ခၽြန္းဖုိး

ျမန္မာစကားတြင္ တစ္ခ်ဳိ႕ ကိစၥ၊ ျဖစ္ရပ္မ်ားကုိ စကားမ်ား စကားပုံမ်ား စကားထာမ်ားျဖင့္ ေျပာဆုိတင္ျပေလ့ရွိသည္၊ ပုိမုိေလးနက္ေစရန္ သုိ႔မဟုတ္ လွပေစရန္အတြက္ျဖစ္သည္ဟုဆုိ၏၊ ဒီအတြက္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ျမန္မာစာလုိ႔ က်ေနာ့္၏ ျမန္မာစာ ဆရာတစ္ေယာက္က ဆုိပါသည္။

ထုိအထဲတြင္ ‘ဆင္ဖုိးထက္ ခၽြန္းဖုိးကႀကီး’ဆုိေသာ စကားရွိပါသည္၊ မည္သုိ႔ျဖစ္ေပၚလာသည္၊ မည္သုိ႔အနက္ရသည္၊ မည္သည့္အခါတြင္သုံးသည္ စသည္တုိ႔ကုိ ေသခ်ာမသိ၍ မေျပာျပလုိေတာ့ပါ၊

က်ေနာ္နားလည္လုိက္ရသည့္ ခၽြန္းဖုိးကုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေျပာျပေသာ ဇာတ္လမ္းေလးနဲ႔ တင္ျပလုိက္ရပါသည္။

……………………………………………………………..

က်ဳရွင္အၿပီး သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွ ဂိမ္းေခြ(CD)သြားယူၿပီးအျပန္ အိမ္သုိ႔ေရာက္ခါနီးတြင္ အိမ္ေရွ႕လမ္းမႀကီးတြင္ မီးသတ္မ်ားက လမ္းပိတ္ထားသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္၊ မီးသတ္ကားႏွစ္စီး ရပ္ထားသည္ကုိလည္းေတြ႔ရသည္၊ မီးသတ္ေတြေနာက္မွာေတာ့ ရဲေတြေသနတ္ေတြနဲ႔ ေစာင့္ေနၾကသည္၊ မီးေလာင္သည့္အရိပ္အေရာင္လည္းမေတြ႔ရ၊ ဘာျဖစ္တာပါလဲလုိ႔စိတ္ထဲက စပ္စုလုိက္မိသည္၊ ဆုိင္ကယ္ေပၚကဆင္း ဆုိင္ကယ္ကုိတြန္းကာ ျဖတ္ဝင္မည္အလုပ္၊

