Tuesday, August 23, 2011

ခုက်မနဲ႔အိပ္ေနတဲ့သူဟာ က်မေယာက်္ားမဟုတ္ဘူး (၄)


သမီးေက်ာင္းပုိ႔၊ အလုပ္သြား၊ အလုပ္ျပန္၊ သမီးေက်ာင္းႀကိဳ၊ ပုံမွန္အိမ္မႈကိစၥမ်ားကုိ လုပ္ေနရင္းနဲ႔ပင္၊ ခုတစ္ေလာ စိတ္မရွည္မႈေတြမ်ားလာသည္၊ အလုပ္ထဲတြင္လည္း မွားလုပ္မိေသာ အလုပ္မ်ားလည္း မ်ားလာသည္၊ မွားလုပ္မိေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကုိ စက္ထဲေခ်မပစ္ပဲ၊ တစ္စစီဆုတ္ေနမိသည္၊ ကုိယ္ဟာကုိ မွားေနမွန္းသိ၍ ျပန္လုပ္ႏုိင္ခဲ့သျဖင့္ေတာ္ေသးသည္၊

အလုိလုိေနရင္း ေဒါသျဖစ္လုိက္၊ တစ္ခါတစ္ခါ စိတ္အားငယ္လုိက္နဲ႔၊ ဘာကုိေဒါသျဖစ္ ဘာကုိစိတ္အားငယ္ေနမွန္း မသိေတာ့ပါ။

ဆရာဝန္နဲ႔ျပဘုိ႔ၾကံမိပါသည္၊ စိတ္ၿငိမ္ရင္ၿပီးေရာဆုိၿပီး face book ဖြင့္ blogging လုပ္မိေသာ တစ္ခ်ဳိ႕ညေတြ မုိးလင္းခါနီးမွ အိပ္ျဖစ္သျဖင့္ မနက္မနည္းႀကိဳးစားပမ္းစားထယူရေသာ အႀကိမ္ေတြလဲမနည္းေတာ့၊ တစ္ခါတစ္ေလ သမီးေလးကုိ ေငါက္ငမ္းမိသည္၊ ဒီမွာ အေမအိမ္အလုပ္ေတြမၿပီးဘူးဆုိတာမသိဘူးလား၊ အိမ္ေရွ႕သြားေန အေမလာခဲ့မယ္၊ စသျဖင့္ေပါ့ေလ၊ သမီးေလးက ထုိအခါမ်ဳိးတြင္က်မကုိ ေသခ်ာၾကည့္ေနတတ္ၿပီး၊ ‘May May.. Are you OK’ လုိ႔ဆုိလုိက္ေတာ့ က်မေဒါသေတြ ခဏေပ်ာက္ကြယ္သြားရပါသည္၊ သမီးေလးကုိေထြးေပြ႔လုိက္ရင္း ေမေမဒါေလးၿပီးေအာင္လုပ္ၿပီး သမီးဆီလာခဲ့ပါမယ္၊ လိမ္မာတယ္ေနာ္သမီးလုိ႔ ေျပာလြတ္လုိက္ရပါသည္၊ သမီးေလးရဲ႕အျမင္မွာ က်မတစ္ခုခုျဖစ္ေနၿပီလား၊ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သမီး PSLE စာေမးပြဲ ေျဖရမဲ့ႏွစ္ အေမ အလုပ္ထြက္ပါမယ္၊ အေမ့အတြက္ သမီးေလးဟာအဓိကပါကြယ္လုိ႔ ေျပာေနမိသည္။

အလုိလုိေနရင္း မ်က္ႏွာျမင္လုိက္လွ်င္ က်မ မေက်မခ်မ္းျဖစ္ရသူကေတာ့ က်မေယာက်္ားဆုိသူကုိပါပဲ၊
က်မတုိ႔ စကားသိပ္မေျပာျဖစ္ၾကပါ၊ လုိအပ္သည္မ်ားကုိသာ ေျပာျဖစ္ၾကသည္၊ သူ႔မ်က္ႏွာျမင္ရလွ်င္ ေဒါသျဖစ္လာသလုိလုိ၊ တစ္စုံတစ္ခုကုိ ေပါက္ပစ္လုိက္ခ်င္စိတ္၊ ခြဲပစ္လုိက္ခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္လ႔ုိေနတတ္သည္၊ ဒီအတြက္ သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေတြ႔ဘုိ႔ က်မေရွာင္ပါသည္၊ ေစ်းဝယ္ရင္လုိအပ္သည္ထက္ ပုိၾကာလာသည္၊ တကယ္ေတာ့ ဘာဝယ္ရမွန္းမသိ ပတ္ေနမိျခင္းသာျဖစ္သည္၊ အိမ္အလုပ္ေတြမ်ားမ်ားလုပ္ပစ္လုိက္သည္၊ ဒါကုိပဲ အလုိက္မသိ အလုပ္ေတြမ်ားေနလား ဘာလုပ္ေပးရမလဲ လာ၍ေမးေသးသည္၊ ရန္မျဖစ္ခ်င္၍ ကေလးကုိစာျပေနလုိက္ပါလုိ႔ေျပာၿပီး ေရွာင္ခဲ့ရသည္၊ တစ္ခါတစ္ေလ Informatics ေက်ာင္းမွာတရားပြဲသြားဖုိ႔ေခၚသည္ အိမ္အလုပ္မၿပီးရတဲ့အထဲ အလုိက္မသိေပ နည္းနည္းျငဴစူလုိက္မွ သမီးကုိပါေခၚကာ တရားပြဲထြက္သြားသည္၊ က်မအရြယ္က တရားပြဲသြားရမဲ့အရြယ္လား သူ မစဥ္းစားေပ၊ တရားပြဲတြင္ သမီးကုိဘယ္လုိထိန္းမလည္း က်မစဥ္းစားမိပါသည္၊ အခ်ိန္တန္ေတာ့ အေဖႏွင့္သမီးတုိ႔ျပန္ေရာက္လာသည္၊ သမီးထံမွ ဘာကြန္ပလိမ္းမွ မၾကားရပါ၊ အေဖႏွင့္ဆုိ ဘာမွာ ဂ်ီမၾကတဲ့သမီးလုိ႔ စိတ္ထဲကေျပာေနမိသည္။

………………………………………………………………………..

