အာလ္ဂ်ဳးနီး (Aljunied) ဆုိသည္မွာ စကၤာပူက MRT ဟုေခၚေသာ ၿမိဳ႕ပတ္ရထား ဘူတာရုံတစ္ခု၏ နာမည္ျဖစ္သည္ဟု လြယ္လြယ္ကူကူ ဆုိရပါမည္၊ ထုိအာလ္ဂ်ဳးနီးဘူတာ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေနထုိင္သူမ်ားက ဘယ္မွာေနလဲေမးရင္ အာလ္ဂ်ဳးနီးမွာ ေနသည္ဟုေျဖၾကပါသည္။
က်ေနာ့္အရင္းဆုံးသူငယ္ခ်င္း ေမာင္စုိးတစ္ေယာက္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္က အစုိးရ HDB တုိက္ခန္းဝယ္ခ်င္ေသာ ဆႏၵျပင္းျပခဲ့သည္အေလွ်ာက္ တုိက္ခန္းေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ ၾကည့္ၿပီးေသာအခါ အာလ္ဂ်ဳးနီးဘက္တြင္ ဝယ္ျဖစ္ခဲ့သည္၊ ပထမအစက အေနာက္ဂ်ဳိေရာင္းဘက္တြင္ ဝယ္ခ်င္ေသာ္လည္း သူ႔ႀကိဳက္ေသာ အခန္းက ျမန္မာလူဦးေရျပည့္သြားသျဖင့္ မဝယ္ျဖစ္ခဲ့၊ ဒီေနာက္ အာလ္ဂ်ဳးနီးတုိက္ခန္းကုိ ရထားဘူတာရုံနဲ႔နီးသည္ ေပါက္ေစ်းထက္ ႏွစ္ေသာင္းသာပုိေပးရ၍ တန္သည္ဟုဆုိကာဝယ္ျဖစ္ခဲ့သည္၊ အိမ္ေျပာင္းေသာေန႔ အိမ္သစ္တက္ေသာေန႔ မ်ားကုိလည္း စကၤာပူတြင္မရွိသျဖင့္ က်ေနာ္မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါ။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေမာင္စုိးတစ္ေယာက္ က်ေနာ္ကုိ ကုိယ္တုိင္လာေခၚသည္၊ သူ႔အိမ္တြင္တစ္ရက္ေလာက္ အိပ္ၿပီးေနေပးရန္ ဆုိလာသည္၊ ျမဝင္းဟုေခၚေသာ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါအပုိေခၚလာသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ လာေခၚရျခင္းအေၾကာင္းရင္းက သူ႔အိမ္တြင္ ညည အသံေတြၾကားေနရသည္ဆုိ၏၊ ငါအိမ္မွာ တစ္ခုခုရွိေနတယ္ထင္တယ္၊ ငါေရာ ငါ့မိန္းမပါ အသံေတြၾကားေနရတယ္၊ ငါ့သမီးကငယ္လုိ႔လားမသိဘူး မၾကားရဘူးဟုဆုိသည္၊ မင္းတုိ႔မ်ား ဘာကူညီႏုိင္မလဲဆုိၿပီး လာေခၚတာ၊ အိမ္သစ္တက္ေသာေန႔တြင္ ဘုန္းႀကီးသုံးပါးပင့္ၿပီး ပရိတ္ႀကီးေတြဘာေတြ ရြတ္ၿပီးၿပီဟုဆုိသည္၊ ခုသူ႔မိန္းမက ျမန္မာျပည္ျပန္မည္ဟု ဂ်ီတုိက္ေနသည္၊ ဒီအိမ္ကုိသူေရြးတာဆုိၿပီး အျပစ္ပုံခ်ေလသည္ မိန္းမတုိ႔၏ သဘာဝေပေလာ၊ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ သုံးေယာက္လုံးပင္ သရဲ တေစၦ နာနာဘာဝ မ်ားကုိ စာအုပ္ဖတ္ဘူး ရုပ္ရွင္ေတြသာၾကည့္ဘူးျခင္းျဖစ္သည္ ဘာအေတြ႔အၾကံဳမွမရွိ၊ သူငယ္ခ်င္းနည္း၍ အားကုိးမရွိ၍ လာေခၚေသာသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ကုိယ္ကလည္း စူးစမ္းခ်င္ေသာေၾကာင့္ အာလ္ဂ်ဳးနီးသုိ႔ ေရာက္ရေပဦးမည္။
ေမာင္စုိးဝယ္လုိက္ေသာ တုိက္ခန္းသည္ အာလ္ဂ်ဳးနီးဘူတာရုံ ဂုံးေက်ာ္ၿပီး သံလမ္းအတုိင္း ေလးငါးမိနစ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ကေရာက္သည္၊ ေအာက္တြင္ အာလ္ဂ်ဳးနီးေစ်းရွိသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္စုိးတုိက္ခန္းေရာက္ေတာ့ ညေန ၆နာရီေက်ာ္ေနၿပီ၊ အိမ္တြင္ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ေမွ်ာ္ေနေသာ ေမာင္စုိးမေဟသီ ခင္စန္းဝင္းႏွင့္ သမီး ေခ်ာစုတုိ႔ကုိေတြ႔ရသည္၊ ေခ်ာစုကရွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးသည္ ခင္စန္းဝင္းခ်က္ထားေသာ ၾကာဇံေၾကာ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ညစာအျဖစ္ သုံးေဆာင္လုိက္ၾကသည္၊ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္မ်ားေျပာကာ က်ေနာ္တုိ႔ညမုိးခ်ဳပ္လာမည္ကုိ ေစာင့္ေနၾကသည္၊ က်ေနာ္က ‘မင္းတုိ႔ဟာ နာနာဘာဝမွ ဟုတ္ရဲ႕လား ဘုန္းႀကီးေတြ႔လဲပင့္ၿပီးၿပီ၊’ ခင္စန္းဝင္းက ‘နင္တုိ႔ေစာင့္ၾကည့္ပါ ငါတုိ႔ကညတုိင္းၾကားရလုိ႔ဟုဆုိသည္၊ ဘာေျပာမလည္း ငါတုိ႔ေဘးနားမွာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ရွိေနသလုိ အဲဒီလုိခံစားရတယ္ ၾကံဳဘူးမွသိမွာပါ၊’ ျမဝင္းက ‘စကၤာပူက ဘုန္းႀကီးေတြက တစ္ေက်ာင္းနဲ႔တစ္ေက်ာင္းၿပိဳင္ ရန္ျဖစ္နဲ႔ အစြမ္းမထက္ဘူးထင္တယ္၊’ က်ေနာ္က ေဟ့ေကာင္ ‘ဘုန္းႀကီးေတြျပိဳင္တာ မဟုတ္ဘူး ဒကာေတြဒကာမေတြကြ၊’ ျမဝင္းက ‘ဒကာေတြဆုိေတာ့လည္းဒကာေတြေပါ့ကြာ၊’ ေမာင္စုိးက ‘ဒကာမေတြပုိဆုိးတာကြ၊’ ည ဆယ္နာရီေလာက္ေတာ့ သမီးေလးေခ်ာစုအိပ္သြားၿပီျဖစ္သည္၊ ခင္စန္းဝင္းပါဝင္အိပ္သည္၊ က်ေနာ္တုိ႔က TV ၾကည့္ စကားဆက္ေျပာေနျဖစ္သည္၊ ည ၁၂ နာရီေက်ာ္ ဘာမွ်မထူးျခား အိပ္ဘုိ႔ျပင္ၾကသည္၊ ေမာင္စုိးတုိ႔ဝယ္လုိက္သည့္ တုိက္ခန္းက အိပ္ခန္းသုံးခန္းပါသည္၊ က်ေနာ္နဲ႔ျမဝင္းတုိ႔ တစ္ခန္းစီအိပ္မည္ဆုိသည့္အခါ ျမဝင္းကမအိပ္ရဲဟုဆုိသည္၊ မင္းကေၾကာက္တတ္လုိက္တာ၊ ေၾကာက္တယ္ကြာ ဘာျဖစ္လဲ ဟုဆုိသည္၊ ဘာလုိ႔လုိက္လာေသးလဲ ဟုေမးရာ၊ မလုိက္ရင္ဒီေကာင္က သတ္မွာဟုဆုိကာ ေမာင္စုိးဘက္ေမးေငါ့ျပသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္စုိးတုိ႔အိပ္သည့္ မာစတာအိပ္ခန္း၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ အခန္းတြင္အိပ္ျဖစ္ၾကသည္။
