မုိက္ကယ္ဘေအး ႏွင့္ သူ၏ ပါရာေနာ္မယ္ အထူးအဆန္းမ်ား

မုိက္ကယ္ဘေအးႏွင့္ သူ၏အေဖ

မုိက္ကယ္ဘေအးသည္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ျပည့္ေတာ့မည့္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးဆုိ၍ ဦးဘေအး၏သားလုိ႔ မထင္လုိက္ပါနဲ႔ တကယ္ေတာ့ ဦးဘေအး၏ေျမး ျဖစ္ပါသည္၊ တနည္းဆုိရေသာ္ ဦးဘေအးသည္ သူ႔အေဖ ဦးေအာင္ႏုိင္ဝင္း၏ အေဖျဖစ္သည္၊

Father Name အေဖနာမည္ ကုိ ေျပာၾကစတမ္းဆုိ မုိက္ကယ္ဘေအးအတြက္ ငယ္ငယ္က ေတာ္ေတာ္ ေခါင္းရႈပ္စရာ ျဖစ္ခဲ့သည္၊ ငါတုိ႔မွာ အေဖနာမည္ မရွိဘူးလုိ႔ ေျပာမိလွ်င္ မင္းအေဖမွာ နာမည္မရွိဘူးလား အေမးခံရသည္၊ ငါတုိ႔က အေဖနာမည္ကုိ ဆက္သုံးေလ့ မရွိဘူး ငါတုိ႔နာမည္ေတြက လြတ္လပ္တယ္ စသျဖင့္ ရွင္းျပရတာေတြကလည္း ေမာေလာက္ပါသည္၊ ဒါဆုိ မုိက္ကယ္ဘေအး ဆုိသည့္ နာမည္ ဘယ္လုိရလာသနည္း ေမးဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မည္၊ သူအေမက သူ႔ကုိ မုိက္ကယ္ဟုေခၚသည္၊ သူ႔အေဖက လူေလးဟု၎ အိမ္မွာဗုိလ္က်သျဖင့္ ဘုရင္ေလးဟု၎ ေခၚသည္၊ မူႀကိဳေက်ာင္းအပ္ေတာ့ မုိက္ကယ္ေအာင္ႏုိင္ဝင္း ဟု နာမည္ေပးသည္၊ သူ႔အေဖက မႀကိဳက္၊ မုိက္ကယ္ဝင္း၊ မုိက္ကယ္ေအာင္ ဒါေတြကုိလည္း သူ႔အေဖ တစ္ခုမွ မႀကိဳက္၊ ေနာက္ဆုံး သူ႔အေမက မုိက္ကယ္ဘေအး ဆုိၿပီး ေနာက္က အဖုိးနာမည္ ထည့္ေပးလုိက္သည္၊ သူ႔အရပ္ႏွင့္သူ႔ဇာတ္မုိ႔္ မုိက္ကယ္ဘေအး နာမည္တြင္သြားခဲ့သည္၊ သူ႔ေက်ာင္းတြင္ေတာ့ သူနာမည္သည္ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကား အထူးအဆန္းတစ္ခုပါ၊ တကယ္ေတာ့ သူ႔အေဖက သူသားကုိ ထူးထူးဆန္းဆန္း ျမန္မာဘုရင္တစ္ပါး၏ နာမည္ကုိေပးဖုိ႔ စိတ္ကူးထားသည္ ဆုိ၏။  

မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ အုိဘားမားနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္လုိ႔ရသည္၊ အုိဘားမားနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္လုိ႔ရသည္ဆုိေတာ့ အထူးအဆန္း ျဖစ္သြားသလုိ ျဖစ္သည္၊ တကယ္ေတာ့ အုိဘားမားသည္ အျဖဴတစ္ဝက္ အာဖရိကန္တစ္ဝက္ ကျပား ျဖစ္သည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးသည္လည္း အျဖဴတစ္ဝက္ ျမန္မာတစ္ဝက္ ကျပား ျဖစ္သည္၊ သည္ႏုိင္ငံတြင္ အေရာအေႏွာမ်ား ကျပားမ်ား အမ်ားအျပား ရွိသည့္အတြက္ မထူးဆန္းေသာ္လည္း သူ႔အေဖ ဦးေအာင္ႏုိင္ဝင္းတုိ႔ အသုိင္းအဝုိင္းတြင္ အထူးအဆန္း ျဖစ္သြားသည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ ၾကည့္လွ်င္ အရပ္အလြန္ျမင့္ေသာ ျမန္မာတစ္ေယာက္ အသားျဖဴေအာင္လုပ္ၿပီး ဆံပင္ကုိေကာက္ကာ ေရႊေရာင္ဆုိထား သည္နဲ႔တူသည္၊ အုိဘားမားသည္ အျဖဴတစ္ဝက္ အာဖရိကန္တစ္ဝက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အမ်ားက အမဲအျဖစ္သာ လက္ခံၾကသည္၊ ဘယ္လုိပင္ တဝက္ ကျပား ျဖစ္ေနေစဦးေတာ့ သူ႔ကုိလည္း ျမန္မာ ျမန္မာ ဟု အလြယ္တကူ ေက်ာင္းမွာေခၚၾကသည္၊ Racist ကုိနားလည္ေသာ ဆရာ တစ္ခ်ဳိ႔၏ ပညာပါပါ ျပဳျပင္ေပးမႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားအနည္းအက်ဥ္းသာ ေခၚၾကေတာ့သည္၊ ထုိဆရာကပင္ nick name ကုိ ကုိယ္ဟာကုိယ္ေပးရန္ ေျပာေသာအခါ အေဖနဲ႔တုိင္ပင္၍ ဘုရင္ (Bayin)ဟု ေပးလုိက္သည္၊ ဟလုိ ဘုရင္၊ ဘုရင္ ေနေကာင္းလား စသျဖင့္ ေခၚၾကေသာအခါ သူႏွင့္သူ႔အေဖတုိ႔ ျပံဳးမိၾကသည္၊ ဒီႏုိင္ငံ၏ အထက္တန္းေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းတြင္ လူတုိင္းက ဘုရင္ ဘုရင္လုိ႔ ေခၚေနသာ ျမန္မာေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ရွိေနသည္၊ ပုိ၍ ဆုိးသည္က ေက်ာင္းသားဆုိးမ်ားက သူ႔ကုိ ျမန္မာဘုရင္ (Myanmar/ Burmese bayin) လုိ႔ တြဲေခၚ ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ ျမန္မာေတြ သိရွိသြားပါက ဒီအထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ျမန္မာဘုရင္ ရွိေနသည္ဆုိ၍ အထူးအဆန္းျဖစ္ေတာ့မည္၊ ေရသန္႔ဘူးတြင္ အရိပ္ေပၚသလုိ ဂ်ာနယ္ေတြ သတင္းစာေတြထဲ ေရးၾကမည္လားမသိပါ။

ဘုရင္ေခၚ မုိက္ကယ္ဘေအး၏ အေဖကလည္း ေခသူမဟုတ္ပါ၊ သေဘၤာ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ ေလာေလာဆယ္တြင္ အႀကီးတန္း အင္ဂ်င္နီယာအျဖစ္ အစုိးရဌာန တစ္ခုတြင္္ လုပ္ကုိင္ေနသည္၊ သေဘၤာလုိက္ၿပီး အေမရိကားကုိ ေရာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္၊ အေမရိကန္သူ မုိက္ကယ္ဘေအးအေမႏွင့္ အေၾကာင္းပါသည္၊ အေမရိကားမွာ အေျခခ် ျဖစ္ခဲ့သည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးအေမႏွင့္ အေဖတုိ႔သည္ မုိက္ကယ္ဘေအး ၄ႏွစ္အရြယ္တြင္ လမ္းခြဲလုိက္ၾကသည္၊ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ မုိက္ကယ္ဘေအးတစ္ေယာက္ အေမကုိ ဓါတ္ပုံေတြ ပုိ႔စကဒ္ေတြနဲ႔သာ ရင္ႏွီးခဲ့ရသည္။

အေဖႏွင့္သာ ေနထုိင္ခဲ့ရသျဖင့္ အေမသည္လည္း အေဖျဖစ္ခဲ့ရသည္၊ သူတုိ႔သားအဖႏွစ္ေယာက္ အိမ္တြင္ ျမန္မာလုိပဲဲေျပာသည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအး အေဖသည္ သူ႔အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ျမန္မာဗီဒီယုိဇာတ္လမ္းေတြ ၾကည့္ရင္း ကုန္ဆုံးခဲ့သည္၊ သည္အတြက္လည္း မုိက္ကယ္ဘေအး တစ္ေယာက္ ျမန္မာဗီဒီယုိဇာတ္လမ္းေတြနဲ႔ ငယ္ငယ္ထဲက ရင္းႏွီးခဲ့သည္၊ ေက်ာ္ဟိန္းမွသည္ ေဒြး၊ လြင္မုိး ေနတုိးအထိ အကုန္သိသည္၊ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ မင္းသမီး ‘မယ္လုိဒီ’ ပါတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြ ၾကည့္ျဖစ္ေနသည္၊ ထုိေၾကာင့္လည္း မုိက္ကယ္ဘေအး ျမန္မာစကားေျပာလွ်င္ ရုပ္ရွင္ဆန္ဆန္ ဇာတ္ဆန္ဆန္ ေျပာတတ္သည္၊ ဒီအတြက္ ျမန္မာျပည္က ေရာက္လာေသာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ျမန္မာမေလးေတြ မုိက္ကယ္ဘေအး၏ အေျပာေတြကုိ သေဘာက် ၾကသည္၊ မုိက္ကယ္က အရမ္းခင္လုိ႔ ေကာင္းတာပဲ ျဖစ္ကုန္၏။

မုိက္ကယ္ဘေအး၏ အေဖသည္ မိန္းမေနာက္ထပ္ လက္ထပ္မယူေသာ္လည္း ဒီေန႔အထိ အနည္းဆုံး အမ်ဳိးသမီး ဆယ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔ တြဲခဲ့သည္၊ ထုိအထဲတြင္ ျမန္မာျပည္မွ ရည္ရြယ္ခ်က္ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေရာက္လာေသာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး ေလးငါးေယာက္ေလာက္ပါမည္၊ ဒီအတြက္ အေဖႏွင့္အတူ ႀကီးျပင္းလာရေသာ မုိက္ကယ္ဘေအးအဖုိ႔ မိန္းမေတြသည္မဆန္း အေရးတယူလည္း မရွိ၊ အေဖေျခရာထက္ေက်ာ္ကာ ၁၅ႏွစ္သားေလာက္ထဲက ရီးစားလုိလုိ ဘာလုိလုိေတြ အမ်ားႀကီး တြဲျဖစ္ခဲ့သည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးအေဖသည္ ေလာေလာဆယ္တြဲေနေသာ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ေတာ့ တြဲလာတာ ၂ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္ဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ တြဲျဖစ္သည္ဟု ဆုိႏုိင္သည္၊ ‘စုိးစုိးက ျမန္မာဆန္လုိ႔ကြ’ လုိ႔ဆုိေတာ့ မုိက္ကယ္ဘေအးအတြက္ ျမန္မာဆန္သည္ဆုိသည္ကုိ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနခဲ့သည္၊ ဒီအမ်ဳိးသမီးကုိ ၾကည့္ကာ ျမန္မာဆန္သည္ဆုိတာ ဘာလဲ ခဏ ခဏ စဥ္းစားမိသည္၊ တကယ္ေတာ့ စုိးစုိး ဆုိေသာ အမ်ဳိးသမီးသည္ သူ႔ထက္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကီးကာ သူ႔အေဖထက္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ငယ္သည္၊ သူကေတာ့ ဒီအမ်ဳိးသမီးကုိ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည္။
ဒီအမ်ဳိးသမီးေၾကာင္ပုံတစ္ခုကေတာ့ အမွတ္ရစရာပါ၊
ေရာက္ခါစက မုိက္ကယ္ဘေအး၏ သူငယ္ခ်င္းေတြက မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ လာေခၚသည္ ‘ျမန္မာဘုရင္’ ‘ျမန္မာဘုရင္’ လုိ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ လာေခၚေနသည္ကုိ ဘာအေတြးေပါက္သြားလည္းမသိ စုိးစုိးျပန္ေျပာလုိက္သည္က၊
‘ျမန္မာဘုရင’္ ‘ျမန္မာဘုရင္’
“ျမန္မာဘုရင္ဆုိတာ မရွိေတာ့ဘူး၊ ေသသြားတာၾကာၿပီ”
‘ဗ်ာ၊ ဘယ္လုိ၊ ဘယ္တုန္းကလဲ၊’ သူငယ္ခ်င္းေတြ အလန္႔တၾကားျဖစ္သြားသည္၊
“ၾကာေပါ့”
‘တကယ္လား၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာျဖစ္တာလည္း’
“အိႏိၵယမွာ စိတ္ဓါတ္အရ သတ္စရာမလုိပဲ သတ္လုိက္တာ၊”
‘ဘာ အင္ဒီယန္းေတြက သတ္လုိက္တာ၊ ငါတုိ႔ မၾကားမိဘူး၊ ဟုိတစ္ေန႔က ဖုန္းဆက္ေသးတယ္’
“မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး သူက ေသသြားတာၾကာၿပီ၊”
‘စိတ္မေကာင္းစရာပဲ၊ မယုံပါဘူး၊’ ‘ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလည္း ဒီအိမ္မွာ ျမန္မာဘုရင္နဲ႔ ဘယ္လုိဆက္စပ္သလဲ၊’
“ငါက သမီးေတာ္၊” “ကဲျပန္ေတာ့ ဒီမွာ ျမန္မာဘုရင္ဆုိတာ မရွိဘူး၊ ေသသြားတာၾကာၿပီ၊”
စုိးစုိး တစ္ေယာက္ မုိက္ကယ္ဘေအး သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေမာင္းထုတ္ေနသည္၊
ထုိအခ်ိန္တြင္ မုိက္ကယ္ဘေအးအေဖ ဦးေအာင္ႏုိင္ဝင္း အခန္းထဲသုိ႔ ဝင္လာသည္၊
‘ဟုိင္း အန္ကယ’္ ‘အရမ္းဝမ္းနည္းပါတယ္’ ‘ျမန္မာဘုရင္ေသသြားၿပီဆုိလုိ႔ မယုံႏုိင္စရာျဖစ္ေနတယ္၊’
‘“ျမန္မာဘုရင္မေသပါဘူး အခန္းထဲမွာ ရွိေနတယ္ ဘယ္သူေျပာတာလဲ ေသသြားၿပီလုိ႔’” ဦးေအာင္ႏုိင္ဝင္းကေျပာလုိက္သည္၊
‘သမီးေတာ္က ေသသြားၿပီေျပာတယ’္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ျပန္ေျဖသည္၊
‘“ဘယ္က သမီးေတာ္ေတြ ေရာက္လာတာ ဒီေကာင္ရႈပ္ရႈပ္ရွက္ရွက္ လုပ္ထားၿပီ ထင္တယ္”’
‘သမီးေတာ္က သူေလ’ သူငယ္ခ်င္းေတြက စုိးစုိးကုိ လက္ညူိးထုိးျပလုိက္သည္၊
“အစ္ကုိႀကီး ဒီလုိမေျပာသင့္ဘူးေလ ျမန္မာဘုရင္ေသသြားၿပီေလ သမုိင္းေတြ အစ္ကုိႀကီးေမ့ေနၿပီ ထင္တယ္” စုိးစုိးက ဦးေအာင္ႏုိင္ဝင္းကုိ လွမ္းေျပာလုိက္သည္
‘“ျမန္မာဘုရင္ မေသပါဘူး အခန္းထဲမွာ ရွိေနတယ္ စုိးစုိးတုိ႔ နားလည္မႈ လြဲေနတာပါ၊’” ဦးေအာင္ႏုိင္ဝင္းက ေျပာလုိက္ျပန္သည္၊
“နားလည္မႈ လြဲေနတာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး၊ ျမန္မာဘုရင္ ေသသြားၿပီးတာ ျမန္မာေတြအားလုံးသိတယ္”
စုိးစုိးက ဦးေအာင္ႏုိင္ဝင္းကုိ ျပန္ျငင္းခ်က္ထုတ္သည္၊
သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ စုိးစုိးႏွင့္ ဦးေအာင္ႏုိင္ဝင္းၾကား ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ ပုံစံေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနသည္၊

ထုိအခ်ိန္တြင္ မုိက္ကယ္ဘေအး အိမ္ေရွ႕ခန္းထဲထြက္လာသည္၊
သူငယ္ခ်င္းေတြ အလန္႔တၾကား မုိက္ကယ္ဘေအးကုိ လက္ညူိးထုိးကာ
‘ျမန္မာဘုရင္’ ‘ျမန္မာဘုရင္’ ‘သူမေသဘူး’
စုိးစုိးက “သူက ျမန္မာဘုရင္ ဘယ္သူက ေျပာတာလဲ”
သူငယ္ခ်င္းေတြက ‘သူ ျမန္မာဘုရင္ဆုိတာ အားလုံးသိတယ္’
ဦးေအာင္ႏုိင္ဝင္းက “‘စုိးစုိးေရ မုိက္ကယ္ကုိ ဒီမွာ ျမန္မာဘုရင္လုိ႔ ေခၚၾကတယ္ nick name ေပါ့၊’”
မုိက္ကယ္ဘေအးက ဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကာတာလဲ
သူငယ္ခ်င္းေတြက ‘သမီးေတာ္က မင္းေသၿပီလုိ႔ေျပာတယ’္
ဘယ္သူလဲ သမီးေတာ္ဆုိတာ မုိက္ကယ္ဘေအး ေမးလုိက္သည္၊
အားလုံးက စုိးစုိးကုိ လက္ညူိးထုိးျပလုိက္ၾကသည္၊

ထုိေန႔ကစၿပီး မုိက္ကယ္ဘေအးတုိ႔ အိမ္တြင္ ခမည္းေတာ္၊ သမီးေတာ္နဲ႔ ျမန္မာဘုရင္တုိ႔ ေနထုိင္ၾကေလသည္။


မုိက္ကယ္ဘေအးႏွင့္ မုိက္ကယ္ဘေအး

မုိက္ကယ္ဘေအးသည္ သူတြင္ထူးဆန္းေသာ စိတ္ခံစားမႈ သုိ႔မဟုတ္ စိတ္နယ္လြန္ အျဖစ္တစ္ခုရွိသည္ဟု သူကုိယ္သူ ခံယူထားသည္၊ မုိက္ကယ္ဘေအးသည္ ယခုေခတ္ အေမရိကန္လူငယ္ အမ်ားစုအတုိင္း Free thinker တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္၊ ဒါေပမဲ့ society ဝင္ တစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါ၊ အေမက ခရစ္ယာန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး၊ ဗုဒၶဘာသာ ကုိးကြယ္သူ အေဖႏွင့္ ႀကီးျပင္းလာရေပမဲ့၊ ပတ္ဝန္းက်င္ အသုိင္းအဝန္းေၾကာင့္ Free thinker ျဖစ္လာခဲ့သည္၊ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားသုိ႔ အႀကိမ္မ်ားစြာ ေရာက္ဖူး တက္ဖူးခဲ့ေသာ္လည္း အရာရာကုိ ဘုရားသခင္က ဖန္တီးသည္ ဆုိသည္ကုိ လက္မခံသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ ထုိအတူ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းသံဃာကုိ ငါးခါေလာက္သာ ေတြ႔ဖူးႀကံဳဖူးသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ အိမ္တြင္ ဘုရားစင္ရွိေသာ္လည္း အေဖကုိယ္တုိင္က တစ္ခါတစ္ေလမွ ရွိခုိးေနေလေတာ့ သူလည္း အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ပင္၊ အေဖေျပာျပသည္ကလြဲလုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ အေၾကာင္းသိပ္မသိေပ။

အေဖႏွင့္ပတ္သက္၍ အိမ္ကုိ စုိးစိုးဆုိေသာ အမ်ဳိးသမီး ေရာက္လာေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ဒီအမ်ဳိးသမီးကုိ အလြန္ရင္းႏွီး ကၽြမ္းဝင္သည့္ စိတ္ခံစားမႈမ်ဳိးကုိ ခံစားရသည္၊ တစ္ေနရာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က စုိးစုိးႏွင့္သူ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာဖူးသလုိ အတူသြားအတူလာ ရွိခဲ့သည္ ဆုိသည့္ စိတ္အာရုံ တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေပၚေစသည္၊ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ဘာမွ မေရရာ ဘာမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ေပ၊ ဒီေနရာကုိ ေရာက္ဖူးသလုိလုိ၊ ဒီလူႏွင့္ စကားေျပာဖူးသလုိလုိ၊ ဒီလူႏွင့္ ရင္းႏွီးဖူးသလုိလုိ စသည့္ ဒီလုိစိတ္မ်ဳိးကုိ ငယ္ငယ္ကတည္းက သူတြင္ရွိေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရသည္၊ သူအထက္တန္းေက်ာင္း ေရာက္ခါစက ေက်ာင္းေလ့လာေရး ခရီးအျဖစ္ West Virginia ရွိ Harpers Ferry သုိ႔သြားရသည္၊ အေမရိကန္ သမုိင္းတြင္ပါေသာ America revolutionary abolitionist ပထမဦးဆုံး ကၽြန္ေတာ္လွန္ေရး စျဖစ္ခဲ့သည့္ ေနရာျဖစ္သည္။

ဆရာမႏွင့္ ျပတုိက္တာဝန္ခံက သမုိင္းကုိ ရွင္းျပေနၿပီး၊ ရုပ္လုံးၾကြ သရုပ္ျပအခန္းသုိ႔ ေရာက္လာခဲ့သည္၊ အသံႏွင့္အတူ ရုပ္လုံးၾကြမ်ား အသက္ဝင္ကာ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္John Brown ကုိ စစ္တပ္က ဝင္ဖမ္းသည့္ အခန္း၊ John Brown ကုိ ႀကိဳးေပး သတ္ျဖတ္သည့္ အခန္းမ်ားတြင္ သူစိတ္သည္ ေျမာပါသြားခဲ့သည္၊ ထုိအျဖစ္အပ်က္ထဲတြင္ သူကုိယ္တုိင္ပါေနသလုိ ခံစားရသည္၊ သူသည္ စစ္သားတစ္ေယာက္လား ေတာ္လွန္ေရးသမား တစ္ေယာက္လား မသိပါ၊ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူသည္ေရွးေဟာင္း ေသနတ္တစ္လက္ကုိ ကုိင္ကာ ပစ္ခတ္ခဲ့ဖူးသည္၊ ဟုိတုန္းက သည္ေနရာက အေဆာက္အဦးပုံေတြ လူေတြသြားလာ လွဳပ္ရွားေနပုံကုိ ျပန္ျမင္လာသည္၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ က လာၿပီး ေဟ့ ဘာရပ္လုပ္ေနတာလည္း အားလုံး ေအာက္ေရာက္ေနၿပီ ဆုိကာ သူကုိ ႏူိးသလုိ လာေခၚမွ ဒီအာရုံေတြ သူဆီက ထြက္သြားသည္၊ ျပန္လည္ စဥ္းစားေတြးၾကည့္လွ်င္ ျပန္မျမင္ရေတာ့ေပ၊ တုိက္ဆုိင္မွသာ ေပၚေပါက္လာသည္ဟု သူထင္မိသည္။

တကယ္ေတာ့ ဒီလုိ အျဖစ္မ်ဳိးကုိ သူငယ္ငယ္ကလည္း ျဖစ္ဘူးခဲ့သည္၊ ငယ္ေသး၍၎ ဘာကုိမွ သိပ္စိတ္မဝင္းစား၍၎ ထုိစဥ္က သူ အေရးတယူ မရွိခဲ့ပါ၊ မူလတန္းေက်ာင္းသား ဘဝတုန္းက ေႏြရာသီ ရက္ရွည္ ေက်ာင္းေလ့လာေရး ထြက္ၾကရာ ကယ္လီဖုိးနီးယား ျပည္နယ္သုိ႔ သြားၾကသည္၊ ထုိျပည္နယ္ရွိ ျပတုိက္လုပ္ထားေသာ သတင္းစာဆရာ သူေဌး တစ္ေယာက္အိမ္သုိ႔ ဝင္ေရာက္ေလ့လာၾကရာ ထုိအိမ္ႀကီးႏွင့္ သူရင္းႏွီးသလုိ ခံစားရသည္၊ အိမ္ႀကီးရွိ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ သူသိသလုိလုိ ရွိေနသည္၊ ေဘးကပါလာေသာ သူငယ္ခ်င္းကုိ ဟုိဘက္ကုိသြားလုိက္ ေရကူးကန္ရွိမယ္၊ ဒါရုပ္ရွင္ျပတဲ့အခန္းကုိ သြားတဲ့ေနရာ စသျဖင့္ ေပၚလာသေလာက္ ေျပာၾကည့္ရာ အကုန္မွန္ေန၍ သူငယ္ခ်င္းက မင္း ဒီကုိ ေရာက္ဖူးသလားလုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္ယူရသည့္ အထိပင္။