က်မေလးစားရေသာ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ ရုံးမွာသူအဆင္မေျပတဲ့အေၾကာင္းရင္ဖြင့္လာခဲ့သည္၊ က်မအံ့အားသင့္ရပါသည္ အလုပ္ႀကိဳးစားသူ စိတ္ပါလက္ပါလုပ္တတ္သူတစ္ေယာက္ ဘာလုိ႔အဆင္မေျပျဖစ္တာပါလိမ့္၊ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ ငါးဆယ္နီးေတြဆုိ အလုပ္ရွင္ေတြက သိပ္ခုိင္းမေကာင္းေတာ့ဘူးထင္၍ အျမဲၾကည့္ေနတတ္သလုိ၊ ေနာက္ဝင္လာသည့္ လူငယ္ လူသစ္ေတြရဲ႕ အတုိက္အခုိက္လည္း ခံရေလ့ရွိသည္၊ မေနတတ္မထုိင္တတ္လွ်င္ ျပႆနာေတြျဖစ္လာမည္ အခက္အခဲေတြၾကံဳလာရတတ္သည္ဟု ေျပာျပသည္၊ ငါေနာင္ႏွစ္ဆုိ အသက္ငါးဆယ္ျပည့္ေတာ့မယ္္၊ ဒီႏုိင္ငံမွာ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္လာရင္ အလုပ္ျမဲဘုိ႔သတိထားရသည္၊ office politic ကုိသူကရွင္းျပေတာ့ က်မပုိ၍ရႈပ္ေထြးသြားရသည္၊ ဒီအတြက္ တစ္ခ်ဳိ႕ဝါရင့္သမားမ်ားသည္ ကုိယ္အလုပ္ျမဲေရးအတြက္ ေနာက္လူကုိ မသင္ေပးမႈမ်ားရွိလာတတ္တယ္၊ သူေဌးေတြကလည္း လူသစ္အျမင္သစ္ ေစ်းနည္းနည္းသက္သာတာကုိပဲ လုိခ်င္ၾကသည္မဟုတ္လား၊ သူ႔အတြက္ေတာ့ ကိစၥမရွိ Professional Pharmacist ျဖစ္ေန၍ အလုပ္ေပါပါသည္ဆုိသည္၊ politic ဆုိတာ ဘယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းၾကပါလားလုိ႔ က်မေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။

ဒီအေၾကာင္းေတြစဥ္းစားမိေတာ့ သမီးရဲ႕အေဖကုိ သတိရလုိက္သည္၊ သူလည္း အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္သြားပါၿပီ၊ အလုပ္တြင္ရင္ဆုိင္ေနရတာကုိ က်မကုိဖြင့္မေျပာပဲေနတာျဖစ္ပါလိမ့္မည္၊ က်မဘက္ကလည္း ဘယ္ႏွစ္ခါ စိတ္ဝင္တစားေမးျမန္းခဲ့ဘူးလုိ႔လဲ၊ ေနာက္ၿပီးသူက ႏုိင္ငံျခားသားျဖစ္ေနေတာ့ က်မမန္ေနဂ်ာထက္ပင္ပုိဆုိးႏုိင္သည္၊ ဒါမွမဟုတ္ သူေဌးေတြက ေစ်းေပါအလုပ္ၿပီးတာပဲလုိခ်င္လွ်င္ေတာ့ သူအလုပ္ျမဲေနပါဦးမည္၊ ခုမွက်မစုိးရိမ္စိတ္ဝင္လာမိသည္၊ တကယ္လုိ႔ သူအလုပ္အဆင္မေျပ ျဖစ္သြားခဲ့လွ်င္ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ အလုပ္ေျပာင္းလုပ္သည္ထားဦး ၾကားထဲမွာ ကသီလင္တျဖစ္ဦးမည္၊ ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ေပၚလစီေတြက အျမဲေျပာင္းလဲေလ့ရွိသည္၊ က်မအတြက္ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ သူ၏အေရးပါမႈကုိ စဥ္းစားမိျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ သူမ်ားေတြနဲ႔ေတာ့ တူလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ၊ က်မႏွင့္သမီးေလးက ဒီႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္မွာ သူ႔ရဲ႕မွီခုိသူေတြမဟုတ္ပါလား၊ အျမဲတမ္းေနထုိင္ခြင့္ပဲ ရေနပါေစ၊ ဘယ္လုိပဲေနထုိင္ေနပါေစ၊ တစ္စုံတစ္ရာေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ား မထင္မွတ္ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားက အခ်ိန္မေရြး ဒီႏုိင္ငံက ထြက္သြားေစႏုိင္သည္ မဟုတ္ပါလား။

