နတ္သြားလမ္းက အျဖဴေလး

ဒီရြာကေလးကုိ နတ္သြားလမ္း ရြာေလးဟု ေခၚသည္၊ ဒီရြာေလးကုိ ဘာျဖစ္လုိ႔ နတ္သြားလမ္း ရြာကေလးဟု ေခၚၾကသည္ကုိ ယေန႔အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူမွလည္း စိတ္ဝင္စားမႈ မရွိေတာ့ပါ၊ ပါးစပ္ရာဇဝင္မွာေတာ့ ရွမ္းျပည္ဘက္က နတ္တစ္ခ်ဳိ႕ ေတာင္ျပံဳးကုိအသြား ျဖတ္သြားတဲ့ ေနရာမုိ႔လုိ႔ဟု ဆုိၾကသည္၊ ေသခ်ာေမးလုိက္လွ်င္ ေရရာေသာ အေျဖကုိ ဘယ္သူမွ မေပးႏုိင္ခဲ့ၾကပါ၊ ၾကာခဲ့ၿပီေပါ့ ငါတုိ႔အဖုိးေတြ အဖြားေတြ မတုိင္ခင္ထဲကေပါ့ စသျဖင့္ ေျပာဆုိတတ္ၾကပါသည္၊ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ နတ္သြားလမ္းရြာကေလး၏ သက္တမ္းသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိခဲ့ပါၿပီ၊ ယာ စုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းကုိ အေျခခံေသာ ရြာကေလးျဖစ္သည္၊ အိမ္ေျခ၃၀ ေလာက္သာရွိေသာ္လည္း တရားရိပ္သာနွင့္တြဲေနေသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းရွိပါသည္၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိေတာ့ နတ္သြားလမ္းေက်ာင္းလုိ႔ ေခၚၾကပါသည္၊ ရြာနီးပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ဝုိင္းဝန္း ကုိးကြယ္ၾကသည္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့ တရားျပလုပ္ငန္းမ်ားကုိ အဓိက ထားသည္၊ စာျပဆရာေတာ္ ဦးဇိနဘိဝံသကေတာ့ ရပ္ေရးရြာေရး ေက်ာင္းအေရးမ်ားကုိ လုပ္ကုိင္ပါသည္၊ ဤရြာမွ ကေလးမ်ားသည္ သုံးတန္းထိ နတ္သြားလမ္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ၾကားရသည္၊ ၿပီးမွ ရြာႀကီးရွိ မူလတန္းေက်ာင္းကုိ ေျပာင္းရသည္။

တကယ္ေတာ့ ဒီရြာေလးနဲ႔ မႏၱေလးကားလမ္းသည္ သိပ္မေဝးပါ၊ ႏြားလွည္းနဲ႔ မိနစ္၃၀ေလာက္ ေမာင္းလွ်င္ ေရာက္ပါသည္၊ ထုိမွ ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီေလာက္ ေမာင္းသြားလွ်င္  ခင္ဖုန္းဆုိေသာ ရြာႀကီးတစ္ရြာကုိ ေရာက္ပါသည္၊ ထုိသုိ႔ရြာႀကီးနဲ႔ နီးေနသျဖင့္လည္း ဒီရြာေလးမွာ အိမ္ေျခနည္းေနရျခင္းျဖစ္သည္၊ လူဦးေရ တစ္ရာမျပည့္ေသာ ဒီရြာေလး၏ လူဦးေရတစ္ဝက္ခန္႔သည္ ကေလးမ်ားျဖစ္ၾကသည္၊ လူငယ္တစ္ဝက္ခန္႔မွာလည္း မႏၱေလးတြင္ အလုပ္သြားလုပ္ၾကသည္၊ ထုိေၾကာင့္ ဒီရြာေလး၏ လူႀကီးမ်ားကုိ ရည္တြက္၍ ရပါသည္၊ ဒီရြာေလး၏ လူႀကီးလူငယ္ကေလးမ်ားသည္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး မသိသူမရွိၾကပါ။

နတ္သြားလမ္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဘုန္းႀကီးနဲ႔အတူ ကေလးေတြကုိ စာျပေသာ ဆရာတစ္ဦးရွိပါသည္၊ သူ႔ကုိ ဆရာေလးမ်က္ခုံးလုိ႔ ေခၚပါသည္၊ တကယ္ေတာ့ သူ႔နာမည္အရင္းက ကုိေအာင္ျမင့္ထြန္းျဖစ္သည္၊ သုိ႔ေသာ္ သူသည္ အလြန္ထူးျခားေသာ မ်က္ခုံးေမြးမ်ားကုိ ပုိင္ဆုိင္သူျဖစ္သည္၊ သူ၏မ်က္ခုံးေမြးမ်ားသည္ ထူထူမဲနက္၍ အေပၚသုိ႔တက္ေနပါသည္၊ တရုတ္ရာဇဝင္ကားေတြက သုိင္းဆရာႀကီးေတြ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရဲ႕ မ်က္ခုံးေတြအတုိင္းျဖစ္သည္၊ အေဝးကၾကည့္လွ်င္ မ်က္ခုံးေမြးမ်ားကုိ လွမ္းျမင္ႏုိင္ပါသည္၊ ဆရာေလးမ်က္ခုံးသည္ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းတြင္ ဆယ္တန္းအထိ ပညာသင္ၾကားခဲ့ဖူးသူျဖစ္သည္၊ ထုိအတြက္ သူသည္ ကေလးေတြကုိ ကႀကီးခေခြး၊ ေအဘီစီႏွင့္ တစ္ႏွစ္သုံးေလးကုိ သင္ၾကားေပးႏုိင္သူျဖစ္သည္၊ ဆရာေတာ္က အကူအညီ ေတာင္း၍ ကူညီ သင္ၾကားေပးေနသူျဖစ္သည္၊ သူကုိယ္တုိင္ကလည္း စာေပဝါသနာပါသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ ကုိေအာင္ျမင့္ထြန္းေခၚ ဆရာေလးမ်က္ခုံးသည္ တစ္ဦးတည္းေသာသားလည္းျဖစ္သည္၊ အေဖနွင့္အေမက သားကုိ ယာသမားတစ္ေယာက္ မျဖစ္လုိေပ၊ ယာမ်ားကုိ လူငွါးနဲ႔လုပ္ကုိင္ကာ သားကုိ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းထားသည္၊ ဒါေပမဲ့ သားကေတာ့ ဆယ္တန္းထိသာ သင္ၾကားႏုိင္ခဲ့သည္၊ ဆရာေလးမ်က္ခုံးရဲ႕ ေနာက္အလုပ္ တစ္ခုကေတာ့ ရြာမ်ားကုိ သြားေရာက္၍ စာအုပ္မ်ား စာေစာင္မ်ားလွည့္လည္ ေရာင္းခ်ျခင္း ျဖစ္သည္၊ အဲဒီအတြက္ မိဘမ်ားက တရုတ္ဆုိင္ကယ္တစ္စီးကုိ ဝယ္ထားေပးသည္၊ ဒီလုိ ဒီလုိနဲ႔ ဆရာေလးမ်က္ခုံးသည္ အသက္၄၀ အရြယ္ထိ လူပ်ဳိႀကီးျဖစ္လ႔ုိေနသည္။

