Sunday, April 18, 2010
ပံုၿပင္မဟုတ္တဲ့ ငါ့ရဲ႕မွတ္စု (ပဥၥမပုိင္း)
Thank you for loving me
For being my eyes when I couldn't see
For parting my lips when I couldn't breathe
Thank you for loving me
You pick me up when I fall down
You ring the bell before they count me out
If I was drowning you would part the sea
And risk your own life to rescue me, yeah
Lock the doors
Leave the world outside
All I've got to give to you
Are these five words when I
When I couldn't fly
Oh, you gave me wings
You parted my lips when I couldn't breathe
Thank you for loving me
Thank you for loving me
ဖြင့္ထားေသာ Bon Jovi ၏သီခ်င္းသံသည္၊ အျပင္ဘက္ ေထာင့္ဆံုးခံုတြင္ ထိုင္ေနေသာ က်မကို ညင္ညင္သာသာေလး ၾကားေစသည္၊ နစ္ေျမာသြားလိုက္ မသြားလိုက္နွင့္ စိတ္တုိ႔ိသည္ အေအးခ်မ္းဆံုး အေျခအေနမွာရွိသည္၊ ပူတင္း စားလို ့ကုန္သြားေသာ္လည္း၊ sparkling apple juice ကို နည္းနည္းခ်န္ထားသည္၊ ရဲလင္းေအာင္ကို ေစာင့္ရန္အတြက္ျဖစ္သည္၊ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ အသစ္စသည့္ အခ်ိန္ ရဲလင္းေအာင္ ေရာက္လာသည္၊
‘ေအးကြာ ငါနည္းနည္း ေနာက္က်သြားတယ္၊’
‘ရပါတယ္၊ ထိုင္ နင္ဘာေသာက္မလဲ၊’
‘ေတာ္ၿပီရတယ္၊’
‘တစ္ခုခု ေသာက္ပါ၊ အရင္လိုေနလို ့လား၊ ဘီယာ လား၊’
‘မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါဆိုလဲ ေကာ္ဖီ မွာမယ္၊’
က်မ ေကာ္ဖီ မွာေပးလိုက္သည္၊ ရဲလင္းေအာင္ကို က်မေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္၊ ဝတ္ေနက်မဟုတ္ေသာ ရွပ္လက္တို အနက္ေရာင္ၾကပ္ၾကပ္၊ လည္ပင္းမွာလည္း ဆြဲႀကိဳးနဲ႔ ရက္အင္ဒီယန္းပံုစံ၊ ေဘာင္းဘီကလည္း လီဗြဳိင့္၊ နုထားတာလား၊ နာရီကလည္း က်မဝယ္ေပးထားေသာ နာရီ မဟုတ္ေတာ့ေခ်၊ ဆံပင္ကလည္း ဂ်ယ္မ်ားမ်ားနဲ႔ အေပၚေထာင္ဖီးထားသည္၊ ဆံပင္ညုပ္ဆိုင္က ေကာင္ေလးေတြပံုစံ ျမင္ေယာင္လိုက္သည္၊ ေၾသာ္ ငါ့ရဲလင္းေအာင္ မဟုတ္ေတာ့ပါလား၊ သူ က်မကို ေသခ်ာမၾကည့္ေပ၊ ဆိုင္အခင္းအက်င္းေတြကို လိုက္ၾကည့္သေယာင္္နဲ႔ ဆိုင္ထဲဘက္ကို ၾကည့္ေနသည္၊
က်မကပဲ၊ ‘ငါတုိ႔ စကားေျပာရေအာင္ ရဲလင္း၊ ေကာ္ဖီသူတုိ႔ လာပို ့လိမ့္မယ္၊’
‘ေအးပါ၊’
‘နင္ကို ငါဖုန္းနွင့္ေျပာထားၿပီးၿပီ၊’ ‘sms ေတြလဲ forward လုပ္ထားတယ္၊ နင္က ေအးေအးေဆးေဆး အျပင္မွာ ေျပာမယ္ဆိုလို႔၊’
‘ဟုတ္တယ္၊’ ‘ပထမဦးဆံုး ငါ နင့္ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္၊’ ‘တာရာ့ ကိုယ္စားလည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္၊’
‘ေနပါဦး နင္ကငါ့ကို ဘာလို႔ ေတာင္းပန္ရသလဲ၊’
‘ငါအမွားလုပ္မိတယ္ထင္လို႔ပါ၊’
‘လုပ္မိတာလား၊’ ‘လုပ္မိတယ္လို႔ထင္တာလား ရဲလင္းေအာင္၊’
‘ထားပါေတာ့ေလ၊ ေတာင္းပန္တာေတာ့ ဟုတ္္ၿပီ ေရွ ့ဆက္ဘာလုပ္မလဲ၊’
က်မကလိုရင္းပဲ သိခ်င္ေနသည္၊ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ျပန္ထိန္းလိုက္သည္၊
‘ငါအမွားလုပ္ခဲ့ပါတယ္၊’ ‘ငါ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ျပန္လုပ္ခ်င္တယ္၊’
‘ရဲလင္း၊ နင္နဲ႔ ငါနဲ႔ဟာ ခ်စ္သူေတြ ဘဝကေန လက္ထပ္ခဲ့တာ၊ နင္အတူတူ ေနခ်င္လွၿပီဆိုလို႔ ငါျပန္ခဲ့တယ္၊ နင္လိုက္ခဲ့ပါဆိုလို႔ ငါဒီေရာက္လာတယ္၊ ငါ ငယ္က်ိိဳးငယ္နာေတြ မေဖၚခ်င္ဘူး ရဲလင္းေအာင္၊
လင္မယားဆိုတာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းရွိရတယ္၊ မႀကိဳက္ရင္ မႀကိဳက္ဘူး၊ ႀကိဳက္ရင္ ႀကိဳက္တယ္၊ အေလ်ွာ့အတင္းလဲရွိရတယ္၊ တင္းတုန္းကတင္းေနၿပီး ကိုယ္ေလ်ွာ့ရမဲ့ အခ်ိန္ၾကေတာ့၊ ထြက္ေျပးသြားတာ၊’
‘ငါ နားလည္ပါတယ္၊ ငါကို အခ်ိန္တစ္ခုေပးပါ၊’
‘ဘာအတြက္အခ်ိန္ေပးရမွာလဲ ရဲလင္းေအာင္၊ နင္ဘာလုပ္မွာလဲ၊ နင္ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ၊ ငါလိုခ်င္တာအဲဒါပဲ ရဲလင္းေအာင္၊’
‘ဟုတ္တယ္၊ အဲဒီအတြက္ပဲ၊ ငါတုိ႔ နွစ္ေယာက္ အတြက္၊ အဆင္အေျပဆံုး၊ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ငါျပန္ျပင္မလို႔၊ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ငါရွင္းမျပခ်င္ေတာ့ဘူး၊ နင္ဘက္က နွစ္ေယာက္ အတြက္ပဲဆိုေပမဲ့၊ ငါအတြက္ေတာ့ သံုးေယာက္ျဖစ္ေနတယ္၊ အဲဒီအတြက္ ငါကို အခ်ိန္တစ္ခုေပးပါ၊’
‘တစ္စံုတစ္ရာေသာ အတိုင္းအတာ အထိပဲ ရဲလင္းေအာင္၊ နင္လဲသိမွာပါ အခ်ိန္ဆြဲလို႔ မရဘူးဆိုတာ၊ တစ္ပတ္လား၊ တစ္လ လား၊’
စိတ္ထဲမွာေတာ့ နင္ျပန္ျပင္ခ်င္တယ္၊ ျပန္ျပင္လို႔ေကာ ရနိုင္ဦးမလား၊ ေျပာေနမိသည္၊
‘တစ္လေလာက္ေတာ့ ငါကို အခ်ိန္ေပးပါ၊’
‘ေအးေလ ဟိုဘက္ကလည္ ရွိေနေတာ့၊’
‘ငါဝမ္းသာပါတယ္၊ ငါကိုနားလည္ေပးတာ၊’
ရဲလင္းေအာင္ ခဏေလးရပ္ထားၿပီး၊ ‘ငါကိုအလိုလိုက္တာ ေနာက္ဆံုး နင္ပဲရွိတယ္ဆိုတာ၊’
‘အဲဒီလို မထင္လိုက္ပါနဲ႔ တစ္စံုတစ္ရာေသာ အတိုင္းအတာ အထိ လိုအပ္တယ္ ထင္လို႔ေပးလိုက္တာပါ၊ ငါလဲ ငါဘက္က ငါဘာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားရဦးမယ္မဟုတ္လား၊’
ခုထက္ထိ က်မမ်က္နွာကို မၾကည့္ေသးေခ်၊
က်မက ‘ေကာ္ဖီ ေသာက္လိုက္ဦး၊’
‘ေကာ္ဖီ ေသာက္ၿပီးရင္ ငါသြားေတာ့မယ္ေနာ္၊’ ရဲလင္းေအာင္ကဆိုသည္၊
က်မ ဘာမွျပန္မေျဖ၊ ‘ဒါနဲ႔ နင္အိမ္ျပန္လာဦးမွာလား၊’ ျပန္ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္၊
‘နွစ္ရက္ေလာက္ေန ငါျပန္လာပါမယ္၊’
‘ဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲဆိုတာ နင္ရွင္းျပဘို ့လိုတယ္လို ့ငါထင္တယ္၊’
‘ေအးပါ၊ ငါရွင္းျပပါမယ္၊ ခုေတာ့ ငါသြားလိုက္ဦးမယ္၊’
ရဲလင္းေအာင္ ထထြက္သြားသည္၊
ထြက္သြားေသာ ရဲလင္းေအာင္၏ ေနာက္သို ့လိုက္ၾကည့္ရင္း၊ ရဲလင္းေအာင္ေျပာင္းလဲေနၿပီကို က်မသိလိုက္သည္၊ ဆိုင္ထဲက သီခ်င္းသံေလးနွင့္အတူ က်မက်န္ရစ္ခဲ့သည္၊ သီခ်င္းက စီးခ်က္က်ႏိုင္လြန္းသည္။
Every move you make Every vow you break
Every smile you fake
Every claim you stake
I'll be watching you
Since you've gone I've been lost without a trace
I dream at night, I can only see your face
I look around but it's you I can't replace
I feel so cold and I long for your embrace
I keep calling baby, baby please...
