွ႕တုိးခဲ့တယ္၊
ေရကန္အုိင္စပ္မွာ လူတစ္စုရွိတာနဲ႔ စနည္းနာဘုိ႔ ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္လုိက္တာ
ေရွာခနဲ ေျမြတစ္ေကာင္ထြက္လာ လွမ္းအေပါက္မွာ တန္းဆုတ္တာျမန္လုိ႔
ေရွ႕မွာေတြ႔တဲ့ဟာကုိေပါက္ ရန္သူလား မိတ္ေဆြလားမသိ္တဲ့ေျမြမ်ိဳး၊
ေပါလုိက္တဲ့ေျမြေတြ ေျမြေတြ အေဝးကၾကည့္ေတာ့ မျမင္နုိင္၊
ပိတုန္းတစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ေသြးညွီန႔ံေၾကာင့္လား၊ ပိတုန္းပီသေအာင္လား ငါကုိကုိက္ခဲလုိက္တာ၊
ကုိက္တတ္တဲ့ပိတုန္းေတြ အေဝးကၾကည့္ေတာ့ မျမင္နုိင္၊
နာတာကုိနာတယ္လုိ႔မွတ္ၿပီး ေနရာတကာ ဘုရားနဲ႔ကုိင္ေပါက္တဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ႕ကုိ သတိရ
ငါလည္း အုိင္စပ္နားကလူစုဆီေရာက္ခဲ့တယ္။
ဒီလူစုဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ နတ္ဘုရားအတြက္ ဆုေတာင္းပြဲလုပ္ေနၾကတယ္၊
တစ္ကယ္ေတာ့ လူတစ္စု မဟုတ္ဘူး အစုေတြ အစုေတြနဲ႔ လူအစုေတြ
စုေနတဲ့လူေတြကုိ အေဝးကၾကည့္ေတာ့ မျမင္ႏုိင္၊
အဖြဲ႔ေတြကြဲ ေျပာေန ေျပာေနၾကတာေတြကလည္း ေတာမွာသြားေျပာရင္ေတာင္
မိေအးတုိ႔ ယုံမဲ့ပုံ မေပၚဘူး၊ အဖ်ားလည္းရႈးသြားလုိက္ၾကတာ၊ တစ္ခါလာလဲ ဒီပုတ္ထဲကဒီပဲ၊
လမ္းမွန္ လမ္းမွန္နဲ႔ အၾကမ္းပန္းကန္ထဲ ထည့္ေျပာ ဖုိးဖိုးတုိ႔ဖြားဖြားတုိ႔ရယ္
အသက္ေတြလည္း ႀကီးကုန္ပါၿပီ၊
ရုတ္တရက္ ပြဲဆူသြားတာနဲ႔ ဘာျဖစ္တာပါလဲလုိ႔ ဖုတ္ဖက္ခါထအၾကည့္မွာ
အိကႌ်ျပာ မ်က္မွန္ထူ အဖုိးႀကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာ
ႏွစ္ေလးဆယ္ဇာတ္လမ္းေတြေျပာ အသစ္ အသစ္ အဆန္းေတြမပါတာနဲ႔
ကတုံးစေတာက္ႏွင့္ လူက ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က အသံေတြနဲ႔ေႏွာ
ဖါးျပဳတ္ေတြထလုိ႔ေအာ္ ပုတ္လုိ႔ေက်ာ္တာတဲ့ ထုတ္ႏုတ္ေကာ္္ကာ ကေနတဲ့ အရပ္ဇာတ္ပါပဲ၊
အဖြားႀကီးေတြ လက္ခုပ္တီး အဖုိးႀကီေတြ လက္ေမာင္းတန္း