‘ညီေလးမသြားရဘူး ဒီမွာျပႆနာျဖစ္ေနတယ္၊’
“ကၽြန္ေတာ္အိမ္က ဒီထဲမွာဗ်၊ ဘာမ်ားျဖစ္လုိ႔လဲ၊”
‘အႏုၾကမ္းစီးတာ၊ ဒျမတုိက္မႈျဖစ္ေနလုိ႔ပါ၊ သက္ဆုိင္ရာက တာဝန္ယူေျဖရွင္းေနလုိ႔ ဘယ္သူမွဝင္ခြင့္ ျဖတ္သန္းခြင့္ မရွိပါဘူး၊ အႏၱရာယ္လည္းမ်ားပါတယ္၊’
“ဘယ္မွာျဖစ္တာလဲခင္ဗ်ာ၊”
‘ပါကီးေရႊဆုိင္ေလ၊’
“ဗ်ာ၊ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ပဲေလ၊ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆုိင္ေလ၊ ဘယ္သူေတြဘာျဖစ္သြားေသးသလဲ၊”
မီးသတ္အၾကပ္ႀကီးက ရဲေတြဘက္လွည့္ၿပီး၊ ဆရာတုိ႔ဒီမွာ ေရႊဆုိင္ကေကာင္ေလး၊
ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲမွာ ဗေလာင္ဆူသြားသည္၊ အိမ္မွာ အေဖရယ္ အေမရယ္ ညီမေလးရယ္ အလုပ္သမားေတြရယ္ စုိးရိမ္မႈေတြပုိလုိ႔သြားသည္၊
ဆုိင္ကယ္ကုိအတင္းတြန္းၿပီး မီးသတ္ေတြကုိေက်ာ္ျဖတ္ေနမိသည္၊ မီးသတ္ႏွစ္ေယာက္ကကၽြန္ေတာ့္ကုိ လုိက္ဆြဲေနသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ ရဲေတြနားေရာက္လာသည္၊
ရဲအရာရွိတစ္ေယာက္က ‘ေဟ့မင္းဘယ္သူလဲ၊’ ကၽြန္ေတာ့္ကုိလွမ္းေမးသည္၊
“ကၽြန္ေတာ္ပါကီးေရႊဆုိင္ကပါ၊ အိမ္မွာ အေဖ၊ အေမႏွင့္ ညီမေလးတုိ႔ရွိတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကသားပါ၊”
‘အဝါး၊ ဒီေကာင္ အဝါး၊ ပုိင္ရွင္ရဲ့သားပါ၊’ ရပ္ကြက္ထဲကစြမ္းအားရွင္လုိလုိ အရံမီးသတ္လုိလုိ တစ္ေယာက္က ဝင္ေျဖလုိက္သည္၊
ဒီအခ်ိန္မွာ ရဲအရာရွိက အၿပံဳးတစ္မ်ဳိးၿပံဳးၿပီး၊ ‘ဒီလုိငါညီေရ၊ မင္းတုိ႔ဆုိင္ကုိ ဓါးျပဝင္တုိက္တယ္၊ ဗုံးေတြေရာ ေသနတ္ေတြနဲ႔ေရာေပါ့ကြာ၊ ခုေတာ့ငါတုိ႔ ရဲကြန္မန္ဒုိေတြက အေျခအေနကုိထိန္းထားႏုိင္ပါၿပီ၊
လုံျခံဳေရးအလုပ္သမားတစ္ေယာက္ ဒဏ္ရာရတာကလြဲလုိ႔ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ လာမင္းငါေနာက္ကလုိက္ခဲ့၊’
ရဲအရာရွိ ဒုရဲအုပ္ေခၚရာေနာက္သုိ႔ ကၽြန္ေတာ္လုိက္သြားသည္။

ဆုိင္ထဲသုိ႔ေရာက္လွ်င္ ဒုရဲအုပ္က ‘အန္ကယ္၊ အန္ကယ္သားက်ေနာ္ေခၚလာခဲ့တယ္၊’
အေမက ေက်းဇူးပဲ ရဲမွဴးႀကီးရယ္လုိ႔ဆုိလုိက္သည္၊ အေဖ၊ အေမ၊ ညီမေလးႏွင့္ အလုပ္သမားေတြဆီက စစ္ခ်က္ယူေနေသာ အရပ္ဝတ္၊ ယူနီေဖါင္းဝတ္မ်ားစြာကုိေတြ႔ရသည္၊ ရဲကြန္မန္ဒုိေလးေယာက္ေလာက္ အိမ္ထဲတြင္က်န္ေနေသးသည္၊ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ရဲကြန္မန္ဒုိေတြကုိျမင္ဖူးျခင္းျဖစ္သည္၊ ေခါင္းစြတ္ မ်က္မွန္နက္၊ နက္ျပာေရာင္က်ည္ကာလုိအစြပ္ေတြ၊ မရွင္းဂန္း၊ ပစ္စတုိေသနပ္ႏွင္ ့ဒါးေျမွာင္က ခါးမွာ သူတုိ႔ကအသင့္အေနထားနဲ႔ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကအတုိင္း၊ SWAT ဇာတ္လမ္းကုိသတိရလုိက္သည္၊ ဆုိင္အေရွ႕တံခါးေျမာက္ျခမ္း ပ်က္စီးေနသည္၊ ေဘးထြက္ေပါက္လည္းပ်က္စီးေနသည္၊ ေရႊသမားတစ္ခ်ဳိ႕ အေမကုိ ေဖ်ာ္ရည္တုိက္ေနသည္၊ အျပင္ဘက္ကုိထြက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ရဲေတြမီးသတ္ေတြေနာက္မွာ ဝုိင္းၾကည့္ေနၾကေသာ လူအုပ္ႀကီးကုိေတြ႔လုိက္ရသည္၊ စက္ဘီးေတြ၊ ဆုိင္ကယ္ေတြက လမ္းကုိျပည့္ေနသည္၊ ဘုန္းႀကီးေတြလည္းအမ်ားႀကီးပင္ မႏၱေလးရဲ႕ ထုံးစံပဲမဟုတ္ပါလား၊ ခဏေနၾကာေတာ့ ေရႊသမား အခ်ဳိ႕နဲ႔ အမ်ဳိးေတြေရာက္လာၾကသည္၊ ကုိးကြယ္ေသာ ဆရာေတာ္ဘုန္းႀကီးလည္းႂကြလာသည္၊ ညဆယ့္တစ္နာရီေလာက္ စစ္ေဆးတာအားလုံးၿပီးစီးသြားသည္၊ လုံျခံဳေရးတာဝန္ယူမည့္ ရဲေလးေယာက္ကလြဲ၍ က်န္မီးသတ္၊ ရဲအဖြဲ႔အစည္းအားလုံးျပန္သြားၾကသည္၊ ေရႊသမားမ်ား အကူအညီျဖင့္ ပ်က္စီးေနေသာ တံခါးမ်ားကို ညတြင္းခ်င္းျပဳျပင္ၾကသည္၊ လူအမ်ားက အစုလုိက္အစုလုိက္ လာၾကည့္ေနၾကဆဲျဖစ္ပါသည္။
………………………………………………..

