Thursday, January 19, 2012

မုိက္ကယ္ဘေအး ႏွင့္ သူ၏ ပါရာေနာ္မယ္ အထူးအဆန္းမ်ား ၃

မုိက္ကယ္ဘေအး ႏွင့္ အတိတ္ကုိျပန္လွန္ျခင္း

မုိက္ကယ္ဘေအး တစ္ေယာက္ ေက်ာင္းတက္ရင္း ပါေမာကၡေပးထားေသာ ပေရာဂ်က္မ်ားကုိလုပ္ရင္းနဲ႔ပင္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅၀ ေက်ာ္က ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ဂၽြန္ဘေရာင္း ေတာ္လွန္ေရးအေၾကာင္း အေသးစိပ္ေလ့လာမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည္၊ အဓိက ကေတာ့ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ ႏွင့္ လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္ တုိ႔အေၾကာင္းမွတ္တမ္း တစ္ခုခုမ်ား ရွိေလမလားကုိ ရွာေဖြရန္ျဖစ္သည္၊ သူသည္ လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္ ႏွင့္ တုိက္ရုိက္ သက္ဆုိင္ခဲ့သူဟု ယုံၾကည္ထားေသာ ေၾကာင့္လည္းျဖစ္ပါသည္၊ ဝါရွင္တန္၊ ဗာဂ်ီးနီးယား ႏွင့္ နယူးေယာက္ ျပတုိက္မ်ား၊ စာၾကည့္တုိက္ေပါင္းစုံမ်ားကုိ ကူးခ်ည္းသန္းခ်ည္းနဲ႔ ေနာက္ဆုံး စစ္သမုိင္းျပတုိက္ထိပင္ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ဖရန္႔လန္းဘတ္ႏွင့္ တျခား ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ားအေၾကာင္း မွတ္တမ္းမ်ားရွိေသာ္လည္း၊ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ ႏွင့္ လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္ တုိ႔၏ မွတ္တမ္းမ်ားကုိ မရွာေဖြႏုိင္ခဲ့ပါ၊ ေဝလာေတာင္ကုန္းတုိက္ပြဲကုိ တုိက္ပြဲငယ္ တစ္ခုအျဖစ္သာ ေဖၚျပထားၿပီး အေသးစိပ္ မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္း မရွိပါ၊ ဒီအတြက္ ထုိအခ်ိန္က ေဝလာေတာင္ကုန္းတြင္ တုိက္ပြဲငယ္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္မွာ ေသခ်ာၿပီျဖစ္သည္၊ ဆက္လက္၍ ဆုတံဆိပ္ႏွင့္ သူရဲေကာင္းမွတ္တမ္းဝင္ စာရင္းမ်ားကုိ ေလ့လာေသာအခါ၊ စာရင္းတစ္ခုတြင္ လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္ နာမည္ကုိ ေတြ႔ရွိလုိက္ရသည္၊ အေသးစိတ္ ေဖၚျပထားျခင္း မရွိေခ်၊ ဒါေပမဲ့ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ၏ မွတ္တမ္းမ်ားကုိ ဘယ္ေနရာမွ ရွာမေတြ႔ခဲ့ပါ၊ လွ်ဳိ႕ဝွက္လုပ္ကုိင္ေနသူေတြအတြက္ လွ်ဳိ႕ဝွက္မွတ္တမ္းမ်ားတြင္သာ ရွိလိမ့္မည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆလုိက္သည္၊ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ သူ အာရုံထဲတြင္ ျမင္ေတြ႔ရသည့္ ေဝလာေတာင္ကုန္းတုိက္ပြဲ ေဖၚျပခ်က္ ႏွင့္ သူရဲေကာင္းမွတ္တမ္းဝင္ စာရင္းထဲမွ လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္ နာမည္တုိ႔သည္ ခုိင္လုံေသာ အခ်က္မ်ား ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ တုိက္ဆုိင္မႈေတြပါလုိ႔ အျငင္းပြားေကာင္း ပြားႏုိင္ေသာ္လည္း မုိက္ကယ္ဘေအးသည္ သူသည္ အတိတ္ဘဝ တစ္ခုက လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္ ဆုိတာကုိ ယုံၾကည္လုိက္သည္။

ထုိအေၾကာင္းေတြကုိ သူအေဖအား ဖြင့္ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္၊ ျဖစ္နုိင္ပါတယ္ လုိ႔ဆုိသည္၊ ဒါေပမဲ့ လူအမ်ားေတြကုိ ေျပာဖုိ႔က ဒီထက္မက သက္ေသျပခ်က္ေတြ လုိပါလိမ့္မယ္ဟု သူအေဖက ေျပာခဲ့သည္၊ သူ႔အေဖသည္ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္မုိ႔ ျဖစ္နုိင္ပါတယ္ဟု လက္ခံခဲ့ေသာ္လည္း၊ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ အေပါင္းအသင္းေတြကေတာ့ သူကုိ စာအုပ္ေတြ အဖတ္မ်ားလုိ႔ စိတ္ကူးယဥ္ေနသူ တစ္ဦးလုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကသည္ကမ်ားသည္၊ အခင္ဆုံး ငယ္သူခ်င္း ေပါလ္က “အာရုံေတြ၊ အိမ္မက္ေတြထဲမွ ေပၚတယ္၊ လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္ ဆုိတာ မွတ္တမ္းထဲမွာ ရွိတယ္၊ ေဝလာေတာင္ကုန္းတြင္ တုိက္ပြဲငယ္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့တယ္၊ အဲဒါနဲ႔ မင္းဟာ အရင္ဘဝက ေအဒင္ဘရုိက္ ျဖစ္သြားေရာလား” ဟု ေမးခြန္းေတြ ျပန္ေမးခဲ့သည္၊ အရင္ဘဝေတြဆုိတာကုိ လက္မခံေသာ၊ အလုိေတာ္က် အတုိင္းျဖစ္ေသာ၊ ဖန္ဆင္း ေပးသနားေတာ္မႈျခင္း ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနေသာ အသုိင္းအဝုိင္းၾကားတြင္ သူသည္ သူ႔အေဖမွတဆင့္ ဗုဒၶဘာသာကုိ ပုိေလ့လာျဖစ္ခဲ့သည္၊ ဖရီးသင့္ကာ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရျခင္းအတြက္ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္မႈေတြရဲ႕ ေဘာင္ကုိေက်ာ္ကာ ပုိေလ့လာမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ႏုိင္ခဲ့သည္။ သူသိခ်င္လုိေသာ အရာတြင္သာ စိတ္ဝင္စားခဲ့သျဖင့္၊ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ဳိးျဖစ္တယ္ ဆုိတာေလာက္မွာပင္ ရပ္ထားခဲ့ၿပီး၊ ျဖစ္ၿပီးရင္ပ်က္တယ္ ဆုိတာေတြကုိေတာ့ ဆက္ေလ့လာျခင္း မျပဳလုပ္ခဲ့ပါေခ်။

သူကုိ္ ယုံၾကည္ခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ အစြန္းေရာက္ေနၿပီဟု လူအမ်ားက ေျပာၾကေသာ္လည္း မုိက္ကယ္ဘေအး တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူယုံၾကည္မႈသည္ မွန္ကန္ရမည္ဟု စိတ္ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္သည္၊ ထုိ ေျပာသူမ်ားကုိလည္း သူအျပစ္ မဆုိမိေခ်၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ သူလုိ ေတြၾကံဳခံစားမႈမ်ဳိး လူတုိင္းမွာ မျဖစ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ ခုတေလာ သူသည္ သူ႔အဖုိး ဦးဘေအးကုိ အိမ္မက္ မက္ေနသည္၊ အိမ္မက္ထဲတြင္ သူတုိ႔ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးသည္ အျပင္တြင္ သူ႔အဖုိးကုိ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးပါ၊ မေန႔က အိမ္မက္မွာေတာ့ သူ႔အဖုိး သူကုိ တစ္ခုခု ေပးခ်င္ေၾကာင္းမက္သည္၊ အရင္ ဘဝေတြအေၾကာင္း စိတ္ဝင္စား ေလ့လာရင္း အစြဲျပဳ မက္ျခင္း ျဖစ္မည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ် လုိက္မိသည္။

တစ္ေန႔ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ ျပတုိက္တြင္ ရွိေနခုိက္ အေဖဆီက ဖုန္းလာသည္၊ အေရးႀကီး၍ အိမ္ကုိ ျပန္လာရန္ ေျပာသည္၊ ဗာဂ်ီးနီးယား အိမ္သုိ႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ အေဖက၊ “မင္းအဖုိး အသည္းအသန္ ျဖစ္ေနတယ္၊ မင္းကုိ အရမ္းေတြ႔ခ်င္တယ္လုိ႔ ေတာင္းဆုိေနတယ္၊ အမ်ဳိးေတြက လာေစခ်င္ၾကတယ္ အဲဒါေၾကာင့္ ငါတုိ႔ ျမန္မာျပည္ သြားရမယ္၊ မင္းလုိက္မယ္လုိ႔ အေဖ တစ္ထစ္ခ်တြက္ၿပီး ဗီဇာေလွ်ာက္ထားလုိက္ၿပီးၿပီ၊ မနက္ျဖန္ရမယ္၊ မနက္ျဖန္ညပဲ ငါတုိ႔သြားၾကမယ္၊ မင္းလုိက္မယ္ မဟုတ္လား”၊ ခ်ည္ၿပီးတုတ္ၿပီး ေမးေသာ အေဖ၏ အေမးကုိ သူဘယ္လုိ ျပန္ေျဖရမလဲ၊ သူကုိယ္တုိင္ကလည္း တစ္ခါမွ မေတြ႔ဖူးေသာ အဖုိးကုိ ေတြ႔ခ်င္သည္၊ သူ႔အေဖ၏ ေမြးဖြားရာ ႏုိင္ငံသုိ႔ ေရာက္ဖူးခ်င္သည္၊ ျမန္မာလုိ႔ဆုိေသာ သူ႔ေဆြမ်ဳိးမ်ား ဘယ္လုိလဲဆုိတာ သူသိခ်င္သည္၊ ေနာက္ၿပီး ျမန္မာႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ ဘယ္လုိဆုိတာ သူရသေလာက္ ေလ့လာခ်င္သည္၊ ေနာက္ဆုံး အေျဖက လုိက္ခဲ့မယ္အေဖပဲျဖစ္ပါသည္။

မုိက္ကယ္ဘေအးတုိ႔ သားအဖနွစ္ေယာက္ Dulles ေလဆိပ္မွ United Airlines ျဖင့္ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ထြက္လာခဲ့သည္၊ လမ္းတြင္ ဘန္ေကာက္မွာ ေလယာဥ္ေျပာင္းရမည္ဟု သူ႔အေဖကေျပာသည္။

မုိက္ကယ္ဘေအးႏွင့္ ဦးဘေအး

နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေလယာဥ္စီးခဲ့ရၿပီး၊ လမ္းတြင္ ရက္စြဲတစ္ရက္ ဆုံးရႈံးကာ၊ သူတုိ႔သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ မဂၤလာဒုံေလဆိပ္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေပၿပီ၊ အေဖသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျပန္မေရာက္တာ ၂၃ ႏွစ္ေက်ာ္ ရွိခဲ့ေလၿပီ၊ ခုျပန္လာေတာ့လည္း အသက္ ၂၀ ေက်ာ္အရြယ္ သားတစ္ေယာက္နဲ႔ ျဖစ္သည္္၊ အေဖသည္ ေတြေဝ ေငးေမာေနရာမွ မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ ‘အိပ္ရင္းနဲ႔ အိမ္မက္မက္တယ္ကြာ မေကာင္းဖူး၊ မင္းအဖုိးေတာ့ တစ္ခုခုျဖစ္ၿပီထင္တယ္’၊ ‘မင္းအဖြား အေမကုိလည္း သတိရတယ္ကြာ’၊ “မျဖစ္တန္ေကာင္းပါဘူး”လုိ႔ သူ အေဖကုိ အားေပးရင္း သူ႔စိတ္ထဲမွာလည္း မတင္မက်ႀကီး ခံစားေနရသည္၊ အဖြားသည္ အေဖႏုိင္ငံျခားမသြားခင္က ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္၊ အေဖသည္ သူကုိ “ေလဆိပ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလည္းသြားတယ္၊ အေဖတုိ႔တုန္းကဆုိ ဘတ္စ္ကားႏွင့္ အႀကိဳအပုိ႔လုပ္ခဲ့တာ”၊ လုိ႔ဆုိသည္၊ အင္မင္ဂေရးရွင္း အေရာက္တြင္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားသာ ေနရာတြင္ တန္းစီၾကရင္း၊ အေဖ့မ်က္လုံးမ်ာက သေဘၤာသားမ်ားအတြက္ ဆုိသည့္ေနရာကုိ ေရာက္၍ေနသည္၊ အေဖသည္ တစ္ခ်ိန္က သေဘၤာသားတစ္ဦး မဟုတ္ပါလား။

