ေခြးလုိ ဝက္လုိ လူေတြ

လူႏွင့္စိတ္နဲ႔ မကပ္ဘူး စိတ္နဲ႔လူႏွင့္ မကပ္ဘူး
ေျပာဘူးၾက ျဖစ္ဘူးၾကပါလိမ့္မည္၊
တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္မပါဖူးကြာ ဆုိၿပီး ညည္းေကာင္းညည္းမိ ၾကပါလိမ့္မည္၊
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္တဲ့အခါ လုပ္ခ်င္တာေတြ မလုပ္ႏုိင္ မၿပီးႏုိင္တဲ့အခါမ်ားမွာ သုံးမိေလ့ရွိသည္၊
မည္သုိ႔ေသာ အဓိပၸါယ္ျဖင့္ ဘယ္ေနရာတြင္ သုံးရမည္ကုိေတာ့ ျမန္မာစာဆရာမ်ားကုိ သြားေမးလွ်င္ ေျဖႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ထင္ပါသည္၊
စိတ္ႏွင့္ လူနဲ႔ကပ္ဖုိ႔၊ စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္ပါဖို႔ကေတာ့ စိတ္က အေရးႀကီးသည္၊
စိတ္ ႀကီးစုိးသြားသည့္အခါ အသိမလုိက္ပါႏုိင္ပဲ သတိလက္လြတ္က အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ ျဖစ္ကုန္သည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိပါသည္။

…………………………………………………………………………..

မနက္ျဖန္တြင္ အထိမ္းအမွတ္ တစ္ခုအတြက္ အာရုံဆြမ္း ဆရာေတာ္ တစ္ပါးကုိ ကပ္လွဴမည္ဟု စီစဥ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္၊ ထုိသုိ႔အလွဴအတန္း ကုသုိလ္ေရးကုိ လုပ္ေလ့လုပ္ထ မရွိသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အတြက္ အကဲပုိသည္ဟု ေျပာရပါလိမ့္မည္၊ ေနရာတကာ အစီအစဥ္ဆြဲ လုပ္ေလ့ရွိေသာေၾကာင့္လည္း ဘာၿပီးရင္ဘာလုပ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာဘာ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလုပ္ ဆုိၿပီး ကုိယ္ရဲ႕စိတ္ကုိ ကုိယ္ကုိတုိင္ ဒုကၡေပးထားတတ္သည္။

အိမ္တြင္လူေရၾကည့္မွ သုံးေယာက္ထဲရွိသည္၊ အစီအစဥ္ဆြဲသူကလည္းကုိယ္ အမ်ားဆုံး ေနာက္ကလုိက္ လုပ္သူ (follow up) ကလည္းကိုယ္ က်န္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အရံပရိသတ္လုိ႔ပဲ သေဘာထား လုိက္ပါစုိ႔၊ု တကယ္ေတာ့ ဘုန္ႀကီးတစ္ပါးကုိ အိမ္ပင့္ၿပီး အိမ္သားသုံးဦက အာရုံဆြမ္းကပ္ ကုသုိယ္ယူတဲ့ပြဲကေလးပါပဲ၊ မ်ားမ်ားစားစား လုပ္ရတာ မဟုတ္လုိ႔ အာရုံဆြမ္းကုိ ေရြးၿပီးကပ္ျခင္း ျဖစ္သည္၊
ထူးထူးျခားျခားေလးေတာ့ လုပ္ပါဦးဆုိေသာ တစ္ေယာက္ေသာသူရဲ႕ ဆႏၵအရ ထူးျခားေအာင္လည္း စီစဥ္ရသည္၊ ဂ်ပန္ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊ ၾကက္ဟင္းခ်ဳိ၊ ၾကက္သြန္ခ်ဥ္၊ မုန္႔မ်ဳိးစုံ၊ ေကာ္ဖီ၊ အသီးမ်ုိဳးစုံျဖင့္ အာရုံဆြမ္း ဘုန္းႀကီးအတြက္ လုံေလာက္ၿပီထင္သည္၊ တစ္ေယာက္ေသာသူက ရန္ကုန္က ဘီးမုန္႔(ဘိန္းမုန္႔)ကုိ ကပ္ခ်င္သည္ဟု ဆုိလာသည္၊ ရန္ကုန္က သူႀကိဳက္ေသာ နာမည္ေၾကာ္ ဘီးမုန္႔ကုိ အေကာင္းအတုိင္း အာရုံဆြမ္းကပ္ အမွီေရာက္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ စီစဥ္ရေတာ့သည္၊ ပီတိကုသုိလ္ကုိ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ သေဘာပါ၊ ၾကြလာမဲ့ ဆရာေတာ္ ဘုန္းဘုန္းကလည္း ျမန္မာအစားအစာေတြကုိ အမ်ားအားျဖင့္ ဘုန္းေပေလ့ရွိသည္ဟု သိထားသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ ရန္ကုန္ကေန စကၤာပူကုိ အခ်ိန္မွီ အေကာင္းအတုိင္း ဘီးမုန္႔ေရာက္ေအာင္ စီစဥ္ရေတာ့သည္။