Oh can't you see
You belong to me
How my poor heart aches
With every step you take
Every move you make
Every vow you break
Every smile you fake
Every claim you stake
I'll be watching you
Every move you make Every step you take
I'll be watching you
I'll be watching you
က်မ ဘဝမွာ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲ စရာေတြနဲ႔ပဲ ျဖစ္ေစရမယ္လို႔၊ အရင္ဘဝက ဘာမေကာင္းမူ႔ေတြမ်ား က်မျပဳခဲ့သလဲ၊ ဒီဘဝမွာေပးဆပ္စရာေတြပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ေျပာတဲ့ ဘုရားသခင္က ဒါေတြကို ဖန္တီးခဲ့ေလသလား၊ က်မ၏ ခ်စ္ရပါေသာ ခင္ပြန္းသည္ သည္ က်မဆီမွာမေပ်ာ္ေမြ႔ေတာ့၊ ေဝခြဲလို႔မရတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔ အေျဖမရွိေသးတဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ နွစ္ရက္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ခဲ့သည္၊ နွစ္ရက္ေလာက္ေန ငါျပန္လာပါမယ္၊ ဆိုတဲ့စကားကို ယံုၾကည္စြာျဖင႔္လည္း က်မေမ်ွာ္လင့္ေနသည္။
စိတ္မပါ၊ အမွားမ်ားစြာ လုပ္မိကာ အလုပ္ထဲမွာ မတည္ၿငိမ္ျဖစ္ေနတာထက္ စာရင္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ က်မခြင့္ သံုးရက္ယူလိုက္ပါသည္၊ သူ႔ရဲ႕ရွင္းလင္းခ်က္ကိုနားေထာင္ ကိုယ္ဘက္ကလည္း အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင ္ႀကိဳးစားၾကည့္မည္ ရည္ရြယ္ထားသည္၊ အခ်စ္နွင့္ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ က်မရဲ႕ကမာၻေလးမပ်က္ေအာင္ေပါ့၊ မွားခဲ့ဘူးၾကမွာပဲ ဘယ္လိုခြင့္လြတ္ေပးနိုင္ရမလဲဆိုတာ က်မ စဥ္းစားေနမိသည္၊
တစ္ရက္လည္းေရာက္မလာ၊
နွစ္ရက္လည္းေရာက္မလာ၊
သံုးရက္လည္းေရာက္မလာ၊
တစ္ပတ္တို႔ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ပါၿပီ၊…ရက္စက္လွခ်ည္လား ရဲလင္းေအာင္ရယ္၊
မနက္ျဖန္ဆို ရံုးျပန္တက္ရေတာ့မည္၊ က်မ ရဲလင္းေအာင္ကို ဖုန္းေခၚလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ လိုက္သြားလ်ွင္ ေကာင္းမလား၊ တစ္ခါလဲလိုက္သြားခဲ့ၿပီးၿပီ၊ အဲဒီ တာရာဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးဆီသြား၊ ရုပ္ရွင္ထဲမွာလို ဟဲ့ လင္ခိုးမ၊ ဘာညာေတြေျပာ ပါးသြားရိုက္ပစ္ရင္ ေကာင္းမလား၊ လားေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္၊ က်မ တကယ္ပါ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ၊ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ဖုန္းသံျမည္လာသည္၊ က်မဆီဖုန္းလာေနၿပီ၊ က်မ အျမန္ပဲ ကိုင္လိုက္မိသည္၊ ‘ဟလို၊ ဟလို၊’
‘ေဟ့ မိုးစႏၵာ ေကာင္မ နင္ကပုန္းေနတယ္ေပါ့ေလ၊’ ရင္းနွီးေသာ အသံ၊ က်မေမ်ွာ္ေနတဲ့သူမဟုတ္၊ ခင္ဝင္းၾကည္ သန္လ်ွင္က ငယ္သူငယ္ခ်င္းအရင္းဆံုး၊
‘ဟဲ့ ဘာတိတ္ေနတာလဲ၊ ငါ့အသံ မမွတ္မိဘူးလား၊’
‘မွတ္မိပါတယ္ ခင္ဝင္းၾကည္ရယ္၊ မေမ်ွာ္လင့္ထားေတာ့ ေၾကင္သြားတာ၊ ဘယ္တုန္းကေရာက္လဲ၊’
‘နင္ကလည္း အေၾကာင္းမၾကားဘာမၾကား၊’
‘ဘယ္တုန္းကေရာက္လဲမေမးနဲ႔၊ နင့္ဆီကိုေရာက္ေအာင္လာတာ ခုနင့္အိမ္ေအာက္မွာ၊ နီနီလဲပါတယ္၊’
ဟြန္း၊ ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား၊ ဘာလုပ္လို ့ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနခ်ိန္၊ ေျပာမနာဆိုမနာေတြ ေရာက္ခ်လာသည္။
ခင္ဝင္းၾကည္နွင့္ နီနီတို႔သည္၊ က်မ၏ အရင္းနီးဆံုး တြဲေဖၚတြဲဖက္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ အထက(၁) သန္လ်ွင္ထြက္မ်ား၊ ခင္ဝင္းၾကည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရြာက ျဖစ္ၿပီး၊ နီနီက ေရနံဝင္း တိုက္ႀကီးကုန္းကျဖစ္သည္၊ က်မအေၾကာင္း ကႀကီးမွအ အထိသိသည္၊ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်မဘာျဖစ္ေနသည္ သူတို႔မသိေပ။
အိမ္ေပၚေရာက္လာၾကၿပီး လာျဖစ္ပုံု၊ အလုပ္ရွာဘို႔အေၾကာင္း၊ သူတို႔အေၾကာင္းေတြကို က်မကိုေျပာျပေနသည္၊ အထိုက္အေလ်ွာက္နားေထာင္ရင္း ကူညီရမွာေပါ့ သူငယ္ခ်င္းတို႔ရယ္ ဟုေျပာမိသည္၊ ဒီလိုနဲ႔ က်မအလွည့္ေရာက္လာသည္၊ ရဲလင္းေအာင္အေၾကာင္း ေမးၾကသည္၊ ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြကို က်မဟန္ေဆာင္၍ မရပါ၊ က်မနွင့္ ရဲလင္းေအာင္ လက္ရွိအေျခအေနကို ေျပာျပလိုက္သည္၊ သူတို႔က်မဘက္မွ ခံျပင္းသြားၾကသည္၊ ခင္ဝင္းၾကည္က ဒီေကာင္ဘယ္မွာလဲ၊ ဟိုေကာင္မကိုလည္း ခုသြားရွင္းမယ္၊ နီနီက ခဏေနပါဦး ခင္ဝင္းၾကည္ရယ္၊ သူတို႔က လင္မယား ငါတို႔ေတြ ေအးေအးေဆးေဆး တိုင္ပင္ၿပီးလုပ္ၾကတာေပါ့ဟု ဝင္ထိန္းသည္၊ အလုပ္လာရွာတဲ့ သူေတြလည္း က်မ အပူမိေခ်ၿပီ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကို မ်က္ရည္ဝဲစြာ ရွင္းျပခဲ့ေပမဲ့၊ က်မမငိုခဲ့ပါ။