က်ေနာ့္အရင္းဆုံးသူငယ္ခ်င္း ေမာင္စုိးတစ္ေယာက္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္က အစုိးရ HDB တုိက္ခန္းဝယ္ခ်င္ေသာ ဆႏၵျပင္းျပခဲ့သည္အေလွ်ာက္ တုိက္ခန္းေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ ၾကည့္ၿပီးေသာအခါ အာလ္ဂ်ဳးနီးဘက္တြင္ ဝယ္ျဖစ္ခဲ့သည္၊ ပထမအစက အေနာက္ဂ်ဳိေရာင္းဘက္တြင္ ဝယ္ခ်င္ေသာ္လည္း သူ႔ႀကိဳက္ေသာ အခန္းက ျမန္မာလူဦးေရျပည့္သြားသျဖင့္ မဝယ္ျဖစ္ခဲ့၊ ဒီေနာက္ အာလ္ဂ်ဳးနီးတုိက္ခန္းကုိ ရထားဘူတာရုံနဲ႔နီးသည္ ေပါက္ေစ်းထက္ ႏွစ္ေသာင္းသာပုိေပးရ၍ တန္သည္ဟုဆုိကာဝယ္ျဖစ္ခဲ့သည္၊ အိမ္ေျပာင္းေသာေန႔ အိမ္သစ္တက္ေသာေန႔ မ်ားကုိလည္း စကၤာပူတြင္မရွိသျဖင့္ က်ေနာ္မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါ။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေမာင္စုိးတစ္ေယာက္ က်ေနာ္ကုိ ကုိယ္တုိင္လာေခၚသည္၊ သူ႔အိမ္တြင္တစ္ရက္ေလာက္ အိပ္ၿပီးေနေပးရန္ ဆုိလာသည္၊ ျမဝင္းဟုေခၚေသာ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါအပုိေခၚလာသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ လာေခၚရျခင္းအေၾကာင္းရင္းက သူ႔အိမ္တြင္ ညည အသံေတြၾကားေနရသည္ဆုိ၏၊ ငါအိမ္မွာ တစ္ခုခုရွိေနတယ္ထင္တယ္၊ ငါေရာ ငါ့မိန္းမပါ အသံေတြၾကားေနရတယ္၊ ငါ့သမီးကငယ္လုိ႔လားမသိဘူး မၾကားရဘူးဟုဆုိသည္၊ မင္းတုိ႔မ်ား ဘာကူညီႏုိင္မလဲဆုိၿပီး လာေခၚတာ၊ အိမ္သစ္တက္ေသာေန႔တြင္ ဘုန္းႀကီးသုံးပါးပင့္ၿပီး ပရိတ္ႀကီးေတြဘာေတြ ရြတ္ၿပီးၿပီဟုဆုိသည္၊ ခုသူ႔မိန္းမက ျမန္မာျပည္ျပန္မည္ဟု ဂ်ီတုိက္ေနသည္၊ ဒီအိမ္ကုိသူေရြးတာဆုိၿပီး အျပစ္ပုံခ်ေလသည္ မိန္းမတုိ႔၏ သဘာဝေပေလာ၊ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ သုံးေယာက္လုံးပင္ သရဲ တေစၦ နာနာဘာဝ မ်ားကုိ စာအုပ္ဖတ္ဘူး ရုပ္ရွင္ေတြသာၾကည့္ဘူးျခင္းျဖစ္သည္ ဘာအေတြ႔အၾကံဳမွမရွိ၊ သူငယ္ခ်င္းနည္း၍ အားကုိးမရွိ၍ လာေခၚေသာသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ကုိယ္ကလည္း စူးစမ္းခ်င္ေသာေၾကာင့္ အာလ္ဂ်ဳးနီးသုိ႔ ေရာက္ရေပဦးမည္။
ေမာင္စုိးဝယ္လုိက္ေသာ တုိက္ခန္းသည္ အာလ္ဂ်ဳးနီးဘူတာရုံ ဂုံးေက်ာ္ၿပီး သံလမ္းအတုိင္း ေလးငါးမိနစ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ကေရာက္သည္၊ ေအာက္တြင္ အာလ္ဂ်ဳးနီးေစ်းရွိသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္စုိးတုိက္ခန္းေရာက္ေတာ့ ညေန ၆နာရီေက်ာ္ေနၿပီ၊ အိမ္တြင္ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ေမွ်ာ္ေနေသာ ေမာင္စုိးမေဟသီ ခင္စန္းဝင္းႏွင့္ သမီး ေခ်ာစုတုိ႔ကုိေတြ႔ရသည္၊ ေခ်ာစုကရွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးသည္ ခင္စန္းဝင္းခ်က္ထားေသာ ၾကာဇံေၾကာ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ညစာအျဖစ္ သုံးေဆာင္လုိက္ၾကသည္၊ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္မ်ားေျပာကာ က်ေနာ္တုိ႔ညမုိးခ်ဳပ္လာမည္ကုိ ေစာင့္ေနၾကသည္၊ က်ေနာ္က ‘မင္းတုိ႔ဟာ နာနာဘာဝမွ ဟုတ္ရဲ႕လား ဘုန္းႀကီးေတြ႔လဲပင့္ၿပီးၿပီ၊’ ခင္စန္းဝင္းက ‘နင္တုိ႔ေစာင့္ၾကည့္ပါ ငါတုိ႔ကညတုိင္းၾကားရလုိ႔ဟုဆုိသည္၊ ဘာေျပာမလည္း ငါတုိ႔ေဘးနားမွာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ရွိေနသလုိ အဲဒီလုိခံစားရတယ္ ၾကံဳဘူးမွသိမွာပါ၊’ ျမဝင္းက ‘စကၤာပူက ဘုန္းႀကီးေတြက တစ္ေက်ာင္းနဲ႔တစ္ေက်ာင္းၿပိဳင္ ရန္ျဖစ္နဲ႔ အစြမ္းမထက္ဘူးထင္တယ္၊’ က်ေနာ္က ေဟ့ေကာင္ ‘ဘုန္းႀကီးေတြျပိဳင္တာ မဟုတ္ဘူး ဒကာေတြဒကာမေတြကြ၊’ ျမဝင္းက ‘ဒကာေတြဆုိေတာ့လည္းဒကာေတြေပါ့ကြာ၊’ ေမာင္စုိးက ‘ဒကာမေတြပုိဆုိးတာကြ၊’ ည ဆယ္နာရီေလာက္ေတာ့ သမီးေလးေခ်ာစုအိပ္သြားၿပီျဖစ္သည္၊ ခင္စန္းဝင္းပါဝင္အိပ္သည္၊ က်ေနာ္တုိ႔က TV ၾကည့္ စကားဆက္ေျပာေနျဖစ္သည္၊ ည ၁၂ နာရီေက်ာ္ ဘာမွ်မထူးျခား အိပ္ဘုိ႔ျပင္ၾကသည္၊ ေမာင္စုိးတုိ႔ဝယ္လုိက္သည့္ တုိက္ခန္းက အိပ္ခန္းသုံးခန္းပါသည္၊ က်ေနာ္နဲ႔ျမဝင္းတုိ႔ တစ္ခန္းစီအိပ္မည္ဆုိသည့္အခါ ျမဝင္းကမအိပ္ရဲဟုဆုိသည္၊ မင္းကေၾကာက္တတ္လုိက္တာ၊ ေၾကာက္တယ္ကြာ ဘာျဖစ္လဲ ဟုဆုိသည္၊ ဘာလုိ႔လုိက္လာေသးလဲ ဟုေမးရာ၊ မလုိက္ရင္ဒီေကာင္က သတ္မွာဟုဆုိကာ ေမာင္စုိးဘက္ေမးေငါ့ျပသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္စုိးတုိ႔အိပ္သည့္ မာစတာအိပ္ခန္း၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ အခန္းတြင္အိပ္ျဖစ္ၾကသည္။
အိပ္ရင္းနဲ႔ ေမာင္စုိးတုိ႔ေျပာသည့္ အသံမ်ားကုိ က်ေနာ္စဥ္းစားမိသည္၊ အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္က အဝတ္ထြက္လွမ္းသံ၊ မီးဖုိေခ်ာင္က ပန္းကန္ခြက္ေယာက္မ်ားအသံ၊ မီးခလုပ္ေတြဖြင့္ပိတ္သံ၊ ေနာက္ၿပီး အခန္းေရွ႕ကျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသည့္ ျပင္းျပင္းေျခသံ၊ ဒီအသံမ်ားသည္ တကယ္ နာနာဘာဝမ်ား၏ အသံျဖစ္ႏုိင္ပါသလား၊ ဒါဆုိသူကဘာလုိ႔ အသံေတြလုိက္ေပးသနည္း၊ တကယ္ေတာ့ ဘာသက္ေသျပစရာမရွိ ဘယ္သူမွလဲမေတြ႔ဖူးဘူး၊ မျမင္အပ္ေသာ မျမင္သင့္ေသာ သူတုိ႔၏အေၾကာင္းအရာမ်ားကား ဆန္းၾကယ္ေပသည္၊ စဥ္းစားရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
အသံတစ္သံေၾကာင့္ က်ေနာ္ႏုိးလာသည္၊ ေဘးကျမဝင္းကေတာ့ ေဟာက္လုိ႔ေကာင္းဆဲ၊ က်ေနာ္မအိပ္ခင္က အသံၾကားရေအာင္ တံခါးကုိခပ္ဟဟဖြင့္ထားခဲ့သည္၊ အသံသည္ အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္က လာသည္၊ က်ေနာ္ေျဖးညွင္းစြာထ လုိက္သည္၊ လက္ထဲတြင္ LEDဓါတ္မီးေလးကုိုိင္ကာ ေနာက္ေဖးဘက္သုိ႔ ထြက္လာခဲ့သည္၊ ေနာက္ေဖးေရာက္ေတာ့ ဘာသံမွ်မၾကားေတာ့ ဓါတ္မီးႏွင့္ဟုိဟုိဒီဒီ ထုိးၾကည့္သည္၊ ေနာက္ေဖးေပါက္က အျပင္သုိ႔ အေပၚၾကည့္ ေအာက္ၾကည့္မိသည္ ဘာမွမေတြ႔၊ ၿပီးမွမီးဖြင့္လုိက္သည္ အိမ္ေျမွာင္ႏွစ္ေကာင္မွလြဲ၍ ဘာမွမရွိ၊ ခုမွစဥ္းစားမိသည္ ခုနေနာက္ေဖးေပါက္က ထြက္ၾကည့္တာ တန္းရွိေနလုိ႔ တကယ္လုိ႔ နာနာဘာဝတြန္းခ်လုိက္ရင္ ဘယ္လုိေနမလဲ ခုမွ ၾကက္သီးထလာသည္၊ ဒီအထပ္က ၁၂ ထပ္ နာနာဘာဝႀကိဳက္တတ္ေသာအထပ္ ၁၂ ဂဏန္းသည္ နာနာဘာဝမ်ား၏ ဂဏန္းဟုဖတ္ဘူးသည္၊ ဒါေၾကာင့္ ၂၀၁၂မွာ ဘာျဖစ္မည္ ညာျဖစ္မည္ဆုိ၏၊ မီးပိတ္ အခန္းထဲျပန္ဝင္လာကာ အသံေတြ ဆက္လက္နားစြင့္ေနမိသည္၊ ခဏၾကာအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