ရန္ကုန္ကလည္း မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ေပးၾကသည္၊ အေကာင္းဆုံး လူၾကံဳနဲ႔ အခ်ိန္ကုိက္ခါ ေသခ်ာထုပ္ပုိး ထည့္ေပးလုိက္သည္၊ အခ်ိန္မွီသြားယူကာ ေရခဲေသတၱာထဲထည့္ ၿပီးရင္ မနက္ၾကလွ်င္ ဘယ္လုိေႏြးရန္ စီစဥ္ထားသည္၊ အဲဒီအတုိင္းလုိက္နာလွ်င္ ဘီးမုန္႔ပူပူေႏြးေႏြးကုိ အရသာမပ်က္ ကပ္ႏုိင္မည္ဆုိသည္။

လူၾကံဳက ၃နာရီေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔လာ၍ သူအိမ္ကုိ ၃နာရီ ၄၅မိနစ္ေလာက္ေရာက္မည္၊ ၄နာရီေလာက္ လူၾကံဳ၏အိမ္တြင္ သြားယူရန္ စီစဥ္ထားသည္၊ ထုိစီစဥ္ထားသည့္အတုိင္း ဒီေန႔ရုံးက ၃နာရီခြဲေလာက္မွာ ေစာထြက္ရလိမ့္မည္။

ရုံးတြင္ မနက္ပုိင္းထိ အဆင္ေျပေနရာမွ မြန္းလြဲ၂နာရီခြဲတြင္ အေရးေပၚ အစည္းအေဝးတစ္ခု ေပၚလာသည္၊ နာရီဝက္ပဲၾကာမည္ဟု MDကေျပာသည္၊ ဒါေပမဲ့ အစည္းအေဝးက Customer စက္ရုံမွာ လုပ္မည္ျဖစ္သည္၊ စက္ရုံက စကၤာပူ၏ အေနာက္ဘက္အစြန္ Tuas ဧရိယာတြင္ျဖစ္သည္၊ ‘ငါအစည္းအေဝးၿပီးတာနဲ႔ အျပင္သြားေတာ့မယ္ဆုိေတာ့’ MDကလည္းခြင့္ျပဳသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္ႏွင့္MDတုိ႔ Customer စက္ရုံကုိ မြန္းလြဲ၂နာရီ မခြဲခင္တြင္ ေရာက္သြားသည္၊ အစည္းအေဝးကုိ မြန္းလြဲ၂နာရီ ခြဲတိတိတြင္ စျဖစ္သည္၊ ခိ်န္ထားသည့္အတုိင္း နာရီဝက္အတြင္း ၿပီးသြားသည္၊ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ဘက္က လက္မွတ္ထုိးမည့္ Technical Director အစည္းအေဝးထဲတြင္မပါ၊ အေရးႀကီးကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေနာက္ၾကမည္ဆုိ၏၊ အစည္းအေဝးအၿပီး ၃နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ဒီငနဲေရာက္လာသည္၊ အျဖဴေကာင္ အေမရိကန္ျဖစ္သည္၊ သူ႔လူေတြက သူ႔ကုိျပန္ရွင္းျပေနသည္၊ သူကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ျပန္ေမးနဲ႔ ေနာက္ထပ္ အစည္းအေဝးတစ္ခုလုိ ျဖစ္သြားသည္၊ စိတ္ထဲမွာ ဒီငနဲကုိ နည္းနည္း တင္းသြားခဲ့သည္၊ ဒီလုိနဲ႔ ၄နာရီထုိးေတာ့မည္၊ အစည္းအေဝးထဲမွာပင္ လူၾကံဳယူလာသည့္သူထံသုိ႔ SMS ခုိးပုိ႔လုိက္သည္၊ ၄နာရီမေရာက္ႏုိင္ေတာ့ ၆နာရီမွ လာယူမည္ ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ထားေပးရန္ အကူအညီေတာင္းလုိက္သည္။