ညေတာ္ေတာ္ေလး မိုးခ်ဳပ္မွ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္သြားခဲ့သည္၊ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနၿပီလားဆိုလဲ က်မ မေျဖနိုင္၊ ဘယ္လိုခံစားေနရလဲလို႔ ေမးရင္လည္း က်မေရးခ်ျပလို႔မရပါ၊ ခံစားဘူးမွ သိၾကမွာပါ၊ က်မအႀကီးအက်ယ္ ခံစားေနရပါသည္၊ အိပ္ေဆးေသာက္ၿပီး အိပ္တဲ့အက်င့္ကို က်မတြန္းလွန္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္၊ မနက္ၾကအလုပ္ျပန္သြားမယ္စိတ္ကိုသြင္းၿပီ၊ ကင္းဆိုဒ္ ကုတင္ႀကီးေပၚ တစ္ေယာက္ထဲ ဟိုလွိမ့္ ဒီလွိမ့္နွင့္ စိတ္ေမာ လူေမာစြာ က်မအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါသည္။
ဒီေန႔အလုပ္ခ်ိန္ဘယ္လုိ ကုန္ဆုံးသြားလဲ က်မ မသိ၊ ရုံးဆင္းတာနဲ႔ အိမ္ကုိက်မတန္းျပန္ခဲ့သည္၊ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနသျဖင့္ က်မေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေရအရင္ခ်ိဳးလုိက္သည္၊ ၿပီးေနာက္ အိမ္ေရွ႔ထြက္လာျဖစ္သည္၊ ဧည့္စားပြဲေပၚတြင္ ေအဖုိးစာရြက္ႏွင့္ စာေရးထားတာေတြ႔ရသည္၊ ရဲလင္းေအာင္ေရးထားျခင္းျဖစ္သည္၊
မ ငါဒီေန႔အိမ္လာသြားတယ္၊ ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ယူသြားတယ္၊ ဒီည ညဆင္းမနက္ျဖန္ည လာခဲ့မယ္၊
က်မစိတ္ထဲမွာနည္းနည္းတင္းသြားသည္၊ ဖုန္းေခၚရင္ရတာပဲ၊ အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပမယ္ဆုိၿပီး ခုထက္ထိဘာမွာျဖစ္မလာေသး၊ က်မျပတ္ျပတ္သားသားတစ္ခုခုလုပ္မွ ျဖစ္ေတာ့မည္။
ခင္ဝင္းၾကည္နွင့္နီနီ တို႔ထံဖုန္းဆက္ၿပီး အလုပ္အေျခအေနေမးၾကည့္ရင္း၊ ရဲလင္းေအာင္၏စာအေၾကာင္းေျပာျဖစ္သည္၊ သူတုိ႔ ရဲလင္းေအာင္ႏွင့္ လာေတြ႔မည္ဟုဆုိသည္၊ ရဲလင္းေအာင္ မနက္ျဖန္လာရင္ ငါဖုန္းဆက္လုိက္မယ္ဟုဆုိေသာအခါ၊ သူတုိ႔ အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနမည္တဲ့၊
ေနာက္ေန႔ညေန ရဲလင္းေအာင္အိမ္ျပန္လာသည္၊ က်မက ခင္ဝင္းၾကည္နွင့္နီနီ တို႔ေရာက္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ဟုေျပာလုိက္သည္၊ ေတြ႔တာေပါ့ သူတုိ႔ကုိ တစ္ခုခုေကၽြးရေအာင္ ဟုဆုိသည္၊ ရဲလင္းေအာင္ပုံစံက အိမ္မွာမေနခ်င္သည့္ပုံစံ၊ ဒီလုိနဲ႔ ခင္ဝင္းၾကည္၊နီနီ တို႔ႏွင့္ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ sakuya တြင္ ဘူေဖးစားျဖစ္သည္၊ ခင္ဝင္းၾကည္က ရဲလင္းေအာင္ကုိ တည့္တုိးေမးသည္၊ မနက္ျဖန္လည္း ထပ္ေတြ႔မည္ဟုဆုိသည္၊ ခင္ဝင္းၾကည္၏ ဇြတ္တရြတ္မွာ ရဲလင္းေအာင္ေျပးမလြတ္ပါ၊ သိတယ္မဟုတ္လား ခင္ဝင္းၾကည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္သူေလ။
စေနေန႔မွာ ရဲလင္းေအာင္ အိမ္ျပန္လာသည္၊ က်မ အထိုက္အေလ်ွာက္ေနလုိက္သည္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အေျခအေန ေစာင့္ၾကည့္ဘုိ႔ မွာထားသည္မဟုတ္လား၊ ဒီလုိနဲ႔ ရဲလင္းေအာင္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာသည္၊ က်မထင္ပါတယ္ ဟုိတစ္ေယာက္ဆီ ခင္ဝင္းၾကည္ ပြဲသြားၾကမ္းမည္စုိး၍ ဟုိတစ္ေယာက္ကုိ ကာကြယ္သည့္အေနျဖင့္ က်မဆီ ေရာက္လာသည္ျဖစ္မည္၊ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိသင့္ေၾကာင္း သူတုိ႔ အဖုိးတန္ေၾကာင္း က်မသိခဲ့ရပါသည္။
ေနာက္ေန႔ ထမင္းတူတူစားေတာ့ ရဲလင္းေအာင္ သူႏွင့္ တာရာ အေၾကာင္းကုိ က်မကုိေျပာျပခဲ့သည္၊ က်မေမးလုိ႔မဟုတ္၊ က်မ့ မ်က္လုံးထဲက အေမးကုိ နားလည္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္မည္၊ ရုိးရုိးဇာတ္လမ္းေလးပါပဲ၊ ေတြ႔ၾကတယ္၊ ေတြ႔တာမ်ားေတာ့ ရင္းႏွီးလာတယ္၊ ခ်က္ေကၽြးတာသြားစားတယ္၊ ဟုိသြားဒီသြားလုိက္ပုိ႔တယ္၊ ၾကာေတာ့ ေကာင္မေလးက သူကုိခ်စ္လာတယ္ ဆုိသည္၊ က်မနားေထာင္သူဘဲျဖစ္ခဲ့သည္၊ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မသိဘူးလား၊ ကုိယ္က အိမ္ေထာင္သည္ ဟုိကလည္းသိရမည္ ဒီတစ္ေယာက္ကလြတ္လြတ္လပ္လပ္မဟုတ္၊ ေစာင့္ထိန္းရမည့္ စည္းေတြဘယ္ေရာက္သြားၾကၿပီလည္း၊ အခ်စ္ဆုိတာ တားဆီးလုိ႔မရဘူးလုိ႔ ဆို္ၿပီး အခ်စ္ကုိပုံခ်ၾကဦးမလား။
ရဲလင္းေအာင္က တကယ္ကုိ ပုိေနျမဲၾကားေနျမဲ ဘာမွမျဖစ္သည္ပုံစံ၊ စကားေတြကေရွ႔ေနာက္မညီ၊ ဆင္းလုိက္တဲ့ ညဆင္းေတြကလည္း၊ တစ္လမွာ တဝက္မက၊ ညုိယူေနရသည့္ အခ်ိန္မုိ႔ က်မဘာမွ်မေျပာ၊ ၾကားထဲမွာ မျမင့္၊ ခင္ဝင္းၾကည္ႏွင့္နီနီတုိ႔ အေျခအေနကုိ လွမ္းေမးၾကသည္၊ ခင္ဝင္းၾကည္ကေတာ့ အိမ္ကုိ ခဏခဏ ေရာက္ျဖစ္သည္၊ ခင္ဝင္းၾကည္နွင့္နီနီ အလုပ္ရသြားၾကၿပီျဖစ္သည္၊ ခင္ဝင္းၾကည္ကုိ က်မ အလုပ္တစ္ခုႏွင့္ ဆက္သြယ္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ရဲလင္းေအာင္ကုိ က်မခြင့္လြတ္သည္ဟုမေျပာေသာ္လည္း အမ်ားႀကီးေလွ်ာ့ေပးခဲ့သည္၊ ဟန္ေဆာင္ေနေသာ ရဲလင္းေအာင္၏ အမူအရာေတြနဲ႔ အေျပာအဆုိေတြက က်မကုိ ႏုတ္ႏုတ္စင္းေနသလုိပင္၊ ထမ္းႏုိင္စြမ္းလည္းမရွိပဲ အုိးႏွစ္လုံးထမ္းေနသည့္ ရဲလင္းေအာင္ႏွင့္ တည္ေဆာက္ထားသည္ေလးကုိ မပ်က္စီးခ်င္ေသာ က်မ၊ တကယ္ကုိ က်မ နာက်ဥ္လာခဲ့ရပါၿပီ။
ရဲလင္းေအာင္ ညဆင္း ေလးရက္ဆက္တုိက္ဆင္းသည္ဆုိေသာ ညတညမွာ၊ ၾကားရတဲ့ သတင္းေတြနဲ႔ က်မ ေဆာက္တည္ရာ မရေတာ့ပါ၊ အေမ့ဆီကုိ ဖုန္းဆက္ျဖစ္သည္၊ အေဖ အေမတုိ႔ကုိ ဒီကိစၥေတြကုိ က်မ ဘာမွာမေျပာရေသးပါ၊ မိဘကုိ စိတ္ဒုကၡေပးသူ တစ္ေယာက္ က်မ မျဖစ္ခ်င္ပါ၊ ဒီေန႔ေတာ့ က်မ မရေတာ့ပါ၊ အေမ လ႔ုိ က်မဝမ္းနည္းခံစားစြာေခၚရင္း က်မ အေမကုိ ေျပာျပလုိက္မိသည္၊ ငုိသံႀကီးႏွင့္ ေျပာေနေသာ္လည္း က်မ မငုိပါ၊