"အမယ္ေလး လာၾကပါ လာၾကပါ" ခင္စန္းဝင္း၏ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္လုိက္သံေၾကာင့္ က်ေနာ္လန္႔ႏိုးသြားသည္၊ ေဟ့ေကာင္ေတြလာၾကပါဦး ဆုိသည့္ ေမာင္စုိး၏ေခၚသံလည္းၾကားရသည္၊ က်ေနာ္ထကာ မီးေတြဖြင့္ရင္း၊ သူတုိ႔အခန္းဆီထြက္ခဲ့သည္၊ ေဟ့ေကာင္ေတြ ေဟ့ေကာင္ေတြ ေမာင္စုိးကား ဆက္ေခၚေနဆဲျဖစ္သည္၊ သူတု႔ိတံခါးကုိပုတ္ရင္း မင္းတုိ႔တံခါးပိတ္ထားတာ ဘယ္လုိလာလုိ႔ရမွာလဲလုိ႔ လွမ္းေျပာလုိက္သည္၊ ဒီေကာင္ေတြႏုိးေနၿပီ ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆုိၿပီး ေမာင္စုိးက သူ႔မိန္းမကုိေျပာသံၾကားရသည္၊ ခဏေနၾကာတံခါးဖြင့္သံၾကားရသည္၊ ေမာင္စုိးတံခါးလာဖြင့္ျခင္းျဖစ္သည္ ခင္စန္းဝင္းက ေမာင္စုိးကုိဖက္လွ်က္ပါလာသည္၊ က်ေနာ္က ဘာျဖစ္တာလဲလုိ႔ လွမ္းေမးလုိက္သည္၊ 'ငါ့မိန္းမေအာ္တာ၊' 'ငါသိသားပဲ၊' 'က်မျမင္ရလုိ႔' တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ ခင္စန္းဝင္းေျဖသည္၊ ဘယ္မွာလဲ ဘာကုိလဲ က်ေနာ္ေမးလုိက္သည္၊ မိန္းမျဖဴျဖဴဝဝႀကီး မဟုတ္ဖူး ဝဝျပဲျပဲမ်က္ႏွာႀကီး၊ ပါးစပ္ေသးေသး ႏွာေခါင္းျပားျပား မ်က္စိေသးေသးမွိတ္ထားတယ္၊ ပါးေဖါင္းေဖါင္းႀကီးေတြက လွဳပ္ေနတယ္၊ ဘယ္မွာျမင္ရတာလဲ မ်က္စ့ိထဲမွာ၊ နင့္ဟာကအိမ္မက္ပါ၊ ေမာင္စုိး မင္းမိန္းမ ေရတိုက္လုိက္ဦး၊ ေမာင္စုိးေရသြားခတ္အခ်ိန္ ခင္စန္းဝင္း က်ေနာ္လက္ေတြကုိ ဆုတ္ကုိင္ထားသည္၊ ခင္စန္းဝင္း၏လက္မ်ား ေအးစက္ေနသည္၊ ခင္စန္းဝင္း ေရကုိတခြက္လုံးေသာက္လုိက္သည္၊ သမီးေလးက ေမေမကလဲ အိမ္မက္မက္တာကုိ၊ အဲဒီအခ်ိန္ ျမဝင္းႏူိးလာသည္၊ ဘာျဖစ္တာလဲဟုေမးလာ၍ ေမာင္စုိးက ေတာ္ေတာ္အားကုိးရမဲ့ေကာင္၊ ငါ့မိန္းမအိမ္မက္မက္ၿပီး လန္႔ေအာ္တာေဟ့၊ ဒီလုိနဲ႔ ေမာင္းစုိးတုိ႔သားအဖသုံးေယာက္ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ေရွ႕ဆုိဖါေပၚျပန္ေရာက္လာၾကသည္၊ သမီးေလးျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ၊ ျမဝင္းလည္းဒီတစ္ခါ တစ္ေယာက္ထဲ ဝင္အိပ္သြားသည္၊ ေျပာသြားေသးသည္ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ႀကီး ဘယ္သရဲမွ မေခ်ာက္ဘူး၊ က်ေနာ္ႏွင့္ ေမာင္စုိး ေခ်ာ့တလွည့္ ရွင္းတလွည့္ျဖင့္ ခင္စန္းဝင္းကုိ ျပန္အိပ္ေစသည္၊ မနက္ ၃ နာရီေက်ာ္သြားၿပီျဖစ္သည္၊ ေမာင္စုိးတုိ႔ကုိ မီးဖြင့္အိပ္ဘုိ႔မွာရင္း က်ေနာ္လည္းျပန္အိပ္ဘုိ႔ႀကိဳးစားေတာ့သည္။
အိပ္႐င္းနဲ႕စဥ္းစားမိသည္မွာ ခင္စန္းဝင္းတစ္ေယာက္ညေနက က်ေနာ္တို႔ေျပာေနသည္မ်ားကို၎ သူစိတ္ထဲတြင္ သ႐ဲ႐ွိသည္ဟုုဆြဲေန၍၎ စိတ္စြဲလန္း၍အိမ္မက္မက္ျခင္းျဖစ္ႏုုိင္သည္၊ က်ေနာ္လည္းထုုိကဲ့သုုိ႕အေတြးေၾကာင္ခဲ့ဘူးသည္၊ တစ္ခ်ိန္က ဝါ႐ွင္တန္႐ုုံးခြဲသုုိ႕အစည္းအေဝး သြားတက္တုုန္းက လမ္းခ႐ီးေလယာဥ္ပ်ံေပၚတြင္ အေမ႐ိကန္စာေ႐းဆ႐ာ ေဒးဗစ္ႏြဴိင္း၏ ဝထၳဳတုုိမ်ားကုုိဖတ္သြားမိသည္၊ ထုုိဝထၳဳတုုိမ်ားထဲတြင္ သန္႔စင္ခန္းဆုုိသည့္ဝထၳဳတုုိေလးကုုိ အမွတ္႐ွိေစသည္၊ ထုုိဝထၳဳေလးသည္္ နယူးေယာက္ကုုိအေျခခံေ႐းထားသည္၊ အေမ႐ိကန္ လူမဲတစ္ဦးသည္ နယူးေယာက္ ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္ အခန္းက်ဥ္းေလထဲတြင္ ႐ႈပ္ပြစြာျဖစ္သလုိေနထုုိင္႐သည္၊ တစ္ေန႔တြင္သူအလုုပ္သစ္ေျပာင္း႐ာ အလုုပ္သစ္က သန္႔စင္ခန္းႏွင့္အိမ္သာသည္ အလြန္သန္႔႐ွင္း၍ ေျပာင္လက္ကာ သူအတြက္ေနခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေနသည္၊ အလုုပ္အားေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ထုုိအခန္းထဲတြင္ သြားသြား ေနေလ့႐ွိသည္၊ တစ္ခါတစ္ေလ အိမ္သုုိ႕ ေနာက္က်မွျပန္ကာ ထုုိသန္႔စင္ခန္းတြင္ ေနေနေလ့႐ွိလာသည္၊ သူအိမ္ထက္ေကာင္းမြန္ေသာ ဤသန္႔စင္ခန္းကုုိ စြဲလန္းေနၿပီျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ထုုုိပုဂၢဳိလ္ ရုုတ္တရက္ေသဆုုံးသြားကာ ထုုိသန္႔စင္ခန္းတြင္ မကၽြတ္မလြတ္ျဖစ္ေနသည္၊ မေသေသးေသာ လူသားမ်ားနဲ႔ သူအ့ံဝင္ခြင္က် မျဖစ္ေတာ့သည္ပုုံ ေနာက္ဆုုံးေတာ့ အဲဒီ့ အခန္းထဲက သူလြတ္ေအာင္ႀကိဳးစားပုုံေတြကုုိ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ေရးထားသည္။
ဝါရွင္တန္႐ုုံးခြဲသုုိ႕ေရာက္ေသာအခါ ထုုိရုုံးမွသန္႔စင္ခန္းသည္လည္း ေတာ္ေတာ္သားနားသည္ အိမ္သာကုုိ က်ားမခြဲထားေသာ္လည္း သန္႔စင္ခန္းက က်ားမ တူတူအသုုံးျပဳၾကသည္ အမ်ဳိးသမီမ်ားသည္ ထုုိအခန္းတြင္ မိတ္ကပ္ႏူတ္ခမ္းနီလိမ္း သူတုုိ႔၏ အဖုုအ႐ြအတုုမ်ားကုုိ ေနသားၾကေအာင္ ျပဳျပင္ရာ ေနရာျဖစ္သည္၊ ေယာက္်ားမ်ားအတြက္ ေခါင္းဖီး စာအုုပ္ထုုိင္ဖတ္ေလ့ရွိသည္၊ ထုုိလူမ်ားထဲတြင္ မကၽြတ္မလြတ္သူမ်ား နာနာဘာဝမ်ား ပါေလမလားဆုုိၿပီး က်ေနာ္ရွာၾကည့္သည္၊ လူမ်ား၏ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္အၾကည့္မ်ားကုုိသာ ျပန္ရသည္၊ ကုုိယ္တစ္ေယာက္ထဲ ႐ွိေနတုုန္းတစ္ေယာက္ေယာက္ ဝင္လာလွ်င္္ ၾကက္သီးေတာင္ထသြားသည္ နာနာဘာဝမ်ားလား ဘာရယ္မဟုုတ္ဝထၳဳဖတ္ၿပီး စြဲမိျခင္းျဖစ္သည္၊ ခင္စန္းဝင္းတစ္ေယာက္လည္း ထုိသုိ႔စြဲေနႏုိင္သည္ စဥ္းစားရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