တကယ္ေတာ့ အစည္းအေဝးကုိ က်ေနာ္စိတ္မဝင္စားေတာ့၊ ရွင္းျပရတာ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနၿပီ၊ ၄နာရီခြဲတြင္ ဒီငနဲ လက္မွတ္ထုိးလုိက္သည္၊ MDကလည္း သူလုိခ်င္တာရသြား၍ ေက်နပ္သြားသည့္ပုံစံ ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္၊ ဒီငနဲက မဆီမဆုိင္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြေၾကာင့္ အေမရိကန္၏ စီးပြားေရ အက်ပ္အတည္းႏွင့္ ဥေရာပအေၾကြးေတြအေၾကာင္း ဆရာႀကီးပုံစံနဲ႔ ဆက္ေျပာေနသည္၊ Customer First ဦးစားေပးရမည္ ဆုိေသာေၾကာင့့္ သည္းခံနားေထာင္ ေနလုိက္သည္၊ ၅နာရီ မထုိးခင္ေလး သူ႔အေျပာေတြရပ္ကာ အစည္းအေဝး ၿပီးသြားခဲ့သည္၊ အားလုံးလက္ဆြဲ ႏူတ္ဆက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္နွာက သူ႔ကုိျပံဳးျပေနေသာ္လည္း စိတ္ထဲက ‘ငါ--- မသားႀကီး’ မင္းေၾကာင့္ ငါအစီအစဥ္ေတြ လြဲကုန္ေတာ့မယ္လုိ႔ ႀကိတ္ေျပာ ေနမိခဲ့သည္။

လူၾကံဳဆီကုိ ၅နာရီခြဲေရာက္မည္ဟု ဖုန္းဆက္လုိက္သည္၊ ‘ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ လာခဲ့ပါ၊ ေရခဲေသတၱာထဲက ထုတ္ၿပီးအဆင့္သင့္ လုပ္ထားေပးမည္္ ဟုဆုိသည္၊ လူၾကံဳအိမ္က Clementi Town တြင္ရွိသည္ဆုိေတာ့ Tuas ကေန နာရီဝက္ေလာက္ေမာင္းလွ်င္ ေအးေအးေဆးေဆး ေရာက္သည္၊ MDကုိ ႏူတ္ဆက္ၿပီး အျမန္ေမာင္းထြက္ လာလုိက္သည္၊ AYE အေဝးေျပး လမ္းမႀကီးအတုိင္းသြားရမည္ မဟုတ္ပါလား။