က်မသူငယ္ခ်င္း ယမင္းတုိ႔ မိသားစု အေမရိကားကုိ ေျပာင္းမည္ဆုိ၍၊ အိမ္ပစၥည္းကူသိမ္းေပးရန္ က်မယမင္းတုိ႔အိမ္သုိ႔ထြက္လာခဲ့သည္၊ Bus ကားေပၚမွာ က်မေဘးနားက ဆယ္ေက်ာ္သက္ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ ေျပာေနတာၾကားရေတာ့ က်မ သက္ျပင္းေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်မိသည္၊ ပထမဦးဆုံးေတာ့ ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္ကုိ မေလးလူမ်ဳိးေတြလုိ႔ပဲထင္လုိက္မိသည္၊ သူတို႔ေျပာေနတာၾကားလုိက္ရမွ ျမန္မာေလးေတြျဖစ္ေၾကာင္းသိလုိက္ရသည္၊ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အဂၤလိပ္လုိေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္၊ ငါအေဖဒီအဖုိးႀကီးကုိ ငါမႀကိဳက္ဘူး အိမ္ျပန္လာရင္ ငါတုိ႔ကုိဆူဘုိ႔ပဲသိတယ္၊ အဖုိးႀကီးကအလုပ္၆ရက္လုပ္တယ္၊ တစ္ခါလုံးအလုပ္ႀကီးပဲ လုပ္ေနၿပီး အျပင္မွာဘာျဖစ္ေနလဲသိတာမဟုတ္ဘူး၊ ငါအစ္ကုိ ITE စက္မႈအထက္တန္းေက်ာင္းပဲတက္ရတယ္၊ အဲဒါကုိအျပစ္ေျပာလုိ႔မဆုံးဘူး၊ စာႀကိဳးစား စာလုပ္ ဒါခ်ည္းပဲေျပာေနတာ ဘယ္လုိႀကိဳးစား ဘယ္လုိလုပ္ ေျပာတတ္တာလည္းမဟုတ္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္တစ္ခါတစ္ေလ ခက္တာေတြ ငါတမင္သြားေမးၾကည့္တယ္ သူမေျဖႏုိင္ဘူး၊ အဖုိးႀကီးကုိ ငါႀကိတ္ရယ္လုိက္တယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ ငါ့အစ္ကုိနဲ႔ငါ အဂၤလိပ္လုိေျပာ ဒါမွာမဟုတ္ တရုတ္လုိေျပာရင္ အဖုိးႀကီးေရာ အဖြားႀကီးေရာ နားမလည္ဘူး၊ အဖြားႀကီးဆုိပုိဆုိးတာေပါ့၊ ဟုိေန႔က ငါ့အစ္ကုိ သူ part time လုပ္တဲ့ပုိက္ဆံႏွင့္ iphone ဝယ္လာတာကုိဆူလုိ႔ကုိ မၿပီးဘူး၊ iphone မ်ားလူတုိင္းကုိင္ေနတာ၊ ငါအစ္ကုိမ်ား အဆူခံေနတာ၊ ငါသာဆုိ အိမ္ေပၚကဆင္းသြားၿပီ၊ ငါလဲငါ့အစ္ကုိကုိ အဖုိးႀကီးႏွင့္ အဖြားႀကီး မသိေအာင္ တရုတ္လုိလွမ္းေျပာလုိက္တယ္၊ သူမကုိင္ႏုိင္လုိ႔ မနာလုိျဖစ္တာေနမွာေပါ့လုိ႔၊………….
က်န္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကလည္း အိမ္မွာ ငါလည္းဒီလုိပဲ စာက်က္ရင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ငါ့ညီမ ရုပ္ရွင္အေၾကာင္း၊ တီဗြီအေၾကာင္း ကုိရီးယားဇာတ္လမ္းေတြ ဂိမ္းေတြအေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းက ေကာင္ေလး ေကာင္မေလးေတြအေၾကာင္း တရုတ္လုိေျပာၾကတယ္ သူတုိ႔ကေတာ့ စာေဆြးေႏြးေနတာပဲထင္ေနတာ၊ ရယ္ရတယ္ကြာ…………….
က်မရင္ထဲမွာ တစ္မ်ဳိးႀကီးေသာ ခံစားမႈတစ္မ်ဳိးဝင္ေရာက္လာသည္၊ တကယ္ေတာ့ ဒီကေလးေတြက်မနဲ႔ ဘာမွမဆုိင္ပါ၊ သူတုိ႔ပုံစံ သူတုိ႔လမ္းေၾကာင္းသြားမွာပဲျဖစ္သည္၊ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုခုကုိဆုံးရႈံးလုိက္ရသလုိ စိတ္မခ်မ္းသာမႈတစ္ခုကုိ က်မခံစားလုိက္မိသည္၊ ေနာက္ၿပီး ႏုိင္ငံျခားေရာက္မွ ညံ့သြားတဲ့ က်မအတြက္ သမီးေလးႀကီးလာရင္ ဘယ္လုိလဲဆုိတဲ့ အေတြးေတြ ဝင္လာခဲ့မိသည္၊ က်မ သမီးရဲ႕အေဖ ေျပာခဲ့တာကုိ သတိရလုိက္မိသည္၊ “ေဖေဖ ေမေမလုိ႔ ျမန္မာလုိေခၚတတ္တာနဲ႔ မင္းအတြက္လုံေလာက္သြားၿပီလား၊” ဆုိတာကုိပင္ျဖစ္သည္၊ က်မပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ သူေျပာခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းရဲ႕ အေလးအနက္ကုိ စဥ္းစားမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။


………………………………………………………………………..