မနက္ ၇ နာရီေလာက္မွာႏူိးသည္၊ ေမာင္စုိး၊ ျမဝင္းႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႔သုံးေယာက္ အာလ္ဂ်ဳးနီး ေစ်းထဲတြင္ ေကာ္ဖီေသာက္ ပလာတာဆင္းစားျဖစ္သည္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ နည္းနည္းစပ္စုၾကည့္ရာ တထပ္ထဲေန တရုတ္အဘုိးႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္သည္၊ ေမာင္းစုိးတုိ႔မဝယ္ခင္ တရုတ္မိသားစု ၅ေယာက္ေနေၾကာင္း မိသားစုမွာ ခဏခဏ စကားမ်ားၾကေၾကာင္း၊ ဒီအိမ္သူတုိ႔နဲ႔မကုိက္၍ ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ ေရာင္းခ်င္ေၾကာင္းဆုိသည္၊ မူလအိမ္ရွင္မ်ားမွာ တမီးလ္ကုလားမိသားစုျဖစ္ၿပီး အနည္းဆုံးလူဆယ္ေယာက္ေလာက္ေနေၾကာင္းေျပာျပသည္၊ တမီးလ္အဖြားႀကီးတစ္ေယာက္ ထုိတုိက္ခန္းတြင္ဆုံးခဲ့ေၾကာင္း ထပ္ေျပာျပသည္၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ကုိျပန္ေမးသည္၊ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးေမးၾကည့္တာပါ၊ စကၠဴေလးဘာေလးမီးရႈိ႕ေပါ့လုိ႔ေမာင္စုိးကုိ အဖုိးႀကီးကတုိက္တြန္းသည္၊ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး မလုိပါဘူးဟု က်ေနာ္တုိ႔ျပန္ေျဖလုိက္သည္။
ဝါရွင္တန္႐ုုံးခြဲသုုိ႕ေရာက္ေသာအခါ ထုုိရုုံးမွသန္႔စင္ခန္းသည္လည္း ေတာ္ေတာ္သားနားသည္ အိမ္သာကုုိ က်ားမခြဲထားေသာ္လည္း သန္႔စင္ခန္းက က်ားမ တူတူအသုုံးျပဳၾကသည္ အမ်ဳိးသမီမ်ားသည္ ထုုိအခန္းတြင္ မိတ္ကပ္ႏူတ္ခမ္းနီလိမ္း သူတုုိ႔၏ အဖုုအ႐ြအတုုမ်ားကုုိ ေနသားၾကေအာင္ ျပဳျပင္ရာ ေနရာျဖစ္သည္၊ ေယာက္်ားမ်ားအတြက္ ေခါင္းဖီး စာအုုပ္ထုုိင္ဖတ္ေလ့ရွိသည္၊ ထုုိလူမ်ားထဲတြင္ မကၽြတ္မလြတ္သူမ်ား နာနာဘာဝမ်ား ပါေလမလားဆုုိၿပီး က်ေနာ္ရွာၾကည့္သည္၊ လူမ်ား၏ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္အၾကည့္မ်ားကုုိသာ ျပန္ရသည္၊ ကုုိယ္တစ္ေယာက္ထဲ ႐ွိေနတုုန္းတစ္ေယာက္ေယာက္ ဝင္လာလွ်င္္ ၾကက္သီးေတာင္ထသြားသည္ နာနာဘာဝမ်ားလား ဘာရယ္မဟုုတ္ဝထၳဳဖတ္ၿပီး စြဲမိျခင္းျဖစ္သည္၊ ခင္စန္းဝင္းတစ္ေယာက္လည္း ထုိသုိ႔စြဲေနႏုိင္သည္ စဥ္းစားရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
မနက္ ၇ နာရီေလာက္မွာႏူိးသည္၊ ေမာင္စုိး၊ ျမဝင္းႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႔သုံးေယာက္ အာလ္ဂ်ဳးနီး ေစ်းထဲတြင္ ေကာ္ဖီေသာက္ ပလာတာဆင္းစားျဖစ္သည္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ နည္းနည္းစပ္စုၾကည့္ရာ တထပ္ထဲေန တရုတ္အဘုိးႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္သည္၊ ေမာင္းစုိးတုိ႔မဝယ္ခင္ တရုတ္မိသားစု ၅ေယာက္ေနေၾကာင္း မိသားစုမွာ ခဏခဏ စကားမ်ားၾကေၾကာင္း၊ ဒီအိမ္သူတုိ႔နဲ႔မကုိက္၍ ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ ေရာင္းခ်င္ေၾကာင္းဆုိသည္၊ မူလအိမ္ရွင္မ်ားမွာ တမီးလ္ကုလားမိသားစုျဖစ္ၿပီး အနည္းဆုံးလူဆယ္ေယာက္ေလာက္ေနေၾကာင္းေျပာျပသည္၊ တမီးလ္အဖြားႀကီးတစ္ေယာက္ ထုိတုိက္ခန္းတြင္ဆုံးခဲ့ေၾကာင္း ထပ္ေျပာျပသည္၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ကုိျပန္ေမးသည္၊ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးေမးၾကည့္တာပါ၊ စကၠဴေလးဘာေလးမီးရႈိ႕ေပါ့လုိ႔ေမာင္စုိးကုိ အဖုိးႀကီးကတုိက္တြန္းသည္၊ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး မလုိပါဘူးဟု က်ေနာ္တုိ႔ျပန္ေျဖလုိက္သည္။
ျမဝင္းက တစ္ခါကဝိဇၨာလုိင္းလုိက္ေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါး စကၤာပူလာတုန္းက ဘြန္ေလးကအိမ္တစ္အိမ္ႏွင့္ ဒီဆင္းမ္းဒရုိက္က အိမ္ေတြမွာတည္းသည္၊ ဆရာေတာ္က စကၤာပူတြင္ မကၽြတ္မလြတ္တဲ့သူေတြမ်ားသည္ဆုိ၏၊ အာလ္ဂ်ဳးနီးပတ္ဝန္းက်င္ ရထားလမ္းေအာက္တြင္ ေနထုိင္ေနေသာ ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ား အမ်ားအျပားပင္ဟုဆုိသည္၊ ဒါေၾကာင့္ မေလးေတြေခါစာပစ္ရင္ ကလန္းဘက္လာပစ္ၾကသည္ဟုသူထင္သည္ဆုိ၏၊ ျမဝင္းကဆက္၍ တစ္ခါက ျမန္မာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ညပုိင္းမွအလုပ္ျပန္ရသည္ ေနာက္ဆုံးရထားအျမဲစီးေလ့ရွိသည္၊ သူေနသည္အိမ္က အာလ္ဂ်ဳးနီးအေက်ာ္ ပါရာေလဘာဘက္မွာ၊ အာလ္ဂ်ဳးနီးဘူတာကလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ရသည္၊ တစ္ေန႔သူအျပန္ သူေနာက္က အေဖၚအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးပါလာ၍ ေအးေအးေဆးေဆးပင္ လမ္းတဝက္ေရာက္ေသာအခါ အသံတိတ္သြားသျဖင့္ လွည့္ၾကည့္မိရာ ဘယ္သူမွမရွိလူသူကင္းလွ်က္ရွိသည္၊ ဒီလမ္းကေလးကား တေျဖာင့္တည္း ေဘးသုိ႔ထြက္သြားႏုိင္ေသာ အေျခအေနမရွိ၊ ၾကက္သီးေတြထ ေအးစက္စက္ျဖစ္လာ၍ အေျပးပင္ ေနသည့္အိမ္ေအာက္ကုိေရာက္သြားေတာ့သည္၊ ဓါတ္ေလွခါး တစ္ေယာက္ထဲမစီးရဲေတာ့သျဖင့္ အတူေနအခန္းေဖၚကုိေအာက္သုိ႔ ေခၚကာအကူအညီေတာင္းရသည္။ က်ေနာ္က ေမာင္စုိးကုိ မင္းမိန္းမမက္တာက ျဖဴျဖဴဝဝျပဲျပဲ ေသသြားတာကမဲမဲ ေသၿပီးမွ အေရာင္ေျပာင္းရင္ေတာ့မသိ၊ ျမဝင္းေပါက္ကရေျပာတတ္တယ္ နားမေယာင္နဲ႔လုိ႔ သတိေပးလုိက္ရသည္။
ျမဝင္း၏ေၾကာက္တတ္သူကုိ ျဖဲေခ်ာက္သည္မ်ားကုိနားေထာင္ၿပီး၊ က်ေနာ္တုိ႔ တုိက္ခန္းေပၚျပန္တက္ခဲ့ၿပီး အိမ္ကုိ ပတ္ၾကည့္ၾကသည္၊ ရီႏူိေဗးရွင္းလုပ္တုန္းက မင္းတုိ႔မလုပ္ပဲ ခ်န္ထားတာ ဘာရွိသလဲလုိ႔ေမးလုိက္မိသည္၊ အကုန္လုံးျပင္တယ္ မီးဖုိကုိေတာ့ မျပင္ပဲ အျပင္က ေဖၚမုိက္ကာ ကုိပဲခ်ိန္းလုိက္သည္ဆုိ၏၊ ခင္စန္းဝင္းက ဒီတစ္ညလာအိပ္ၿပီးၾကည့္ေပးရန္ ထပ္ေျပာသျဖင့္ က်ေနာ္ေရာ ျမဝင္းပါ သူငယ္ခ်င္းေတြ အလုိက်တစ္ညထပ္အိပ္ၾကည့္မည္ဟု သေဘာတူလုိက္သည္၊ ဒီညေတာ့ ရွစ္နာရီေလာက္မွာ မင္းဆီငါတုိ႔လာမယ္လုိ႔ ေမာင္စုိးကုိေျပာၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔ထြက္လာခဲ့သည္။