ဒီအေၾကာင္းေတြကုိ အေဖကုိ ျပန္ေျပာျပ ျဖစ္ခဲ့သည္၊
“အေဖကုိ ဘာကုိရွင္းျပရမလဲ၊ ဘယ္လုိေျပာျပရမလဲ မသိဘူး၊ တစ္ခ်ဳိ႕ အျဖစ္အပ်က္ အေၾကာင္းအရာ ေတြမွာ၊ အဲဒီ အျဖစ္ေတြကုိ သိေနသလုိလုိ၊ အဲဒီေနရာကုိ ေရာက္ဖူးသလုိလုိ တုိက္ဆုိင္တာေတြ ေတြ႔ရင္ အာရုံေခၚမလား စိတ္ကူးအျမင္ ထဲမွာ ေပၚေပၚလာတယ္အေဖ” ဟုေမးခဲ့မိသည္၊
အေဖက ‘မင္းကေတာ့ တျခားသူႏွင့္မတူ ထူးျခားေနတာလား၊ အေတြးလြန္တာလားေတာ့ မသိဘူး၊
ဒါေပမဲ့ အေဖတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာမွာေတာ့ ဘယ္သူမဆုိ နိဗၺာန္ကုိမရမခ်င္း ၃၁ ဘုံ ဘဝေတြမွာ က်င္လည္ရတယ္၊ သံသရာလုိ႔ ေခၚတာေပါ့၊ အဲဒီ သံသရာလည္ေနရတာကုိ ဆင္းရဲျခင္း ျဖစ္တယ္တဲ့၊ ဒီသံသရာက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဗုဒၶေဟာၾကားလမ္းျပခဲ့တဲ့ တရားအတုိင္း မိမိကုိယ္တုိင္ က်င့္ၾကံယူမွ သံသရာလြတ္ရာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိ ေရာက္မွာျဖစ္တယ္၊’
‘ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အရင္ဘဝဆုိတာ ရွိတယ္၊ အရင္ဘဝေတြကုိ ျပန္သတိရ မရ အေဖလည္း သိပ္မသိဘူး၊ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးလာေတာ့မွ ေမးၾကည့္ေပးမယ္၊’
“ဒါဆုိရင္ က်ေနာ္က လူျဖစ္ရင္လည္း ျဖစ္ခဲ့မယ္၊ တိရိစာၦန္ျဖစ္ရင္လည္း ျဖစ္ခဲ့မယ္၊ နတ္ျဖစ္ရင္လည္း ျဖစ္ခဲ့မယ္ေပါ့၊”
အေဖကုိ ေမးလုိက္သည္၊ အေဖက ‘ဟုတ္တယ္ ၃၁ဘုံ အကုန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ မင္းကုိ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးေရးထားတဲ့ ၃၁ ဘုံ အေၾကာင္းစာအုပ္ ေပးဖတ္မယ္၊’
ဒီလုိ အေဖႏွင့္ စကားေျပာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး အရင္ဘဝေတြ ဆုိတာကုိ စိတ္ဝင္စားသြားခဲ့သည္၊ တိရိစာၦန္ျဖစ္ရင္လည္းျဖစ္ခဲ့မယ္ ဆုိတာကုိ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ တစ္ခါက အိမ္နားက သူငယ္ခ်င္းက ေလးမႊာပူးေမြးတယ္ သြားၾကည့္မလား ဆုိေတာ့ ကုိယ္ဝန္ရွိေနတဲ့ မစၥစ္အမ္း တစ္ေယာက္ေမြးသည္ထင္၍ လုိက္သြားခဲ့သည္၊ ဟုိေရာက္ေတာ့ ေခြးေလးေကာင္ ေမြးထာေသာ ေခြးမႀကီးကုိျပသည္၊ အဲဒီမွာ သူငယ္ခ်င္း စေနာက္ေနမွန္း သိရေတာ့သည္၊ ဒါေပမဲ့ ေခြးေလးေတြကုိ ၾကည့္ရင္း ေခြးေလးတစ္ေကာင္လုိ အနံ႔ခံကာ သြားလာဖူးသလုိလုိ ဟုိတုိးဒီတုိး သြားလာဖူးသလုိလုိကုိ အာရုံထဲျမင္မိခဲ့ဖူးတာကုိ သတိရသြားသည္၊ ဒီလုိဆုိလွ်င္ ဘဝတစ္ခုမွာ ေခြးျဖစ္ခဲ့ဖူးသလား ေမးခြန္းျပန္ေမးၾကည့္ခဲ့မိသည္။

ဒီအေတြ႔အၾကံဳေတြကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ေျပာျပေတာ့ မင္းေတာ့ semi-prophetic abilities ရွိေနၿပီထင္တယ္ ဆုိၿပီး အဆင့္ျမင့္ ဘိေရွာ့ႀကီးေတြနဲ႔ သြားေတြ႔ဘုိ႔ အၾကံျပဳသည္၊ သူတုိ႔ယုံၾကည္ေသာ Faith healing ကုိ သူတုိ႔ အၾကံျပဳျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊ အရင္ဘဝဆုိတာကုိ ယုံၾကည္ၾကသူမ်ား မဟုတ္ၾကေပ၊ အကန္႔အသတ္ေတြေၾကာင့္လည္း အမ်ားစုသည္ ေန႔စဥ္ ၾကံဳေတြ႔ေနရေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားမွ တဆင့္ ဘာသာတရားနဲ႔ ကင္းကြာလာၾကသည္၊ ထုိအတြက္ သူ႔လုိပဲ Free thinker ေတြ မ်ားလာၾကျခင္းျဖစ္မည္၊ တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း မင္းစာအုပ္ေတြဖတ္ တီဗြီဇာတ္လမ္းေတြၾကည့္ၿပီး အေတြးလြန္ေနၿပီလုိ႔ ဆုိၾကသည္၊ Eckankar ေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ဘုိ႔ ေျပာၾကသည္၊ Eckankar ဆုိသည္မွာ က်မ္းစာအုပ္ေတြထဲက ခြဲထြက္လာေသာ အေၾကာင္းကံ၊ ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း၊ အတိတ္ဘဝႏွင့္ ဝိညာဥ္ တုိ႔ကုိ လက္ခံေသာ အေမရိကန္ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္မႈ ဘာသာတရား တစ္ခုျဖစ္သည္၊ သူတုိ႔သည္ ဟူ HU ဆုိေသာ ဘုရားကုိ ကုိးကြယ္ၾကသည္။

မိမိကုိယ္ကုိ မိမိစိတ္ဝင္စားရင္း၊ ဒီ ပါရာေနာ္မယ္ (Paranormal) အျဖစ္မ်ားက သူအေတြးကုိ ႀကီးစုိးထားသည္၊ ေကာလိပ္ၿပီးရင္ Parapsychology အထူးျပဳ Human Sciences ဘာသာကုိ ယူမလုိ႔ စိတ္ကူးထားသည္၊ အေဖကေတာ့ အာကာသ အင္ဂ်င္နီယာ သူကုိျဖစ္ေစခ်င္သည္၊ ဒါမွ မဟုတ္ Human Sciences ကုိ Virginia Tech တကၠသိုလ္ မွာပဲ တက္ေစခ်င္သည္၊ သားကုိအနီးနားမွာပဲ ေနေစခ်င္သည္၊ သူကေတာ့ စိတ္ဝင္စားရာ Anthropology ႏွင့္ Parapsychology ဘာသာရပ္ေတြကုိ ေကာင္းေကာင္းသင္ေသာ Pennsylvania မွာ သြားတက္မလုိ႔ စိတ္ကူးထားသည္။

အထူးအဆန္းမ်ားကုိ ေလ့လာစူးစမ္းလုိသူ မုိက္ကယ္ဘေအးတစ္ေယာက္ ပုိ၍ဆန္းၾကယ္ေသာ ပါရာေနာ္မယ္အထူးအဆန္းမ်ားႏွင့္ ၾကံဳလာရေသာအခါ သူ႔အဖုိး ဦးဘေအးကုိေတြ႔ခ်င္စိတ္၊ သူ႔အဖုိးအေၾကာင္းသိခ်င္စိတ္မ်ား ပုိျပင္းျပလာခဲ့သည္။


ခဏ ရပ္ပါဦးမည္၊

 

 

ေခြးလုိ ဝက္လုိ လူေတြ

လူႏွင့္စိတ္နဲ႔ မကပ္ဘူး စိတ္နဲ႔လူႏွင့္ မကပ္ဘူး
ေျပာဘူးၾက ျဖစ္ဘူးၾကပါလိမ့္မည္၊
တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္မပါဖူးကြာ ဆုိၿပီး ညည္းေကာင္းညည္းမိ ၾကပါလိမ့္မည္၊
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္တဲ့အခါ လုပ္ခ်င္တာေတြ မလုပ္ႏုိင္ မၿပီးႏုိင္တဲ့အခါမ်ားမွာ သုံးမိေလ့ရွိသည္၊
မည္သုိ႔ေသာ အဓိပၸါယ္ျဖင့္ ဘယ္ေနရာတြင္ သုံးရမည္ကုိေတာ့ ျမန္မာစာဆရာမ်ားကုိ သြားေမးလွ်င္ ေျဖႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ထင္ပါသည္၊
စိတ္ႏွင့္ လူနဲ႔ကပ္ဖုိ႔၊ စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္ပါဖို႔ကေတာ့ စိတ္က အေရးႀကီးသည္၊
စိတ္ ႀကီးစုိးသြားသည့္အခါ အသိမလုိက္ပါႏုိင္ပဲ သတိလက္လြတ္က အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ ျဖစ္ကုန္သည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိပါသည္။

…………………………………………………………………………..

မနက္ျဖန္တြင္ အထိမ္းအမွတ္ တစ္ခုအတြက္ အာရုံဆြမ္း ဆရာေတာ္ တစ္ပါးကုိ ကပ္လွဴမည္ဟု စီစဥ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္၊ ထုိသုိ႔အလွဴအတန္း ကုသုိလ္ေရးကုိ လုပ္ေလ့လုပ္ထ မရွိသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အတြက္ အကဲပုိသည္ဟု ေျပာရပါလိမ့္မည္၊ ေနရာတကာ အစီအစဥ္ဆြဲ လုပ္ေလ့ရွိေသာေၾကာင့္လည္း ဘာၿပီးရင္ဘာလုပ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာဘာ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလုပ္ ဆုိၿပီး ကုိယ္ရဲ႕စိတ္ကုိ ကုိယ္ကုိတုိင္ ဒုကၡေပးထားတတ္သည္။

အိမ္တြင္လူေရၾကည့္မွ သုံးေယာက္ထဲရွိသည္၊ အစီအစဥ္ဆြဲသူကလည္းကုိယ္ အမ်ားဆုံး ေနာက္ကလုိက္ လုပ္သူ (follow up) ကလည္းကိုယ္ က်န္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အရံပရိသတ္လုိ႔ပဲ သေဘာထား လုိက္ပါစုိ႔၊ု တကယ္ေတာ့ ဘုန္ႀကီးတစ္ပါးကုိ အိမ္ပင့္ၿပီး အိမ္သားသုံးဦက အာရုံဆြမ္းကပ္ ကုသုိယ္ယူတဲ့ပြဲကေလးပါပဲ၊ မ်ားမ်ားစားစား လုပ္ရတာ မဟုတ္လုိ႔ အာရုံဆြမ္းကုိ ေရြးၿပီးကပ္ျခင္း ျဖစ္သည္၊
ထူးထူးျခားျခားေလးေတာ့ လုပ္ပါဦးဆုိေသာ တစ္ေယာက္ေသာသူရဲ႕ ဆႏၵအရ ထူးျခားေအာင္လည္း စီစဥ္ရသည္၊ ဂ်ပန္ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊ ၾကက္ဟင္းခ်ဳိ၊ ၾကက္သြန္ခ်ဥ္၊ မုန္႔မ်ဳိးစုံ၊ ေကာ္ဖီ၊ အသီးမ်ုိဳးစုံျဖင့္ အာရုံဆြမ္း ဘုန္းႀကီးအတြက္ လုံေလာက္ၿပီထင္သည္၊ တစ္ေယာက္ေသာသူက ရန္ကုန္က ဘီးမုန္႔(ဘိန္းမုန္႔)ကုိ ကပ္ခ်င္သည္ဟု ဆုိလာသည္၊ ရန္ကုန္က သူႀကိဳက္ေသာ နာမည္ေၾကာ္ ဘီးမုန္႔ကုိ အေကာင္းအတုိင္း အာရုံဆြမ္းကပ္ အမွီေရာက္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ စီစဥ္ရေတာ့သည္၊ ပီတိကုသုိလ္ကုိ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ သေဘာပါ၊ ၾကြလာမဲ့ ဆရာေတာ္ ဘုန္းဘုန္းကလည္း ျမန္မာအစားအစာေတြကုိ အမ်ားအားျဖင့္ ဘုန္းေပေလ့ရွိသည္ဟု သိထားသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ ရန္ကုန္ကေန စကၤာပူကုိ အခ်ိန္မွီ အေကာင္းအတုိင္း ဘီးမုန္႔ေရာက္ေအာင္ စီစဥ္ရေတာ့သည္။

ရန္ကုန္ကလည္း မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ေပးၾကသည္၊ အေကာင္းဆုံး လူၾကံဳနဲ႔ အခ်ိန္ကုိက္ခါ ေသခ်ာထုပ္ပုိး ထည့္ေပးလုိက္သည္၊ အခ်ိန္မွီသြားယူကာ ေရခဲေသတၱာထဲထည့္ ၿပီးရင္ မနက္ၾကလွ်င္ ဘယ္လုိေႏြးရန္ စီစဥ္ထားသည္၊ အဲဒီအတုိင္းလုိက္နာလွ်င္ ဘီးမုန္႔ပူပူေႏြးေႏြးကုိ အရသာမပ်က္ ကပ္ႏုိင္မည္ဆုိသည္။

လူၾကံဳက ၃နာရီေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔လာ၍ သူအိမ္ကုိ ၃နာရီ ၄၅မိနစ္ေလာက္ေရာက္မည္၊ ၄နာရီေလာက္ လူၾကံဳ၏အိမ္တြင္ သြားယူရန္ စီစဥ္ထားသည္၊ ထုိစီစဥ္ထားသည့္အတုိင္း ဒီေန႔ရုံးက ၃နာရီခြဲေလာက္မွာ ေစာထြက္ရလိမ့္မည္။

ရုံးတြင္ မနက္ပုိင္းထိ အဆင္ေျပေနရာမွ မြန္းလြဲ၂နာရီခြဲတြင္ အေရးေပၚ အစည္းအေဝးတစ္ခု ေပၚလာသည္၊ နာရီဝက္ပဲၾကာမည္ဟု MDကေျပာသည္၊ ဒါေပမဲ့ အစည္းအေဝးက Customer စက္ရုံမွာ လုပ္မည္ျဖစ္သည္၊ စက္ရုံက စကၤာပူ၏ အေနာက္ဘက္အစြန္ Tuas ဧရိယာတြင္ျဖစ္သည္၊ ‘ငါအစည္းအေဝးၿပီးတာနဲ႔ အျပင္သြားေတာ့မယ္ဆုိေတာ့’ MDကလည္းခြင့္ျပဳသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္ႏွင့္MDတုိ႔ Customer စက္ရုံကုိ မြန္းလြဲ၂နာရီ မခြဲခင္တြင္ ေရာက္သြားသည္၊ အစည္းအေဝးကုိ မြန္းလြဲ၂နာရီ ခြဲတိတိတြင္ စျဖစ္သည္၊ ခိ်န္ထားသည့္အတုိင္း နာရီဝက္အတြင္း ၿပီးသြားသည္၊ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ဘက္က လက္မွတ္ထုိးမည့္ Technical Director အစည္းအေဝးထဲတြင္မပါ၊ အေရးႀကီးကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေနာက္ၾကမည္ဆုိ၏၊ အစည္းအေဝးအၿပီး ၃နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ဒီငနဲေရာက္လာသည္၊ အျဖဴေကာင္ အေမရိကန္ျဖစ္သည္၊ သူ႔လူေတြက သူ႔ကုိျပန္ရွင္းျပေနသည္၊ သူကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ျပန္ေမးနဲ႔ ေနာက္ထပ္ အစည္းအေဝးတစ္ခုလုိ ျဖစ္သြားသည္၊ စိတ္ထဲမွာ ဒီငနဲကုိ နည္းနည္း တင္းသြားခဲ့သည္၊ ဒီလုိနဲ႔ ၄နာရီထုိးေတာ့မည္၊ အစည္းအေဝးထဲမွာပင္ လူၾကံဳယူလာသည့္သူထံသုိ႔ SMS ခုိးပုိ႔လုိက္သည္၊ ၄နာရီမေရာက္ႏုိင္ေတာ့ ၆နာရီမွ လာယူမည္ ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ထားေပးရန္ အကူအညီေတာင္းလုိက္သည္။

တကယ္ေတာ့ အစည္းအေဝးကုိ က်ေနာ္စိတ္မဝင္စားေတာ့၊ ရွင္းျပရတာ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနၿပီ၊ ၄နာရီခြဲတြင္ ဒီငနဲ လက္မွတ္ထုိးလုိက္သည္၊ MDကလည္း သူလုိခ်င္တာရသြား၍ ေက်နပ္သြားသည့္ပုံစံ ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္၊ ဒီငနဲက မဆီမဆုိင္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြေၾကာင့္ အေမရိကန္၏ စီးပြားေရ အက်ပ္အတည္းႏွင့္ ဥေရာပအေၾကြးေတြအေၾကာင္း ဆရာႀကီးပုံစံနဲ႔ ဆက္ေျပာေနသည္၊ Customer First ဦးစားေပးရမည္ ဆုိေသာေၾကာင့့္ သည္းခံနားေထာင္ ေနလုိက္သည္၊ ၅နာရီ မထုိးခင္ေလး သူ႔အေျပာေတြရပ္ကာ အစည္းအေဝး ၿပီးသြားခဲ့သည္၊ အားလုံးလက္ဆြဲ ႏူတ္ဆက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္နွာက သူ႔ကုိျပံဳးျပေနေသာ္လည္း စိတ္ထဲက ‘ငါ--- မသားႀကီး’ မင္းေၾကာင့္ ငါအစီအစဥ္ေတြ လြဲကုန္ေတာ့မယ္လုိ႔ ႀကိတ္ေျပာ ေနမိခဲ့သည္။

လူၾကံဳဆီကုိ ၅နာရီခြဲေရာက္မည္ဟု ဖုန္းဆက္လုိက္သည္၊ ‘ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ လာခဲ့ပါ၊ ေရခဲေသတၱာထဲက ထုတ္ၿပီးအဆင့္သင့္ လုပ္ထားေပးမည္္ ဟုဆုိသည္၊ လူၾကံဳအိမ္က Clementi Town တြင္ရွိသည္ဆုိေတာ့ Tuas ကေန နာရီဝက္ေလာက္ေမာင္းလွ်င္ ေအးေအးေဆးေဆး ေရာက္သည္၊ MDကုိ ႏူတ္ဆက္ၿပီး အျမန္ေမာင္းထြက္ လာလုိက္သည္၊ AYE အေဝးေျပး လမ္းမႀကီးအတုိင္းသြားရမည္ မဟုတ္ပါလား။

AYE အေဝးေျပး လမ္းမႀကီးအတုိင္း ၁၀မိနစ္ခန္႔ေမာင္းၿပီးေသာအခါ ကားေတြရုတ္တရက္ အရွိန္ေႏွးသြားေလသည္၊ Jurong Town hall အထြက္တြင္ jump ျဖစ္လ႔ုိေနၿပီ၊ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲလုိ႔ စိတ္ထဲကေရရြတ္ရင္း ဒီအခ်ိန္ျဖစ္တတ္တာပဲလုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်ရင္း တေျဖးေျဖးခ်င္း ယာဥ္ေၾကာ အတုိင္းလုိက္လာခဲ့သည္၊ ေရွ႕လမ္းခြဲႏွစ္ခုၿပီးလွ်င္ ကုိယ္သြားရမည့္ လမ္းထဲေရာက္မည္ မဟုတ္လား၊ မွီနုိင္ပါတယ္လုိ႔ ေတြးလုိက္မိျပန္သည္၊ စိတ္မရွည္စရာ တစ္ခုကျဖစ္လာသည္ ေရွ႕ကကားက သူ႔ေရွ႕ကကားနဲ႔ ခြာကာေမာင္းေနသည္၊ ကားတစ္စီးစာ မကေပ၊ ဒီအတြက္ သူ႔ေရွ႕က တစ္ဘက္လမ္း ယာဥ္ေၾကာက ကားမ်ား တစ္စီးၿပီးတစ္စီး ျဖတ္ဝင္သြားၾကသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ဆုိရင္ေတာ့ လုိသည္ထက္ ပုိၾကာလိမ့္မည္၊ ဒီမွာကဟြန္းတီးေလ့မရွိ စိတ္ထဲေဒါသေတြ ထြက္လာသည္၊ ‘ေခြးလုိဝက္လုိ ေမာင္းေနတာလားကြ’ ကုိယ္ကားထဲမွာပင္္ ျမန္မာလုိ ေအာ္ပစ္လုိက္သည္၊ သူလည္းၾကားႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ၊ သူ႔ကားနားကပ္ၿပီး အင္ဂ်င္သံကုိဗြမ္းဗြမ္း လုပ္ေပးလုိက္သည္၊ ဒီေတာ့မွ ေရွ႕ကုိနည္းနည္းကပ္ သြားသည္၊ သူေနာက္လုိက္ေနလုိ႔ေတာ့မျဖစ္ ကုိယ္လဲပဲ ေရွ႕မွာထြက္ရေတာ့မည္မုိ႔ အလယ္ ယာဥ္ေၾကာ လမ္းကုိ ခ်ိန္းဖုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္၊ လမ္းခ်ိန္းရန္ ဆင္ဂနယ္မီးျပလုိက္သည္၊ ရွင္းေန၍ လမ္းခ်ိန္းမည္အလုပ္ ယာဥ္ေၾကာက လာေနသည္ကားက ျဖည္းျဖည္းေမာင္းေနရာမွ သူ႔လမ္းေၾကာင္းထဲ ကုိယ္ဝင္မည္သိ၍ အရွိန္တင္လုိက္သည္၊ ကုိယ္ဝင္လုိ႔မရေအာင္ လုပ္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္၊ ဒီလုိနဲ႔မခ်ိန္းျဖစ္ေတာ့ စလုံးကားေမာင္းသမားေတြရဲ႕ ေအာက္က်တဲ့အက်င့္ တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္ ၾကံဳေနၾကပါ၊
‘Fxxxx’ ‘ငါ--- မသား’လုိ႔ အဂၤလိပ္လုိေရာ ျမန္မာလုိပါ ဆဲလုိက္မိသည္၊ သူလည္းၾကားႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ၊ ထုိသူကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပင္ ျဖည္းျဖည္းျခင္း ဆက္ေမာင္းေနသည္၊ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေရွ႕ကကားက ကုိယ္တုိ႔ထားသျဖင့္ အျမန္ေမာင္းလာသည္၊ ဆက္လုိက္ရင္း အေျခအေန ေပးလာ၍ ရုတ္ခ်ည္း လမ္းခ်ိန္းလုိက္သည္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဆင္ဂနယ္မီးမျပေတာ့၊ ဆင္ဂနယ္မီးျပေနလွ်င္ လမ္းမေပးပဲ အလုပ္ခံေနရဦးမည္၊ ခုနက လမ္းမေပးသည့္ကားထက္ကုိ ေလးစီးေက်ာ္ေလာက္ ေရာက္သြားခဲ့သည္၊ ဆက္ေမာင္းရင္း Clementi လမ္းခြဲေရာက္လာသျဖင့္ ဆင္ဂနယ္မီးျပၿပီး ခ်ဳိးဝင္လုိက္သည္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာပင္ ဆုိင္ကယ္တစ္စီးက ျဖတ္ၿပီးေရွ႕ကဝင္သြားသည္ ဘရိတ္အျမန္ အုပ္လုိက္ရသည္၊ ‘ေခြးမသားေတြ ေသတာလည္း ဒီေကာင္ေတြပဲ’ ‘ေသခ်င္လုိ႔လား’လုိ႔ မေလးလုိေရာ ျမန္မာလုိပါ က်ိန္ဆဲလုိက္မိသည္၊ စကၤာပူတြင္ လမ္းေပၚတြင္ အေသဆုံးက ဆုိင္ကယ္သမားမ်ား အမ်ားစုပင္ ျဖစ္သည္။

Clementi လမ္းေတြက ဒီအခ်ိန္မွာ ရႈပ္သည္၊ Bus ေတြ လူေတြ Taxi ေတြ ကားေတြနဲ႔ ျပည့္ေနသည္၊ အခ်ိန္က ၅ မိနစ္ပဲက်န္ေတာ့၍ အျမန္ေမာင္းလာမိသည္၊ မီးပြိဳင့္နီေန၍ ရပ္ရန္အရွိန္ေလွ်ာ့လုိက္သည္၊ Taxi တစ္စီးေရွ႕ကျဖတ္ဝင္လာသည္၊ ဘရိတ္အုပ္လုိက္ရျပန္သည္၊ Taxi က လမ္းေၾကာေနာက္တစ္လမ္းေတာင္ ခ်ိန္းလုိက္ေသးသည္၊ ေနာက္လမ္းေၾကာက ကားက ဒီတစ္ခါေတာ့ ဟြန္းတီးသည္၊ Taxi ကေတာ့ မီးပြိဳင့္ေရွ႕တြင္ရပ္သြားသည္၊ Taxi driver က သူဘာမွမလုပ္သည့္ပုံစံ၊ ေတာ္ေတာ္လည္းတတ္ႏုိင္သည့္လူေတြ၊ ဒီေန႔တစ္ေန႔လုံး ေခြးလုိ ဝက္လုိ လူေတြနဲ႔ ေတြ႔ေနရပါလား လုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်လုိက္မိသည္။

မီးပြိဳင့္စိမ္းေတာ့ မလုိလုိမွာ လူတစ္ေယာက္ အတင္းျဖတ္ေျပးသည္၊ ခုန Taxi က ဝူး ဆုိလုပ္လုိက္သံၾကားရသည္၊ လမ္းျဖတ္ေျပးသူကုိ ေျခာက္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္၊ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ လမ္းျဖတ္ေျပးသူသည္ ေရႊျမန္မာတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႔မ်ားသည္ ေသခ်ာၿပီ ကတၱီပါဖိနပ္နဲ႔ ‘စည္းမရွိကမ္းမရွိျမန္မာေတြ’ လုိ႔အသံထြက္ေျပာလုိက္မိသည္၊ သူမၾကားႏုိင္ပါ၊ ဒီေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္ေသးပဲ မွန္တံခါးကုိဖြင့္ကာ ၾကားေအာင္ “ေသခ်င္လုိ႔လားကြ” လုိ႔ ျမန္မာလုိေအာ္ပစ္လုိက္သည္၊
မီးစိမ္းသြား၍ လူၾကံဳတုိက္ေတြရဲ႕ ကားရပ္သည့္ေနရာ car parkသုိ႔ ေမာင္းလာခဲ့သည္၊ ခုန ေအာ္လုိက္ရသျဖင့္ ရင္ထဲကေဒါသေတြ အစုိင္အခဲေတြ ေလွ်ာ့သြားသည္ဟု ထင္လုိက္မိသည္။