ဒီရြာကေလးကုိ အစဥ္အဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္လာေသာ ေဆြမ်ဳိးတစ္စု ရွိပါသည္၊ သူတုိ႔ေတြကုိ တစ္ရြာလုံးကေရာ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္ကေရာ သူႀကီးမ်ဳိးေတြလုိ႔ေခၚၾကသည္။ အဂၤလိပ္ေခတ္၊ ပါလီမာန္ေခတ္တုန္းက ရြာအုပ္ခ်ဳပ္သူ သူႀကီးအျဖစ္ မ်ဳိးရုိးအစဥ္အဆက္လုပ္ခဲ့ၾကသည္၊ မဆလေခတ္တြင္လည္း ေကာင္စီလူႀကီး လုပ္ခဲ့ၾကသည္၊ နဝတေခတ္တြင္လည္း ရဝတ လုပ္ျပန္သည္၊ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ရြာအုပ္ခ်ဳပ္သူသည္ ဒီအမ်ဳိးထဲကပဲ ျဖစ္ျပန္သည္၊ တကယ္ေတာ့ ဒီရြာက လူေတြသည္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း လုပ္ကုိင္စားေသာက္လုိ႔ရလွ်င္ ဘာမွ ေစာဒက မတက္ခ်င္သူမ်ားျဖစ္သည္၊ ရုံးေရး အစုိးရေရးမ်ားကုိလည္း ဝင္ေရာက္ ပတ္သက္ခ်င္သူမ်ား မဟုတ္ၾကပါ၊ ထုိသူႀကီးအမ်ဳိးထဲတြင္ ေကာင္စီလူႀကီးလုပ္ခဲ့ေသာ ဦးဘေက်ာ္ဆုိသူ ရွိပါသည္၊ နဝတေခတ္ ရဝတလုပ္ခဲ့သူမွာ သူ႔အစ္ကုိ ဦးျမေက်ာ္ျဖစ္သည္၊ ေလာေလာဆယ္ ရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေနသူမွာ ညီအငယ္ဆုံး ဦးမင္းေက်ာ္ျဖစ္သည္၊ ဦးဘေက်ာ္သည္ သမီးသုံးေယာက္ သားတစ္ေယာက္ထြန္းကားပါသည္၊ သားအငယ္ဆုံးကုိ သမီးငယ္ေမြးၿပီး ဆယ္ႏွစ္ၾကာမွ ေမြးဖြားသည္၊ အငယ္ဆုံးသားေလးသည္ ခုမွ ၁၅ႏွစ္ရွိေသးသည္၊ ၿမိဳကေက်ာင္းတြင္ ထားေသာ္လည္း ဘုန္းႀကီးဝတ္ခ်င္သည္ပဲ ေျပာေန၍ တစ္အိမ္လုံး စိတ္ညစ္ေနရသည္၊ သမီးငယ္မွာ ေက်ာက္ဆည္သားနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ကာ ေက်ာက္ဆည္မွာေနသည္၊ သမီးလတ္က ဒီရြာသား ျမင့္ေသာင္းဆုိသူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ကာ မိဘလက္ရုိး ယာအလုပ္ကုိပဲ လုပ္ကုိင္ေနသည္။

ဦးဘေက်ာ္ တစ္ေယာက္အျမဲတမ္း ေခါင္းထဲစဥ္းစားေနရသည္ကေတာ့ သမီးႀကီး ေမခင္ဦးေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္၊ ေမခင္ဦးသည္ အသက္၃၅ႏွစ္ထဲသုိ႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္၊ ရည္းစားမရွိ ႀကိဳက္သူလည္း မရွိျဖစ္ေနသည္၊ ဦးဘေက်ာ္က သမီးႀကီးကုိ တင့္ေတာင့္တင့္တယ္ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးေနခ်င္သည္၊ သမီးႀကီး ေမခင္ဦးတြင္ ထူးျခားခ်က္တစ္ခုရွိပါသည္၊ အဲဒါကေတာ့ ေမးေစ့ေထာင့္တြင္ မွဲ႔အႀကီးႀကီးတစ္ခုႏွင့္ နဖူးအလယ္ မက်တက်တြင္ သိသာထင္ရွားေသာ မွဲ႔ တစ္လုံးရွိေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္၊ ကေလးဘဝ ေက်ာင္းတက္တုန္းက မွဲ႔ခင္ဦး ခင္ဦးမွဲ႔ ဆုိၿပီး ေျပာင္ေနာက္သျဖင့္ ေက်ာင္းမတက္ပဲ ေနဘူးသည္၊ ေကာင္စီလူႀကီးအေဖ ေက်ာင္းကုိ သြားၾကမ္းလုိက္မွ မစမေနာက္ၾကေသာ္လည္း ကြယ္ရာတြင္ေတာ့ ေခၚေနၾကသည္၊ ႀကီးလာေတာ့လည္း ေမခင္ဦးကုိ အားလုံးက မႀကီးမွဲ႔ မႀကီးမွဲ႔လုိ႔ ေခၚၾကသည္၊ ေမခင္ဦးလည္း စိတ္မဆုိးေတာ့ပါ၊ ဦးဘေက်ာ္လည္း ဘာမွ မေျပာေတာ့ပါ။

အက်ဥ္းဆုိရေသာ လူပ်ဳိႀကီး ဆရာေလးမ်က္ခုံးႏွင့္ သူႀကီးအမ်ဳိး မႀကီးမွဲ႔တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ အေျခအေန အခ်ိန္အခါအရ မိဘတုိ႔ ဝတၱရားႏွင့္အညီ လက္ထပ္ထိမ္းျမားရေတာ့သည္၊ ဒီလုိနဲ႔ မႀကီးမွဲ႔တစ္ေယာက္ ေရာင္ေနာက္ဆံထုံးပါဆုိသလုိ ဆရာေလးမ်က္ခုံးအိမ္သုိ႔ ေရာက္လာရသည္၊ ဆရာေလးမ်က္ခုံးေရာ မႀကီးမွဲ႔ပါ ပင္ကုိယ္ရုိးသားၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္၊ အိမ္ေထာင္သက္တမ္း ၂ႏွစ္ေက်ာ္တဲ႔အထိ ကေလးမရၾကပါ၊ ဆရာေလးမ်က္ခုံး၏အေမ ေဒၚေပါက္ေပါက္ အတြက္ေတာ့ လုိတ မျပည့္ႏုိင္ပါ၊ ေဒၚေပါက္ေပါက္တစ္ေယာက္ ေျမးလုိခ်င္လွၿပီျဖစ္သည္၊ သားေရာေခၽြးမပါ အသက္ႀကီးမွ အိမ္ေထာင္က်ရသျဖင့္ ေခၽြးမအရြယ္မလြန္ခင္ ေျမးတစ္ေယာက္ရဘုိ႔ ေဒၚေပါက္ေပါက္ အတြက္ အလြန္ အေရးႀကီး ေနၿပီျဖစ္သည္၊ ဒီလုိနဲ႔ ေျမးရရွိေရး စီမံကိန္းႀကီးကုိ ေဒၚေပါက္ေပါက္ စတင္ေတာ့သည္၊ ကေလးမရေသာ ရုပ္ရွင္မင္းသား မင္းသမီးေတြ ကေလးရေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္လုိက္တာ၊ ဘယ္လုိလုပ္ၾကတာ စသျဖင့္ ေဒၚေပါက္ေပါက္ၾကားဖူးေနသည္၊ ဒီအတြက္ ဘယ္ေလာက္ပင္ကုန္ကုန္ ေျမးရေအာင္ ဟုိမင္းသားလုိ လုပ္ရမွာပဲဆုိၿပီး နည္းလမ္းရွာေဖြေနေတာ့သည္၊ ေျမးမေလးရရင္ေတာ့ ဒု႒ဝတီေပါက္ေပါက္လုိ႔ နာမည္ေပးမည္လုိ႔ စိတ္ကူးထားသည္။

ဒီလုိနဲ႔ အသိအသိေတြကတဆင့္ ေဒၚေပါက္ေပါက္တစ္ေယာက္ မႏၱေလးက ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြား၏ ေဆးခန္းကုိ ေရာက္ရွိခဲ့သည္၊ ဆရာေလးမ်က္ခုံးႏွင့္ မႀကီးမွဲ႔တုိ႔ အေမေဒၚေပါက္ေပါက္၏ စီစဥ္ခ်က္အရ ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြားနဲ႔ စစ္ေဆးျပသရသည္၊ ေဒၚေပါက္ေပါက္အတြက္ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းသည္က ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြားက ဇနီးေမာင္နွံ ႏွစ္ေယာက္လုံး၏ အားနည္းခ်က္အရ ကေလးရေအာင္ မလုပ္ေပးႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာလာသည္၊ ႏုိင္ငံျခားသြားျပဘုိ႔ အၾကံေပးသည္၊ ေဒၚေပါက္ေပါက္တုိ႔အတြက္ ႏုိင္ငံျခားထြက္ရေအာင္လည္း မတတ္ႏုိင္ေပ၊ ေနာက္ဆုံး ေဒၚေပါက္ေပါက္က ဆရာေရ စြမ္းသေလာက္ကူညီပါဆုိ၍ ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြားက ဆရာေလးမ်က္ခုံးႏွင့္ မႀကီးမွဲ႔တုိ႔ကုိ ေဆးတစ္လစာေပးၿပီး တစ္လေန လာျပရန္ ခ်ိန္းဆုိလုိက္သည္။