ည ရွစ္နာရီေလာက္က်ေနာ္တုိ႔ ျပန္ေရာက္လာသည္၊ ခင္စန္းဝင္းက လက္ဖက္သုပ္ ေရေႏြးၾကမ္းလုပ္ထားေပးသည္၊ ကုိးနာရီေက်ာ္ေတာ့ ခင္စန္းဝင္းနဲ႔ ကေလးဝင္အိပ္ၾကသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔သုံးေယာက္ေတာ့ တီဗီြၾကည့္ကာ ေပါက္ကရထုိင္ေျပာေနၾကဆဲျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္က ျမဝင္းမိန္းမသည္ Facebook ႏွင့္ blog addict ျဖစ္္ေနသည္ တစ္ခ်ိန္လုံး ဖဘထဲ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ ျမဳပ္ေနသည္၊ ကုိယ္ေယာက္်ားေတာင္ စိတ္ဝင္းစားရဲ႕လားမသိဘူး၊ ရုတ္တရက္ေသသြားရင္ ဖဘ သရဲ ဘေလာ့ဂ္သရဲ ျဖစ္ေနဦးမည္ဟုထည့္လုိက္သည္၊ ေဟ့ေကာင္မင္းေပါက္ကရ မေျပာနဲ႔ နိမိတ္မရွိနမာမရွိ မင္းကြာ ျမဝင္းေဒါသေတြထြက္ေနသည္၊ က်ေနာ္ကမယုံရင္ ခု မင္းမိန္းမဆီ ဖုန္းဆက္ၾကည့္ ဖဘႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ။
ျမဝင္းကလဲကြာ ဒီေကာင္က စြဲလန္းတာကုိ ဥပမာေပးတာပါ၊ ေမာင္စုိးက ဝင္ေျပာၿပီး ဆက္ေျပာျပန္သည္ လူဆုိတာ ေသတတ္ဘုိ႔အေရးႀကီးတယ္ စြဲလန္းလြန္းရင္ မေကာင္းဘူ၊ ဘေလာ့ဂင္းကုိစြဲလန္းၿပီးေသသြားပါၿပီတဲ့၊ အဲဒီ့အစြဲေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္သရဲ ျဖစ္ေရာ ေသလုိ႔ေသမွန္းမသိပဲ၊ ေရာက္လာပါသည္ ဖတ္လုိ႔ေကာင္းပါတယ္လုိ႔ လုိက္မန္႔ရင္မန္႔ေနမယ္၊ C Box ထဲဝင္ၿပီး ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူးလား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေျမာက္ အစစ္လားအတုလား လုပ္ရင္လုပ္ေနမယ္၊ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ မေျပာႏုိင္ဘူး၊ ေမာင္စုိးေျပာတာရပ္လုိက္ေတာ့ ျမဝင္းတစ္ေယာက္ စိတ္နည္းနည္းေျပသြားၿပီျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္ကဆက္ၿပီး ဘေလာ့ဂ္သရဲမွန္းမသိပဲ အိမ္လာလည္ပါ၊ ဘာခ်က္ေကၽြးမယ္ ဘာလုပ္ေပးမယ္လုပ္မိလုိ႔ ဟုိကေရာက္လာရင္ တစ္စုံတစ္ရာက အနားမွာ ရွိေနသလုိခံစားေနရဦးမယ္ ၾကက္သီးေတြထလုိ႕၊ ေမာင္စုိးက မင္းငါ့ဘက္လွည့္လာၿပီ၊ အိပ္ၾကရေအာင္ကြာ ၁၂ နာရီေက်ာ္ၿပီ၊ က်ေနာ္တုိ႔လည္းဝင္အိပ္လုိက္ၾကသည္။
အသက္ရႈျပင္းျပင္းသံ တစ္ခုေၾကာင့္ က်ေနာ္လန္႔ႏုိးလာသည္၊ က်ေနာ္ေတြ႔လုိက္ရသည္မွာ လက္ဖဝါးႏွစ္စုံ က်ေနာ့္ေပၚမွာ၊ ပုိလန္႔သြားသည္ ေသခ်ာၾကည့္လုိက္ေတာ့ ျမဝင္း၏လက္ႏွစ္စုံ ဒီေကာင္သူ႔မိန္းမကုိေျပာလုိ႔ လုပ္ၾကံတာလား၊ ေဟ့ေကာင္ လုိ႔ေျပာၿပီး သူ႔လက္ေတြကုိတြန္းဖယ္လုိက္သည္၊ ျမဝင္းက ‘ေဟ့ေကာင္တုိးတုိး မင္းကုိႏိူးမလုိ႔လုပ္ေနတာ’ ‘ဘာေၾကာင့္လဲ’ ‘ေျခသံၾကားလုိ႔ ေသခ်ာေအာင္ထပ္ေစာင့္ေနတာ ထပ္ၾကားတာနဲ႔ မင္းကုိႏိူးရေအာင္ လက္ကုိ standby ထားထားတာ၊’ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ျငိမ္ၿပီး အသံကုိနားစြင့္ေနၾကသည္၊ ခဏၾကာ ျမဝင္းက ေဟ့ေကာင္းၾကားလား၊ ၾကားၿပီ၊ ေျခသံ ခပ္ျပင္းျပင္းေျခသံ၊ ေသခ်ာနားစုိက္ေထာင္လုိက္သည္ ငါတုိ႔ၾကမ္းကလာတာ မဟုတ္ဘူး၊ အေပၚထပ္ကျဖစ္ႏုိင္တယ္ က်ေနာ္ေျပာလုိက္ရာ၊ ျမဝင္းၾကမ္းကုိနားနဲ႔ကပ္နားေထာင္လုိက္သည္ ေနာက္ၿပီးဟုတ္တယ္လုိ႔ ဆုိလုိက္သည္၊ ေျခသံကေတာ့ေပ်ာက္သြားၿပီျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္က အေပၚထပ္ကျဖစ္ဘုိ႔မ်ားတယ္ မွတ္ခ်က္ေပးလုိက္သည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အခန္းျပင္ဘက္ထြက္ကာ မီးမဖြင့္ပဲ အိမ္ကုိတစ္ပတ္ပတ္လုိက္ၾကသည္၊ ဘာထူးျခားမႈမွမရွိ၊ အခန္းထဲျပန္ဝင္က ေျခသံကုိေစာင့္ဆုိင္းရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေတာ့သည္။
မနက္ရွစ္နာရီမွာႏုိးသည္ ျမဝင္းကုိပါႏူိးလုိက္သည္၊ ေမာင္စုိးလဲအိပ္တုန္း ခင္းစန္းဝင္းနဲ႔ သမီးေလးကႏုိးေနၾကၿပီး ဘုရားရွိခုိးေနၾကသည္၊ ခဏေနၾကာသမီးေလးရဲ႕ ေမတၱာပုိ႔သံၾကားရသည္ လုံးဝပါဠိလုိဆုိသည္ သမီးေလးသည္ တနဂၤေႏြေန႔မ်ားတြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဘုရားစာ ျမန္မာစာ သင္ေနသည္၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ ေမတၱာပုိ႔ကုိ အသံေနအသံထားနဲ႔ ရြတ္ဆုိေနသည္မွာ နားေထာင္လုိ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္း၏၊ က်ေနာ္သည္ေတာ္ေတာ္ညံ့သည္ ထုိ ေမတၱာပုိ႔ကုိ ထုိင္ဝမ္၊ မေလးရွားႏွင့္ အိႏိၵယမွာ ၾကားခဲ့စဥ္က တီးလုံးေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္နားေထာင္ေကာင္း အဓိပၸါယ္ရွိလုိက္တာဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္ ေနာက္မွ ကုိယ့္ျမန္မာျပည္ကလာမွန္းသိရသည္၊ ေဟာင္ေကာင္မွာ ေဖ့ေဝါင္းရြတ္ဆုိတာကုိ သြားနားေထာင္စဥ္ စာတမ္းထုိးမွာ ေၾသာ္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ ေမတၱာ ပုိ႔မွန္း သိရသည္၊ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္သူက ဦးစပ္ထြန္းမွတ္ဝင္းျဖစ္သည္။
ေမာင္စုိးႏုိးလာေတာ့ နံနက္စာ ထမင္းေၾကာ္ ေကာ္ဖီ စားေသာက္ရင္း ေရွ႕လုပ္ရမည္မ်ားကုိ တုိင္ပင္ၾကသည္၊ ဟုိေန႔ညႏွင့္ မေန႔ညက က်ေနာ္တုိ႔ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ခဲ့သည္မ်ားကုိ သူတုိ႔ကုိျပန္မေျပာေတာ့၊ မီးဖုိကုိ ဖ်က္ပစ္ၿပီး အသစ္ျပန္လုပ္ရန္၊ တစ္ပတ္အတြင္း အၿပီးအစီးလုပ္ရန္၊ ဘုန္းႀကီးျပန္ပင့္ၿပီး ရြတ္ဖတ္သရဇၩယ္ရန္တုိ႔ျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္က ဘုန္းႀကီးပင့္တာဝန္ယူလုိက္သည္၊ စကၤာပူတြင္ က်ေနာ္သိေသာ တစ္ေက်ာင္းတည္းေသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွပင္ပင့္ရမည္ျဖစ္သည္၊ ဘုန္းႀကီးအနည္းဆုံးသုံးပါးရေအာင္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးထံအပူကပ္ရေပေတာ့မည္။ လာမည့္ စေနေန႔တြင္ လုပ္ၾကရန္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္ၾကေတာ့သည္။
