Friday, August 5, 2011

ခုက်မနဲ႔အိပ္ေနတဲ့သူဟာ က်မေယာက်္ားမဟုတ္ဘူး (၂)


သမီးေလးရဲ႕ေက်ာင္းအတြက္ ႀကိဳးပမ္းရင္းနဲ႔ က်မ စလုံးအိမ္ရွင္မ housewife တစ္ခ်ဳိ႕နဲ႔ ရင္းႏွီးခြင့္ရခဲ့သည္၊ စကၤာပူတြင္ က်မတုိ႔လုိ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအား ခြဲျခမ္းၾကည့္လွ်င္၊ က်မထင္သည္ tai tai လုိ႔ေခၚတဲ့ သူေဌးကေတာ္မ်ား၊ housewife, working housewife ႏွင့္ single ma ma မ်ားတုိ႔ျဖစ္သည္၊ က်မသိကၽြမ္းခဲ့ရသူတုိ႔ကေတာ့ ေနာက္ဆုံးသုံးမ်ဳိးပင္ျဖစ္သည္၊ က်မ Taxi စီးတဲ့အခါတုိင္းမွာလည္း Taxi ေမာင္းသူေတြက စပ္စုၾကသည္၊ က်မကုိဘာလုပ္သလဲေပါ့၊ က်မကအိမ္ရွင္မပါ housewife လုိ႔ေျပာတဲ့အခါ၊ မင္းတုိ႔သိပ္ေကာင္းတာပဲ ကေလးေက်ာင္းပုိ႔ၿပီးလွ်င္္ ေစ်းဝယ္ထြက္လုိ႔ရၿပီ၊ သြားခ်င္တဲ့ေနရာသြားလုိ႔ရၿပီ၊ အလုပ္ရွင္တုိ႔ လုပ္ခတုိ႔ပူပင္စရာမလုိဘူး၊ က်မကလည္း ေအာ္ဦးေလးႀကီးရယ္ က်မမွာအခ်ိန္ေတြ အဲဒီေလာက္အားေနရင္ ဦးေလးရဲ႕ Taxi ေတာင္ငွါးမစီးပါဘူး၊ Bus နဲ႔ပဲသြားမယ္၊ ပုိက္ဆံလည္းသက္သာတယ္၊ က်မက ထုိက္ထုိက္ tai tai မဟုတ္ဘူးေလလုိ႔ ျပန္ေျပာေတာ့ ဦးေလးႀကီးႏွင့္ က်မတုိ႔အတူရယ္မိၾကသည္၊ တကယ္ေတာ့ က်မတုိ႔က ဘာပဲဝယ္ဝယ္ price tags ေလးေတြကုိ အရင္ၾကည့္တတ္တဲ့ သူေတြမဟုတ္ပါလား။

အစစ္အမွန္ကေတာ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဝင္ေငြတစ္ခုထဲႏွင့္ ရပ္တည္ႏုိင္ဘုိ႔သည္ သာမန္လူေတြအတြက္ ဒီႏုိင္ငံမွာမလြယ္၊ အိမ္လခ၊ စားစရိတ္၊ ေရဖုိးမီးဖုိး၊ ေက်ာင္းစရိတ္ ႏွင့္ အျခားကုန္ေငြေတြက က်မတုိ႔အတြက္ သံရုံးတြင္ အခြန္ေဆာင္ရန္ပင္ မက်န္ေတာ့၊ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ Bonus ရလာရင္ ဘာလုပ္လုိက္မယ္ဆိုတဲ့ က်မ၏ႀကိဳတင္စိတ္ကူးမ်ားသည္ သမီးအတြက္ မထင္မွတ္ေသာ အပုိကုန္ေငြမ်ား၊ အခြန္မ်ားက အရယူသြားခဲ့ေလသည္၊ ဒါေတာင္ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ျမန္မာျပည္ရွိ မိသားစုမ်ားကုိ ေထာက္ပ့ံရန္မလုိ၍ ေတာ္ေသးသည္ဟုဆုိရေပမည္၊ တစ္ႏွစ္မွာ ႏွစ္ခါ သီတင္းကၽြတ္ႏွင့္ သႀကၤန္တုိ႔တြင္ ႏွစ္ဖက္မိဘကုိ ကန္ေတာ့ျဖစ္ၾကသည္က လြဲလုိ႔ေပါ့၊ အိမ္ငွါးခေတြတက္လာေသာအခါ က်မတုိ႔အိမ္လခ အိမ္ရွင္ကုိေပးေနမည့္အစား ကုိယ္ဟာကုိယ္ အိမ္ဝယ္ရန္ဆုံးျဖတ္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္၊ တကယ္ေတာ့ ဒီႏုိင္ငံမွာ အိမ္ဝယ္ကားဝယ္တဲ့သူေတြဟာ အရစ္ၾကျပန္ေပးရေသာ installment ျဖင့္ အေၾကြးဝယ္ထားၾကသူမ်ား အမ်ားဆုံးျဖစ္သည္၊ ဝင္ေငြမရွိေသာ တစ္ေန႔တြင္ ဒီအိမ္ကုိ ဘဏ္ကသိမ္းမည္ေလာ၊ အစုိးရဌါနက ျပန္သိမ္းမည္ေလာ၊ ထုိေလာေလာ စုိးရိမ္စိတ္ pressure မ်ားသည္ ဒီႏုိင္ငံက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ ခံစားေနရမႈျဖစ္သည္၊ ထုိ႔အတူ အလုပ္တည္ျမဲေရး အလုပ္ရွိေနေရး stress သည္လည္း ဒီႏုိင္ငံကလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ အစုိးရိမ္ဆုံးအရာတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္၊
ထုိအားနည္း ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္မ်ားသည္ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား၏ အသုံးခ်ခံျဖစ္ခဲ့ရသည္ မဟုတ္ပါလား၊ ထုိသူတုိ႔၏ pressure, stress မ်ားသည္ က်မတုိ႔လုိ လာေရာက္ေနထုိင္ အလုပ္လုပ္ကုိင္သူ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားကုိ လက္ညွိးထုိးစရာျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊
PR ႏွင့္ ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရး ျခားနားခ်က္ကုိျမွင့္တင္လုိက္ေသာ အခါတြင္၊ က်မတုိ႔၏ ထြက္ေငြသည္ ပုိ၍တက္သြားခဲ့ရပါသည္၊ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူးသည့္အတုိင္း ဝင္ေငြထြက္ေငြသည္ Anatomy နဲ႔ ကြာျခားမွန္းသိသလုိ ခြဲျခမ္းမိေနတာေတာ့ အမွန္ပါ။