လူၾကံဳအိမ္ကုိ ေရာက္ေသာအခါ က်ေနာ့္ကုိေစာင့္ေနၾကသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္၊ လူၾကံဳယူလာေသာ ဦးေလးႀကီးကုိ ေတြ႔ရေသာအခါ က်ေနာ္သည္္ အမ်ဳိးအမည္မသိေသာ ခံစားမႈကုိ ခံစားလုိက္ရသည္၊ ရွက္ျခင္းလား ဝမ္းနည္းျခင္းလား စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျခင္းလား မသိပါ၊ အျပစ္ရွိသူတစ္ေယာက္လုိပါပဲ၊
‘ေလယာဥ္ပ်ံစီးလာၿပီး ေခါင္းေနာက္လာတာ ေအာက္ဆင္းၿပီး သူဟာသူ ေဆးသြားဝယ္တာ၊ မင္းလာလွ်င္ မွီရေအာင္ဆုိၿပီး အျမန္ျပန္လာတာ၊ လမ္းမွာ မီးပြိဳင့္မစိမ္းခင္ အတင္းျဖတ္ေျပးတာ ကားတုိက္ခံရေတာ့မလုိ႔ ျမန္မာလုိေတာင္ အေအာ္ခံလုိက္ရေသးတယ္တဲ့၊ မင္းဦးေလးကေတာ့ေလ၊’ ဦးေလးႀကီး၏ ဇနီးသည္ကေျပာသည္၊
“ေအးကြာ မင္းကုိငယ္ငယ္ကပဲ ျမင္ဖူးတာ၊ မင္းအေဖက ေက်းဇူးရွိတယ္ေလ၊ မင္းအလွဴအတြက္ဆုိေတာ့ မင္းအေဖ မွာတဲ့အတုိင္း ေသခ်ာလုပ္ရတာ လြဲေခ်ာ္မွာ မျဖစ္ေစခ်င္လုိ႔ပါ၊ မင္းကုိေတြ႔ၿပီး ေသခ်ာေျပာခ်င္လုိ႔၊ ဦးေလးတုိ႔လည္း ကုသုိလ္ရတယ္ေလ”
‘ေရာ့ ဒီမွာေသခ်ာထည့္၊ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ဘူးေျပာင္း ေရခဲေသတၱာထဲထည့္၊’ ဦးေလးႀကီးက ဆက္ေျပာရွင္းျပေနသည္၊
က်ေနာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ခဲ့ပါ၊ အစီအစဥ္ထဲတြင္ မပါေသာ ဦးေလးတို႔ မိသားစုကုိ မနက္အလွဴအတြက္ဖိတ္ရင္း အိမ္အျပန္ ကားကုိ ျဖည္းျဖည္းပဲ ေမာင္းလာခဲ့မိသည္။

မနက္ အာရုံဆြမ္းကပ္ အားလုံးအဆင္ေျပပါသည္၊ ဆရာေတာ္ဘုရားလည္း ဘီးမုန္႔ကုိ ဘုန္းေပးပါသည္၊ ဦးေလးႀကီးတုိ႔ မိသားစုလည္း လာပါသည္၊
ထုိေန႔မနက္က ဆရာေတာ္ဘုရား ေပးေသာ တရားထဲတြင္ အလွဴတြင္ စိတ္ကအေရးႀကီးသည္၊
လွဴတတ္မွ ကုသုိလ္ရသည္ မလွဴတတ္လွ်င္ အကုသုိလ္ျဖစ္သည္တဲ့၊
ေနာက္ၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးက ပ႒ာန္း တရားေတာ္ထဲက ကမၼပစၥည္း အေၾကာင္းအနည္းငယ္ ေဟာသြားသည္၊
ဒီထက္မက ကုသိုလ္ လုပ္ေနစဥ္ ကုသိုလ္ လုပ္ဖုိ႔အတြက္ အကုသိုလ္ေတြ ျဖစ္ေပၚတတ္သည္တဲ့၊
ေကာင္းမႈျပဳေနစဥ္မွာပင္ မေကာင္းမႈေတြျပဳလုပ္ႏုိင္သည္၊
အကုသိုလ္ ေတြလုပ္မိရာမွ သတိ အသိ စိတ္ေလးျဖင့္ ကုသိုလ္ေတြလုပ္မိလာတတ္သည္တဲ့၊
အဓိကကေတာ့ စိတ္ပင္ျဖစ္သည္၊
ဘုန္းႀကီးကုိဆြမ္းကပ္ျခင္း လူေတြကုိေကၽြးေမြးျခင္းသည္ ေကာင္းေသာအလွဴျဖစ္သည္၊ ကုသိုလ္ျပဳလုပ္မႈပင္ျဖစ္သည္၊
သုိ႔ေသာ္ ထုိအလွဴျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ငါျဖစ္ခ်င္သလုိ မျဖစ္ရေကာင္းလားဆုိေသာစိတ္နဲ႔ ေဒါသ ေမာဟ ေလာဘစိတ္မ်ားဝင္ကာ အကုသိုလ္ေတြ အမ်ားႀကီး က်ေနာ္ျပဳလုပ္ခဲ့မိသည္၊
အကုသိုလ္ေတြ ျပဳလုပ္မိသည္ကုိ သတိဝင္လာေသာအခါ အသိစိတ္ေလးျဖင့္ ဦးေလးႀကီးတုိ႔ မိသားစုေလးကုိ အလွဴဖိတ္ခဲ့မိသည္၊ ထုိအတြက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပန္လုပ္ႏုိင္ခဲ့ျပန္သည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးက က်ေနာ္ကုိ ရည္ညႊန္းၿပီး ေဟာေနသလုိ ခံစားလုိက္ရသည္။

ျဖစ္ခ်င္သလုိ မျဖစ္ေသာ စိတ္အတြက္ လူေတြကုိ ေခြးလုိ ဝက္လုိ လူေတြ ဆုိၿပီး အေရမရအဖတ္မရ ဆဲဆုိက်ိန္ဆဲ ခဲ့ေသးသည္၊ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ ကုိယ္တုိင္လည္း ေခြးလုိဝက္လုိ အသိတရားကင္းမဲ့ ေနမိသည္ကုိ ခုမွ ဆင္ျခင္မိေတာ့သည္။

ကုသုိလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိသာ ျဖစ္ခဲ့ေသာ အျဖစ္ကုိ ျပန္လည္သုံးသပ္ရင္း စိတ္ သတိ အသိ ကုိ ထိမ္းႏုိင္ဖုိ႔ ကုိယ္အတြက္ အမ်ားႀကီးလုိေသးေၾကာင္း သိလုိက္ရသည္။

စိတ္ သတိ အသိ ကုိမထိမ္းႏုိင္ေသးသမွ်
ေကာင္းေသာအျပဳကုိ မိမိျပဳလုပ္ေနသည္ ထင္ေသာ္လည္း မေကာင္းမႈေတြ တြဲပါလာတတ္သည္၊
မေကာင္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ေနသူလည္း စိတ္ သတိ အသိ ေတြေၾကာင့္ ေကာင္းမႈေတြ ျပဳလုပ္တတ္ၾကသည္၊
ေသတဲ့အထိ အေရးႀကီးသည္က ဒီစိတ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။


စိတ္ သတိ အသိ ကုိထိမ္းရင္း အေကာင္းျမင္လွ်က္ ေကာင္းမႈေတြ အမ်ားဆုံး ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကပါေစ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္, က်ေနာ္ ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား

ငါကလည္း မင္းရွိတဲ့ ေနရာကုိ လာမွာ မဟုတ္ဘူး၊
မင္းကလည္း ငါရွိတဲ့ ေနရာကုိ လာမွာ မဟုတ္ဘူး၊
ကဲ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ဘယ္လုိေတြ႔ၾကမလဲ။

မင္းကလည္း အဲဒီေနရာမွာ ငါရွိတယ္ဆုိရင္ သြားမွာ မဟုတ္ဘူး၊
ငါကလည္း အဲဒီေနရာမွာ မင္းရွိတယ္ဆုိရင္ သြားမွာ မဟုတ္ဘူး၊
ကဲ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ဘယ္လုိဆုံ ၾကမလဲ။

ငါကလည္း မင္းဆုိတဲ့ အသံကုိၾကားတာနဲ႔ ေရွာင္ပြဲလုပ္သြားမွာပဲ၊
မင္းကလည္း ငါဆုိတဲ့ အသံကုိၾကားတာနဲ႔ ေရွာင္ပြဲလုပ္သြားမွာပဲ၊
ကဲ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ဘယ္လုိညွိ ၾကမလဲ။

မင္းကလည္း ငါေကာင္းတာလုပ္ေနပါဦး ငါလုပ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ မေကာင္းဘူးေျပာမွာပဲ၊
ငါကလည္း မင္းေကာင္းတာလုပ္ေနပါဦး မင္းလုပ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ မေကာင္းဘူးေျပာမွာပဲ၊
ကဲ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ဘယ္လုိႏူိင္းယွဥ္ၾကမလဲ။

ငါကလည္း မင္းႀကိဳက္တယ္ ဆုိတဲ့အရာကုိ ငါႀကိဳက္ေနပါဦး မႀကိဳက္ဘူးေျပာမွာပဲ၊
မင္းကလည္း ငါႀကိဳက္တယ္ ဆုိတဲ့အရာကုိ မင္းႀကိဳက္ေနပါဦး မႀကိဳက္ဘူးေျပာမွာပဲ၊

ကဲ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ဘယ္လိုအႀကိဳက္ျခင္း တူၾကမလဲ။

မင္းကလည္း ငါနဲ႔ေပါင္းတဲ့လူကုိ ငါလူလုိ႔ထင္ၿပီး ေကာင္းေနပါေစ မေကာင္းတဲ့သူလုိ႔ေျပာမွာပဲ၊
ငါကလည္း မင္းနဲ႔ေပါင္းတဲ့လူကုိ မင္းလူလုိ႔ထင္ၿပီး ေကာင္းေနပါေစ မေကာင္းတဲ့သူလုိ႔ေျပာမွာပဲ၊
ကဲ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ဘယ္လုိေပါင္းသင္းၾကမလဲ။

ငါကလည္း မင္းကဟုတ္တယ္ ဆုိတဲ့အရာကုိ ဟုတ္္ေနပါဦး မဟုတ္္ဘူးေျပာမွာပဲ၊
မင္းကလည္း ငါကဟုတ္တယ္ ဆုိတဲ့အရာကုိ ဟုတ္္ေနပါဦး မဟုတ္္ဘူးေျပာမွာပဲ၊
ကဲ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ အေျဖ ဘယ္သူမွန္တယ္ ထင္သလဲ။

မင္းကလည္း ငါႏုိင္တုန္း မင္းကုိ နည္းနည္းေလး လုပ္လုိက္တာနဲ႔ ငါကုိလက္ညွိးထုိး တအားေအာ္မွာပဲ၊
ငါကလည္း မင္းႏုိင္တုန္း ငါကုိ နည္းနည္းေလး လုပ္လုိက္တာနဲ႔ မင္းကုိလက္ညွိးထုိး တအားေအာ္မွာပဲ၊
ကဲ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ရွာၾကည့္ ဘယ္သူတရားလဲလုိ႔။

ငါကလည္း မင္းရွိမွျဖစ္မယ္လုိ႔ေျပာရင္ တကယ္လုိအပ္ေနပါဦး မင္းမရွိလည္း ျဖစ္တယ္လုိ႔ေျပာမွာပဲ၊
မင္းကလည္း ငါရွိမွျဖစ္မယ္လုိ႔ေျပာရင္ တကယ္လုိအပ္ေနပါဦး ငါမရွိလည္း ျဖစ္တယ္လုိ႔ေျပာမွာပဲ၊
ကဲ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ဒီမွာဘယ္သူေနသင့္သလဲ။

ငါကလည္း ငါ့ ၂၁ႏွစ္တုန္းကအႏုိင္ ငါ့ေၾကညာစာတမ္းကုိ အထိမခံ တစက္ေလးမွ ေလွ်ာ့မွာမဟုတ္ဘူး၊
မင္းကလည္း မင္းရဲ႕စည္း မင္းရဲ႕ေဘာင္ မင္းရဲ႕စင္ေပၚက အစီအမံေတြကုိ တစက္ေလးမွ အဖ်က္မခံဘူး၊
ဒါဆုိ ငါကငါ့အတြက္လုပ္ေနၿပီး မင္းကမင္းအတြက္လုပ္ေနတာေပါ့၊
ကဲ လူသန္း၅၀ ေက်ာ္အတြက္ ဘယ္သူလုပ္ေပးမလဲ။

ဒါေပမဲ့ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ လက္ရွိမွာလုိ ပန္းတုိင္ကုိ အတူသြားမွျဖစ္မယ္ ဆုိေတာ့
ကဲ ေမးၾကရေအာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ
မင္းနဲ႔ငါကုိ သူတုိ႔တေတြ ဘာလုပ္ေပးႏုိင္သလဲ။

တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႔အထင္ ေဒၚစုၾကည္က ရြဲ႕ေျပာတယ္လုိျမင္တယ္
တစ္ခါတစ္ေလမွာ တည့္ေျပာလုိ႔မရတာေတြရွိသလုိ
ထည့္ေျပာလုိ႔ မရတာေတြလည္းရွိတယ္ ဆုိတာ နားလည္

ၾကားဘူးမွာေပါ့ ‘ပေဒသာပင္ဆုိတာ ေျမႀကီးထဲက ေပါက္လာတာ မဟုတ္ဘူး’
‘ေလွနံဒါးထစ္နဲ႔ သြားေနလုိ႔ကေတာ့ လုိရာဘယ္ေတာ့မွ မေရာက္’
အဆုိ ဒီလုိ စကားေတြ ရွိတယ္ ဆုိတာ နားလည္။

အေဝးေဘးက တစ္ေယာက္ေရ
မင္းရမဲ့ တစ္ဆင့္ တစ္ပဲ ေလးအတြက္
ထပ္ၿပီးအကြက္ဆင္ ခြက္ျပင္ခ်င္ေနလည္း
မင္း တစ္ျခားက်ားကြက္ကုိ ေရြ႕ပါ
အဲဒီမွာ ေတာေျပာင္းတဲ့က်ားေတြနဲ႔ ေခါေတာသူေတာင္းစားေတြပဲရွိတယ္၊

ဒီဘက္မွာေတာ့ မင္း ဘာလုပ္ေပးခဲ့သလဲ
တစ္ခုခုလုပ္ေပးခဲ့တယ္လုိ႔ မင္းကုိယ္မင္း ထင္ရင္ေတာ့
မင္းကုိယ္မင္းပဲ ေက်းဇူးတင္လုိက္ပါေတာ့။

sosegado

ဓါတ္ပုံ နယ္ဆင္ထြန္း ေဖ့ဘြတ္ခ္ရွယ္မွ ယူပါသည္

ခင္မုိးဝါ၊ မီမီေအးႏွင့္ ေက်ာ္နုိင္စုိး၏သမီးေလး ခင္ရူပါစုိး



ခင္မုိးဝါ


ဒီေန႔ ေအမီေအာင္ တစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္လႈပ္ရွားေနမိသည္၊ စိတ္ဗ်ာမ်ားေနသည္ဟုေျပာလွ်င္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မည္။

ဒီလုိအလုပ္မ်ဳိးကုိ ေအမီေအာင္ မလုပ္ခ်င္ပါ၊ သူလုပ္ေနရျခင္းက ဘာသာျပန္လုပ္ေနရျခင္းျဖစ္သည္၊ သူ၏အလုပ္ေတာ့ မဟုတ္ပါ အကူအညီေပးျခင္းသာျဖစ္ပါသည္၊ သုိ႔ေသာ္ တစ္ခါကူညီမိရာမွ ႏွစ္ခါသုံးခါ ဒီေနာက္မွာေတာ့ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္လာခဲ့သည္၊
ပုိ၍ရွင္းျပရလွ်င္ လူနာ၊ လူနာရွင္ေတြနဲ႔ ဆရာဝန္၊ ေဆးရုံအမႈထမ္းေတြၾကား ဘာသာစကား ပညာရပ္စကားေတြကုိ ဘာသာျပန္ လုပ္ေပးေနရျခင္းျဖစ္သည္၊ တစ္ခါတစ္ေလ သ႔ူကုိနားမလည္ေသာ လူနာရွင္ေတြကုိ က်မလည္း ဆရာဝန္ပါလုိ႔ ေျပာယူရတဲ့အထိ စိတ္ရွည္ခဲ့ရသည္။

ဒီေန႔ case ကေတာ့ ေအမီေအာင္ တစ္ခါမွ မၾကံဳဘူးပါ၊ ထုိအတူ ဒီ JJ ေဆးရုံႀကီးႏွင့္ ဆရာဝန္ေတြလည္း မၾကံဳဘူးပါ၊ ၾကားထဲဘာသာျပန္ေပးသူ ေအမီေအာင္ ေတာင္ စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္းျဖစ္ေနရလွ်င္ လူနာ၊ လူနာရွင္၊ ဆရာဝန္ေတြနဲ႔ ေဆးဝန္ထမ္းေတြဆုိ ဘယ္လုိေနမလဲ မေတြးမိေတာ့ပါ၊ ေဆးရုံေရာ လူနာရွင္ေတြေရာ ေတာင္းပန္ခ်က္အရ ညေတာင္အိပ္ရမည္ထင္သည္၊ သူကလည္း ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ ဆရာဝန္စိတ္ေတြေၾကာင့္ အဆုံးထိ ကူညီရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။

လူနာ နာမည္က ခင္မုိးဝါျဖစ္သည္၊ ေမြးလူနာလုိ႔ေျပာလွ်င္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မည္၊ သူ႔အမ်ဳိးသားနာမည္က ေက်ာ္ႏုိင္စုိးျဖစ္သည္၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ရုပ္ေခ်ာသူဟု ဆုိိႏုိင္သည္၊ ရန္ကုန္လုပ္ငန္းရွင္ အသုိင္းအဝုိင္းမွျဖစ္သည္၊ ခင္မုိးဝါ၏မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ အစ္မတုိ႔ကုိလည္း အျပင္ခန္းမွာေတြ႔ရသည္၊ သူတုိ႔၏စုိးရိမ္စိတ္မ်ားႏွင့္ ဆရာဝန္မ်ား၏ pressure မ်ားသည္လည္း ေအမီေအာင္ဆီသုိ႔ ကူးစက္လာခဲ့သည္။

ခင္မုိးဝါ၏ အစ္မဆီက ၾကားသိရသည္မွာ ခင္မုိးဝါသည္ ပထမဦးဆုံး ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္၊ ခင္မုိးဝါ ကုိယ္ဝန္ရွိေၾကာင္း သိရသည္နဲ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လုံး ႏွစ္ဘက္မိသားစု အားလုံးဝမ္းသာေပ်ာ္ျမဴးမိၾကသည္၊ Ultrasound ထဲမွာ သမီးေလးလုိ႔ သိရၿပီးေနာက္၊ ကုိယ္ဝန္ ၂၄ပတ္ျပည့္သည့္ေန႔က လင္မယားႏွစ္ေယာက္လုံး သေဘာတူကာ သမီးေလးကုိ ခင္ရူပါစုိးဟု နာမည္ေရြးခဲ့ၾကသည္၊ ထုိေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားသည္ သူတုိ႔အတြက္ သိပ္မၾကာရွည္ခဲ့ပါ၊ ၂၅ပတ္ေရာက္လာေသာအခါ ကုိယ္ဝန္အပ္ထားတဲ့ OG အထူးကု ဆရာဝန္မႀကီးက Ultrasound ထဲမွာ ကေလးလက္လႈပ္ရွားမႈမရွိဘူးလုိ႔ ဆုိလာသျဖင့္ အားလုံးစုိးရိမ္မႈမ်ား ျဖစ္လာသည္၊ ေနာက္ဆုံးပုိက္ဆံရွိေသာ အသုိင္းအဝုိင္းျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ စကၤာပူတြင္ လာျပရန္ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကသည္။

ပထမဦးဆုံး ပုိက္ဆံရွိ ျမန္မာေတြအျပမ်ားသည္ Mount Marina ေဆးရုံတြင္ ျပမိေသာအခါ ကေလးအေျခအေနကုိ အတိအက်မေျပာႏုိင္ေပ၊ ပုံမွန္မဟုတ္ေသာ ကေလးအေျခအေနဟုသာ မွတ္ခ်က္ေပးၿပီး ေနာက္ထပ္စမ္းသပ္မႈမ်ား လုပ္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာသည္၊ ရွင္းလင္းျပတ္သားေသာ ေက်နပ္ေလာက္ေသာ အေျဖကုိမရခဲ့သျဖင့္ ေနာက္ဆုံး JJ ေဆးရုံႀကီးဆီေရာက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

JJ ေဆးရုံႀကီးက နာမည္အႀကီးဆုံး ကမာၻအဆင့္အတန္းဝင္ ေတာ္ဝင္သမားေတာ္ပါရဂူႀကီးထံ ျပသခဲ့ၾကသည္၊ ေနာက္ဆုံးေပၚ ေခတ္မွီစက္ကရိယာေတြ အကူအညီနဲ႔ စမ္းသပ္မႈမ်ားလုပ္ခဲ့သည္၊ ပါရဂူႀကီးက ကေလးသည္ ပုံမွန္လႈပ္ရွားေနေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ခ်ေပးသည္၊ ထြက္လာေသာ အေျဖတစ္ခုက မိသားစုအားလုံးကုိ စုိးရိမ္စိတ္မ်ား ပုိေပးေစခဲ့သည္၊ ကေလးသည္ down syndrome ျဖစ္ႏုိင္ေခ် ၂၅%ရွိသည္ဆုိသည္၊ ထုိအတြက္ စကၤာပူတြင္ေမြးဘုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကသည္၊ ခင္မုိးဝါ၊ ခင္မုိးဝါအေမႏွင့္ အစ္မတုိ႔သည္ စကၤာပူတြင္ အိမ္ခန္းငွါးေနထုိင္ၿပီး ေက်ာ္ႏုိင္စုိးနဲ႔ ခင္မုိးဝါအေဖကေတာ့ ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္လုပ္ေနခဲ့သည္၊ သူမ်ားေတြ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ေနတာ ဘာမွမျဖစ္ေပမဲ့ သူ႔အတြက္ ဘာလုိ႔ အဆင္မေျပမႈေတြ ျဖစ္ေနရတာပါလဲလုိ႔ ခင္မုိးဝါစဥ္းစားမိခဲ့သည္။

ဒီလုိနဲ႔ ခြဲစိတ္ေမြးဖြားမည့္ေန႔သုိ႔ ေရာက္လာခဲ့သည္၊ မခြဲစိတ္မွီ လူနာကုိ စမ္းသပ္ၾကည့္ေသာအခါ မထင္မွတ္ေသာ အေျခအေနတုိ႔ကုိ ေတြ႔ရသျဖင့္ ပါရဂူႀကီးနဲ႔ ဆရာဝန္ေတြအားလုံး နားမလည္ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္၊ လူနာရွင္မ်ားလည္း ဗ်ာမ်ားသြားသည္၊ ခင္မုိးဝါသည္ ICP disorder ျဖစ္ေနသည္၊ ၿပီးေနာက္ thrombocyte level ျမင့္တက္ေနသည္၊ WBC, hemoglobin လုံးဝမျငိမ္၊ ေသြးတုိင္းတာမႈ CBC upset ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ ပါရဂူႀကီးနဲ႔ ဆရာဝန္ေတြအားလုံး ေခါင္းေျခာက္ကုန္သည၊္ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က လူနာကုိ စမ္းသပ္မႈ အကုန္လုပ္ခဲ့သည္ ဘာလကၡဏမွာမျပ ဒီေန႔ဘယ္လုိျဖစ္သြားရပါလိမ့္၊ ေမးခြန္းမ်ားကုိ ဘယ္သူမွ မေျဖႏုိင္အားၾကပါ၊ ေသခ်ာတာက C section လုပ္လုိ႔မရ လူနာ ေသြးလြန္ excessive hemorrhage ျဖစ္ၿပီး ေသဆုံးသြားႏုိင္သည္၊ ပါရဂူႀကီးကေတာ့ လုိလုိမယ္မယ္ Blood bank ႏွင့္ Internal medicine ကုိ advance အေၾကာင္းၾကားထားသည္၊ လူနာကေမြးခ်ိန္တန္ေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။

ေနာက္ဆုံးေပၚ ကရိယာေတြ စက္ေတြသုံးၿပီး စမ္းသပ္မႈမ်ဳိးစုံကုိ လုပ္ေနၾကသည္၊ လူနာရွင္မ်ား၏ စုိးရိမ္တႀကီးေမးသံမ်ား ဆရာဝန္မ်ား၏ အေျဖမ်ားၾကားတြင္ ေအမီေအာင္တစ္ေယာက္ ဗ်ာမ်ားေနခဲ့သည္၊
ပါရဂူႀကီး၏ What is happening! What is happening! ေရရြတ္သံက အႀကိမ္မနည္းေတာ့၊ လူနာရွင္မ်ား၏ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ ဆရာမရယ္ လုပ္ပါဦး ေျပာေပးပါဦး ဆုိသံမ်ားကလည္း အႀကိမ္မနည္းေတာ့ေပ၊ ပါရဂူႀကီး၏ အေၾကာင္းၾကားခ်က္အရ ေသြးဘက္ဆုိင္ရာႏွင့္ ကေလး ပါရဂူႀကီးႏွစ္ဦး ထပ္ေရာက္လာသည္၊ ေနာက္ထပ္စမ္းသပ္မႈေတြလုပ္ျပန္သည္ အေျဖကမရေသးေပ၊ ကေလးBP မေကာင္းဘူးဟုေျပာသံၾကားလုိက္ရသည္၊ စမ္းသပ္မႈေတြထပ္လုပ္ျပန္သည္၊ ကေလး Fetal distress ျဖစ္ေနၿပီဆုိတာကုိ ဆရာဝန္ေလးတစ္ေယာက္ အလန္႔တၾကား ေအာ္လုိက္ေသာအခါ၊ ပါရဂူႀကီးက This is I don’t want to hear ဆုိၿပီး မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္၍ေနၿပီ၊ ကေလးကုိ Amniotic fluid test လုပ္ထားတာမၾကာေသး အေျဖေတြက ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ၊ ပါရဂူႀကီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ Nothing is 100% accurate လုိ႔ထပ္ေျပာလုိက္သည္၊ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေမြးလူနာကလည္း ကေယာင္ကတမ္းေတြ ေျပာလုိ႔လာသည္၊ ခႏၶာကုိယ္က တဆတ္ဆတ္လႈပ္လုိ႔လာသည္ ပါရဂူႀကီးေတြနဲ႔ ဆရာဝန္ေတြ ဘာလုပ္လုိ႔ ဘာကုိင္ရမလဲ မသိေတာ့ေပ၊ ထုိအခ်ိန္တြင္ ခဲြစိတ္ ပါရဂူႀကီးက လူနာကုိ ေမ့ေဆးေပးလုိက္လုိ႔ ေျပာလုိက္သည္၊ သူေျပာသည့္အတုိင္း ေမ့ေဆးဆရာဝန္က လုပ္လုိက္သည္၊ ကန္႔ကြက္မည့္သူမရွိ၊ ခဲြစိတ္ပါရဂူႀကီးသည္ တျခားပါရဂူႀကီးေတြ ဟုိစမ္းသပ္ဒီစမ္းသပ္ခုိင္းသည္ကလြဲလုိ႔ ပထမဦးဆုံး action လုပ္ခုိင္းသူလည္းျဖစ္သည္။