ျပာျပာသလဲနဲ႔ ဘုမသိဘမသိေတြထေအာ္လုိက္တာ မုိးေတြေတာင္ျခိမ္းဆုိပဲ၊
ေဂ်ာက္ဂ်က္ စိုင္းစိုင္း သီခ်င္းႀကိဳက္တဲ့သူေတြကေတာ့ ေတာ္ရုံတန္ရုံ ညည္းၾကတာ မဟုတ္ေပမဲ့လဲ
အဖုိးတုိ႔က ကာရံမညီ တလြဲေတြျဖစ္ေနေတာ့
တစ္ရံတစ္ခါဆီေတြးေနမဲ့အစား ေလာေလာဆယ္ မွန္မၾကည့္ၾကဘူးလားတဲ့၊
ေျပာေန ေဟာေန ေရာေန ၾကတာေတြ အေဝးကၾကည့္ေတာ့ မျမင္နုိင္၊
အရင္တုန္းကဟာေတြ အျမဲတမ္းမွန္ေနမယ္ဆုိရင္ နာဂစ္ေတာင္ ဝင္လာစရာ အေၾကာင္းမရွိ၊
ဆရာ ဆရာလုိ႔ ေခၚလုိက္ေတာ့ ဗ်ာဗ်ာလုိ႔ ေအာ္သံေတြမဆဲ ရွင္ ရွင္လုိ႔ဆုိတာေတာင္ပါေသး၊
ဒါေပမဲ့ ဆရာျဖစ္ႏုိင္တဲ့သူ မေတြ႔ေသး၊
ေနရာတကာမွာ ဆရာတုိ႔ လူကုိပဲ အေကာင္းဆုံးျမင္ေနေတာ့၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ဆရာတုိ႔ လူထက္ ေကာင္းတဲ့လူလည္း ရွိေသးတယ္ဆုိတာ သတိေလးထားဦး၊
ဆရာတုိ႔လူကုိထိရင္ အကန္းအရုိင္းျပန္ရိတာမုိ႔ မွန္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ကုိယ့္ကိုယ္ ျပန္ၾကည့္လုိက္ဦး၊ ဆရာ ဆရာ ဆရာ တုိ႔ရယ္ ဆရာ ဆရာ ဆရာ ဆုိၿပီး ၁၈ ႀကိမ္ေခၚပါတယ္၊
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ပုရစ္ေတြကထခုန္ အျဖစ္ေတြကစုံေနေတာ့
ပုရြက္ဆိတ္အိမ္ကုိ တုတ္ႏွင့္ထုိး မီးရႈိ႕ဘုိ႔ၾကံတဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့ လူယုတ္တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္၊
သူတုိ႔ေခါင္းေဆာင္က အေတာ္ယုတ္ သတိထား၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ပုံကုိ ေနရာတုိင္းမွာ ကပ္ထားတယ္။
အျဖဴတစ္ဝက္ အမည္းတစ္ဝက္ ငပြႀကီးေခါင္းေဆာင္က အဆူမပ်က္ေလေအာင္
ရမ္းသမ္းၿပီးလွမ္းပစ္ အႏွစ္မပါေတာ့လည္း ထိခ်က္ကလြဲ၊
သူ႔အရင္ စစ္ဆင္ခ်င္ေနတဲ့ အထီးမွန္းအမမွန္းမသိတဲ့ေကာင္ ေကာင္းဘြိဳင္လုိလုိဘာလုိလုိဆုိ ဒီထက္ေတာင္ပုိလုိ႔ဆုိး၊
ဝတၱရားအရေျပာေနရတာကုိ အဟုတ္လားမွတ္ေနသူေတြကေတာ့ ဟြန္းတေယာနဲ႔ သံျပိဳင္ဆြဲ၊