က်မ၏ သမီးေလးအေပၚလြန္ကဲေနမႈသည္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ သိသာထင္ရွားေနသည္လားေတာ့မသိ၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သမီးခ်ည္းပဲ လုပ္မေနနဲ႔ဦး ေယာက္်ားဘက္လွည့္ဦး ေတာ္ၾကာ ပါသြားဦးမယ္လုိ႔ေျပာမွ ကုိယ္ကုိကုိယ္ Reassessment လုပ္ၾကည့္ဘုိ႔ သတိရေတာ့သည္၊
ဒါဆုိရင္ ငါဟာအျမဲတမ္း ငါ့သမီးအတြက္ အားလပ္ေနရမယ္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနရမယ္ ဆုိတဲ့ က်မရဲ႕ခံယူခ်က္ေတြမွားေနၿပီလားမသိ၊ ျပန္လည္စဥ္းစားရင္း ေတြးမိလုိက္သည္မွာ က်မဝါသနာပါတဲ့ photography and blogging ေတြကုိ က်မရဲ႕ အိပ္ခ်ိန္ေတြထဲကေန ေပးဆပ္ထားရတယ္ဆုိတာ သူတုိ႔မသိၾကဘူး၊
အလုပ္လုပ္တုန္းက ဝင္ေငြနဲ႔ဝယ္ထားတဲ့ Canon EOS ကင္မရာေလးဟာ ေဟာင္းေနလြန္းပါၿပီ၊ အသစ္ဝယ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြေပၚလာတုိင္း သမီးႏွင့္ေယာက္်ားမ်က္ႏွာကုိျမင္ၿပီး သက္ျပင္းခ်ခဲ့တဲ့ က်မသက္ျပင္းေတြ မေရတြက္ႏုိင္ခဲ့ပါ၊
အဲဒီလုိပဲ က်မဝယ္ခ်င္ သိမ္းထားခ်င္ေသာပစၥည္းေတြဟာ စိတ္ကူးေတြသာျဖစ္ခဲ့ရသည္၊
ထြက္ခဲ့ဘူးတဲ့ ခရီးေတြကုိ သတိရမိသည္၊ ခရီးထြက္ခ်င္ပါသည္ ကင္မရာတစ္လုံးနဲ႔ ဓါတ္ပုံလုိက္ရုိက္ခ်င္ပါသည္၊ သမီးနွင့္သူ႔အေဖကုိ ဟင္းငါးမ်ဳိးေလာက္ ခ်က္ေကၽြးခ်င္ပါသည္၊ သမီးအတြက္ ကစားစရာေတြ လုိအပ္တာေတြ အမ်ားႀကီးဝယ္ေပးခ်င္ပါသည္၊ မိသားစုလုိက္ ျမန္မာျပည္က ဘုရားေတြလုိက္ဖူးခ်င္ပါသည္၊ တစ္ပတ္တစ္ခါ မိသားစုလုိက္ ကမ္းေျခမွာ အနားယူ ေပ်ာ္ျမဴးခ်င္ပါသည္၊
ဒါေပမဲ့က်မရဲ႕ “ခ်င္ပါသည္ ခ်င္ပါသည္” ဆုိတာေတြသည္ ရင္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေနေသာ အိမ္မက္မ်ားသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္၊ မက္ခြင့္ပင္မရေသာ အိမ္မက္ေတြဆုိရင္ ပုိမွန္ပါေပလိမ့္မည္။

ဝါသနာအရ အြန္လုိင္းဝင္တတ္ေသာ က်မသည္ သမီးႏွင့္သူ႔အေဖ အိပ္ၿပီးၾကာမွာ အိပ္ရာဝင္တတ္ပါသည္၊ မနက္ဆုိလည္း ငါးနာရီထ သမီးေက်ာင္းသြားဘုိ႔ျပင္ဆင္၊ ဟုိဟာကုိ မိနစ္ ၂၀ နဲ႔အၿပီးလုပ္၊ ဒီဟာကုိ ၁၀ မိနစ္နဲ႔ အၿပီးလုပ္ စက္ရုပ္တစ္ရုပ္အလား၊ ၆နာရီဆုိ သမီးႏွင့္သူ႔အေဖ အတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္လုိ႔ေနပါၿပီ၊ သူ႔အေဖ အလုပ္ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မက သမီးကုိေက်ာင္းပုိ႔ ၿပီးရင္ျပန္လာ ေဆးေၾကာ၊ ညက သမီးႏွင့္အေဖ ဖြထားတာေတြ သပ္သပ္ယပ္ယပ္ျပန္လုပ္၊ တစ္အိမ္လုံးသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ ဒီလုိနဲ႔မနက္သည္ အခ်ိန္ေႏွာင္းသြားခဲ့ပါသည္၊ ေန႔လည္ထမင္းျမန္ျမန္စား၊ ခဏေလးနားၿပီးတာနဲ႔ သမီးကုိႀကိဳဘုိ႔ထြက္ရသည္၊ လုိအပ္ရင္ ေစ်းဝင္ဝယ္၊ ျပန္ေရာက္ သမီးကုိ ေရမုိးခ်ဳိးခုိင္း၊ ၿပီးရင္ က်ဴရွင္မဟုတ္ရင္ သင္တန္းလုိက္ပုိ႔ ညေနစာအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္၊ က်မ ေရဝင္ခ်ဳိးၿပီးတဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ့ အေဖႏွင့္သမီးတုိ႔ ျပန္ေရာက္ေနၾကပါၿပီ၊ ညစာစား ၿပီးေနာက္ သမီးႏွင့္အတူ အိမ္စာအတူတူလုပ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ညသည္မုိးခ်ဳပ္သြားခဲ့ပါၿပီ၊ တစ္ေန႔တာေမာခဲ့ရတာေတြကုိ အြန္လုိင္းထဲဝင္အပန္းေျဖရင္း က်မ၏ညသည္ ကုန္ဆုံးသြားခဲ့ရပါသည္၊ ဒါဆုိရင္ က်မသမီးအတြက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္ဆုံးေနတာလား၊ ဟုတ္မည္ဟု က်မမထင္ပါ၊ က်မမွာ အားနည္းခ်က္တစ္ခုရွိပါသည္၊ လင္ေယာက္်ားကုိ ခၽြဲႏြဲမေျပာတတ္ျခင္းပင္၊ ေနာက္ၿပီး က်မသည္ sweet wifely action ရွိေသာသူ တစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္ပါေပ။