လူနာေမ့ေျမာသြားေသာအခါ ဘယ္သူမွ ဘာဆက္လုပ္ရန္မညႊန္ၾကားေတာ့၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ပါရဂူႀကီးက ေသြးCBC လုပ္ခုိင္းလုိက္သည္၊ အျမန္ဆုံးလုပ္ရန္ ညႊန္ၾကားလုိက္ျပန္သည္၊ ခဏေနၾကာ ဆရာဝန္ေလးတစ္ေယာက္က everything is normal ဆုိၿပီး resultကုိ OGပါရဂူႀကီးထဲထည့္လုိက္သည္၊ ပါရဂူႀကီးသည္ Oh my God! လုိ႔ဆုိၿပီးေရရြတ္လုိက္ၿပီး၊ C section ခြဲစိတ္မႈစမယ္ဆုိၿပီး resultကုိ တစ္ျခားပါရဂူႀကီးေတြကုိ လက္ဆင့္ကမ္းလုိက္သည္၊ ပါရဂူႀကီးဘဝတြင္ ပထမဦးဆုံး စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ခြဲစိတ္ေမြးဖြားမႈပင္ျဖစ္သည္၊ အလြဲလြဲအမွားမွားေတြက အႀကိမ္ႀကိမ္ပင္၊ ဆရာဝန္ငယ္ႏွစ္ေယာက္ကုိ ပါရဂူႀကီးသည္ အလြဲလြဲအမွားမွားေတြအတြက္ ခြဲစိတ္ခန္းထဲက ေမာင္းထုတ္ပစ္ခဲ့သည္၊ JJ ေဆးရုံႀကီးသမုိင္းတြင္ သမားေတာ္ႀကီးမ်ား ပါရဂူႀကီးမ်ား အမ်ားဆုံးပါေသာ ခြဲစိတ္ေမြးဖြားမႈပင္ျဖစ္သည္။

ပါရဂူႀကီးေတြ ခြဲစိတ္ေမြးဖြားေနခ်ိန္မွာေတာ့ လူနာရွင္ေတြ စုိးရိမ္တႀကီးနဲ႔ ငုိယုိေနၾကသည္၊ ေအမီေအာင္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ပရိတ္ႀကီးတရားေတာ္ေတြကုိ အဆက္မျပတ္ရြတ္ဆုိေပးေနသည္၊ ခဏေနၾကာ နပ္စ္တစ္ေယာက္က ေအမီေအာင္ႏွင့္ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးကုိ ခြဲစိတ္ခန္းထဲသုိ႕ေခၚသျဖင့္ ဂ်မ္းဆု ဝတ္စုံမ်ားလဲကာ ဝင္လာခဲ့သည္၊ ေအမီေအာင္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္အထဲသုိ႔ေရာက္ေသာအခါ ကေလးကုိဆဲြထုတ္ကာ ခ်က္ႀကိဳးျဖတ္ေနၿပီျဖစ္သည္၊ ပါရဂူႀကီးက ေအမီေအာင္နားကပ္ၿပီး အေမအဆင္ေျပေၾကာင္း ကေလးအသက္မရႈေၾကာင္းေျပာလုိက္သည္၊ ကေလးကုိ ကေလး ပါရဂူႀကီးက ၅မိနစ္ေလာက္ စမ္းသပ္ၾကည့္ၿပီး ခင္မုိးဝါေမြးေသာကေလး မိန္းခေလး နာမည္ ခင္ရူပါစုိး ဘယ္ေန႔ ဘယ္အခ်ိန္တြင္ ေသဆုံးၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာလုိက္သည္၊ ဆရာဝန္ငယ္မ်ားကုိ လုိအပ္သည္မ်ားကုိ ဆက္လုပ္ရန္ ညႊန္ၾကားလုိက္သည္၊ ၿပီးေနာက္ကေလးကုိ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးလက္ထဲထည့္လုိက္သည္။

ေက်ာ္ႏုိင္စုိးသည္ ကေလးလက္ထဲ ေရာက္လာေသာအခါ အဆက္မျပတ္ ငုိေၾကြးေနေတာ့သည္၊ ကေလးမ်က္ႏွာတြင္ ေမြးရာပါ ဒဏ္ရာလုိမ်ဳိး ျခစ္ရာႀကီးတစ္ခု အေပၚႏႈတ္ခမ္းကေန ပါးထိပါရွိေၾကာင္း ေအမီေအာင္သတိထားမိလုိက္သည္၊ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးသည္ ကေလးကုိ ေအမီေအာင္ကုိေပးကာ ခင္မုိးဝါကုိ ဖက္၍ ငုိေနေလေတာ့သည္၊ ခင္မုိးဝါကား သတိမရေသးေပ၊ ေအမီေအာင္သည္ ကေလးမ်က္ႏွာေလးကုိၾကည့္ကာ ေခါင္းကေလးကုိ ပြတ္သတ္ေပးေနမိသည္။

မီမီေအး

မီမီေအး တစ္ေယာက္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား နာက်င္မႈဒဏ္ကုိ ႀကိတ္မွိတ္ခံေနခဲ့သည္၊ ခုေတာ့ နာက်င္မႈက ထုံေစတတ္သလားမသိ နာမွန္းမသိေတာ့ေပ၊ မီမီေအးရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာေတာ့ နာၾကည္းမႈ အျပည့္ကုိေတြ႔ရသည္။
 
တကယ္ေတာ့ မီမီေအးတစ္ေယာက္ နတ္ပူေဇာ္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ ေဘးနားက လုပ္ေဆာင္ေပးသူ ေဒၚလုံး ကေတာ့ ပါးစပ္က ဘာေတြရြတ္ဖတ္ ေနသလဲမသိပါ၊ အရင္တုန္းကေတာ့ ပူေဇာ္ပသမႈေတြကုိ ေဒၚလုံးအိမ္မွာပဲ လုပ္ေသာ္လည္း ဒီေန႔ပုိမုိအစြမ္းထက္ေစရန္ ေဒၚလုံးအၾကံေပးသည့္အတုိင္း ရြာအဝင္ နတ္စင္တြင္ လုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္၊ ေဒၚလုံးတုိ႔ရြာက ေက်ာက္တန္းကေန ပင္လယ္ဘက္ ၄မုိင္ေလာက္သြားရေသာ ျပင္စာရြာကေလးျဖစ္သည္၊ တစ္ရြာလုံးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ တံငါသည္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ ဒီနတ္စင္ကလည္း ရာဇဝင္နဲ႔ျဖစ္သည္ ဒီနတ္စင္ေဆာက္၍ ပူေဇာ္လုိက္မွ ရြာႏွင့္ရြာနီးပတ္ဝန္းက်င္တုိ႔တြင္ အေသအေပ်ာက္မ်ား နာမက်န္းမႈမ်ား ရပ္ကုန္ခဲ့သည္ဆုိ၏၊ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚလုံးတုိ႔လုိ ပညာသည္ေတြအတြက္ ဒီနတ္စင္သည္ အေရးပါခဲ့သည္၊ ဒီနယ္တစ္ဝုိက္မွာေတာ့ ေအာက္လမ္းလုိ႔ေခၚမလား အစီအမံလုိ႔ေခၚမလား ေဒၚလုံးကနာမည္ႀကီးပင္ျဖစ္သည္၊ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ ထိန္းသိမ္းလာေသာ ပညာျဖစ္သည္ဟု ဆုိၾကသည္။
 
ဒီေက်ာက္တန္း သန္လ်င္ဘက္မွာ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ နတ္စင္အမ်ားအျပားကုိေတြ႔ႏုိင္သည္၊ သန္လ်င္ဘက္တြင္ နတ္စင္တစ္ရာေတာင္ရွိလုိက္ေသးသည္၊ ေရွးက မြန္ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား ထြန္းကားရာေဒသျဖစ္သျဖင့္ ေရွးေဟာင္းမြန္ရုိးရာနတ္စင္မ်ားလည္း အမ်ားအျပားရွိသည္၊ စင္တင္ထားေသာ နတ္မ်ား နတ္စင္မ်ားသည္လည္း နတ္စင္တစ္စင္နဲ႔တစ္စင္ တူညီၾကမည္မဟုတ္ေပ၊ ယခုနတ္စင္ကုိေတာ့ မယ္အုိနတ္စင္ ေခၚသည္ဟု ေဒၚလုံးကေျပာသည္၊ ေဒၚလုံးအျမဲပသေနေသာ ရြာနတ္ပင္ျဖစ္သည္။
 
ဒီေန႔နတ္စင္တြင္ ပူေဇာ္ထားတာေတြက အထူးအဆန္းေတာ့မဟုတ္ေပ၊ ၾကက္ေၾကာ္၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္း၊ ငွက္ေပ်ာသီး၊ ငါးေလးေၾကာ္ေတြျဖစ္သည္၊ အုန္းသီးကုိခြဲ အုန္းရည္ေတြကုိ နတ္စင္ကုိဝုိင္းကာ ပက္ျဖန္းထားသည္ စည္းခ်ထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေဒၚလုံးကေျပာသည္၊ ေနာက္ၿပီး ေခတ္မွီမွီ မယ္အုိကုိ Max လိေမၼာ္ရည္ကပ္ထားသည္၊ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေဒၚလုံး၏လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ျဖစ္သည္၊ ငါးခူေကာင္အႀကီးႀကီးကုိ ျပဳတ္ကာ ငွက္ေပ်ာဖတ္နဲ႔ထုတ္ကာ ပူေဇာ္ထားသည္၊ ဒါကမယ္အုိအႀကိဳက္ျဖစ္သည္၊ ဒီငါးခူေကာင္အၾကီးေတြက ေက်ာက္တန္းေရလယ္ဘုရားက ခုိးဖမ္းထားေသာ ဘုရားငါးမ်ားျဖစ္သည္၊ ဘုရားငါးေတြကုိ ဘယ္လုိရေအာင္ယူရမလဲ ေဒၚလုံးတုိ႔ကေတာ့ ယူေနၾက လုပ္ေနၾကျဖစ္သည္၊ ပြဲေတြရဲ႕တဘက္တြင္ ဖေယာင္းတုိင္ထြန္းထားၿပီး ငွက္ေပ်ာအူ အႀကီးႀကီးတစ္ခုနဲ႔ အေသးေလးတစ္ခုေထာင္ထားသည္၊ ထုိငွက္ေပ်ာအူမ်ားတြင္ သံခၽြန္မ်ား ထုိးစုိက္ထားသည္၊ အပ္ေတြနဲလည္း ထုိးထားသည္၊ ငွက္ေပ်ာအူတစ္ခုစီမွာ အပ္တစ္ခုစီက အပ္ခ်ည္မွ်င္ အနီေရာင္ေတြကုိ သြယ္တန္းကာ မီမီေအး၏ လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားတြင္ ခပ္တင္းတင္း ရစ္ပတ္ထားသည္၊ ၿပီးေတာ့ မီမီေအး၏ လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားကုိ ေသြးထြက္ေအာင္ အပ္ေတြနဲ႔ထုိးေဖါက္ထားသည္၊ ေသြးမ်ားက အပ္ခ်ည္မွ်င္ကုိ ေပေစရမည္ျဖစ္သည္၊ ဖေယာင္းတုိင္ထြန္းၿပီးသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ေဒၚလုံးက မယ္အုိကုိ ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ပသေတာ့သည္၊ မီမီေအးကေတာ့ ေဒၚလုံးကသင္ထားေပးသည့္အတုိင္း ‘ငါခံသလုိနင္တုိ႔ခံေစရမယ္ ငါသမီးေသသလုိ နင္တုိ႔ေသေစရမယ္’ ဆုိၿပီး ၁၅ မိနစ္ တစ္ခါေလာက္ရြတ္ေနရသည္၊ ေဒၚလုံးကေတာ့ ရြတ္ဖတ္လုိက္ အုန္းသီးေတြကုိခြဲ အရည္ေတြျဖန္းလုပ္လုိ႔ေနသည္၊ အုန္းသီးအနည္းဆုံး ဆယ္လုံးေလာက္ပုံထားသည္၊ ဖေယာင္းတုိင္ေတြကလည္း ကာတြန္လုိက္ျဖစ္သည္၊ ေဒၚလုံးေရာ မီမီေအးေရာ ပူေဇာ္ေနခ်ိန္တြင္ အစာမစားရပါ၊ ေသာက္ရန္ေဖ်ာ္ရည္မ်ားကုိ ေဘးမွာခ်ထားသည္။
 
အဘယ္ေၾကာင့္ မီမီေအးတစ္ေယာက္ အနာခံၿပီး ပူေဇာ္ပသေနသလဲ ေမးစရာေတြရွိပါသည္၊

မီမီေအးသည္ ေတာင္ဒဂုံဘက္ကျဖစ္သည္၊ အေဖသည္ အစိုးရဝန္ထမ္းတစ္ဦးျဖစ္သည္၊ မီမီေအးဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေသာအခါ တကၠသုိလ္ဆက္တက္ရန္ မျဖစ္နုိင္ေတာ့သျဖင့္ စာေပးစာယူတက္ရင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲက ကုန္တုိက္တစ္ခုတြင္ အေရာင္းစာေရးဝင္လုပ္ျဖစ္သည္၊ အလုပ္ဝင္လုပ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္အၾကာတြင္ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးနဲ႔သိကၽြမ္းခဲ့သည္၊ ေဘးကလည္းေျမာက္ေပး အခ်စ္ကစားတတ္ေသာ အရြယ္ျဖစ္သည့္အတြက္ မီမီေအးႏွင့္ေက်ာ္ႏုိင္စုိးတုိ႔ သမီးရည္းစားျဖစ္လာၾကသည္၊ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးသည္ မီမီေအးထက္ ၆ႏွစ္ေလာက္အသက္ပုိႀကီးသည္၊ မီမီေအးသည္ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးကုိ အရမ္းလည္းခ်စ္သည္ အားလည္းကုိးသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ရည္းစားသက္တမ္း ၃ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးကုိ သူ႔အိမ္ကမိန္းမေပးစားဖုိ႔စီစဥ္ၾကသည္၊ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးက သူ႔တြင္ မီမီေအးရွိေနၿပီလုိ႔ အိမ္ကုိမေျပာ၊ ပုိရႈပ္ေထြးစရာက မီမီေအးတြင္ ကုိယ္ဝန္ရွိလာခဲ့သည္၊ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးက အေျခအေနအရ အိမ္ကေပးစားသည့္မိန္းမကုိ ယူရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ဘက္တြင္လည္း မီမီေအးကုိ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းမည္ျဖစ္ၾကာင္း ေျပာသည္၊ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးကုိ ခ်စ္ေသာစိတ္နဲ႔ မီမီေအးတစ္ေယာက္ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးေျပာသမွ် ယုံျဖစ္ခဲ့သည္၊ ကုိယ္ဝန္၆လေလာက္ ရွိလာခ်ိန္မွာ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးတစ္ေယာက္ မီမီေအးကုိ ကုိယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ရန္ စည္းရုံးသည္၊ အသက္အႏၱရာယ္ရွိေၾကာင္း မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးျငင္းဆန္ေပမဲ့၊ ေက်ာ္ႏုိင္စုိး၏ အေျပာထဲတြင္ မီမီေအးယုံၾကည္ကာ ကုိယ္ဝန္ခ်က္ခ်ဖုိ႔ သေဘာတူခဲ့သည္၊ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးက ကုိယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ေပးေသာ ေဆးခန္းကုိေခၚလာက ကုိယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ခဲ့သည္၊ မီမီေအးတစ္ေယာက္ မေသရုံတမယ္ ခံခဲ့ရသည္၊ ရက္စက္စြာ ဖ်က္ခ်ခံရေသာ ၆လလြယ္ထားသည့္ မိမိသေႏၶသားေလးကုိ မိမိကုိယ္တုိင္သၿဂဳႋဟ္ ခဲ့သည္၊ သမီးေလးလုိ႔သိရသည္၊ သေႏၶသားေလး၏မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ဖ်က္ခ်စဥ္ကရခဲ့ေသာ ဒဏ္ရာမ်ားနဲ႔ျဖစ္သည္။

ေျပာထားသည့္အတုိင္း မီမီေအးတစ္ေယာက္ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးကုိ ေစာင့္ေနခဲ့သည္၊ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေပၚမလာေတာ့ေပ၊ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေစာင့္ေနသူမေပၚလာပဲ မထင္မွတ္ေသာသူကေရာက္လာခဲ့သည္၊ ေရာက္လာခဲ့သူကေတာ့ ေက်ာ္ႏုိင္စုိး၏မိန္းမ ခင္မုိးဝါပင္ျဖစ္သည္၊ ပုိက္ဆံမက္လုိ႔ ငါ့ေယာက္်ားကုိ လက္မလြတ္ႏုိင္တာလား ဆုိၿပီး ရန္ျဖစ္ပါးရုိက္၊ ပုိက္ဆံထုတ္မ်ားနဲ႔ပစ္ေပါက္ၿပီး ျပန္သြားခဲ့သည္၊ ကုိယ္ဝန္ဖ်က္ခ်စဥ္က ဒဏ္ရာနဲ႔ နလန္မထူႏုိင္ေသးမုိ႔ မီမီေအးတစ္ေယာက္ ဘာမွာျပန္မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ပါ၊ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးကေတာ့ ေပၚမလာခဲ့ပါ၊ မီမီေအးကုိ ဘာအဆက္အသြယ္မွလည္း မလုပ္ေတာ့ပါ၊ မီမီေအးႏွင့္ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးတုိ႔ ဇာတ္လမ္းရပ္သြားၿပီလုိ႔ေျပာႏုိင္ပါသည္။

ခင္မုိးဝါကပင္ မီမီေအးအေၾကာင္းကုိသိသြားၿပီး ေက်ာ္ႏုိင္စုိးကုိ မီမီေအး၏ ကုိယ္ဝန္ကုိသြားဖ်က္ခ်ခုိင္းျခင္းျဖစ္သည္ ဟုသိခဲ့ရသည္၊ ခ်စ္သူကုိယုံၾကည္လြန္းခဲ့ေသာ မီမီေအး၏ အမွားပင္ျဖစ္သည္။

ဒါဆုိ မီမီေအးတစ္ေယာက္ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးကုိ မုန္းသင့္ပါသလား? ခင္မုိးဝါကုိ မုန္းသင့္ပါသလား?

ေက်ာ္ႏုိင္စုိးက ဇာတ္လမ္းရပ္ မဆက္သြယ္ေတာ့ေပမဲ့ မီမီေအးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးတုိ႔ အေၾကာင္းကုိ အျမဲစုံစမ္းလွ်က္ရွိသည္၊ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးကုိ ခ်စ္လြန္းလုိ႔ေတာ့မဟုတ္ေပ၊ အမုန္းရန္ၿငိဳးမ်ားကုိ ေပးဆပ္ရန္အတြက္ျဖစ္သည္၊ ေက်ာ္ႏုိင္စုိးမိန္းမ ခင္မုိးဝါ ကုိယ္ဝန္ရွိသည္လုိ႔ၾကားကတည္းက မီမီေအး၏အၿငိဳးႏွင့္ ေဒါသတုိ႔သည္ အထြက္အထိပ္သုိ႔ေရာက္ခဲ့သည္၊ သန္လ်င္မွ လုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္တစ္ေယာက္ ဆက္သြယ္ေပးခ်က္အရ အစီအမံေကာင္းေသာ ေဒၚလုံးနဲ႔ဆက္သြယ္မိခဲ့သည္၊ အစီအမံမ်ားကုိ အဆက္မျပတ္လုပ္လာရာမွ ဒီေန႔ ခင္မုိးဝါေမြးဖြားမည္ကုိ သိရသျဖင့္ အထူးအစီအမံမ်ား ျပဳလုပ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။

သမီးေလး ခင္ရူပါစုိး

၃၁ဘုံက်င္လည္ၾကရာတြင္ လူဘဝသည္ရရွိဘုိ႔ မလြယ္ကူ၊ အေၾကာင္းကံတုိ႔ေၾကာင့္ လူဘဝသေႏၶတည္ခြင့္ရေသာ္လည္း လူတစ္ေယာက္ေမြးဖြားလာဘုိ႔ မလြယ္ကူေၾကာင္း သမီးကုိယ္တုိင္သိရွိခဲ့ရပါၿပီ။

သမီး၏အတိတ္အေၾကာင္းကံတုိ႔သည္ သမီးကုိလူျဖစ္လာခြင့္မေပးခဲ့ပါေခ်၊ လူေလာကႀကီးတြင္ တစ္နာရီေလာက္ေတာင္ ေနခြင့္ေတာင္မေပးခဲ့ပါသလား၊ တစ္ႀကိမ္လည္းမဟုတ္ ႏွစ္ႀကိမ္တုိင္တုိင္ျဖစ္ပါသည္ တရားၾကပါသလား ေလာကႀကီးရယ္ဟု ေမးလုိက္ခ်င္ပါသည္။

ပထမတြင္ အေမ၏ဝမ္းထဲ ၆လအရြယ္မွာပဲ သမီးကုိ အဆုံးစီရင္ခဲ့ၾကပါသည္၊ နာက်င္ျခင္းေဝဒနာကုိ လူသားအျဖစ္မေရာက္ရွိေသးခင္မွာပဲ သမီးခံစားခဲ့ရသည္၊ ခံစားတတ္သည္ကုိ သူတုိ႔သိရွိၾကပါရဲ႕လား၊ သမီးေသဆုံးျခင္းကုိ လူတစ္ေယာက္ေသဆုံးျခင္းလုိ႔ သူတုိ႔မွတ္ယူၾကပါသလား၊ လူသားတစ္ေယာက္ကုိ သတ္ျဖတ္ျခင္းလုိ႔လည္း သူတုိ႔မွတ္ယူၾကပါသလား။

လူမျဖစ္ခင္ကပင္ သမီးလူေတြကုိမုန္းတီးေနမိပါၿပီ၊ လူမျဖစ္ခင္ကပင္ လူေလာကႀကီးကုိ သမီးတအားေၾကာက္၍ေနပါၿပီ၊ စစ္မွန္ေသာ သစၥာတရားမ်ားကုိရွာေဖြနုိင္ေသာ ေလာကႀကီးတဲ့ သမီးသံသယ ျဖစ္မိေနပါၿပီ။

ပထမတစ္ခါေသဆုံးရတုန္းက သမီးမွာနာမည္ေတာင္မရွိခဲ့ပါ၊ မွတ္တမ္းလည္း မဝင္ခဲ့ပါ၊

ခုတစ္ခါေတာ့ သမီးရဲ႕နာမည္ေလးက ခင္ရူပါစုိး တဲ့၊ ေသဆုံးေၾကာင္း မွတ္တမ္းေတြဘာေတြနဲ႔ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ေသဆုံးရျခင္းပါလားလုိ႔ ေတြးမိခဲ့သည္၊

သမီး၏အတိတ္ကံအေၾကာင္းကလည္း သမီးကုိ လူျဖစ္ေစခ်င္ပါသတဲ့လား၊

ဒီအေဖနဲ႔ပဲ အေမႏွစ္ေယာက္စီမွာ သမီးလူျဖစ္ဖုိ႔ ဖန္လာခဲ့ရသည္၊

ဒါေပမဲ့ သမီးလူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခြင့္မရခဲ့ပါ၊

ဒီအေဖကုိ သမီးအတိတ္ေၾကြးေတြရွိခဲ့သလား သမီးကေပးဆပ္ဖုိ႔လား အေဖကေပးဆပ္ဖုိ႔လား၊ သံသရာဝဋ္ေၾကြးတုိ႔၏ ဆင္းရဲျခင္းကုိ သမီးသိခဲ့ရပါၿပီ၊

သမီးရဲ႕ေကာင္းေသာကုသုိလ္ကံ တစ္ခ်ဳိ႕မ်ားက်န္ေနေသးရင္ သမီးကုိ လူျဖစ္ခြင့္ေပးၾကပါ၊

သမီးသစၥာတရားကုိ ရွာေဖြခ်င္လုိ႔ပါ။

ပထမအေမရယ္ အေမ့ဆီမွာသမီး ၆လသေႏၶမွာ သမီးအေသဆုိးနဲ႔ ေသခဲ့ရပါတယ္၊ ဒီတစ္ခါလည္း အေမကသမီးကုိ ေသေစခ်င္သတဲ့လား၊ သမီးအေမ့ကုိ ေပးဆပ္စရာရွိရင္ ေက်ပါေတာ့အေမရယ္ေနာ္၊ အေမရဲ႕ ရန္ၿငိဳးေတြအတြက္ သမီးကုိ မေပးဆပ္ပါနဲ႔အေမ၊

သမီးကုိ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ အသက္ရွင္ခြင့္ေပးပါ၊

အသက္ရွင္ခြင့္ရခဲ့ရင္ သစၥာတရားေတြနဲ႔ အေမ့ကုိသစၥာေက်းဇူး အတိတ္အေၾကြးေတြ ဆပ္ပါမယ္ဆုိတာ သမီးကတိသစၥာျပဳပါတယ္အေမ၊ သမီးကုိ မသတ္ပါနဲ႔ေတာ့ အသက္ရွင္ခြင့္ ေပးပါအေမ၊

သမီးကုိ မသတ္ပါနဲ႔ေတာ့ အသက္ရွင္ခြင့္ ေပးပါအေမ၊

သမီးကုိ အသက္ရွင္ခြင့္ ေပးပါအေမ။

………………………………………………………………………………..

မနက္ေစာေစာထဲကေန ညေနမုိးစခ်ဳပ္ၿပီဆုိေတာ့ ေဒၚလုံးေရာ မီမီေအးပါ ပင္ပန္းေနၾကၿပီျဖစ္သည္၊
မီမီေအးတစ္ေယာက္ ပူေဇာ္ပသေနရင္း မုိက္ခနဲ႔ မုိက္ခနဲ႔ ျဖစ္သြားသည္၊ မုိက္ခနဲ႔ ျဖစ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေသဆုံးသြားခဲ့ေသာ မိမိသေႏၶသားေလး ငုိေနတဲ့ပုံ ေပၚေပၚလာသည္၊ ေမြးစကေလး ငုိသံလုိလုိ ၾကားမိျပန္သည္၊ ေမြးစကေလး ငုိသံမ်ားက မီမီေအးစိတ္ကုိ ရုိက္ခတ္ေစသည္၊ ေဘးကေဒၚလုံးက စိတ္ကုိတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ထား အၿပီးေရာက္ေနၿပီ အဖ်က္မဝင္ေစနဲ႔လုိ႔ သတိေပးေနသည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္ ဒါယိကာမႀကီးေတြ ဘာလုပ္ေနၾကပါသလဲ ဆုိသံနဲ႔အတူ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကုိေတြ႔လုိက္ရသည္၊
ေဒၚလုံးက တပည့္ေတာ္တုိ႔အလုပ္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ လုပ္ေနတာပါ၊ ဘုန္းဘုန္းလည္း ဘုန္းဘုန္းသြားလုိရာကုိ သြားပါ ဆုိၿပီး ဆက္ရြတ္ဖတ္ေနသည္၊

မီမီေအးသည္ ဘုန္းႀကီးကုိ ေမာ္ဖူးၾကည့္လုိက္မိသည္၊
ေမတၱာတရားနဲ႔ အႏုိင္ယူၾကပါ၊
ကလဲ့စားေခ်လုိျခင္း ရန္ၿငိဳးထားျခင္းကင္းေဝးၾကပါေစ၊
သတၱဝါအာလုံး က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ၊
ဘုန္းႀကီး၏မိန္႔သံကုိ ၾကားေသာအခါ မီမီေအးလက္တုိ႔ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္သြားသည္၊
တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္သြားသည္မွာ ညင္ညင္သာသာျဖစ္ေသာ္လည္း ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိ လက္နဲ႔ငွက္ေပ်ာအူေသးေလးနဲ႔ ဆက္ထားေသာ ႀကိဳးမ်ားျပတ္ကုန္သည္၊ ေဒၚလုံးသည္ ဝမ္းနည္းေဒါသသံႀကီးျဖင့္ ပ်က္ကုန္ၿပီ စည္းပ်က္သြားၿပီ ညည္းလုပ္လုိက္တာပဲ၊ ညည္းဟာညည္းေနခဲ့ေတာ့လုိ႔ဆုိၿပီး ေဒါသတႀကီးနဲ႔ေျပာၿပီး ရြာထဲသုိ႔ဝင္ေရာက္သြားသည္၊
မီမီေအးလည္း ေဒၚလုံး ေဒၚလုံးဆုိၿပီး ထလုိက္မည္အျပဳတြင္ ဆက္ထားေသာႀကိဳးကုိဆြဲမိသျဖင့္ ငွက္ေပ်ာအူအႀကီးျပဳတ္က်သြားသည္၊ မီမီေအးလည္း လဲမလုိျဖစ္သြားသည္၊ မီမီေအးမထႏုိင္ေတာ့၊
ဘုန္းႀကီးက ေနာက္ကဒါယိကာမေတြျမန္ျမန္လာ ဒီဒါယိကာမေလးကုိ ေက်ာင္းေခၚခဲ့။

…………………………………………………………………………………….