သူတု႔ိကုိ လာႀကိဳေသာ သူ႕အေဒၚႏွင့္ ႀကီးႀကီး ဆုိသူကုိ ေတြ႔ရသည္၊ အေဖ၏ ညီမႏွင့္ အစ္မမ်ားျဖစ္ပါသည္၊ သူ႔အစ္ကုိဝမ္းကြဲ ဆုိသူလည္းပါသည္၊ အေဖသည္ ေလဆိပ္အျပင္ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေလကုိတစ္ဝ ရႈရႈိက္ကာ လက္အုပ္ခ်ီ ဆုေတာင္းမႈျပဳလုိက္သည္၊ ဘာကုိဆုေတာင္းသလဲေတာ့ မုိက္ကယ္ဘေအး မသိေပ၊ ၿပီးေနာက္ မုိက္ကယ္ဘေအးတုိ႔ ငါးေယာက္သည္ ျမန္မာျပည္မွာ လူအႀကိဳက္အမ်ားဆုံး အေကာင္းစားကားဟု သူ႔အေဒၚကဆုိေသာ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံလုပ္ တုိယိုတာ မက္တူးကားေပၚတြင္ လုိက္ပါရင္း၊ ျမန္မာေတြက ဘာျဖစ္လုိ႔ ဆက္မထုတ္ေတာ့တဲ့ ဖ်က္ဆီးပစ္ေတာ့မဲ့ ကားကုိ ႀကိဳက္ၾကတာလဲလုိ႔ စဥ္းစားေနမိသည္၊ ကားေဟာင္းမ်ား၊ အိမ္အေဟာင္းမ်ား အေဟာင္းအေဟာင္းမ်ားကုိ ၾကည့္ကာ၊ အေဟာင္းမ်ား၏ တုိင္းျပည္မ်ားလား မုိက္ကယ္ဘေအးထင္မိသည္၊ ‘အေဟာင္းေတြကုိ အေဟာင္းအတုိင္းထားလွ်င္ ေဟာင္းေနမယ္၊ အေဟာင္းေတြကုိ အသစ္ႏွင့္တန္းတူ ျပဳျပင္ထိန္သိမ္းထားႏုိင္ရင္ေတာ့ အဲဒီ အေဟာင္းဟာ အသစ္ထက္ေတာင္ တန္ဘုိးရွိဦးမယ’္ ဆုိတဲ့ ဆရာတစ္ဦး၏ စကားကုိ ျပန္ၾကားေယာင္မိသည္၊ ဟုတ္သည္ ဒီအေဟာင္းေတြကုိ အသစ္ႏွင့္တန္းတူ ျပဳျပင္ထိမ္းသိမ္းႏိုင္လွ်င္ တန္ဖုိးမ်ား တက္လာေပေတာ့မည္၊ ေနာင္တြင္ ျပဳျပင္ထိမ္းသိမ္းေရး လုပ္ငန္းမ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အလုိအပ္ဆုံးႏွင့္ အေရးပါဆုံးလုပ္ငန္းမ်ား ျဖစ္လာႏုိင္သည္ဟု ေတြးေနမိသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ သူတုိ႔တည္းခုိးမည့္ အဖုိး၏အိမ္သုိ႔ ေရာက္ရွိလာသည္၊ ပစၥည္းခ် ခဏနားၿပီး အဖုိးတက္ေရာက္ ကုသေနသည့္ ပန္းလွိဳင္ေဆးရုံသုိ႔ သြားၾကမည္ဆုိသည္၊ မၾကာခင္ မုိက္ကယ္ဘေအး တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူေတြ႔ခ်င္ေနေသာ အဖုိး ဦးဘေအးႏွင့္ ေတြ႔ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။

ေလဆိပ္၊ ေဆးရုံႏွင့္ ေဆးရုံသြားရာလမ္းတြင္ လူေတြေတာ္ေတာ္ေပါသည္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အလုပ္မလုပ္ အားေနၾကသည့္ပုံစံ ျဖစ္ေနသည္၊ ေလဆိပ္ႏွင့္ ေဆးရုံကလည္း ဝန္ထမ္းေတြ မ်ားလြန္းသည္ဟု ထင္မိသည္၊ တစ္ေယာက္ လုပ္ရမည့္အလုပ္ကုိ သုံးေယာက္ေလးေယာက္ လုပ္ေနၾကၿပီး၊ တစ္နာရီနဲ႔ ၿပီးရမည့္အလုပ္ကုိ ငါးနာရီေလာက္ လုပ္ေနၾကသည္၊ ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ေပါတဲ့ ႏုိင္ငံဟု ထင္မိသည္၊ သူဟာနဲ႔သူေတာ့ အလုပ္ျဖစ္လုိ႔ေနသည္၊ အလုပ္ျဖစ္ဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္နာလည္းမႈ ရွိသည့္ ႏုိင္ငံလုိ႔လဲ ထင္မိျပန္သည္၊ ေဆးရုံသည္ အသစ္၊ ႏုိင္ငံတကာ အဆင့္အတန္းမွီ ဟုဆုိၾကသည္၊ သူ႔အျမင္ေတာ့ ျပဳျပင္ထိမ္းသိမ္းေရး လုိအပ္ေသးသည္၊ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာေတြ ၾကည့္မေကာင္း သန္႔ရွင္းဖုိ႔လုိသည္၊ ေဆးျပန္သုတ္ဖုိ႔လုိသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ အဖုိးရွိရာ အခန္းသုိ႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။

အဖုိးသည္ ကုတင္ေပၚတြင္ မွိန္း၍ေနသည္၊ အေမာ ခဏခဏ ေဖါက္ေန၍ စကားမေျပာႏုိင္ေတာ့၊ အေဖ့ကုိျမင္ေတာ့ အဖုိးက ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ အဖုိးေရာ အေဖေရာ မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာသည္၊ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ျပန္မလာသည္သား ခုမွေရာက္လာေတာ့ ဝမ္းနည္းေနေပလိမ့္မည္၊ အေဖက သူဆီကုိလွည့္ၿပီး ‘ဒါအေဖ့ေျမး’ လုိ႔ေျပာလုိက္သည္၊ အဖုိးသည္ သူလက္ကုိ ဆုပ္ကုိင္က တစ္စုံတစ္ခုေျပာဖုိ႔ ႀကိဳးစားသည္၊ မေျပာႏုိင္ခဲ့၊ ႀကီးႀကီးဘက္သုိ႔ လွည့္ကာ ေမးထုိးျပသျဖင့္၊ ႀကီးႀကီးက ‘စိတ္ခ်အေဖ၊ အေဖေျပာတာ၊ အေဖေပးခုိင္းတာေတြ အေဖ့ေျမးကုိ ေပးလုိက္မယ္’ ဆုိၿပီး၊ အဖုိးကုိ ျပန္ေျပာလုိက္သည္၊ အေဖက အဖုိးလက္ကုိကုိင္ကာ ပြတ္ေပးေနၿပီး၊ အဖုိးက ေျမးျဖစ္သူ၏ လက္ကုိ ထိရုံေလး ပြတ္ေပးေနသည္၊ ဘယ္လုိရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိ မုိက္ကယ္ဘေအး မ်က္ရည္ေတြ က်လာမိသည္၊ အခန္းထဲရွိ လူေတြအားလုံး မ်က္လုံးေတြထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြျပည့္လုိ႔ေနသည္၊ ဆရာမေလး တစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး လူနာေမာေနတယ္ဆုိ၍ သူတုိ႔အားလုံး အခန္းအျပင္ဘက္ ထြက္ေပးလုိက္ၾကသည္၊ အေဖတစ္ေယာက္သာ က်န္ခဲ့သည္၊ ၿပီးေနာက္ အေဖေဆးရုံမွာေနခဲ့ကာ သူတုိ႔အားလုံး အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကသည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ ခရီးပန္းလာသျဖင့္ နားေစရန္ျဖစ္သည္၊ ေန႔ႏွင့္ ညႏွင့္ ကလည္း ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနသည္၊ အေဖကေတာ့ အဖုိးေဘးတြင္သာ နားနားေနေန ေန၍ ေဆးရုံတြင္ ဒီညအိပ္မည္ဟုဆုိသည္။

အိမ္ျပန္ေရာက္၍ ေရးမုိးခ်ဳိး ထမင္းစားၿပီး ခဏနားမယ္ဆုိကာ ဝင္အိပ္လုိက္ရာ၊ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္၊ ႏူိးလာေတာ့ ညေနေစာင္း၍ေနၿပီ၊ အေဖ့အတြက္ အဝတ္အစားတစ္စုံယူကာ ေဆးရုံသုိ႔ထပ္သြားၾကသည္၊ သူတုိ႔ေရာက္ေသာအခါ အဖုိးသည္ အိပ္လုိ႔ေနသည္၊ အေဖသည္ ေဆးရုံမွာပင္ ေရခ်ဳိးအဝတ္စားလဲလုိက္သည္၊ ႀကီးႀကီးယူလာေသာ အစာမ်ားကုိစားၿပီး အဖုိးေဘးနားမွာပင္ ေနေနသည္၊ ညကုိးနာရီေလာက္တြင္ အေဖေနခဲ့ကာ သူတုိ႔အားလုံး ျပန္လာၾကသည္။

ညစာကုိ ည ၁၀ နာရီေလာက္တြင္စားၿပီး၊ သူႏွင့္ ႀကီးႀကီး၊ အေဒၚ၊ ဦးေလး၊ သူတုိ႔ရဲ႕ မိသားစုမ်ားနွင့္ စကားေျပာျဖစ္သည္၊ ဝမ္းကြဲ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမမ်ားစြာကုိ ေတြ႔ရသည္၊ ေတာ္ေတာ္ ေဆြမ်ဳိးေတာင့္သည့္ ငါပါလားဟု သူကုိယ္သူ ေတြးမိသည္၊ သူျမန္မာစကားေျပာတတ္၍ အားလုံးက ဝမ္းသာအံ့ၾသေနၾကသည္။ ထုိညက သူႀကိဳးစားပမ္းစားအိပ္ေသာ္လည္း အိပ္မေပ်ာ္ အိပ္လုိက္ႏုိးလုိက္နဲ႔ ေန႔ႏွင့္ည မွားေနသည္၊ မုိးလင္းခါနီးတြင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။

သူ႔အစ္ကုိဝမ္းကြဲ လာႏူိး၍ သူထလုိက္သည္၊ ျမန္ျမန္လုပ္ အဖုိး အေမာ တအားေဖါက္ေနၿပီတဲ႔ ေဆးရုံကုိသြားၾကရေအာင္ဆုိသည္၊ ပလုပ္က်င္း၊ မ်က္ႏွာေရႏွင့္ေလာင္းကာ ေဆးရုံသုိ႔ အျမန္ဆုံး ထြက္လာၾကသည္၊ ေဆးရုံေရာက္ေသာအခါ အဖုိး လြန္ခဲ့ေသာ ၁၅မိနစ္ခန္႔က ဆုံးသြားၿပီဆုိသည္၊ မိသားစုေတြ အားလုံး ငုိေၾကြးေနၾကသည္၊ ေဖေဖသည္ပင္ ရႈိက္ႀကီးတငင္ငုိ၍ ေနသည္၊ သူသည္လည္း ဝန္းနည္းျခင္းႏွင့္အတူ မ်က္ရည္မ်ား က်ဆင္းလာခဲ့သည္၊ အဖုိးကုိ အသက္ရွင္လွ်က္ သူျမင္ဖူးခဲ့ပါၿပီ၊ အဖုိးသည္လည္း သူကုိျမင္ဖူးသြားပါသည္၊ အဖုိးေကာင္းရာဘဝသုိ႔ ေရာက္ရွိပါေစလုိ႔ သူဆုေတာင္းလုိက္မိသည္။

ဆုံးၿပီး သုံးရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ အဖုိးအသုဘခ်သည္၊ အေဖသည္ မငုိေတာ့ေပ၊ သူေျပာခ်င္တာေတြကုိ အဖုိးကုိ ေျပာျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္၊ ျမန္မာ အသုဘခ်ျခင္းကုိ သူ အနီးကပ္ ေတြ႔ဖူးလုိက္သည္၊ ခုႏွစ္ရက္ ျပည့္ေသာေန႔တြင္ အဖုိးအတြက္ ရက္လည္ဆြမ္းေကၽြးမည္ဟုသိရသည္၊ ဒီၾကားထဲမွာ သူ႔အစ္ကုိဝမ္းကြဲက သူကုိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကုိ လုိက္ျပသည္၊ တစ္ျခား ဘယ္သြားခ်င္ေသးသလဲ ေမးရာ၊ အဖုိး၏ နာေရးျဖစ္သည့္အတြက္ သန္လ်င္ ေက်ာက္တန္းဘက္သုိ႔သာ ေရာက္ျဖစ္သည္၊ ဗုဒၶဘာသာကုိ စိတ္ဝင္စားသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ ျမန္မာႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာကုိ ရသမွ်အခ်ိန္တြင္ ေလ့လာျဖစ္သည္၊ သူသိထားေသာ ေထရဝါဒသည္ ျမန္မာျပည္တြင္ တစ္ခ်ဳိ႕အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ ျဖစ္ေနသည္၊ အေဖက မိရုိးဖလာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာလုိ႔ ေျပာသည္၊ ဘုရား၊ တရား သံဃာ အျပင္၊ တစ္ျခား နတ္ ဝိဇၨာ ကုိးကြယ္မႈမ်ားစြာ ကုိလည္း ေတြ႔ရသည္၊ ေနာက္ၿပီး ရဟန္း၊ ဘုန္းႀကီး၊ သံဃာ စသျဖင့္ သူေရာေထြး ရႈတ္လုိ႔ေနသည္၊ ရဟန္း၊ ဘုန္းႀကီး၊ သံဃာ တုိ႔သည္ ဗုဒၶ၏ တပည့္သားေတာ္ အျဖစ္ တင္စားၾကသည္၊ ဗုဒၶ၏ သစၥာတရားေတာ္မ်ားကုိ လူသားေတြကုိ သင္ၾကားပုိ႔ခ်ရန္ ဆက္လက္သယ္ေဆာင္ သြားရန္ အေရးႀကီးသူမ်ားျဖစ္သည္၊ သုိ႔ေသာ္ မုိက္ကယ္ဘေအး တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေဒါသထြက္ေနေသာ ဘုန္းႀကီး၊ အာဃာတ မေျပ ရန္ညွိးထားေသာ ဘုန္းႀကီး၊ ၾကမ္းတမ္းစကားဆုိေသာ ဘုန္းႀကီး၊ ဝိဇၨာကုိးကြယ္ေသာ ဘုန္းႀကီး၊ ထီနံပါတ္ေပး ေဗဒင္တြက္ေသာ ဘုန္းႀကီး၊ လူအေရးကိစၥမ်ားကုိသာ လုပ္ေသာ ဘုန္းႀကီးေတြ အမ်ားအျပားေတြ႔ခဲ့ရသည္၊ လူေတြကလည္း ထုိဘုန္းႀကီးေတြကုိ ကုိးကြယ္ၾကသည္၊ လူေတြကပဲ မွားသလား၊ ဘုန္းႀကီးကပဲ မွားသလား သူလုိဖရီးသင့္ကာ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မေတြးတတ္ေတာ့၊ "သစၥာတရားေတာ္မ်ားကုိ လူသားေတြကုိ ေဟာၾကားပုိ႔ခ်ေနေသာ ဘုန္းႀကီးရဟန္း ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္"လုိ႔ အေဖကဆုိသည္၊ ဗုဒၶ၏ တပည့္သားေတာ္ မလုပ္ႏုိင္ပဲႏွင့္ ဒီလူေတြ ဘာလုိ႔ဘုန္းႀကီး ဝတ္ေနၾကတာလဲ၊ သကၤန္းရုံေနၾကတာလဲ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားႀကီးပင္၊ လူထြက္ၿပီး ေဗဒင္တြက္ ဝိဇၨာကုိးကြယ္ လူအေရးကိစၥမ်ား လုပ္လုိ႔ရသည္၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ လူမထြက္ပဲ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ သံဃာထု နာမည္ပ်က္ေအာင္ လုပ္ေနၾကသနည္း၊ ေနရစားရတာ လြယ္လုိ႔လားေတာ့မသိ၊ ေျမာက္ေပး ကုိးကြယ္ေသာ လူေတြကလည္း အမ်ားႀကီးရွိသည္၊ ေၾသာ္ မိရုိးဖလာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာတဲ့လား၊ မိမိယုံၾကည္ခ်က္အတြက္ သာသနာကုိ စေတးခံႏုိင္ၾကသည္တဲ့လား၊ ေမတၱာတရားကုိ အေျခခံေသာ တရားေတာ္ရွိပါလွ်က္ႏွင့္ အမ်ားစုမွာ ေမတၱာတရား ေခါင္းပါးလြန္းေနၾကသည္၊ ခြင့္လြတ္ျခင္းထက္ အညွိးထားျခင္းကုိ ပုိ အေလးေပးေနၾကသည္၊ ေခတ္ေၾကာင့္လား စနစ္ေၾကာင့္လားေတာ့ မသိေပ၊ တျခားလူမ်ဳိး ဗုဒၶဘာသာကုိ ယုံၾကည္ေသာ နားလည္ေသာ တန္ဘုိးထားေသာ သူေတြ ဘယ္လုိျမင္မလဲ မသိပါ၊ စစ္မွန္ေသာ သစၥာတရားေတာ္မ်ားရွိပါလွ်က္နဲ႔ လက္ေတြ႔အသုံးမခ်တတ္ေသာလူမ်ဳိးကုိ ေရႊျမန္မာလူမ်ဳိးဟုေခၚသည္ဟု မုိက္ကယ္ဘေအး မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။