ဟုိတစ္ေယာက္ဆီလည္းသြားေနတယ္၊ က်မဆီမွာလည္းေနတယ္၊ သမီးဘာလုပ္ရမလဲအေမ၊
ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာကုိ အေမတုိ႔ တုိင္ပင္လုိက္ဦးမယ္၊ ေလာေလာဆယ္ သမီးသိရဘုိ႔က သမီးေနာက္မွာ အေဖတုိ႔ အေမတုိ႔ ရိွတယ္၊ အားတင္းထား အလုပ္လဲအပ်က္မခံႏွင့္ သမီးကုိလည္းမထိခုိက္ေစနဲ႔၊ သူေတာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္လုိေန၊ သမီးနားမွာ အေမအၿမဲရွိတယ္လုိ႔မွတ္ပါ၊ သမီးကုိလည္းအေမတုိ႔ယုံၾကည္ၿပီးသား၊ အေမရဲ႕ အားေပးစကားေတြ၊
အေမေတြဟာ သမီးေတြကုိ နားအလည္ဆုံးဆုိတာ၊ အသက္ သုံးဆယ္ေက်ာ္ သမီးတစ္ေယာက္ရဲ့ နာက်ဥ္မူ႔ကုိ အေမမွ်ေဝခံစားေပးခဲ့တယ္။
စေနေန႔ရဲ႕နံနက္ခင္း တစ္ခုမွာေတာ့၊ က်မ မနက္စာ ပလာတာ စားၿပီး၊ ဘာရယ္လုိ႔မဟုတ္ ရဲလင္းေအာင္ တကယ္လုိ႔ ျပန္လာလုိ႔ စားခ်င္ရင္စားလုိ႔ရေအာင္ က်မတစ္ခုခ်န္ထားခဲ့ပါသည္၊ ခဏေနေတာ့ ရဲလင္းေအာင္ျပန္လာပါသည္၊
‘မိုးစႏၵာ’ ရဲလင္းေအာင္က်မကုိ နာမည္ႏွင့္ ဒီလုိမ်ိဳးတစ္ခါမွာ မေခၚဘူးဘူး၊
‘ဒီမွာထုိင္’ ထမင္းစား စားပြဲက ထုိင္ခုံတစ္လုံးတြင္ က်မကုိထုိင္ခုိင္းသည္၊
သူ႔ မ်က္နွာကုိ ေသခ်ာၾကည့္လုိက္မိသည္၊ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည္၊ ေဒါသ အနီေရာင္သမ္းေနၿပီး၊ မ်က္လုံးမ်ားကလည္းနီေနသည္၊ မူးမလာပါ၊ က်မဝင္ထုိင္လုိက္သည္၊
‘ခုေတာ့ ငါနင့္ကုိ ေျပာရေတာ့မွာေပါ့၊’ ေလသံကနည္းနည္းမာသည္၊ က်မ ဘာမွျပန္မေျပာ၊
‘ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ျပသာနာကုိ ကုိယ္႔ဘာသာ ေျဖရွင္းပါလား၊’
‘ခုေတာ့ အရပ္ကူပါ လူဝုိင္းပါနဲ႔၊ ငါ့အရွက္ကုိခြဲတယ္ေပါ့၊’
က်မ သူဘာကိုဆုိလုိသလဲကုိ လုိက္ဖမ္းေနသည္၊ စိတ္ထဲမွာေတာ့ နင္ကအရွက္ရွိတယ္ေပါ့ဟု ေျပာေနမိသည္၊
‘မင္းေတာ္ေတာ္ အသုံးမက်တာ၊
မင္းေတာ္ေတာ္ ညစ္ပတ္ စုတ္ပဲ့တာပဲ၊’
‘ကလိမ္ကက်စ္၊ အေဖႏွင့္ သားၾကားမွာရန္တုိက္ေပးတာ’
ငါ့ -- ပဲ --- xx ---xx ဆက္တုိက္ႀကီးဆဲေနသည္၊
‘မုိက္ရုိင္းလွခ်ီလား ရဲလင္းေအာင္၊’
‘ရုိင္းတယ္ထင္ ရုိင္းတယ္ေဟ့၊’
က်မ သိလုိက္ပါၿပီ၊ အေဖႏွင့္ အေမတုိ႔ သ႔ူအိမ္ကုိသြားေျပာၾကသည္ျဖစ္မည္၊ သူမိဘေတြက ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာပါလိမ့္မည္၊ သားသမီး မေကာင္းမိဘေခါင္း မဟုတ္လား၊
‘မင္းကုိမင္း ဘာထင္ေနသလဲ၊’
‘သူတုိ႔ သမီးမ်ား ဘာထင္ေနလဲ၊ ငါကေတာ့ -ါပဲထင္တယ္၊’
နင့္ ဘာေျပာလုိက္တာလဲ ရဲလင္းေအာင္၊
‘ငါေျပာတာရွင္းေနတာပဲ၊ -ါပဲထင္တယ္၊’
‘ငါ့အေဖကလည္း နင္နဲ႔ျပတ္ရင္ သူတုိ႔နဲ႔လည္းျပတ္၊’
‘ဒီေန႔ ငါအကုန္ျပတ္တယ္ေဟ့၊ - ါမ်ိဳးေတြ၊ - ါသည္ေတြနဲ႔လည္းျပတ္တယ္၊’
ေတာ္စမ္း ရဲလင္းေအာင္၊ က်မအသံ သူ႔ထက္ က်ယ္ေလာင္သည္၊
‘နင္ျပတ္ခ်င္တယ္ ဆုိရင္ၿပီးၿပီ၊ ငါလဲျပတ္တယ္၊’
‘ငါ့မိဘေတြ အမ်ိဳးေတြကုိ ထိခုိက္စရာမလုိဘူး၊’
‘နင္အသံတိတ္ၿပီး ဒီအိမ္ကထြက္သြားပါ၊’
ရဲလင္းေအာင္ က်မကုိ ျပန္ၾကည့္ေနသည္၊ က်မမ်က္လုံး မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနၿပီျဖစ္သည္၊
‘မထြက္သြားေတာ့ မင္းဘာလုပ္ခ်င္သလဲ၊’
‘ဘာ! ဒီမယ္ ဒီအိမ္ကငါ့နာမည္ႏွင့္ ငွါးထားတာ၊ ငါပဲပုိက္ဆံေတြေပးထားတာ၊
ဘာလုပ္မလဲ နင္သိခ်င္သလား၊’ က်မေရွ႕ကိုတုိးၿပီး တစ္ခုခုရွာမိသည္၊
ရဲလင္းေအာင္က က်မကုိ လက္ႏွင့္ တားသလုိလုပ္သည္၊
‘ရဲလင္းေအာင္ နင္ေသခ်ာနားေထာင္၊ နင့္ဘက္က စာရြက္စာတမ္းေတြ လုပ္ၿပီးရင္အေၾကာင္းၾကားလုိက္၊ ငါလက္မွတ္ထုိးမယ္၊ ခုေတာ့ နင္ထြက္သြားပါ။’
ေလာကတြင္ မိန္းမေတြကို ဆဲေသာ ေယာက္်ားေတြေလာက္ ေအာက္တန္းက်တာ မရွိဟု က်မထင္သည္၊
ရဲလင္းေအာင္၏ မ်က္လုံးထဲမွာ က်မ အေျဖကုိရွာေတြ႔သြားၿပီျဖစ္သည္၊ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္ေနခဲ့တဲ့ခ်စ္သူ၊ ခ်စ္လုိ႔ယူထားတဲ့ ေယာက္်ား၊ သ႔ူအမူအရာေတြကို အလြတ္ရေနတဲ့သူပါ၊ က်မသိပါတယ္ သူ႔မ်က္လုံးမွာ အမုန္းေတြရွိေနၿပီဆုိတာ၊
သူလည္းသိမွာပါ က်မရဲ႕ တစ္စံုတစ္ရာေသာ အတိုင္းအတာ ဒီေန႔ကုန္ဆုံးသြားၿပီဆုိတာ။
အဲဒီေန႔က က်မဘဝမွာ ပထမဦးဆုံး ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆဲဆုိျခင္းကိုခံခဲ့ရပါတယ္၊ အဲဒီ ေယာက္်ားကလည္း က်မရဲ႕ လင္ေယာက္်ားပါပဲ။
အဲဒီေန႔က က်မဟာ က်မရဲ႕ ခ်စ္ဦးသူ၊ တစ္ေယာက္တည္းေသာခ်စ္ဖူးသူ၊ လင္ေယာက္်ားႏွင့္ လမ္းခဲြဘုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။
ညၾကေတာ့ မျမင့္၊ ခင္ဝင္းၾကည္ႏွင့္ နီနီတုိ႔ က်မဆီေရာက္လာပါတယ္၊ သူတုိ႔အားလုံး က်မႏွင့္ သေဘာထားတူညီၾကပါတယ္၊ အေဖ အေမတုိ႔ကလည္း က်မႏွင့္ သေဘာထားတူညီၾကပါတယ္၊ ခင္ဝင္းၾကည္ အဲဒီညက က်မႏွင့္ အတူအိပ္ၿပီး၊ ေနာက္ေန႔ က်မအိမ္ကိုေျပာင္းလာပါသည္။