အေမႏွင့္ ညီမေလးတုိ႔ျပန္ေျပာျပသည္မွာ

ဆုိင္ပိတ္ၿပီျဖစ္၍ အေရာင္းအကူမ်ား အားလုံးျပန္သြားၾကၿပီျဖစ္သည္၊ အေမ ညီမေလးႏွင့္ လုံျခံဳေရးအလုပ္သမားႏွစ္ေယာက္သာ က်န္ေတာ့သည္၊ လုံျခံဳေရးအလုပ္သမား ကုိျမႀကီးက ဆုိင္ေရွ႕ တံခါးကုိပိတ္သည္၊ တံခါးသည္လွ်ပ္စစ္တံခါးျဖစ္ၿပီး တျဖည္းျဖည္းအေပၚကက်လာသည္၊ တံခါးပိတ္ရန္ ၂ေပခန္႔အလုိတြင္၊ လူနွစ္ေယာက္လွိမ့္ဝင္လာသည္၊ အားလုံးေၾကာင္ေနစဥ္မွာပင္ ထုိလူႏွစ္ေယာက္ထလာၿပီး ေသနတ္မ်ားထုတ္ခ်ိန္ကာ၊ ေငြေတြနဲ႔ ဆုိင္ထဲက ေရႊေငြလက္ဝတ္လက္စားမ်ားကုိေတာင္းသည္၊ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း ညီမေလးက ကေလးဆုိေတာ့၊ အလန္႔တၾကားေအာ္လုိက္မိသည္၊ ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ခံရေသာအခါ ဆက္မေအာ္ေတာ့၊ ညီမေလးေအာ္သျဖင့္ ဓါးျပတစ္ေယာက္က အိတ္ထဲက လက္ပစ္ဗုံးကုိထုတ္ၿပီး၊ ေျပာတဲ့အတုိင္းလုပ္ရန္ မလုပ္ပါက ဗုံးေဖါက္လုိက္မည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္သည္၊ အေမနွင့္ လုံျခံဳေရးအလုပ္သမား ေမာင္ေမာင္ေအးတုိ႔ ပုိက္ဆံနဲ႔ ေရႊထည္မ်ားကုိ သူတုိ႔ေပးေသာ အိတ္ထဲထည့္ခုိင္းသည္၊ ကုိျမႀကီးႏွင့္ညီမေလးကုိ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ခုိင္းထားသည္၊ သူတုိ႔ေပးေသာ အိတ္မဆန္႔ေတာ့၊ အိတ္ရွာခုိင္းသည္၊ ဓါးျပမ်ားက စကားဝဲေနသျဖင့္ တလြဲေတြျဖစ္ရသည္။