ခြဲစိတ္ခန္းတစ္ခုလုံး သမားေတာ္ေတြ ပါရဂူေတြ ဆရာဝန္ေတြ နပ္စ္ေတြ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲကုိ နားမလည္ျဖစ္ေနၾကသည္။

ေအမီေအာင္သည္ ကေလးကုိ ေခါင္းကေလးပြတ္သတ္ေပးေနရာမွ မ်က္ႏွာက အရာေလးကုိ ပြတ္သတ္ေပးလုိက္မိသည္၊
တစ္ခါႏွစ္ခါ ပြတ္သတ္ေပးၿပီးေသာအခါ ကေလးသည္ စူးစူးဝါးဝါးထငုိေတာ့သည္၊

အူငဲ၊ အူငဲ၊ အူငဲ

ကေလး၏ငုိသံေၾကာင့္ သမားေတာ္ေတြ ပါရဂူေတြ ဆရာဝန္ေတြ နပ္စ္ေတြ ခြဲစိတ္ခန္းတစ္ခုလုံး အထိန္႔တလန္႔ျဖစ္ကုန္ၾကသည္၊ ေအမီေအာင္လည္း တုန္လုိ႔သြားခဲ့သည္၊ ေသၿပီဆုိေသာ ေမြးစကေလးေလးသည္ သူမလက္ေပၚတြင္ ငုိယုိလုိ႔ေနၿပီ၊
ေသၿပီဆုိေသာ ကေလးေလး၊ အသက္မရႈေတာ့သည့္ကေလးေလး ထငုိသည္ဆုိေတာ့ အာလုံးက ေအမီေအာင္ ဘာလုပ္လုိက္သလဲဆုိသည့္ မ်က္လုံးမ်ား အ့ံၾသမႈမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္၊
ပါရဂူႀကီးသည္ ေအမီေအာင္ဆီက ကေလးကုိယူၿပီး အနည္းငယ္စမ္းသပ္မႈမ်ားလုပ္ကာ၊ သမီးေလး ခင္ရူပါစုိးကုိ ဘယ္ေန႔ ဘယ္အခ်ိန္တြင္ ဖြားျမင္ေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ရန္ညႊန္ၾကားလုိက္ၿပီး၊ ကေလးကုိ ကေလးအထူးကုဆရာဝန္ႀကီးထံ အပ္လုိက္သည္။

ေက်ာ္ႏုိင္စုိးသည္ ေအမီေအာင္ကုိ ထုိင္ရွစ္ခုိးမတတ္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာလုိ႔ေနသည္။

ထုိေန႔က JJ ေဆးရုံႀကီးသမုိင္းတြင္ သမားေတာ္ႀကီးမ်ား ပါရဂူႀကီးမ်ား အမ်ားဆုံးပါေသာ အထူးဆန္းဆုံး ခြဲစိတ္ေမြးဖြားမႈျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊ သမားေတာ္ႀကီးမ်ား ပါရဂူႀကီးမ်ားသည္ ဘယ္လုိ Report ေရးရမလဲကုိ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားယူရမည္ျဖစ္သည္။

သမီးေလး ခင္ရူပါစုိးကုိ ေမြးဖြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

There is something modern medicine and medical technology cannot do.

There is something modern theory and knowledge cannot explain.

…………………………………………………………………………………

သမီးေလး ခင္ရူပါစုိးသည္ က်န္းမာေကာင္းမြန္၍ Incubation ေတာင္ မလုိေတာ့ဟုသိရပါသည္၊

သူမ၏ မ်က္ႏွာ ကုသမႈကုိ JJ ေဆးရုံႀကီးမွပင္ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္ေသာအခ်ိန္တြင္ အခမဲ့ ကုသေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရပါသည္၊

ခင္မုိးဝါမွာ ေအာက္ပုိင္းေသသလုိ ျဖစ္ေန၍ ေဆးဆက္လက္ ကုသေနရပါသည္၊

မီမီေအးကုိ ဘုန္းႀကီးက ကာလီဘီလူးမ တရားေတာ္မ်ားေဟာၾကားခဲ့ပါသည္၊

မီမီေအးသည္ သန္လ်င္တရားစခန္းတစ္ခုတြင္ တရားစခန္းဝင္ေနေၾကာင္းသိရပါသည္။



ၿပီးပါၿပီ၊



ဝထၳဳဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ပါ။
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။


ေဆးပညာအသုံးအႏႈန္းမ်ား မွားယြင္းခဲ့ေသာ္ က်ေနာ္၏ အမွားပင္ျဖစ္ပါသည္၊
တုိက္ဆုိင္မႈမ်ားရွိေသာ္ တုိက္ဆုိင္မႈသာျဖစ္ပါသည္။

ဧရာဝတီအတြက္ မင္းတို႔ဘာမွ ေျပာစရာမလုိဘူး

ဟုိက္ဒရုိေလာဂ်ီကုိသိလား
မသိဘူး၊

အပ္စထရင္း ေဒါင္းစထရင္းကုိသိသလား
မသိဘူး၊

အီကုိစစၥတန္ကုိ သိလား
မသိဘူး၊

အင္ဗြိဳင္မယ္တယ္ကုိ သိလား
မသိဘူး၊

ဆီတီမန္တန္းရွင္းကုိ သိလား
နားမလည္းဘူး၊

လွ်ပ္စစ္မီး မရွိတာသိသလား
သိပ္သိတာေပါ့၊

ပုိက္ဆံ မရွိတာသိသလား
သိပ္သိတာေပါ့၊

ျမစ္ေပၚမွာ ဆည္ေဆာက္တာ ဆန္းသလား
မဆန္းဘူး၊

ဆည္ေဆာက္ရင္ ဘုံေပ်ာက္တယ္ ဆုိတာသိသလား
ေပ်ာက္ေနၿပီေလ၊

အင္းေလးကန္ ေရခန္းတာ ဆန္းသလား
မဆန္းေတာ့ဘူး၊

သံလြင္ မွာ တစ္လုံးၿပီးတစ္လုံး ေဆာက္ေတာ့မွာ ဆန္းသလား
ဆန္းတယ္၊ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ ေလာက္ပဲငုိလုိ႔၊

အဲဒါဆုိ ခုမွ ဘာေၾကာင့္ ဆုိေနၾကတာလဲ
သိဘူး၊

ဒါဆုိရင္ သင္ခန္းစာ အစက ျပန္စၾကစုိ႔။

သင္ခန္းစာ (၁)


သူဆန္စား ရဲရမယ္ဆုိတာ ငါသိတယ္၊
မင္းဘယ္သူဆန္စားေနသလဲဆုိတာ
မင္းကုိယ္မင္း ျပန္ၾကည့္လုိက္ပါ၊
သူမ်ားေတြေျပာရင္ေတာ့ အေၾကာင္းအက်ဳိးေတြေပါ့ ငါ့ရင္ထဲထိ လက္ခံရင္ လက္ခံလုိက္မယ္၊
မင္းေျပာရင္ေတာ့ သူဆန္စား ေျပာေနသလုိ ေနေတာ့
နားကေလာလာၿပီး အဟုတ္ေတြေတာင္ မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ နေဝတိမ္ေတာင္ျဖစ္၊
ငါ မယုံျဖစ္တာပါ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့
မင္း ေျပာတာျဖစ္ေနလုိ႔ပဲ။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ မင္း မေျပာပါနဲ႔။

၅ ႏွစ္ေက်ာ္က စခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္း ခုွ စခန္းထလာေတာ့
ငါေတာင္ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္သြား အစက ေဒါသေတြထြက္
ေပါက္ကြဲရေတာ့မလုိနဲ႔ ေတာ္ေသးရဲ႕ အစအဆုံးျပန္ၾကည့္မိလုိ႔
အခ်ိန္ရယ္ တုိက္ဆုိင္လြန္းလုိက္တာ အေျပာင္းအလဲေတြစပါၿပီလုိ႔ ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာမွ
အေဟာသုတံ စလုိက္ပုံက ေမာင္းကုိထုပါလူစုပါ ထြက္ၾကဝုိင္းၾက အေဝးကလွမ္းေအာ္၊
ဒါေပမဲ့ မေျပာမျဖစ္လုိ႔ ေျပာရဦးမယ္
ဒီမွာက ပေထြးေတြေျမာက္ေပးတုိင္း လုိက္ကတဲ့ ပေဂးေတြမဟုတ္ၾကေတာ့ဘူး။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ မင္းတုိ႔မေအာ္ပါနဲ႔။

ဟုိစာအုပ္လွန္ ဒီစာအုပ္ဖတ္ လုပ္မေနနဲ႔ ဟုိရွာ ဒီရွာ ကဲ့ရဲ႕အျပစ္အနာအဆာအတြက္လား
ခုမွပဲ ခ်စ္တတ္ေနလုိက္တာ
ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတာင္ အရႈံးေပးရမယ္ မင္းရဲ႕ အလုံးေပးမဲ့ဇာတ္လမ္းေတြအတြက္
မင္းတုိ႔ကုိၾကည့္ၿပီး ငါ တရားေတြရ ေတာထြက္ရမလုိပါပဲ
ဒါေပမဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေတာကလည္းရွားေနၿပီဆုိေတာ့
အေမာလည္းေျပတဲ႔ အဲကြန္းရိပ္သာေတြမွာေပါ့ နတ္လူသာဓု သြားေခၚလုိက္ပါတယ္၊
သူမ်ားေအာ္လုိ႔ လုိက္ေအာ္မိတာပါ ဆုိေပမဲ့ အဓိပၸါယ္သိ အဓိပၸါယ္ရွိ တာဝန္သိသိ ေအာ္
ရင္ထဲကလာတာမုိ႔ ဘက္လဲကင္းတယ္ အျပစ္လဲကင္းတယ္ ေနာက္ကြယ္ကဘယ္သူမွ ႀကိဳးမကုိင္
ဒီမွာေအာ္တာက မင္းတုိ႔ထက္ အဆင့္အတန္းျမင့္။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ မင္းတုိ႔လာမေရာပါနဲ႔။

တရုတ္ႀကီး လာထုိင္ရင္ ယန္းကီးေတြလာယုိင္ လိမ့္မယ္
အတုိ႔အေထာင္ေတြနဲ႔ ေလာက္ေကာင္ေတြကုိ အသုံးခ်ေကာင္း ခ်လိမ့္မယ္
သရုပ္ေဆာင္ေနၾကတာ ဘယ္သူေတြလဲလုိ႔ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့လည္း
လမ္းေဘးကေခြး သြားေမးရင္ေတာင္ သိတယ္၊
ယန္းကီးလာျပန္ေတာ့လည္း တရုတ္ႀကီးအထာကုိင္ေလေတာ့
ငါတုိ႔မွာ သူတုိ႔ေမြးထားတဲ့ နယ္စပ္ကေမ်ာက္ေတြကုိ
ခုပဲထခ်ရေတာ့မလုိ ခုပဲျပံဳးျပရမလုိ စပ္ၿဖီးၿဖီး
ခပ္ဟီးဟီးေနရင္း ၾကာလာေတာ့လည္း အေနတတ္ ေရခပ္တတ္ေနၿပီ
ျမန္ျပည္ႀကီးမွာ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ သူေတြသိပ္မ်ား၊
ကုလားေတြက ၾကားျဖတ္လုိ႔ ဝင္ရင္ဝင္၊ ယပလက္ ကတစ္မ်ဳိး အမ်ဳိးမ်ဳိး ခ်ဳိးေနေတာ့
လုံးပါးလည္းပါးခဲ့ပါၿပီ၊ ဒီၾကားထဲ ဘန္ဂါလီေတြကတစ္ေမွာင့္၊
ငါတုိ႔ကလည္း အခ်င္းခ်င္းက မရင္းႏွီးေအာင္ ေနၾကေလေတာ့
မုိးခ်ဳပ္ရင္မီးၿငိမ္းရတဲ့အျဖစ္ေတြပါ။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ မင္းတုိ႔ဝင္မေႏွာက္ပါနဲ႔။

သင္ခန္းစာ (၂)


အမ္အုိယူေတြ ဘာယူညာယူထားတာေတြ ေလွ်ာ္ေၾကးျပန္ေပးရမွ ေၾကာက္လုိ႔
ေနာက္မဆုတ္ဘူး ေျပာရင္လည္း မေဟာ္သဓါလုိ ေျပာေပါ့
အုိ ေဆာရီး ေမ့သြားတယ္ မင္းက မေဟာ္သဓါမွ မဟုတ္ပဲ
မေဟာ္သဓါက ငါအတတ္ဆုံးလုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာဘူး၊
မင္းတုိ႔ယူထားတာေတြ ငါတုိ႔အလွဴစုခံၿပီး ျပန္ေပးပါမယ္
နားလည္ပါတယ္ ဘာမွအလကား မရဘူးဆုိတာ၊
ရပ္လုိ႔မရ ဖ်က္လုိ႔မရရင္လည္း ေလွ်ာ့ေပါ့ သီတာခုႏွစ္တန္ မလုိပါဘူး
သုံးပုံတစ္ပုံဆုိ လုံေလာက္ပါၿပီ
မင္းေျပာတာေတြ ငါတုိ႔နားလည္းပါတယ္
ငါတုိ႔ေျပာတာေတြ မင္းက နားလည္းေအာင္ႀကိဳးစား
မေျပာတတ္ရင္ ကုိယ္ပါးကုိယ္ခ်သလုိပဲ နားထဲခါးလွတာမုိ႔
မင္းေျပာမွာကုိ မင္းအေဖေတာင္ေၾကာက္ေနၿပီ။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ မင္းေနာက္ထပ္မေျပာပါနဲ႔။

ဧရာဝတီကုိ စလုိက္တာ ငါတုိ႔ပဲ မင္းတုိ႔ပါစရာမလုိပါဘူးလုိ႔ မေျပာလုိပါဘူး
ေျပာခ်င္ရင္လာခဲ့ ဒီမွာ ငါတုိ႔ေျပာၾကမယ္ ဖိတ္ေခၚၿပီးသားပါ
ဒါေပမဲ့ မေနာမတူရင္ေနပါ မင္းသေဘာျဖဴရမယ္
မင္းတုိ႔ ခုတုံးလုပ္စရာမလုိပါဘူး အခ်စ္ဆုံးပါလုိ႔ ခုမွလာေျပာေနလုိ႔ေတာ့
မင္းတုိ႔လည္း ဟုိလူတတ္ႀကီးနဲ႔ ဘာမွမထူးဘူး၊
မင္းေျပာတာကုိလည္း ငါတုိ႔နားေထာင္မယ္ ႀကိဳက္ရင္ လက္ခုပ္တီးမယ္
ငါတုိ႔ေျပာတာကုိလည္း မင္းတုိ႔နားေထာင္ ႀကိဳက္ရင္ လက္ခုပ္တီးစရာမလုိဘူး
ငါတုိ႔ရဲ႕စကား ရင္ထဲကလာတာ၊
ဧရာဝတီအေၾကာင္းေျပာလုိ႔ သူရဲေကာင္းလုိ႔လဲ မဆုိဘူး၊ မေျပာလုိ႔ မေကာင္းတဲ့သူလုိ႔လည္း မဆုိဘူး
ေျပာတုိင္းလည္း မင္းအဖြဲ႔ကုိေထာက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး
မေျပာလုိ႔ မင္းအဖြဲ႔ကုိ မေထာက္ခံမွာလည္းမဟုတ္ဘူး
လူသားတုိင္းအတြက္ လြတ္လပ္စြာေျပာပါ အခ်ည္အတုပ္ကင္းပါေစ။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ ဧရာဝတီကုိ အသုံးမခ်ပါနဲ႔။

သူမ်ားေျပာတာကုိလည္း ေလးစားပါ ကုိယ္ေျပာတာကုိလည္း အေလးထားပါ
ငါတုိ႔ရဲ႕ေရွ႕ေရးကုိ မင္းတုိ႔မၿငိမ္ေဆးေတြ မတုိက္ေကၽြးပါနဲ႔
ခံရတာကလည္း ငါတုိ႔ပါပဲ၊
ဒီမွာက အယ္ေကဒါး မေၾကာက္ဖုူး သူတုိ႔ကုိထိမွာပဲ ေၾကာက္တယ္
ဂ်ီဟတ္ေတြ လူသတ္သင္တန္းေတြ တက္ထားေပမဲ့ မိသြားရင္ သုံးႏွစ္ထက္ ပုိမက်
သူတုိ႔ကုိထိသြားရင္ေတာ့ ကဗ်ာေလးပဲေရးေရး အီးေမးလ္ေလးပဲပုိ႔ပုိ႔ ႏွစ္သုံးဆယ္ အနည္းဆုံး
မင္းလည္းအသိဆုံးပါပဲ၊
မင္း ငါတုိ႔ကုိ နားလည္ပါ၊ ငါတုိ႔ကထြက္ေျပးတတ္တဲ့သူ ေတာင္းစားတတ္တဲ့သူ သူသူေတြမဟုတ္ဘူး၊
ကခ်င္ျပည္နယ္က ငါ့သူငယ္ခ်င္းေျပာတာ မင္းနားေထာင္ၾကည့္ေစခ်င္
ေကအုိင္ေအ သတ္တာလည္းခံဘူးတယ္ စစ္တပ္ရုိက္တာလည္းခံဘူးတယ္
ေကအုိင္ေအကုိလည္း ဆပ္ေၾကးေပးဘူးတယ္ စစ္တပ္ကုိလည္း ေပၚတာေၾကးေပးဘူးတယ္
ဖါးကန္႔ၿမိဳ႕ႀကီးလည္း ပ်က္စီးေနပါၿပီ၊ အင္းေတာ္ႀကီးမွာလည္း အာဆင္းနစ္ေတြနဲ႔
ဦးေလးလည္း မကယ္ႏုိင္ပါဘူး အရီးေလးလည္း မသယ္ႏုိင္ရွာဘူး
သူတုိ႔သမီးေလးေတာင္ ဟုိဘက္ကုိ ေရာင္းစား အေကာင္းစားေတြဟာ သူတုိ႔အတြက္မဟုတ္ေတာ့
ျဖစ္ႏုိင္ရင္ မုိးညွင္းၿမိဳ႕ကုိ ကခ်င္ျပည္နယ္ကေန ထုတ္ပစ္လုိက္ခ်င္တယ္
စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ ဒုကၡေတြနဲ႔ မဟုတ္မဟတ္တဲ့ေနရာ ေနေနရေလေတာ့
ျဖစ္ႏုိင္ရင္ မန္စီမွာ မင္းဆယ္ရက္ေလာက္ လာေနၾကည့္ေစခ်င္တယ္
အဲဒါဆုိ မင္း သူေျပာတာကုိ လက္ခံသြားလိမ့္မယ္၊
ငါတုိ႔ ဘယ္လုိ ေနထုိင္စားေသာက္ရတာသိသမုိ႔
လွ်ပ္စစ္မီး မရရင္လဲေနပါေစ
ျမစ္ႀကီး ေရမစီးရင္လဲေနပါေစ
ပင္လယ္ေရေရာက္ ဒယ္လ္တာေပ်ာက္လဲေပ်ာက္ပါေစ
ငါးေတြမ်ဳိးတုန္း ငွက္ေတြမ်ဳိးေပ်ာက္ စားစရာမေလာက္ ေျမႏုကၽြန္းေတြမရွိစမ္းပါေစ
မုိးရြာရင္ ေရႀကီး ေနပူရင္ေျခာက္ကပ္ အပင္ေတြပုျပတ္ျပတ္ ကမ္းေတြကမာဆတ္
ငလ်င္ႀကီးလႈပ္ အုံးကနဲက်ဳိးေပါက္ ေဘးအသီးသီး ေရာက္ပါေစ
ေအးေအးေဆးေဆး ေနရမယ္ဆုိရင္
ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေနရမယ္ဆုိရင္
တစ္ရက္ေလာက္ ေအးေအးၿငိမ္းၿငိမ္းေလး ေနရမယ္ဆုိရင္
ဧရာဝတီကုိ စေတးပစ္လုိက္ခ်င္တယ္။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ မင္းသူတုိ႔ကုိ အျပစ္မေျပာပါနဲ႔။

သင္ခန္းစာ (နိဂုံး)


ဧရာဝတီထိမွ နာတတ္ၾကလုိက္တာလုိ႔ မင္းေျပာခ်င္ရင္ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္
မဟာတရုတ္ ဆန္႔က်င္ေရးခြင္ထဲ လမ္းလြဲ ဝင္သြားႏိုင္တယ္လုိ႔ မင္းေျပာခ်င္ရင္ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္
ဒါေပမဲ့ မင္းနဲ႔မဆုိင္ဘူး ငါနဲ႔မဆုိင္ဘူး မေျပာပါနဲ႔အေဆြ
ညီညြတ္မႈကုိ ငါတုိ႔ ဧရာဝတီက စရမွာပဲေလ
ေအးေလ မင္းဘာမွမေျပာနဲ႔ဆုိလုိ႔
ငါဘာမွ်မေျပာေတာ့ပါဘူး၊

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ဧရာဝတီကုိေတာ့ စေတးမပစ္လုိက္ပါနဲ႔

ငါ ကုိလုိရာဒုိကုိ ဖက္တြယ္ထားရေပမဲ့ ငါစိတ္က အျမဲ ဧရာဝတီမွာဆုိတာ
မင္းသိေစခ်င္တယ္။

sosegado

ဧရာဝတီ အေၾကာင္းေျပာၾကရင္း ေဒါသသႀကီးနဲ႔ မင္းတုိ႔ဘာမွေျပာစရာမလုိဘူး၊ ေျပာခ်င္ရင္ ဒီမွာလာေျပာလုိ႔ စိတ္ဆုိးသြားတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္က ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းသုိ႔ အမွတ္တရ။

မေရႊစင္၏ တက္ဂ္ပုိ႔စ္

သုညႏွင့္က်ေနာ္

သုညရဘူးသလား

ဂ်ာနယ္တစ္ခုတြင္ပါလာေသာ ရန္ကုန္တြင္ စာေမးပြဲ၌္ သုညရေအာင္ေျဖသျဖင့္ ေက်ာင္းထုတ္ခံရေသာ ေက်ာင္းသူေလး တစ္ေယာက္အေၾကာင္း က်ေနာ္တုိ႔တစ္ေတြ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။

မိတ္ေဆြလည္းျဖစ္ ဆရာလည္းျဖစ္ေသာ က်ေနာ္တုိ႔ဆရာပင္ စာေမးပြဲတြင္ သုညရဘူးပါသည္၊ ဆရာကေတာ့ အလယ္တန္း လပတ္စာေမးပြဲ တစ္ခုတြင္ သခ်ၤာဘာသာ၌ သုညရခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္၊ ထုိသခ်ၤာဘာသာ၌ သုညရဘူးေသာဆရာသည္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္တြင္ နည္းျပ ကထိကျဖစ္လာၿပီး ယခုအခ်ိန္မွာလည္း စကၤာပူတြင္ ကထိကအျဖစ္လုပ္ကုိင္ေနသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။

ေနာက္ထပ္ သုညရဘူးသူ တစ္ေယာက္ရွိပါသည္၊ သူကေတာ့ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။

ဆရာမ ႏွင့္ က်ေနာ္

မွတ္မွတ္ရရပင္ က်ေနာ္သည္လည္း စာေမးပြဲတြင္ သုညရရွိခဲ့ဘူးသည္၊ ေလးတန္းတုန္းက တစ္ခုေသာ အစမ္းစာေမးပြဲတြင္ ျဖစ္သည္၊ ထုိအခ်ိန္က ေလးတန္းမွာၿမိဳ႕နယ္စစ္စာေမးပြဲျဖစ္သည္၊ အမ်ားသူငွါလုိ သခ်ၤာဘာသာ၌ သုညရရွိခဲ့ျခင္းမဟုတ္ သိပၸံဘာသာတြင္ သုညရရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္၊ မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ဆရာႀကီးလုိ႔ေခၚေသာ က်ေနာ္၏ မႈလတန္း ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

ေလးတန္းတြင္ က်ေနာ္သည္ အနည္းငယ္ဆုိးေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဟု ဒီအခ်ိန္မွာ သုံးသပ္ၾကည့္လွ်င္ ဆုိႏုိင္ပါသည္၊ ထုိအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ဆုိးတယ္လုိ႔မထင္ခဲ့မိပါ၊ ကေလးမုိ႔လု႔ိလဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္၊ ေလးတန္းတြင္ အေမက အျပင္က်ဳရွင္ထားသည္၊ သင္ၿပီးေသာစာေတြ ျပန္သင္ရသျဖင့္ အတန္းထဲတြင္ စိတ္ဝင္စားမႈေလွ်ာ့နည္း လာျခင္းလည္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။

