မေန႔တစ္ေန႔က ငယ္ရုပ္ပုံလႊာ ( ၂ )

ေမာ္လၿမိဳင္တြင္ရွစ္တန္းထိ ေက်ာင္းေနခဲ့ရစဥ္ ခုႏွစ္တန္းသည္ က်ေနာ္အေပ်ာ္ဆုံးအတန္းျဖစ္ပါသည္။

သတိရစရာ မေမ့ႏုိင္ေသာ ေက်ာင္းသားဘဝ တစ္ခ်ိဳ႕အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြက ခုႏွစ္တန္းတြင္ အမ်ားဆုံးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

က်ေနာ္နဲ႔ ေစာခရစၥတုိဖါတုိ႔သည္ အတန္း၏ အျပင္ဘက္ဆုံး ေနာက္ဆုံးခုံတန္း မတုိင္မီ ခုံတြင္ေနရာယူထားသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ေနာက္တြင္ သင္းေအာင္ ႏွင့္ မင္းစုိးႏုိင္၊ အေရွ႕တြင္ ေစာလြင္ဦး ႏွင့္ သန္းထြန္းေအာင္ တုိ႔ျဖစ္သည္၊ သင္းေအာင္သည္ ျပည္နယ္တရားသူႀကီး အဖြဲ႔ဝင္၏သားျဖစ္သည္၊ သန္းထြန္းေအာင္သည္ က်ိဳက္မေရာဘက္မွာ ေက်ာင္းလာတက္သူျဖစ္သည္၊ ဦးေလးအိမ္တြင္ေနသည္ မြန္ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္၏ သားဟုသိရသည္၊ အလြန္ေအးသည္၊ က်ေနာ္၏ မဲဆြယ္မႈ႔ေၾကာင့္ ၆ ေယာက္လုံး ပထမအစမ္း ဒုတိယအစမ္း စာေမးပြဲမ်ားတြင္ ေအာင္ ေအာင္သာေျဖၾကသည္၊ သုိ႔ေသာ္ စာေမးပြဲႀကီးတြင္ သန္းထြန္းေအာင္သည္ အဆင့္တစ္ရရွိခဲ့သည္။

ခုႏွစ္တန္းတြင္ က်ေနာ္ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ ေက်ာင္းေျပးျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊ ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ အုပ္စုလုိက္ရန္ျဖစ္ဘူးပါသည္၊ ေက်ာင္းေျပးျခင္းကုိ ေစာခရစၥတုိဖါက အစျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ ေစာခရစၥတုိဖါသည္ က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းက ဆရာမတစ္ေယာက္၏တူေတာ္ပါသည္၊ ဖာေဆာင္း၊ ဖားအံတုိ႔တြင္ေနျပီးေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္ကုိေရာက္ရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ စကားအလြန္ေပါေသာ္လည္း ဘယ္သူကုိမဆုိ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ေျပာပါသည္၊ ထုိအတြက္ ဆရာဆရာမမ်ားသည္းခံရသည္၊ ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ျငင္းတတ္ပါသည္။