ဖါးျပဳတ္မႀကီးဆုိပုိဆုိး အေသဆုိးဘာဆုိးနဲ႔ ဆဲဆုိေနလုိက္တာလဲမုိးမြန္
ေရာေရာင္ၿပီး လုိက္ေဟာင္ အသုိက္ေျပာင္းခ်င္တယ္ဆုိလဲ ေျပာင္းေပါ့ ဒါေပမဲ့ မင္းတုိ႔ရဲ႕ အမႈိက္ေဟာင္းေတြကုိေတာ့ မထားခဲ့နဲ႔ စရုိက္မေကာင္းဘူးဆုိတာ လူတုိင္းသိတယ္၊
ယင္ေကာင္ေတြမ်ားလာေတာ့ ထင္တာေတြမွားေနၿပီဆုိတာ
ငါလည္းဒီမွာ အေသအခ်ာကုိသိလုိက္တယ္၊
ေရကန္ကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မူမမွန္တာေတြကုိေတြ႔တယ္၊ မာယာေတြေပါ့၊
ကင္းေျခမ်ားေတြကေတာ့ ငါ့အေပၚတက္ေနေပမဲ့ မကုိက္ေသးဘူး၊
ငွက္တစ္အုပ္ထပ်ံသြား ေကၽြးတာစားေနရေတာ့ ေပးတာနဲ႔ ပ်ံၾက
တႏြယ္ငင္တစ္စင္ပါေတာ့ ဟုိအဝင္လွမ္းလည္းမလွပါဘူး၊ စားေနၾကတာေတာ့ ၿမိန္ရည္ရွက္ရည္
ကန္္စပ္ ကန္ပါး ကန္အလယ္ ကန္္နား မွာေတာ့ ျမဴပ္ခ်ီေပၚခ်ီနဲ႔
ဟုိတစ္စု ဒီတစ္စု ဟုိတစ္ကြဲ ဒီတစ္ကြဲ လမ္းေပ်ာက္ေနၾကတာ အေဝးကၾကည့္ေတာ့ မျမင္နုိင္၊
အရမ္းဟုတ္ေနၾကၿပီထင္ၿပီး လွမ္းတုတ္ကာ ေအာ္ေနၾကဆဲ။
ကုိယ္လူလည္းကုိယ္မစည္းရုံးႏုိင္ သူ႔လူလည္းကုိယ္မစည္းရုံးႏုိင္ ဝရုန္းသုန္းကားျဖစ္ေနတာကုိ
ဆရာတုိ႔က အတင္းရုန္းစမ္းပါလုပ္ေနတာကေတာ့ ဆရာတုိ႔အလြန္ေပါ့၊
ဒီလမ္း ဒီစခန္း ဒီမွန္းတာ မွန္ေပမဲ့ ဒီသရန္းေတြနဲ႔ ဒီအတုိင္းေတာ့ မျဖစ္ဘူးေလ
ကန္စပ္မွာ တစ္ ေနၾကတာကုိ ျပန္လွပ္ကာ အေသအခ်ာ ျပန္မၾကည့္ၾကဘူး
သံခ်ပ္ကာေတြကုိပဲ အျပစ္ေျပာေနမယ္ဆုိရင္ နံရံတစ္ခ်ပ္သာ ျခားေပမဲ့လည္း
အမွန္တစ္ရပ္ေတာ့ျဖစ္မလာပဲ မခံမရပ္ႏုိင္တာေတြနဲ႔ ကမရတဲ့ဇာတ္ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္၊
ေျပးသြားရင္ ေန႔ခ်င္းေရာက္မဲ့လမ္းဟာ ေတြးထားတာေတြနဲ႔ တျခားသုိ႔၊
လုိရင္းမေရာက္ႏုိင္တာမုိ႔ လွည့္ျပန္ဘုိ႔ လမ္းဆုံကုိဦးတည္လုိက္တယ္၊
မုိးးမလင္းမွီ ေရာက္ရမွာမုိ႔ ေျပးအျပန္မွာ ေဘးနံရံကဆဲသံေတြ ထူမြန္သြားတယ္
အေသသတ္ဘုိ႔ ေလေသနပ္နဲ႔ လုိက္ပစ္ေနတဲ့သူေတြလည္းပါ၊