က်မ မနက္ေစာေစာထမိတဲ့အခ်ိန္မွာ ေခါင္းတအားမႈးကုိက္ေန၍ ခဏျပန္လွဲအိပ္လုိက္သည္၊ မေန႔က ယမင္းတုိ႔အိမ္ကအျပန္ မုိးမိသည္ နည္းနည္းလည္းပင္ပန္းသြားသည္လည္းပါမည္၊ က်မေတာ့ဖ်ားေနၿပီဆုိတာ ကုိယ့္ကုိကုိယ္သိလုိက္သည္၊ အဖ်ားတုိင္ကုိယူၿပီးတုိင္းၾကည့္လုိက္သည္ အဖ်ားရွိ၍ေနၿပီ၊ ႏူိကုိလီတစ္လုံးေသာက္လုိက္ၿပီး ဆက္၍အိပ္ေနလုိက္မိသည္၊ ခဏေနၾကာသမီးႏွင့္သူ႔အေဖ ႏုိးလာသည္ကုိသိေနသည္၊ သူတုိ႔ေျပာေနတာကုိ မၾကားတစ္ခ်က္ၾကားတစ္ခ်က္ပါ၊ ေမေမ ေနမေကာင္းဘူးဟုတ္လားေဖေဖ၊ ဟုတ္တယ္ သမီးအေမေနမေကာင္းဘူး ေဖေဖဒီေန႔ေက်ာင္းလုိက္ပုိ႔မယ္……စကားသံေတြကုိၾကားၿပီး က်မအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ထင္သည္။

က်မေျမေအာက္လမ္းထဲမွာေရာက္ေနၿပီး အျပင္သုိ႔ထြက္ရန္ႀကိဳးစားေနမိသည္၊ ေျပးလည္းေျပးေနမိသည္၊ ဘယ္သူေတြက က်မေနာက္ကုိလုိက္ေနမွန္းမသိပါ၊ ေျပးရင္းေျပးရင္းေမာလာသည္ ထြက္ေပါက္ကရွာမေတြ႔ေပ၊ ေမာလြန္းလုိ႔လဲက်သြားမေလာက္ျဖစ္ရသည္ အားတင္းၿပီးက်မျပန္ေျပးျပန္သည္၊ တစ္ေနရာမွာေတာ့ ေနရဲ႕အလင္းေရာင္ကုိေတြ႔၍ တအားေျပးမိၿပီးအေပၚတက္ဖုိ႔ႀကိဳးစားလုိက္သည္ က်မေမာၿပီးမခံႏုိင္ပဲ ေဘးကေခ်ာက္ထဲက်သြားသည္၊ လုပ္မိလုပ္ရာ လွမ္းဆြဲလုိက္ေတာ့၊ က်မလက္တစ္ဖက္ကုိဆုပ္ကုိင္မိသည္၊ ပါးစပ္ကလည္း က်မကုိလြတ္မခ်လုိက္ပါနဲ႔ လြတ္မခ်လုိက္ပါနဲ႔လုိ႔ လည္း ေအာ္ေနမိသည္။ ဒါအေဖႀကီးရဲ႕လက္ပဲ က်မ မလြတ္တမ္းဆုပ္ကုိင္ထားမိသည္၊ ေအာက္သုိ႔ဆက္မက်ေစရန္ျဖစ္သည္။

‘အေမႀကီး’ ‘အေမႀကီး’ ဆုိၿပီးေခၚေနေသာ သမီးေလးအေဖရဲ႕ေခၚသံကုိၾကားမိသည္၊ မ်က္စိဖြင့္လုိက္ေတာ့ အလင္းေရာင္တန္းစူးကနဲ ဝင္လာသျဖင့္ ျပန္ပိတ္လုိက္မိသည္၊ ေျဖးေျဖးျခင္းျပန္ဖြင့္လုိက္ေတာ့ သမီးေလးရဲ႕အေဖ မ်က္ႏွာကုိျမင္လုိက္ရသည္၊ က်မရဲ႕လက္ႏွစ္ဘက္စလုံးက သူ႕လက္တစ္ဘက္ကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားသည္ကုိ သတိထားမိသည္၊
‘ႏုိးလာၿပီးလား အေမႀကီး၊ အိမ္မက္မက္ၿပီး ဗလုံးဗေထြးေအာ္ေနလုိ႔ ႏူိးလုိက္တာ၊’ ‘ဒီမွာ ေရေလးေသာက္လုိက္’ ေအးျမေသာ ေရရဲ႕အရသာကုိခံစားလုိက္ရသည္၊ သူ က်မကုိေရပတ္တုိက္ေပးေနခဲ့သည္ကုိသိလုိက္ရသည္၊ က်မအဖ်ားႀကီးၿပီးအိပ္ေပ်ာ္အိမ္မက္ မက္ေနရာမွ ျပန္ႏုိးလာျခင္းျဖစ္သည္၊ အေမႀကီးအဖ်ားတက္ေနလုိ႔ အေဖႀကီးဒီေန႔အလုပ္မသြားဘူး၊ ခဏနားၿပီးရင္ေဆးခန္းသြားျပရေအာင္၊ အိမ္နားကေဆးခန္းကုိပဲ သြားျပျဖစ္ၿပီး အိမ္မွာျပန္နားျဖစ္သည္၊ ေဆးခန္းေရာက္ေတာ့ အဖ်ားသိပ္မရွိေတာ့ ပန္းဖ်ားျဖစ္ဖုိ႔မ်ားသည္ဟု သူကဆုိသည္၊ က်မနားေနတုန္းမွာ သူသည္ ကေလးကုိႀကိဳရန္ထြက္သြားသည္၊ က်မရုံးကုိလည္း မနက္ကသူဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားထားေၾကာင္း သိရသည္၊ က်မဘဝမွာ သူရဲ႕ျပဳစုတာကို ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ခံရဖူးျခင္းျဖစ္ပါသည္။