ထုိအခ်ိန္က က်ေနာ့္တြင္ စိန္ဝင္သန္း ဟုေခၚေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔တစ္ေတြက သူ႔ကုိစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဟုေခၚပါသည္၊ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္နဲ႔ က်ေနာ္ေပါင္းျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းက အတန္းပုိင္ဆရာမေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ ထုိဆရာမသည္ က်ေနာ္ကုိ သုညအမွတ္ေပးေသာ ဆရာမလည္းျဖစ္ပါသည္၊ သုံးတန္းတြင္ အဆင့္ ၁ မွ ၁၀ အထိရလာသူမ်ား ေလးတန္းေရာက္ေသာအခါ ေရွ႕ဆုံးခုံမ်ားတြင္ ထုိင္ၾကရသည္မွာ ေက်ာင္း၏ထုံးစံပင္ျဖစ္သည္၊ ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီး တစ္ပတ္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေနေတာ့ ေနာက္တန္းက ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ မ်က္စိမႈန္သည္ကုိ အေၾကာင္းျပ၍ သူ႔အေမက ဆရာမကုိ သူသားကုိ ေရွ႕ဆုံးတန္းကုိ ေျပာင္းေပးရန္ လာေျပာပါသည္၊ ဆရာမက ေရွ႕ဆုံးတန္းေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ေရွ႕ဆုံးတစ္တန္းႏွစ္တန္းေလာက္ကုိ သူေမးေပးပါမည္ဟုေျပာသည္၊ ၿပီးေနာက္ ဆရာမက ေက်ာင္းသားေတြဘက္လွည့္၍ ေနရာေျပာင္းေပးႏုိင္သူရွိမရွိ ေမးပါသည္၊ ဘယ္သူကမွ မေျပာင္းေပးၾကပါ၊ အေမကုိေျပာရဦးမည္ဟု အေျဖမ်ားသာမ်ားပါသည္၊ ဆရာမက အတင္းေျပာင္းေပးလုိက္ျပန္လွ်င္လည္း ဘာျဖစ္လုိ႔ က်မသားကုိ ေနာက္တန္းပုိ႔တာလဲဆုိၿပီး ျပႆနာေတြ ထပ္လာပါဦးမည္၊ က်ေနာ္သည္ ထုိေက်ာင္းသားေလးကုိ ၾကည့္ရတာ တကယ္ မ်က္စိမႈန္ေနသည္ဟုထင္မိသည္၊ မ်က္မွန္ကလည္း အထူႀကီး တတ္ထားရသည္၊ က်ေနာ္ကလည္း ေရွ႕ဆုံးတန္းတြင္ သိပ္မထုိင္ခ်င္၊ အေမကလည္း ဝင္ပါမည္ မထင္ပါ၊ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ဆရာမကုိ က်ေနာ္ေျပာလုိက္သည္ က်ေနာ္ေျပာင္းေပးမယ္ဆရာမ၊ ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္သည္ ေနာက္ဆုံးတန္းက စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ ေဘးကုိေရာက္ခဲ့ရသည္။

ထုိအခ်ိန္တုန္းက တရုတ္သုိိင္းကားမ်ား၊ ဂ်ပန္ကရာေတး ရုပ္ရွင္ကားမ်ား ေခတ္စားပါသည္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဖုိက္ fight မည္ဆုိပါက၊ လက္သီးထုိးမည့္အစား ယား ယိ ဆုိၿပီး ကီသြင္းျခင္းကစပါသည္၊ က်ေနာ္သည္ ဂ်ပန္ဇတ္လုိက္ ဟင္နရီဆန္ဒရားကုိ သေဘာၾကသည္၊ က်ေနာ္နဲ႔စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တုိ႔သည္ အတြင္းအားၿပိဳင္ဘက္မ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။

က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးသည္ ေလးတန္းကုိ ျမန္မာစာႏွင့္ သခ်ၤာဘာသာရပ္မ်ားကုိ တစ္ခ်ိန္ႏွစ္ခ်ိန္ ဝင္သင္ေလ့ရွိသည္၊ ဆရာႀကီးသင္သည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ဆရာႀကီးကုိ ေၾကာက္ၾက၍ တစ္တန္းလုံး တိတ္ဆိတ္စြာ ဆရာႀကီးသင္တာကုိ နားေထာင္ေလ့ရွိသည္၊ တစ္ေန႔ဆရာႀကီး သခ်ၤာဝင္သင္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္နဲ႔စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တုိ႔ လက္ခ်င္းအတြင္းအားၿပိဳင္ေနၾကသည္၊ လက္ခ်င္းအတြင္းအားၿပိဳင္ျခင္းဆုိသည္မွာ ခႏၶာကုိယ္အေပၚပုိင္းက ၿငိမ္ေနေသာ္လည္း ထုိင္ခုံေအာက္တြင္ လက္အခ်င္းခ်င္း သုိင္းကားေတြထဲကအတုိင္း တုိက္ခုိက္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ တစ္ခ်ိန္တြင္ က်ေနာ့္အတြင္းအား မ်ားသြားသလားမသိ၊ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကပဲ မထိမ္းႏုိင္သလားေတာ့မသိပါ၊ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္လက္တစ္ဖက္သည္ ခုံေပၚသုိ႔အရွိန္နဲ႔ေရာက္လာကာ ေျဖာင္းဆုိေသာ အသံနဲ႔အတူ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္၏ စာအုပ္မ်ားခဲတံမ်ား ေလထဲလြင့္သြားေလသည္၊ ဘာျဖစ္တာလဲဟူေသာ ဆရာႀကီး၏ အသံနဲ႔အတူ စိတ္ဆုိးေနေသာ ဆရာႀကီး၏ မ်က္ႏွာႀကီးကုိေတြ႔လုိက္ရသည္၊ ဆရာႀကီးကုိ ရင္ဆုိင္ရေတာ့မည္ကုိ က်ေနာ္သိလုိက္ပါၿပီ၊
‘ေမာင္ လုပ္လုိက္တာဆရာႀကီး၊’ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ က်ေနာ့္ကုိအျပစ္ပုံေလၿပီ၊
‘ေမာင္ မင္းအေရွ႕ထြက္ခဲ့၊ မင္းဘာလုပ္လုိက္တာလဲ’
“အတြင္းအားၿပိဳင္တာ မ်ားသြားလုိ႔ပါဆရာႀကီး၊”
‘ဟုိဘက္လွည့္ စာသင္ေနခ်ိန္ အတြင္းအားၿပိဳင္ခ်င္တဲ့ေကာင္ေတြ အတြင္းအားနဲ႔ေတြ႔မယ္’
“ျဖန္း”၊ က်ေနာ္ ဆရာႀကီး၏ လက္စြဲေတာ္ ႀကိမ္စာမိသြားခဲ့သည္၊
‘ဟုိေကာင္လာခဲ့’ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကုိ ေခၚလုိက္သည္၊ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္၏ မ်က္ႏွာမွာကား ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ေနေပသည္၊ ဆရာႀကီးသည္ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကုိ ရုိက္လုိက္ေလသည္၊
“ဖတ္” ဆုိေသာ အသံထြက္ေပၚလာသည္၊
ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားပါ အ့ံအားသင့္သြားသည္၊
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ငုိေလသည္ ‘က်ေနာ္နာမွာ ေၾကာက္လုိ႔ပါဆရာႀကီး၊’
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တစ္ေယာက္ ပုဆုိးေအာက္တြင္ စာအုပ္ခံလာျခင္းျဖစ္သည္၊
ဆရာႀကီးသည္ မ်က္ႏွာကုိခ်က္ခ်င္းတည္လုိက္ၿပီး အတန္းထဲသုိ႔ လွည့္ကာ
‘ဒါ cheating လုပ္တယ္၊ ခုိးေၾကာင္ခုိးဝွက္လုပ္တယ္လုိ႔ေခၚတယ္၊ မသမာတဲ့သူေတြလုပ္တာ၊ မေကာင္းတဲ့လူေတြလုပ္တာ၊ ဘဝမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မေကာင္းစားဘူး၊ ေကာင္းစားလည္းခဏပဲ၊ cheating ဆုိတာ အရမ္းရွက္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ ကိစၥ၊’
‘ဘယ္သူမွ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီလုိမလုပ္နဲ႔၊ ဟုိေကာင္လွည္႔ မင္းကုိႏွစ္ဆအျပစ္ေပးရမယ္၊’
“ျဖန္းျဖန္း”၊ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တစ္ေယာက္ ေပါင္တြင္တစ္ခ်က္ ေျခသလုံးတြင္တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ထိသြားခဲ့သည္၊ ဆရာႀကီးသည္ အေရးႀကီးသည္ ထင္ေသာ စကားလုံးမ်ားကုိ အဂၤလိပ္လုိ ၾကားညွပ္ေျပာေလ့ရွိသည္၊ ဆရာႀကီးသည္ က်ေနာ္ကုိၾကည့္ကာ ဆရာမဘက္လွည့္ၿပီး ေမာင္ဘာလုိ႔ေနာက္တန္းထဲ ေရာက္သြားသလဲ ေမးသံၾကားလုိက္ရသည္၊ ဆရာမျပန္ေျဖတာကုိ က်ေနာ္မၾကားရပါ၊ ဆရာမသည္ က်ေနာ္ကုိ တစ္မ်ုိးႀကီး ၾကည့္ေနသည္ကုိေတာ့ သိလုိက္ရသည္၊ အရုိက္ခံရေသာ္လည္း က်ေနာ္နဲ႔ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တုိ႔ရဲ႕ အတြင္းအားၿပိဳင္မႈေတာ့ မေလွ်ာ့သြားပါ၊ က်ေနာ္ဘဝတြင္ cheating ဆုိတဲ့စကားလုံးကုိ စသိလုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ႀကိမ္နဲ႔ရုိက္ခံထိၿပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္သည္ ေက်ာင္းသားေတြကုိ မင္းဘယ္ေလာက္မုိက္လဲ ႀကိမ္ရုိက္ခံထိဖုူးလား၊ ႀကိမ္ရုိက္ခံထိဖုူးတယ္ကြ ဆုိကာ နည္းနည္းအႏုိင္က်င့္လာသည္၊ က်ေနာ္ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပင္ အတြင္းအားေလ့က်င့္လွ်က္ရွိသည္၊ က်ေနာ္သည္ ဆရာဆရာမကုိ ပတ္ခၽြဲႏွပ္ခၽြဲလုပ္သူမ်ား၊ အတုိ႔အေထာင္မ်ား၊ အႂကြားသန္သူမ်ားကုိ ၾကည့္မရေပ၊ ငယ္ငယ္ကတည္းက ယေန႔အထိပင္၊ သုံးတန္းတြင္ မုိးေဇာ္ဆုိေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရွိပါသည္၊ သူ႔အေဖသည္ ပီနန္သုိ႔ေမွာင္ခုိကုန္ကူးသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ ပစၥည္းအသစ္အဆန္းမ်ား သူ႔သားအတြက္ ဝယ္လာေပးေလ့ရွိသည္၊ ထုိေက်ာင္းသားေလးကလည္း ထုတ္ထုတ္ႂကြားတတ္သည့္ အက်င့္ရွိသည္၊ တစ္ေန႔တြင္ သူ႔အေဖဝယ္လာေသာ ေပတံကုိႂကြားေနသည္၊ ေပတံေလးမွာ ပလပ္စတစ္အၾကည္နဲ႔ ျပဳလုပ္ထားသည္ အျပာႏုေရာင္ေလးျဖစ္သည္ နည္းနည္းထူသည္၊ ထုိအခ်ိန္၌ ထုိေပတံမ်ဳိး ေက်ာင္းတြင္ သူတစ္ေယာက္သာ ကုိင္သည္၊ ႂကြားေနတာကလည္း သုံးေလးရက္ရွိေနၿပီျဖစ္၍ က်ေနာ္ၾကည့္မရေတာ့၊ မုိးေဇာ္ဆီသြားကာ မင္းေပတံက အေကာင္းစားလား ဘယ္ေလာက္တန္သလဲ ေမးလုိက္သည္၊
မုိးေဇာ္က ၂က်ပ္တန္သည္ဟုေျဖသည္၊ ေျဖတာေျဖရသည္ က်ေနာ္နဲ႔ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကုိေတာ့ ေၾကာက္၍ေနၿပီ၊ က်ေနာ္ကျပစမ္း မင္းေပတံ ေကာင္းလား မေကာင္းလားၾကည့္ရေအာင္၊ ေပတံကုိေထာင္ကာ လက္ဝါးေစာင္းနဲ႔ရုိက္ခ်ဳိးလုိက္သည္၊ ေဖ်ာင္းကနဲ အသံနဲ႔အတူ ထုိေပတံလွလွေလးက်ဳိးသြားသည္၊ က်ေနာ့္အတြင္းအား လက္စြမ္းျပလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္၊ ေရာ့ ၄ က်ပ္ မုိးေဇာ္ကုိ ပုိက္ဆံေပးၿပီးထြက္ခဲ့သည္၊ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တစ္ေယာက္ ေျခာက္လွန္႔စကားေတြေျပာကာက်န္ခဲ့သည္၊ ထုိေခတ္က ေငြ၂က်ပ္၏ တန္ဘုိးသည္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးမားပါသည္။

မုိးေဇာ္သည္ သူ႔ေပတံခ်ဳိးခံရသည္ကုိ ဆရာမေတြကုိျပန္မေျပာ၊ သူ႔အိမ္ကုိလည္း မေတာ္တဆက်ဳိးသြားသည့္ ပုံစံေျပာထားသည္၊ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္၏ ေျခာက္လုံးေတြေၾကာင့္ျဖစ္မည္၊ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာက ၿပီးမသြားပါ၊ အတုိ႔အေထာင္တစ္ေယာက္ ေပၚလာသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔အတန္းထဲက ခ်ဳိခ်ဳိလြင္ ဆုိေသာ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ ဆရာမကုိ အျမဲကပ္ေနသူလည္းျဖစ္သည္၊ ေပတံ ျပႆနာကို ခ်ဳိခ်ဳိလြင္ ဆရာမကုိ သတင္းသြားေပး၍ ဆရာမသိသြားခဲ့သည္၊ ဆရာမသည္ က်ေနာ္ႏွင့္ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကုိ ေခၚကာ ဆူသည္၊ ဝမ္နိမ္ေပးသည္၊ ဒါေပမဲ့ မုိးေဇာ္မိဘေတြကလည္းမတုိင္ မုိးေဇာ္အတန္းပုိင္ဆရာမကလည္း မတုိင္၍ ျပႆနာၿပီးသြားခဲ့သည္၊ ျပႆနာေကာင္ေတြဟုဆုိကာ ဆရာမမ်က္လုံးမ်ား၏ အၾကည့္ဒဏ္ကုိခံခဲ့ရသည္။

က်ေနာ္ေရာ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ပါ ခ်ဳိခ်ဳိလြင္ကုိ မၾကည္ေတာ့၊ တစ္ေန႔ ေက်ာင္းေလွခါးေအာက္တြင္ ခ်ဳိခ်ဳိလြင္ကုိ တစ္ေယာက္ထဲေတြ႔ရသည္၊ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္က ဟုိမွာ ခ်ဳိခ်ဳိလြင္ဟုေျပာကာ ခ်ဳိခ်ဳိလြင္ေရွ႕ကပိတ္ရပ္လုိက္သည္၊ ခ်ဳိခ်ဳိလြင္က ေျပးဘုိ႔ၾကံပါေသးသည္ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္က ေရွ႕ကလက္နဲ႔ တန္းပိတ္ထားလုိက္သည္၊ ေျပးလုိ႔မရ၊ က်ေနာ္ ခ်ဳိခ်ဳိလြင္နားကပ္သြားသည့္အခါ ခ်ဳိခ်ဳိလြင္တစ္ေယာက္ ေၾကာက္၍တုန္ေနသည္၊ တကယ္ေတာ့ ခ်ဳိခ်ဳိလြင္သည္ မ်က္ႏွာေလးမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းသူေလးျဖစ္သည္၊ ေရႊၾကာကာတြန္းထဲက မင္းသမီးနဲ႔တူ၍ ေရႊၾကာမ ဟုေခၚၾကသည္၊ က်ေနာ္က “ေရႊၾကာမ ဆရာမကုိ အတုိင္အေတာထူဦးမွာလား၊” ေလသံမာမာနဲ႔ေမးလုိက္သည္၊ ‘မထူေတာ့ပါဘူး၊’ ျပန္ေျဖ၍ က်ေနာ္ေနာက္ဆုတ္လုိက္သည္၊ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္က မၿပီးေသးေပ ခ်ဳိခ်ဳိလြင္ကုိ ေရႊၾကာမ နင္ေမာင္ကုိခ်စ္တယ္လုိ႔ေျပာ ဒါဆုိေမာင္ခြင့္လြတ္လိမ့္မယ္၊ ခ်ဳိခ်ဳိလြင္ ဘာမွျပန္မေျပာ က်ေနာ္ကုိၾကည့္၍ေနသည္၊
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္က ‘မေျပာေသးဘူးလား၊ ေျပာမွာလား’ ထပ္ေမးရာ၊ ခ်ဳိခ်ဳိလြင္မွာ ‘ေမာင္ကုိခ်စ္ပါတယ္’ ‘ေမာင္ကုိခ်စ္ပါတယ္’ ေၾကာက္၍ေျပာလုိက္သည္ဟုထင္ပါသည္၊
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္က ‘နင့္ေမာင္ကုိခ်စ္တယ္ဆုိရင္ နင့္ေဘးနားဘယ္သူမွ မကပ္ေစနဲ႔ ဟုိအတုိ႔အေထာင္ ေအာင္ေဇာ္ေရာပါတယ္ ၾကားလား၊’
‘ၾကားတယ္၊ ၾကားပါတယ္၊’
ဒါဆုိသြားေတာ့၊ ခ်ဳိခ်ဳိလြင္ အေျပးကေလးထြက္သြားေတာ့သည္၊
က်ေနာ္က စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကို ဘာလုိ႔အဲဒီလုိလုပ္တာလည္းလုိ႔ေမးရာ ဒါမွ ေတာ္ရုံၾကမယ္ဟုဆုိသည္၊
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ ဘာလုိ႔ဒီအၾကံထြက္သလဲ က်ေနာ္လည္းမစဥ္းစားေတာ့ပါ၊ ေနာက္ေန႔ေတြတြင္ ခ်ဳိခ်ဳိလြင္သည္ က်ေနာ္ကုိၾကည့္ေနတတ္သလုိ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေရာေရာမေနေတာ့ပါ၊ က်ေနာ့္ဘဝတြင္ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ခ်စ္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာခံရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

သုည ရရွိျခင္း

အေမသည္ က်ေနာ္၏ စာေမးပြဲရလဒ္မ်ားကုိ အျမဲေစာင့္ၾကည့္ေနသူျဖစ္သည္၊ ဒါေပမဲ့အေမသည္ ပထမရရမယ္ အေတာ္ဆုံးျဖစ္ရမယ္ ဆုိေသာအေမမ်ဳိးမဟုတ္ေပ၊ ကုိယ္သားသမီးအေျခအေနကုိ သိခ်င္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္၊ တစ္ေန႔မွာေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ အေမကုိ “ေမေမေရ သား ဒီေန႔သုညရလာတယ္”၊ ပထမေတာ့ အေမသည္နားမလည္သလုိျဖစ္ေနၿပီ ‘ဘယ္လုိျဖစ္ရတာလဲ သားရယ္’ဆုိၿပီး အေမကေမးလာသျဖင့္၊ က်ေနာ္လည္း ဆရာမျပန္ေပးလုိက္ေသာ အေျဖစာရြက္ေတြကုိ အေမကုိျပလုိက္သည္၊ ထုိစာေမးပြဲမွာ ေလးပုဒ္ေမး၍ ေလးပုဒ္ေျဖရေသာ စာေမးပြဲျဖစ္ပါသည္၊ အေမသည္ အေျဖစာရြက္မ်ားကုိၾကည့္ၿပီး ‘ဟင္သားေျဖထားတာပဲ’ ဟုဆုိသည္၊
တကယ္လည္း က်ေနာ္ေလးပုဒ္လုံးေျဖခဲ့ပါသည္၊ ဒါေပမဲ့ ဆရာမက အပုဒ္တုိင္း အပုိဒ္တုိင္းတြင္ မွင္နီေတြျခစ္၍ နားမလည္၊ ဖတ္မရ ဆုိၿပီး သုညေတြေပးထားသည္၊ အေျဖလႊာထိပ္တြင္ေတာ့ ၁၀၀ တြင္ ၀ ဟုေရးထားခဲ့သည္၊ ‘ဆရာမက ဘာလုိ႔ဖတ္မရမွာလည္း အေမေတာင္ဖတ္ရေသးတာပဲ’ မနက္ျဖန္ အေမဆရာမကုိသြားေတြ႔မယ္ဟုဆုိသည္။

ေနာက္ေန႔တြင္ ဆရာမႏွင့္ အေမနဲ႔ဘယ္လုိ ျဖစ္ၾကသလဲေတာ့ က်ေနာ္မသိပါ၊ ေနာက္တစ္ေန႔ညေနတြင္ က်ေနာ္နဲ႔အေမသည္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး၏အိမ္သုိ႔ သြားရပါသည္၊ အိမ္တြင္ဆရာႀကီးသည္ ပက္လက္ကုလားထုိင္ေပၚထုိင္ကာ က်ေနာ္တုိ႔သားအမိကုိေစာင့္ေနသည္၊ က်ေနာ္တို႔ေရာက္လာေသာအခါ ထလာကာ က်ေနာ္ကုိ ကြပ္ပ်စ္ေပၚတြင္ထုိင္ေစသည္၊ ဆရာႀကီးလည္း ကြပ္ပ်စ္ေပၚတြင္ထုိင္သည္၊ အေမကေတာ့ ေဘးက ထုိင္ခုံတစ္လုံးေပၚတြင္ ထုိင္သည္၊ ဆရာႀကီးက က်ေနာ္ကုိ ‘ေမာင္ မင္းေတာ့ ျဖစ္ရမယ္ေလ’ ဆုိသည္၊ ဆရာႀကီးသည္ ေက်ာင္းသားေတြကုိ ေမာင္တတ္ေခၚေလ့ရွိပါသည္၊ ဆရာႀကီး၏ လက္ထဲတြင္ က်ေနာ္အေျဖလႊာရွိပါသည္၊ ဆရာႀကီးက အေမကုိ ‘ေမာင္က ႏွစ္တန္းသုံးတန္းေတြမွာ ဆုရဘူးတယ္ေနာ္၊’ “ဟုတ္ကဲ့ ဆရာႀကီး၊” ‘အဓိကကေတာ့ ေမာင္ လက္ေရးပဲ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ ၾကည့္ၾကရေအာင္’ ဆုိၿပီး၊ ဆရာႀကီးသည္ က်ေနာ္ကုိ ခဲတံႏွင့္ စာရြက္ေတြထုတ္ေပးသည္။

ဆရာႀကီးသည္ က်ေနာ္ကုိ သိပၸံသင္ခန္းစာတစ္ခုကုိ အလြတ္ဆုိခုိင္းသည္၊ က်ေနာ္ဆုိျပႏုိင္ခဲ့သည္၊ ျမန္မာစာထဲက သင္ခန္းစာတစ္ခုကုိ ဆုိခုိင္းျပန္သည္၊ က်ေနာ္ဆုိႏုိင္ခဲ့သည္၊
ဟုတ္ၿပီဟုဆုိၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ္အေၾကာင္း ဆုိၿပီး ဆယ္ေၾကာင္းေလာက္ စာစီစာကုံးေရးခုိင္းျပန္သည္၊ က်ေနာ္ေရးၿပီးျပလုိက္သည္၊ ဟုတ္ၿပီဆုိျပန္သည္ ၿပီးေနာက္၊
‘ကဲ ကၽြန္ေတာ္အေၾကာင္းကုိ အဂၤလိပ္လုိေရး’
က်ေနာ္ အဂၤလိပ္လုိေရးရျပန္သည္၊
‘ဟုတ္ၿပီ ေနာက္ထပ္ ဆရာႀကီးကဗ်ာရြတ္ျပမယ္ ေမာင္လုိက္ေရး’
လကေလးကသာ
ညကေလးကလွ
ၾကယ္ေတြကလည္းက
အေရာင္ေတြကလည္းထ
ေျပးလုိ႔ ခုန္လုိ႔
အေရးထဲ ခ်ဳံသုိ႔
ဖမ္းလုိ႔မမွီဘူးဗ်ဳိ႕
ပုိစုန္းၾကဴး။
ၿပီးၿပီဟုဆုိသည္၊
ဆရာႀကီးသည္ က်ေနာ္ေရးထားသည္မ်ားကုိ ယူၾကည့္ၿပီး၊ က်ေနာ္ကုိ ျပန္ေပးကာ ‘ကဲ မင္းဖတ္ျပ ငါရဲ႕ လက္တန္းကဗ်ာကုိ၊’ က်ေနာ္လည္း ဖတ္ျပလုိက္သည္။

‘ေမာင္ ခုေရးေတာ့ေကာင္းေနတယ္၊ စာေမးပြဲအေျဖထဲမွာ ေရးထားတာေတြက ေတာ္ရုံဖတ္လုိ႔မရဘူး၊’ ‘ဆရာႀကီးေျပာမယ္ ေသခ်ာနားေထာင္၊ concentrate ေသခ်ာစိတ္ဝင္စားစြားလုပ္ပါ၊ serious အေရးတယူထားပါ၊ respect ရုိေသေလးစားပါ၊ အလုပ္ကုိ ေသခ်ာစိတ္ဝင္စားစြာလုပ္၊ စာေမးပြဲကုိ အေရးတယူထား ရုိေသေလးစား၊ အဲဒါဆုိ ေမာင္ျပင္လုိ႔ရၿပီ၊ ဒီလက္ေရးနဲ႔ ဒီလုိဆက္ေျဖလုိ႔ေတာ့ မင္းကုိ စာေမးပြဲေျဖခြင့္မေပးဘူး၊ နားလည္လား ဆရာႀကီးေစာင့္ၾကည့္ေနမယ္’။

ဆရာႀကီးသည္ အေမဘက္လွည့္ကာ ‘ကေလးကုိက်ဴရွင္ေပးသလား’၊ အေမက “ေပးပါတယ္” လုိ႔ေျဖလုိက္သည္၊ ‘အဲဒါခက္တာပဲ ကေလးက အကုန္သိေနေတာ့ အတန္းထဲမွာ စိတ္ဝင္မစားဘူး၊ ေရရွည္မွာ မေကာင္းဘူးေပါ့၊’ ‘ခုန ဆရာႀကီးေျပာတဲ့ဟာသုံးခုကုိ ကေလးကုိေလ့က်င့္ေပး ဒီေမာင္ ေသခ်ာေပါက္ေအာင္တယ္’။

ဆရာႀကီးသည္ စာေပဝါသနာရွင္ တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည္ မြန္စာေပ ယဥ္ေက်းမႈ အဖြဲ႔ဝင္တစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္၊ အေရးႀကီးသည္ထင္သည့္ ေနရာမ်ားတြင္ အဂၤလိပ္စကားလုံးေတြ သုံးေလ့ရွိသည္။