ရက္လည္အၿပီး ႏွစ္ရက္အေနတြင္ သူျပန္မည္ျဖစ္သည္၊ အေဖကေတာ့ တစ္လဆက္ေနကာ ပဲခူးဘက္တြင္ တရားစခန္းဝင္မည္ဆုိသည္၊ ရက္လည္အၿပီး ညေနတြင္ ႀကီးႀကီးက သူ႔ကုိ အဖုိးေပးခဲ့သည္ ဆုိၿပီး အထုပ္တစ္ထုပ္ေပးသည္၊ ႀကီးႀကီးက မင္းအဖုိးကမွာလုိက္တယ္ ဒီစာေတြကုိေသခ်ာဖတ္ ၿပီးရင္ ေရႊတိဂုံဘုရားေပၚက ရွင္ေစာပု ဘုရားမွာ တရားထုိင္ သူကုိအမွ်ေဝေပးပါတဲ့၊ မင္းအဖုိး ဒီေရာဂါစျဖစ္ကတည္းက သူလည္း ရွင္ေစာပု ဘုရားကုိ ပုံမွန္သြား တရားထုိင္ ၿပီးရင္ မင္းကုိေပးဖုိ႔ ဒီစာေတြ ေရးေတာ့တာပဲ၊ မုိက္ကယ္ဘေအး တစ္ေယာက္ အဖုိးေပးခဲ့သည္ဆုိေသာ အထုပ္ကုိေဖါက္ၾကည့္လုိက္သည္၊ “ေျမး မုိက္ကယ္ဘေအး၊ ေျမးႏွင့္အဖုိး အတိတ္ကေပးစရာရွိေသာ အေၾကြးေတြကုိဆပ္ရန္ အဖုိးရသေလာက္ ေရးမွတ္လုိက္ပါသည္”တဲ့၊ ေနာက္တစ္မ်က္ႏွာ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ရာ၊ မုိက္ကယ္ဘေအး တုန္လွဳပ္သြားေတာ့သည္၊

သေကၤတ တစ္ခု၊ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ က လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္ ကုိေပးခဲ့ေသာ စတီဗင္မိသားစုကုိ ကယ္ရန္ သေကၤတ၊
ဒါဆုိ အဖုိးသည္ သူမေသမီ သူသည္ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ ဆုိတာ သိရွိသြားခဲ့သည္ျဖစ္မည္၊ ေနာက္ထပ္ စာမ်က္ႏွာေတြမွာေတာ့ မထင္ရွားေသာ ေျမပုံမ်ား၊ ေျမေအာက္ အိမ္တစ္လုံး၏ တည္ေဆာက္ပုံမ်ားျဖစ္သည္၊ သူထပ္၍ တုန္လွဳပ္ရျပန္သည္၊ ဒါဆုိ စတီဗင္ မိသားစု ႏွစ္ ၁၅၀လုံး ထုိေျမေအာက္အိမ္ထဲတြင္ ရွိေနမည္၊ ဘယ္သူမွ သြားမကယ္ထုတ္ခဲ့ၾက၊ လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္က ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ ကယ္ထုတ္သြားၿပီလုိ႔ ထင္ခဲ့သည္၊ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္၁၅၀ ၾကာမွာ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ က လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္ ကုိ ကယ္ထုတ္ခုိင္းေပၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ ႏွင့္ လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္ တုိ႔က ဦးဘေအးႏွင့္ မုိက္ကယ္ဘေအးျဖစ္လုိ႔ေနၿပီ ျဖစ္သည္။

သူအျမန္ဆုံး ဗာဂ်ီးနီးယား ကုိျပန္ရေပမည္၊ အရင္ဘဝက ကတိေပးထားေသာ ကိစၥတစ္ခုကုိ ဒီဘဝတြင္ အၿပီးလုပ္ရေပမည္၊ မျပန္ခင္ အဖုိး ဦးဘေအး မွာထားသည့္အတုိင္း ေရႊတိဂုံဘုရားေပၚက ရွင္ေစာပု ဘုရားမွာ တရားထုိင္ၿပီး အဖုိးကုိ အမွ်ေဝေပးရဦးမည္ျဖစ္သည္၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ ရွင္ေစာပု ဘုရားမွာ တရားထုိင္ခုိင္းတာလဲ သူ႔အဖုိးကုိ သူေမးခြင့္ မၾကံဳခဲ့ပါ။

…………………………………………………..

မုိက္ကယ္ဘေအးႏွင့္ အရင္ဘဝက တာဝန္

မုိက္ကယ္ဘေအး ဗာဂ်ီးနီးယားကုိ ျပန္ေရာက္ခဲ့သည္၊ သူ၏ေတြ႔ရွိခ်က္၊ ထင္ျမင္ခ်က္ ေတြကုိ၊ ပါေမာကၡဘလိတ္ကုိ ရွင္းျပခဲ့သည္၊ ပါေမာကၡဘလိတ္သည္ ဒီလုိကိစၥေတြကုိ အေတြ႔အၾကံဳရွိသူျဖစ္သည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ ဘာေတြဆက္လုပ္ရမည္ကုိ လမ္းေၾကာင္းေပးသည္၊ လုိအပ္သည္မ်ားကုိ အကူအညီေပးမည္ဟုဆုိသည္၊ ဆရာတပည့္ႏွစ္ဦး ဦးဘေအး အာရုံထဲက ေပၚလာသည္ကုိ ေရးမွတ္ထားေသာ ေျမပုံကုိေလ့လာမႈျပဳၾကသည္၊ ဒီေနရာသည္ ဘယ္နားမွာျဖစ္ႏုိင္သလဲ၊ ေဝလာေတာင္ကုန္းကုိ ကေန႔ဘယ္လုိေခၚသလဲ ဆုိသည္က စ၍ ရွာေဖြမႈ စခဲ့ေလသည္။

ေျမပုံအရ ထုိေနရာသည္ ပုိတုိမက္ ျမစ္ႏွင့္ သိပ္မကြာေသာ ေတာင္တန္းတစ္ေနရာတြင္ ရွိမည္၊ အမ်ဳိးသားဥယ်ာဥ္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ဧရိယာ အတြင္းမွာလား သိပ္မေသခ်ာေပ၊ ထုိအတြက္ ပါေမာကၡဘလိတ္သည္ National Historical Park မွ တာဝန္ရွိသူတုိ႔ကုိ အကူအညီေတာင္းသည္၊ ထုိသူတုိ႔မွလည္း စိတ္ပါလက္ပါ ကူညီရွာေဖြေပးၾကသည္၊ ႏွစ္ပတ္သာၿပီးဆုံးသြားသည္ ရွာလုိ႔မေတြ႔ေသးေခ်၊ မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ စုိးစုိးႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း ေပါလ္ တုိ႔ကအနီးကပ္ ကူညီၾကသည္။

Mount Aetna ကုိအေျခခံကာ Harpers Ferry ဘက္သု႔ိျပန္ဆင္းၿပီးရွာရန္ အမ်ဳိးသားဘူမိေဗဒမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက အၾကံေပးသည္၊ မာရီလန္းေတာင္ကုန္းေတြကုိ အေျခခံရွာေနေသာ သူတုိ႔လူစုသည္ Mount Aetna ဘက္သုိ႔ထြက္လာခဲ့ၾကသည္၊ Antietam စစ္ေျမျပင္အေဟာင္းဘက္တြင္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္၊ တဘက္တြင္လည္း မုိက္ကယ္ဘေအးတစ္ေယာက္ အဖုိးဦးဘေအးႏွင့္ ေတြ႔ၿပီးကတည္းက အာရုံေတြ အျမင္ေတြ ေပၚမလာေတာ့ေခ်၊ သူမွတ္မိတာ တစ္ခုက ေတာင္ေျခအနား ယာေတာေတြထဲတြင္ျဖစ္သည္၊ ဒီအတြက္ သူတုိ႔သည္ ေတာင္ေျခစပ္ ေနရာမ်ားကုိ အဓိကထား ရွာေဖြမႈျပဳေလသည္။

ရွာေဖြတာ သုံးပတ္ေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးတစ္ေယာက္ အရာရာ စိတ္မရွည္ေတာ့၊ ပါဝင္ကူညီတဲ့သူေတြက တစ္လစီမံကိန္း ဆြဲထားၾကျခင္းျဖစ္သည္၊ ဒါေတာင္ ပါေမာကၡဘလိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ တစ္လအတြင္း ရွာေဖြလုိ႔မေတြ႔ခဲ့လွ်င္ သူတစ္ေယာက္ထဲ ၾကဲရေတာ့မည္ျဖစ္သည္၊ စိတ္မ်ားတည္ၿငိမ္မႈ မရွိသျဖင့္ တရားထုိင္ရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္၊ ရွာေဖြေရး အဖြဲ႔ဝင္ရိမ္းဂ်ားမ်ားကေတာ့ ငါတုိ႔ကေတာ့ရွာေန သူကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး တရားထုိင္ေနတယ္ဟု ေျပာဆုိၾကပါလိမ့္မည္၊ ဒီလုိနဲ႔ တစ္လျပည့္သြားခဲ့သည္ ရွာေဖြႏုိင္ျခင္း မရွိခဲ့ပါ၊ ပါေမာကၡဘလိတ္ အကူအညီေတာင္းထားသူမ်ား ရွာေဖြျခင္းကုိ ရပ္လုိက္ၾကသည္၊ သူကေတာ့ ပါေမာကၡဘလိတ္ကုိ ဆက္လက္ရွာေဖြမည္ဟု ေျပာလုိက္သည္၊ သူ၏ယုံၾကည္ခ်က္ပင္ မဟုတ္ပါလား၊ ပါေမာကၡဘလိတ္က မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ျပန္နားဖုိ႔ အၾကံေပးသည္၊ အေဖကလည္း ျမန္မာျပည္တြင္ နွစ္ပတ္ဆက္ေနဦးမည္တဲ့၊ ဒီအတြက္ အိမ္ကုိ နွစ္ရက္ျပန္နားရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။

အိမ္တြင္နားေနရင္း တရားထုိင္လုိက္၊ ျဖစ္ႏုိင္ေျခမ်ားကုိ စဥ္းစားလုိက္နဲ႔ အခိ်န္ေတြကုန္ေစသည္၊ ေနာက္တစ္ပတ္မွ ေပါလ္ကုိေခၚကာ ဆက္လက္ရွာေဖြမည္ဟု ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္၊ သုံးရက္ေျမာက္ေန႔ ေန႔လည္အနားယူအိပ္ေနစဥ္မွာ အိမ္မက္တစ္ခုမက္သည္၊ ေရွးဝတ္စုံနွင့္ အမ်ဳိးသမီးႀကီး တစ္ဦးသည္ ယာေတာစပ္မွ သူ႔ကုိထြက္ကာ လက္ယပ္ေခၚေနသည္၊ သူကေတာ့ ကားလမ္းေပၚမွာျဖစ္သည္၊ ထုိအမ်ဳိးသမီးဆီသုိ႔ သြားရန္ သူေျပးဆင္းလုိက္သည္၊ ကားလမ္းေဘးတြင္ ေရေတြ ေျခသလုံးဝက္ခန္႔နစ္ေနသည္၊ အျမန္သြားဖုိ႔ ႀကိဳးစားရာ သူေရအုိင္ထဲ လဲက်သြားသည္၊ သူအိပ္ေနရာက ႏုိးလာခဲ့သည္၊ အိမ္မက္ထဲကေနရာ ဘယ္ေနရာလဲ သူသိသလုိလုိ ရွိသည္၊ ေသခ်ာစဥ္းစားလုိက္ေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္သည့္ ေနရာကုိ သူသိၿပီျဖစ္သည္၊ သူ ေပါလ္ကုိ ဖုံးေခၚရင္း၊ ေပါလ္တုိ႔အိမ္ဘက္ကုိ အေျပးထြက္လာခဲ့ေလသည္။