သမီးေက်ာင္းကေရာက္ေရာက္ခ်င္း က်မဆီတန္းလာၿပီး ေမေမေနေကာင္းလား၊ ေနေကာင္းသြားၿပီမဟုတ္လား ေမးလာသည္၊ က်မကေခါင္းၿငိမ့္ျပလုိက္ေတာ့၊ သမီးကေက်ာင္းမွာလည္း ေမေမေနေကာင္းေအာင္ဆုေတာင္းေနတာ၊ ဒီအခ်ိန္မွာ အေဖႀကီးေရာက္လာၿပီး က်မကုိေဆးေသာက္ဖုိ႔လာေျပာသည္၊ က်မေဆးေသာက္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ့ သမီးေလးကေနာက္က ‘ေမေမ ဘုရားေဆး၊ တရားေဆး၊ သံဃာေဆး ေပ်ာက္ေပ်ာက္’ လုိ႔ဆုေတာင္းတာၾကားလုိက္ရေတာ့ က်မအံ့ၾသမိသည္၊ သမီးေလးဘယ္လုိသိလည္းလုိ႔ေမးေတာ့ ေဖေဖဆီကသိတယ္လုိ႔ေျပာသည္၊ ၿပီးေနာက္သမီးေလးက က်မကုိဘုရားခန္းထဲေခၚလာခဲ့သည္၊ သမီးေလးက ေမေမအတြက္ဆုေတာင္းေပးမယ္ ဒီမွာထုိင္ၾကည့္ဆုိၿပီး “ဗုဒၶံပူေဇမိပါဘုရား၊ ဓမၼံပူေဇမိပါဘုရား၊ သံဃာပူေဇမိပါဘုရား၊” “သမီးအေမ ေနမေကာင္းတာေပ်ာက္ကင္းပါေစဘုရား” ဆုိၿပီး ဘုရားကုိ ဦးသုံးႀကိမ္ခ် ရွစ္ခုိးေနသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္၊ က်မ ထပ္အံ့ၾသမိသည္၊ အေဖႀကီးက သင္တတ္တာပဲလုိ႔ စိတ္ထဲကမွတ္လုိက္သည္၊
သမီးဆုေတာင္းလုိက္ၿပီေမေမ ေမေမေနကာင္းသြားၿပီမဟုတ္လား၊
ဟုတ္တယ္သမီး ေမေမလုံးဝေနေကာင္းသြားၿပီ၊ က်မဘဝတြင္မထင္မွတ္ေသာ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးမႈတစ္ခုကုိ ခံစားလုိက္မိသည္၊ ပီတိနဲ႔ယွဥ္ေသာ ဝမ္းသာမႈမ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။

သမီးေလးကုိ က်မ ေပြ႔နမ္းမိလုိက္သည္၊ ခ်စ္လုိက္ရတာ သမီးရယ္၊
သမီးေလးက က်မကုိၾကည့္ၿပီး၊
သေဝထုိးမေရး ေမ၊ သေဝထုိးမေရး ေမ၊ ေမေမ၊
သေရးေနာက္ပစ္ သဲ၊ သေရးေနာက္ပစ္ သဲ၊ သဲသဲ၊ လုိ႔ဆုိၿပီး ပုံကေလးထုတ္ျပသည္၊
ပုံထဲမွာေတာ့ အေမႏွင့္ကေလးပုံကုိ သမီးဆြဲထားၿပီး ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အသဲပုံႀကီးဆြဲထားသည္၊ အေမပုံေအာက္မွာ ေမေမလုိ႔ ျမန္မာလုိေရးထားၿပီး၊ ကေလးပုံေအာက္မွာ သဲသဲလုိ႔ဆုိၿပီးေရးထားသည္၊
က်မ အံ့ၾသမႈေတြပုိ၍ပုိ၍ ထပ္၍ထပ္၍ ျဖစ္ေနရသည္၊ သမီးေလးျမန္မာစာတတ္ေနသည္၊ စေန တနဂၤေႏြမ်ားတြင္ သမီးကုိထိန္းရေသာအေဖႀကီးသည္ သမီးကုိထိန္းရင္းနဲ႔ စာေတြပါသင္ေပးခဲ့သည္ပါလား၊
ေမေမဒီမွာလာၾကည့္ သမီးေလးသည္က်မကုိ သူ႔အေဖကြန္ျပဴတာဆီေခၚသြားသည္၊ အေဖႀကီးသည္ သူ႔ကြန္ျပဴတာကုိ သမီးကုိသုံးခြင့္ေပးထားသည္၊ သမီးေလးသည္ ကြန္ျပဴတာကုိ သူ႔ကြန္ျပဴတာအလား တစ္ခုၿပီးတစ္ခုဖြင့္ခ်သည္၊ ေနာက္ဆုံး program တစ္ခုကုိဖြင့္ျပသည္၊

ကႀကီးေရးက၊ ကႀကီးေရးခ် ကာ၊ ခေခြးေရးခ ခေခြးေရးခ် ခါ၊

ဒီမွာထပ္ၾကည့္ဦးေမေမ ဆုိၿပီးေနာက္ထပ္အထဲကုိဝင္ျပသည္၊

ဖုိးသာထူး ဖုိးသာထူး

အလြန္ဝတဲ့ ဖုိးသာထူး၊

ဖုိသာထူးက ဗုိက္ပူပူ….

ဖုိးဝႀကီးနဲ့တူ………….