ဘယ္လုိပင္ျဖစ္ေနပါေစ ေလးတန္းေအာင္စာရင္း ထြက္ၿပီးေသာအခါ အေမသည္ က်ေနာ္ကုိေခၚကာ ဆရာမကုိ သြားကန္ေတာ့ခဲ့သည္၊ က်ေနာ္သည္လည္း စိတ္ထဲတြင္မထား ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ရွိသြားလြန္းကာ ဒီေန႔ ဆရာမကုိ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ပါ။

ေလးတန္းေအာင္ၿပီးေသာအခါ က်ေနာ္နဲ႔ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တုိ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းေျပာင္းသြားသလုိ၊ ခ်ဳိခ်ဳိလြင္ကလည္း တျခားအထက္တန္းေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္သြားခဲ့သည္၊ ထုိအခ်ိန္က က်ေနာ္တုိ႔ကေလးအရြယ္ဆုိေပမဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမတုိ႔၏ စကားမ်ား၊ အဆုံးအမမ်ားသည္ ဘယ္ေလာက္ထိ ႏုငယ္ေသာ က်ေနာ္တုိ႔ ထဲသုိ႔ ဝင္ေရာက္မႈရွိမရွိ ေသခ်ာမသိႏုိင္ေသာ္လည္း၊
ထုိေန႔ကစၿပီး က်ေနာ္သည္ လက္ေရးကုိ သူမ်ားဖတ္တတ္ေအာင္ ေရးပါေတာ့သည္၊ ဆရာႀကီးေျပာသည့္အတုိင္း အဂၤလိပ္စာကုိ လက္ေရးဆက္မေရးပဲ တစ္လုံးခ်င္းေရးသည္မွာ ယေန႔အထိပင္ျဖစ္ပါသည္။

သူငယ္ခ်င္း စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တစ္ေယာက္ Cheating ကုိ သေဘာေပါက္သြားလုိ႔လားေတာ့ က်ေနာ္မသိပါ၊ ရွစ္တန္းမေအာင္ေသာအခါ ကုိရင္ဝတ္သြားခဲ့သည္၊ ယေန႔တုိင္ ရဟန္းဘဝျဖင့္ သာသနာ့ဝန္ထမ္းလွ်က္ရွိပါသည္။

ယခုျပန္လည္ စဥ္းစားမိသည္မွာ ဆရာႀကီးႏွင့္ ဆရာမ ဘယ္လုိကြာသလဲ ဆုိတာကုိပင္ျဖစ္သည္၊
ကေလးကုိ သုညေပးေသာ ဆရာမသည္၊ ကေလးကုိ သုည မရေအာင္လုပ္ေပးႏုိင္ရမည္၊ မလုပ္ႏုိင္ရင္ ဆရာမ မလုပ္သင့္ေတာ့ေပ၊
ဆရာ ဆရာမေတြရဲ႕ အဓိကတာဝန္က ကေလးေတြကုိ တတ္ေအာင္သင္ေပးဖုိ႔ပဲ မဟုတ္ပါလား။

ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ျမန္မာျပည္တြင္
ကေလးကုိ သုညရေအာင္ သင္ေပးေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၊
ကေလးကုိ သုညရေအာင္ သင္ေပးေသာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမ်ား၊
ကေလးကုိ သုညရေအာင္ သင္ေပးေသာ ေက်ာင္းမ်ား၊
ကေလးကုိ သုညရေအာင္ သင္ေပးေသာ ….ဌါနမ်ား
ဘယ္ေလာက္ရွိေနသလဲ က်ေနာ္မသိပါ။

ရမွတ္ သုညရတာထက္ ေအာင္မွတ္ရဖုိ႔ ဂုဏ္ထူးေတြထြက္ဖုိ႔ အမွတ္မ်ားဖုိ႔ Cheating လုပ္ၿပီး အမွတ္ေတြကုိျဖည့္ယူတာက တသက္လုံးအတြက္ ရွက္ဖုိ႔ေကာင္းပါသည္။

Cheating ကုိေျပာခဲ့ေသာ က်ေနာ္၏ ဆရာႀကီးသည္လည္း ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္၊
ဆရာႀကီး အသက္ရွင္၍ ရွိေနေသးလွ်င္ ဆရာႀကီး ဆုိခဲ့ေသာ
‘cheating လုပ္တယ္၊ ခုိးေၾကာင္ခုိးဝွက္လုပ္တယ္လုိ႔ေခၚတယ္၊ မသမာတဲ့သူေတြလုပ္တာ၊ မေကာင္းတဲ့လူေတြလုပ္တာ၊ ဘဝမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မေကာင္းစားဘူး၊ ေကာင္းစားလည္းခဏပဲ၊
cheating ဆုိတာ အရမ္းရွက္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ ကိစၥ၊’ ဆုိတာကုိ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ဆရာႀကီး ဘယ္လုိ အဓိပၸါယ္ျပန္ဖြင့္မလဲ မသိပါ။


End
ဆရာႀကီး ဦးတုိးခင္သုိ႔ အမွတ္တရ။
ဆရာႀကီး၏ ပုိစုန္းၾကဴးလက္တန္း ကဗ်ာကုိ အထင္နဲ႔ ျပန္ေရးလုိက္ပါသည္။



ဂ်ာနယ္
စာေမးပြဲမွာ သုညရေအာင္ ေျဖလို႔ ထုတ္လိုက္တာ http://thevoicemyanmar.com/index.php?option=com_content&view=article&id=564:2011-09-04-10-26-05&catid=3:local&Itemid=34



တိတ္ဆိတ္ျခင္းကုိ………..

ကိုေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) ရဲ႕ တဂ္ပိုစ္႔ ဘေလာဂ္ေဒးအမွတ္တရ

အႏွစ္၃၀ နီးပါး သေဘၤာလုိက္ခဲ့တဲ့မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ကေျပာဘူးပါသည္၊ ဟုိးအရင္ သေဘၤာလုိက္စတုန္းက တုိင္းတပါးမွာ အိမ္လြမ္းစရာ ျမန္မာျပည္ သတိရစရာဆုိရင္ ပါလာတဲ့ စာအုပ္ေတြ အခါခါထုတ္ဖတ္၊ ပါလာတဲ့ တိပ္ေခြေတြ အခါခါဖြင့္နားေထာင္၊ အခ်ိန္တုိက္ဆုိင္ရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံျခား အသံလႊင့္ဌာနေတြကလႊင့္တဲ့ ျမန္မာပုိင္း အစီအစဥ္ေတြကုိ နားေထာင္၊ ဒီလုိနဲ႔ အလြမ္းေတြကုိေျဖ ပင္ပန္းဖိစီးမႈေတြကုိ ေဖ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ဆုိပါသည္။

ယေန႔အခ်ိန္မွာေတာ့ အားလုံးသိၿပီးတဲ့အတုိင္း ျမန္မာျပည္ဆုိတာ ကုိယ္ေဘးနားရွိေနသလုိပါပဲ၊ နည္းပညာေတြရဲ႕ေျပာင္းလဲတုိးတက္မႈက ေနရာေတြကုိက်ဳံ႕လုိက္သည္ဟုထင္ပါသည္၊ အေကာင္းေရာ အဆုိးေရာရွိတဲ့ ေျပာင္းလဲတုိးတက္မႈေတြကုိ အေကာင္းဘက္ကုိပဲ ေတြးေျပာၾကည့္မိပါသည္။

ေမဆိြ တကယ္ေသမေသ နာရီပုိင္းအတြင္းမွာ ေသခ်ာသိႏုိင္သလုိ၊ လူႀကီးတစ္ေယာက္ငုိျပတာကုိလည္း ဒီလူႀကီးနွယ္ဆုိၿပီး ခဏအတြင္း ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားႏုိင္ပါသည္၊ ဒီဆုိင္ကေကာင္းတယ္ ဒီပစၥည္းကေကာင္းတယ္ ဒီဟင္းကုိဒီလုိခ်က္တယ္ဆုိၿပီး သိသမွ် မွ်ေဝႏုိင္ပါသည္၊ ငါ ရည္စားနဲ႔ ကြဲသြားၿပီေဟ့လုိ႔ စကၠန္႔အတြင္းမွာ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ႏုိင္သလုိ၊ ငါ ဒီေန႔ဘာဝယ္ခဲ့တယ္ ဆုိၿပီး ပုံႏွင့္တကြ ခ်က္ခ်င္းၾကြားဝါႏုိင္ပါၿပီ၊ ဟုတ္ကဲ့ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ပါရာဒုိင္း အေျပာင္းအလဲကုိ အေကာင္းဘက္ကပဲ ေတြးၾကည့္ၾကတာေပါ့။

ဒီအတြက္ ပထမဦးဆုံးေတာ့ တီထြင္ဆန္းသစ္သူေတြကုိ ေက်းဇူးတင္ရပါမည္၊
မည္သုိ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ပဲရွိေနေန ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းက ေနာက္ကရွိေနပါေစ၊ လြယ္ကူစြာ သုံးခြင့္ရေအာင္ အဖုိးအခသက္သာေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးသူမ်ားကုိလည္း ေက်းဇူးတင္ရပါမည္၊ Google ကုိေက်းဇူးတင္ပါသည္၊ ZawGyi ကုိေက်းဇူးတင္ပါသည္၊ FBကုိေက်းဇူးတင္ပါသည္၊ ----- ေတြကုိေက်းဇူးတင္ပါသည္။

တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္က blog ဖတ္သူ တစ္ေယာက္ပါ၊ blog ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ blog ႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးသူ တစ္ေယာက္ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါသည္၊ blogေတြကုိ ဆက္ဖတ္ျဖစ္ေနေအာင္ က်ေနာ္ကုိဆြဲေဆာင္သြားတဲ့ blog ေရးသူႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ကုိမင္းဒင္ ႏွင့္ ႏုိင္းႏုိင္းစေန တုိ႔ျဖစ္ပါသည္၊ ျဖစ္ပ်က္ရွာပုံေတာ္ႏွင့္ သက္ခုိင္ဇာတ္လမ္းတြဲေတြကေန စေနအႀကိဳက္ ဘဝအပုိင္းအစေလးမ်ားက က်ေနာ္ကုိ blog လည္ျဖစ္ေစခဲ့ပါသည္၊ blog လည္ျဖစ္ေအာင္လည္း ခင္ဦးေမ ႏွင့္ wesheme က လင့္ေတြက လြယ္ကူေစခဲ့ပါသည္။

အလြန္ေအးေသာ ဂ်ပန္ရဲ႕ေဆာင္းတစ္ညမွာေတာ့၊ တိတ္ဆိတ္ျခင္းက လူကုိပုိအထီးက်န္ေစပါသည္၊ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာကလည္း ခပ္ေခ်ာင္က်က် ဂ်ပန္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ ေနတာကလည္း အဲဒီၿမိဳ႕ေလးနဲ႔ ၁၀ကီလုိမီတာေလာက္ေဝးတဲ့ ေတာင္ကုန္းေပၚက ေနရာ၊ အပန္းေျဖ Resortဆုိေပမဲ့လည္း အမ်ားအားျဖင့္ ဧည့္သည္ေတြက အဖုိႀကီးႏွင့္အဖြားႀကီးေတြ ျဖစ္ၾကပါသည္၊ စေန တနဂၤေႏြေတြမွာေတာ့ လူငယ္အခ်ဳိ႕ကုိေတြ႔ရသည္ ေဂါက္လာရုိက္ၾကတာမ်ားသည္၊ cinema ရွိသည္ karaoke ရွိသည္ bar ရွိသည္ ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္စကားကုိ ၁၂၃၄ ဟုိနား ဒါစား ပဲတတ္ေသာ က်ေနာ္ အတြက္ ေဖ်ာ္ေျဖမႈမျဖစ္ခဲ့ပါ၊ ေနလာတာကလည္း ၁၅ရက္ေလာက္ရွိၿပီဆုိေတာ့ ပ်င္းစ ၿငီးေငြ႕စျပဳေနပါၿပီ၊ ေနာက္ထပ္ အနည္းဆုံး ရက္၃၀ ေလာက္ဆက္ေနရဦးမည္ဆုိေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ့၊ အလုပ္လာလုပ္သည္ ဆုိေပမဲ့ တစ္ေန႔ႏွစ္နာရီ သုံးနာရီေလာက္ သြားၿပီးလွ်င္ ဒီResort ေဟာ္တယ္ျပန္ပုိ႔သည္၊ ကုိယ္companyရဲ႕ေဖၚျမဴလာဒီဇုိင္းဆုိေပမဲ့ ဂ်ပန္ေတြကသူတုိ႔နည္းသူတုိ႔ဟန္နဲ႔လုပ္ၾကသည္၊ စီးပြားေရး လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ဆုိတာကုိ နားလည္လုိက္ရပါသည္၊ တုိက်ဳိ မွာ အုိဆာကားမွာဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္မလဲလုိ႔ေတြးမိသည္၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္လုိ႔ရသည္ ေဘာ္ဒါေတြရွိသည္၊ ဒီမွာေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ဒီညဘာလုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲ အေတြးက ညတုိင္းကုိ မုိးခ်ဳပ္ေစခဲ့ပါသည္။

မ်ဳိးႀကီးရဲ႕ သီခ်င္းထဲကလို ငါတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာခ်င္တယ္ကုိ အထပ္ထပ္အခါခါ ဆုိရမလုိပါပဲ၊
ဂ်ပန္က ေဘာ္ဒါေတြက ညဘက္အလုပ္လုပ္သူေတြနဲ႔ နာရီအၾကာႀကီး အလုပ္လုပ္သူေတြမ်ားသျဖင့္ သူတုိ႔နဲ႔ဖုန္းအၾကာႀကီးေျပာဘုိ႔ကုိ အားနာသည္၊ oversea အၾကာႀကီးေျပာဘုိ႔ကလည္း ေစ်းႀကီးသည္၊ Naruto ဆုိတဲ့ၿမိဳ႕ေလးကုိညတုိင္းသြားဘုိ႔ကလည္း Taxi ခ မတတ္ႏုိင္ပါ၊ အဲဒီမွာ ရုရွား၊ ဘရာဇီးႏွင့္ဖဦးထုပ္မေတြ ရွိသည္ေျပာသည္၊ ေနာက္ဆုံးေတာ ့Laptop ေလးကုိပဲအသုံးခ်ရသည္၊ အင္တာနက္ ဂိမ္းကစား၊ ဟုိ site လုိက္ဖြင့္ ဒီ site လုိက္ဖြင့္၊ blog ေတြလုိက္ဖတ္၊ ထြက္သမွ်နီးပါးဖတ္ျဖစ္ပါသည္၊ အားနည္းခ်က္တစ္ခုက chatting စကားေျပာျခင္းပါပဲ၊ ဟုိဘက္ကလူကုိ အားနာသျဖင့္ chatမလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာမ်ားသည္၊

အဲဒီမွာ အေတြးတစ္ခုဝင္လာပါသည္ blog တစ္ခုလုပ္ရင္ေကာင္းမလား၊
ဘုမသိဘမသိနဲ႔ blog တစ္ခုကုိ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

Saturngod၊ ကုိရန္ေအာင္၊ ကုိေမာင္လွ site သုံးခုထဲနဲ႔ sosegado ျဖစ္လာခဲ့ပါသည္၊ သူတုိ႔ကုိမသိေပမဲ့ ေက်းဇူးတင္လုိက္ပါသည္၊
က်ေနာ့္ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ တိတ္ဆိတ္ျခင္းကုိ က်ေနာ္ ၿဖိဳခြဲလုိက္ပါသည္၊


က်ေနာ္က စာေရးေလ့ေရးထရွိသူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါ၊ ေက်ာင္းတုန္းက ကဗ်ာေတြကုိေရးဖူးပါသည္၊
တကယ္ေတာ့ ခရီးသြားမွတ္တမ္းသေဘာနဲ႔ blogေလးကုိ လုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဒီလုိနဲ႔ အဲဒီကစၿပီး ေပ်ာ္စရာအေလ့အထေလးေတြရွိတဲ့ blogအသုိင္းအဝုိင္းမွာ လြင့္ေျမာေနမိပါသည္။



…………………………………………………………..


အမွတ္တရမ်ား


က်ေနာ္က blog ဖတ္သူ တစ္ေယာက္ဆုိေတာ့၊ အင္တာနက္ရႏုိင္သည့္ အခ်ိန္မ်ား ေနရာမ်ားတြင္ ထြက္လာသမွ် ပုိ႔စ္ေတြကုိ (ကုိႀကီးေက်ာက္၊ ခင္ဦးေမ ႏွင့္ ေနာက္ဆုံး ကုိေဇာ္ရဲ႕ဘေလာက္ဂါေတြရဲ႕ပုိ႔စ္မ်ားမွတဆင့္) ဖတ္မိပါသည္၊ စိတ္ဝင္စားေသာ ခင္မင္ရေသာ သူေတြရဲ႕ ပုိ႔စ္ေတြကုိ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေနပါေစ သြားဖတ္ျဖစ္ပါသည္။

မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ့္ကုိ ပထမဦးဆုံး comment ေပးလာသူေတြကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါ၊ MrDBA ႏွင့္ ေပါ့ဆိမ့္ တုိ႔ျဖစ္ပါသည္။
ပထမဦးဆုံး C Box ထဲ ေရးလာသူေတြကေတာ့ nm ၊ khet myint myint၊ ဘိြဳင္းဇ္ ၊ zt ႏွင့္ ကုိကုိဒီဘီ တုိ႔ျဖစ္ပါသည္။
စကားေျပာျဖစ္ၾကတဲ့သူေတြကေတာ့ ကုိႀကီးမင္းဒင္၊ ဂ်စ္တူးမုံရြာ၊ ျမတ္မြန္၊ ကုိရင္စည္သူ၊ ကုိႀကီးေက်ာက္ နွင့္ သိဂၤါေက်ာ္ တုိ႔ျဖစ္ပါသည္၊ သက္ေသျပခ်က္ကေတာ့ ေခါင္းပါးတဲ့ က်ေနာ့္လူမႈေရးပါပဲ၊ တဘက္လူကို အားနာစရာ၊ ဆယ္ေၾကာင္းေလာက္ ေရးလုိက္ရင္ ၂ ေၾကာင္းေလာက္ပဲ ျပန္ေရးႏုိင္ခဲ့ပါသည္။

အမွားမ်ားစြာႏွင့္ စခဲ့တဲ့ က်ေနာ္ကုိ လမ္းညႊန္ေပးၾကသူေတြရွိပါသည္၊ ဟုိဟာကုိျဖဳတ္လုိက္ပါ ဒီလုိလုပ္ရင္ေကာင္းပါလိမ့္မည္ ဆုိၿပီး အၾကံဥာဏ္္ေပးခဲ့သျဖင့္ လမ္းေၾကာင္းေလးမွန္ခဲ့ပါသည္၊ မေရႊစင္ဦး၊ ကုိႀကီးေက်ာက္၊ ေမာင္ပါလ ႏွင့္ လသာည တုိ႔ျဖစ္ပါသည္၊ အသုံးဝင္စရာ ျမန္မာ စာလုံးေပါင္း Reference ကုိေတာ့ ကုိေဇာ္ဆီမွရခဲ့ပါသည္။

ေရးအေဖၚအေပါင္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ေမာင္မုိး၊ ကုိကုိးအိမ္၊ အျဖဴေလး၊ လသာည၊ အင္းၾကင္းသန္႔၊ သိဂၤါေက်ာ္၊ သဒၵါလိႈင္း၊ ကိုေအာင္ (ပ်ဴႏိုင္ငံ)၊ အျဖဴေရာင္နတ္သမီး၊ ၿမတ္မြန္၊ မီးမီး၊ စိတ္၏ေျဖရာ၊ ေမာင္ေလး၊ blackzone၊ နတ္ဆုိးေလး၊ ဆင္တဲအုပ္စု၊ ZT ၊ TYZ ၊ ေနဝသန္၊ ၾကည္ျဖဴပုိင္၊ ပူးေတ၊ flowerpoem၊ ျမေသြးနီ၊ ညအလၤကာ၊ အုပ္ႀကီး၊ အေတြးကမၻာ၊ ဝက္ဝံေလး၊ Bravo၊ ခ်စ္ၾကည္ေအး၊ Rose of Sharon၊ ခ်င္းမေလး၊ ကုိပီတာ၊ ခႏြဲ၊ ခင္မာလာေအာင္၊ ေကသြယ္၊ ေသာ္ဇင္စုိး၊ စႏၵကူး၊ သက္တန္႔ခ်ိဳ၊ ကိုရီး{ကိုၾကီး}၊ sangpi၊ tharzoe၊ ေဆာင္းယြန္းလ၊ ေသာေစယ်ံ၊ အဂၤါဟူး၊ ျမေလးသွ်င္၊ ေမေက်ာ္၊ july Dream၊ ငဝန္နဒီ ႏွင့္ ညလင္းအိမ္
အသစ္ထြက္တုိင္းအျမဲေရာက္ျဖစ္တဲ့ မေခ်ာ၊ ျမစ္က်ဳိးအင္း၊ ေမဓါဝီ၊ ဏီလင္းညိဳ၊ အိမ္ခ်မ္းေျမ့၊ သက္ေဝ၊ ကုိေဇာ္၊ ပန္ဒုိရာ ႏွင့္ ဆုိနာတာ ကာနာတာ

ေနာက္ပုိင္းမွာသြားျဖစ္တဲ့ အန္တီတင္ ့၊ မဒမ္ကုိး၊ ဟန္ၾကည္၊ Anglehlaing၊ တီတီဆိြ၊ ငယ္ႏုိင္၊ မန္းကုိကုိ၊ Jasmine၊ Rita၊ ေငြလမင္း၊ ေအေအတီအုိ၊ ေက၊ မုိးယံ၊ ေမသိမ့္သိမ့္ေက်ာ္၊ ေစာ အဝါေရာင္၊ ညိမ္းႏုိင္၊ ေရႊျပည္သူ၊ Phyo Phyo Hlaing၊ ဗညားရွိန္ ႏွင့္ ေမခင္

လာဖတ္ေလ့ရွိေသာ
စည္းစိမ္ ၊ Lwin lwin, Sint, Nyangyi, min min, yamin, kmo, gyidaw, SDL, N/A ႏွင့္ အမည္မေဖၚေသာသူမ်ား ႏွင့္

အမည္က်န္ခဲ့သူမ်ားကုိ…..

အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ အမွတ္တရရွိပါသည္။

ခုကျမနဲ့အိပ်နေတဲ့သူဟာ ကျမယောကျ်ားမဟုတ်ဘူး (၄)

သမီးကျောင်းပို့၊ အလုပ်သွား၊ အလုပ်ပြန်၊ သမီးကျောင်းကြို၊ ပုံမှန်အိမ်မှုကိစ္စများကို လုပ်နေရင်းနဲ့ပင်၊ ခုတစ်လော စိတ်မရှည်မှုတွေများလာသည်၊ အလုပ်ထဲတွင်လည်း မှားလုပ်မိသော အလုပ်များလည်း များလာသည်၊ မှားလုပ်မိသော စာရွက်စာတမ်းများကို စက်ထဲချေမပစ်ပဲ၊ တစ်စစီဆုတ်နေမိသည်၊ ကိုယ်ဟာကို မှားနေမှန်းသိ၍ ပြန်လုပ်နိုင်ခဲ့သဖြင့်တော်သေးသည်၊ 

အလိုလိုနေရင်း ဒေါသဖြစ်လိုက်၊ တစ်ခါတစ်ခါ စိတ်အားငယ်လိုက်နဲ့၊ ဘာကိုဒေါသဖြစ် ဘာကိုစိတ်အားငယ်နေမှန်း မသိတော့ပါ။ 

ဆရာဝန်နဲ့ပြဘို့ကြံမိပါသည်၊ စိတ်ငြိမ်ရင်ပြီးရောဆိုပြီး face book ဖွင့် blogging လုပ်မိသော တစ်ချို့ညတွေ မိုးလင်းခါနီးမှ အိပ်ဖြစ်သဖြင့် မနက်မနည်းကြိုးစားပမ်းစားထယူရသော အကြိမ်တွေလဲမနည်းတော့၊ တစ်ခါတစ်လေ သမီးလေးကို ငေါက်ငမ်းမိသည်၊ ဒီမှာ အမေအိမ်အလုပ်တွေမပြီးဘူးဆိုတာမသိဘူးလား၊ အိမ်ရှေ့သွားနေ အမေလာခဲ့မယ်၊ စသဖြင့်ပေါ့လေ၊ သမီးလေးက ထိုအခါမျိုးတွင်ကျမကို သေချာကြည့်နေတတ်ပြီး၊ ‘May May.. Are you OK’ လို့ဆိုလိုက်တော့ ကျမဒေါသတွေ ခဏပျောက်ကွယ်သွားရပါသည်၊ သမီးလေးကိုထွေးပွေ့လိုက်ရင်း မေမေဒါလေးပြီးအောင်လုပ်ပြီး သမီးဆီလာခဲ့ပါမယ်၊ လိမ်မာတယ်နော်သမီးလို့ ပြောလွတ်လိုက်ရပါသည်၊ သမီးလေးရဲ့အမြင်မှာ ကျမတစ်ခုခုဖြစ်နေပြီလား၊ စိတ်ထဲမှာတော့ သမီး PSLE စာမေးပွဲ ဖြေရမဲ့နှစ် အမေ အလုပ်ထွက်ပါမယ်၊ အမေ့အတွက် သမီးလေးဟာအဓိကပါကွယ်လို့ ပြောနေမိသည်။ 

အလိုလိုနေရင်း မျက်နှာမြင်လိုက်လျှင် ကျမ မကျေမချမ်းဖြစ်ရသူကတော့ ကျမယောကျ်ားဆိုသူကိုပါပဲ၊ 

ကျမတို့ စကားသိပ်မပြောဖြစ်ကြပါ၊ လိုအပ်သည်များကိုသာ ပြောဖြစ်ကြသည်၊ သူ့မျက်နှာမြင်ရလျှင် ဒေါသဖြစ်လာသလိုလို၊ တစ်စုံတစ်ခုကို ပေါက်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်၊ ခွဲပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေဖြစ်လို့နေတတ်သည်၊ ဒီအတွက် သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့ဘို့ ကျမရှောင်ပါသည်၊ စျေးဝယ်ရင်လိုအပ်သည်ထက် ပိုကြာလာသည်၊ တကယ်တော့ ဘာဝယ်ရမှန်းမသိ ပတ်နေမိခြင်းသာဖြစ်သည်၊ အိမ်အလုပ်တွေများများလုပ်ပစ်လိုက်သည်၊ ဒါကိုပဲ အလိုက်မသိ အလုပ်တွေများနေလား ဘာလုပ်ပေးရမလဲ လာ၍မေးသေးသည်၊ ရန်မဖြစ်ချင်၍ ကလေးကိုစာပြနေလိုက်ပါလို့ပြောပြီး ရှောင်ခဲ့ရသည်၊ တစ်ခါတစ်လေ Informatics ကျောင်းမှာတရားပွဲသွားဖို့ခေါ်သည် အိမ်အလုပ်မပြီးရတဲ့အထဲ အလိုက်မသိပေ နည်းနည်းငြူစူလိုက်မှ သမီးကိုပါခေါ်ကာ တရားပွဲထွက်သွားသည်၊ ကျမအရွယ်က တရားပွဲသွားရမဲ့အရွယ်လား သူ မစဉ်းစားပေ၊ တရားပွဲတွင် သမီးကိုဘယ်လိုထိန်းမလည်း ကျမစဉ်းစားမိပါသည်၊ အချိန်တန်တော့ အဖေနှင့်သမီးတို့ပြန်ရောက်လာသည်၊ သမီးထံမှ ဘာကွန်ပလိမ်းမှ မကြားရပါ၊ အဖေနှင့်ဆို ဘာမှာ ဂျီမကြတဲ့သမီးလို့ စိတ်ထဲကပြောနေမိသည်။ 

………………………………………………………………………..