ပတ္ဝန္းက်င္၏ စကားမ်ားကုိ က်မသည္ ေတာ္ရုံတန္ရုံ အေလးထားတတ္သူမဟုတ္ပါ၊ ကုိယ္လုပ္စရာရွိတာကုိသာ လုပ္ေလ့ရွိတတ္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္၊ ဒါေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာကုိေတာ့ အျမဲစဥ္းစားတတ္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္၊ “ေယာက္်ားဘက္လွည့္ဦး” ဆုိၿပီးဒီလုိသူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာလာေသာအခါ က်မတကယ္ဝမ္းနည္းမိပါသည္၊ ဘာကုိဝမ္းနည္းသလဲဆုိတာေတာ့ ေသခ်ာမသိပါ၊
အထူးသျဖင့္ အိမ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တဲ႔အခါ ရန္ကုန္ေဆးတကၠသုိလ္(၁)က ေပးလုိက္တဲ့ က်မဘြဲ႔လက္မွတ္ေလးရဲ႕မွန္ေဘာင္ကုိ ဖုန္သုတ္ရင္းနဲ႔ေပါ့၊ က်မမ်က္ရည္ေတြဝဲခဲ့ရတဲ့ အၾကိမ္ႀကိမ္ေတြကုိ ဘယ္သူမွလည္းသိၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဂရုစုိက္မိၾကလိမ့္မယ္လည္း မထင္ပါဘူး၊
ကုိယ္ခံစားမႈက အဓိကမက်ပါဘူးေလဆုိၿပီး က်မရင္ထဲမွာသိမ္းထားခဲ့ရပါသည္၊
အခ်ိန္ေတြအတြက္ Balance လုပ္ဘုိ႔ သမီးေလးရဲ႕ အေဖ သူနဲ႔ တုိင္ပင္မိၾကသည္၊ စေနႏွင့္တနဂၤေႏြေတြမွာ သမီးေလးရဲ႕ တာဝန္ေတြသူ႔အတြက္ထားလုိ႔ ခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲေျပာလုိက္သည္ကုိ ၾကားရမိေသာအခါ စိတ္ထဲမွာ က်မဘယ္လုိမွ ေရွာေရွာရွဴရွဴျဖစ္မသြားခဲ့ပါ၊
က်မတုိ႔၏ဝင္ေငြသည္ သမီးေလးအတြက္ insurance ဝယ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္မရွိမွန္း သိလုိက္ရေသာအခါ က်မစိတ္ဓါတ္ေတြမက်ေအာင္ ထိန္းထားလုိက္ရသည္၊
စိတ္ဓါတ္ေတြကုိထိန္းရင္း က်မသည္ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ အေဝးႀကီးကုိ ေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္မိသည္၊
ေလာေလာဆယ္ အေျခအေနကုိပဲၾကည့္ ေလာေလာဆယ္အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ၾကတာေပါ့လုိ႔ ဆုိလုိက္တဲ့ သူစကားဟာ၊ သူနဲ႔က်မ ဘယ္ေလာက္ထိေဝးကြာေနသလဲဆုိတာကုိ က်မသိလုိက္ရေတာ့သည္။



………………………………………………………………………….



ဒီလုိနဲ႔ သမီးေလး တစ္တန္းကေနႏွစ္တန္း၊ သုံးတန္းေရာက္တဲ့ႏွစ္မွာပင္ သမီးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မေက်မလည္ျဖစ္ၾကသည္၊ တကယ္ေတာ့ အဲဒီေန႔ဟာ သမီးရဲ႕ေမြးေန႔ပါ၊