အေျခခံမႈလတန္း ျမန္မာစာ သင္ခန္းစာ program ေလးပါပဲ၊
အေဖႀကီးတစ္ေယာက္ ဒီsoftwareေလးကုိ ဘယ္ကရတာပါလိမ့္၊ က်မေတြးမိသည္၊ ေတာ္ေတာ္လည္း တတ္ႏုိင္တဲ့အေဖ ကေလးကုိျမန္မာပီသေစခ်င္တယ္တဲ့လား။

သမီးေလးက ထပ္ၿပီး၊ ဒီမွာၾကည့္ဦးေမေမ ဆုိၿပီး facebook ကုိဖြင့္လုိက္သည္၊
က်မ 'ဟင္'ကနဲျဖစ္သြားရသည္၊ သမီးေလး facebook ဖြင့္တတ္ၾကည့္တတ္ပါသလား၊ သူအေဖကလည္း auto on ထားေပးသည္၊
facebook တစ္ခုကုိဖြင့္လုိက္သည္၊ older post ကုိသြား၍၊
'ဒီကညီမေလးကုိၾကည့္ ေမေမ'
ျမန္မာကေလးေလးတစ္ေယာက္၊ မ်က္မွန္နဲ႔ေကာင္မေလး၊ မႈလတန္း ျမန္မာစာ သင္ခန္းစာေတြကုိ ရြတ္ေနသည္၊ ကဗ်ာေတြကုိရြတ္ေနသည္၊ ၿပီးေတာ့ ၃၈ျဖာ မဂၤလာကုိရြတ္ေနသည္၊ ‘ဒီညီမေလးက အေမရိကားကေလ ေမေမ၊’ သမီးေလးကဆုိသည္၊
ဒီကေလးမေလးကုိ က်မသိပါသည္၊ နယူးေယာက္က အေဖႀကီးသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ သမီးေလး၊ နယူးေယာက္မွာေမြးတဲ့အေမရိကန္သူ ျမန္မာမေလး၊ ေတာ္လုိက္ၾကတဲ့ ကေလးေတြ၊ အဲဒီ့သမီးေလးက အဂၤလိပ္လုိ ပုံေျပာလည္းအရမ္းေကာင္းသည္ဟုဆုိ၏၊ ျမန္မာပုံျပင္ေတြကုိ အဂၤလိပ္လုိျပန္ေျပာေလ့ရွိသည္ဟု သိရသည္၊ မဟုတ္မွာလြဲေရာ အေဖႀကီး သူ႔သူငယ္ခ်င္းဆီက နည္းေတြရၾကတာျဖစ္လိမ့္မည္၊ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ ေတာ္တဲ့အေဖေတြလုိ႔ဆုိၿပီး၊ က်မပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ ခ်ီးက်ဴးမိလုိက္ပါသည္။

…………………………………………………………………..

က်မေနေကာင္းေပ်ာက္သြားခဲ့ပါၿပီ၊

စိတ္မေကာင္းတာေတြလည္း ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါၿပီ၊
လုိခ်င္တာေတြ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကုိ လက္ေတြ႔နဲ႔ၾကည့္တတ္ေအာင္ သမီးေလးႏွင့္သူ႔အေဖကသင္ေပးခဲ့ပါသည္။
စကၤာပူတြင္ လုပ္ေသာတရားပြဲမ်ားကုိ က်မတုိ႔မိသားစုလုိက္ တရားနာသြားျဖစ္ၾကပါသည္၊

Co-existence, Harmony, Peaceful life ကုိ ေနႏုိင္ရန္ Confession မွသည္ Forbearance, Forgiveness ေနာက္ဆုံး Forgetness လုပ္ႏုိင္ရမယ္ဆုိတဲ့ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ တရားကုိနာခဲ့ရပါသည္။

ဒီေက်ာင္းရက္ရွည္ပိတ္ရက္မွာေတာ့ က်မတုိ႔မိသားစုေလး ျမန္မာျပည္ကုိအလည္ျပန္ပါမည္၊
သမီးေလးက အဖုိးအဖြားမ်ားကို ေတြ႔ခ်င္သလုိ၊ အဖုိးအဖြားမ်ားကလည္း သမီးေလးကုိ ေတြ႔ခ်င္ပါလိမ့္မည္။
သမီးေလးေျပာေနေသာ ေရြဘုရားႀကီး (ေရြတိဂုံဘုရား)ကုိ သူကုိယ္တုိင္ဖူးရပါေတာ့မည္။

မုိးေတြတအားရြာေနတယ္၊ ေရေတြႀကီးေနတယ္တဲ့၊
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ေနပါေစ က်မတုိ႔ကေတာ့ ဒီေက်ာင္းပိတ္ရက္ကုိ ျမန္မာျပည္ကုိသြားၾကမည္ျဖစ္ပါသည္၊
ျမန္မာျပည္ဟာ က်မတုိ႔တုိင္းျပည္မဟုတ္ပါလား။

ေျပာရဦးမယ္ ခုက်မေဘးနားမွာ အိပ္ေနတဲ့သူဟာ က်မေယာက္်ား မဟုတ္ပါဘူး၊
က်မရဲ႕ ခင္ပြန္းေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ။

ေနာက္ထပ္ေျပာရဦးမယ္၊ က်မသမီးေလးႀကီးလာရင္
ဘယ္သူေျပာႏုိင္မလဲ
ဧရာဝတီကုိ ကယ္တင္မဲ့သူဆုိတာ
ဟုတ္တယ္ က်မတုိ႔က တကယ္ ဘာမွ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ဘူးေလ မလုပ္ႏုိင္ၾကဘူးေလ။



ၿပီးပါၿပီ။

.............................................................