AYE အေဝးေျပး လမ္းမႀကီးအတုိင္း ၁၀မိနစ္ခန္႔ေမာင္းၿပီးေသာအခါ ကားေတြရုတ္တရက္ အရွိန္ေႏွးသြားေလသည္၊ Jurong Town hall အထြက္တြင္ jump ျဖစ္လ႔ုိေနၿပီ၊ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲလုိ႔ စိတ္ထဲကေရရြတ္ရင္း ဒီအခ်ိန္ျဖစ္တတ္တာပဲလုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်ရင္း တေျဖးေျဖးခ်င္း ယာဥ္ေၾကာ အတုိင္းလုိက္လာခဲ့သည္၊ ေရွ႕လမ္းခြဲႏွစ္ခုၿပီးလွ်င္ ကုိယ္သြားရမည့္ လမ္းထဲေရာက္မည္ မဟုတ္လား၊ မွီနုိင္ပါတယ္လုိ႔ ေတြးလုိက္မိျပန္သည္၊ စိတ္မရွည္စရာ တစ္ခုကျဖစ္လာသည္ ေရွ႕ကကားက သူ႔ေရွ႕ကကားနဲ႔ ခြာကာေမာင္းေနသည္၊ ကားတစ္စီးစာ မကေပ၊ ဒီအတြက္ သူ႔ေရွ႕က တစ္ဘက္လမ္း ယာဥ္ေၾကာက ကားမ်ား တစ္စီးၿပီးတစ္စီး ျဖတ္ဝင္သြားၾကသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ဆုိရင္ေတာ့ လုိသည္ထက္ ပုိၾကာလိမ့္မည္၊ ဒီမွာကဟြန္းတီးေလ့မရွိ စိတ္ထဲေဒါသေတြ ထြက္လာသည္၊ ‘ေခြးလုိဝက္လုိ ေမာင္းေနတာလားကြ’ ကုိယ္ကားထဲမွာပင္္ ျမန္မာလုိ ေအာ္ပစ္လုိက္သည္၊ သူလည္းၾကားႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ၊ သူ႔ကားနားကပ္ၿပီး အင္ဂ်င္သံကုိဗြမ္းဗြမ္း လုပ္ေပးလုိက္သည္၊ ဒီေတာ့မွ ေရွ႕ကုိနည္းနည္းကပ္ သြားသည္၊ သူေနာက္လုိက္ေနလုိ႔ေတာ့မျဖစ္ ကုိယ္လဲပဲ ေရွ႕မွာထြက္ရေတာ့မည္မုိ႔ အလယ္ ယာဥ္ေၾကာ လမ္းကုိ ခ်ိန္းဖုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္၊ လမ္းခ်ိန္းရန္ ဆင္ဂနယ္မီးျပလုိက္သည္၊ ရွင္းေန၍ လမ္းခ်ိန္းမည္အလုပ္ ယာဥ္ေၾကာက လာေနသည္ကားက ျဖည္းျဖည္းေမာင္းေနရာမွ သူ႔လမ္းေၾကာင္းထဲ ကုိယ္ဝင္မည္သိ၍ အရွိန္တင္လုိက္သည္၊ ကုိယ္ဝင္လုိ႔မရေအာင္ လုပ္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္၊ ဒီလုိနဲ႔မခ်ိန္းျဖစ္ေတာ့ စလုံးကားေမာင္းသမားေတြရဲ႕ ေအာက္က်တဲ့အက်င့္ တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္ ၾကံဳေနၾကပါ၊
‘Fxxxx’ ‘ငါ--- မသား’လုိ႔ အဂၤလိပ္လုိေရာ ျမန္မာလုိပါ ဆဲလုိက္မိသည္၊ သူလည္းၾကားႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ၊ ထုိသူကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပင္ ျဖည္းျဖည္းျခင္း ဆက္ေမာင္းေနသည္၊ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေရွ႕ကကားက ကုိယ္တုိ႔ထားသျဖင့္ အျမန္ေမာင္းလာသည္၊ ဆက္လုိက္ရင္း အေျခအေန ေပးလာ၍ ရုတ္ခ်ည္း လမ္းခ်ိန္းလုိက္သည္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဆင္ဂနယ္မီးမျပေတာ့၊ ဆင္ဂနယ္မီးျပေနလွ်င္ လမ္းမေပးပဲ အလုပ္ခံေနရဦးမည္၊ ခုနက လမ္းမေပးသည့္ကားထက္ကုိ ေလးစီးေက်ာ္ေလာက္ ေရာက္သြားခဲ့သည္၊ ဆက္ေမာင္းရင္း Clementi လမ္းခြဲေရာက္လာသျဖင့္ ဆင္ဂနယ္မီးျပၿပီး ခ်ဳိးဝင္လုိက္သည္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာပင္ ဆုိင္ကယ္တစ္စီးက ျဖတ္ၿပီးေရွ႕ကဝင္သြားသည္ ဘရိတ္အျမန္ အုပ္လုိက္ရသည္၊ ‘ေခြးမသားေတြ ေသတာလည္း ဒီေကာင္ေတြပဲ’ ‘ေသခ်င္လုိ႔လား’လုိ႔ မေလးလုိေရာ ျမန္မာလုိပါ က်ိန္ဆဲလုိက္မိသည္၊ စကၤာပူတြင္ လမ္းေပၚတြင္ အေသဆုံးက ဆုိင္ကယ္သမားမ်ား အမ်ားစုပင္ ျဖစ္သည္။