ဘုန္းႀကီးသြားပင့္ရင္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေခါင္းေလာင္းေလးေတြ႔ရသည္ တိဘက္ေခါင္းေလာင္းေလးျဖစ္ၿပီး အမွ်ေဝရန္တြင္အသုံးဝင္မည္ျဖစ္သည္ ေၾကးစည္အစားသုံးႏုိင္သည္၊ ဘုန္းႀကီးဆီက တစ္ခါထဲထုိေန႔အတြက္ငွါးခဲ့သည္၊ ဆရာေတာ္ကတီးနည္းပါ သင္ေပးလုိက္သည္၊ အမွ်ေဝသည္ကုိသိဘုိ႔ လုိသည္မဟုတ္လား၊ မီးဖုိအသစ္ ေလးရက္ထဲနဲ႔ၿပီးသြားသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ စေနေန႔သုိ႔ေရာက္လာသည္။
ဆရာေတာ္ႏွင့္ ဘုန္းႀကီးသုံးပါးႂကြလာသည္၊ သီရိလကၤာကဆရာေတာ္တစ္ပါး၊ မေလးရွား အီပုိးက ဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္သည္၊ ဤသုိ႔ျဖင့္ ဒီတုိက္ခန္းကုိ ဆရာေတာ္သုံးပါး ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္လုိက္ၾကသည္၊ အမွ်အတန္းေဝေသာအခါ က်ေနာ္က တိဘက္ေခါင္းေလာင္းႏွင့္လက္စြမ္းျပေတာ့သည္၊ ကေလးမ်ားအႀကိဳက္ျဖစ္ေနသည္၊ ကေလးေတြကုိစည္းရုံးကာ တစ္ခန္းဝင္တစ္ခန္းထြက္ စင္းဂလိပ္လုိ႔ အမွ်ေဝ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ရပါသည္၊
ျမဝင္း၏ေၾကာက္တတ္သူကုိ ျဖဲေခ်ာက္သည္မ်ားကုိနားေထာင္ၿပီး၊ က်ေနာ္တုိ႔ တုိက္ခန္းေပၚျပန္တက္ခဲ့ၿပီး အိမ္ကုိ ပတ္ၾကည့္ၾကသည္၊ ရီႏူိေဗးရွင္းလုပ္တုန္းက မင္းတုိ႔မလုပ္ပဲ ခ်န္ထားတာ ဘာရွိသလဲလုိ႔ေမးလုိက္မိသည္၊ အကုန္လုံးျပင္တယ္ မီးဖုိကုိေတာ့ မျပင္ပဲ အျပင္က ေဖၚမုိက္ကာ ကုိပဲခ်ိန္းလုိက္သည္ဆုိ၏၊ ခင္စန္းဝင္းက ဒီတစ္ညလာအိပ္ၿပီးၾကည့္ေပးရန္ ထပ္ေျပာသျဖင့္ က်ေနာ္ေရာ ျမဝင္းပါ သူငယ္ခ်င္းေတြ အလုိက်တစ္ညထပ္အိပ္ၾကည့္မည္ဟု သေဘာတူလုိက္သည္၊ ဒီညေတာ့ ရွစ္နာရီေလာက္မွာ မင္းဆီငါတုိ႔လာမယ္လုိ႔ ေမာင္စုိးကုိေျပာၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔ထြက္လာခဲ့သည္။
ည ရွစ္နာရီေလာက္က်ေနာ္တုိ႔ ျပန္ေရာက္လာသည္၊ ခင္စန္းဝင္းက လက္ဖက္သုပ္ ေရေႏြးၾကမ္းလုပ္ထားေပးသည္၊ ကုိးနာရီေက်ာ္ေတာ့ ခင္စန္းဝင္းနဲ႔ ကေလးဝင္အိပ္ၾကသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔သုံးေယာက္ေတာ့ တီဗီြၾကည့္ကာ ေပါက္ကရထုိင္ေျပာေနၾကဆဲျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္က ျမဝင္းမိန္းမသည္ Facebook ႏွင့္ blog addict ျဖစ္္ေနသည္ တစ္ခ်ိန္လုံး ဖဘထဲ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ ျမဳပ္ေနသည္၊ ကုိယ္ေယာက္်ားေတာင္ စိတ္ဝင္းစားရဲ႕လားမသိဘူး၊ ရုတ္တရက္ေသသြားရင္ ဖဘ သရဲ ဘေလာ့ဂ္သရဲ ျဖစ္ေနဦးမည္ဟုထည့္လုိက္သည္၊ ေဟ့ေကာင္မင္းေပါက္ကရ မေျပာနဲ႔ နိမိတ္မရွိနမာမရွိ မင္းကြာ ျမဝင္းေဒါသေတြထြက္ေနသည္၊ က်ေနာ္ကမယုံရင္ ခု မင္းမိန္းမဆီ ဖုန္းဆက္ၾကည့္ ဖဘႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ။
ျမဝင္းကလဲကြာ ဒီေကာင္က စြဲလန္းတာကုိ ဥပမာေပးတာပါ၊ ေမာင္စုိးက ဝင္ေျပာၿပီး ဆက္ေျပာျပန္သည္ လူဆုိတာ ေသတတ္ဘုိ႔အေရးႀကီးတယ္ စြဲလန္းလြန္းရင္ မေကာင္းဘူ၊ ဘေလာ့ဂင္းကုိစြဲလန္းၿပီးေသသြားပါၿပီတဲ့၊ အဲဒီ့အစြဲေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္သရဲ ျဖစ္ေရာ ေသလုိ႔ေသမွန္းမသိပဲ၊ ေရာက္လာပါသည္ ဖတ္လုိ႔ေကာင္းပါတယ္လုိ႔ လုိက္မန္႔ရင္မန္႔ေနမယ္၊ C Box ထဲဝင္ၿပီး ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူးလား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေျမာက္ အစစ္လားအတုလား လုပ္ရင္လုပ္ေနမယ္၊ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ မေျပာႏုိင္ဘူး၊ ေမာင္စုိးေျပာတာရပ္လုိက္ေတာ့ ျမဝင္းတစ္ေယာက္ စိတ္နည္းနည္းေျပသြားၿပီျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္ကဆက္ၿပီး ဘေလာ့ဂ္သရဲမွန္းမသိပဲ အိမ္လာလည္ပါ၊ ဘာခ်က္ေကၽြးမယ္ ဘာလုပ္ေပးမယ္လုပ္မိလုိ႔ ဟုိကေရာက္လာရင္ တစ္စုံတစ္ရာက အနားမွာ ရွိေနသလုိခံစားေနရဦးမယ္ ၾကက္သီးေတြထလုိ႕၊ ေမာင္စုိးက မင္းငါ့ဘက္လွည့္လာၿပီ၊ အိပ္ၾကရေအာင္ကြာ ၁၂ နာရီေက်ာ္ၿပီ၊ က်ေနာ္တုိ႔လည္းဝင္အိပ္လုိက္ၾကသည္။
အသက္ရႈျပင္းျပင္းသံ တစ္ခုေၾကာင့္ က်ေနာ္လန္႔ႏုိးလာသည္၊ က်ေနာ္ေတြ႔လုိက္ရသည္မွာ လက္ဖဝါးႏွစ္စုံ က်ေနာ့္ေပၚမွာ၊ ပုိလန္႔သြားသည္ ေသခ်ာၾကည့္လုိက္ေတာ့ ျမဝင္း၏လက္ႏွစ္စုံ ဒီေကာင္သူ႔မိန္းမကုိေျပာလုိ႔ လုပ္ၾကံတာလား၊ ေဟ့ေကာင္ လုိ႔ေျပာၿပီး သူ႔လက္ေတြကုိတြန္းဖယ္လုိက္သည္၊ ျမဝင္းက ‘ေဟ့ေကာင္တုိးတုိး မင္းကုိႏိူးမလုိ႔လုပ္ေနတာ’ ‘ဘာေၾကာင့္လဲ’ ‘ေျခသံၾကားလုိ႔ ေသခ်ာေအာင္ထပ္ေစာင့္ေနတာ ထပ္ၾကားတာနဲ႔ မင္းကုိႏိူးရေအာင္ လက္ကုိ standby ထားထားတာ၊’ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ျငိမ္ၿပီး အသံကုိနားစြင့္ေနၾကသည္၊ ခဏၾကာ ျမဝင္းက ေဟ့ေကာင္းၾကားလား၊ ၾကားၿပီ၊ ေျခသံ ခပ္ျပင္းျပင္းေျခသံ၊ ေသခ်ာနားစုိက္ေထာင္လုိက္သည္ ငါတုိ႔ၾကမ္းကလာတာ မဟုတ္ဘူး၊ အေပၚထပ္ကျဖစ္ႏုိင္တယ္ က်ေနာ္ေျပာလုိက္ရာ၊ ျမဝင္းၾကမ္းကုိနားနဲ႔ကပ္နားေထာင္လုိက္သည္ ေနာက္ၿပီးဟုတ္တယ္လုိ႔ ဆုိလုိက္သည္၊ ေျခသံကေတာ့ေပ်ာက္သြားၿပီျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္က အေပၚထပ္ကျဖစ္ဘုိ႔မ်ားတယ္ မွတ္ခ်က္ေပးလုိက္သည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အခန္းျပင္ဘက္ထြက္ကာ မီးမဖြင့္ပဲ အိမ္ကုိတစ္ပတ္ပတ္လုိက္ၾကသည္၊ ဘာထူးျခားမႈမွမရွိ၊ အခန္းထဲျပန္ဝင္က ေျခသံကုိေစာင့္ဆုိင္းရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေတာ့သည္။