သမီးရဲ႕ေမြးေန႔ဆုိၿပီး သူကအိမ္မွာ Pizza ပီဇာမွာစားသည္၊ ခဏေနၾကာNoel မွ ဝက္ဝံအရုပ္ႀကီးနဲ႔ပန္းေတြေရာက္လာသည္၊ အလြန္ႀကီးေသာ ဝက္ဝံရုပ္ႀကီးကုိ သမီးသေဘာက်ေနသည္၊
သူသည္ က်မကုိ ဘာေမြးေန႔လက္ေဆာင္မွ မေပးခဲ့ဘူးပါ၊ ပန္းစည္းမေျပာနဲ႔ ပန္းတစ္ပြင့္ေတာင္ မေပးခဲ့ဘူးပါ၊
က်မသည္လည္း လုိအပ္သည္ အဝတ္အစားမ်ားမွအပ သူကုိဘာမွ မဝယ္ေပးခဲ့ဘူးပါ၊
သူေမြးေန႔တစ္ရက္မွာေတာ့ က်မစီစဥ္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဆြမ္းကပ္ဘူးပါသည္၊
သူက “သမီးေရ မနက္ျဖန္ အေဖတုိ႔ မိသားစု ပါဆီရစ္ theme park သြားမယ္ေဟ့၊”
ေဟးလုိ႔ သမီးကဝမ္းပါတသာ ေအာ္ေၾကြးလုိက္သည္၊
က်မအံ့အားသင့္သြားသည္၊ တကယ္ဆုိသူသည္ က်မကုိႀကိဳေျပာသင့္သည္၊ တုိင္ပင္သင့္သည္၊ က်မေတာ္ေတာ္တင္းသြားသည္၊
‘မျဖစ္ဘူးထင္တယ္ မနက္ျဖန္သမီးသင္တန္းေတြတက္စရာ အမ်ားႀကီးပဲ၊’ က်မ ေျပာလုိက္သည္၊
“အဲဒီသင္တန္းေတြဖ်က္လုိက္ေလ၊”
‘ဘာရယ္၊’ က်မ အသံတင္းတင္းနဲ႔အတူ၊ က်မတုိ႔ စကားမ်ားျဖစ္ခဲ့သည္။