××××××××××××××××××××

တရုတ္ျပည္ ပီကင္းတကၠသုိလ္တြင္ သုေတသနျပဳလုပ္ေနေသာ ျမန္မာဆရာဝန္တစ္ေယာက္ရွိပါသည္၊ သူ႔နာမည္က ေဒါက္တာလူမ်ဳိးသန္႔ ျဖစ္သည္၊ ေဒါက္တာလူမ်ဳိးသန္႔သည္ မ်ဳိးရုိးဗီဇဆုိင္ရာ အားသုံးမ်ဳိးစပ္ လြန္ကဲမ်ဳိးပြားမႈကုိ သုေတသနျပဳေနသူျဖစ္သည္၊ အခြင့္အေရးလည္းရ ကုိယ္ကုိတုိင္က စိတ္ဝင္စားေသာေၾကာင့္ တရုတ္ျပည္တြင္ သုေတသနလုပ္ေနရေသာ္လည္း အတူတူလုပ္ကုိင္ေနသူ တရုတ္မ်ားကုိ လုံးဝမႀကိဳက္ မႏွစ္သက္ေပ၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေန႔အားႏွစ္ပတ္ယူ၍ ျမန္မာျပည္ျပန္ခဲ့သည္၊ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေသာ္ သူငယ္ခ်င္း ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြားရဲ႕ ေဆးခန္းတြင္ ဘာရယ္မဟုတ္ သြားေနေလ့ရွိသည္၊ ဒီေန႔ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆီ လာျပေသာ လူႏွစ္ဦးကုိ စိတ္ဝင္စားမိသည္၊ သူတုိ႔ကေတာ့ ဆရာေလးမ်က္ခုံးႏွင့္ မႀကီးမွဲ႔တုိ႔ပဲ ျဖစ္သည္၊ ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြားရဲ႕ စစ္ေဆးခ်က္အရ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လုံးသည္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ မ်ဳိးေအာင္ႏုိင္ေသာ ဥမ်ား သုတ္ပုိးမ်ားကုိ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ၾကပါ၊ ေဆးဝါးေသာက္သုံးျခင္း ခြဲစိတ္ကုသျခင္း အစားထုိးဥတည္ျခင္းျဖင့္လည္း မလုပ္ႏုိင္ေၾကာင္း သိရသည္၊ ထုိသုိ႔ လုံးဝမည့္သည္နည္းနဲ႔မွ် ကေလးမရႏုိင္ေသာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ကုိ ေဒါက္တာလူမ်ဳိးသန္႔ တစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ႕ သုေတသနအတြက္ စိတ္ဝင္စားမိသည္။

ေဒါက္တာလူမ်ဳိးသန္႔သည္ သူရဲ႕စိတ္ဝင္စားမႈကုိ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြားကုိ ဖြင့္ေျပာလုိက္သည္၊ ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြားက ဝမ္းသာအားရစြာျဖင့္ ‘မင္းသိတဲ့အတုိင္းပဲ သူတုိ႔က ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မဆုိ ကေလးလုိခ်င္ေနၾကတာ’၊ လူမ်ဳိးသန္႔က

“ငါက သူတုိ႔ကုိ ကယ္တလယ္ကယ္ဗီဇမ်ဳိးစပ္ဥတည္ျခင္းကုိ အသုံးျပဳမွာ၊ ပရယ္တီကယ္အရ ငါေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီးၿပီ၊ တရုတ္ေတြကုိေတာင္ ငါေပးမသိဘူး၊ ခု ငါ သူတုိ႔နဲ႔ ကလင္နင္ကယ္လုပ္မလားလုိ႔”၊ ေဇာ္မ်ဳိးပြားကလည္း ‘ဒါဆုိ မင္း သူတုိ႔နဲ႔ေတာ့ စာခ်ဳပ္ေတြ ခ်ဳပ္ရလိမ့္မယ္ ေနာင္ျပႆနာရွင္းေအာင္ေပါ့၊ ေနာက္အပတ္ မင္းမျပန္ခင္ သူတုိ႔ကုိ္ ငါျပန္ခ်ိန္းလုိက္မယ္၊ တကယ္လုိ႔ ေအာင္ျမင္သြားရင္ သူတုိ႔မိသားစုအတြက္ ဝမ္းသာမႈႀကီးေပါ့၊ မင္းအတြက္လည္း ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုေပါ့’လုိ႔ ဆုိလုိက္သည္။

ေနာက္တစ္ပတ္ၾကေတာ့ အေမေဒၚေပါက္ေပါက္ႏွင့္ ဆရာေလးမ်က္ခုံး၊ မႀကီးမွဲ႔တုိ႔ ေဆးခန္းကုိ ေရာက္လာၾကသည္၊ ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြားက ကေလးရရွိေအာင္ ေဒါက္တာလူမ်ဳိးသန္႔က ကူညီမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခက္ခက္ခဲခဲ လုပ္ရမည္ျဖစ္၍ တစ္ခုခုလြဲေခ်ာ္ခဲ့ေသာ္ သူတုိ႔တာဝန္မယူေၾကာင္း အဲဒါကုိ သေဘာတူလွ်င္ စလုပ္ၾကမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပသည္၊ ေဒၚေပါက္ေပါက္တုိ႔ ခဏေလးသာစဥ္းစားၿပီး သေဘာတူလုိက္ၾကသည္၊ မည္သည့္နည္းနဲ႔လုပ္မည္ကုိ မေမးၾက၊ ဟုိမင္းသားေတာင္ လုပ္ေသးတယ္၊ မနၱေလးမွာ ဒီလုိနဲ႔ရထားတဲ့ ကေလးေတြအမ်ားႀကီး၊ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ မဆန္းေတာ့လုိ႔ ေဒၚေပါက္ေပါက္ကဆုိလုိက္ေသးသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ ဆရာေလးမ်က္ခုံးႏွင့္ မႀကီးမွဲ႔တုိ႔ ေဆးခန္းတြင္ တစ္ပတ္ေနလုိက္ရသည္၊ ထုိေနာက္ ေဒါက္တာလူမ်ဳိးသန္႔က သူတရုတ္ျပည္သုိ႔ တစ္လျပန္သြားၿပီး ျပန္လာလွ်င္ ျပဳလုပ္မႈကုိဆက္လုပ္ၾကမည္လုိ႔ဆုိသည္၊ ၿပီးေနာက္ ေဒါက္တာလူမ်ဳိးသန္႔သည္ လုိအပ္သည္မ်ားကုိယူ၍ ပီးကင္းသုိ႔ျပန္သြားခဲ့သည္။

တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ ခ်ိန္းထားေသာေန႔တြင္ ေဒါက္တာလူမ်ဳိးသန္႔တစ္ေယာက္ ျပန္ေရာက္လာၿပီး မႀကီးမွဲ႔ကုိ လုိအပ္သည္မ်ား ဆက္လက္ျပဳလုပ္ေပးသည္၊ မႀကီးမွဲ႔တစ္ေယာက္ ေဆးခန္းတြင္ သုံးရက္ေလာက္ ေနလုိက္ရသည္၊ ေဒါက္တာလူမ်ဳိးသန္႔က ျပဳလုပ္မႈေအာင္ျမင္ေၾကာင္း၊ ေသခ်ာေအာင္ေတာ့ တစ္လေလာက္ ေစာင့္ၾကည့္ရမည္ဆုိသည္၊ ဒီအေတာအတြင္း ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြားက မႀကီးမွဲ႔ကုိ ေစာင့္ၾကည့္မည္ဆုိသည္၊ ေဒါက္တာလူမ်ဳိးသန္႔က တစ္လေန ေဒၚေပါက္ေပါက္တုိ႔ မိသားစုသတင္းေကာင္းၾကားရမွာ ႀကိမ္းေသေၾကာင္း၊ သူအေနနဲ႔ တရုတ္ျပည္သုိ႔ ျပန္သြားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြားက ကေလးေမြးတဲ့အထိ တာဝန္ယူသြားမည္လုိ႔ ေဒၚေပါက္ေပါက္တုိ႔ကုိ ေျပာဆုိလုိက္သည္၊ ေဒါက္တာလူမ်ဳိးသန္႔ေရာ ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြားပါ ျပဳလုပ္မႈအတြက္ ေဒၚေပါက္ေပါက္တုိ႔ဆီက အခေၾကးေငြမယူခဲ့ပါ၊ ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြားက ေဆးခန္းအတြက္ ပုံမွန္လူနာတစ္ဦးပုံစံအတုိင္း ကုန္က်ေငြကုိ တြက္ယူခဲ့သည္။