မနက္ရွစ္နာရီမွာႏုိးသည္ ျမဝင္းကုိပါႏူိးလုိက္သည္၊ ေမာင္စုိးလဲအိပ္တုန္း ခင္းစန္းဝင္းနဲ႔ သမီးေလးကႏုိးေနၾကၿပီး ဘုရားရွိခုိးေနၾကသည္၊ ခဏေနၾကာသမီးေလးရဲ႕ ေမတၱာပုိ႔သံၾကားရသည္ လုံးဝပါဠိလုိဆုိသည္ သမီးေလးသည္ တနဂၤေႏြေန႔မ်ားတြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဘုရားစာ ျမန္မာစာ သင္ေနသည္၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ ေမတၱာပုိ႔ကုိ အသံေနအသံထားနဲ႔ ရြတ္ဆုိေနသည္မွာ နားေထာင္လုိ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္း၏၊ က်ေနာ္သည္ေတာ္ေတာ္ညံ့သည္ ထုိ ေမတၱာပုိ႔ကုိ ထုိင္ဝမ္၊ မေလးရွားႏွင့္ အိႏိၵယမွာ ၾကားခဲ့စဥ္က တီးလုံးေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္နားေထာင္ေကာင္း အဓိပၸါယ္ရွိလုိက္တာဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္ ေနာက္မွ ကုိယ့္ျမန္မာျပည္ကလာမွန္းသိရသည္၊ ေဟာင္ေကာင္မွာ ေဖ့ေဝါင္းရြတ္ဆုိတာကုိ သြားနားေထာင္စဥ္ စာတမ္းထုိးမွာ ေၾသာ္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ ေမတၱာ ပုိ႔မွန္း သိရသည္၊ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္သူက ဦးစပ္ထြန္းမွတ္ဝင္းျဖစ္သည္။
ေမာင္စုိးႏုိးလာေတာ့ နံနက္စာ ထမင္းေၾကာ္ ေကာ္ဖီ စားေသာက္ရင္း ေရွ႕လုပ္ရမည္မ်ားကုိ တုိင္ပင္ၾကသည္၊ ဟုိေန႔ညႏွင့္ မေန႔ညက က်ေနာ္တုိ႔ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ခဲ့သည္မ်ားကုိ သူတုိ႔ကုိျပန္မေျပာေတာ့၊ မီးဖုိကုိ ဖ်က္ပစ္ၿပီး အသစ္ျပန္လုပ္ရန္၊ တစ္ပတ္အတြင္း အၿပီးအစီးလုပ္ရန္၊ ဘုန္းႀကီးျပန္ပင့္ၿပီး ရြတ္ဖတ္သရဇၩယ္ရန္တုိ႔ျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္က ဘုန္းႀကီးပင့္တာဝန္ယူလုိက္သည္၊ စကၤာပူတြင္ က်ေနာ္သိေသာ တစ္ေက်ာင္းတည္းေသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွပင္ပင့္ရမည္ျဖစ္သည္၊ ဘုန္းႀကီးအနည္းဆုံးသုံးပါးရေအာင္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးထံအပူကပ္ရေပေတာ့မည္။ လာမည့္ စေနေန႔တြင္ လုပ္ၾကရန္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္ၾကေတာ့သည္။
ဘုန္းႀကီးသြားပင့္ရင္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေခါင္းေလာင္းေလးေတြ႔ရသည္ တိဘက္ေခါင္းေလာင္းေလးျဖစ္ၿပီး အမွ်ေဝရန္တြင္အသုံးဝင္မည္ျဖစ္သည္ ေၾကးစည္အစားသုံးႏုိင္သည္၊ ဘုန္းႀကီးဆီက တစ္ခါထဲထုိေန႔အတြက္ငွါးခဲ့သည္၊ ဆရာေတာ္ကတီးနည္းပါ သင္ေပးလုိက္သည္၊ အမွ်ေဝသည္ကုိသိဘုိ႔ လုိသည္မဟုတ္လား၊ မီးဖုိအသစ္ ေလးရက္ထဲနဲ႔ၿပီးသြားသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ စေနေန႔သုိ႔ေရာက္လာသည္။
ဆရာေတာ္ႏွင့္ ဘုန္းႀကီးသုံးပါးႂကြလာသည္၊ သီရိလကၤာကဆရာေတာ္တစ္ပါး၊ မေလးရွား အီပုိးက ဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္သည္၊ ဤသုိ႔ျဖင့္ ဒီတုိက္ခန္းကုိ ဆရာေတာ္သုံးပါး ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္လုိက္ၾကသည္၊ အမွ်အတန္းေဝေသာအခါ က်ေနာ္က တိဘက္ေခါင္းေလာင္းႏွင့္လက္စြမ္းျပေတာ့သည္၊ ကေလးမ်ားအႀကိဳက္ျဖစ္ေနသည္၊ ကေလးေတြကုိစည္းရုံးကာ တစ္ခန္းဝင္တစ္ခန္းထြက္ စင္းဂလိပ္လုိ႔ အမွ်ေဝ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ရပါသည္၊
"We share with you our Dana good things and donation.
You don't belong here anymore. Be free."
တူ ဝူ ဝူ ေခါင္းေလာင္းသံေပးလုိက္သည္၊
ဒီလုိနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေတြျပန္ႂကြသြားသည္၊ တစ္အိမ္လုံးလဲ လူရင္းေတြသာက်န္ရစ္ခဲ့သည္၊ ခင္စန္းဝင္းနဲ႔ေမာင္စုိးကေတာ့ သိမ္းဆည္းေရးေတြ လုပ္၍ အလုပ္မ်ားေနေလသည္၊ က်ေနာ္လည္း ပင္ပန္း၍ ထမင္းစားခန္းတြင္ထုိင္ကာ lemon tea တစ္ခြက္ေသာက္ေနမိသည္၊ ထုိအခ်ိန္တြင္ အိမ္ေရွ႕ကသမီးေလး ေခ်ာစု၏ ေမတၱာပုိ႔သံၾကားရသည္၊ သမီးေလးသည္ သူေန႔စဥ္လုပ္ရမည့္ အလုပ္ကုိ မပ်က္မကြက္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္ႏုိင္သည္။
You don't belong here anymore. Be free."
တူ ဝူ ဝူ ေခါင္းေလာင္းသံေပးလုိက္သည္၊
ဒီလုိနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေတြျပန္ႂကြသြားသည္၊ တစ္အိမ္လုံးလဲ လူရင္းေတြသာက်န္ရစ္ခဲ့သည္၊ ခင္စန္းဝင္းနဲ႔ေမာင္စုိးကေတာ့ သိမ္းဆည္းေရးေတြ လုပ္၍ အလုပ္မ်ားေနေလသည္၊ က်ေနာ္လည္း ပင္ပန္း၍ ထမင္းစားခန္းတြင္ထုိင္ကာ lemon tea တစ္ခြက္ေသာက္ေနမိသည္၊ ထုိအခ်ိန္တြင္ အိမ္ေရွ႕ကသမီးေလး ေခ်ာစု၏ ေမတၱာပုိ႔သံၾကားရသည္၊ သမီးေလးသည္ သူေန႔စဥ္လုပ္ရမည့္ အလုပ္ကုိ မပ်က္မကြက္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္ႏုိင္သည္။
“ဆေဗၶေဒဝါ ဆေဗၺမႏုဆာ ဆေဗၺဝိနိပါတိကာ
အေဝရာ ေဟာႏၱဳ ၊ အဗ်ာပစၥာ ေဟာႏၱဳ ၊ အနိဃာ ေဟာႏၱဳ၊ ဆုခိ အတာၱနံ ပရိဟရ ႏၱဳ ”
ေမာင္စုိးတုိ႔ ခင္စန္းဝင္းတုိ႔ထံမွ ဘာမွ်မၾကားရေတာ့ပါ၊ အခန္းႏွစ္ခန္းကုိ မိန္းကေလး ငါးေယာက္အားငွါးၿပီး အဆင္ေျပေနၾကသည္ဆုိ၏၊
ျမဝင္း ဇနီးသည္ သည္လည္း ဖဘႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ ရွိေနျမဲျဖစ္သည္။
အေဝရာ ေဟာႏၱဳ ၊ အဗ်ာပစၥာ ေဟာႏၱဳ ၊ အနိဃာ ေဟာႏၱဳ၊ ဆုခိ အတာၱနံ ပရိဟရ ႏၱဳ ”
ေမာင္စုိးတုိ႔ ခင္စန္းဝင္းတုိ႔ထံမွ ဘာမွ်မၾကားရေတာ့ပါ၊ အခန္းႏွစ္ခန္းကုိ မိန္းကေလး ငါးေယာက္အားငွါးၿပီး အဆင္ေျပေနၾကသည္ဆုိ၏၊
ျမဝင္း ဇနီးသည္ သည္လည္း ဖဘႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ ရွိေနျမဲျဖစ္သည္။
ေမတၱာျဖင့္ ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။
ၿပီးပါၿပီ။
တိဘက္ေခါင္းေလာင္း
24 comments:
ေရာက္လာပါသည္ ဖတ္လုိ႔ေကာင္းပါတယ္လုိ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ
ဘေလာ့ဂ္သရဲ
ဟူးးးးးး
ေမာလိုက္တာ ဦးေပါက္ေဖာ္ႀကီးေရ...