သူကသမီးကုိ က်မကပုံစံတစ္ခုထဲကုိရုိက္သြင္းေနသည္ဟု စြပ္စြဲသည္၊ က်မကလည္း ဒါသမီး၏ေနာင္ေရး စကၤာပူရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ဟာ ဒီလုိပဲ MOULDING THE FUTURE လုိ႔ေခ်ပလုိက္သည္၊ က်မကသမီးေလးကုိ အရာရာမွာေတာ္ေစခ်င္သည္၊ ထိပ္ဆုံး ၁၀ ေယာက္ထဲတြင္ပါေစခ်င္သည္၊ ထုိအတြက္ အေထာက္အပ့ံျဖစ္ေစရန္ က်ဳရွင္ေတြသင္တန္းေတြ တက္ေစသည္၊ စာၾကည့္တုိက္ဆုိလဲ စာၾကည့္တုိက္သြား၊ ျပတုိက္ဆုိလည္းျပတုိက္သြား၊ ဦးေႏွာက္ႏွစ္ဘက္စလုံး အသုံးျပဳႏုိင္မႈသင္တန္း၊ အဂၤလိပ္ႏွင့္ တရုတ္အသံထြက္ အထူးသင္တန္းေတြပါေပးသည္၊ ေရကူး၊ ပီယာႏုိေတြေတာင္ပါလုိက္ေသးသည္၊
“ကေလးကုိေပးတဲ့ သင္တန္းေတြမ်ားေနၿပီလုိ႔ တုိ႔ထင္တယ္၊”
‘လုိအပ္လုိ႔ က်မေပးေနရတာပါ၊’
“လုိအပ္သည္ထက္ပုိေနၿပီလုိ႔ တုိ႔ထင္တယ္၊”
‘ဒါအေျခခံေတြပါ၊ က်မတုိ႔သမီးတစ္ေယာက္ထဲ ဒီသင္တန္းေတြတက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး၊’
“မဟုတ္ဘူးေလ၊ အေရးႀကီးတဲ့ PSLE မူလတန္းေအာင္ စာေမးပြဲ၊ GCE စာေမးပြဲေတြအတြက္ဆုိထားလုိက္ပါေတာ့၊ ခုဟာကအေျခခံအတန္းပဲ ရွိေသးတာ၊ ေနာက္ၿပီး ဦးေႏွာက္သင္တန္းတုိ႔ အသံထြက္သင္တန္းတုိ႔ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊”
‘အို သမီးကုိထိပ္ဆုံးမေရာက္ေတာင္ သူမ်ားနဲ႔တန္းတူျဖစ္ေစခ်င္တယ္၊’
“ဟြန္း ဒီဦးေႏွာက္အသုံးခ်တတ္ေတာ့ သမီးကဘာျဖစ္လာမွာတုန္း၊ အေမရိကန္တစ္ေယာက္လုိ၊ ျပည္ႀကီးတရုတ္တစ္ေယာက္လုိ စကားသံထြက္တတ္ေတာ့ သမီးကဘာျဖစ္လာမွာတုန္း၊ မင္းကြာ…”
“သမီးေလးဟာ ကေလးဆုိတာကုိ သတိထားဦး၊ ေနာက္သမီးဟာလူသားတစ္ေယာက္ကြ၊”
“ကေလးဆုိတာေဆာ့ရမယ္၊ ကစားရမယ္၊ တစ္ခ်ိန္လုံး စာအုပ္ေရွ႕ ကြန္ျပဴတာေရွ႕ သင္တန္းေတြနဲ႔ ပတ္ခ်ာရုိက္ေနရင္ေတာ့၊ မင္းေျပာတာေတြျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး”
က်မကုိေဒါသသံျဖင့္ျပန္ေျပာေနေသာ သူ႔ကုိေတြ႔လုိက္ရသည္၊ ေနာက္ၿပီး မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ေျပာလာသည္၊ က်မလည္း ေဒါသေတြထြက္သြားမိသည္၊
‘ရွင္ကေဒါသထြက္တာေပါ့ေလ၊ ရွင္သင္တန္းေၾကးေတြ မေပးခ်င္တုိင္း ဒီလုိေျပာတာေပါ့၊’
“မေပးခ်င္လုိ႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူး လြန္ေနလုိ႔ေျပာတာ၊ ေတာ္ေတာ္ကုိလြန္ေနလုိ႔”
‘ရွင္ကသမီးေလးကုိ မေတာ္ေစခ်င္ဘူးေပါ့၊ မတတ္ေစခ်င္ဘူးေပါ့’
‘ရွင္သင္တန္းေၾကးေတြ မေပးရင္လဲေန၊ က်မစုေဆာင္းထားတာေတြနဲ႔ သမီးကုိသင္တန္းေတြပုိ႔ရမွာပဲ’
“မင္းဘာသိသလဲ၊ ေတာ္တာတတ္တာကုိ မင္းဘာသိသလဲ၊ ငါက သမီးေလးကုိ မေတာ္ေစခ်င္လုိ႔ မဟုတ္ဘူး သမီးေလးကုိ ေကာင္းစားေစခ်င္လုိ႔၊ A*ေတြရလုိ႔ ဂုဏ္ထူးေတြထြက္လုိ႔ ဒါေတြဟာ ဘဝမွာ သိပ္အေရးမပါလွဘူးဆုိတာ မင္းခုထိမသိေသးဘူးလား၊ တစ္ခါလာလဲ ပညာေရးစနစ္နဲ႔ပဲ ငါကုိကုိင္ေပါက္ေနတယ္၊ က်ဴရွင္ေတြသင္ေနရတယ္ဆုိတဲ့ ပညာေရးစနစ္ဟာ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ မင္းေျပာမလား၊ ဒီႏုိင္ငံ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးေတြရဲ႕ CEO ေတြ ထိပ္ဆုံးကသူေတြ ဟာဘယ္သူေတြလဲ ဘယ္လုိလူေတြလဲဆုိတာ မင္းနားလည္ဘုိ႔ေကာင္းတယ္၊ A*ေတြရတဲ႔ ဂုဏ္ထူးေတြထြက္တဲ့သူေတြ အမ်ားအားျဖင့္ သူမ်ားခုိင္းတာလုပ္ေနရတယ္၊ ဘာမွမျဖစ္လာဘူး၊”
“မင္းၾကားခဲ့ဘူးမွာပါ၊ ပုံစံတစ္ခုထဲ ဇြတ္သြင္းေနရင္ နဂုိရွိရင္းစြဲေတြပါေပ်ာက္ကုန္တယ္ဆုိတာ၊ ငါအတြက္ေတာ့ သမီးေလးကုိ သူ Talent ရွိတာကုိပဲ ေျမေတာင္ေျမာက္ေပးခ်င္တယ္၊ ေျမာက္ေပးမွာပဲ၊”
က်မေဒါသတုိ႔သည္ အထြတ္အထိပ္သုိ႔ ေရာက္လာေပသည္၊ က်မဘာကုိမွ မစဥ္းစားမိေတာ့၊ တုန္ရီလုိ႔ေနၿပီ၊ သူက်မကုိေစာ္ကားလုိက္တာ က်မဆယ္တန္းကုိ ဘာသာစုံဂုဏ္ထူးထြက္ခဲ့တာ သူသိတယ္၊ ေနာက္ၿပီးက်မက အတန္းထဲမွာ အျမဲတမ္း ပထမ မဟုတ္ရင္ ဒုတိယရေနၾက၊
‘ရွင္ေတာ္ေတာ့၊’ က်မအသံကုန္နီးပါးေအာ္လုိက္မိသည္၊
“မေတာ္ႏုိင္ဘူးကြာ၊ ဆက္ေျပာရမွာပဲ၊ ဟုိသင္တန္းေတြ၊ ဒီသင္တန္းေတြနဲ႔ မင္းသမီး ဘုရားေတာင္ရွိခုိးတတ္ရဲ႕လား၊ ဘုန္းႀကီးႏွင့္ လူႀကီးမိဘေတြကုိ စကားေျပာတတ္လား၊ ေဖေဖ ေမေမလုိ႔ ျမန္မာလုိေခၚတတ္တာနဲ႔ မင္းအတြက္လုံေလာက္သြားၿပီလား၊”
“ငါကေတာ့ မနက္ျဖန္ မင္းမလုိက္လဲ၊ သမီးနဲ႔သြားမွာပဲ၊”
က်မရႈိက္ႀကီးတငင္ငုိခ်လုိက္မိသည္၊
သူသည္ က်မကုိမေခ်ာ့ပါ၊ အိမ္ေရွ႕ခန္းသုိ႔ထြက္သြားခဲ့သည္၊
က်မဆက္၍ ငုိေၾကြးေနမိသည္၊
သမီးကေလးသည္ က်မကုိဖက္ကာ လုိက္ငုိေနသည္၊
က်မ scarifies လုပ္ထားရတာေတြ အနစ္နာခံခဲ့တာေတြ ဘယ္သူမွ နားမလည္ၾကဘူး၊
“Don`t cry May May. I am not going anywhere tomorrow because you are crying.”
သမီးေလး အသံကုိၾကားရေတာ့ က်မအငုိတိတ္ခဲ့ရသည္၊
က်မဘဝတြင္ သူနဲ႔ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ စကားမ်ားျခင္းျဖစ္ပါသည္၊
သမီးေလးေရွ႕တြင္ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ေဒါသျဖစ္ ရန္ျဖစ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္၊
သမီးေလးေရွ႕တြင္ က်မ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ငုိခဲ့ျခင္းလည္းျဖစ္ပါသည္။



…………………………………………………………….