ဓါးျပမ်ားသည္ ဆုိင္ေနာက္ထဲသုိ႔ခ်က္ခ်င္းဝင္မၾကည့္၊ ဓါးျပမ်ားဝင္လာခ်ိန္တြင္ အေဖသည္ ဆုိင္ေနာက္ထဲတြင္ရွိသည္၊ ညီမေလး ေအာ္သံေၾကာင့္ ဓါးျပတုိက္ေနၿပီကုိသိလုိက္သည္၊ တံခါးပိတ္သြားၿပီမုိ႔ အျပင္ကလူေတြကသိႏုိင္ျမင္ႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ၊ အေဖသည္ဆုိင္ေနာက္ထဲကေန အိမ္ေပၚထပ္တက္သြားၿပီး၊ ေရႊသမား မိတ္ေဆြမ်ားကုိ အကူအညီေတာင္းသည္၊ ထုိမွာတဆင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႔ကုိအေၾကာင္းၾကားျဖစ္သည္၊ ေသနတ္ေတြဗုံးေတြပါသျဖင့္ စစ္ဆင္ေရးကုိ တုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႔က ဦးစီးသည္။

ရဲကြန္မန္ဒုိေတြက အိမ္၏ထြက္ေပါက္ဝင္ေပါက္၊ ေလာေလာဆယ္ ဓါးျပႏွစ္ဦး၏ေနရာႏွင့္ အေျခအေနကုိေမးေသာအခါ၊ အေဖအတြက္စြန္႔စားမႈပင္၊ သူရွိေနတာသိရင္ အေျခအေနေျပာင္းသြားႏုိင္သည္၊ ဇနီးနဲ႔သမီးအတြက္လည္းစုိးရိမ္သည္၊ ေနာက္ဆုံးစြန္႔စားမႈလုပ္ကာ ေအာက္ထပ္ဆင္းၾကည့္ၿပီး ဓါးျပႏွစ္ဦး၏ေနရာကုိ ရဲတပ္ဖြဲ႔ကုိေျပာျပႏုိင္ခဲ့သည္၊ ဆုိင္တံခါးမႀကီးကုိ အေသပိတ္ေသာ္လည္း၊ ေျမာက္ဘက္တြင္ မလြယ္ေပါက္ရွိသည္၊ သားေတာ္ေမာင္ျပန္လာရင္ အတြင္းကပင္ဂ်က္ဖြင့္ေပးရုံသာျဖစ္သည္၊ သားေတာ္ေမာင္အတြက္လည္းစုိးရိမ္လုိက္သည္၊ ဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆိုင္ျပန္လာရင္ ပစ္ၾကခတ္ၾကမည္။

ရဲကြန္မန္ဒုိေတြအတြက္ အခက္အခဲျဖစ္ရပုံက အိမ္ထဲကုိဘယ္လုိဝင္မလဲ၊ အဝင္မေတာ္ရင္ အိမ္ထဲရွိသူမ်ား ပစ္ၾကခတ္ၾကၿပီး ေသဆုံးသြားႏုိင္သည္၊ ဗုံးနဲ႔ဓါးျပတစ္ေယာက္က မလြယ္ေပါက္ကုိမ်က္ႏွာမႈထားသည္၊ က်န္တစ္ေယာက္က ဆုိင္ေနာက္ဖက္ကုိ မ်က္ႏွာမႈထားသည္၊ အိမ္ေရွ႕ကလည္းဝင္လုိ႔မရ၊ အေပၚထပ္နဲ႔ေနာက္ဘက္ကလည္းဝင္လုိ႔မျဖစ္၊ ေဘးဘက္ကလည္းဝင္လုိ႔မရ၊ ေနာက္ဆုံးသူတုိ႔ဝုိင္းထားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေတာင္းသမွ်ေပးလုိက္ရန္ေျပာသည္၊ ထြက္လာမွ ဖမ္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္းအေၾကာင္းၾကားသည္၊ အေဖသည္ တထိတ္ထိတ္နဲ႔ အေျခအေနမ်ားကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေနရသည္။

ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ေျခာက္အိတ္၊ ပလပ္စတစ္အိတ္ငါးအိတ္၊ ေျမြေရခြံအိတ္ႀကီးတစ္အိတ္၊ ခရီးသြားအိတ္ႀကီးတစ္အိတ္နဲ႔ ဓါးျပမ်ား ဘယ္လုိသယ္မလဲ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္၊ ထုိအခ်ိန္တြင္ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ေနေသာ ကုိျမႀကီး လက္ပစ္ဗုံးႏွင့္ဓါးျပကုိဝင္လုံးသည္၊ ပါးစပ္ကလည္း အတူတူေသရေအာင္ဆုိၿပီး ထုိးၾကႀကိတ္ၾကသည္၊
အေဖလည္း ရဲေတြကုိ ျမႀကီးလုံးေနၿပီ ဝင္ၾကပါေတာ့လုိ႔ လွမ္းေျပာေတာ့သည္၊ ရဲကြန္မန္ဒုိတစ္ခ်ုိဳ႕ မလြယ္ေပါက္ကုိဖ်က္ၿပီး ဝင္သည္၊ တစ္ခ်ုိဳ႕ေနာက္ေဖးေပါက္ အေဖဖြင့္ေပးသည္ကဝင္သည္၊ တစ္ခ်ုိဳ႕ေဘးတံခါးကုိဖ်က္ၿပီးဝင္သည္၊ အေျခအေနကရႈပ္ေထြးေနသည္။

ရဲကြန္မန္ဒုိမ်ား ဘယ္သူျမႀကီးလဲ ဘယ္သူဓါးျပလဲခြဲလုိ႔မရ၊ ဘယ္သူျမႀကီးလဲ ဘယ္သူျမႀကီးလဲ၊ ကြန္မန္ဒုိတစ္ေယာက္ကေအာ္သည္၊ ညီမေလးက ဗုံးကုိင္ထားတာျမႀကီးလုိ႔ျပန္ေအာ္သည္၊ ျမႀကီးႏွင့္လုံးေနေသာဓါးျပ မလြယ္ေပါက္ကေနထြက္ေျပးသည္၊ ရဲကြန္မန္ဒုိမ်ား အတင္းထိန္းခ်ဳပ္ဖမ္းဆီးလုိက္သည္၊ ထုိအခ်ိန္တြင္ ျမႀကီးလက္ထဲကဗုံးအျပင္သုိ႔လိမ့္ထြက္သြားသည္၊
လိမ့္ထြက္လာေသာဗုံးသည္ ေရႊသမားမ်ားဘက္ေရာက္သြားသည္၊ ေရႊသမားတစ္ေယာက္က တည့္တည့္ ကန္ထုတ္လုိက္သည္၊ ထုိဗုံးသည္စြမ္းအားရွင္ေတြဘက္ေရာက္သြားသည္၊ စြမ္းအားရွင္တစ္ေယာက္ဗုံးကုိ ဆလုိက္ထုိးကန္ထုတ္ၿပီး ေရေျမာင္းထဲဆင္းဝပ္လုိက္သည္၊ ထုိဗုံးသည္မီးသတ္နွင့္ရဲေတြဘက္ေရာက္သြားသည္၊ မီးသတ္တစ္ေယာက္ ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ လက္နဲ႔ပုတ္ထုတ္လုိက္သည္၊ ဗုံးသည္ဘယ္မွ မသြားပဲ အလည္မွာ လည္ေနသည္၊ (မႏၱေလး ရတနာပုံ ေဘာလုံးအသင္း ဒီကအစျပဳျခင္း ျဖစ္ႏုိင္သည္) ဗုံးကုိ ရဲကြန္မန္ဒုိတစ္ေယာက္ေကာက္ယူလုိက္ၿပီး ပင္မျဖဳတ္ရေသးဘူးလုိ႔ဆုိလုိက္သည္၊ ဗုံးနဲ႔ပစ္ေနတယ္ဆုိေသာ သတင္းသည္၊ ၾကည့္ေနသည့္ လူထုထဲသုိ႔ခ်က္ခ်င္းေရာက္ရွိသြားၿပီး၊ ေၾကာက္လန္႔တၾကားေျပးၾကရာ၊ စက္ဘီးေတြလဲ၊ ဆုိင္ကယ္ေတြလဲ၊ ဒူးျပဲသူျပဲ၊ လက္ကြဲသူကြဲနဲ႔ ဘိနပ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ လမ္းေပၚမွာက်န္ခဲ့သည္၊ ဗုံးကုိရဲေတြရသြားၿပီ၊ ဓါးျပေတြကုိအရွင္မိသြားၿပီ ဆုိတဲ့ သတင္းနဲ႔အတူ ထုိလူအုပ္ႀကီးသည္ျပန္ေရာက္လာသည္၊ ထုိအထဲတြင္ ဘိနပ္ရွာေနသူမ်ားလည္းပါသည္။