ဒီလုိနဲ႔ မႀကီးမွဲ႔တစ္ေယာက္ ကုိယ္ဝန္ရရွိလာသည္၊ တစ္ရြာလုံးတြင္ ဟုိးေလးတစ္ေၾကာ္ျဖစ္သြားသလုိ၊ ႏွစ္ဖက္မိဘ ေဆြမ်ဳိးေတြကလည္း ဝမ္းသာမဆုံးပါ၊ ဝမ္းအသာဆုံးကေတာ့ ဆရာေလးမ်က္ခုံးအေမ ေဒၚေပါက္ေပါက္ျဖစ္ပါသည္၊ သူရဲ႕စြမ္းေဆာင္မႈအတြက္ ဂုဏ္ယူမဆုံး ၾကြားမဆုံး ျဖစ္လုိ႔ေနသည္။

××××××××××××××××××××

ဒီလုိနဲ႔ မႀကီးမွဲ႔ ကေလးေမြးရမည့္ေန႔ကုိ ေရာက္လာသည္၊ ဆရာဝန္ ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြားရဲ႕ အစီအစဥ္အရ ခြဲေမြးရသည္၊ အမ်ဳိးေတြ အေဆြေတြ ေဆးခန္းတြင္ ျပည့္လုိ႔ေနသည္၊ ကုိယ္ဝန္ ရွစ္လေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႔ မႀကီးမွဲ႔တစ္ေယာက္ ကေလးေမြးဖြားရျခင္းျဖစ္သည္၊ ဘုရားစာရြတ္သူ၊ အတင္းေျပာေနသူ၊ ဟုိအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္းေျပာေနသူမ်ားျဖင့္ ေဆးခန္းတစ္ခုလုံး ထုိေန႔က ဆူညံေနသည္၊ မြန္းလြဲတစ္နာရီ ဆယ္မိနစ္တြင္ ခြဲစိပ္ေမြးမႈ ၿပီးဆုံးသြားသည္၊ သားေယာက္်ားေလးေမြးေၾကာင္း ဆရာမတစ္ေယာက္က ေၾကညာေပးသည္၊ အားလုံးက ေဝးကနဲ ေအာ္ကာ ဂုဏ္ျပဳလုိက္ၾကသည္ ရြာဓေလ့ပင္ျဖစ္ပါသည္၊ ေနာက္ေတာ့ ဆရာဝန္က ၾကည့္ခြင့္မေပး၍ ကေလးကုိၾကည့္လုိ႔မရဟု ဆုိသည္၊ ၾကည့္လုိ႔မရေသးဘူးဆုိမွ အားလုံးက ၾကည့္ခ်င္ၾကတယ္၊ ေနာက္ဆုံး ႏွစ္ဘက္ေဆြမ်ုိးေတြကုိ ဦးဘေက်ာ္က ျပန္ၾကပါ မနက္ျဖန္မွ ကေလးနဲ႔ ကေလးမိခင္ ရြာျပန္လာမယ္ဆုိၿပီး အားလုံးကုိျပန္ခုိင္းသည္၊ ေဒၚေပါက္ေပါက္ မ်က္ႏွာမေကာင္းေၾကာင္း အားလုံးသတိထားမိသည္၊ သုိ႔ေလာသုိ႔ေလာ အေတြးမ်ားျဖင့္ အမ်ဳိးေတြ အေဆြေတြ ရြာျပန္သြားၾကသည္။

ထုိေန႔ညပုိင္းမွာပင္ ရြာထဲတြင္ သတင္းထြက္လာသည္၊ မႀကီးမွဲ႔ အဂၤလိပ္ေလးေမြးလုိ႔တဲ့၊ မႀကီးမွဲ႔ ဘုိေလးေမြးလုိ႔တဲ့၊ မႀကီးမွဲ႔ လူျဖဴေလးေမြးလုိ႔တဲ့၊ တဲ့တဲ့ဆုိေသာ ထုိသတင္းေၾကာင့္ ရြာကလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ညေတာ္ေတာ္နဲ႔ မအိပ္ျဖစ္ၾကပါ၊ လွ်ုိ႕ဝွက္ခ်က္ေပါက္ၾကားမႈသည္ လူေတြအတြက္ စိ္တ္အလွဳပ္ရွားဆုံးႏွင့္ အေျပာခ်င္ဆုံးျဖစ္သည္၊ ဘာလုိ႔ ဆရာေလးမ်က္ခုံးႏွင့္ မႀကီးမွဲ႔တုိ႔ကေလးက လူျဖဴကေလး ျဖစ္ေနရတာလဲ၊ ေတြးေတာ ေျပာဆုိမႈမ်ားသည္ ထုိညက နတ္သြားလမ္းရြာကေလး၏ အိမ္တုိင္းတြင္ ႀကီးစုိးထားခဲ့သည္။

မနက္မုိးလင္းေသာအခါ ဘယ္သူမွ မရွိေသာ ဆရာေလးမ်က္ခုံး၏ အိမ္ေရွ႕တြင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ရိွေနၾကသည္၊ မနက္ဆယ္နာရီေလာက္တြင္ လူေတြပုိမ်ားလာသည္၊ လူေတြ၏ သူမ်ားအေၾကာင္း သိခ်င္စိတ္ ဆုိမလား၊ အထူးအဆန္းကုိ သိခ်င္စိတ္ ဆုိမလား၊ အရင္ျမင္ဖူးလုိက္ခ်င္သည့္စိ္တ္ ဆုိမလား၊ ထုိစိတ္ေတြေၾကာင့္ အလုပ္ပစ္အကုိင္ပစ္ ကုိယ္စားရိတ္နဲ႔ကုိယ္ ေရာက္လာၾကသည္၊ မြန္းတည့္ခ်ိန္မွာေတာ့ ရြာအုပ္ခ်ဳပ္သူ ဦးမင္းေက်ာ္နဲ႔ ရြာအရန္မီးသတ္ ကုိသက္ပုိင္တုိ႔ ေရာက္လာၿပီး လူေတြကုိ အတင္းျပန္လြတ္သည္၊ တစ္ခ်ဳိ႕က မျပန္ခ်င္သလုိ လုပ္ေနၾကသျဖင့္ ဦးမင္းေက်ာ္က ပုိင္နက္က်ဳးလြန္မႈ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းမႈကုိ ေႏွာက္ယွက္မႈျဖင့္ ဖမ္းမည္ဆုိ၍ ျပန္သြားၾကသည္၊ ညေနပုိင္းေလာက္တြင္ ဆရာေလးမ်က္ခုံးႏွင့္ မႀကီးမွဲ႔တုိ႔သားေလး လူျဖဴေလးကို ဆရာေတာ္ဘုန္းႀကီးဆီ ျပေနသည့္သတင္း ပ်ံ႕ႏ႔ွံသြားျပန္သည္၊ ထုိသတင္းေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသုိ႔ လူအမ်ား ေရာက္ရွိလာသည္၊ လူမ်ားလာသျဖင့္ စာခ်ကုိယ္ေတာ္၊ ရြာလူႀကီးမ်ား၊ အရန္မီးသတ္ႏွင့္ ကုိရင္ႀကီးမ်ားက ဝင္ထိန္းလုိက္ရသည္၊ ထုိေနာက္ ရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရး အထူးအစည္းအေဝးေခၚကာ၊ ရြာအုပ္ခ်ဳပ္သူ ဦးမင္းေက်ာ္က ဆရာေလးမ်က္ခုံး၏ အိမ္ပတ္လည္ ကုိက္၅၀အတြင္း မည္သူမွ်ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိ မသြားရန္ မဝင္ရန္ အမိန္႔ထုတ္လုိက္သည္၊ အရန္မီးသတ္ကလည္း အလွည့္က် လုံျခံဳေရးယူလုိက္သည္။