ေနာက္တစ္ေန႔တြင္က်မတုိ႔ ပါဆီရစ္သုိ႔ မသြားျဖစ္ခဲ့ပါ၊
သမီးေလးကုိလဲ ဘယ္သင္တန္းမွ က်မ မပုိ႔ျဖစ္ခဲ့ပါ၊
သမီေလးဆႏၵကုိ ရယူပါဆုိေသာ ႏွစ္ေယာက္ဆုံးျဖတ္ခ်က္အရ၊ သမီးေလးကုိ ဦးေႏွာက္အသုံးခ်သင္တန္းမွထြက္ေစခဲ့သည္၊ အသံထြက္သင္တန္းကုိ ဆက္ရွင္အၿပီးအထိ သင္ယူရန္နဲ႔ က်ဴရွင္ကုိေတာ့ ဆက္လက္သင္ယူရန္ သေဘာတူညီမႈ ရခဲ့ၾကပါသည္၊
သူသည္က်မကုိ မေတာင္းပန္ခဲ့သလုိ၊ က်မသည္လည္း သူ႔ကုိ မေတာင္းပန္ခဲ့ပါ၊
မင္းဘာမွမသိဘူးလုိ႔ ေျပာတဲ့စကားေလာက္ က်မအတြက္ခံျပင္းတာမရွိပါ၊ မင္းဘာမွမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေျပာလုိက္တာက ပုိဆုိးေသးသည္၊
ေငြေရးေၾကးေရးသည္ က်မတုိ႔အတြက္ စကားေျပာလာၿပီကုိ က်မသိရွိခဲ့ပါၿပီ၊
က်မအလုပ္ ျပန္လုပ္ရန္ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါသည္၊
က်မရင္ထဲတြင္ အစုိင္အခဲ တစ္ခုရွိေနၿပီဆုိတာကုိေတာ့ ဝန္ခံမိပါသည္၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေျပာဘူးပါသည္၊ သူ scarifies လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး၊ သူ choose လုပ္ခဲ့တာပါတဲ့၊
ဒီလုိပါပဲေလ က်မလည္း က်မေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပဲ မဟုတ္ပါလား။



ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္၊



30 comments:

blueskyforest said...

Cheers ! Good story ! keep going !

ေမသိမ့္သိမ့္ေက်ာ္ said...

ဟုတ္တယ္ မမ။ အျပင္အလုပ္ လုပ္ေနသင့္တယ္လို႔ ညီမေတာ့ယူဆတယ္။ မိသားစုအတြက္ ၊ မိမိအတြက္ ၊ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ၊ အရာရာအတြက္ေပါ့။ အားေပးေနပါတယ္ရွင္။


ခင္တဲ့

ahphyulay said...

အင္း..
ကိုယ္က choose လုပ္တယ္ဆိုရင္လည္း
ဝန္းက်င္နဲ ့ fare ၿဖစ္ေအာင္ေနဘို ့ေတာ ့
လိုမယ္ထင္တာပဲ။
ဒီပို ့(စ)ေလးက ရုပ္ဝတၳဳေတြ အတင္းတိုးတက္
ေနတဲ ့ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြ
က်ဆံုးေနတယ္ဆိုတာကို ေၿပာၿပေနသလိုပဲ
ထင္တယ္ေလ..။

Margaret Joe said...

အားေပးခ်င္ေပမယ့္..ကိုယ္တိုင္၀င္ငိုေနမိတယ္...
ရင္ဘတ္တစံုနဲ႔ဖတ္သြား..ခံစားေပးသြားတယ္ေနာ္.

Sonata Cantata said...

ကိုယ့္ရင္ထဲက ကိုယ့္ဖာသာ အသံမထြက္တတ္တဲ့ စကားလံုးေတြ ဒီပို႔စ္မွာ ျမင္ေနရပါလား

လသာည said...

(ကၽြန္မတို႔ မိသားစုလည္း အခု ဒီပိုစ္ထဲကအတိုင္း ျဖစ္ျဖစ္ေနလို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္)

သမီးေလးအတြက္ စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ မိဘႏွစ္ဦးးစဥ္းစားေနတာကလည္း အမွန္ေတြဆိုေတာ့ေလ။ စာဘက္ကို တင္းတဲ့အခါတင္း၊ တခါတေလ သူကေလးရဲ့စိတ္ကို အနားေပးတဲ့အခါ ေပးရမယ္ထင္ပါရဲ့ေနာ္..

Anonymous said...

I am also a woman. But I think her husband is on the right side in concerning with their daughter's future.

Brain boosting course? What is this? I cannot understand? Maybe the wife is in the trap of money makers. These money makers are always considering to pick up money from the parents who are searching for best training for their kids.
Pronunciation course, may be it is required. But the kid is only in the various courses from 06:00 am to 9:00 pm daily, something would be wrong.

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ကိုယ္တိုင္ တစ္ကယ္လက္ေတြ႕ဘဝထဲ ေရာက္သြားရသလိုပဲ တိုးတက္လာတဲ႕ ခတ္နဲ႕အညီ အေနာက္နိဳင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ၾကံဳေတြ႕ရတဲ႕ မိသားစု ၿပသနာ အခ်ိန္နဲ႕ေငြ၊လုပ္အား ...ေတြးစရာေတြ အမ်ားၾကိးနဲ႕...ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္လို႕..

ေမဓာ၀ီ said...

အမ်ဳိးသမီးက ကေလးကို ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြ သိပ္မ်ားေနၿပီး ပံုစံခြက္ထဲ ႐ိုက္သြင္းသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါကလဲ မိခင္တေယာက္ရဲ႕ လြန္ကဲတဲ့ ေစတနာေၾကာင့္ေပါ့ေလ ... ။
သူ႔အမ်ဳိးသားေျပာတာက ပိုၿပီး သဘာ၀က်တယ္လို႔ ထင္တာပဲ။
မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကိုထင္ဟပ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာမို႔ ဖတ္ရင္းေမာလာတယ္။

အပိုင္း ၃ ေမွ်ာ္ရျပန္ျပီ ကိုဆိုဆီေရ .....

ေစာ(အဝါရောင်မြေ) said...