မျမင့္ဆီမွာ သိရသည္မွာ ဇာတ္လမ္းအစက ဟုိေကာင္မေလးက က်မဆီသြားေနလုိ႔ မခြဲႏုိင္လုိ႔ ပရုပ္လုံးေတြေသာက္သည္ဆုိလား၊ ရဲလင္းေအာင္ အခ်ိန္မွီေရာက္သြား၍ ဘာမွမျဖစ္လုိက္ဟုဆုိသည္၊ ရဲလင္းေအာင္ အေဖသည္ ဂုဏ္သိကၡာကို အရမ္းတန္ဘိုးထားသူ ျဖစ္သည္၊ က်မ အေဖမွ က်မတုိ႔ကိစၥကို ညိွနိုင္းရန္ ရဲလင္းေအာင္ အိမ္ကိုသြားတိုင္ပင္ေသာအခါ၊ သူ႔အေဖက ရဲလင္းေအာင္ကို ေပါက္ကြဲေတာ့သည္၊ ရဲလင္းေအာင္က က်မကို လာ ေပါက္ကြဲျခင္းျဖစ္သည္၊ ခုေတာ့ ရဲလင္းေအာင္ သူႏိုင္တယ္ထင္ေသာ အိုးကို သူေရြးသြားပါၿပီ။
ဒီဇင္ဘာလ ၁၅ ရက္ ေသာၾကာေန႔မွာ၊ က်မႏွင္႔ ရဲလင္းေအာင္တုိ႔ ______ ၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္၊ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ကြာရွင္းခဲ့ပါသည္၊ မ်ားမ်ားစားစား မရွိေသာ စကၤာပူူတြင္ လမ္းခြဲခဲ့ေသာ သူတုိ႔တြင္ က်မတုိ႔လည္းပါဝင္ပါသည္။
ေနာက္တစ္ပတ္မွာ က်မ ျမန္မာျပည္ကုိ ခြင့္တစ္လျပန္ခဲ့ပါသည္။ ေဝဒနာႏွင့္ ျပန္သြားသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း၊ အရံူးေပး၍ ျပန္သြားျခင္းေတာ့မဟုတ္ပါ။
တိုက္ဆိုင္သည္ဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ပင္ ထိုဇႏၷဝါရီလသည္ က်မ့ေမာင္ေလးႏွင့္ နန္းေထြးတုိ႔ မဂၤလာ ေဆာင္မည့္အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္၊ အားလံုးေပ်ာ္ရြင္ေရး အတြက္၊ က်မ၏ ခံစားခ်က္တုိ႔ကို ငုတ္လ်ွိဳးကြယ္ေပ်က္ထားရပါသည္။
ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနေသာ ကာလ တေလ်ွာက္လံုး က်မ သန္လ်င္မွာေနပါသည္၊ က်ိိဳက္ေခါက္ဘုရားေပၚ က်မ တစ္ေခါက္မွ မသြားျဖစ္ခဲ့ပါ၊ ဒီေန႔ေတာ့ ရန္ကုန္တိုက္ခန္းေလးကို က်မျပန္ေရာက္ခဲ့ပါသည္၊ က်မက မ်က္ရည္တုိက္ခန္းေလးဟု အမည္ေပးထားေသာ ဒီတုိက္ခန္းေလးကို ေမတၱာ တုိက္ခန္းေလးဟု အမည္ေျပာင္းၿပီး ေမာင္ေလးနွင့္ နန္းေထြးတုိ႔ကို မဂၤလာလက္ဖြဲ ့ အျဖစ္ေပးလိုက္မည္ျဖစ္သည္၊ အိပ္ခန္းထဲက စားပြဲတြင္ထိုင္ရင္း ကက္ဆက္ကို အမွတ္မထင္ဖြင့္လိုက္မိပါသည္၊ စိုင္းထီဆိုင္ရဲ႕ တည္ၿငိမ္ေအးျမတဲ့ သီခ်င္းအသံေလး ထြက္လာပါသည္၊ မသဲတကြဲေလး ၾကားသလုိ လိုက္ဆိုမိသည္၊
ဒီေန႔ေတာ့ ဒီအတုိင္းသိိေနလည္း
ေနာင္္တေန႔မွာ ဒီအတုိင္းမဟုတ္ၿပီေပါ့၊
ရည္ရြယ္ထားတဲ့သူခ်င္း
အၾကင္နာမွ်တဲ့သူခ်င္း
ကံဥာဏ္ဝိရိယေၾကာင့္လား၊
မာန္မာနေၾကာင့္ေလလား၊
တစ္ခါတစ္ရံမ်ားလြဲတတ္ေပသည္။
ၾကည့္စမ္း မီးနွင့္ေရ ကုန္းနွင့္ေလ
ထူးစမ္းအံ့ဩဘြယ္ နွစ္သက္ရွည္
လူအျဖစ္ဟာ ထိုကဲ့သို ့မတည္ေပ၊
ခ်စ္ျခင္းတာတူနိူင္းေလာက္မယ္ေလ၊
ဒိ႒ပဲတြက္ထားလည္း လြဲတတ္ေပ၊
ေစာင့္စားရတိုင္းလဲ မျပည့္တတ္ေခ်၊
လူတို ့အျဖစ္ ပုိနားလည္နိုင္ေပ၊
အရွင္ဘုရားကုိ ပုိနားလည္နိုင္သေလ။
ခြင့္ျပည့္သြားေသာအခါ က်မ စကၤာပူူကုိ ျပန္ခဲ့သည္၊ ခင္ဝင္းၾကည္ နွင့္ပင္ ဂ်ိဳေရာင္းဘက္ကုိ ေျပာင္းေနလုိက္သည္၊ ရဲလင္းေအာင္ႏွင့္ တာရာသက္ထားတုိ႔ ေဖေဖၚဝါရီလ ၁၄ရက္ေန႔ ဗာလင္တုိင္းေန႔တြင္ လက္ထပ္ၾကသည္ဟု သိရပါသည္။
----------- -------------- ------------ -----------
လူအုပ္ႀကီးႏွင့္အတူ က်မ ရွင္နာဂါဝါဘူတာဘက္ လမ္းျဖတ္ကူးလုိက္သည္၊ ဒီေန႔ ဆုိနီဒီဇုိင္းစင္တာမွာ တစ္ေနကုန္ အစည္းအေဝးတက္ခဲ့ရသည္၊ မပင္ပန္းေသာ္လည္း စိတ္ကုိအလုိလုိက္ကာ ဘူတာအေပၚထပ္က ေကာ္ဖီဆုိင္မွာ ဝင္ထုိင္ျဖစ္သည္၊ ရီဂ်င္နယ္ မန္ေနဂ်ာ ရာထူးနွင့္ ဂ်ပန္၊ တရုတ္၊ စကၤာပူူတုိ႔တြင္ ရံုးလွည့္ထိုင္လာတာ သံုးနွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိသြားၿပီျဖစ္သည္၊ လုပ္ေဖၚ ကိုင္ဘက္ေတြ၊ ကာစတမ္မာေတြ၊ ပညာရွင္ေတြနဲ႔ပဲ လံုးလည္ျခာလည္ရင္း မရင္းႏွီးတဲ့သူေတြၾကားမွာ က်မလည္း ရိုေဘာ့ အေၾကာင္းေတြေျပာရင္း ရိုေဘာ့ျဖစ္ေနရၿပီ။
ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က နီနီနွင့္ သူ႔အမ်ိဳးသား ဂ်ပန္ကိုလာလည္၍ သူတုိ႔နွင့္ တစ္ေန႔ ေလ်ွာက္လည္ျဖစ္သည္၊ က်မအတြက္ စကၤာပူူကလက္ေဆာင္ေတြ လည္းပါသည္၊ က်မက ငါ စကၤာပူူ ခဏခဏေရာက္ေနတာဟု ေျပာေသာ္လည္း မရမကေပးခဲ့ပါသည္၊ စားစရာေတြ စီဒီေတြျဖစ္သည္၊ သတိရေနလား လို ့ နီနီကေနာက္လိုက္ေသးသည္။
မေန႔က ဖုန္းထဲကို အမ္ပီသရီး သီခ်င္း အခ်ဳိ ့ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ထားတာ သတိရလိုက္သည္၊ လက္ကိုင္အိတ္ကို ဖြင့္ျပီး ဖုန္းယူလိုက္မွာ လက္ကိုင္အိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းေဟာင္းေနၿပီျဖစ္တဲ့ မွတ္စုစာအုပ္ ခရမ္းေရာင္ေလး၊ ကုိလွမ္းေတြ႔လုိက္သည္၊ စာအုပ္ကိုထုတ္ယူလိုက္မိသည္၊ စိတ္က ဘယ္လိုျဖစ္သြားလည္းမသိ၊ စားပြဲထိုးေကာင္မေလးကို ေခၚလိုက္မိသည္၊ ေက်းဇူးျပဳ၍ ငါ့ကို ဒီစာအုပ္ေလး လႊင့္ပစ္ေပးပါ၊ အိုေက ရပါတယ္ဆိုၿပီးယူသြားသည္၊ ခဏေနၾကာ ျပန္ထြက္လာၿပီး အိုေကဟုဆိုသည္၊ ဒီဆိုင္က စားပြဲထိုးေကာင္မေလးမ်ားသည္ နီေပါေက်ာင္းသူေလးမ်ား ျဖစ္ၿပီး၊ အခ်ိန္ပိုင္းဝင္လုပ္ၾကသည္၊ ျပန္စဥ္စားမိသည္ ငါဘာလုပ္လိုက္တာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္လုပ္လုိက္တာလဲ၊ စိတ္ထဲကလြင့္ပစ္ခ်င္တာျဖစ္မည္၊ ျမန္မာလိုေရးထားတာပဲေလ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန႔ေတာ့ ဆက္မေရးေတာ့တဲ့ သိမ္းထားျဖစ္တဲ့ မွတ္စုစာအုပ္ ခရမ္းေရာင္ေလးကို လြင့္ပစ္လိုက္ၿပီျဖစ္သည္။