အခ်ဳပ္ဆုိရေသာ ကံေကာင္းျခင္းေမးခြန္းတစ္ခ်ုိဳ႕က်န္ရစ္ခဲ့သည္၊
ဓါးျပမ်ား၏ ေသနတ္တစ္လက္မွာ အတုျဖစ္ေနျခင္း၊
ဓါးျပႏွစ္ေယာက္သည္ ဗုံး ကုိျမႀကီးလက္ထဲေရာက္သြားေသာအခါ ကုိျမႀကီးဗုံးေဖါက္၍ သူတုိ႔ပါေသမည္စုိး၍ ကုိျမႀကီးလက္ထဲကဗုံးကုိ လုၾကျခင္းျဖစ္ႏုိင္သည္၊ ဒီ့အတြက္ ေသနတ္ျဖင့္ပစ္ရမည္ကုိ ေမ့ေနၾကျခင္း၊
အေဖသည္ ထုိအခ်ိန္တြင္ ဆုိင္ေနာက္ဘက္သုိ႔ေရာက္ရွိေနျခင္း၊ တံခါးတြင္ မလြယ္ေပါက္လုပ္ထားျခင္း၊
ေနာက္ဆုံးရဲေတြဝင္လာမွ ဓါးျပတစ္ေယာက္ အေပၚဆုံးထပ္သုိ႔ တက္ေျပးျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္၊ ဓါးျပမ်ားမသိသည္မွာ ကုိျမႀကီးသည္ ‘ေသလုိက္ပါလား၊’ ‘လာသြားေသရေအာင္၊’ ‘အတူတူေသမလား’ ‘ေသရဲလုိ႔လား’ စသျခင့္ ေသေၾကာင္းကုိ အလြယ္တကူေျပာတတ္ျခင္း၊ ေျပာေလ့ရွိျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္၊
အေျဖမရွိသည္မွာ ကုိျမႀကီးကုိယ္တုိင္ ဘာလုိ႔ဗုံးကုိဝင္လုသလဲမသိျခင္း၊ အျပင္သုိ႔ဗုံးကုိ တမင္ပစ္လုိက္သည္လား မသိျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။
……………………………………………………..

အေဖကုိ လူေတြက ကုိေက်ာ္ကီး ခင္ဗ်ားဆုိင္ ဓါးျပဝင္တုိက္တာ ဘာမွမပါသြားဘူးဆုိ ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔သိပ္ကံေကာင္းတယ္ဟု ဆုိရင္ အေဖသည္ အၿပံဳးတစ္ခုၿပံဳးျပတတ္သည္၊ အေဖ၏ အၿပံဳးေနာက္ကြယ္တြင္ ျပန္မေျပာေသာ စကားတစ္ခ်ုဳိ႕ရွိေနပါသည္၊ ဇနီးနွင့္ သားသမီးေတြဘာမွ မျဖစ္ရင္ ၿပီးတာပဲလုိ႔ ေတြးေျဖေနပုံရသည္။
 
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အေဖလုိမဟုတ္၊ ဟုတ္ကဲ့ ဘာမွမပါသြားဘူး ဒါေပမဲ့……………..
 