Clementi လမ္းေတြက ဒီအခ်ိန္မွာ ရႈပ္သည္၊ Bus ေတြ လူေတြ Taxi ေတြ ကားေတြနဲ႔ ျပည့္ေနသည္၊ အခ်ိန္က ၅ မိနစ္ပဲက်န္ေတာ့၍ အျမန္ေမာင္းလာမိသည္၊ မီးပြိဳင့္နီေန၍ ရပ္ရန္အရွိန္ေလွ်ာ့လုိက္သည္၊ Taxi တစ္စီးေရွ႕ကျဖတ္ဝင္လာသည္၊ ဘရိတ္အုပ္လုိက္ရျပန္သည္၊ Taxi က လမ္းေၾကာေနာက္တစ္လမ္းေတာင္ ခ်ိန္းလုိက္ေသးသည္၊ ေနာက္လမ္းေၾကာက ကားက ဒီတစ္ခါေတာ့ ဟြန္းတီးသည္၊ Taxi ကေတာ့ မီးပြိဳင့္ေရွ႕တြင္ရပ္သြားသည္၊ Taxi driver က သူဘာမွမလုပ္သည့္ပုံစံ၊ ေတာ္ေတာ္လည္းတတ္ႏုိင္သည့္လူေတြ၊ ဒီေန႔တစ္ေန႔လုံး ေခြးလုိ ဝက္လုိ လူေတြနဲ႔ ေတြ႔ေနရပါလား လုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်လုိက္မိသည္။

မီးပြိဳင့္စိမ္းေတာ့ မလုိလုိမွာ လူတစ္ေယာက္ အတင္းျဖတ္ေျပးသည္၊ ခုန Taxi က ဝူး ဆုိလုပ္လုိက္သံၾကားရသည္၊ လမ္းျဖတ္ေျပးသူကုိ ေျခာက္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္၊ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ လမ္းျဖတ္ေျပးသူသည္ ေရႊျမန္မာတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႔မ်ားသည္ ေသခ်ာၿပီ ကတၱီပါဖိနပ္နဲ႔ ‘စည္းမရွိကမ္းမရွိျမန္မာေတြ’ လုိ႔အသံထြက္ေျပာလုိက္မိသည္၊ သူမၾကားႏုိင္ပါ၊ ဒီေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္ေသးပဲ မွန္တံခါးကုိဖြင့္ကာ ၾကားေအာင္ “ေသခ်င္လုိ႔လားကြ” လုိ႔ ျမန္မာလုိေအာ္ပစ္လုိက္သည္၊
မီးစိမ္းသြား၍ လူၾကံဳတုိက္ေတြရဲ႕ ကားရပ္သည့္ေနရာ car parkသုိ႔ ေမာင္းလာခဲ့သည္၊ ခုန ေအာ္လုိက္ရသျဖင့္ ရင္ထဲကေဒါသေတြ အစုိင္အခဲေတြ ေလွ်ာ့သြားသည္ဟု ထင္လုိက္မိသည္။