ဘယ္လုိပင္ တားထားေသာ္လည္း ငါးရက္ေလာက္တြင္ တစ္ရြာလုံးနည္းပါး ဆရာေလးမ်က္ခုံးႏွင့္ မႀကီးမွဲ႔တုိ႔သားေလး လူျဖဴေလးကုိ ျမင္ဖူးသြားၾကၿပီျဖစ္သည္၊ ထုိအခါ အားလုံးမျငင္းႏုိင္သည့္ အရာမ်ား ရွိလာေတာ့သည္၊ ထုိအရာကား ထုိကေလးေလးသည္ ဆရာေလးမ်က္ခုံးႏွင့္ မႀကီးမွဲ႔တုိ႔ကေလး ျဖစ္ေၾကာင္းကုိပင္ ျဖစ္သည္၊ မျငင္းႏုိင္သည့္အေၾကာင္းကေတာ့ လူျဖဴေလး၏ အသားေရာင္၊ မ်က္ႏွာေပါက္၊ ဆံပင္အေရာင္တုိ႔သည္ အေနာက္တုိင္းသားတုိ႔ကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း လူျဖဴေလး၏ မ်က္ခုံးမ်ားသည္ ဆရာေလးမ်က္ခုံးႏွင့္ တစ္ပုံစံထဲပင္ျဖစ္ၿပီး၊ ေမးေစ့ေအာက္နားတြင္လည္း မွဲ႔ႀကီးတစ္ခုပါေနသည္၊ ဒါအျပင္ နဖူးအလယ္တြင္လည္း မွဲ႔ကေလးရွိေနျပန္သည္၊ သူ႔အေမနဲ႔အေရာင္ပဲကြဲသည္ ဒီမွဲ႔ကအနီေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ျဖစ္သည္၊ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ရြာလုံးက ဒီကေလးေလးကုိ အျဖဴေလး အျဖဴေလးလုိ႔ ေခၚၾကေတာ့သည္၊ တစ္ခ်ဳိ႕က မ်ဳိးရုိးလုိက္ကာ မွဲ႔ခုံးဟု ေခၚခ်င္ၾကေသာ္လည္း အားလုံးက အျဖဴေလးလုိ႔သာ ေခၚၾကသျဖင့္ အားလုံးလုိက္ကာ အျဖဴေလး ျဖစ္လုိ႔သြားသည္။

လမ်ား အၾကာမွာေတာ့ အျဖဴေလးသည္ ရြာအတြက္ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေတာ့ပါ၊ ဒီလုိနဲ႔ အျဖဴေလးသည္ နတ္သြားလမ္းရြာတြင္ ႀကီးျပင္းခဲ့သည္၊ အျဖဴေလးသည္ တျခားကေလးမ်ားထက္ နည္းနည္းထြားသည္၊ အရပ္လဲ ပုိရွည္သလုိျဖစ္သည္၊ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အျဖဴေလးကုိ တစ္နွစ္ျပည့္ေမြးေန႔မွာပဲ နာမည္ေပးျဖစ္ၾကသည္၊ ဆရာေလးမ်က္ခုံးႏွင့္ မႀကီးမွဲ႔တုိ႔ နွစ္ဘက္မိဘေဆြမ်ဳိးမ်ား နာမည္အေပၚ သေဘာတူညီမႈ မရ၍ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိၾကသည္၊ ခုေပးမည့္ နာမည္ကုိေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားက ေပးသည္၊ ဆရာေတာ္ေပးသည္ နာမည္က ရန္ေအာင္ဦး ျဖစ္သည္၊ ဘုန္းႀကီးေပးခ်င္တာကေတာ့ ရန္ေအာင္လုိ႔ျဖစ္သည္ ဒါေပမဲ့ တစ္ဘက္က ဦးမဟုတ္ရင္ေက်ာ္ပါမွ ျဖစ္မည္ဆုိ၍ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဦး ထဲ့ေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္၊ ထုိနာမည္သည္ စာရြက္ထဲမွာသာရွိၿပီး ဘယ္သူမွ မေခၚၾကပါ၊ အားလုံးကေတာ့ အျဖဴေလး လုိ႔ပဲ ေခၚၾကပါသည္။

××××××××××××××××××××

ဒီလုိနဲ႔ အျဖဴေလး ၅နွစ္ျပည့္ေတာ့ ေက်ာင္းတက္ကာ သူငယ္တန္း စေနရသည္၊ ရြာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာပင္ျဖစ္သည္၊ ဆရာကလည္း အေဖကုိယ္တုိင္ျဖစ္သည္၊ အတန္းထဲ နာမည္ေခၚလွ်င္ ရန္ေအာင္ဦးဆုိ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မထူး၊ အျဖဴေလးဆုိလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ထူးသည္၊ အျဖဴေလးသည္ ကေလးတုိ႔ သဘာဝေဆာ့သလား မေမးနဲ႔ သူ႔အေဖ ဆရာေလးမ်က္ခုံး ေတာ္ေတာ္ထိန္းရသည္၊ တရြာလုံးလဲ သူ မေရာက္ဖူးေသာအိမ္ ရွားသည္၊ အျဖဴေလးသည္ လူမ်ားကုိ အျမဲျပံဳးျပေလ့ရွိသည္၊ လူစိမ္းသူစိမ္းကုိ ေၾကာက္သည့္စိတ္လည္း မရွိေခ်၊ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း လူေတြကုိ သူက စၿပီးႏႈတ္ဆက္တတ္သည္၊ ျပဳံးျပတတ္သည္၊ တစ္ေန႔ေက်ာင္းတြင္ မေန႔အလွဴက က်န္ေသာ မုန္႔မ်ားကုိ ေက်ာင္းသားေတြကုိ ေကၽြးသည္၊ အျဖဴေလးက မစားေပ၊ သူရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအရင္းေတြကုိလည္း မစားရန္တားသည္၊ သူ႔အေဖ ဆရာေလးမ်က္ခုံးက သားဘာလုိ႔ မစားသလဲေမးရာ၊ ကေလးေတြ ဝမ္းသြားလိမ့္မယ္ စားရင္ ဒုကၡေရာက္မယ္ဆုိသည္၊ အေဖကလည္း ကေလးစကားမုိ႔ အမွတ္တမဲ့ေနလုိက္သည္၊ ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းသားအမ်ားအျပား ဝမ္းေလွ်ာၾကသည္၊ ေသျခင္းနာျခင္း မရွိေသာ္လည္း အားနည္းေသာ ကေလးတစ္ခ်ဳိ႕ ေတာ္ေတာ္ခံလုိက္ရသည္၊ မစားေသာ အျဖဴေလးႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ဳိ႕ ဘာမွ မျဖစ္ၾကပါ။

တစ္ေန႔ ညေနမွာေတာ့ သူ႔အေဖ နန္းျပင္ရြာသုိ႔ ဂ်ာနယ္ႏွင့္ စာေစာင္တစ္ခ်ဳိ႕ သြားပုိ႔ဖုိ႔ လုပ္သည္၊ ဒါကုိ အျဖဴေလးက ငုိယုိကာ အတင္းတားသည္၊ ေခ်ာ့လုိ႔ မရသည့္အဆုံး ဆရာေလးမ်က္ခုံး မသြားပဲ ေနလုိက္သည္၊ ေနာက္ေန႔ သတင္းၾကားရသည္မွာ မေန႔ညေနက နန္းျပင္ရြာက လူတစ္ဦး စိတ္ေဖါက္ျပန္ကာ ရြာအဝင္တြင္ လာသမွ်လူေတြကုိ ဓါးနဲ႔လုိက္ခုတ္သည္ဆုိသည္၊ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျပင္းထန္စြာ ဒဏ္ရာ ရကုန္သည္ဆုိသည္၊ ဆရာေလးမ်က္ခုံး သြားလုိက္လွ်င္ အခုတ္ခံရသည့္အထဲ ပါေနဦးမည္၊ ဒီလုိပဲ ဆရာေလးမ်က္ခုံး၏ အိမ္သုိ႔ အျမဲတမ္း ေကာက္ညွင္းေပါင္းႏွင့္ ပဲျပဳတ္ေရာင္းေလ့ရွိေသာ ေစ်းသည္ ေဒၚေရႊစင္ထက္ တစ္ေယာက္၊ အျဖဴေလးအေမ မႀကီးမွဲ႔ကုိ သူေခါင္းကုိက္ ေဝဒနာ ခံစားေနရသည္မွာ လနဲ႔ခ်ီရွိၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာရာ၊ အျဖဴေလးၾကားသြားၿပီး ‘ႀကီးေဒၚေရႊစင္ ဒီေရေလးေသာက္လိုက္ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္’ဆုိၿပီး ေရတစ္ခြက္ခတ္ကာ တုိက္ေလသည္၊ ေဒၚေရႊစင္လည္း ကေလးေပးသည့္ ေရကုိေသာက္ကာ ေစ်းေရာင္း ဆက္ထြက္သြားေလသည္၊ ေနာက္ေန႔ ေဒၚေရႊစင္ထက္ အိမ္ကုိ ေရာက္လာၿပီး သူ႔ေခါင္းကုိက္ေဝဒနာ ယူပစ္သလုိေပ်ာက္သြားေၾကာင္းေျပာကာ ေက်းဇူးတင္၍ အျဖဴေလးအတြက္ မုန္႔ေတြဝယ္လာေပးသည္၊ မျပန္ခင္ အျဖဴေလးဆီက ေရတစ္ခြက္ ေတာင္းေသာက္သြားခဲ့သည္။