က်ေနာ္က ငယ္ငယ္ကေနခဲ့ေသာ လာရႈိးတြင္ လာရႈိးႀကီး၊ လာရႈိးေလးရွိေၾကာင္း ေရပူစမ္းရွိေၾကာင္းေျပာေသာအခါ၊ ခရစၥတုိဖါကလည္း ဖာေဆာင္းႀကီး ဖာေဆာင္းေလး၊ ဖားအံႀကီး ဖားအံေလးရွိသည္ဟုျပန္ေျပာသည္၊ က်ေနာ္က မၾကားဘူးေၾကာင္း မျဖစ္နုိင္ေၾကာင္းျပန္ေျပာရာ ဇြတ္ျပန္ျငင္းပါသည္၊ ဒီအတြက္ က်ေနာ္ေရွ႕က ေစာလြင္ဦးကုိ အကူအညီယူၿပီးေမးရာ၊ လြင္ဦးက မဟုတ္ေၾကာင္း ခရစၥတုိဖါ ေပါက္ကရေျပာေၾကာင္းျပန္ေျပာပါသည္၊ ခရစၥတုိဖါက သူ ေပါက္ၿပီးေတာ့လည္းေျပာတာမဟုတ္ ကၿပီးေတာ့လည္းေျပာတာမဟုတ္ ရလုိ႔လည္းေျပာတာမဟုတ္ သူငယ္ငယ္တုန္းကရွိေၾကာင္း၊ ခုေရာဟုဆုိရာ ခုေတာ့မသိေတာ့ဘူးဟုလုပ္ျပန္သည္၊ ေနာက္ဆုံး မင္းညာတာလုိ႔ အားလုံးကဝုိင္းေျပာေသာအခါ၊ သူ႔ဘႀကီးကုိ ေမးလုိ႔ရတယ္ဟုဆုိျပန္သည္၊ က်ေနာ္တုိ႔က ဘယ္မွာလဲ မင္းဘႀကီးဟုေမးရာ၊ မဲေဆာက္၊ ရွမ္းဘက္ကမ္းမွာဟုဆုိကာ လုံးဝအေလွ်ာ့မေပးပဲ ေျပာေနဆဲျဖစ္သည္၊ ေနာက္ဆုံး ေစာလြင္ဦးနဲ႔ရန္ျဖစ္ၾကသည္၊ ခရစၥတုိဖါက လြင္ဦးကုိ မင္းတုိ႔ တလုိင္းကရင္ေတြ သတၱိမရွိဘူး၊ လြင္ဦးက ခရစၥတုိဖါကို ကုိလုိနီကရင္ ပ်က္ေနတယ္ စသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္တင္းမာလာသည္၊ ေနာက္ဆုံး က်ေနာ္နဲ႔ သင္းေအာင္ ကရင္ခ်စ္ၾကည္ေရး လုပ္ေပးလုိက္ရသည္၊ တကယ္ေတာ့ ခရစၥတုိဖါသည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ေနရျခင္းကုိ အထူးေပ်ာ္ေမြ႔ေနသည္၊ သူဒီလုိမေနခဲ့ဘူးေၾကာင္း၊ ျမန္မာစကားေတြ အမ်ားႀကီး မေျပာဘူးေၾကာင္း က်ေနာ္ကုိေျပာျပသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ေတြသည္ ဘယ္လုိပဲစစ ေနာက္ေနာက္ ရန္ျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ေန႔တြင္ ေမ့သြားကာ အသစ္ျပန္စၾကျမဲျဖစ္ပါသည္။

က်ေနာ္တုိ႔ အုပ္စုသည္ ၉ တန္း ၁၀ တန္းမွာ ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ား၊ အတန္းမတက္ဘဲ ေရွ႕ေဆာင္လူငယ္၊ လမ္းစဥ္လူငယ္၊ ၾကက္ေျခနီ အဖြဲ႔ဝင္ကာ ဟုိဟုိဒီဒီ ေလွ်ာက္လုပ္ေနျခင္းကုိ သတိထားမိၾကသည္၊ ေနာက္ဆုံး က်ေနာ္ကပင္ဦးေဆာင္ကာ အတန္းမတက္ရရင္ၿပီးေရာဟုဆုိကာ ၾကက္ေျခနီ အဖြဲ႔ဝင္ၾကသည္၊ အိမ္သုိ႔ မဝင္ရင္မရသည္ပုံစံနဲ႔ ဝတ္စုံဖုိး ေတာင္းရသည္၊ ဆရာမကုိၾကက္ေျခနီ ေဟာေျပာပြဲရွိလုိ႔ သြားတက္ဦးမယ္၊ နာရီဝက္ေလာက္တက္ၿပီးေသာအခါ စတင္ေက်ာင္းေျပးျဖစ္ခဲ့သည္၊ ေက်ာင္းတဝုိက္ ေဆးရုံႀကီး၊ တရားရုံး၊ ဦးဇိနဘုရားနဲ႔ ေတာင္ရုိးတန္းေပၚတက္ၾကသည္၊ ထုိသုိ႔ ေက်ာင္းေျပးျခင္းကုိ အေပ်ာ္ဆုံးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေစာခရစၥတုိဖါ ျဖစ္သည္။