မွတ္ခ်က္၊


တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျဖစ္ကုိ၊
က်ေနာ္ခံစားေရးေပးလုိက္ပါသည္။
မွားခဲ့သည္ရွိေသာ္ က်ေနာ္ည့ံ၍ ျဖစ္ပါသည္။
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။

28 comments:

An Asian Tour Operator said...

ဆြတ္ပ်ံ႕ ဖြယ္ ဇာတ္လမ္းေလးပါဗ်ာ။ ေစာင့္ဖတ္ ေနခဲ့တာ။

Anonymous said...

ေတာ္ေတာ္ ေတာ္တဲ့အေဖေတြလုိ႔ဆုိၿပီး၊ က်မပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ ခ်ီးက်ဴးမိလုိက္ပါသည္။
အေမေတြက မေတာ္ဘူးလား?
ခင္

Anonymous said...

"ခုက်မေဘးနားမွာ အိပ္ေနတဲ့သူဟာ က်မေယာက္်ား မဟုတ္ပါဘူး၊က်မရဲ႕ ခင္ပြန္းေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ။"

သိပ္ကိုေကာင္းပါတယ္ ကိုဆုိဆီ။ ၿဖစ္ႏုိင္ရင္ဒီပုိစ့္ေလးကိုဒီ့ထက္မက ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစခ်င္လိုက္တာ။

ခင္မင္စြာၿဖင့္
အင္ၾကင္းသန္႕

seesein said...

ၾသ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဂလိုကိုးးးးးေကာင္းတယ္ဗ်ာ


ခင္မင္တဲ့
seesein

သက္ေဝ said...

ကိုတည္ျငိမ္ေအးေရ...
အစကေန အဆံုး တခါထဲ လာဖတ္ပါတယ္...
စလံုးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ မိသားစုမ်ားရဲ႕ စရိုက္ေတြ ေပၚလြင္ေအာင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သရုပ္ေဖၚႏိုင္တာ တကယ္ ေလးစား ခ်ီးက်ဴးပါတယ္...။
ဇာတ္သိမ္းကိုလည္း ႏွစ္သက္ပါတယ္။

ဒီလိုျပႆနာမ်ိဳး ေတြ႔ၾကံဳေနၾကရတဲ့ မိသားစုေတြအားလံုး အခုလို လွပသာယာတဲ့ ဇာတ္သိမ္းခန္းေတြ ရၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳခ်င္ပါတယ္...။

SHWE ZIN U said...

ေတာ္ေတာ္ ေတာ္ တဲ႕ ကိုဆိုဆီ ဘဲ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ

ေက်းဇူး

Anonymous said...

ျမန္မာစာ သင္ခန္းစာ program software ရွိပါလားဗ်ာ၊

ahphyulay said...

အင္း..
ဇာတ္ထဲ စီးေမ်ာေနၿပီး သံသယေတြ၊
အမုန္းေတြကင္းကင္းနဲ ့ သိမ္းသြားေတာ ့မွ
အေမာေတြ ေၿပရေတာ ့တယ္။
ေအာ္ ...ေယာကၤ်ားမဟုတ္ပဲ..၊ခင္ပြန္း
ေကာင္းတစ္ေယာက္ပဲကိုး..။
မုန္တိုင္းလဲ စဲ သြားၿပီ။
ဇာတ္လမ္းလဲ စဲသြားၿပီေလ..။
မစဲေသးတာက သည္ဇာတ္တိုတိုေလးက
ေပးခဲ ့တဲ ႔ ေတြးစရာ.. ခံစားစရာေတြ....။

mr.high flyer said...

အလြန္လက္ေတြ႕ဆန္တဲ့အေၾကာင္းအရာေလးပဲဗ်ာ။ တကယ္ရွိမယ္ထင္တဲ့နိုင္ငံရပ္ၿခားကၿမန္မာဆန္တဲ့ဖခင္ေကာင္းတေယာက္ကိုေလးစားမိပါတယ္..
......ေက်းဇူး...ကိုဆိုဆီ

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ပိုစ္႕ေလးဖတ္ျပီး ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ရပါတယ္ ကိုဆိုဆီ
ေခါင္းစဥ္ဖတ္ျပီး တစ္ခန္း ၂ခန္းေရာက္လာျပီး အိမ္ေထာင္ကြဲဇာတ္လမ္းဘဲျဖစ္မွာပါလို႔ ထင္ထားခဲ႔တာ
ခုလို မိသားစုနားလည္မႈ ရသြားတဲ႔ ဇာတ္သိမ္းေလးမို႔ တကယ္ကို ၾကည္ႏူးရပါတယ္။
အိမ္ေထာင္ရွင္ ဘဝေတြမွာ အေရးအၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ႔ နားလည္ညွိႏိႈင္းမႈဟာ မရိွမျဖစ္လိုအပ္တာ သက္ေသတစ္ခုပါဘဲ အိမ္ေထာင္ရွင္တိုင္း နားလည္မႈရွိစြာ ခိုင္ျမဲႏိုင္ၾကပါေစ

Anonymous said...

What a good presentation.There are many families with similar situation around the world.The story drags me to flow the current with them.Thanks for happy ending.
Gyidaw

Anonymous said...

အေမကမလိမ္မါေပ့မယ္ သမီးေလးကလိမ္မါလုိ ေတာ္ေသးတယ္


Jasmine

Anonymous said...

ဇတ္သိမ္းေလး အရမ္းေကာင္းတာဘဲ၊စိတ္ခ်မ္းသားစရာေကာင္းလိုက္တာ။
ခ်မ္း

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ၿပီးသြားမွပဲ ဟင္းခ်ႏိူင္ေတာ့တယ္။ ကိုတည္ၿငိမ္ေအးေရ....။ ဇာတ္ေပါင္းေပးလိုက္လို႔ ေၾကနပ္သြားတယ္။ ဒီလိုပဲ အိမ္ေထာင္သည္တိုင္း နားလည္မႈေတြ ႐ိွၾကေစခ်င္တယ္...

blackroze said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ဇာတ္လမ္းေလးပါဘဲရွင္..