ေပါလ္နွင့္ သူတုိ႔နွစ္ေယာက္ ကားကုိ ဒလၾကမ္းေမာင္းထြက္လာသည္၊ ေပါလ္က ေျဖးေျဖး ေမာင္းရန္ေျပာသည္၊ ေပါလ္လက္ထဲတြင္ ေကာ္ပီကူးထားေသာ သူ႔အဖုိးဦးဘေအး၏ ေျမပုံမ်ားပါရွိသည္၊ ဒီေနရာသည္ ဒါဂမ္ Dargan ဘက္တြင္ရွိသည္၊ Hawks Hill(ေဝလာ) ေတာင္ကုန္းသြားတဲ့ဘက္ လမ္းခြဲမွာျဖစ္သည္၊ ေရေတြအုိင္ေနေလ့ရွိသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ သူတုိ႔ကားေလးသည္ ကားလမ္းေဘးက ေရအုိင္စပ္ကုိ ေရာက္လာခဲ့သည္၊ တူးဆြသည့္ ကိရိယာေတြယူၿပီး သူနွင့္ေပါလ္တုိ႔ ေတာင္ေျခဘက္ေရအုိင္စပ္ဆီ ထြက္လာၾကသည္၊ ဒီေနရာသည္ ျမက္ပင္ျခဳံေတာႀကီးမ်ား ထူထပ္ေပသည္၊ ျခဳံတစ္ျခဳံၿပီး တစ္ျခဳံ သူတုိ႔တူးဆြၾကသည္၊ ေမာသြား၍ ခဏနားလုိက္ၾက၊ သူ႔အဖုိးေျမပုံကုိ ေသခ်ာျပန္ၾကည့္လုိက္နဲ႔ တူးေနမိသည္၊ တစ္ေနရာတြင္ ေတာင္ဆင္ေျခေခ်ာေလးကုိ ေတြ႔သျဖင့္ လာ ေပါလ္ ေတာင္ေျခနားက ေရအုိင္စပ္ကုိသြားမယ္ ဆုိၿပီးေခၚလုိက္သည္၊ ေပါလ္ကေမာေမာနဲ႔ လုိက္လာခဲ့သည္၊ ျခဳံမုိ႔မုိ႔ေလးတစ္ခုကုိ သူ တူးခ်လုိက္သည္၊ ေဒါင္ ေဒါင္ ဟု အသံထြက္လာသည္၊ အသံေၾကာင့္ ဟုိဘက္နားတြင္ တူးေနေသာ ေပါလ္ လည္းေရာက္လာသည္၊ ငါတုိ႔ ေတြ႔ၿပီထင္တယ္ ဒီေနရာကုိ ရွင္းၾကမယ္လုိ႔ေျပာၿပီး၊ သူတုိ႔ရွင္းၾကသည္ တူးၾကသည္၊ နာရီဝက္ခန္႔ သူတုိ႔ရွင္းလင္းပစ္လုိက္ေသာအခါ၊ ေျမေအာက္အိမ္သုိ႔ ဝင္သည္တံခါးကုိ ေတြ႔ရၿပီျဖစ္သည္၊ သူက တံခါးကုိ ဖြင့္ရန္ ႀကိဳးစားေသာအခါ၊ ေပါလ္က ပါေမာကၡဘလိတ္ကုိ အေၾကာင္းၾကားဖုိ႔ အၾကံေပးသည္၊ သူလည္း လက္ခံလုိက္သည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးတစ္ေယာက္ ပါေမာကၡဘလိတ္ကုိ ဝမ္းသာအားရ ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားလုိက္ေတာ့သည္။

တစ္နာရီေလာက္ေနေတာ့ ရိမ္းဂ်ားေတြ ေရာက္လာၾကသည္၊ သူ႔အဖုိး၏ ပုံအညႊန္းအတုိင္း တံခါးကုိဖြင့္ၾကည့္ၾကရာ၊ တစ္နာရီအတြင္းမွာပင္ ဖြင့္ႏုိင္ခဲ့သည္္၊ သူ႔အဖုိး၏ပုံအညႊန္း မရွိပါက ေတာ္ေတာ္ဖြင့္ရ ခက္ပါလိမ့္မည္၊ တံခါးမွာ ႏွစ္ထပ္ျဖစ္သည္၊ ပြင့္သြားေသာ လမ္းအတုိင္း သူတုိ႔ေတြ ဆင္းလာၾကသည္၊ စနစ္တက် ဖြဲ႔စည္းထားေသာ အခန္းမ်ားကုိ ေတြ႔ရသည္၊ ေလေပါက္ေတြရွိသည္၊ တစ္ခ်ဳိ႕ ပစၥည္းေတြက အုိမင္းပ်က္စီးေနပါၿပီ၊ အိမ္ခန္းဟုထင္ရေသာ ေနရာတြင္ လူအရုိးစု သုံးစုကုိေတြ႔ရသည္၊ ေနာက္တစ္ခန္းတြင္ တစ္ခု၊ မီးဖုိခန္းဟုထင္ရေသာ ေနရာတြင္ သုံးစုေတြ႔ရသည္၊ စတီဗင္တုိ႔မိသားစုကုိ သူသိသည္မွာ ငါးေယာက္ျဖစ္သည္၊ ခုေတာ့ ခုနွစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည္၊ လူယုံကၽြန္ႏွစ္ဦးျဖစ္ေပလိမ့္မည္၊ စတီဗင္ မိသားစုသည္ လာကယ္ထုတ္မည့္ သူေတြကုိေစာင့္ရင္း ေသဆုံးခဲ့ၾကေပသည္၊ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာႏွင့္ လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္တုိ႔၏ တာဝန္ေပါ့ေလွ်ာုမႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ သူကုိယ္သူ အရင္ဘဝက လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္ဟု ယုံၾကည္ထားသူ မုိက္ကယ္ဘေအးတစ္ေယာက္ အဆုံးစြန္ဆုံးဝမ္းနည္းေၾကကြဲ ရေလသည္၊ ခဏၾကာေတာ့ အေပၚမွာ ပါေမာကၡဘလိတ္နွင့္ FBI အရာရွိမ်ား ေရာက္လာၾကသည္၊ FBI က တာဝန္ယူလုိက္သျဖင့္ အားလုံးထြက္ေပးရန္ ေျပာသည္၊ အျပင္သုိ႔ ျပန္ထြက္လာရင္း သူဆုေတာင္းလုိက္မိသည္၊ အဖုိးႀကီး စတီဗင္မိသားစုအားလုံး လြတ္ေျမာက္ရာသုိ႔ သြားႏုိင္ၾကပါေစ၊ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာႏွင့္ လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္တုိ႔ကုိလည္း ခြင့္လြတ္ႏုိင္ပါေစ။

အဖုိးႀကီး စတီဗင္၏ ေျပာဆုိခဲ့ေသာအသံ “မင္းဆက္ဆက္ ငါတုိ႔ကုိလာေခၚေနာ္ ငါတုိ႔ဒီမွာ ၾကာၾကာေနႏုိင္မယ္ မထင္ဘူး၊”ကုိ ၾကားေယာင္ေနမိသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္၁၅၀ ခန္႔က ေပးခဲ့ေျပာခဲ့ေသာ လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္၏ကတိ ‘စိတ္ခ်ပါ က်ေနာ္တုိ႔လာေခၚပါမယ္’ကုိ ဒီေန႔ မုိက္ကယ္ဘေအး ေပးဆပ္ခဲ့ေပၿပီ၊

လူေတြအားလုံး အေျပာကတိတည္၍ မည္သုိ႔ေသာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္းကမဆုိ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစလုိ႔ ထပ္ဆုေတာင္းလုိက္မိျပန္သည္။

အျပင္တြင္ ေတြ႔ရေသာ ပါေမာကၡဘလိတ္၊ စုိးစုိးႏွင့္ ေပါလ္တုိ႔ကုိ အားရဝမ္းသာျပဳံးျပ လုိက္မိသည္၊ ၿပီးေနာက္ မုိက္ကယ္ဘေအးတစ္ေယာက္ အရုပ္ႀကိဳးျပတ္သလုိ လဲက်သြားခဲ့သည္။

‘အားကုန္ၿပီး လဲက်သြားတာ’၊ ‘ေဆးရုံအျမန္ ပုိ႔၊’ ‘ေအာင္ဆီဂ်င္ ေပး၊’ ‘အေရးေပၚ ကားေပၚအျမန္တင္’ အသံမ်ား ၾကားေနရသည္၊ သူ ဘာမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ ထုိလူေတြလုပ္သမွ် ခံေနလုိက္သည္၊ မွိန္းသလုိ ေမာသလုိ ျဖစ္သြားသည္၊
ေျမာသလုိလုိျဖစ္သြားစဥ္ စတီဗင္မိသားစုက ျပဳံးေပ်ာ္စြာျဖင့္ သူကုိေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ လာေျပာေနသည္၊
သတိတစ္ခ်က္ရလာေတာ့ သူအေရးေပၚကားေပၚတြင္ ရွိေနေၾကာင္းသိလုိက္ရသည္၊ ေမွးသလုိလုိ ျပန္ျဖစ္သြားသည္ ထုိအခ်ိန္တြင္ သူအဖုိး၏ ေက်နပ္ပီတိ အျပဳံးနွင့္ လာေရာက္ႏူတ္ဆက္တာ ေတြ႔လုိက္ရျပန္သည္၊
“အဖုိး”လုိ႔ သူလွမ္းေခၚလုိက္မိသည္၊
ၿပီးေနာက္ သူသည္ ေလာကႀကီးႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားခဲ့သည္။



အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္


ၿပီးပါၿပီ။







ေျမပုံကုိ civilwar.org မွယူပါသည္၊

Wednesday, January 11, 2012

မုိက္ကယ္ဘေအး ႏွင့္ သူ၏ ပါရာေနာ္မယ္ အထူးအဆန္းမ်ား ၂


မုိက္ကယ္ဘေအးႏွင့္ သူ၏ ပါေမာကၡ

မုိက္ကယ္ဘေအးတစ္ေယာက္ Pennsylvania တကၠသုိလ္္သုိ႔ ေရာက္လာခဲ့သည္၊ တကၠသုိလ္္ အႀကိဳသင္တန္းအတြက္ျဖစ္သည္၊ Human Sciences ဘာသာကုိ အပုိအျဖစ္ Anthropology ႏွင့္ Parapsychology ကို သင္ယူမလုိ႔ျဖစ္သည္၊ ဘာသာရပ္ႏွင့္ တကၠသုိလ္္ကုိ မႀကိဳက္ပါက အႀကိဳကာလ အတြင္းေျပာင္းႏုိင္သည္၊ အေဖဆီက ေထာက္ပ့ံေၾကး မယူလုိေတာ့သျဖင့္ သုေတသနေက်ာင္းသား (Undergraduate Research) အျဖစ္ ေလွ်က္ထားမိသည္၊ သုေတသနေက်ာင္းသားဆုိလွ်င္ ေထာက္ပ့ံေၾကးရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ ဒီအတြက္ သူ ပါေမာကၡ တစ္ေယာက္ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးရသည္၊ သူစိတ္ဝင္စားသည့္ အရာမ်ားကုိ ေျပာျပေသာအခါ ထုိပါေမာကၡ က သူကုိ ဗာဂ်ီးနီးယား Virginia သုိ႔ ျပန္လြတ္သည္၊ ထုိ ပါေမာကၡ၏ မိတ္ေဆြ ဗာဂ်ီးနီးယား တကၠသုိလ္္က ပါေမာကၡတစ္ေယာက္က Parapsychology ကုိ သုေသသန လုပ္ေနေၾကာင္း သြားေတြ႔ရန္ အၾကံျပဳသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ မုိက္ကယ္ဘေအးတစ္ေယာက္ ဗာဂ်ီးနီးယားသုိ႔ ျပန္ေရာက္ခဲ့သည္။

ဗာဂ်ီးနီးယား တကၠသုိလ္္က ပါေမာကၡနာမည္က ဘလိတ္ ျဖစ္သည္၊ ပါေမာကၡ ဘလိတ္ က၊ သူယူရမည့္ဘာသာ၊ လုပ္ရမည့္ သုေတသန ႏွင့္ ရရွိမည့္ ဘြဲ႔တုိ႔ကုိ ရွင္းျပသည္၊ မဟာ ဘြဲ႕ကုိ မျဖစ္မေနယူရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ပါရဂူ ဆက္တက္ဖုိ႔ မဟာတန္းေရာက္မွာ စဥ္းစားၾကမည္ဟုဆုိၿပီး မုိက္ကယ္ဘေအး လက္ခံလုိက္သည္၊ Anthropology ျဖစ္ေသာ္လည္း Independence ဘာသာရပ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ၍ ျဖစ္သည္၊ Research သုေတသန ကလည္း Independence ဘာသာရပ္ပဲျဖစ္သည္၊ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြရဲ႕ အစြဲအလန္းမ်ားကုိ ေလ့လာရန္ျဖစ္သည္၊ ဆရာ ဘလိတ္ႏွင့္ တပည့္ ဘေအးတုိ႔ ေတြ႔ၾကၿပီျဖစ္သည္။