တစ္ေန႔၌ ေမာ္လၿမိဳင္ က်ဳံဒုိး၊ ေကာ့ကရိတ္သြား သေဘၤာကုိ ကရင္တုိ႔ကပစ္ရာ၊ လူေပါင္း သုံးဆယ္ေက်ာ္ေသ၍ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဒဏ္ရာရၾကသည္၊ ေသဆုံးသူမ်ားထားရာ ေရခဲတုိက္သုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းေျပးတစ္စု သြားၾကည့္ၾကသည္၊ ေသဆုံးသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မြန္လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ကရင္၊ျမန္မာ ႏွင့္္ တစ္ျခားလူမ်ိဳးတုိ႔ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ပဲျဖစ္သည္၊ ေရခဲတုိက္ထဲမေလာက္၍ အျပင္မွာပင္ ထားထားသည္၊ မင္းစုိးႏုိင္တုိ႔ အမ်ိဳးတစ္ေယာက္ေသဆုံးခဲ့သည္၊ ေသြးသံရဲရဲႏွင့္ ေသသူမ်ားကုိၾကည့္ၿပီး၊ က်ေနာ္ႏွစ္ရက္ဖ်ားသြားခဲ့သည္၊ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ေက်ာင္းေျပးရင္ ေဆးရုံႀကီးသုိ႔ မသြားရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကသည္။

က်ေနာ္ေက်ာင္းျပန္တက္ေသာေန႔တြင္၊ ေက်ာင္းကဒီေရတက္ၾကမ္းမည္ဆုိၿပီး အတန္းငယ္မ်ားကုိ ေစာေစာျပန္လြတ္သည္၊ ခရစၥတုိဖါက သူနဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းလုိက္ခဲ့ေပးပါဆုိ၍၊ အိမ္ကုိအေၾကာင္းၾကားၿပီး ခရစၥတုိဖါႏွင့္အတူ ဘုရားေက်ာင္းသုိ႔လုိက္သြားခဲ့သည္။ Church ဘုရားေက်ာင္းသည္ ေမာ္လၿမိဳင္ အထက္လမ္းမႀကီးတြင္ တည္ရွိသည္ကလြဲလုိ႔ ေနရာအတိအက်နဲ႔ နာမည္ကုိမမွတ္မိေတာ့ပါ၊ အဂၤလိပ္ေခတ္ကေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္၊ ခရစၥတုိဖါသည္ ဝတ္ျပဳသည့္ေနရာမ်ားကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ကာ အေနာက္ဘက္ စာၾကည့္ခန္းမွတဆင့္ ေျမေအာက္ခန္းသုိ႔ဆင္းသြားသည္၊ ဝတ္ျပဳသည့္ေနရာတြင္ မ်က္ႏွာျဖဴစစၥတာတစ္ေယာက္ကုိေတြ႔ရသည္ ကရင္လုိေျပာတတ္သည္၊ ေျမေအာက္ခန္းသည္ ႏွစ္ထပ္ျဖစ္သည္၊ ရုံးခန္းမ်ား၊ စာအုပ္ခန္းမ်ား၊ ပစၥည္းသုိေလွာင္ခန္းမ်ားနဲ႔ ျပည့္ၾကပ္ေနသည္၊ အခန္းတစ္ခန္းသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ကရင္လူမ်ိဳး ဖာသားႀကီးတစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႔ရသည္ အသက္ ၇၀ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္ကုိခုံတစ္ခုံတြင္ထုိင္ခုိင္းထားသည္၊ ခရစၥတုိဖါသည္ ဖာသားႀကီးေရွ႕တြင္ မ်က္စိမွိတ္ကာ လက္အုပ္ခ်ီထားသည္၊ ဖာသားႀကီးကုိလည္း တတြတ္တြတ္ေျပာေနသည္ ဖာသားႀကီးကလည္း ျပန္လည္ဆုေတာင္းေပးေနသည္ထင္သည္၊ သူတုိ႔သည္ ကရင္လုိေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္၊ ထုိေနာက္ ဖာသားႀကီးက ဖန္ခြက္ထဲမွ ေရျဖင့္ ခရစၥတုိဖါကုိဖ်န္းေပးသည္ ၿပီးေနာက္က်ေနာ္ကုိလည္း ဖ်န္းေပးသည္၊ ဖာသားႀကီးက က်ေနာ္ကုိ ခရစၥတုိဖါက သူမျမင္အပ္တာေတြကုိျမင္ၿပီး အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ေနတယ္ လူကေလးလည္းဒီလုိပဲလုိ႔ေျပာတယ္ ခုဆုေတာင္းေပးလုိက္ၿပီ လူကေလးတုိ႔ အိပ္ေပ်ာ္ၾကေတာ့မွာပါ စိတ္ထဲမွာ ဘာမွမထားနဲ႔ေတာ့ ဘုရားသခင္က ေစာင့္ေရွာက္မွာပါ ဟုဆုိသည္၊ က်ေနာ္ကလည္းဟုတ္ကဲ့ပါဟုဆုိလုိက္သည္၊ ထုိေနာက္
က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္အိမ္ျပန္ ခရစၥတုိဖါလည္း သူ႔အိမ္သုိ႔ျပန္သြားခဲ့သည္၊ က်ေနာ္ ပထမဦးဆုံး အႀကိမ္ Church ဘုရားေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္ဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ က်ေနာ္ေရာ ခရစၥတုိဖါပါ လူေသမ်ားကုိ ေမ့သြားၾကသည္။