အဲဒီလုိပဲ တစ္ေန႔မွာ ဦးေလးဝမ္းကြဲ ေတာ္သည့္ ရြာအရန္မီးသတ္ ေခါင္းေဆာင္ ကုိသက္ပုိင္ အိမ္ကုိေရာက္လာသည္၊ အျဖဴေလးက ဦးေလးသက္ပုိင္ ၿမိဳ႕သြားရင္ ထီထုိး၊ ထီေပါက္ရင္ က်ေနာ္ကုိ မုန္႔ေတြဝယ္ေပး၊ ကစားစရာေတြ ဝယ္ေပးပါလုိ႔ေျပာသည္၊ ကုိသက္ပုိင္ကလည္း အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့နဲ႔ မနက္ျဖန္ငါလည္း ၿမိဳ႕သြားမွာနဲ႔ အေတာ္ပဲလုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္သည္၊ အျဖဴေလးက ႏွစ္ရက္အတြင္းထုိးေနာ္လုိ႔ ထပ္ေျပာလုိက္သည္၊ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပင္္ ကုိသက္ပုိင္ ေက်ာက္ဆည္ေရာက္ေသာ အခါ ထီထုိးျဖစ္ခဲ့သည္၊ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာ ထုိထုိးလာေသာထီ နွစ္သိန္းဆုေပါက္ေလသည္၊ ထုိအခါမွ ကုိသက္ပုိင္ အျဖဴေလးေျပာတာကုိ သတိရၿပီး မုန္႔ေတြနွင့္ ကစားစရာေတြ ဝယ္ေပးေတာ့သည္။

နတ္သြားလမ္းရြာကေလးတြင္ လူစိတ္ဝင္စားေလာက္ေသာ ထူးျခားမႈ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္၊ မနက္ခင္း တစ္ခုတြင္ အျဖဴေလးထလာၿပီး ‘အေဖအေဖ ဒီေန႔ေက်ာင္းမသြားနဲ႔ ယာကုိသြား အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ပစၥည္းေတြ သီးနွံေတြကုိ ျမစ္ဘက္ကေန အျမင့္ကုိေရြ႕ ေရေတြစီးလာလိမ့္မယ္’လုိ႔ ဆုိသည္၊ ဆရာေလးမ်က္ခုံးလည္း ၿပီးခဲ့တဲ့ သူသားေျပာတတ္သည့္ အေတြ႔အၾကံဳအရ ထုိေန႔က ေက်ာင္းမသြားပဲ ပစၥည္းေတြႏွင့္ သီးနွံေတြကုိ သြားေရြ႕လုိက္သည္၊ လူမ်ားကုိလည္း ေရြ႕ခုိင္းသည္၊ လူအမ်ားက အမ်ားေရြ႕သျဖင့္ လုိက္ေရြ႕ၾကသည္၊ ဘာရယ္လုိ႔ သိပ္ မစဥ္းစားပါ၊ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္သာ ဒီအခ်ိန္ ဘယ္လုိေရႀကီးလိမ့္မလဲ ဆုိၿပီး လုိက္မေရြ႕ၾကပါ၊ ထုိေန႔ည သန္းေခါင္ေလာက္တြင္ ဆည္မွ ထိန္းမရသျဖင့္ အေရးတႀကီး ေရေတြလြတ္ခ်လုိက္သည္၊ ေသာင္ျပင္ႏွင့္ ျမစ္စပ္က စုိက္ခင္းေတြ ေရလႊမ္းသြားသည္၊ ပစၥည္းေတြႏွင့္ ရိတ္ထားေသာသီးနွံေတြ ေရထဲပါကုန္ၾကသည္၊ ဆရာေလးမ်က္ခုံးႏွင့္ လုိက္ေရြ႕ထားသူေတြ ဘာမွမျဖစ္ၾကပါ၊ ထုိသတင္းသည္ နတ္သြားလမ္းရြာတင္မက တျခားရြာမ်ားကုိပါ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေတာ့သည္၊ အဲဒီမွာ ဆရာေလးမ်က္ခုံးကုိ လူအမ်ားက ေမးလာၾကသည္၊ ဘယ္လုိသိတာလဲဆုိသည္ကုိပင္၊ ဆရာေလးမ်က္ခုံးက သားေလး အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ အိမ္မက္မက္လုိ႔ပါ ဆုိၿပီး အေျဖေပးခဲ့သည္၊ လူေတြသည္ ဘယ္အရာမဆုိ ပုိသိခ်င္ၾကသည္၊ ဘယ္လုိပင္ ဆရာေလးမ်က္ခုံး ဖုံးကြယ္ေစကာမႈ အျဖဴေလးသည္ အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ ႀကိဳေျပာႏုိင္ေၾကာင္း ေရမန္းျဖင့္ ေရာဂါကုႏုိင္ေၾကာင္း သတင္းသည္၊ တစ္ေယာက္မွ တစ္ရာမက ရြာေတြမွာ ၿမိဳ႕ေပၚထိ ေရာက္ရွိလုိ႔သြားေတာ့သည္။

××××××××××××××××××××

ဒီလုိနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ရြာမ်ားမွ လူမ်ားသည္ နတ္သြားလမ္းရြာေလးသုိ႔ လာကာ အျဖဴေလးကုိ လာေတြ႔ၾကသည္၊ အျဖဴေလးကမ်ား သူတုိ႔၏ ေရွ႕ျဖစ္ကုိ တစ္ခုခုေျပာလုိက္ေလမလား၊ ႏွစ္လုံးခ်ဲထီနံပတ္မ်ား ေပးေလမလား၊ ေနမေကာင္း ထုိင္မေကာင္းျဖစ္ေနေသာ ခံစားေနရေသာ ေရာဂါေဝဒနာမ်ား ေပ်ာက္ကင္းသြားေလမလား၊ သူတုိ႔လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနေသာ အခက္အခဲမ်ား ေျပလည္သြားႏုိင္ေလမလား၊ မေအာင္ျမင္၍ ေအာင္ျမင္ခ်င္သူမ်ား၊ စင္ေပၚေရာက္ခ်င္သူမ်ား၊ ထိပ္ဆုံးေရာက္ခ်င္သူမ်ား၊ စသျဖင့္ လားလားႏွင့္မ်ားမ်ား လူေတြေၾကာင့္ နတ္သြားလမ္းရြာေလးသည္ ရြာလူဦးေရထက္ပင္ စည္ကားေနေတာ့သည္။