နားလည္မႈ႕ဆိုတာလူသားတိုင္းမွာလိုအပ္ပါတယ္

Anonymous said...

မေက်မခ်မ္းျဖစ္ရသူကေတာ့ ------ သူကုိပါပဲ၊
ေပါက္ပစ္လုိက္ခ်င္ ခြဲပစ္လုိက္ခ်င္
ငုိမိတယ္၊
အဲလုိ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ရွိရင္ ေကာင္းမယ္၊
ကဗ်ာေတြဆုိျပ သီခ်င္းေတြဆုိျပ…………
ေနာက္ဆံုး သက္ျပင္းပဲခ်မိပါတယ္၊

Ni Ni Saw said...

အစ အဆံုးေသခ်ာ ဖတ္သြားပါသည္။ အေတြ ့အၾကံဳေတြကို မွ်ေ၀ေပးတဲ့ အတြက္ စာေရးသူကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ခင္မင္စြာျဖင့္

may19 said...

ဇာတ္သိမ္းေလးက ေကာင္းတယ္ ...

ေစာ(အဝါရောင်မြေ) said...

အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ သူ ့အလုပ္၊ကိုယ့္အလုပ္ ခြဲးလို ့မရပါဘူး။ တာဝန္ယူတတ္သူတိုင္း အတြက္ေတာ့ ဒီလို ေက်နပ္စရာေတြ ရွိလာတာျဖစ္မွာေပါ့။ ေကာင္း၏။

ဂ်စ္တူး ( မံုရြာ ) said...

က်န္းမာပါေစမဂၤလာပါ တည္ျငိမ္ေအး-
ပထမပိုင္းေတာ့အမ်ိဳးသမီးကိုသနားတယ္-
ဒုတိယပိုင္းက်ေတာ့အမ်ိဳးသမီးကိုမုန္းတယ္-
ပညာတတ္မိန္းမတစ္ေယာက္လုပ္ေနျပီးေတာ့ခင္ပြန္းေကာင္းတစ္ေယာက္ဆိုတာကိုသူေစာေစာကတည္းကသိဖို့ေကာင္း
တယ္လို့ထင္မိတယ္-မိဘေတြမေျပလည္တဲ့ၾကားထဲက
အရမ္းသိတတ္လိမၽြာတဲ့သမီးကေလးကိုေတာ့မျမင္ဘူးေပမဲ့
ခ်စ္တယ္။ ဇတ္သိမ္းသြားျပီဆိုေတာ့လည္းေနာက္တပုဒ္
အတြက္ေမ်ွာ္ရအံုးေတာ့မွာေပါ့ဗ်ာ-

ညိမ္းႏိုင္ said...

ေကာင္းလိုက္တာ....ျပီးသြားမွပဲသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္၊
ေတာ္ေသးတာေပါ့....နားလည္မွုရသြားလုိ့......။

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ထုတ္မေျပာျဖစ္တဲ့ ေစတနာေတြကို နားလည္သြားတာေလာက္ ၾကည္ႏူးရတာ မရိွဘူး။

အဆံုးသတ္ေလးကို မိသားစု မျပိဳကြဲဘဲ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္သြားေစတာေလးက ဖတ္ရင္း ဝမ္းသာမိတယ္။

Anonymous said...

စကၤာပူႏုိင္ငံေရာက္ ၿမန္မာမ်ား ရဲ ့ လူေနမႈဘဝကို ေပၚလြင္ေစေသာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္

ျမေသြးနီ said...

စာဖတ္သူေတြအတြက္ သက္ျပင္းေအး ခ်ႏိုင္ေအာင္ဇာတ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို မသိမ္းပဲ မထင္မွတ္တဲ့ ပံုစံနဲ႔ သိမ္းသြားတာ စိတ္၀င္စားစရာ။ အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ နားလည္မွဳက အေရးႀကီးဆံုးဆိုတာ မီးေမာင္းထိုးျပလိုက္သလိုဘဲ။ ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိးေတြက စလံုးမွာတင္မက ဒီမွာေတာင္ ရွိေနၿပီ ကိုဆိုဆီေရ..။
“ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီ ” လိုပဲ ဆြဲေဆာင္မွဳေကာင္းတဲ့ ပို႕စ္တစ္ပုဒ္ပါ..။

ျမတ္မြန္ said...

ေတာ္ေသးတယ္ ဇာတ္သိမ္းေကာင္းေလးမို႔။
အေမ ေနမေကာင္းလို႔ သမီးေလ ဘုရားဆုေတာင္းတာဖတ္ျပီး စိတ္ထဲၾကည္နူးမ်က္ရည္ဝဲမိေသးတယ္။

ေမာင္ေကာင္း said...

မ်က္ရည္၀ဲေလာက္ေအာင္ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ....

T T Sweet said...

ေတာ္ပါေသးရဲ႔ ... ဇာတ္သိမ္းေလးက ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေလး ၿပီးသြားလို႔။ ေစာင္႔ဖတ္ရက်ိဳးနပ္ပါတယ္။ ပို႔စ္ေလးအတြက္ေက်းဇူးပါ။

Anonymous said...

ပညာတတ္မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီး ကေလးကို ျမန္မာစာသင္ေပးရေကာင္းမွန္းေတာင္မသိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို အံ့ၾသမိတယ္