တရုတ္ႏွစ္ကူး တစ္ရက္ႏွင့္ေနာက္ေန႔တစ္ရက္က်ေနာ္ ေက်ာင္းမတက္ပါ၊ က်ေနာ္အဖုိး(အေမ၏အေဖ)သည္ ႏွစ္ကူးကုိ အႀကီးအက်ယ္ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည္၊ အဖုိးသည္ အဂၤလိပ္ေခတ္၊ ဂ်ပန္ေခတ္ တရားသူႀကီးလုပ္ခဲ့ဘူးသည္၊ တရုတ္ေဆးဆရာလည္းျဖစ္သည္၊ အဖုိး၏အေမ အဘြားသည္ ေမာ္လၿမိဳင္တစ္ဝုိက္တြင္ သစ္စက္၊ ဆန္စက္၊ ရာဘာလုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္ခဲ့သူျဖစ္သည္၊ ျပည္သူပုိင္သိမ္းခံရၿပီးေနာက္ ျခံမ်ားသာက်န္ခဲ့သည္၊ အဘြား၏ေမာင္အငယ္ကေတာ့ မေလးရွားႏုိင္ငံ ပီနန္သုိ႔အၿပီးေျပာင္းေရြ႕သြားသည္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဘန္ေကာက္သုိ႔ အၿပီးေျပာင္းေရြ႕သြားသည္၊ အဖုိးသည္ ျခံသုံးျခံႏွင္ ေမာင္ငံက ေျခာက္ထပ္တုိက္ႀကီး၊ ပန္းပဲတန္းက တုိက္ပုေလးကုိ အေမြရခဲ့သည္၊ ေမာင္ငံက ေျခာက္ထပ္တုိက္ႀကီးကုိ အဖုိးလက္ထက္မွ ျပည္သူပုိင္သိမ္းခံရျခင္းျဖစ္သည္၊ ထုိအတြက္ အဖုိးသည္ ေျမနီကုန္း၊ ေတာင္ဝုိင္း၊ စမ္းႀကီး ျခံမ်ားတြင္လွည့္ပတ္ေနထုိင္ခဲ့သည္၊ ႏွစ္ကူးကုိ ေျမနီကုန္းျခံတြင္ အႀကီးအက်ယ္ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည္၊ ႏွစ္ကူးဒုတိယေန႔တြင္ ဆရာမေတြကုိ မုန္႔ေတြစားစရာေတြပုိ႔ရင္း၊ သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ကုိ ေျမနီကုန္းျခံထဲသုိ႔ ႏွစ္ကူးစားရန္ ေခၚလာခဲ့သည္။