ဗာဂ်ီးနီးယား တကၠသုိလ္္သည္ လူဝင္စားမ်ားႏွင့္ အတိတ္ဘဝ ယခုဘဝ ဆက္စပ္မႈမ်ားကုိ ေလ့လာရာ၌ နာမည္ႀကီးသည္၊ Research ပါေမာကၡ ေဒါက္တာအုိင္ရန္ (Dr. Ian Stevenson) သည္ ကမာၻအန႔ွံ လူဝင္စားသည္ဆုိေသာ အတိတ္ဘဝကုိ ျပန္သတိရေနသည္ဆုိေသာ ကေလးမ်ားႏွင့္ လူမ်ားကုိ ေလ့လာမႈျပဳခဲ့သည္၊ ေလ့လာမႈေပါင္း ၂၅၀၀ေက်ာ္ ႏွင့္ စာအုပ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ကုိ ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့သည္၊ အထူးသျဖင့္ ကေလးမ်ား ေျပာဆုိမႈမ်ားသည္ သူတုိ႔၏ အရင္ဘဝ အေၾကာင္း အမ်ားအျပား မွန္ကန္ခဲ့သည္၊ ထုိအျပင္ ေမြးရာပါ အမွတ္မ်ား၊ ထူးဆန္းေသာ ခႏၶာကုိယ္ အစိတ္အပုိင္း အခ်ဳိ႕မ်ားသည္ အရင္ဘဝက ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္မႈ အမွန္ရွိခဲ့ၾကသည္၊ အရင္ဘဝ အမွတ္ရမႈမ်ားသည္ ကေလးႀကီးျပင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် ေမ့ေပ်ာက္သြားတတ္ၾကသည္၊ ရွားပါးေသာ လူတစ္ခ်ဳိ႕သည္ ႀကီးလာသည့္အထိ အမွတ္ရေနတတ္ၾကသည္၊ အေနာက္တုိင္း ဘာသာေရးႏွင့္ ပညာရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေဒါက္တာအုိင္ရန္ ေလ့လာေတြ႔ရွိမႈမ်ားကုိ အျငင္းပြားမႈ ရွိခဲ့ၾကသည္၊ ေဒါက္တာအုိင္ရန္က "maybe we're supposed to forget, but sometimes that system malfunctions, and we don't forget completely"
က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ေမ့ပစ္ဖုိ႔ပါပဲ ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ေလ အစီအစဥ္ လြဲေခ်ာ္မႈေတြေၾကာင့္ အားလုံးကုိ က်ေနာ္တုိ႔ မေမ့ပစ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး ဆုိသည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအး၏ ဆရာ ပါေမာကၡ ဘလိတ္သည္ ေဒါက္တာအုိင္ရန္၏ တပည့္တစ္ဦးျဖစ္သည္၊ ေဒါက္တာအုိင္ရန္၏ ေလ့လာမႈမ်ားကုိ ဆက္လက္ ေလ့လာေနသူျဖစ္သည္၊ ဒါေပမဲ့ ပါေမာကၡ ဘလိတ္ ဒီတစ္ခါ ေလ့လာမႈကေတာ့ လူေတြ၏ အတိတ္ဘဝကုိ ျပန္ေျပာႏုိင္သည္ဆုိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား အေၾကာင္းပင္၊ ထုိေၾကာင့္ သူ၏ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္ေသာ မုိက္ကယ္ဘေအး တစ္ေယာက္လည္း ထုိေလ့လာမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။

အတိတ္ဘဝကုိ ျပန္ေျပာႏုိင္သူမ်ား သုိ႔မဟုတ္ ေရွ႕ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္ ေျပာႏုိင္သူမ်ားကုိ ေလ့လာမႈျပဳရာ၌ ဘြဲ႔ယူေက်ာင္းသားအတြက္ လြယ္ကူပါသည္၊ ထုိေျပာႏုိင္သူမ်ားကုိ ေယဘုယ် အမ်ဳိးအစားခြဲ၍ လူအေယာက္ ၅၀ ေလာက္ကုိ စုစည္းၿပီး ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ားဆီ ေစလြတ္ကာ ေမးခြန္းမ်ားကုိ ေမး၍ စစ္တမ္း ေကာက္ယူျခင္းျဖစ္သည္၊ ေနာက္ဆုံးေကာက္ခ်က္ကုိ ေရးေပးဖုိ႔လုိၿပီး ဘယ္သူမွားတယ္ မွန္တယ္ ခြဲျခား ဆုံးျဖတ္စရာ မလုိေပ၊ မုိက္ကယ္ဘေအးသည္ သူ၏ ပေရာဂ်က္တြင္ ထုိေျပာႏုိင္သူ အမ်ဳိးအစားငါးမ်ဳိးကုိ အေျခခံခဲ့သည္၊
  • ပရေလာက သုိ႔မဟုတ္ နတ္ဘုရားမ်ား အကူအညီျဖင့္ ေျပာႏုိင္သည္ ဆုိသူမ်ား
  • ေမြးရာပါ စြမ္းအား သုိ႔မဟုတ္ ေလ့က်င့္၍ ရလာေသာ စြမ္အားမ်ားျဖင့္ ေျပာႏုိင္သည္ ဆုိသူမ်ား
  • နကၡတ္ က်မ္းမ်ား တြက္ခ်က္မႈ မ်ားကုိ ကုိးကား၍ ေျပာႏုိင္သည္ ဆုိသူမ်ား
  • တစ္စုံတစ္ခု တစ္စုံတစ္ရာ၏ တန္ခုိးေၾကာင့္ ေျပာႏုိင္သည္ ဆုိသူမ်ား
  • ဘုရားသခင္ သုိ႔မဟုတ္ နတ္ဘုရားမ်ား၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ ေပးသနားမႈေၾကာင့္ ေျပာႏုိင္သည္ ဆုိသူမ်ား
စသည္တုိ႔ကုိ အေျခခံေလ့လာခဲ့သည္၊ ထုိေလ့လာမႈမ်ားကုိ အေျခခံကာ မဟာႏွင့္ ပါရဂူ အတြက္က်မ္းျပဳရန္ ေရြးခ်ယ္ရမည္ျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းအတန္းေတြတက္ရင္းနဲ႔ပင္ မုိက္ကယ္ဘေအးတစ္ေယာက္ ေလ့လာမႈအတြက္ ျပန္ေျပာႏုိင္သည္ဆုိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား အမ်ားဆုံးရွိရာ လာဗီးဂတ္စ္ႏွင့္ နယူးေရာက္သုိ႔ ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္ လုပ္ေနရသည္၊ ဘာသာေရး အရ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကြဲျပားေသာ္လည္း အေမရိကန္တြင္ အတိတ္ဘဝကုိ ယုံၾကည္သူ ၂၇% ေလာက္ရိွသည္၊ အဂၤလန္တြင္ ၂၅%ေက်ာ္ရွိသည္၊ ကမာၻေက်ာ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားထဲမွာ အတိတ္ဘဝကုိ လက္ခံသူမ်ားမွာ Aristotle, Plato, Julius Caesar, Leonardo di Vinci, Shakespeare, Benjamin Franklin, Ralph Waldo Emerson, Leo Tolstoy, Henry David Thoreau, Albert Einstein, Walt Whitman, Thomas Edison, Carl Jung, ႏွင့္ ေနာက္ဆုံး Richard Gere တုိ႔ျဖစ္သည္။

တဘက္ကလည္း မုိက္ကယ္ဘေအးတစ္ေယာက္ သူ၏အတိတ္ဘဝႏွင့္ ဆက္သြယ္သည္ဟု ထင္ရေသာ သူ၏ ထူးဆန္းေသာ စိတ္ခံစားမႈကုိ ေလ့လာစုံစမ္းရန္ျဖစ္သည္၊ လူ၅၀ေက်ာ္မွ ရရွိေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ အေျခခံ၍ သူသည္ အတိတ္ဘဝႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာဆုိႏုိင္သည္ဆုိေသာ ပုဂၢိဳလ္ ၁၀ဦးကုိ ကုိယ္တုိင္သြားေရာက္ ေလ့လာခဲ့သည္၊ ထုိသူတုိ႔၏ ေျပာဆုိ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကုိ စိတ္ေက်နပ္မႈ မရွိေသာ္လည္း ထုိအထဲမွ ထူးျခားေသာသုံးဦးကုိ ဒုတိယအႀကိမ္ သြားေတြ႔ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။

ႏွစ္ေယာက္မွာ လာဗီးဂတ္စ္မွ ျဖစ္ၿပီး က်န္တစ္ေယာက္မွာ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ က ျဖစ္သည္၊ ပထမတစ္ေယာက္ကေတာ့ အုိင္ယာလန္က အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး လာဗီးဂတ္စ္တြင္ ရုံးထုိင္ကာ က်န္ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားတြင္လည္း ရုံးခြဲဖြင့္ထားသည္၊ တစ္ဘဝသိခ်င္လွ်င္ ဘယ္ေလာက္၊ ႏွစ္ဘဝသိခ်င္လွ်င္ ဘယ္ေလာက္ ဆုိၿပီး ဒီလုပ္ငန္းကုိ စီးပြားေရးဆန္ဆန္ လုပ္ကုိင္ေနသူျဖစ္သည္၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၏ အကူအညီႏွင့္ သိျမင္ ေျပာဆုိႏုိင္သည့္ ပုံစံျဖစ္သည္၊ လူငယ္မ်ားအႀကိဳက္ ေျပာဆုိ ေျဖၾကားသည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးကုိလည္း မုိက္ကယ္ဘေအးသည္ အရင္ဘဝက ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံက မိန္းမတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း အရုပ္ဆုိးေၾကာင္း အိမ္ေထာင္မရွိေသာ္လည္း အတူေနဘူး သူေတြရွိေၾကာင္း အသက္ပုိႀကီးေသာ အိမ္ေထာင္ရွိ အမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္ကုိ စြဲလန္းႀကိဳက္မိသည္၊ ထုိအမ်ဳိးသားေသဆုံးသြားေသာအခါ အေမရိကားတြင္ လူလာျဖစ္သည္၊ ထုိသူကုိ စြဲလန္းစိတ္ျဖင့္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေသဆုံးခဲ့ၿပီး ထုိအမ်ဳိးသား လူျဖစ္ရာ အေမရိကား၌ လူျပန္ျဖစ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီဘဝတြင္ မုိက္ကယ္ဘေအးသည္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာၿပီး၊ ထုိသူမွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေၾကာင္း ေျပာသည္၊ ထုိမိန္းမ ျဖစ္လာေသာ သူကုိ ရွာရန္ သူအကူအညီ ေပးႏုိင္ေၾကာင္း ေငြကုန္ခံႏုိင္လွ်င္ ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္းေျပာသည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအး အတြက္ သူ၏ ေျပာစကားမ်ားသည္ စိတ္ဝင္စားစရာျဖစ္သည္၊ ထုိအမ်ဳိးသမီးကလည္း ယုတၱိရွိစြာ စိတ္ဝင္စားေအာင္ ေျပာတတ္သည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးကိုလည္း ဗီယက္နမ္ကျပားလုိ႔ ထင္ေနသည္၊ ‘မုိက္ကယ္ဘေအးက ဟုိတစ္ေန႔က မင္း ငါ့ကုိ စစ္သားတစ္ေယာက္လုိ႔ေျပာတယ္လုိ႔’ ေစာဒက တက္လုိက္ရာ အမ်ဳိးသမီးက “ေအးေအး မင္းကုိ ေျပာဖုိ႔ေမ့သြားတာ မင္းက အရုပ္ဆုိးဆုိး စစ္သမီးတစ္ေယာက္ေပါ့” ဟုဆုိသည္၊ တကယ္ေတာ့ သူမထံ ဒုတိယအႀကိမ္လာရျခင္းသည္ ဟုိတစ္ေန႔က သူ႔ကုိ စစ္သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္ဟု ေျပာေသာၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ သူစိတ္ထဲတြင္ ျမင္ေနေတြ႔ေနရသည္မွာ သူသည္ အရင္ဘဝကစစ္သား တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါလား၊ ခုေတာ့ ဒီမိန္းမက စစ္သားကေန စစ္သမီးျဖစ္သြားေခ်ၿပီ၊ က်သင့္ေငြမ်ားကုိ ေပးေခ်ၿပီး ေဟာခန္းထဲက ေခါင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ခါကာ ထြက္လာခဲ့မိသည္။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ စစ္သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္ဟု ေျပာဆုိလာသူမွာ တိဘက္ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးျဖစ္သည္၊ သူကေတာ့ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ က ျဖစ္သည္၊ သူ ေရွ႕ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္ ေဟာပုံက ထူးျခားသည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ ပထမ ဗုဒၶဘုရားကုိ ရွိခုိးပူေဇာ္ခုိင္းသည္ ထုိေနာက္ နတ္ဘီလူးကဲ့သုိ႔ ေရာင္စုံပုံႀကီးေတြ ကာရံထားေသာ ပိတ္စမ်ားနဲ႔ျပဳလုပ္ထားေသာ အခန္းငယ္ေလးတြင္ မုိက္ကယ္ဘေအးေရာ သူေရာ တရားထုိင္သည္၊ တရားထုိင္နည္းေတာ့ သင္ေပးသည္၊ တစ္နာရီၾကာေသာအခါ တိဘက္ဘုန္းႀကီးသည္ သူတရားထုိင္တာကုိ ရပ္ၿပီး မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ ဆက္ထုိင္ခုိင္းထားသည္ သူကေတာ့ ရြတ္ဖတ္မႈမ်ားကုိ စတင္ေတာ့သည္၊ တစ္နာရီခန္႔ ၾကာေတာ့ သူလည္း ရြတ္ဖတ္မႈမ်ား ရပ္လုိက္ၿပီး မုိက္ကယ္ဘေအးကုိလည္း တရားထုိင္ ရပ္ေစသည္၊ ထုိေနာက္ ထုိဘုန္းႀကီးသည္ သူ႔ေရွ႕ရွိ ေၾကးေရခြက္ႀကီးထဲ စူးစုိက္ၾကည့္ရင္း မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ ေဟာ ေတာ့သည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးသည္ အရင္ဘဝက စစ္သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္၊ ထုိေနာက္ ေခြးဘဝကုိ ေရာက္ခဲ့ၿပီး ခုလူျဖစ္လာခဲ့သည္၊ ယခုဘဝတြင္ စာသင္ၾကားသူ ဆရာျဖစ္ႏုိင္ေသာ္လည္း ပါရဂူ ပါေမာကၡ မျဖစ္ႏုိင္ မျဖစ္လာႏုိင္၊ အေမအသစ္တစ္ေယာက္ရၿပီး၊ ေမာင္ႏွမသားခ်င္းဆုံးရႈံးမည္ဟု ဆုိသည္၊ အရင္ဘဝက မၿပီးေသးေသာ အလုပ္မ်ားကုိ ခုဆက္လုပ္ရမည္ဆုိသည္၊ အရင္ဘဝက လုပ္ရန္အေၾကြးမ်ားက်န္ခဲ့သည္ လုပ္ၿပီးေတာင္းပန္ရမည္ ဟုဆုိသည္၊ ပုိမုိသိခ်င္လွ်င္ ခုလုိ တရားလာအားထုတ္၍ ၾကည့္ႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာသည္၊ မေရရာေသာအေျဖမ်ားျဖင့္ မုိက္ကယ္ဘေအးျပန္လာခဲ့သည္၊ သူတြင္ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမမ်ား မရွိပါ၊ အေမအသစ္ရႏုိင္သည္ေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္သည္၊ အေဖသည္ စုိးစုိးကုိ လက္ထပ္ေပလိမ့္မည္၊ ေနာက္ၿပီး အရင္ဘဝက စစ္သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္၊ အရင္ဘဝက လုပ္ရန္အေၾကြးမ်ားက်န္ခဲ့သည္ လုပ္ၿပီးေတာင္းပန္ရမည္ ဆုိေသာ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အေတြးမ်ား သူဆီမွာက်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ လာဗီးဂတ္စ္အနီး ေကာင္တီတစ္ခုကျဖစ္သည္၊ ေဟာသူသည္ ေျမာက္အိႏိၵယ အေမရိကန္အစပ္ျဖစ္သည္၊ ေဟာခန္းထဲတြင္ ဟိႏၵဴ နတ္ဘုရားမ်ား၊ အေမရိကားက ရက္အင္ဒီယန္း နတ္ဘုရားမ်ား၊ တစ္ျခား အမ်ဳိးအမည္မသိေသာ နတ္ဘုရားမ်ားလည္းရွိသည္၊ ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္ႏွင့္ တာအုိစစ္နတ္မ်ားလည္း ပါလုိက္ေသးသည္၊ ထုိ ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ စကားေျပာၾကည့္ေသာအခါ လူကဲခတ္ေကာင္းေသာ behavior technology ကုိပုိႏုိင္ေသာ၊ စိတ္ကုိ ဖမ္းယူႏုိင္ေသာ စိတ္ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖုိ႔မ်ားသည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ အရင္ေန႔က ေဟာလုိက္ေသာ အရင္ဘဝက စစ္သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္၊ တုိက္ပြဲေတြၾကား ေလွ်ာက္သြားေနတယ္၊ အိမ္အႀကီးႀကီးမွာေနတယ္ ဆုိတာေတြသည္ မုိက္ကယ္ဘေအး၏ အတြင္းစိတ္ကုိ စိတ္ပညာအရ ဖတ္ရႈသြားျခင္းျဖစ္မည္၊ ထုိသည္ထက္ ဘာမွ ပုိမေျပာႏုိင္ေတာ့၊ ပုိသိခ်င္လွ်င္ ေနာက္ထပ္ လာခဲ့ဆုိ၍ ေရာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္၊ ဒီေန႔ေတာ့ ထုိ ပုဂၢိဳလ္သည္ မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ ေယာဂထုိင္ခုိင္းသည္၊ သမထနည္းျဖင့္ စိတ္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ျဖစ္သည္၊ သူကေတာ့ အုမ္ အုမ္ ဆုိၿပီး တစ္ခုခုကုိ သီခ်င္းသံကဲ့သုိ႔ ရြတ္ဆုိေနသည္၊ ထုိ ပုဂၢိဳလ္ ထုိင္ခုိင္းသည့္ ေယာဂထုိင္နည္းသည္ လက္ေတြ႔ မၾက၍ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ မရေပ၊ ထုိသူကလည္း ထပ္တလဲလဲ ကြန္စန္ထရိတ္လုပ္ခုိင္းေနသည္၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ထုိ ပုဂၢိဳလ္နည္းအတုိင္း မလုပ္ေတာ့၊ တိဘက္ဘုန္းႀကီး သင္ေပးထားသည့္အတုိင္း တရားထုိင္လိုက္သည္၊ စိတ္သည္တည္ၿငိမ္သြားခဲ့သည္၊ ထုိေနာက္ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈေနာက္သုိ႔ ေမ်ာပါသြားသည္။
……………………………………………………………………………………..