ငါတုိ႔နဲ႔မေပါင္း မေကာင္း၊ ငါတုိ႔ေနာက္မလုိက္ လူမုိက္၊ ငါတုိ႔နဲ႔ခြဲ ငရဲ၊ ငါတုိ႔နဲ႔မတူ ရန္သူ ဒီလုိထုံးႏွလုံးသြင္းသူတုိ႔ကေတာ့ ကုန္းရုန္းၿပီးေအာ္ကာ ရန္သူေတာ္ႀကီးေပါ့၊
အရပ္သိ အတြင္းသိ အျပတ္သိေတြၾကားမွာ
ေအာက္တန္းက်တာေတြကုိ အေဝးကၾကည့္ေတာ့ မျမင္နုိင္၊
ေခြးအေတြက ငါေနာက္ကလုိက္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ျမင္းရုိင္းေတြထြက္လာလုိ႔
ရွားရွားပါးပါး လိပ္ျပာတစ္ေကာင္က လမ္းျပလုိ႔ လမ္းဆုံကုိျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္၊
အေနာက္က ဝိညဥ္ေတြ ပါလာတာကုိ အဲဒီေရာက္မွာ သိမိတယ္
ကၽြတ္ခ်ိန္တန္သြားၾကၿပီေပါ့။
အဲဒီညမွာပဲ တစ္ျခားလမ္းကုိ ခရီးထြက္ခဲ့တယ္ စုတ္တသပ္သပ္နဲ႔ ရႈတ္ခ်ေနၾကတာတဲ့
အျပတ္ယိမ္းေနၾကသူေတြကေတာ့ ငါကုိ မ်က္ႏွာစိမ္းလုိ လွမ္းၾကည့္ၾကတယ္
မလွမ္းမကမ္းက ၾကည့္ျခင္းခံေနရသလုိ ေတာင္းရမ္း အကဲစမ္းတဲ့ သူလည္းပါတယ္၊
ေနကာမ်က္မွန္တတ္ၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔ေလခၽြန္ ေလးျဖဴသီခ်င္းေတာင္ ညည္းလုိက္ေသး၊
အယ္ေဇးရွင္းေတြ ေဟာင္ေနေပမဲ့ ျပထားတဲ႔ ႏွစ္ေကာင္ထဲ
က်န္တာေတြက ႀကိဳးဖီရင္ကုိက္မဲ့ ငတ္ျပတ္ေနၾကတဲ့ ပါလာရာေခြး
ကၽြဲေတြႏြားေတြက ကြင္းျပင္မွာအင္အားျပလုိ႔ ေထာက္ခံတဲ့ပြဲဆုိလား၊
ထူးထူးဆန္းဆန္းပါပဲ ဝက္ေတြကုိ ေတြ႔ခဲ့တယ္ စားေကာင္းလုိ႔ဗုိက္ဆူ စရုိက္ေတြကအတူတူ
အရင္ စားလြန္းတဲ့ဗုိက္ေတြ ရုိက္ႏွက္ၿပီးသတ္ျဖတ္ အဆုံးသတ္ မေကာင္းခဲ့တာလည္းမမႈ႕ စားေကာင္းေနၾကဆဲ၊
အုိႀကီးအုိမေတြက အစ္ကုိႀကီးညီေလးေတြကုိ လက္အုပ္ေလးခ်ီ ၾကြပါလုိ႔ေျပာ
မေတာ္တေရာ္ေတြျဖစ္ေနၾကတာ ေတာ္တန္ရုံသိတာနဲ႔ပဲ ေျပာပဲေျပာတတ္ၾကတယ္၊
အတြင္းမွာ ဘာရွိသလဲဆုိတာ အေဝးကၾကည့္ေတာ့ မျမင္နုိင္၊
သစ္ပင္ေတြက ေလတုိက္လည္းျငိမ္ေနတယ္၊ သာလိကာေတြက သင္ထားတဲ့အတုိင္းေျပာ