ထုိသုိ႔ လူေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာသျဖင့္၊ ေဆြမ်ဳိးမ်ား တုိင္ပင္ကာ အျဖဴေလးကုိ ေတြ႔ခ်င္သူမ်ား  အျဖဴေလးရဲ႕ အေဒၚအိမ္ ဦးျမင့္ေသာင္း ေဒၚမြန္ဦးခင္တုိ႔ အိမ္မွာသာ ေတြ႔ရန္ဆုံးျဖစ္လုိက္သည္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဆရာေလးမ်က္ခုံးက သူသားေလးကုိ ဒါမ်ဳိးေတြ မလုပ္ေစခ်င္ သူအိမ္မွာလည္း မလုပ္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ ေနာက္ၿပီး ေဆြမ်ဳိးေတြကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္၍သာ လုပ္ရေၾကာင္း ဒီကိစၥေတြအတြက္ မည္သည့္အခေငြေၾကးမွ် ဘယ္သူဆီမွ မယူရန္ အားလုံးကုိ ကတိေတာင္းလုိက္သည္၊ ဦးျမင့္ေသာင္းတုိ႕ကလည္း အားေနသည္၊ သူယာကုိ တရုတ္ဖရဲသီးလုပ္သူမ်ားကုိ အငွါးခ်ထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ အစမွာ အေဒၚအခ်င္းခ်င္း တျခားေဆြမ်ဳိးေတြအခ်င္းခ်င္း မေျပလည္ၾကေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံး ကုိသက္ပုိင္၏ အၾကံအဉာဏ္ျဖင့္ သေဘာတူသြားၾကသည္၊ အၾကံပုိင္ေသာ ကုိသက္ပုိင္ျဖစ္ေလသည္၊ အေဒၚ ေဒၚမြန္ဦးခင္တုိ႔က အိမ္ေရွ႕တြင္ ကေတာ့ပြဲထုိးကာ လာေရာက္သူမ်ားကုိ ပူေဇာ္ေစမည္၊ ပူေဇာ္ပစၥည္းမ်ားေရာင္းမည္၊ အေဒၚႀကီး ေဒၚခ်ိဳဦးခင္တုိ႔က အျဖဴေလးရဲ႕ ေရမန္းေတြကုိ ေရသန္႔ဗူးျဖင့္ပြားက ေရသန္႔ပြားမ်ား လူေတြကုိေရာင္းမည္၊ အျဖဴေလးသည္ စကားေျပာခ်င္မွ ေျပာမည္ျဖစ္ရာ ေလးနာရီထက္ ပုိေစာင့္သူမ်ား အိမ္ေစာင့္နတ္ခြင့္ျပဳဘုိး ေကာက္ခံမည္၊ ဒါကုိ အဖုိးအဖြားေတြက ယူၾကမည္၊ အျဖဴေလးအတြက္ ေပးသည့္လက္ေဆာင္ႏွင့္ ပစၥည္းေတြကုိေတာ့၊ အျဖဴေလးတုိ႔ မိသားစုသာ ယူရမည္ စသျဖင္႔ျဖစ္ေလသည္။

အျဖဴေလးထံ လာေရာက္သူမ်ားသည္ မႏၱေလး၊ ေက်ာက္ဆည္၊ ပလိပ္ႏွင့္ တျခားၿမိဳ႕မ်ားကပါ လာေရာက္ၾကေတာ့သည္၊  ရြာစည္ပင္သာယာေရးႏွင့္ လမ္းတံတားျပဳျပင္ေရးအတြက္ ရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔က အလွဴေငြေကာက္သည္၊ လာသူမ်ား၏ စက္ဘီး၊ ဆုိင္ကယ္၊ လွည္း၊ ကား အပ္ရန္ေနရာသတ္မွတ္၍ အရန္မီးသတ္နွင့္ ေက်းရြာလူငယ္မ်ားက အခေၾကးေငြေကာက္သည္၊ ႀကီးေဒၚသက္က ထမင္းဆုိင္ဖြင့္သည္၊ မုဆုိးမ ေဒၚခ်စ္က ကြမ္းယာေရာင္းသည္၊ ၿမိဳ႕တြင္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ သားကုိပင္ ကြမ္းယာဆုိင္ကုိ ကူရန္လွမ္းေခၚလုိက္သည္၊ ဦးေမာင္လတ္ကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထပ္ဖြင့္သည္၊ ဒီလုိနဲ႔ ဆုိင္ေတြမ်ားလာသည္၊ ရြာကလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အခ်ိန္ကုိက္လုပ္ငန္းမ်ားကုိ လုိက္လုပ္ၾကသည္၊ လုပ္သေလာက္လဲ ေရာင္းၾကရသည္၊ တနည္းအားျဖင့္ဆုိေသာ အျဖဴေလးေၾကာင့္ နတ္သြားလမ္းရြာသည္ စီးပြားျဖစ္လာသည္ဟု ဆုိရပါမည္။

နတ္သြားလမ္းရြာက ရြာသူရြာသားေတြ ဘယ္လုိပင္စီးပြားျဖစ္လုိ႔ အဆင္ေျပေနၾကပါေစ၊ မေပ်ာ္ႏုိင္သူ တစ္ေယာက္ေတာ့ရွိပါသည္၊ သူကေတာ့ အျဖဴေလးရဲ႕ ဖခင္ ဆရာေလးမ်က္ခုံးျဖစ္သည္၊ သူကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနဲ႔ နီးစပ္သူျဖစ္သျဖင့္ သူသားကုိ ဒုကၡ ခံေနရသည္လုိ႔ျမင္ေနသည္၊ သူသားသည္ သူ႕အတြက္ေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္သာျဖစ္သည္၊ ဆရာေလးမ်က္ခုံးကုိ နားလည္သူကေတာ့ စာခ်ဆရာေတာ္ျဖစ္သည္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးက အျဖဴေလး ဒီလုိျပဳလုပ္ေနလွ်င္ ေက်ာင္းမတက္ရန္ အၾကံဉာဏ္ေပးသျဖင့္ ဆရာေလးမ်က္ခုံးမွာ ပုိစိတ္ဆင္းရဲရသည္၊ တစ္ဘက္မွာလည္း ႏွစ္ဘက္ေဆြမ်ဳိးမ်ားကုိ မေတာ္လွန္ႏုိင္ပါ၊ ဒီလုိပဲ လင္ေယာက္်ား မေပ်ာ္၍ လုိက္မေပ်ာ္ရသူကေတာ့ အျဖဴေလးရဲ႕ မိခင္ မမွဲ႔ႀကီးျဖစ္ပါသည္၊ ေျမးအိမ္မွ မရွိသျဖင့္ အဖုိးဦးေအာင္မုိးႏွင့္ အဖြားေဒၚေပါက္ေပါက္တုိ႔ စိတ္ဆင္းရဲေနသည္။

ဦးမင္းေက်ာ္တုိ႔ ရြာလူႀကီးေတြ စိတ္ညစ္စရာတစ္ခုကေတာ့ ရန္ကုန္ မႏၱေလးလမ္းမႀကီးမွ ရြာသုိ႔ လာေသာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ အလွဴခံတဲမ်ားေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္သည္၊ ဘယ္ရြာကဘယ္ဘုရားကုိျပင္ရန္၊ ဘယ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ျပဳျပင္ရန္၊ ဘယ္လူမႈအဖြဲ႔အစည္း ရန္ပုံေငြဆုိၿပီး၊ လာေသာသူေတြကုိ အလွဴ ေကာက္ခံေနသည္၊ ထုိသုိ႔ရုတ္ရုတ္သဲသဲ စည္စည္ကားကား ျဖစ္ေနေသာ နတ္သြားလမ္းရြာေလးကုိ ၿမိဳ႕နယ္က တာဝန္ရွိသူဟုဆုိေသာ အဖြဲ႔မ်ား ဆင္းခ်လာသည္၊ ထုိေနာက္ ရြာလူႀကီး ဦးမင္းေက်ာ္ ႏွင့္ေဆြေႏြးၾကသည္၊ လုိအပ္သည္မ်ားကုိ ညႊန္ၾကားသြားသည္လုိ႔ ဆုိၾကေသာ္လည္း၊ ရန္ပုံေငြတစ္ခ်ုိဳ႕ စာရင္းပါသြားရေလသည္၊ အလွဴခံတဲ တစ္ခ်ဳိ႕ေတာ့ေပ်ာက္သြားခဲ့သည္။