ကျမလေးစားရသော မန်နေဂျာတစ်ယောက် ရုံးမှာသူအဆင်မပြေတဲ့အကြောင်းရင်ဖွင့်လာခဲ့သည်၊ ကျမအံ့အားသင့်ရပါသည် အလုပ်ကြိုးစားသူ စိတ်ပါလက်ပါလုပ်တတ်သူတစ်ယောက် ဘာလို့အဆင်မပြေဖြစ်တာပါလိမ့်၊ အသက်လေးဆယ်ကျော် ငါးဆယ်နီးတွေဆို အလုပ်ရှင်တွေက သိပ်ခိုင်းမကောင်းတော့ဘူးထင်၍ အမြဲကြည့်နေတတ်သလို၊ နောက်ဝင်လာသည့် လူငယ် လူသစ်တွေရဲ့ အတိုက်အခိုက်လည်း ခံရလေ့ရှိသည်၊ မနေတတ်မထိုင်တတ်လျှင် ပြဿနာတွေဖြစ်လာမည် အခက်အခဲတွေကြုံလာရတတ်သည်ဟု ပြောပြသည်၊ ငါနောင်နှစ်ဆို အသက်ငါးဆယ်ပြည့်တော့မယ််၊ ဒီနိုင်ငံမှာ အသက်လေးဆယ်ကျော်လာရင် အလုပ်မြဲဘို့သတိထားရသည်၊ office politic ကိုသူကရှင်းပြတော့ ကျမပို၍ရှုပ်ထွေးသွားရသည်၊ ဒီအတွက် တစ်ချို့ဝါရင့်သမားများသည် ကိုယ်အလုပ်မြဲရေးအတွက် နောက်လူကို မသင်ပေးမှုများရှိလာတတ်တယ်၊ သူဌေးတွေကလည်း လူသစ်အမြင်သစ် စျေးနည်းနည်းသက်သာတာကိုပဲ လိုချင်ကြသည်မဟုတ်လား၊ သူ့အတွက်တော့ ကိစ္စမရှိ Professional Pharmacist ဖြစ်နေ၍ အလုပ်ပေါပါသည်ဆိုသည်၊ politic ဆိုတာ ဘယ်မှာပဲဖြစ်ဖြစ် မကောင်းကြပါလားလို့ ကျမကောက်ချက်ချမိသည်။ 

ဒီအကြောင်းတွေစဉ်းစားမိတော့ သမီးရဲ့အဖေကို သတိရလိုက်သည်၊ သူလည်း အသက်လေးဆယ်ကျော်သွားပါပြီ၊ အလုပ်တွင်ရင်ဆိုင်နေရတာကို ကျမကိုဖွင့်မပြောပဲနေတာဖြစ်ပါလိမ့်မည်၊ ကျမဘက်ကလည်း ဘယ်နှစ်ခါ စိတ်ဝင်တစားမေးမြန်းခဲ့ဘူးလို့လဲ၊ နောက်ပြီးသူက နိုင်ငံခြားသားဖြစ်နေတော့ ကျမမန်နေဂျာထက်ပင်ပိုဆိုးနိုင်သည်၊ ဒါမှမဟုတ် သူဌေးတွေက စျေးပေါအလုပ်ပြီးတာပဲလိုချင်လျှင်တော့ သူအလုပ်မြဲနေပါဦးမည်၊ ခုမှကျမစိုးရိမ်စိတ်ဝင်လာမိသည်၊ တကယ်လို့ သူအလုပ်အဆင်မပြေ ဖြစ်သွားခဲ့လျှင် ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ အလုပ်ပြောင်းလုပ်သည်ထားဦး ကြားထဲမှာ ကသီလင်တဖြစ်ဦးမည်၊ ဒီနိုင်ငံရဲ့ ပေါ်လစီတွေက အမြဲပြောင်းလဲလေ့ရှိသည်၊ ကျမအတွက်ပထမဦးဆုံးအကြိမ် သူ၏အရေးပါမှုကို စဉ်းစားမိခြင်းဖြစ်ပါသည်၊ သူများတွေနဲ့တော့ တူလိမ့်မည်မဟုတ်ပါ၊ ကျမနှင့်သမီးလေးက ဒီနိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်မှာ သူ့ရဲ့မှီခိုသူတွေမဟုတ်ပါလား၊ အမြဲတမ်းနေထိုင်ခွင့်ပဲ ရနေပါစေ၊ ဘယ်လိုပဲနေထိုင်နေပါစေ၊ တစ်စုံတစ်ရာသော အပြောင်းအလဲများ မထင်မှတ်သော အဖြစ်အပျက်များက အချိန်မရွေး ဒီနိုင်ငံက ထွက်သွားစေနိုင်သည် မဟုတ်ပါလား။ 

ကျမသူငယ်ချင်း ယမင်းတို့ မိသားစု အမေရိကားကို ပြောင်းမည်ဆို၍၊ အိမ်ပစ္စည်းကူသိမ်းပေးရန် ကျမယမင်းတို့အိမ်သို့ထွက်လာခဲ့သည်၊ Bus ကားပေါ်မှာ ကျမဘေးနားက ဆယ်ကျော်သက်ကောင်လေးနှစ်ယောက် ပြောနေတာကြားရတော့ ကျမ သက်ပြင်းတွေအကြိမ်ကြိမ်ချမိသည်၊ ပထမဦးဆုံးတော့ ဒီကလေးနှစ်ယောက်ကို မလေးလူမျိုးတွေလို့ပဲထင်လိုက်မိသည်၊ သူတို့ပြောနေတာကြားလိုက်ရမှ မြန်မာလေးတွေဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်ရသည်၊ တကယ်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်အင်္ဂလိပ်လိုပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်၊ ငါအဖေဒီအဖိုးကြီးကို ငါမကြိုက်ဘူး အိမ်ပြန်လာရင် ငါတို့ကိုဆူဘို့ပဲသိတယ်၊ အဖိုးကြီးကအလုပ်၆ရက်လုပ်တယ်၊ တစ်ခါလုံးအလုပ်ကြီးပဲ လုပ်နေပြီး အပြင်မှာဘာဖြစ်နေလဲသိတာမဟုတ်ဘူး၊ ငါအစ်ကို ITE စက်မှုအထက်တန်းကျောင်းပဲတက်ရတယ်၊ အဲဒါကိုအပြစ်ပြောလို့မဆုံးဘူး၊ စာကြိုးစား စာလုပ် ဒါချည်းပဲပြောနေတာ ဘယ်လိုကြိုးစား ဘယ်လိုလုပ် ပြောတတ်တာလည်းမဟုတ်ဘူး၊ ဒါကြောင့်တစ်ခါတစ်လေ ခက်တာတွေ ငါတမင်သွားမေးကြည့်တယ် သူမဖြေနိုင်ဘူး၊ အဖိုးကြီးကို ငါကြိတ်ရယ်လိုက်တယ်၊ တစ်ခါတစ်လေ ငါ့အစ်ကိုနဲ့ငါ အင်္ဂလိပ်လိုပြော ဒါမှာမဟုတ် တရုတ်လိုပြောရင် အဖိုးကြီးရော အဖွားကြီးရော နားမလည်ဘူး၊ အဖွားကြီးဆိုပိုဆိုးတာပေါ့၊ ဟိုနေ့က ငါ့အစ်ကို သူ part time လုပ်တဲ့ပိုက်ဆံနှင့် iphone ဝယ်လာတာကိုဆူလို့ကို မပြီးဘူး၊ iphone များလူတိုင်းကိုင်နေတာ၊ ငါအစ်ကိုများ အဆူခံနေတာ၊ ငါသာဆို အိမ်ပေါ်ကဆင်းသွားပြီ၊ ငါလဲငါ့အစ်ကိုကို အဖိုးကြီးနှင့် အဖွားကြီး မသိအောင် တရုတ်လိုလှမ်းပြောလိုက်တယ်၊ သူမကိုင်နိုင်လို့ မနာလိုဖြစ်တာနေမှာပေါ့လို့၊…………. 

ကျန်ကောင်လေးတစ်ယောက်ကလည်း အိမ်မှာ ငါလည်းဒီလိုပဲ စာကျက်ရင်းနဲ့ ငါနဲ့ငါ့ညီမ ရုပ်ရှင်အကြောင်း၊ တီဗွီအကြောင်း ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွေ ဂိမ်းတွေအကြောင်း၊ ကျောင်းက ကောင်လေး ကောင်မလေးတွေအကြောင်း တရုတ်လိုပြောကြတယ် သူတို့ကတော့ စာဆွေးနွေးနေတာပဲထင်နေတာ၊ ရယ်ရတယ်ကွာ……………. 

ကျမရင်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးသော ခံစားမှုတစ်မျိုးဝင်ရောက်လာသည်၊ တကယ်တော့ ဒီကလေးတွေကျမနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ပါ၊ သူတို့ပုံစံ သူတို့လမ်းကြောင်းသွားမှာပဲဖြစ်သည်၊ ဒါပေမဲ့ တစ်ခုခုကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရသလို စိတ်မချမ်းသာမှုတစ်ခုကို ကျမခံစားလိုက်မိသည်၊ နောက်ပြီး နိုင်ငံခြားရောက်မှ ညံ့သွားတဲ့ ကျမအတွက် သမီးလေးကြီးလာရင် ဘယ်လိုလဲဆိုတဲ့ အတွေးတွေ ဝင်လာခဲ့မိသည်၊ ကျမ သမီးရဲ့အဖေ ပြောခဲ့တာကို သတိရလိုက်မိသည်၊ “ဖေဖေ မေမေလို့ မြန်မာလိုခေါ်တတ်တာနဲ့ မင်းအတွက်လုံလောက်သွားပြီလား၊” ဆိုတာကိုပင်ဖြစ်သည်၊ ကျမပထမဦးဆုံးအကြိမ် သူပြောခဲ့တဲ့ စကားတစ်ခွန်းရဲ့ အလေးအနက်ကို စဉ်းစားမိခြင်းဖြစ်ပါသည်။ 

………………………………………………………………………..

ကျမ မနက်စောစောထမိတဲ့အချိန်မှာ ခေါင်းတအားမှုးကိုက်နေ၍ ခဏပြန်လှဲအိပ်လိုက်သည်၊ မနေ့က ယမင်းတို့အိမ်ကအပြန် မိုးမိသည် နည်းနည်းလည်းပင်ပန်းသွားသည်လည်းပါမည်၊ ကျမတော့ဖျားနေပြီဆိုတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်သိလိုက်သည်၊ အဖျားတိုင်ကိုယူပြီးတိုင်းကြည့်လိုက်သည် အဖျားရှိ၍နေပြီ၊ နိူကိုလီတစ်လုံးသောက်လိုက်ပြီး ဆက်၍အိပ်နေလိုက်မိသည်၊ ခဏနေကြာသမီးနှင့်သူ့အဖေ နိုးလာသည်ကိုသိနေသည်၊ သူတို့ပြောနေတာကို မကြားတစ်ချက်ကြားတစ်ချက်ပါ၊ မေမေ နေမကောင်းဘူးဟုတ်လားဖေဖေ၊ ဟုတ်တယ် သမီးအမေနေမကောင်းဘူး ဖေဖေဒီနေ့ကျောင်းလိုက်ပို့မယ်……စကားသံတွေကိုကြားပြီး ကျမအိပ်ပျော်သွားသည်ထင်သည်။ 

ကျမမြေအောက်လမ်းထဲမှာရောက်နေပြီး အပြင်သို့ထွက်ရန်ကြိုးစားနေမိသည်၊ ပြေးလည်းပြေးနေမိသည်၊ ဘယ်သူတွေက ကျမနောက်ကိုလိုက်နေမှန်းမသိပါ၊ ပြေးရင်းပြေးရင်းမောလာသည် ထွက်ပေါက်ကရှာမတွေ့ပေ၊ မောလွန်းလို့လဲကျသွားမလောက်ဖြစ်ရသည် အားတင်းပြီးကျမပြန်ပြေးပြန်သည်၊ တစ်နေရာမှာတော့ နေရဲ့အလင်းရောင်ကိုတွေ့၍ တအားပြေးမိပြီးအပေါ်တက်ဖို့ကြိုးစားလိုက်သည် ကျမမောပြီးမခံနိုင်ပဲ ဘေးကချောက်ထဲကျသွားသည်၊ လုပ်မိလုပ်ရာ လှမ်းဆွဲလိုက်တော့၊ ကျမလက်တစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်မိသည်၊ ပါးစပ်ကလည်း ကျမကိုလွတ်မချလိုက်ပါနဲ့ လွတ်မချလိုက်ပါနဲ့လို့ လည်း အော်နေမိသည်။ ဒါအဖေကြီးရဲ့လက်ပဲ ကျမ မလွတ်တမ်းဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်၊ အောက်သို့ဆက်မကျစေရန်ဖြစ်သည်။ 

‘အမေကြီး’ ‘အမေကြီး’ ဆိုပြီးခေါ်နေသော သမီးလေးအဖေရဲ့ခေါ်သံကိုကြားမိသည်၊ မျက်စိဖွင့်လိုက်တော့ အလင်းရောင်တန်းစူးကနဲ ဝင်လာသဖြင့် ပြန်ပိတ်လိုက်မိသည်၊ ဖြေးဖြေးခြင်းပြန်ဖွင့်လိုက်တော့ သမီးလေးရဲ့အဖေ မျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရသည်၊ ကျမရဲ့လက်နှစ်ဘက်စလုံးက သူ့လက်တစ်ဘက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်ကို သတိထားမိသည်၊ 

‘နိုးလာပြီးလား အမေကြီး၊ အိမ်မက်မက်ပြီး ဗလုံးဗထွေးအော်နေလို့ နိူးလိုက်တာ၊’ ‘ဒီမှာ ရေလေးသောက်လိုက်’ အေးမြသော ရေရဲ့အရသာကိုခံစားလိုက်ရသည်၊ သူ ကျမကိုရေပတ်တိုက်ပေးနေခဲ့သည်ကိုသိလိုက်ရသည်၊ ကျမအဖျားကြီးပြီးအိပ်ပျော်အိမ်မက် မက်နေရာမှ ပြန်နိုးလာခြင်းဖြစ်သည်၊ အမေကြီးအဖျားတက်နေလို့ အဖေကြီးဒီနေ့အလုပ်မသွားဘူး၊ ခဏနားပြီးရင်ဆေးခန်းသွားပြရအောင်၊ အိမ်နားကဆေးခန်းကိုပဲ သွားပြဖြစ်ပြီး အိမ်မှာပြန်နားဖြစ်သည်၊ ဆေးခန်းရောက်တော့ အဖျားသိပ်မရှိတော့ ပန်းဖျားဖြစ်ဖို့များသည်ဟု သူကဆိုသည်၊ ကျမနားနေတုန်းမှာ သူသည် ကလေးကိုကြိုရန်ထွက်သွားသည်၊ ကျမရုံးကိုလည်း မနက်ကသူဖုန်းဆက် အကြောင်းကြားထားကြောင်း သိရသည်၊ ကျမဘဝမှာ သူရဲ့ပြုစုတာကို ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ခံရဖူးခြင်းဖြစ်ပါသည်။ 

သမီးကျောင်းကရောက်ရောက်ချင်း ကျမဆီတန်းလာပြီး မေမေနေကောင်းလား၊ နေကောင်းသွားပြီမဟုတ်လား မေးလာသည်၊ ကျမကခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့၊ သမီးကကျောင်းမှာလည်း မေမေနေကောင်းအောင်ဆုတောင်းနေတာ၊ ဒီအချိန်မှာ အဖေကြီးရောက်လာပြီး ကျမကိုဆေးသောက်ဖို့လာပြောသည်၊ ကျမဆေးသောက်နေတဲ့ အချိန်မှာတော့ သမီးလေးကနောက်က ‘မေမေ ဘုရားဆေး၊ တရားဆေး၊ သံဃာဆေး ပျောက်ပျောက်’ လို့ဆုတောင်းတာကြားလိုက်ရတော့ ကျမအံ့သြမိသည်၊ သမီးလေးဘယ်လိုသိလည်းလို့မေးတော့ ဖေဖေဆီကသိတယ်လို့ပြောသည်၊ ပြီးနောက်သမီးလေးက ကျမကိုဘုရားခန်းထဲခေါ်လာခဲ့သည်၊ သမီးလေးက မေမေအတွက်ဆုတောင်းပေးမယ် ဒီမှာထိုင်ကြည့်ဆိုပြီး “ဗုဒ္ဓံပူဇေမိပါဘုရား၊ ဓမ္မံပူဇေမိပါဘုရား၊ သံဃာပူဇေမိပါဘုရား၊” “သမီးအမေ နေမကောင်းတာပျောက်ကင်းပါစေဘုရား” ဆိုပြီး ဘုရားကို ဦးသုံးကြိမ်ချ ရှစ်ခိုးနေသည်ကို တွေ့ရသည်၊ ကျမ ထပ်အံ့သြမိသည်၊ အဖေကြီးက သင်တတ်တာပဲလို့ စိတ်ထဲကမှတ်လိုက်သည်၊ 

သမီးဆုတောင်းလိုက်ပြီမေမေ မေမေနေကာင်းသွားပြီမဟုတ်လား၊ 

ဟုတ်တယ်သမီး မေမေလုံးဝနေကောင်းသွားပြီ၊ ကျမဘဝတွင်မထင်မှတ်သော ဝမ်းသာကြည်နူးမှုတစ်ခုကို ခံစားလိုက်မိသည်၊ ပီတိနဲ့ယှဉ်သော ဝမ်းသာမှုမျိုးဖြစ်ပါသည်။ 

သမီးလေးကို ကျမ ပွေ့နမ်းမိလိုက်သည်၊ ချစ်လိုက်ရတာ သမီးရယ်၊ 

သမီးလေးက ကျမကိုကြည့်ပြီး၊ 

သဝေထိုးမရေး မေ၊ သဝေထိုးမရေး မေ၊ မေမေ၊ 

သရေးနောက်ပစ် သဲ၊ သရေးနောက်ပစ် သဲ၊ သဲသဲ၊ လို့ဆိုပြီး ပုံကလေးထုတ်ပြသည်၊ 

ပုံထဲမှာတော့ အမေနှင့်ကလေးပုံကို သမီးဆွဲထားပြီး နှစ်ယောက်ကြားမှာ အသဲပုံကြီးဆွဲထားသည်၊ အမေပုံအောက်မှာ မေမေလို့ မြန်မာလိုရေးထားပြီး၊ ကလေးပုံအောက်မှာ သဲသဲလို့ဆိုပြီးရေးထားသည်၊ 

ကျမ အံ့သြမှုတွေပို၍ပို၍ ထပ်၍ထပ်၍ ဖြစ်နေရသည်၊ သမီးလေးမြန်မာစာတတ်နေသည်၊ စနေ တနင်္ဂနွေများတွင် သမီးကိုထိန်းရသောအဖေကြီးသည် သမီးကိုထိန်းရင်းနဲ့ စာတွေပါသင်ပေးခဲ့သည်ပါလား၊ 

မေမေဒီမှာလာကြည့် သမီးလေးသည်ကျမကို သူ့အဖေကွန်ပြူတာဆီခေါ်သွားသည်၊ အဖေကြီးသည် သူ့ကွန်ပြူတာကို သမီးကိုသုံးခွင့်ပေးထားသည်၊ သမီးလေးသည် ကွန်ပြူတာကို သူ့ကွန်ပြူတာအလား တစ်ခုပြီးတစ်ခုဖွင့်ချသည်၊ နောက်ဆုံး program တစ်ခုကိုဖွင့်ပြသည်၊ 

ကကြီးရေးက၊ ကကြီးရေးချ ကာ၊ ခခွေးရေးခ ခခွေးရေးချ ခါ၊ 

ဒီမှာထပ်ကြည့်ဦးမေမေ ဆိုပြီးနောက်ထပ်အထဲကိုဝင်ပြသည်၊ 

ဖိုးသာထူး ဖိုးသာထူး 

အလွန်ဝတဲ့ ဖိုးသာထူး၊ 

ဖိုသာထူးက ဗိုက်ပူပူ…. 

ဖိုးဝကြီးနဲ့တူ…………. 

အခြေခံမှုလတန်း မြန်မာစာ သင်ခန်းစာ program လေးပါပဲ၊ 

အဖေကြီးတစ်ယောက် ဒီsoftwareလေးကို ဘယ်ကရတာပါလိမ့်၊ ကျမတွေးမိသည်၊ တော်တော်လည်း တတ်နိုင်တဲ့အဖေ ကလေးကိုမြန်မာပီသစေချင်တယ်တဲ့လား။ 

သမီးလေးက ထပ်ပြီး၊ ဒီမှာကြည့်ဦးမေမေ ဆိုပြီး facebook ကိုဖွင့်လိုက်သည်၊ 

ကျမ 'ဟင်'ကနဲဖြစ်သွားရသည်၊ သမီးလေး facebook ဖွင့်တတ်ကြည့်တတ်ပါသလား၊ သူအဖေကလည်း auto on ထားပေးသည်၊ 

facebook တစ်ခုကိုဖွင့်လိုက်သည်၊ older post ကိုသွား၍၊ 

'ဒီကညီမလေးကိုကြည့် မေမေ' 

မြန်မာကလေးလေးတစ်ယောက်၊ မျက်မှန်နဲ့ကောင်မလေး၊ မှုလတန်း မြန်မာစာ သင်ခန်းစာတွေကို ရွတ်နေသည်၊ ကဗျာတွေကိုရွတ်နေသည်၊ ပြီးတော့ ၃၈ဖြာ မင်္ဂလာကိုရွတ်နေသည်၊ ‘ဒီညီမလေးက အမေရိကားကလေ မေမေ၊’ သမီးလေးကဆိုသည်၊ 

ဒီကလေးမလေးကို ကျမသိပါသည်၊ နယူးယောက်က အဖေကြီးသူငယ်ချင်းရဲ့ သမီးလေး၊ နယူးယောက်မှာမွေးတဲ့အမေရိကန်သူ မြန်မာမလေး၊ တော်လိုက်ကြတဲ့ ကလေးတွေ၊ အဲဒီ့သမီးလေးက အင်္ဂလိပ်လို ပုံပြောလည်းအရမ်းကောင်းသည်ဟုဆို၏၊ မြန်မာပုံပြင်တွေကို အင်္ဂလိပ်လိုပြန်ပြောလေ့ရှိသည်ဟု သိရသည်၊ မဟုတ်မှာလွဲရော အဖေကြီး သူ့သူငယ်ချင်းဆီက နည်းတွေရကြတာဖြစ်လိမ့်မည်၊ စိတ်ထဲမှာ တော်တော် တော်တဲ့အဖေတွေလို့ဆိုပြီး၊ ကျမပထမဦးဆုံးအကြိမ် ချီးကျူးမိလိုက်ပါသည်။ 

…………………………………………………………………..

ကျမနေကောင်းပျောက်သွားခဲ့ပါပြီ၊ 

စိတ်မကောင်းတာတွေလည်း ပျောက်သွားခဲ့ပါပြီ၊ 

လိုချင်တာတွေ ဖြစ်ချင်တာတွေကို လက်တွေ့နဲ့ကြည့်တတ်အောင် သမီးလေးနှင့်သူ့အဖေကသင်ပေးခဲ့ပါသည်။ 

စင်္ကာပူတွင် လုပ်သောတရားပွဲများကို ကျမတို့မိသားစုလိုက် တရားနာသွားဖြစ်ကြပါသည်၊ 

Co-existence, Harmony, Peaceful life ကို နေနိုင်ရန် Confession မှသည် Forbearance, Forgiveness နောက်ဆုံး Forgetness လုပ်နိုင်ရမယ်ဆိုတဲ့ သီတဂူဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ တရားကိုနာခဲ့ရပါသည်။ 

ဒီကျောင်းရက်ရှည်ပိတ်ရက်မှာတော့ ကျမတို့မိသားစုလေး မြန်မာပြည်ကိုအလည်ပြန်ပါမည်၊ 

သမီးလေးက အဖိုးအဖွားများကို တွေ့ချင်သလို၊ အဖိုးအဖွားများကလည်း သမီးလေးကို တွေ့ချင်ပါလိမ့်မည်။ 

သမီးလေးပြောနေသော ရွေဘုရားကြီး (ရွေတိဂုံဘုရား)ကို သူကိုယ်တိုင်ဖူးရပါတော့မည်။ 

မိုးတွေတအားရွာနေတယ်၊ ရေတွေကြီးနေတယ်တဲ့၊ 

ဘယ်လိုပဲဖြစ်နေပါစေ ကျမတို့ကတော့ ဒီကျောင်းပိတ်ရက်ကို မြန်မာပြည်ကိုသွားကြမည်ဖြစ်ပါသည်၊ 

မြန်မာပြည်ဟာ ကျမတို့တိုင်းပြည်မဟုတ်ပါလား။ 

ပြောရဦးမယ် ခုကျမဘေးနားမှာ အိပ်နေတဲ့သူဟာ ကျမယောက်ျား မဟုတ်ပါဘူး၊ 

ကျမရဲ့ ခင်ပွန်းကောင်းတစ်ယောက်ပါ။ 

နောက်ထပ်ပြောရဦးမယ်၊ ကျမသမီးလေးကြီးလာရင် 

ဘယ်သူပြောနိုင်မလဲ 

ဧရာဝတီကို ကယ်တင်မဲ့သူဆိုတာ 

ဟုတ်တယ် ကျမတို့က တကယ် ဘာမှ မလုပ်နိုင်ခဲ့ဘူးလေ မလုပ်နိုင်ကြဘူးလေ။ 

ပြီးပါပြီ။ 

............................................................. 

မှတ်ချက်၊ 

တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ အဖြစ်ကို၊ 

ကျနော်ခံစားရေးပေးလိုက်ပါသည်။ 

မှားခဲ့သည်ရှိသော် ကျနော်ည့ံ၍ ဖြစ်ပါသည်။ 

ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ကြပါစေ။