ေတြးမေနေတာ့ပဲ ဖုန္းနားၾကပ္ကိုတတ္ခါ သီခ်င္းနားေထာင္ရန္ ဖုန္းခလုပ္ကိုႏွိပ္လိုက္သည္၊
အတိတ္ေတြက မႈန္၀ါးေပမယ့္
ငါတို႔ႏွစ္ဦး ဇာတ္လမ္းမွာ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာက
အေကာင္းအတိုင္းရွိေနဆဲပါ
ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္ ပိတ္သားထက္
အရင္လို ၾကည့္မေကာင္းေပမယ့္ ျမင္ရတယ္
အဓိပၸာယ္ မရိွတာ သိေပမယ့္
တစ္ခါတစ္ေလ တိုက္ဆိုင္မူေတြ ရွိလာေတာ့လဲ
အမွတ္တမဲ့ မင္းကို လြမ္းပါတယ္
အေပၚယံ ရွပ္ထိေသာ ဒဏ္ရာ မဟုတ္ေတာ့
လြယ္ကူစြာနဲ႔ ငါေမ့မရဘူးကြယ္
ေတြ႔ရင္ မွတ္မိဦးမယ္ ထင္ပါတယ္
ႏွစ္ေတြ လေတြက အေတာ္ၾကာၿပီပဲ
ဘယ္ဆီကို မင္း ေရာက္ေနမလဲ
ဘာေတြကို မင္း လုပ္ေနမလဲ
ဘယ္သူနဲ႔ မင္း ရိွေနမယ္
ေတြးမိပါတယ္ ျပန္လြမ္းေမာရင္းနဲ႔
ျပန္စဥ္းစားရင္းနဲ႔ သတိရပါတယ္
ဘာေတြကို မင္း လုပ္ေနမလဲ
ဘယ္သူနဲ႔ မင္း ရိွေနမယ္
ေတြးမိပါတယ္
ျပန္လြမ္းေမာရင္းနဲ႔
ျပန္စဥ္းစားရင္းနဲ႔
တစ္ခါတစ္ေလ ငါ သတိရပါတယ္
သီခ်င္းၿပီးသြားေသာအခါ ျပံဳးမိသည္၊ သတိရေနလား၊ လြမ္းေနလား၊ လုးံဝမဟုတ္၊ ကိုယ့္အေမးကို ကိုယ္ျပန္ေျဖမိသည္။
အမွတ္တရေတာ့ ရွိေနဆဲပါပဲ၊ စိတ္ထဲက အမွန္အတိုင္းေျပာလိုက္မိသည္။
ဒီေန႔ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာျဖင့္လည္း က်မ ေနထိုင္ရာ အပတ္မန္ ့ကို ျပန္လာမိပါသည္။
ေနာက္လဆို က်မ ခြင့္တစ္လျပန္မည္၊ က်ိိဳက္ေခါက္ဘုရားလည္းဖူးမည္၊ ျမန္မာျပည္ အႏွံေလ်ွာက္သြားမည္၊ ဘယ္သူေျပာနိုင္မလဲ ေနာက္ထပ္မွတ္စုေတြ ဆက္ေရးျဖစ္ဦးမယ္ဆိုတာ၊ ဟုတ္တယ္၊ က်မ အသက္ သံုးဆယ္တစ္ဝက္ေက်ာ္ပဲရွိေသးတာ။ ဘဝဆိုတာဒီလိုရပ္ထားလို႔ဘယ္ရမလည္း။
ခုမွ သတိထားမိတယ္၊ စားပြဲထိုးေက်ာင္းသူေလးဟာ ျမန္မာမေလးျဖစ္ေနခဲ့ရင္….
ၿပီးပါၿပီ။
---------------------------------------------------------------------------------
မိုးစႏၵာ ၏ မွတ္ခ်က္
ခ်စ္ဖူးခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္၊ လက္တဲြဖူးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ ကို
ခဏေလးတြဲတြဲ၊ အၾကာႀကီးပဲ အတူတူေနခဲ့၊
မုန္းလ႔ုိပဲ ကြဲကြဲ၊ ခြဲလ႔ုိပဲ ကြဲကြဲ၊
အေျခအေနေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္၊ အျမင္မတူလ႔ုိ ရန္သူေတြျဖစ္ေစဦးေတာ့၊
လက္ရွိတစ္ေယာက္ဟာ အလြန္ ေကာင္းေနပါေစ၊ သံေယာဇဥ္အမ်ွင္ ခေလးေတြခ်ီေနပါဦး၊
အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံၾကမယ္ဆိုရင္၊
တိုက္ဆိုင္မူေတြရွိတိုင္း အမွတ္တရရွိေနမိမွာပါ၊
လက္ရွိတစ္ေယာက္ေတာ့ မသိပါေစနဲ႔၊
လက္ရွိတစ္ေယာက္က ကိုယ္လိုပဲအမွတ္တရရွိေနမယ္ ဆိုရင္လဲ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္လိုက္ပါ။
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ သတိတရရွိနုိင္ၾကပါေစ။
-------------------------------------------------------------------
အျဖစ္အပ်က္၊ နာမည္မ်ား တိုက္ဆိုင္ခဲ့ေသာ္ တိုက္ဆိုင္မူ႔သာျဖစ္ပါသည္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
33 comments:
က်န္းမာပါေစမဂၤလာနွစ္သစ္ပါခင္ဗ်ာ-
ေရးတတ္လိုက္တာ-
ထပ္ဖတ္အံုးမယ္-
အင္း - - -
မင္းဒင္စကားနဲ ့ေျပာရမယ္ဆိုခဲ့ရင္-
ျဖစ္လာသမ်ွ ပ်က္ရမည္မွာ ဓမၼတာတည္း..တဲ့-
ဒီလိုမ်က္နွာေျပာင္တိုက္ရဲတဲ့မိန္းကေလးေတြလည္း
ရွိတာကိုလည္းအံ့ၾသမိပါတယ္-႒ကားေနခဲ့ရတဲ့ဇတ္လမ္းေတြလည္းအမ်ား
႒ကီးမွအမ်ားၾကီး-တကယ္ေတာ့ေငြနဲ ့ဘဝေတြလဲေနၾက
တာေပါ ့-နုပ်ိဳမွု ့ေတြကိုေငြေတြနဲ ့ေရာင္းစားေနရ-
အိမ္မျပန္နိုင္ေသးေတာ့လည္း - - -
တည္ျငိမ္ေအးရဲ ့မွတ္ခ်က္ကေလးကိုလည္းၾကိုက္တယ္
ရဲလင္းေအာင္လည္းမိုးစနၵာကို-တိုက္ဆိုင္မွု ့ရွိေနတဲ့အခါ
တိုင္းသတိတရရွိေနမယ္လို ့ထင္တယ္-အခ်ိန္တလဆို
တာတကယ္ေတာ့မလံုေလာက္ဘူးထင္ျမင္မိတယ္-
ဂ်စ္တူးအထင္ေျပာၾကည့္တာပါ-
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သူ့အမွားကိုသူသိတဲ့အခ်ိန္ ဆိုတာရွိေနအံုး
မယ္လို ့ထင္ျမင္မိပါတယ္-
ပံုျပင္မဟုတ္တဲ့မွတ္စု ကေလးကေတာ့တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္
ကေလးျပီးဆံုးသြားပါျပီ---
ဂ်စ္တူးကေတာ့အစကအဆံုးအထိထပ္ဖတ္လိုက္အံုး
မယ္ဗ်ာ---လြယ္လြယ္ကူကူဖတ္လို့ရေအာင္
PDF ဖိုင္ကေလးနဲ့ထားေပးပါလား - - -
ေလးစားစြာျဖင့္
ဂ်စ္တူး(မံုရြာ)
ဖတ္လိ္ု႔ေကာင္းတယ္.. ။ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ေမ်ာပါသြားတယ္။။
ဖူးစာက ဒီလိုမ်ိဳးပဲ လား..။။
သူတို႔က ေရစက္ကုန္သြားတာလား..။
နားေတာ့မလည္ေပမယ့္ သူတို႔အားလံုး (သံုးေယာက္လံုး) တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ခံစားၾကရမယ့္ထင္တယ္။ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ မခံစားေစခ်င္ဘူး..။
စာေရးေကာင္းတဲ့ sosegado, ဒီထက္ပိုျပီး စာတိုစာရွည္အမ်ားၾကီး ဆက္ေရးနိုင္ပါေစလို႔..