ျငိမ္တုိင္းေကာင္းတယ္ထင္ေနတဲ့သူေတြက အခ်ိန္တုိင္းေျပာင္းျပန္ ရတက္မေအးနုိင္ဘူး၊
အဲဒါေရြ႕နုိင္တဲ့ က်ားကြက္ေတြပဲ။
ေမ်ာက္ေတြသင္မွေတာ့ ေလာက္ေတြပဲထြက္လာမယ္ဆုိၿပီး ေျပာခ်င္သလုိေျပာ
ေထာက္ကူၿပီး ေတာက္ေျပာင္ေအာင္ လုပ္ေပးနုိင္ရင္
ေလာက္ေတြဟာ အရယူၿပီး တကယ့္ဆူပါေတြထြက္လို႔
အရပ္ကူပါ မလုိေတာ့ဘူးေပါ့၊ တစ္သက္ပူစရာ မလုိတာေတြကုိ
ဒီပါအရပ္ရပ္က စီကာမၾကည့္ဘူးဆုိရင္ အေဝးကၾကည့္ေတာ့ မျမင္နုိင္၊
ယုန္ဖမ္းတဲ့ပြဲမွာ က်ားကုိသုံးတယ္ဆုိေတာ့
ေျခာက္တတ္တဲ့သူေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္တတ္ၾကသလဲဆုိ မလုိလည္းဂူေအာင္းၿပီးေနသတဲ့၊
ကလိမ္ကက်စ္ေတြနဲ႔ ျငမ္းဆင္ထားတဲ့လမ္းမွာ မတိမ္မနစ္ပဲ
သူတုိ႔သြားတဲ့အတုိင္းသြားရင္ ဘာဆူးမွာ မရွိ၊
ဆူးပင္ေတြဆုိတာ အရူးကုိယဥ္ေအာင္ လုပ္ေပးနုိင္တဲ့ ဇီးပင္ေတြဆုိေတာ့
အသုံးခ်တတ္ရင္ အျပံဳးလွလွေလးရတတ္တာမုိ႔ ေသေသခ်ာခ်ာေတြးရေအာင္
မေရရာတာေတြကုိ အေဝးကၾကည့္ေတာ့ မျမင္နုိင္၊
ျမက္ခင္းအတုေပၚမွာ စကၠဴပန္းေတြ ၾကဲထားလုိက္ၾကတာ
ပိတုန္းေကာင္ေတာင္ ယိမ္းေယာင္တိမ္းေစာင္ၿပီးမူးလဲ၊
ပူးၿပီးသတ္ရမွာကုိ အရူးႀကီးခ်ီးပန္းလုိ လုိက္ေျပာေနရုံနဲ႔
အႀကီးအကဲဆုိတာေတြက အသီးပဲစားတတ္တဲ့သူေတြ မဟုတ္ဘူး
ငါကေတာ့ မထူးကဲပါပဲ ၾကံဳလုိ႔ ဝါးစိမ္းအရက္ကုိ ေသာက္ၿပီး ေတာင္ေပၚသုိ႔ထြက္ခဲ့တယ္၊
ဥၾသေတြကေတာ့ တြန္ေနဆဲ။
အ့ံၾသေလာက္ေအာင္ပါပဲ ေတာင္ေတြက ျမင့္မားလုိက္တာ၊
အနားေရာက္ေတာ့ တစီစီ အသံေတြၾကားရ၊ အဝီဝီနဲ႔ ေဆးဆုိးပန္းရုိက္လုပ္ေနသလား
လားလား ဒီေတာင္ႀကီးကျခေတာင္ဘုိ႔ႀကီးပါလား အားပါးပါး မယုံၾကည္စရာပဲ၊
ျခေတြရဲ႕အိမ္ ရြတ္တြေနတဲ့ေတာင္ႀကီး အေဝးကၾကည့္ေတာ့ မျမင္ႏုိင္၊
သင္းေခြခ်ပ္ ပတတ္ႏွင့္ ပုတ္သင္ညို္ ေတြက ဒီအတုိင္းရပ္ၾကည့္ေနၾကတယ္
ခပ္မွန္မွန္ ဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့ ေကာင္းကင္မွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ပ်ံေနတဲ့ သိမ္းငွက္
ငါကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာေပါ့၊ ပုစဥ္းေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြျဖစ္ ျခေတြအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္
ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ေျပာစရာမလုိပါဘူး အေၾကာင္းကံတရားေတြက
ျခအုံႀကီးဟာ တြန္းတာနဲ႔လဲမွာပဲ၊
အတင္းကတ္သတ္ေနစရာ မလုိပါဘူး ကင္းခ်က္တတ္ဘုိ႔ပဲဲလုိတယ္၊ အဲဒါမေတြ႔ႏုိင္တဲ့ အခ်က္တစ္ရပ္ပဲ၊
ျခေတာင္ႀကီးၿပိဳရင္ လမ္းေပါက္ၿပီမုိ႔ ဆာေလာင္ၿပီး ေစာင့္ေနစရာ မလုိပါဘူး
ၿဖိဳတတ္ဘုိ႔ပဲလုိတယ္၊
ရုိေသစြာနဲ႔ ႀကိဳတြက္ထားတဲ့သူေတြက ၿဖိဳဘုိ႔အတြက္ ငုိဖုိ႔ပဲသိတယ္
က်ားကြက္လည္းမေရြ႕ မတရားတာပဲေျပာေနၾကတယ္ သူတုိ႔ဇယားကြက္ေတြကလည္းမမွန္
တစ္ေယာက္ထဲကုိပဲ အားကုိး အေရာက္မလွမ္းႏိုင္တဲ့အက်ိဳးေတြလုိပဲ စုံလုံးကန္းေနၾကသလား၊
ေလးဆယ့္သုံး ေလးဆယ့္ငါး ငါးဆယ္ ေျခာက္ဆယ့္ငါး ဂဏန္းေတြ ငါကုိလာရြတ္မျပေနနဲ့
ခုႏွစ္ဆယ့္ငါး တစ္ရာျဖစ္ဦး ဘာမွမျဖစ္ရင္ ဘာမွမျဖစ္တာမုိ႔၊
အဲဒီ့ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့တာကုိ သိဘုိ႔လုိေနၾကၿပီ၊
ဘာမွမျဖစ္ရင္ အလကားမုိ႔ ငါလည္း အကန္းေတြကုိမယုံလုိ႔ လမ္းၾကံဳလုိက္ဖုိ႔
အေဖၚေတြကုိရွာရင္း သိသြားတာက ဒီေနရာမွာ ျခေသၤ့ လုိေနတယ္၊
ျခေသၤ့ ဆုိရင္ ကၽြဲေတြႏြားေတြလည္းလုိက္ ေခြးေတြက်ားေတြလည္းမကုိက္
ေျမြေတြဆုိလည္းတြင္းေအာင္း အေျခအေနေတြဆုိလည္းေျပာင္းလုိ႔ အေျဖေတြေကာင္းသြားႏုိင္တယ္
ျခေသၤ့ တစ္ခါေဟာက္လုိက္ရင္ ျခေတြျပားျပားဝတ္ အသြင္ေတြေျပာင္းလုိ႔ ေတာင္ဘုိ႔ေတာင္ၿဖိဳစရာမလုိဘူး၊
ဒီလုိနဲ႔ ငါလမ္းဆုံကုိ ျပန္ေရာက္ခ့ဲတယ္၊
လမ္းဆုံမွာ သြားၾကံဳရတာက လွမ္းျမင္ကာၾကည့္တတ္တဲ့ အေကာင္းျမင္ ကတၱီပါ ဂိုဏ္းသားေတြ
ေၾကာင္းက်ိဳးကုိ ဆင္ျခင္ကာရႈလုိ႔ ျခေသၤ့ကုိေစာင့္ေနၾကတာတဲ့။