ရင္တမမနဲ႕ ဖတ္လိုက္ရတာ..မ်က္လံုးကို ၿပဴးေနတာပဲ..
မျမင္ရ မေတြ႕ရဘူး ဆိုေပမဲ႔ ဒါေတြ တကယ္ ရွိတယ္ဗ်။ ျပီးေတာ႔ ကိုယ္တိုင္ ျမင္ခ်င္ ေတြ႕ခ်င္ရင္လည္း ျဖစ္တာပါပဲ။ အႏၱရာယ္ ကင္းကင္းနဲ႔ ရွင္းရွင္း ျဖစ္သြားလို႔ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။
စကၤာပူေရာက္ရင္ အဲဒီအိမ္မွာ လာတည္းမယ္ ... :P ကုိဆုိဆီ။
အင္း..
ကြ်န္ေတာ္ ရွိေနတယ္ဆိုတာ လကၡံပါသည္။
ၾၾကံဳလဲၾကံဳဘူးခဲ ့ပါသည္။
ဘေလာ့ဂ္သရဲ... စီေဘာက္စ္ သရဲဆိုလို႔ နည္းနည္းေတာင္ ေက်ာခ်မ္းသြားတယ္... အဟီး...
အင္းးးးယူႏို့မွာေတာ့ မရွိေလာက္ဘူးထင္ရဲ့....။အာဂ်ူးနီး
မွာေနတဲ့ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ကို ေတာင္သတိရမိေသး။
ဘာမွေတာ့မဆိုင္ပါဘူး.....:)
ၿမဝင္းဇနီးကဘယ္သူပါလိမ္႕ မိတ္ဆက္ခ်င္လုိ႕.
အင္း ဖတ္ရင္းနဲ႔ ေက်ာခ်မ္းလိုက္တာ
မနက္မိုးလင္းခါနီး လာဖတ္တာဆိုေတာ႔
ၾကက္သီးထစရာ
ေဖ႔ဘြတ္သရဲ၊ ဘေလာဂ္႔သရဲဆိုလို႔ ရယ္မိေသးတယ္
ကိုယ္လည္း ဘေလာ႕ဂ္သရဲျဖစ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕ ေသရင္...
ဒီခါက် လာႏႈတ္ဆက္မယ္ေနာ္
လာလည္ပါတယ္.. ဖတ္လို႔ေကာင္းပါတယ္ လို႔ ေအာ္သြားမယ္ း)
ေသတတ္ဘုိ႔အေရးႀကီးတယ္၊ မကၽြတ္မလြတ္ေသာ သူေတြက ေနရာအနုံပါ။
စကၤာပူတြင္ မကၽြတ္မလြတ္တဲ့သူေတြမ်ားသည္ဆုိ၏၊ Min Min
က်ေနာ္ေတာ့ အဲဒီလိုမ်ဳိး ကူညီၿပီးသြားအိပ္ေပးဖို႔ေတာ့ မလြယ္ဘူး။
ဒါထက္သရဲက အေဖာ္လာအိပ္ေပးတဲ့လူေတြကို ေၾကာက္လို႔ အသံေတြေပ်ာက္သြားတာ ထင္တယ္။
သူတို႔ေျခာက္ရင္လည္း စာမ်က္နာေပၚ ေရာက္မွာ သိေနေတာ့ မေျခာက္ရဲတာေနမွာဗ်။
(ျမစ္က်ဳိးအင္း)
အမေလး....ကိုဆုိဆီေရ....အစကေနအဆုံးအထိ ဖတ္သြားလုိက္တာ အသက္ေတာင္မရွဴရဲသေလာက္ပဲ။ သရဲသာေၾကာက္တတ္တာ....သရဲေၿခာက္တဲ့ဇာတ္လမ္းေတာ့ စိတ္၀င္စားသလားမေမးနဲ႕....။ :D
သရဲလားလို႕ ဘာမွလဲမဟုတ္ပါလား
က်န္းမာပါေစမဂၤလာပါခင္ဗ်ာ-
ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းနဲ ့ကိုမဆံုးေစခ်င္သလိုလို-
စိတ္ထဲကရီခ်င္သလိုလို-
ဟဲဟဲဟဲ----ေၾကာက္ေတာ့ေၾကာက္သလိုလို--
ထပ္ျပီးေရးအံုးဗ်ာ-
သတိရွိလိုက္တာ ဓါတ္မီးနဲ့ေတာင္လိုက္ၾကည့္လိုက္ေသးတာဆိုေတာ့
တကယ္ရွိတာယံုတယ္ အမွန္ေတာ့သရဲကိုေၾကာက္ေပမဲ့ ျမင္လည္းျမင္ဖူးခ်င္မိတယ္။ ဟီးးးးးးးး
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး
ရင္တမမနဲ႔ ဖတ္သြားပါတယ္။ တရားနာ ေမတၱာပို႕လိုက္တာ ကြ်တ္လြတ္သြားတဲ႔ သေဘာနဲ႔တူတယ္ေနာ္။
ဘေလာ႔ဂ္သရဲေတာ႔ ေၾကာက္တယ္။
အင္ တကယ္ သရဲလား ? ? ?
City Hall MRT မွာလဲ ၾကားဘူးလိုက္တယ္
ဓာတ္ေလခါးထဲ ပါလာတာဆို
ေမတ္တာပို ့တဲ့သူကို မေခ်ာက္ဘူးလို ့ ေျပာျခင္တာလား . . .?
အင္း ဟုပ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီဘုန္းၾကီးေတြ သီလ ရိွလို ့သာ ကြ်တ္တာျဖစ္မယ္။
အဟုတ္လား တကယ္လား.. စိတ္စြဲလို႕လား...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္လို့ ေကာင္းတယ္..
ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ တကယ့္ သရဲအေၾကာင္းေရးပါလား …. L
ဘေလာ့သရဲေတာ့ ေၾကာက္တယ္။
ဖိုးခ်ဳိရဲ႕ မာလာေဆာင္က သရဲလိုျဖစ္ေနရင္ ဒုကၡ။ :)
ဖဘသရဲ ဘေလာ့သရဲ စီေဘာက္သရဲ ဂ်ီေတာ့ခ္သရဲ ကြန္မန္႔သရဲေတြကေတာ့ ေခတ္သစ္ သရဲေတြေနမွာေနာ္။ အဲဒါဆို ဘေလာ့ဂါ ဘုန္းႀကီးေတြ ေခၚၿပီး ကမၼ၀ါ ဖတ္ခိုင္းရမယ္။
အဲ ... ဂ်ီေတာ့ခ္သရဲဆိုလို႔ က်မတခါ ၾကံဳဖူးတာ ရွိေသးတယ္။ ရန္ကုန္မွာတုန္းက က်မအိမ္ကို အျမဲလာၿပီး အင္တာနက္သံုးေနက် သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ လူသတ္ခံရလို႔ ေသသြားၿပီးမွ သူကိုင္ေနက် ကြန္ပ်ဴတာမွာ သူ႔ဂ်ီေတာ့ခ္က အလိုလို ဆိုင္းအင္ျဖစ္ၿပီး ၀င္၀င္ေနတယ္။ ဆိုင္းေအာက္လုပ္ၿပီး စက္ကိုျပန္ပိတ္၊ ေနာက္တခါ ျပန္ဖြင့္တိုင္း အဲဒီအေကာင့္ႀကီး ၀င္၀င္ေနတုန္းပဲ။
ေျခာက္တာလား ဘာလားေတာ့ မသိဘူး။ အိပ္မက္လဲ ေပးေသးတယ္။ အီးးး ေရးေနရင္း ေက်ာခ်မ္းတယ္ ရပ္မွ။
အဟီး ေၾကာက္စရာၾကီး ..။
ၾကက္သီးထသြားတယ္..။
ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ဆိုရင္ေတာ့ မေၾကာက္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေျပာလိုက္လို ့ရွိရင္ ေၾကာက္ျပီး မသြားရဲေတာ့ဘူး။ ဒါေတြက မျမင္ရေပမယ့္ တကယ္ရွိတာ ထင္တာပါဘဲေလ။
လူပ်ိဳတုန္းက ၀ုဒ္လန္း အိမ္မွာေနတုန္း အခန္းမီးကုိ အတင္းလိုက္ပိတ္ တာၾကံဳဖူးတယ္။ ရွိနုိင္ပါတယ္။
Post a Comment