ခင္မင္စြာ အားေပးလ်က္
အခ်စ္ဆုိတာ တားဆီးလုိ႔မရဘူး၊ အခ်စ္ကုိပဲ ဦးစားေပးတယ္၊ အခ်စ္ကုန္သြားရင္ျပတ္တာပဲ၊ ခ်စ္မိသြားရင္ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္မွာပဲ၊ ႏွစ္ဦးႏွင့္ပဲဆုိင္တယ္၊ Min Min
မိုးစႏၵာ ၏ မွတ္ခ်က္ ကုိ ၾကိဳက္တယ္၊ လြမ္းတာ လူမသိေစနဲ႔၊ လြမ္းတာ လူမမိေစနဲ႔၊ မိုးစႏၵာရဲ့ စိတ္ဓါတ္ကုိလဲ ၾကိဳက္တယ္။ ဆက္ေရးပါဦး တျခား တကယ္အျပင္မွာျဖစ္ေနသလုိေလး။
ဇာတ္လမ္းေလး ဖတ္ျပီးေတာ႔...
ခံစားသြားပါတယ္...
မိုးစႏၵာရဲ႕ လုပ္ရပ္ကေလးကို လည္းၾက္ိဳက္တယ္......
သီခ်င္းေတြနဲ့ ခံစားလုိက္တယ္၊ တျခား၂ပုိင္းဖတ္လုိက္ဦးမယ္၊ ဝက္ :/
စိုင္းထီဆိုင္ရဲ႕ အဲဒီ့သီခ်င္း မၾကားဖူးဘူး၊ ဇာတ္သိမ္းသြားတာ၊ အကြက္ေစ့၊ ဆက္ရန္ရွိေသးလား၊ ေရးပါဦး၊ ..လမင္း..
အင္း... ေမာ ခဲ ့ရပါတယ္ေလ ။
ဖတ္ၿပီးေတာ ့ ၊ အသက္ရႈ ေနသလား လို ့ေတာင္
ထင္မိရပါတယ္၊ အခ်စ္က တားဆီး လို ့မရ ဘူး
ဆိုတာ မွန္လြန္းေပမဲ ့လဲ ခ်ဳပ္တီး လို ့ေတာ ့
ရ ရ မာ္ လို ့ထင္မိ ပါတယ္ေနာ္။ တြယ္မိ ခဲ ့တဲ ့
သံေယာဇဥ္ မ်ား ရွိခဲ ့ရင္လဲ အေရာင္ တို ့ မဆိုးမိ ေအာင္
ကို ေလ ့က်င္ ့ၾကိဳးစား ၾကရမွာပါ။
ဇာတ္လမ္း ထဲက အဓိက သရုပ္ေဆာင္ မင္းသမီး ေလးရဲ ့
တည္တည္ ၿငိမ္ၿငိမ္ ဆံုးၿဖတ္ရင္ဆိုင္ သြားပံု ကို ေလးစား
မိရပါတယ္လို ့။ တကယ္ ့ အၿဖစ္ မဟုတ္ဘူး မလား..
ျပီးသြားျပီေပါ႔..။ ေနာက္ထပ္ဒါမ်ိဳးေလးေတြ ေရးပါဦးဗ်။ ဖတ္ရတာ တယ္အရသာရွိတယ္။ ေလးျဖဴသီခ်င္းျမင္ေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းေကာက္ဖြင္႔ပစ္လိုက္တယ္။
ဖတ္ျပီးေတာ့ ေမာက်န္ရစ္တယ္။
တကယ့္အျဖစ္အပ်က္လိုပဲ ခံစားရတယ္။
အရာရာ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ ေလာကမွာ လူေတြရဲ႕ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြက အံ့ၾသစရာေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ေၾကာင့္ တဘက္လူခံစားရတာ မေကာင္းဘူးေပါ့ေနာ္။
မိုးစႏၵာလႊင့္ ပစ္ခိုင္းလိုက္တဲ့ စာအုပ္ေလးကို တေယာက္ေယာက္က ရသြားလို႔မ်ား ဒီပံုျပင္မဟုတ္တဲ့ မွတ္စုေလး ျဖစ္လာသလားလို႔လဲ ဆက္ေတြးေနမိေသးတယ္။
မိန္းမေတြဟာ ကုိယ့္ေယာက်ာၤး ကုိယh္ကိုခ်စ္ေနေအာင္ ကုိယ္hကိုအျမဲျမတိနူိးေနေအာင္ လုပ္ေနဘုိ့ လုိတယ္လုိ့ထင္တယ္၊ ဒါမွာ ဘယ္သူမွ ဝင္လုိ့ရမွာ မဟုတ္ဘူး၊. မုိးမုိး (Moe Moe)
ဖတ္ၿပီး စိတ္ေမာသြားတယ္၊
ေနာက္ေကာင္မေလးနဲ႔ေရာ အဆင္ေျပေျပပဲလား၊
၀ဋ္ ဆိုတာၾကီးကေရာ၊ ၀တၳဳတိုေလးက ဒီမွာပဲ ၿပီးသြားေတာ့လဲ
စာေရးတာေတာ္ေတာ္ေကာင္းေတာ့ အစအဆံုး ဖတ္ပစ္လိုက္ေရာ :)
ႏွစ္သစ္မွာ မေဟာင္းတဲ့အသစ္နဲ႔ အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ
ႏွစ္သစ္မွာ ပိုလို႔တိုးတက္ၾကီးပြားေအာင္ျမင္ပါေစ
က်န္းမာ ခ်မ္းသာပါေစ ဆုမြန္ျဖင့္
ေလးစားလွ်က္
အေကာင္းဆံုး အဆံုးသတ္မဟုတ္ေပမယ့္ ဒီလုိ အေျခအေနမွာ ေျဖရွင္းနည္းက သိပ္မွ မရိွေတာ့တာ။ ဘဝဆိုတာ ရပ္ေနတာမွ မဟုတ္တာ မွန္ပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရြာသူ/သား ေတြ သ နဲ႔ တ မကြဲတာ စြာတာေတြလည္း သတိရသြားတယ္။
ေတာ္ပါေသးရဲ႔။ ျပတ္ျပတ္သားသား အဆံုးသတ္သြားတာကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ ။
မဂၤလာနွစ္သစ္ပါ...အရမ္းေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ..ေနာက္တင္မဲ့ ပို႕စ္ေတြလည္းဖတ္ဖို႕ေစာင့္ေနပါတယ္...
ကိုဆိုဆီ
ေက်းဇူးဗ်ာ ဖတ္လို႕ေကာင္းလိုက္တာ.. မၿမဲတဲ႔ ခ်စ္ျခင္း ေတြေပါ႔ေနာ္.. အဲဒီလို သစၥာ မရွိတဲ႔ ေယာက္က်ားေတြ ေပ်ာ႔ညံတဲ႔ ေယာက္က်ားေတြ နဲ႔ ျမန္ျမန္လြဲရတာကိုဘဲ ေက်းဇူးတင္ရအုန္းမယ္..
မိန္းခေလး အတြက္ေတာ႔ ဝမ္းနဲမိတယ္..