ေနာက္တစ္ခု ရြာထဲမွာျဖစ္လာသည္က ရြာလယ္က ဦးေမာင္လွသည္ ေဗဒင္ ဝိဇၨာခမ္းမ ဖြင့္လွစ္လုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္၊ သူအိမ္သုိ႔ ေအာက္ျပည္က ေဗဒင္ဝိဇၨာ တတ္ကၽြမ္းသူ ဆရာဒုိးဆုိသူ ေရာက္လာ၍ ျဖစ္သည္၊ ဦးေမာင္လွ၏ အိမ္ေရွ႕တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပုံႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပုံ အႀကီးႀကီး ေထာင္ထားသည္၊ အိမ္ထဲမွာေတာ့ ဘုိးမင္းေခါင္ ဘုိးဘုိးေအာင္ တျခား ဝိဇၨာပုံေတြနဲ႔ ျပည့္၍ေနသည္၊ ဆရာဒုိး၏ အစီအမံပါပဲ၊ ျပစားသည္လုိ႔ပဲဆုိဆုိ လုပ္စားသည္လုိ႔ပဲဆုိဆို ဝင္ေရာက္ေမးသူမ်ား ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္၊ ေစ်းကလည္း ႏွစ္ေထာင္မွ ငါးေထာင္ထိပဲယူသည္၊ တစ္မိသားစုလုံးေမးလုိက္ရင္ေတာ့ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ ဝင္သြားသည္၊ မွန္သည္ရွိ မမွန္သည္ရွိ လူဝင္လုိ႔ေနသည္၊ ဒါကုိ ဦးမင္းေက်ာ္ႏွင့္ ကုိသက္ပုိင္တုိ႔က လုံးဝမေက်နပ္ေသာ္လည္း ဘယ္လုိမွ လုပ္မရ၊ ဧည့္စာရင္းကလည္း ပုံမွန္တုိင္ေန၍ နည္းေဟာင္းေတြသုံးလုိ႔မရေတာ့၊ ဒီၾကားထဲ ဘယ္ကသတင္းရလဲမသိ မႏၱေလးက သတင္းေထာက္ေတြ အျဖဴေလးသတင္းကုိ လာယူၾကသည္၊ ကေလးအေဖ ဆရာေလးမ်က္ခုံးက ဓါတ္ပုံလုံးဝရုိက္ခြင့္ မျပဳသျဖင့္ ဦးေမာင္လွအိမ္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပုံကုိ ရုိက္ယူသြားၾကသည္၊ ဘယ္လုိသတင္းေတြ ေရးၾကဦးမလဲ မသိပါ။

တစ္ေန႔ေတာ့ မနက္မွာ အျဖဴေလးက အေဒၚေတြကုိ သူအိမ္ျပန္ခ်င္သည္လ႔ုိ ေျပာသည္၊ အေဒၚနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးေတြက ညမွ ျပန္ပါသားရယ္ လူေတြကေရာက္လုိ႔ေနၿပီ ဆုိၿပီးကေလးကုိ ေခ်ာ့ထားလုိက္သည္၊ ကေလးအေဖ ဆရာေလးမ်က္ခုံးလာေတာ့လည္း အေဒၚမ်ားက ဘာမွ မေျပာလုိက္ေပ၊ ေန႔လယ္ပုိင္းတြင္ အျဖဴေလးက အေဖကုိေခၚေပးဖုိ႔ ပူဆာျပန္သည္၊ ေခၚေပးမယ္ဆုိၿပီး အခ်ိန္ဆြဲထားၾကျပန္သည္၊ မၾကာမွီမွာ အျဖဴေလး ရုတ္တရက္လဲက်သြားသည္၊ အသက္ရႈၾကပ္ေနၿပီး စကားေမးမရေတာ့ပါ၊ အနီေရာင္ အဖုအပိန္းေတြလည္း ထြက္လာသည္၊ ထုိအခါမွာ ကေလးအေဖႏွင့္အေမကုိ ေျပးေခၚၾကသည္၊ ဆရာေလးမ်က္ခုံးႏွင့္ မႀကီးမွဲ႔တုိ႔ေရာက္လာၾကၿပီး မႏၱေလးေဆးရုံပုိ႔ဖုိ စီစဥ္ၾကသည္၊ ေဒါသျဖစ္ေနေသာ ဆရာေလးမ်က္ခုံးက ဘယ္အမ်ဳိးအေဆြမွ မလုိက္လာရန္ ေျပာၾကားလုိက္သည္၊ မႏၱေလးေဆးရုံႀကီးတြင္ တက္ေရာက္ကုသေသာ္လည္း အျဖဴေလး မသက္သာခဲ့ပါ၊ ဆရာဝန္မ်ား ေရာဂါရွာမရပဲ ျဖစ္လုိ႔ေနသည္၊ ရြာက ဆရာေတာ္ဘုရား လူနာၾကည့္ရန္ ေဆးရုံကုိၾကြသြားသည္၊ ေဒၚေပါက္ေပါက္က ေဒါက္တာေဇာ္မ်ဳိးပြားကုိ အကူအညီေတာင္းရာ၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေဒါက္တာလူမ်ဳိးသန္႔ကုိ အေၾကာင္းၾကားေပးခဲ့သည္၊ သုံးရက္ေလာက္ေနမွာ ေဒါက္တာလူမ်ဳိးသန္႔ ေရာက္ရွိလာသည္၊ ေနာက္ေန႔ မနက္မွာပင္ အျဖဴေလး ဆုံးသြားၿပီဆုိေသာ သတင္း ရြာကုိေရာက္ရွိလုိ႔လာသည္။

နတ္သြားလမ္းရြာ တစ္ရြာလုံး ထုိေန႔က မငုိတဲ့သူမရွိပါ၊ ေအာ္ဟစ္ငုိေႂကြးသူမ်ားလည္း ရွိသည္ဆုိ၏၊ အျဖဴေလးသည္ ရွစ္လေက်ာ္ေလာက္ နတ္သြားလမ္းရြာကုိ စည္ကား စီးပြားျဖစ္ေစခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား၊ ေရာဂါအေျခအေနအရ အျဖဴေလးကုိ မႏၱေလးမွာပင္ အျမန္သျဂႋဳလ္လုိက္ရသည္ ဆုိသည္၊ ေဆြမ်ဳိးရင္းမ်ားသာမက ဘယ္သူမွ အျဖဴေလး၏ ေနာက္ဆုံး ခရီးကုိ လုိက္မပုိ႔လုိက္ရေပ၊ ရက္လည္ေသာေန႔တြင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ အျဖဴေလး၏ ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ရြာသူရြာသားမ်ားကုိ တကယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ခ်မ္းသာမႈအေၾကာင္းကုိ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ ေတြနဲ႔ ယွဥ္ကာ ေဟာၾကားခဲ့သည္၊ တစ္ရြာလုံး ဝမ္းနည္း မ်က္ရည္ဝဲေနၾကေသာ္လည္း၊ အျဖဴေလးအေဖ ဆရာေလးမ်က္ခုံးႏွင့္ အျဖဴေလးအေမ မႀကီးမွဲ႔တုိ႔ကေတာ့ တရားရသြားၾကသည့္အလား ေတြေဝေနသည္ကလြဲလုိ႔ မငုိၾကပါ၊ အငုိဆုံးကေတာ့ အျဖဴေလး၏ အေဒၚေတြပဲ ျဖစ္ပါသည္။

××××××××××××××××××××

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ နတ္သြားလမ္းရြာကေလး၏ အိမ္အခ်ဳိ႕သည္ သြပ္မုိးမ်ားျဖစ္သြားခဲ့သည္၊ စကုိင္းစေလာင္းဖုံးေတြ တုိးပြားလာသည္၊ ေထာ္လာဂ်ီႏွင့္ ဆုိင္ကယ္မ်ား ပုိမ်ားလာသည္၊ အဖြား ေဒၚေပါက္ေပါက္တုိ႔လည္း ေထာ္လာဂ်ီတစ္စီး ဝယ္ျဖစ္သြားသည္၊ ေနာက္ၿပီး  ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ တရားစခန္းတြင္လည္း လူပုိမ်ားလာခဲ့သည္။

ရွမ္းျပည္နယ္ မုိင္းေသာက္ ေတာရ စာသင္ေက်ာင္းတြင္ ကုိရင္အသစ္ကေလး တစ္ပါး ေက်ာက္ဆည္ဘက္က ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး လာပုိ႔သြားသည္ဆုိ၏၊ ကုိရင္ေလးသည္ ႏႈတ္အရမ္းနည္းသည္၊ စကားကုိ လုိသည္ထက္ပုိမေျပာလုိ႔ သိရသည္၊ ကုိရင္ေလး၏ ထူးျခားေသာ အသားအရည္ေၾကာင့္ တျခား ကုိရင္ႏွင့္ ဦးဇင္းေတြက ကုိရင္ျဖဴလုိ႔ ေခၚၾကသည္ ဆုိသည္။

ၿပီးပါၿပီ။