မုိက္ကယ္ဘေအး ႏွင့္ လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္

ေနရာကား စစ္ေျမျပင္ ေနာက္တန္းစခန္းတစ္ခုျဖစ္သည္၊ ဒဏ္ရာရလာေသာ စစ္သားမ်ားကုိ သူတုိ႔သိသမွ် ရန္သူ၏ အေျခအေနမ်ားကုိ ေမးျမန္းၿပီး လူနာကုသရာအေဆာင္မွ စစ္ဆင္ေရးရုံးဘက္ ထြက္လာခဲ့သည္၊ သူ၏ အထက္အရာရွိ ဗုိလ္မွဴး ဗစ္တာကုိ သြားေတြ႔ရန္ျဖစ္သည္၊ ယမ္းေငြ႔မ်ား ေပၾကံေနေသာ စစ္ဝတ္စုံမ်ားႏွင့္ စစ္သားမ်ားၾကားတြင္ သူ၏စစ္ဝတ္စုံက အနည္းငယ္ သစ္လြင္ေနသေယာင္ရွိသည္၊ ငယ္ရြယ္ေသာ တက္ၾကြေသာ စစ္သားဆန္ေသာ အမႈအရာမ်ားသည္ သူ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေပၚလြင္လွ်က္ရွိသည္၊ စစ္တပ္ထဲ ဝင္ကာစက ခြဲထြက္ခ်င္ေသာ ေျမာက္ပုိင္းကသူပုန္ေတြကုိ ႏိွမ္ႏွင္းရာတြင္ သူတုိ႔တပ္ဖြဲ႔မ်ား ေအာင္ျမင္မႈရခဲ့သည္၊ ထုိအတြက္ သူသည္ မိမိကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္မႈေတြ ရရွိလာသည္၊ သူနာမည္သည္ ေအဒင္ဘရုိက္ ျဖစ္သည္၊ အေမရိကန္တပ္မေတာ္ သတင္းေထာက္လွမ္းေရးတပ္ဖြဲ႔မွ လက္ဖတန္နင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။

“ခြဲထြက္မႈေတြကုိ အကုန္ တစ္စက္မက်န္ ႏွိမ္နင္းပစ္ရမယ္ ဒါမွ ေနာင္လာေနာင္သားေတြအတြက္ ေကာင္းက်ဳိးေတြ အမ်ားႀကီးခံစားရမွာ၊ ဒီလုိ ခြဲထြက္မႈေတြ မရွိေတာ့ရင္ အနွစ္ ၂၀၊ အနွစ္ ၅၀ အတြင္း အေမရိကန္ဟာ ကမာၻမွာ နံပါတ္ဝမ္း ျဖစ္လာလိမ့္မယ္၊ သမုိင္းမွာေတာ့ မင္းတုိ႔ စစ္တပ္ဟာ နာမည္ဆုိးႏွင့္ က်န္ရစ္ခဲ့ႏုိင္ေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္က်ရင္ မင္းတုိ႔ကုိ ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ တုိးတက္ေအာင္ျမင္မႈေတြအတြက္ ဂုဏ္ျပဳၾကလိမ့္မယ္၊” ဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ အေျပာေတြေအာက္မွာ အေမရိကန္စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ ဘဝင္ျမင့္ေစခဲ့သည္၊ သုိ႕ေသာ္ ယခုတုိက္ရသည့္ စစ္ပြဲက ခြဲထြက္ခ်င္သူေတြနဲ႔ တုိက္ရသည့္ တုိက္ပြဲမဟုတ္၊ နီဂရုိးအာဖရိကန္ ကၽြန္ေတြကုိ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးရန္ စည္းရုံးရာမွ အင္အားႀကီးမားလာကာ ကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္ခြင့္နယ္ကုိ ထူေထာင္သည္အထိ ျဖစ္လာခဲ့သည္၊ လမ္းေတြ တံတားေတြကုိ ေဖါက္ခြဲဖ်က္ဆီးၾကသည္၊ လက္နက္တုိက္မ်ား ဘဏ္မ်ားကုိ ဝင္စီးသည္၊ ေဒသခံမ်ားျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ နယ္ေျမကၽြမ္းက်င္မႈ အသာစီးရကာ ေျပာက္က်ားနည္းႏွင့္ စစ္တပ္ကုိစစ္ဆင္တုိက္ခုိက္သည္၊ ထုိအတြက္ စစ္တပ္မွ အက်အဆုံးမ်ားစြာ ရင္ဆုိင္ရသည္၊ ဒီလုိ စစ္ပြဲမ်ဳိးတြင္ သူတုိ႔လုိ ေထာက္လွမ္းေရး တပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္ အေရးပါသည္၊ သူပုန္သတင္းတိက်မႈ ႏွင့္ သူပုန္အားနည္းခ်က္သည္ ဒီစစ္ပြဲတြင္ အေရးပါသည္၊ အထူးသျဖင့္ သူပုန္ေခါင္းေဆာင္ John Brown ဂၽြန္ဘေရာင္းသည္ ဒီနယ္ေျမလူထု ေထာက္ခံမႈသိပ္မရေသာ္လည္း ေၾကာက္ၾကသည္၊ သူကုိ မေထာက္ခံေသာ ေျမပုိင္ရွင္၊ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကုိ အေျခခံယူကာ သတင္းေထာက္လွမ္းရမည္ ျဖစ္သည္။

သူတုိ႔တပ္ဖြဲ႔ကုိ စစ္ဆင္ေရး ၄ နယ္ေျမ စစ္ဆင္ေရးမွဴး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ဖရန္႔လန္းဘတ္ႏွင့္ တြဲထားခဲ့သည္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္လန္းဘတ္သည္ ၿဗိတိသွ် ဘုရင့္တပ္မေတာ္မွ ေျပာင္းလာသူျဖစ္သည္ အာရွတြင္ ပုန္ကန္သူမ်ားကုိ အျမစ္ျပတ္ ႏွိမ္နင္းရာ၌ နာမည္ႀကီးသည္၊ ရြာပုန္းမ်ားကုိ မီးရိႈ႕အျမစ္ျဖတ္သည္၊ မသကၤာသူမ်ား အႏၱာရယ္ရွိသည္ ထင္သူမ်ားကုိ ရွင္းပစ္သည္၊ ေျပာက္က်ားေတြကုိ ျဖတ္ေတာက္ ပိတ္စုိ႔နည္းျဖင့ ္တုိက္ရမည္ကုိ ေကာင္းေကာင္းကၽြမ္းက်င္သည္၊ ‘ယုံၾကည္ခ်က္အရ စစ္ေရးအရ လုပ္သည္ပဲထားဦး မုိင္းေထာင္၊ တံတားဖ်က္၊ ဖ်က္လုိဖ်က္ဆီး လုပ္ေနသမွ်ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြဟာ ေသာင္းက်န္းသူ အၾကမ္းဖက္သမားေတြပဲ’ ဆုိၿပီး ဂၽြန္ဘေရာင္းကုိ အစုိးရက အၾကမ္းဖက္သမားအျဖစ္ သတ္မွတ္သည္၊ အေမရိကန္သမုိင္းတြင္ အဆုိးဝါးဆုံး အၾကမ္းဖက္သမား အျဖစ္ေဖၚျပခံရသည္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္လန္းဘတ္ နဲ႔ တြဲလုပ္ရသျဖင့္ သူႏွင့္ သူ႔အထက္အရာရွိမွာ ေတာ္ေတာ္ဖိအားေပး ခံရသည္၊ ေနာက္ဆုံး ဂၽြန္ဘေရာင္းကုိ အရွင္လုိခ်င္တယ္ ဆုိၿပီး ရန္သူနယ္ေျမထဲထိ ဝင္ကာ သတင္းအတိက်ရဖုိ႔ ေစလြတ္ တာဝန္ေပးလုိက္သည္၊ သူတုိ႔ ေထာက္လွမ္းေရး တပ္ဖြဲ႔မွ သူ(လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္)၊ လက္ဖတန္နင္ ဂယ္ရီ၊ တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါဂူဆန္ႏွင့္ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ တုိ႔ ရဲေလးေဖၚသည္ ဂၽြန္ဘေရာင္း၏ သတင္းအတိအက်ရရွိရန္ ရန္သူနယ္ေျမ အႏၱရယ္ၾကားသုိ႔ ထုိးေဖါက္ဝင္ေရာက္ရသည္၊ တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါဂူဆန္ကေတာ့ တပ္ဖြဲ႔ႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္လန္းဘတ္ၾကား ဆတ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ ဂယ္ရီက ကုိယ္ေပ်ာက္ သတင္းသမားျဖစ္ၿပီး သူႏွင့္ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ တုိ႔က ကုိယ္တုိင္ ေအာ္ပေရးရွင္းလုပ္ရမည့္ သူမ်ားျဖစ္သည္။

ဒီလုိနဲ႔ သူႏွင့္ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာတုိ႔ သူပုန္နယ္ေျမအတြင္း လွ်ဳိ႕ဝွက္သြားလာ သတင္းယူရသည္၊ သူတုိ႔ေပးေသာ သတင္းမ်ားျဖင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္လန္းဘတ္တပ္မ်ား ေအာင္ပြဲမ်ား ရရွိၾကသည္၊ ထုိအတြက္ ဂၽြန္ဘေရာင္းတုိ႔ကလည္း သိရွိသြားၿပီး သူတုိ႔ကုိ ေျမလွန္ရွာၾကသည္၊ တစ္ေန႔တြင္ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္သည္ လယ္ပုိင္ရွင္ ေျမပုိင္ရွင္ မိသားစု အိမ္တစ္အိမ္တြင္ သတင္းရယူရန္ မိသားစုကုိ စစ္ေဆးေနခဲ့သည္၊ ေျမပုိင္ရွင္ အဖုိးႀကီးနာမည္က စတီဗင္ျဖစ္သည္၊ စတီဗင္ မိသားစုတြင္ သမီးသုံးေယာက္ သားႏွစ္ေယာက္ စုစုေပါင္း ၇ ေယာက္ရွိသည္၊ ႀကီးၾကပ္သူ ၅ ေယာက္ႏွင့္အတူ ကၽြန္ေပါင္း ၈၀ ေက်ာ္ကုိပုိင္ဆုိင္သည္၊ သူပုန္ေခါင္းေဆာင္ ဂၽြန္ဘေရာင္းကုိ သိရွိသူျဖစ္ၿပီး ေငြေၾကးေထာက္ပ့ံသူလည္းျဖစ္သည္၊ တကယ္တမ္း စစ္ေဆးေမးျမန္းေသာအခါ အဖုိးႀကီး စတီဗင္သည္ စိတ္ဓါတ္က်ေနၿပီျဖစ္သည္၊ စစ္ပြဲေၾကာင့္ လယ္ေျမလည္း မလုပ္ႏုိင္၊ ႀကီးၾကပ္သူေတြကလည္း မလာေတာ့၊ ကၽြန္တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း ထြက္ေျပးၾက၏၊ တဘက္မွာလည္း ဂၽြန္ဘေရာင္းကုိ ကူညီသည္ဆုိရာ၌ မိသားစု လုံၿခံဳေရးႏွင့္ ရွင္သန္ေရးအတြက္ျဖစ္သည္၊ တဘက္မွာလည္း အစုိးရက အဖုိးႀကီးကုိ သူပုန္ေထာက္ပံ့သူအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည္၊ မၿငိမ္းခ်မ္းေသာ နယ္ေျမတြင္ ေနရသူမ်ား၏ဘဝကား မလြယ္ပါေပ။