ကုိျမႀကီးအား ဆုခ်ေငြ                                 က်ပ္ ၁၀၀၀၀၀ ႏွင့္ ေရႊတစ္က်ပ္သား


ကုိျမႀကီးမိန္းမအား                                      ေရႊဘတ္ႀကိဳးတစ္ကုံး


ကုိေမာင္ေမာင္ေအးအား ဆုခ်ေငြ                     က်ပ္ ၅၀၀၀၀ ႏွင့္ တစ္မတ္သား ေရႊလက္စြပ္

တုိင္းရဲႏွင့္အထူးတပ္ဖြဲ႔အား ဆုခ်ေငြ                   က်ပ္ ၂၀၀၀၀၀၀


သတင္းႏွင့္ထလရတပ္ဖြဲ႔အား ရန္ပုံေငြထည့္ဝင္ေငြ က်ပ္ ၁၀၀၀၀၀၀


ၿမိဳ႕နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔အား ဆုခ်ေငြ                           က်ပ္ ၅၀၀၀၀၀


မီးသတ္တပ္ဖြဲ႔ ရန္ပုံေငြထည့္ဝင္ေငြ                   က်ပ္ ၂၀၀၀၀၀


မဝတ ႏွင့္ ရဝတ ရန္ပုံေငြထည့္ဝင္ေငြ               က်ပ္ ၅၀၀၀၀၀


ၾကံ့ဖ႔ြံ၊ စြမ္းအားရွင္၊ အရံမီးသတ္ရန္ပုံေငြ            က်ပ္ ၂၀၀၀၀၀


ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ား ညစာစားပြဲ                       က်ပ္ ၁၀၀၀၀၀


ကုိျမႀကီးေဆးဖုိး၊ သြားအတုဖုိး                       က်ပ္ ၅၀၀၀၀


(ကုိျမႀကီး သြားသုံးေခ်ာင္းက်ဳိးသြားပါသည္)

အေဖအလွဴဒါနျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္၊ ထုိအခ်ိန္က ေငြတစ္သိန္းသည္ အေတာ္အသင့္ တန္ဘုိးရွိပါေသးသည္၊
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေဖသည္ရုံးဌာနမ်ားတြင္ မ်က္ႏွာပြင့္ပါသည္၊ ဦးေက်ာ္ကီးက အရမ္းရက္ေရာတယ္လုိ႔ျဖစ္ပါသည္၊ TV ကလာသည့္ အလွဴဒါနျပဳၾကသူငွာ ထဲတြင္ အေဖမပါခဲ့ပါ။

ေနာက္ဆက္တြဲ အျဖစ္ေတြရွိပါေသးသည္၊ ဓါးျပမ်ားအား အမႈစစ္ေဆးရာတြင္ အေမအားခဏခဏ ဆင့္ေခၚေန၍၊
အမႈလုိက္ဆြဲခ်အား ဆုခ်ေငြ က်ပ္ ၁၀၀၀၀၀
တရားေရးဝန္ထမ္းမ်ားရန္ပုံေငြ က်ပ္ ၁၀၀၀၀၀ ႏွင့္အျပတ္ျဖတ္လုိက္ရပါသည္။

………………………………………………………….

က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းေျပာျပေသာ ျဖစ္ရပ္ဇာတ္လမ္းေလးတြင္ ခၽြန္းဖုိးကုိ က်ေနာ္အဲလုိနားလည္လုိက္ရပါသည္၊ က်ေနာ္နားလည္မႈသည္ လြဲမွားေကာင္းမွားေနပါမည္၊ ေခတ္သည္လည္းေျပာင္းေနၿပီဟုသိရပါသည္၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ သမတျဖစ္လာသလုိ၊ သမတသည္ လူဝတ္ေၾကာင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကပါသည္။

ဒါဆုိရင္ ခၽြန္းဖုိး မဟုတ္ရင္ ဘာဖုိးလည္းဆုိတာကုိေတာ့ ေျပာျပၾကလိမ့္မည္ဟုထင္မိပါသည္။


Note; လူဝတ္ေၾကာင္=အရပ္သား