လူၾကံဳအိမ္ကုိ ေရာက္ေသာအခါ က်ေနာ့္ကုိေစာင့္ေနၾကသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္၊ လူၾကံဳယူလာေသာ ဦးေလးႀကီးကုိ ေတြ႔ရေသာအခါ က်ေနာ္သည္္ အမ်ဳိးအမည္မသိေသာ ခံစားမႈကုိ ခံစားလုိက္ရသည္၊ ရွက္ျခင္းလား ဝမ္းနည္းျခင္းလား စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျခင္းလား မသိပါ၊ အျပစ္ရွိသူတစ္ေယာက္လုိပါပဲ၊
‘ေလယာဥ္ပ်ံစီးလာၿပီး ေခါင္းေနာက္လာတာ ေအာက္ဆင္းၿပီး သူဟာသူ ေဆးသြားဝယ္တာ၊ မင္းလာလွ်င္ မွီရေအာင္ဆုိၿပီး အျမန္ျပန္လာတာ၊ လမ္းမွာ မီးပြိဳင့္မစိမ္းခင္ အတင္းျဖတ္ေျပးတာ ကားတုိက္ခံရေတာ့မလုိ႔ ျမန္မာလုိေတာင္ အေအာ္ခံလုိက္ရေသးတယ္တဲ့၊ မင္းဦးေလးကေတာ့ေလ၊’ ဦးေလးႀကီး၏ ဇနီးသည္ကေျပာသည္၊
“ေအးကြာ မင္းကုိငယ္ငယ္ကပဲ ျမင္ဖူးတာ၊ မင္းအေဖက ေက်းဇူးရွိတယ္ေလ၊ မင္းအလွဴအတြက္ဆုိေတာ့ မင္းအေဖ မွာတဲ့အတုိင္း ေသခ်ာလုပ္ရတာ လြဲေခ်ာ္မွာ မျဖစ္ေစခ်င္လုိ႔ပါ၊ မင္းကုိေတြ႔ၿပီး ေသခ်ာေျပာခ်င္လုိ႔၊ ဦးေလးတုိ႔လည္း ကုသုိလ္ရတယ္ေလ”
‘ေရာ့ ဒီမွာေသခ်ာထည့္၊ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ဘူးေျပာင္း ေရခဲေသတၱာထဲထည့္၊’ ဦးေလးႀကီးက ဆက္ေျပာရွင္းျပေနသည္၊
က်ေနာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ခဲ့ပါ၊ အစီအစဥ္ထဲတြင္ မပါေသာ ဦးေလးတို႔ မိသားစုကုိ မနက္အလွဴအတြက္ဖိတ္ရင္း အိမ္အျပန္ ကားကုိ ျဖည္းျဖည္းပဲ ေမာင္းလာခဲ့မိသည္။