အဖုိးႀကီး စတီဗင္ထံမွ ဂၽြန္ဘေရာင္းတုိ႔၏ အေရးႀကီးေသာ သတင္းမ်ား ရရွိလုိက္သည္၊ ထုိညမွာပင္ အဖုိးႀကီးအိမ္သုိ႔ သူပုန္အဖြဲ႔မ်ား ဝင္ေရာက္ တုိက္ခုိက္သည္၊ သူႏွင့္ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာတုိ႔ စတီဗင္မိသားစုကုိ ေခၚထုတ္လာခဲ့ရသည္၊ ဂယ္ရီ၏ ကူညီမႈေၾကာင့္လည္းပါသည္၊ မီးေလာင္ေနေသာ သူတုိ႔အိမ္ႀကီးႏွင့္အလုပ္ရုံမ်ားကုိၾကည့္ကာ အဖုိးႀကီးတုိ႔ မိသားစု မ်က္ရည္က် ဝမ္းနည္းခဲ့ၾကသည္၊ အသက္ရွင္သန္ေရးက ပုိအေရးႀကီးသည္ကုိေတာ့ သူတုိ႔နားလည္ၾကသည္၊ ထုိအခ်ိန္မွာပင္ ဖါဂူဆမ္က သတင္းပုိ႔လာသည္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ဖရန္႔လန္းဘတ္က တည္ၾကက္အျဖစ္ အဖုိးႀကီးမိသားစုကုိ ေဝလာေတာင္ကုန္းသုိ႔ေခၚသြားရန္၊ သူပုန္အဖြဲ႔မွ သစၥာေဖါက္အေနျဖင့္ အဖုိးႀကီးတုိ႔ကုိ လာေရာက္တုိက္ခုိက္လွ်င္ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ မိမိတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားက ဝင္တုိက္ခုိက္မည္ျဖစ္သည္၊ သူပုန္အဖြဲ႔မွ လာတုိက္ခုိက္သည့္အဖြဲ႔သည္ အထူးတပ္ဖြဲ႔ျဖစ္မည္ ထုိတပ္ဖြဲ႔ကုိရွင္းႏုိင္လွ်င္ မိမိတုိ႔ တုိက္ခုိက္ေရးတြင္ အသာစီးရၿပီး ေအာင္ႏုိင္မႈအတြက္ အေရးပါသည္ဆုိသည္၊ ၿပီးေနာက္ အဖုိးႀကီးမိသားစု အသက္ရွင္က်န္ေနခဲ့လွ်င္ တစ္ေယာက္မက်န္ အကုန္ရွင္းပစ္ရန္ အမိန္႔ေပးထားသည္။

အမိန္႔အတုိင္း ေဝလာေတာင္ကုန္းသုိ႔ အဖုိးႀကီးတုိ႔ မိသားစုကုိ ေခၚေဆာင္လာခဲ့သည္၊ သူတုိ႔၏ ကံၾကမၼာကုိ ဒီမိသားစုဝင္တုိ႔က မသိေသး၊ သူတုိ႔ကုိ ေဘးကင္းရာသုိ႔ ေခၚေဆာင္လာသည္ ထင္ေနၾကသည္၊ ေဝလာေတာင္ကုန္းသုိ႔ ေရာက္ရန္ ႏွစ္မုိင္ခန္႔အလုိတြင္ တစ္ေခါက္နားၾကရာ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာက ဘရုိက္ကုိ ‘ဒီအဖုိးႀကီးမိသားစု ေသသင့္သလား’လုိ႔ ေမးခြန္းေမးလာခဲ့သည္၊ ဘရုိက္က ‘သူတုိ႔သူပုန္ေတြကုိ အကူအညီ ေပးခဲ့တာ မွန္တယ္၊ ဘာလုိ႔ အကူအညီ ေပးခဲ့ရတာလဲ စဥ္းစားဖုိ႔သင့္တယ္၊ သာမန္လူေတြဘဝမွာ နီးရာဓါးကုိ ေၾကာက္ၾကရတာ အဲဒါကုိ အျပစ္လုိ႔ထင္ရင္ တစ္ရြာလုံး တစ္ၿမိဳ႕လုံး သတ္ပစ္ရလိမ့္မယ္၊’ ‘သူပုန္နယ္ေျမထဲမွာ ေနတဲ့သူတုိင္း သူပုန္မဟုတ္ဘူး၊ သူပုန္နယ္ေျမထဲမွာ ေနတဲ့သူတုိင္း သူပုန္ေတြကုိ ေထာက္ခံအားေပးသူလည္း မဟုတ္ဘူး’
ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာက ‘ငါတုိ႔ သူတုိ႔အတြက္ တစ္ခုခုလုပ္သင့္တယ္လုိ႔ထင္သလား’ ထပ္ေမးလုိက္သည္၊ ဘရုိက္ ေတြေဝသြားသည္ ျပန္မေျဖႏုိင္ စစ္သားတစ္ေယာက္အတြက္ အမိန္႔ကုိ နာခံရမည္၊ ‘မင္းမေျဖႏုိင္ဘူး မဟုတ္လား၊ ဒီလုိေလ ငါတုိ႔စစ္ဆင္ေရးလည္းမပ်က္ ေအာင္ပြဲလည္းမပ်က္ သူတုိ႔မိသားစုလည္း ဘာမွမျဖစ္ေအာင္ ၾကံရလိမ့္မယ္၊ ဒါဆုိ ငါတုိ႔ စစ္ဥပေဒနဲ႔လြတ္မယ္’ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာက ထပ္ေျပာသည္၊ ဘရုိက္က ‘ေလာေလာဆယ္ ဗုိလ္မွဴးက က်ေနာ့္ကုိ အမိန္႔ေပးသူပဲ စစ္ေျမျပင္မွာ လုပ္ပုိင္ခြင့္လည္း ရွိတယ္ မဟုတ္လား’ ျပန္ေျဖလုိက္သည္၊ ေကာင္းၿပီ ငါတုိ႔ တစ္ခုခု စီစဥ္ရတာေပါ့ ဗုိလ္မွဴးကဆုိသည္။

ေဝလာေတာင္ကုန္းႏွင့္ ေလးမုိင္ေလာက္အေဝးတြင္ ေတာထူထပ္ေသာ ေရတံခြန္စခန္းေနရာ၌ အဖုိးႀကီး စတီဗင္ပုိင္ေသာ သစ္ထုတ္လုပ္ေရး စခန္းတစ္ခု ရွိသည္ဆုိသည္၊ ထုိစခန္းအနီး ယာေတာထဲတြင္ အဖုိးႀကီး ပုိင္ေသာ ေျမေအာက္ အိမ္တစ္လုံးရွိသည္ဆုိသည္၊ ထုိေနရာသုိ႔ ဘရုိက္တုိ႔တစ္ေတြ ခရီးထြက္ခဲ့သည္၊ သစ္ထုတ္လုပ္ေရးစခန္းတြင္ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာက အဖုိးႀကီးကုိ အေျခအေန ရွင္းျပလုိက္သည္၊ မိသားစုတစ္စုလုံး ေၾကာက္ရြံ႔တုန္လွဳပ္သြားၾကသည္၊ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာက အစုိးရက ေဒသတုိးတက္ေရးအတြက္ သူပုန္ေတြကုိ အျမန္ဆုံးရွင္းခ်င္ေနၿပီ၊ စစ္ပြဲက သုံးလမဟုတ္ရင္ အမ်ားဆုံး ၆လပဲၾကာမယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔မိသားစု ဒီေျမေအာက္အိမ္ေလးထဲမွာ ပုန္းေနၾက အစာေရစာ ၆လစာေလာက္ ထည့္ထားမယ္၊ အိမ္ကုိ အေပၚက ရုပ္ဖ်က္ထားမယ္၊ စစ္ပြဲၿပီးရင္ ငါတုိ႔လာဖြင့္ေပးမယ္၊ အဖုိးႀကီး စတီဗင္တုိ႔က သေဘာတူသည္၊ ဒီအတြက္ သူတုိ႔လက္က်န္ကၽြန္ေတြနဲ႔ အိမ္ကုိလုံျခံဳေအာင္ ပုံဖ်က္လုိက္သည္၊ ဒီေနာက္ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာက ဘရုိက္ကုိ ‘မင္းကၽြန္ေတြကုိ အဖုိးႀကီးမိသားစု ပုံစံဝတ္ခုိင္းၿပီး ေဝလာေတာင္ကုန္းကုိ ေခၚသြားႏွင့္ ဒါမွ ငါတုိ႔စီစဥ္ထားတဲ့ အတုိင္းျဖစ္မွာ အိမ္ကုိလုံျခံဳေအာင္ အျပင္ကေနရာေတြကုိ လက္စသတ္ၿပီးရင္ ငါအျမန္ လုိက္လာခဲ့မယ္၊’ ဘရုိက္လည္း အမိန္႔အတုိင္း အေယာင္ေဆာင္ထားေသာ ကၽြန္ေတြနဲ႔ ေဝလာေတာင္ကုန္းသုိ႔ အျမန္ထြက္လာခဲ့သည္၊ အခ်ိန္မွီေရာက္ဖုိ႔က အေရးႀကီးသည္ လြဲေခ်ာ္သြားလွ်င္ အားလုံးဒုကၡေရာက္ကုန္မည္ျဖစ္သည္၊ မထြက္ခြာမွီ အိမ္ေအာက္ထဲဆင္းၿပီး အဖုိးႀကီး စတီဗင္ မိသားစုကုိ သြားႏူတ္ဆက္ခဲ့သည္၊ အဖုိးႀကီး စတီဗင္က “မင္း ဆက္ဆက္ ငါတုိ႔ကုိ လာေခၚေနာ္ ငါတုိ႔ဒီမွာ ၾကာၾကာေနႏုိင္မယ္မထင္ဘူး၊” ဘရုိက္ကလည္း ‘စိတ္ခ်ပါ က်ေနာ္တုိ႔ လာေခၚပါမယ္၊’ အားကုိးတႀကီးျဖင့္ ခံစားခ်က္တစ္မ်ဳိးရွိေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ မိသားစုတစ္စုလုံး ဘရုိက္ကိုၾကည့္ေနၾကသည္၊ ထုိမ်က္လုံးအၾကည့္အစုံမ်ားစြာကုိ ဘရုိက္ ေမ့ေဖ်ာက္ရႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။

ေဝလာေတာင္ကုန္းသုိ႔ အျမန္ခရီးဆက္ရင္း၊ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ ေနာက္ဆုံးေျပာလုိက္သည္တုိ႔ကုိ ေတြးေနမိသည္၊ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာက ‘ဒီေနရာကုိ ငါဆီက အခ်က္ေပး သေကၤတ မရမခ်င္း မင္းမလာခဲ့နဲ႔ သေကၤတ ႏွင့္အတူ တံခါးဖြင့္နည္းေတြပါ ငါညႊန္ၾကားလာမယ္၊ ဒီ၆လအတြင္းမွာ ငါလုပ္ရမွာက ဒီမိသားစုကုိျပန္ေခၚေရးပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ဒီလွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ကုိ ေပါက္ၾကားလုိ႔မျဖစ္ဘူး၊ ဒီကၽြန္ေတြလည္း ယုံရတာမဟုတ္ဘူး၊ မင္းရယ္ ငါရယ္ ဒီအဖုိးႀကီးမိသားစုရယ္ လုံျခံဳအဆင္ေျပေရးက အေရးႀကီးဆုံးပဲ၊ အထူးသျဖင့္ စစ္ၿပီးသြားရင္ေတာင္ ဂၽြန္ဘေရာင္းရဲ႕ လူေတြက သစၥာေဖါက္အျဖစ္ ဒီအဖုိးႀကီး မိသားစုကုိရွင္းမွာပဲ၊ ဒီမွာ သေကၤတ၊ ဒီဟာမရမခ်င္း မင္းဘာမွ မလွဳပ္ရွားနဲ႔၊’ ‘မင္းေဝလာေတာင္ကုန္းတုိက္ပြဲမွာ ကံေကာင္းပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္’၊ ဘရုိက္ကလည္း ‘ငါ စြန္႔စားခ်င္လုိ႔ စစ္ထဲဝင္လာတာ ငါ စစ္ကုိ ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္သြားၿပီ၊ ဒီစစ္ပြဲၿပီးရင္ ကယ္လီဖုိးနီးယားျပန္မယ္၊ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းေစေရးအတြက္ သူတုိ႔မိသားစုကုိ ကယ္လီဖုိးနီးယားကုိ ငါေခၚသြားမယ္’၊ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာက ‘ေလာေလာဆယ္ မင္းဟာ စစ္သားတစ္ေယာက္ စစ္သားတစ္ေယာက္လုိေတြးပါ အထူးသျဖင့္ ဒီညမွာေပါ့ သိပ္အေရးႀကီးတယ္’၊

ေဝလာေတာင္ကုန္းသုိ႔ အေရာက္တြင္ အေယာင္ေဆာင္လာသူေတြကုိ ပိရိေအာင္ျပန္လုပ္လုိက္သည္ သူပုန္ေရာ မိမိတပ္ဖြဲ႔ေတြပါ မွန္ေျပာင္းေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနမွာေသခ်ာသည္၊ အေယာင္ေဆာင္ကၽြန္ေတြကေတာ့ ဘာမွမသိ တစ္ေနရာသြားရန္ ေခတၱ စခန္းခ်သည္ထင္ေနသည္၊ စခန္းခ်သည့္ေနရာကုိ ေသခ်ာေလ့လာၿပီး မိမိအတြက္ဂယ္ေပါက္ ထြက္ေပါက္ကုိ ဘရုိက္ ေသခ်ာ စီစဥ္ေနမိသည္၊ သူက တုိက္ခုိက္ေရး စစ္သားတစ္ဦးမဟုတ္သည့္အတြက္ သူသည္ ရန္သူအမိမခံဖုိ႔ အေရးႀကီးဆုံးပင္၊ သတ္မွတ္ထားသည့္ေနရာကုိ အသက္မေသပဲ ေရာက္ရွိေရးပင္ ျဖစ္သည္။

ညသည္ လမသာေသာညတစ္ညျဖစ္သည္ ေတာေခြးအူသံတုိ႔ ၾကားေနရသည္၊ သန္းေခါင္ေရာက္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္ ကင္းေစာင့္ေနေသာ ကၽြန္နွစ္ေယာက္ကုိ လူလဲေစသည္၊ ေသနပ္ရွည္ ၆လက္ကုိ ႀကိဳးျဖင့္ဆြဲ၍ ပစ္ႏုိင္ရန္ လုပ္ထားလုိက္သည္၊ တုိက္ခုိက္လာပါကာ ခုခံမႈရွိသည့္ပုံစံ ျဖစ္ေစလုိသည့္ သေဘာပင္၊ ထူးျခားမႈကား မျဖစ္လာေသး၊ ဒီလုိဆုိ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ အခ်ိန္ရကာ ေရာက္လာႏုိင္သည္၊ တေမွးျဖစ္သြားစဥ္ သူဆင္ထားေသာ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ား ျမည္သံၾကားလုိက္ရသည္၊ ‘ေဖ်ာက္ ေဖ်ာက္ ေဖ်ာက္ ေဖ်ာက္’ သူပုန္ေတြ ခ်ည္းကပ္လာၿပီ ျဖစ္သည္၊ ကၽြန္ တုိ႔ကား အိပ္ေမာက်ေနဆဲျဖစ္သည္၊ ဘရုိက္တစ္ေယာက္ ေသနပ္ပစ္သည့္ႀကိဳးစကုိ ကုိင္ထားလုိက္မိသည္၊ မဲမဲတုိ႔က တက္လာေပၿပီ၊ သတ္ကြင္းေနရာ အေရာက္တြင္ ဘရုိက္ ႀကိဳးကုိဆြဲလုိက္သည္၊ ‘ဒုိင္း ဒုိင္း’ ေသနပ္သံမ်ား တိတ္ဆိတ္ေသာညကုိ ဆူညံသံေပးလုိက္သည္၊ ဒုိင္းနမုိက္ထားရာ ေနရာကုိသြားၿပီး စနက္တံေတြကုိ မီးရႈိ႕လုိက္သည္၊ ကၽြန္ေတြကား ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေျပးလႊားေနၾကသည္၊ ‘အုံး အုံး’ ဒုိင္းနမုိက္မ်ား စေပါက္ကြဲေသာအခါ ဘရုိက္တစ္ေယာက္ ဂယ္ေပါက္ကေန သတ္မွတ္ ထားသည့္ေနရာသုိ႔ ေျပးေတာ့သည္၊ ဒုိင္းနမုိက္မ်ား ဆက္လက္ေပါက္ကြဲေနဆဲျဖစ္သည္၊ သူပုန္မ်ားကား ေဝလာေတာင္ကုန္းေပၚသုိ႔ လူရွိေနသည္အထင္နဲ႔ ဆက္လက္တုိက္ခုိက္ေနသည္၊ စစ္တပ္ကေတာ့ ေဝလာေတာင္ကုန္းကုိ လူအင္အား လက္နက္အင္အား မ်ားစြာျဖင့္ ဝုိင္းထားၿပီးျဖစ္သည္၊ သတ္မွတ္ထားသည့္ေနရာသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာကိုေတြ႔ရသည္၊ ဘရုိက္ကို ေတြ႔ေသာ အခါ ဝမ္းသာအားရျဖစ္သြားသည္၊ ဖက္လွဲတကင္း ႏူတ္ဆက္လုိက္ေသာအခါ၊ ‘အုိ’ ဆုိေသာ အသံႏွင့္အတူ မင္းထိလာတယ္ဆုိၿပီး ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ အလန္႔တၾကားေျပာလုိက္သည္၊ ဘရုိက္ၾကည့္လုိက္ေသာ အခါ ဘရုိက္ေပါင္တြင္ ေသြးမ်ားစုိရြဲလုိ႔ေနသည္၊ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာသည္ ဘရုိက္ဒဏ္ရာကုိ ျပဳစုေပးရင္း 'ခဏေနၾကာ ဂယ္ရီႏွင့္ ဖါဂူဆန္ေရာက္လာလိမ့္မယ္၊ တုိက္ပြဲၿပီးသြားရင္ အဖုိးႀကီး စတီဗင္မိသားစု အသက္ရွင္က်န္မက်န္ သူတုိ႔သြားၾကည့္ၾကလိမ့္မယ္၊ ဘာမွစိတ္မပူႏွင့္ မင္းေဖါက္ခဲ့တဲ့ ဒုိင္းနမုိက္ေတြနဲ႔ အစရွာရမွာ မဟုတ္ဘူး၊' ေျပာေနရင္းပင္ ဂယ္ရီႏွင့္ ဖါဂူဆန္တုိ႔ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ေရာက္လာသည္၊ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာက ဒီကုိအလာမွာ မင္းကုိငါေျပာခဲ့တာေတြ မေမ့နဲ႔ဆုိၿပီး စကားျဖတ္လုိက္သည္။

လက္ဖတန္နင္ ဘရုိက္ႏွင့္ သတင္းစာေဂဟာ

ဒီအိမ္ၾကီး၊ ရဲတုိက္ႀကီးကုိ သတင္းစာေဂဟာဟု ဒီပတ္ဝန္းက်င္ကေခၚသည္၊ တကယ္ေတာ့ ဒီေဂဟာကုိ သူ႔ဦးေလးကပုိင္ဆုိင္သည္၊ သူ႔ဦးေလးသည္ သတင္းစာလုပ္ငန္း ေရႊတူးေဖၚျခင္းလုပ္ငန္း တစ္ျခားအေရာင္းအဝယ္မ်ားျဖင့္ ကိ်ကိ်တက္ခ်မ္းသာသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ ခ်မ္းသာေသာသူေတြရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း သူ႔ဦးေလးကိုလည္း ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ပဲလုိ႔ ဘရုိက္ သတ္မွတ္ထားသည္၊ လက္ဖတန္နင္ ေအဒင္ဘရုိက္အျဖစ္ စစ္မႈထမ္းစဥ္ သူရဲေကာင္းမွတ္တမ္းဝင္ႏွင့္ ေငြၾကယ္တံဆိပ္တုိ႔ ရရွိခဲ့သည္၊ ထုိသုိ႔ရရွိသည္ကုိ ၾကားေသာအခါ ဦးေလးတစ္ေယာက္ အေမႏွင့္ေရာက္လာၿပီး စစ္တပ္ထဲက ထုတ္လာခဲ့သည္၊ ၿပီးေနာက္ သူရဲေကာင္းတံဆိပ္ကုိ အသုံးခ်ကာ သူ႔အား စစ္တပ္ကုိ ကုန္ပစၥည္း တင္သြင္းသည့္အလုပ္ကုိ ႀကီးၾကပ္ေစသည္၊ ဒါေပမဲ့ ဦးေလး၏သား သူ႔အစ္ကုိဝမ္းကြဲကုိ အစီရင္ခံရသည္၊ မိန္းမဆန္ေသာ သူ႔အစ္ကုိဝမ္းကြဲကုိ သည္းညည္းခံရင္း မလုပ္ခ်င္ေသာ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနရသည္၊ စစ္တပ္ထဲက လုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္ေတြဆီကလည္း ဘာမွမၾကားေပ ဗုိလ္မွဳးဗစ္တာ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကေနဒါဘက္သုိ႔ တာဝန္က်ေနသည္ဆုိသည္၊ ထုိေဒသသည္ ဆုိးဝါးလွတဲ့ ရာသီဥတုရွိေသာေၾကာင့္ ဘယ္စစ္သားမွ မသြားခ်င္၊ သူတပ္ထဲမွအထြက္တြင္ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္လန္းဘတ္တုိ႔ မေျပမလည္ျဖစ္ၾကသည္ဆုိသည္၊ သည့္အတြက္ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ လြင့္သြားတာျဖစ္ႏုိင္သည္၊ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာထံမွ ဘာမွ မၾကားရ၍ အားလုံးအဆင္ေျပေနသည္ဟု ဘရုိက္ သတ္မွတ္လုိက္သည္။

သူ႔အစ္ကုိဝမ္းကြဲက သူႏွင့္လုိက္ခဲ့ရန္ေခၚသျဖင့္ ဘရုိက္ တစ္ေယာက္လုိက္သြားမိသည္၊ ေရကူးကန္ဘက္သုိ႔ ေခၚသြားျခင္းျဖစ္သည္၊ ေရႊအတိျဖင့္ အနားကြပ္ထားေသာ ေရကူးကန္ထဲတြင္ ေကာင္မငယ္ငယ္ လွလွေလးမ်ား ဘာအဝတ္အစားမွ မဝတ္ပဲ လုံးတီးေရကူးေနၾကသည္၊ ဘာလုပ္မလုိ႔လဲဟု သူ႔အစ္ကုိဝမ္းကြဲကုိ လွမ္းေမးလုိက္သည္၊ 'မင္းနဲ႔သူတုိ႔ ေရကူးကန္ထဲေပ်ာ္ပါးတာကုိ ငါၾကည့္ခ်င္တယ္၊' "မင္းဟာအရူးတစ္ေယာက္ပဲ"လုိ႔ ဘရုိက္လွမ္းေျပာလုိက္သည္၊ သူ႔အစ္ကုိဝမ္းကြဲက မထိတစ္ထိရယ္ကာ ေရကူးကန္ထဲသုိ႔ နင္တုိ႔ဒီစစ္သားႀကီးကုိႀကိဳက္သလုိလုပ္ႏုိင္တယ္ ေျပာကာ ဘရုိက္ကို ေရကူးကန္ထဲတြန္းခ်လုိက္သည္၊

ဝုန္း ေအးစက္ေသာ ေရတုိ႔၏ ထိေတြ႔မႈကုိ ခံစားလုိက္ရသည္။

……………………………………………………………….

မုိက္ကယ္ဘေအး ႏွင့္ အစေဖၚေပးသူ

ေအးစက္ေသာ ေရတုိ႔၏ ထိေတြ႔မႈကုိ ခံစားလုိက္ရသည္၊ မ်က္ႏွာမွ ေရေတြကုိ လက္ျဖင့္ ပြတ္ခ်လုိက္မိသည္၊ မ်က္စိေရွ႕တြင္ ေဟာေျပာသူ ဝင္စတန္ရပ္ဂ္ ကုိေတြ႔လုိက္ရသည္၊

'ေဟး မင္းအိပ္ေနတာလား၊ တရားထုိင္ေနတာလား၊ အိမ္မက္ေတြ မက္ေနတယ္ထင္တယ္၊ ဘယ္လုိမွ ႏုိးလုိ႔မရလုိ႔ မ်က္ႏွာကုိ ေရနဲ႔ပက္လုိက္တာ၊ ကဲ မ်က္ႏွာသုတ္လုိက္ ငါတုိ႔ စေဆြးေႏြးမယ္'၊

ဝင္စတန္ရပ္ဂ္ တစ္ေယာက္ သူ၏ေရွ႕ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္မ်ားကုိ ေဟာေနသည္၊ သူစိတ္မဝင္စားေပ၊ ေနာက္ဆုံး 'မင္းက စစ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ေကာင္မငယ္ငယ္ေလးေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္တာပဲ၊ ေရကူးကန္ေတာင္ဘာေတာင္ မေရွာင္ဘူး'၊ ဝင္စတန္ရပ္ဂ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားသည္ မွန္သည္မွားသည္ သူမသိေသာ္လည္း၊ သူသိလုိက္သည္မွာ ဝင္စတန္ရပ္ဂ္သည္ တစ္ဖက္လူ၏ စိတ္ကုိဖမ္းယူသိရွိႏုိင္ေသာ အစြမ္းရွိ စိတ္ပညာရွင္တစ္ဦးျဖစ္မည္၊ နာမည္မေမးရပဲ သူဆီလာတဲ့သူေတြကုိ နာမည္ေျပာဆုိႏုိင္သည္၊ ခုလည္း ဝင္စတန္ရပ္ဂ္သည္ သူ၏ေနာက္ဆုံး စိတ္ထဲကျဖစ္ေပၚမႈကုိ ေျပာဆုိႏုိင္ခဲ့သည္။

ဝင္စတန္ရပ္ဂ္အစြမ္းေၾကာင့္လား၊ တရားထုိင္မႈေၾကာင့္လား၊ သူအခုအိမ္မက္သဖြယ္ ျမင္ေတြ႔လုိက္ရျခင္းကုိ သူ၏ အတိတ္ဘဝ တစ္ခုဟု သူယုံၾကည္လုိက္သည္၊ သူေပါင္တြင္ပါရွိေသာ ေမြးရာပါအမွတ္သည္ ထုိစဥ္က သူရရွိခဲ့ေသာ ဒဏ္ရာအမွတ္ပင္ျဖစ္ႏုိင္သည္။

ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာ၏ မ်က္ႏွာသည္ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္စုံတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာ အျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားတတ္သည္၊ ဓါတ္ပုံထဲကသူအဖုိး၏ မ်က္ႏွာပင္ျဖစ္သည္၊ ျဖစ္ႏုိင္သည္ ဗုိလ္မွဴးဗစ္တာသည္ ယခုဘဝတြင္ သူအဖုိး ျဖစ္မည္၊ ေနာက္ၿပီး သူ႔အစ္ကုိဝမ္းကြဲ၏ အမႈအရာမ်ားသည္ စုိးစုိး၏ အမႈအရာမ်ားႏွင့္ ေတာ္ေတာ္တူေနသည္မွာ တုိက္ဆုိင္မႈေတြမ်ားလား စဥ္းစားမိသည္၊

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မုိက္ကယ္ဘေအး တစ္ေယာက္ သူ၏ အတိတ္ဘဝကုိ အစ ရွာရၿပီျဖစ္သည္။





ခဏ ရပ္ပါဦးမည္၊
ဝါရွင္တန္ႏွင့္ ဗာဂ်ီးနီးယား ျပတုိက္တုိ႔မွ ရုိက္ယူခဲ့ေသာ ဓါတ္ပုံမ်ားျဖစ္ပါသည္