ျခေသၤ့ကုိေစာင့္ေနၾကတာသိေတာ့ ပုံရိပ္ကုိဖမ္းအထာရွိတဲ့ လူတစ္စုက ျခေသၤ့ အေရာင္ေျပာင္းလုိ႔ ေဘာင္းဘီေတြခၽြတ္ၾကတာ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းပါပဲ
ဘယ္ေလာက္ပင္ အေရာင္ေျပာင္းေစဦးေတာ့ သူတုိ႔ အသြင္သ႑န္မေကာင္းေပါ့
အမ်ားအျမင္ေျပာေနၾကတာက ေသာင္းနဲ႔ဦးကေတာ့ ေျပာင္းလည္းထူးမဲ့ေကာင္ေတြ မဟုတ္ဘူးတဲ့၊
ဒီျခေသၤ့အတုကုိ မျပတ္အစဥ္ရႈဘုိ႔လိုတဲ႔ ခပ္ျမင္ျမင္သမားေတြ ငါတုိ႔လုိအပ္ေနၿပီ၊
ဒီၾကံံ့ျခေသၤ့ဟာ ပန္႔ေတြဆင္ထားတာမုိ႔ အရပ္အျမင္ မတည့္တာကုိ
သိရက္နဲ႔ အခက္ခြင္မဖမ္းႏုိင္ရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ညံ့တဲ့ အထက္ကတၱီပါ ဂိုဏ္းသားေတြပါပဲ ၊
သူတုိ႔ထုံး သူတုိ႔ရုံးႏွင့္ သူတုိ႔ရႈံးမဲ့ ပြဲမွာ အတုံးတုံးေတြကုိေကၽြးၿပီး
အကြက္ျမင္ကာ ပ်ိဳးပ်ိဳးၿပီးလုပ္ရမွာကုိ တသက္စာမထင္ပဲ ဘာလာလာ ႏိုးႏိုးပဲလုပ္ေနရင္ေတာ့
တေရးသြားအိပ္လုိက္ၾကဦး၊ ဟုိဘက္ကျပံဳးေနလိမ့္မယ္၊
လမ္းျမင္ရေပမဲ့ လမ္းစဥ္ကမသိ ကၽြမ္းက်င္တာလည္းမရွိ
လမ္းေပါက္ဘုိ႔ လမ္းေဖါက္ဘုိ႔လုိတယ္ ျခေသၤ့ကုိေစာင့္ေနစရာမလုိပါဘူး၊
အသင္တုိ႔ေရ အထာကၽြမ္းတဲ့ သူေတြကုိေခၚ တတ္ၿပီးေတာ့ျမင္တဲ့ သူေတြနဲ႔ဆုိရင္ လမ္းကေရာက္ပါၿပီပဲ၊
ဒါေပမဲ့လည္း ဒီအရပ္ ဒီဇာတ္နဲ႔ပဲ ကရမွာဆုိေတာ့ သတိေတာ့ထားဦး
ငါတုိ႔လုိေနတာ ဒလုိင္းလားမား မဟုတ္ဘူး မင္ဒဲလားလည္းမဟုတ္ဘူး၊
လီကြမ္ယု မ်က္မွန္တတ္ၿပီး မဟာသီယာ ဘိနပ္စီး
ဆုိနီယာ အေတြးကုိဝတ္ထားတဲ့သူေတြ
ဘယ္မွာလဲ…. ဘယ္မွာလဲ….. ဘယ္မွာလဲ…..
လမ္းေပၚမွာပဲ…..။
sosegado
27/06/2010
ရွည္တာကုိ အဆုံးထိဖတ္ရင္ပဲ ၾကိဳတင္ေက်းဇူးတင္ပါသည္။Robert Frost ရဲ႕ ကဗ်ာေတြကုိ ခံစားၿပီး ေရးလုိက္သည္။ ပုဂၢလိက ထင္ျမင္ခံစားခ်က္တစ္ခုပါ၊
The route I never take, Mountain, The people waiting for lion
ပုံေတြကုိ google.com ideachampions.com iqmatrix.com မွယူပါသည္