ခရစၥတုိဖါသည္ က်ေနာ္တုိ႔ ေဆြမ်ိဳးမ်ား ႏွစ္ကူးရွိခုိးေနၾကပုံကုိ အ့ံၾသစြာျဖစ္ေနသည္၊ ၿပီးေနာက္တုိးတုိးေလး မင္းအမ်ိဳးေတြကလည္း တစ္ရြာေလာက္ရွိတယ္၊ က်ေနာ္က မဟုတ္ပါဘူး အလုပ္သမားေတြလည္းပါတယ္၊
ေနာက္ဗုိက္ဆာၿပီဟုဆုိလာသည္၊ မင္းစားခ်င္ရင္ တရုတ္ဘုရားရွိခုိး လုိ႔ဆုိလုိက္သည္၊ ခရစၥတုိဖါက ငါ့ဘုရားမွ မဟုတ္တာ၊ ဒါဆုိလည္းမင္းမုန္႔ပဲစားလုိ႔ က်ေနာ္ကေျပာလုိက္သည္၊ လြင္ဦး၊ သန္းထြန္းေအာင္ႏွင့္ မင္းစုိးနုိင္တုိ႔ အေမႊးတုိင္ ကုိယ္စီျဖင့္ တရုတ္ဘုရားရွိခုိးၿပီး ထမင္းႏွင့္ ကုိယ္ၾကိဳက္တဲ့ဟင္းထည့္ကာ စစားၾကသည္၊ ခရစၥတုိဖါလည္းထၿပီး အေမႊးတုိင္ျဖင့္ တရုတ္ဘုရားရွိခုိးကာ စစားေတာ့သည္၊ ဟဲဟဲနဲ႔ ဝက္သဲေၾကာ္ ငါတအားႀကိဳက္လုိ႔ဟုဆုိသည္။
ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ၇တန္းေအာင္ကာ ၈ တန္းေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
၈ တန္းတြင္ ေက်ာင္းေျပးျမဲေျပး၏၊ အထက ၃ မိန္းခေလးေက်ာင္းမွသည္ သံလြင္ရုံ၊ ဘုရင့္ရုံ ရုပ္ရွင္ရုံေတြထိ နယ္ခ်ဲ့ခဲ့ၾကသည္၊ PT ခ်ိန္မုိးရြာ၍ ေဘာလုံးကန္ရာတြင္ က်ေနာ္ကစ၍ စဂုိးသြင္းခံရတဲ့ဘက္ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ ကန္ေၾကးျဖင့္ ကန္ခဲ့ၾကသည္၊ မင္းစုိးႏုိင္က က်ေနာ္တုိ႔ဘက္က ဂုိးစသြင္းလုိက္ရာ တျခားဘက္က ေဘာင္းဘီခၽြတ္ရေတာ့သည္ ကုိယ္လုံးတီးေတြနဲ႔ကန္ၾကရသည္၊ ထုိဖက္တြင္ပါေသာ ခရစၥတုိဖါႏွင့္ ေနာက္တစ္ေယာက္က မခၽြတ္ဘူးလုပ္ေနသျဖင့္ မခၽြတ္တဲ့ေကာင္ အေျခာက္ဟု ဝုိင္းေအာ္ေတာ့မွ ခၽြတ္ၾကသည္၊ PTဆရာ၏အဆူကုိခံရသည္မွလြဲ၍ က်ေနာ္အတြက္ေတာ့ မေမ့နုိင္စရာ ေဘာလုံးပြဲျဖစ္ခဲ့သည္။

က်ေနာ္သည္ ၈ တန္းေအာင္ေသာအခါ မႏၱေလးသုိ႔ ေျပာင္းခဲ့ရသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေဝးခဲ့ရသည္။

ခရစၥတုိဖါသည္လည္း ၈ တန္းေအာင္ေသာအခါ ရန္ကုန္ လုိလို ဖားအံလုိလုိ ေျပာင္းသြားခဲ့သည္၊
ေနာက္မွ သိရသည္မွာ ခရစၥတုိဖါ၏ ဘႀကီးဆုိသူမွာ ကရင္အဖြဲ႔အစည္း၏ အႀကီးအကဲတစ္ဦးျဖစ္သည္၊
ခရစၥတုိဖါႏွင့္ က်ေနာ္ယေန႔ထိ မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ပါ။
သန္းထြန္းေအာင္သည္ ယခုအခါ ဆရာဝန္ျဖစ္ကာ မြန္ျပည္နယ္မွာပင္ အေျခက်ေနထုိင္လွ်က္ရွိသည္၊
စုိးႏုိင္ ေခၚ မင္းစုိးႏုိင္ သည္ ဗုိလ္သင္တန္းတက္ကာ တပ္မေတာ္ထဲသုိ႔ ဝင္ေရာက္သြားသည္၊ ယခုအခါရွမ္းျပည္နယ္တြင္ ၾကာေနၿပီျဖစ္သည္၊ ရွမ္းအမ်ိဳးသမီးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ၾက၍ ေမြးလာေသာ သူ႔ကေလးႏွစ္ေယာက္သည္ မြန္ႏွင့္ရွမ္းေရာ၍ ယုိးဒယားရုပ္ထြက္ေနသည္၊ က်ိဳင္းတုံ သစ္တပင္ကုန္းရွိ သူ႔အရင္အိမ္ကုိသြားလည္တုန္းက သူသားကုိ က်ေနာ္က မင္းစုိင္းဟုနာမည္ေပးခဲ့သည္၊ ေစာလြင္ဦးသည္ DKBA တြင္ေနရာရေနေလသည္။