က်မ အျမင္ေတာ့ မိန္းမမွာေရာ၊ ေယာကၤ်ားမွာေရာ အမွားတစ္ခုစီ ေတြ ့ရတယ္။
ဘာေတြလည္းဆိုေတာ့ ေယာကၤ်ားဟာ မိန္းမကို ဂရုစိုက္မူျပဳခဲ့တယ္ဆိုရင္၊ ဒီကေလးကိစၥမွာ အစကတည္းက အက်ိဳးအေၾကာင္း ခြဲးျခားေဆြေႏြးသင့္ခဲ့တယ္။ ညိုနိဳင္းတဲ့ သေဘာေပါ့။
မိန္းမကလည္း ေယာကၤ်ားနဲ ့တိုင္ပင္ျပီမွ လုပ္သင့္တယ္။ ဒီလိုမဟုပ္ရင္ ကိုယ္က ေကာင္းတယ္ထင္လို ့လုပ္တာေပမယ့္ ကိုယ္ကိုလက္ညိုးထိုးစရာ ျဖစ္လာမယ္။ ေနာက္ျပီး တရုတ္၊ ကုလားေတြပဲ ၾကီးစိုးတဲ့၊ လက္ဝါးၾကီးအုပ္ထားတဲ့ နိုင္ငံျဖစ္ေနေတာ့ အရမ္းေတာ္ရင္ တျခားနိုင္ငံကိုပဲ ေဖာက္ထြက္ဖို ့ ၾကိဳးစားနိုင္မွ ျဖစ္မယ္။ ဟုပ္တယ္ ပိုက္ဆံရွာနိုင္ဘို ့လည္း အဓိက လိုအပ္ပါတယ္။ စိတ္အားမငယ္ရေတာ့ဘူးေပါ့။
အဓိကက ကိုယ့္ဘာသာပဲ က်ဳံးလုပ္မေနပဲ ညိုညိုနိုင္းနိုင္း မရွိတာဟာ ျပသနာတခုပဲ။ ဒါကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ ့ အျပစ္ထင္တယ္။
ကေလးက လိုက္နိုင္၊ မလိုက္နိုင္ နဲ့ သူ ့ခံစားခ်က္မပါေသးဘူးေနာ္။

Anonymous said...

ကိုဆိုစီ ေရ

စိတ္ဝင္စားစြာဖတ္သြားပါတယ္.. ဘဝ ထဲက ဘဝ တခု ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႕ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

Anonymous said...

က်မတုိ႔က ဘာပဲဝယ္ဝယ္ price tags ေလးေတြကုိ အရင္ၾကည့္တတ္တဲ့ သူေတြပါ။

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

ဒီလိုၿဖစ္ရပ္မ်ိဳးေတြကုိ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ခံစားဖူးေသးတာမဟုတ္ေပမယ့္ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားခံစားေနၾကရတာကုိ
ေတြ႕ေနရပါတယ္....ကုိဆုိဆီေရးထားတာ တကယ့္ကိုသရုပ္ပီၿပင္လွပါတယ္...ဆက္ပါဦး...

Anonymous said...

ကိုယ္ကဘဝတခုလုံးကိုမိသားစုအတြက္အနစ္နာခံျပီးလင္အတြက္သားသမီးအတြက္နဲ႕ဘဲအခ်ိန္ကုန္ခံျပီးေပးဆပ္ခဲ႕တာကိုဘာနားလည္လို႕လဲလို႕အေျပာခံရတာေလာက္ရင္နာစရာေကာင္းတာမရွိဘူး။ဖေရာင္းတိုင္ဘဝကိုခံစားဘူးမွစာနာတတ္မွာပါ။

Anonymous said...

အစပဲ ရွိေသးတယ္ထင္၍ အဆုံးကုိဖတ္ရန္ ဆက္ရန္ေတြကုိ ေစာင့္ေနပါသည္၊ Min

ဂ်စ္တူး ( မံုရြာ ) said...

က်န္းမာပါေစမဂၤလာပါ တည္ျငိမ္ေအး ေရ--
ဒီအခ်ိန္ကဒီအခ်ိန္အတြင္းဒီအလုပ္
ကိုျပီးရမယ္ဆိုျပီးလုပ္ရင္းလုပ္ရင္းနဲ ့ဘဲ က်ေနာ္တို ့တေတြဟာစက္ရုပ္လူသားျဖစ္လာၾကျပီေပါ့-
တေျဖးေျဖးနဲ ့စိတ္ပိုျပီးဝင္စားလာတယ္-ဆက္ရန္ဆိုေတာ့
လည္းေစာင့္ေနရံုေပါ့ဗ်ာ-

mstint said...

စိတ္ဝင္တစားဖတ္သြားပါတယ္။
မိသားတစ္စုမွာ အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္က ဆိုးတိုင္ပင္ေကာင္းတိုင္ပင္ ႀကိဳတင္ညွိႏိႈင္းတုိင္ပင္ၾကသင့္တယ္လို႔ ဆိုသည့္တိုင္ တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေလးေတြမွာ မိခင္တစ္ဦးတည္း ေျဖရွင္းရတာေလးေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

ဖိုးၾကယ္ said...

ဆက္လက္ေမွ်ာ္ေနတယ္ ကိုဆိုဆီေရ... :)

ခင္တဲ့(ဖိုးၾကယ္)

blackroze said...

က်န္တဲ့အပိုင္းဆက္ေလးကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္

T T Sweet said...

အင္မတန္စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ႔ ၿဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္။ စကၤာပူေရာက္ ၿမန္မာမိသားစုေတြရဲ႔ ဘ၀တစ္စိတ္တစ္ေဒသကို ထင္ဟပ္ေစတဲ႔ ပို႔စ္ေလးပါ။
အဲဒီဘ၀ထဲက ရုန္းထြက္ခ်င္လို႔ အားလံုးအေၿခက်ၿပီးခါမွ ဒီဘက္ကို ေၿပာင္းေၿပးခဲ႔ရတာ။

အဆက္ကို ေစာင္႔ေနပါတယ္။

Anonymous said...

အမ်ဳိးသားေျပာတာက ပိုၿပီး သဘာ၀က်တယ္

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ကိုတည္ၿငိမ္ေရ....ဒီက မိသားစုေတြအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ပံုရိပ္စစ္ေတြကို ေတြ႔လိုက္ရပါရဲ႕။ အေဖေရာ အေမပါ တပံုစံထဲ ပံုစံခြက္ထဲ သြင္းခံေနရတဲ့ ကေလးေတြမ်ား သိတ္သနားစရာေကာင္းတာပဲ။ ကေလးသဘာဝကို ေပ်ာက္ေရာ။ အင္မတန္ လူျဖစ္ျမန္ၾကတာပဲ။

Anonymous said...

အစ္မသမီးျမန္မာစာအေရးအဖတ္တတ္ပါသလားရွင္..ခုတေလာဘေလာ့မွာေခတ္စားေနတဲ့စလံုးမွာေနျပီးကေလးကိုျမန္မာစာသင္သင့္မသင့္ႏွစ္ဖြဲ ့ကြဲေနလို့ပါ။အစ္မသေဘာထားေလးလဲသိခ်င္ပါတယ္။ကြ်န္မမွာလဲသမီးေလးတေယာက္ရွိပါတယ္၊ပီ၀မ္းတက္ေနပါတယ္။

သက္

ညိမ္းႏိုင္ said...

သိပ္ဖတ္လို့ေကာင္းတယ္ဗ်...နဲနဲေႏွးသြားသလိုပဲေနာ္...။
ဒါေပမယ့္ ဆြဲေဆာင္မွုကေတာ့အျပည့္...၊အင္း..ကၽြန္ေတာ့္
အစ္မဝမ္းကြဲမိသာစုကို ေျပးျမင္ေယာင္မိတယ္...၊သူလည္း
ဒီဇာတ္ထဲက အမ်ိုးသမီးနဲ့ တစ္ထပ္ထဲပဲဗ်ာ...။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ေခါင္းစဥ္ျမင္ျမင္ခ်င္းေတာ႔ လန္႔စရာဘဲ
အပိုင္း(၁) မဖတ္ရေသးလို႔ ၁ကေန သြားဖတ္တယ္။
၂နဲ႔ မျပီးဘဲ ဆက္ရန္ျဖစ္သြားေတာ႕ ဆန္႔ငင္ငင္ျဖစ္သြားေရာ
စိတ္၀င္စားစရာ အိမ္ေထာင္ေရးဇာတ္လမ္းေလးဘဲ
မိခင္ေမတၱာေၾကာင္႔ ျဖစ္ေစခ်င္စိတ္ေတြ မ်ားေနတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားက ေပၚလြင္ပီျပင္လွပါတယ္။
ဘာမ်ားဆက္ျဖစ္မွာပါလိမ္႔..

Anonymous said...

ေရးသူကုိယ္စားဝင္ေျဖေပးသြားသည္၊
စလုံးမွာတရုတ္ေတြက တရုတ္စာတတ္တယ္၊ ကုလားေတြက ကုလားစာတတ္တယ္၊ မေလးေတြ မေလးစာတတ္တယ္၊ ေနာက္ဆုံး ဒီေရာက္တဲ့ ဖဦးထုပ္ေတြ တာဂေလာ တတ္တယ္၊ ျမန္မာေလးေတြျမန္မာလုိ မတတ္ရင္ ဘာေျပာရမလဲ xxx!? ပဲ၊
လူႀကီးေတြည့ံလုိ႔ ဒီထက္ပုိေျပာရရင္ လူႀကီးမိဘေတြအသုံးမက်လုိ႔။

Anonymous said...

အေပၚကအမည္မသိကိုေမးရအုန္းမယ္။ မိဘႏွစ္ေယာက္လံုးအလုပ္လုပ္တယ္။ကေလးကို
မနက္ခုႏွစ္နာရီကေနညခုႏွစ္ရာထိေက်ာင္းပို့ထားရတယ္
အိမ္ေရာက္ထမင္းစားျပီး၉နာရီထိုးျပီးေနာက္ေန့၅နာရီခြဲထဖုိ့ကေလးကို၉နာရီခြဲဆိုအိပ္ခုိင္းရတယ္
စေနေန့ပိတ္ရက္မွာတရုတ္စာနဲ့အဂၤလိပ္စာက်ဴရွင္ပို ့ရတယ္တနဂၤေႏြမွာတပတ္စာလံုးအိမ္အလုပ္ေတ
ြသိမ္းက်ံဴးလုပ္ရတယ္ဘယ္အခ်ိန္မွာျမန္မာစာကိုသင္
ေပးရမလဲ။ျမန္မာမတတ္တဲ့အတြက္ကေလးအေနနဲ့စလံုး
ေက်ာင္းမွာသူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာဘာအခက္အခဲရွိနိင္မလဲ။

ျမတ္မြန္ said...

သိပ္စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတဲ့ storyတစ္ခုပါပဲ ကိုဆိုဆီေရ..ဟုတ္ပါ့ ကေလးတစ္ေယာက္ ရလာျပီးရင္ တစ္ခ်ိဳ႕မိသားစုေတြမွာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးေတြေပါ့...။

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

က်ေနာ္ေတာ့ အမ်ဳိးသား ေျပာတာကို ပိုသေဘာက်တယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ကေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ ၾကီးျပင္းေစခ်င္တယ္။
အေမျဖစ္သူလည္း မမွားပါဘူး။ မိဘတို႔ရဲ႕ သားသမီးအေပၚထားတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္မွန္း ျမင္သာတယ္။ ၃ နဲ႔ ၄ ဆက္ဖတ္လိုက္အံုးမယ္။

ျမေသြးနီ said...

ဇာတ္ရွိန္တက္ေနၿပီ...။
အပိုင္း (၃)ကို ကူးမယ္..။