ခင္တဲ႔
ေရႊစင္
ေက်းဇူးျပဳ၍ word verification ျဖဳတ္ေပးရင္ မန္႔ ရတာ ပိုအဆင္ေျပပါတယ္ဗ်ာ
ဝတၳဳေတြ ရုပ္ရွင္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားထဲမွာ သရုပ္ေဖာ္ ျပထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းဟာ လက္ေတြ႕ေလာကနဲ႕ ကြာလြန္းတယ္လို႕ ခံစားေနရတာ ၾကာျပီ။ အခုလို လက္ေတြ႕နဲ႕ နီးစပ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရလို႕ အရမ္း သေဘာက်ပါတယ္။ ေနာက္လည္း ဆက္ေရးပါဦး။ အားေပးေနပါ့မယ္။
ကုိဆုိဆီေရ...
ဒီရက္မွာ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနလုိ႕ ဖတ္ရတာေတာင္ ေနာက္က်သြားတယ္...
ေကာင္းတယ္ ကုိဆုိဆီ....က်ေနာ္ၿဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အဆုံးသတ္ကလည္း အဲဒီလုိမ်ိဳးပါပဲ...ကုိယ့္ဆီမွာ မေပ်ာ္တဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကုိ ဘယ္လုိအေၾကာင္းမ်ိဳးနဲ႕မွ ဆြဲထားစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူးလုိ႕ထင္ပါတယ္...ဒီလုိ အလြယ္တကူ စိတ္ေၿပာင္းတတ္တဲ့ သစၥာမရွိတဲ့ ေယာက်ာ္းမ်ိဳးနဲ႕ ေစာေစာစီးစီးလမ္းခြဲလုိက္တာ မုိးစႏၵာ အတြက္ အေကာင္းဆုံး ေရြးခ်ယ္မႈပါပဲ... ေလာကဓံ အဆုိးတရားေတြနဲ႕ ၾကဳံခဲ့ရေပမယ့္လည္း ဘ၀ကုိ ေအာင္ေအာင္ၿမင္ၿမင္ ၿပန္လည္ တည္ေဆာက္သြားႏုိင္တာကုိလည္း ခ်ီးက်ဴးတယ္....အင္း...ဒီတစ္ပုဒ္ၿပီးသြားၿပီဆုိေတာ့ ေနာက္ထပ္ တစ္ပုဒ္ေလာက္ ထပ္ေရးပါဦးလုိ႕ ပြဲေတာင္းပါတယ္...
ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္
အင္ၾကင္း
အဲဒီလိုပဲဇတ္ကိုသိမ္းေစခ်င္ေနတာဗ်။ ဟုတ္တယ္ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုပဲ ေမာသြားပါတယ္။ အားေပးေနလွ်က္...ခ်ိဳက်
ကိုဆုံဆီက မင္းသားကို ဗီလိန္လုပ္ထားတာကိုးဗ်...
ေဒါင္းလန္းၾကီးအလယ္မွာ..လက္ေရတျပင္တည္းစားရတာ..ေရွးကထက္ေတာင္ပိုခ်စ္ၾကေသး..
မွတ္စုထဲက ဘဝကို ခံစားသြားပါတယ္။ အိမ္ေထာင္မႈ အနုပညာ ဆိုတဲ႕အတုိင္းပဲ နွစ္ကုိယ္တူဘဝ လွပခုိင္ျမဲေအာင္ ျခယ္မႈန္းနုိင္ၾကပါေစဗ်ာ..။
ကူးေလြ႕
အႀကဳိက္ဆံုး အဂၤလိပ္သီခ်င္းစာသားေလးနဲ ့
ဖတ္ရခဲတဲ ့အေရးအသားေကာင္းနဲ ့ရွားပါးတဲ ့ဇတ္လမ္း
ေလးတစ္ပုဒ္ပါပဲ...
ဒုတိယပုိင္းကုိဆက္ေရးယင္ေတာ ့၀င္း၀င္းလတ္ရဲ ့
အခ်စ္၏ေနာက္ဆက္တြဲစာမ်က္ႏွာမ်ား ဆုိတဲ ့နာမည္ေက်ာ္
၀တၱဳ တစ္ပုဒ္ၿဖစ္လာနုိင္တယ္...
( အဲဒီစာအုပ္ကေတာ ့အမ်ဴိးသားစာေပဆုေတာင္ရသြား
လားမသိဘူး...)
ေဆာရီး...
အဲဒီ၀တၱဳလုိမ်ဴိးနာမည္ေက်ာ္၀တၱဳၿဖစ္လာနုိင္တယ္...
သက္ျပင္းေလးအသာခ်မိပါတယ္..
မိုးစႏၵာလို မိန္းခေလးေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနတယ္ဆိုတာကိုလဲ
သိနားလည္မိပါတယ္..
ကိုယ္ခ်င္းလဲစာမိပါတယ္..
ရင္ၾကားေစ႕ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ႕ေပမဲ႕
ျဖစ္မလာခဲ႕ေတာ႕ရင္ လြတ္လပ္ခြင္႕ေပးလိုက္တာ
အေကာင္းဆံုးပါ... လူတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀မွာ ဒီလူမရွိရင္ေသသြားလိမ္႕မယ္လို႕ ေျပာတတ္ၾကေပမဲ႕
တကယ္လက္ေတြ႕မွ ေသမသြားၾကပါဘူး..
ဘ၀ဆိုတာ သူပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ
ေရွ႕ဆက္လို႕ သြားရဦးမွာပါဘဲ...
ဘယ္သူကိုမွ မကြဲေစခ်င္တာ အမွန္ပါ..
ရင္ထဲမွာ မေကာင္းဘူး..
အားလံုး မွားခဲ႔လို႔ ခုလိုေတြ ၿဖစ္လာရတာ..
ေနာက္တစ္ခါ မမွားရေအာင္ ေနဖို႔ႀကိဳးစားႀကတာေပါ႔..
ဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ..
အင္း..ဒီလိုဘဲၿဖစ္သင္႔ပါတယ္....
အရမ္းဖတ္လို႕ေကာင္းပါတယ္...
ဦးsose ေရးတဲ႔ ဝတဳၳ ဒီတခါပဲဖတ္ဖူးတာ...
ဇာတ္ထဲေမ်ာပါသြားတယ္...
ေဒါင္းလို႕ရေအာင္လုပ္ထားပါလား...
ေလးစားလွ်က္....
အိ: ဖတ္ရတာေမာသြားတယ္.....ခံစားရတယ္...တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ဆိုရင္ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ....ဘ၀မွာေပ်ာ္ရြွင္ပါေစ..
မိုးစႏၵာရဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္ပါတယ္ ဒါဟာ အေကာင္းဆံုးေရြးခ်ယ္မွဳပါပဲ... ရဲလင္းေအာင္လို ေယာက္်ားမ်ိဳးကို ရြံပါတယ္...ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာေတာင္ ေထာင္က် ဒုကၡခံခဲ႔ရတဲ႔ မိန္းမကို ေစာ္ကားတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို တရားလြန္ပါတယ္... တာရာသက္ထားလို လူမ်ိဳးကေတာ့ ေျပာမေနေတာ့နဲ႔...လူ႔အသိုင္းဝိုင္းကပါ ပယ္ထားသင့္တယ္... သူမ်ားလင္မယား အဆင္မေျပလို႔ သူတို႔အရင္ကြာရွင္းထားၿပီးမွ အဲဒီေယာက္်ားကို သူယူတယ္ဆိုရင္ေျပာစရာမရွိေပမယ့္ ခုေတာ့ သူ႔ေၾကာင့္ သူမ်ားလင္မယားပ်က္စီးေအာင္လုပ္တာ အေတာ္ေလးကို ေအာက္တန္းက်တယ္လို႔ပဲ ထင္မိပါတယ္...
ဖတ္ရင္းနဲ႔ အားပါသြားတယ္... အျပင္မွာ(စကၤာပူမွာပဲ) အဲဒီလို ဇာတ္လမ္းမ်ိဳး အတိအက်နီးပါး ေတြ႔ဖူးခဲ႔လို႔ပါ... တခုပဲကြာတယ္... အျပင္က မိုးစႏၵာေနရာက အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ သူ႔ရဲလင္းေအာင္ထက္ လစာပိုမေကာင္းခဲ႔ဘူးေလ..... ဇာတ္လမ္းကလဲ ဒီလိုပဲ ဇာတ္သိမ္းထားၾကတယ္... ကိုsoseလဲ သူတို႔ကိုမ်ား အေျခခံၿပီးေရးထားသလားလို႔ေတာင္ ထင္မိေသးတယ္... :D
ၿဖစ္တတ္တဲ႕သဘာဝပါဘဲ.
အားလံုးဘဲကံေကာငး္ပါေစ။
ခုမွ အားလို႕ ေသခ်ာလာဖတ္ပါတယ္ ဇာတ္လမ္းက စ၊ လယ္၊ ဆံုး တကယ္ကို ဖတ္လို႕ေကာင္းပါတယ္. . .
Post a Comment