မနက္ အာရုံဆြမ္းကပ္ အားလုံးအဆင္ေျပပါသည္၊ ဆရာေတာ္ဘုရားလည္း ဘီးမုန္႔ကုိ ဘုန္းေပးပါသည္၊ ဦးေလးႀကီးတုိ႔ မိသားစုလည္း လာပါသည္၊
ထုိေန႔မနက္က ဆရာေတာ္ဘုရား ေပးေသာ တရားထဲတြင္ အလွဴတြင္ စိတ္ကအေရးႀကီးသည္၊
လွဴတတ္မွ ကုသုိလ္ရသည္ မလွဴတတ္လွ်င္ အကုသုိလ္ျဖစ္သည္တဲ့၊
ေနာက္ၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးက ပ႒ာန္း တရားေတာ္ထဲက ကမၼပစၥည္း အေၾကာင္းအနည္းငယ္ ေဟာသြားသည္၊
ဒီထက္မက ကုသိုလ္ လုပ္ေနစဥ္ ကုသိုလ္ လုပ္ဖုိ႔အတြက္ အကုသိုလ္ေတြ ျဖစ္ေပၚတတ္သည္တဲ့၊
ေကာင္းမႈျပဳေနစဥ္မွာပင္ မေကာင္းမႈေတြျပဳလုပ္ႏုိင္သည္၊
အကုသိုလ္ ေတြလုပ္မိရာမွ သတိ အသိ စိတ္ေလးျဖင့္ ကုသိုလ္ေတြလုပ္မိလာတတ္သည္တဲ့၊
အဓိကကေတာ့ စိတ္ပင္ျဖစ္သည္၊
ဘုန္းႀကီးကုိဆြမ္းကပ္ျခင္း လူေတြကုိေကၽြးေမြးျခင္းသည္ ေကာင္းေသာအလွဴျဖစ္သည္၊ ကုသိုလ္ျပဳလုပ္မႈပင္ျဖစ္သည္၊
သုိ႔ေသာ္ ထုိအလွဴျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ငါျဖစ္ခ်င္သလုိ မျဖစ္ရေကာင္းလားဆုိေသာစိတ္နဲ႔ ေဒါသ ေမာဟ ေလာဘစိတ္မ်ားဝင္ကာ အကုသိုလ္ေတြ အမ်ားႀကီး က်ေနာ္ျပဳလုပ္ခဲ့မိသည္၊
အကုသိုလ္ေတြ ျပဳလုပ္မိသည္ကုိ သတိဝင္လာေသာအခါ အသိစိတ္ေလးျဖင့္ ဦးေလးႀကီးတုိ႔ မိသားစုေလးကုိ အလွဴဖိတ္ခဲ့မိသည္၊ ထုိအတြက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပန္လုပ္ႏုိင္ခဲ့ျပန္သည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးက က်ေနာ္ကုိ ရည္ညႊန္းၿပီး ေဟာေနသလုိ ခံစားလုိက္ရသည္။

ျဖစ္ခ်င္သလုိ မျဖစ္ေသာ စိတ္အတြက္ လူေတြကုိ ေခြးလုိ ဝက္လုိ လူေတြ ဆုိၿပီး အေရမရအဖတ္မရ ဆဲဆုိက်ိန္ဆဲ ခဲ့ေသးသည္၊ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ ကုိယ္တုိင္လည္း ေခြးလုိဝက္လုိ အသိတရားကင္းမဲ့ ေနမိသည္ကုိ ခုမွ ဆင္ျခင္မိေတာ့သည္။

ကုသုိလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိသာ ျဖစ္ခဲ့ေသာ အျဖစ္ကုိ ျပန္လည္သုံးသပ္ရင္း စိတ္ သတိ အသိ ကုိ ထိမ္းႏုိင္ဖုိ႔ ကုိယ္အတြက္ အမ်ားႀကီးလုိေသးေၾကာင္း သိလုိက္ရသည္။

စိတ္ သတိ အသိ ကုိမထိမ္းႏုိင္ေသးသမွ်
ေကာင္းေသာအျပဳကုိ မိမိျပဳလုပ္ေနသည္ ထင္ေသာ္လည္း မေကာင္းမႈေတြ တြဲပါလာတတ္သည္၊
မေကာင္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ေနသူလည္း စိတ္ သတိ အသိ ေတြေၾကာင့္ ေကာင္းမႈေတြ ျပဳလုပ္တတ္ၾကသည္၊
ေသတဲ့အထိ အေရးႀကီးသည္က ဒီစိတ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။


စိတ္ သတိ အသိ ကုိထိမ္းရင္း အေကာင္းျမင္လွ်က္ ေကာင္းမႈေတြ အမ်ားဆုံး ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကပါေစ။