ကၽြန္ေတာ္ က်မ ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း

က်ေနာ္ ထုိင္ေနက် လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္၎၊ စားေနက် စားေသာက္ဆုိင္တြင္၎၊ ျဖတ္ေနက် လမ္းေတြထဲမွာတြင္၎ က်ေနာ္ေဘးပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေသခ်ာပါသည္၊ သူတုိ႔သည္ က်ေနာ့္အေၾကာင္းကုိ ေျပာေနၾကမည္၊ ဒါမွ မဟုတ္ က်ေနာ့္အတင္းကုိ ေျပာေနၾကမည္၊ လူအမ်ားစုတုိ႔၏ အက်င့္တစ္ခုပဲ မဟုတ္ပါလား၊ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ပင္ ‘မင္းဟုိေကာင္ အေၾကာင္းသိၿပီးၿပီလား၊ ဒီေကာင္မေလးက ဘာျဖစ္တယ္၊ ဟုိဟာမကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္လုိ’ စသျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကေသးသည္ မဟုတ္ပါလား၊ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ေန ေနသမွ်ေတာ့ ကင္းလြတ္ ႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ၊ ခုေတာ့ သူတုိ႔သည္ က်ေနာ့္အေၾကာင္းကုိ ေျပာၾက ပါလိမ့္မည္၊ ေျပာျဖစ္ၾက ပါလိမ့္မည္၊ ေျပာစရာကလည္း ျဖစ္ေနသည္ကုိး၊ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာ ဒီကိစၥသည္ က်ေနာ္ ျဖစ္ခ်င္လုိ႔ ျဖစ္သြားတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါ၊ မေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုမုိ႔ က်ေနာ္ရင္ထဲမွာ စူးနစ္စြာ ခံစားခဲ့ရပါသည္၊ ဒီလုိခံစားမႈမ်ိဳးကုိ ခံစားဘူးသူမွ သိႏုိင္မည္မုိ႔ က်ေနာ္ မေျပာျပတတ္ပါ၊ ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ပင္ ခံစားေနရပါေစ က်ေနာ္သည္ ဝမ္းမနည္း ပူေဆြးေနျခင္းမရွိသည့္ပုံစံ ေနေနခဲ့ပါသည္၊ တစ္ခါတစ္ေလမွာ အမွန္ကုိ အမွန္အတုိင္းေျပာလုိ႔ မရတဲ့အေျခအေန အေၾကာင္းအရာေတြ ရွိသည္ကုိ က်ေနာ္ လက္ခံခဲ့ရသည္၊ ဒီလုိျဖစ္လာေအာင္ က်ေနာ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့သလားလုိ႔ ေမးလာရင္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါ၊ မသိခဲ့ျခင္း နားမလည္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္၊ က်ေနာ္သည္ အခ်စ္ကုိ သိသေယာင္ေယာင္နဲ႔ အခ်စ္ကုိ နားမလည္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆုိတာကုိ ဝန္ခံမိပါသည္။

ဒီအျဖစ္အပ်က္မွာေတာ့ အမ်ားက က်ေနာ္ဟာ လူၾကမ္း၊ အသုံးမက်တဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သည္၊ လူယုတ္မာလုိ႔ေတာင္ ေျပာတဲ့သူေတြက ရွိေသးသည္၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ျပႆနာတစ္ခုမွာ တစ္ဖက္သတ္ဆုိတာ မရွိဘူး၊ တစ္ေယာက္ထဲေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ က်ေနာ္လုိပဲ တစ္ခ်ဳိ႕သူေတြက လက္ခံေပးလိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္မိပါသည္၊ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ခ်စ္သူေတြအျဖစ္ အတူတြဲ အတူလာ ေနတဲ့ သူႏွစ္ဦးမွာ ရုတ္တရက္ ေကာင္မေလးက တစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳ သြားသည့္ ကိစၥသည္ ေနာက္ဆုံး ေကာင္ေလးေၾကာင့္လုိ႔ လက္ညွိးထုိးစရာ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္၊ ဟုိတစ္ေယာက္ကေတာ့ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးျဖစ္ခဲ့ရသည္၊ တကယ္ေတာ့ သမီးရည္စားႏွစ္ေယာက္ ကြဲသြားတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးပါပဲ၊ ခ်စ္သူနဲ႔ ကြဲဘူးၾကပါလိမ့္မည္၊ ခ်စ္သူရဲ႕ စြန္႔ပစ္ျခင္းကုိလည္း ခံဘူးၾကပါလိမ့္မည္၊ က်ေနာ္မွာေတာ့ ခ်စ္သူက ခြဲသြားခဲ့သည္၊ ခ်စ္သူက စြန္႔ပစ္သြားခဲ့သည္၊ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္က လူဆုိးလူၾကမ္း အျဖစ္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္၊ က်ေနာ့္တစ္သက္မွာ ဘယ္သူကမွ လူဆုိး၊ လူမုိက္၊ လူယုတ္မာလုိ႔ ေျပာဆုိခံခဲ့ရျခင္း မရွိပါ၊ ခုေတာ့ ခ်စ္သူက ခြဲခြာျခင္း လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးအပ္ခဲ့ေသာ ဂုဏ္ထူး ဘြဲ႔ထူးေတြ ျဖစ္ခဲ့ရပါၿပီ။

ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္ ခ်စ္သူကုိ အရမ္းခ်စ္ေၾကာင္း ခြဲခြာၿပီးမွ သိခဲ့ရပါသည္။

…………………………………….

က်ေနာ္တုိ႔ ၿမိဳ႕ေလးသည္ ေခတ္ေတြေျပာင္းလဲျခင္းႏွင့္အတူ ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္၊ ယခုေတာ့ စစ္တုိင္းဌာနခ်ဳပ္ပင္ အေျခခ်ထားေပသည္၊ ယခင္တုန္းက ေကာလိပ္ေက်ာင္းသည္ ယခု တကၠသုိလ္ျဖစ္သြားခဲ့သည္၊ အရင္တုန္းက အမ်ားစုက စက္ဘီးေတြနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ၾကသည္ ခုေတာ့ ဆုိင္ကယ္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ၾကသည္၊ လူႀကီးေတြကေတာ့ အေျပာင္းအလဲေတြက ရႈပ္ရွက္ခပ္လြန္းပါတယ္ဟု ေျပာၾကပါသည္။

ႏွင္းနွင္းေအးေအာင္ ဆုိေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္သည္ က်ေနာ္တုိ႔ တစ္လမ္းေက်ာ္တြင္ ေနထုိင္သည္၊ က်ေနာ္၏ ကစားေဖၚ ျဖစ္ပါသည္၊ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက အရမ္းေဆာ့သည္၊ ေဆာ့နည္းေပါင္းစုံ ကစားနည္းေပါင္းစုံ ကစားတတ္သည္၊ ေဘာလုံးကန္သည္၊ ေဘာလီေဘာရုိက္သည္၊ ျခင္းခတ္သည္ သုိင္းကစားသည္၊ ဒါေပမဲ့ ဘာမွျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္မရွိ၊ ဒါေပမဲ့ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့သည္၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္လည္း ေနခဲ့လုိ႔ျဖစ္ပါသည္၊ ႏွင္းနွင္းေအးေအာင္သည္ က်ေနာ္ႏွင့္ ေဘာလုံးကန္ဖက္၊ ထုပ္ဆီးတုိးဖက္ ျဖစ္သည္၊ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္သုိ႔ မနက္ဆုိေရာက္လာ ဝေအာင္ေဆာ့ကစားၿပီး ညေနဖက္မွ ျပန္ေလ့ရွိပါသည္၊ လူပ်ဳိေဖၚ အပ်ဳိေဖၚဝင္လာေသာ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ အနည္းငယ္ အေနက်ဲသြားေပမဲ့ တြဲသြားတြဲေဖၚျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊ ႏွင္းနွင္းေအးေအာင္တြင္ မိန္ကေလး သူငယ္ခ်င္းမရွိသေလာက္ပင္၊ က်ေနာ္၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ႏွင္းနွင္းေအးေအာင္၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ပါသည္၊ က်ေနာ္ကငယ္ငယ္ကလုိ ႏွင္းေအးဟုေခၚေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေအးေအာင္လုိ႔ စေနာက္ေခၚရာမွ ေအးေအာင္လုိ႔ပဲ ေခၚျဖစ္သြားၾကသည္။

က်ေနာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြသည္ ကုိးတန္းေရာက္ေသာအခါ မိန္းကေလးမ်ားကုိ စိတ္ဝင္စားၾကသည့္အတုိင္း၊ နာရီစင္ဖက္၊ ၿမိဳ႕မေစ်းဖက္၊ ရုံးႀကီးဖက္၊ ျမစ္ဆိပ္၊ ဘူတာရုံပါမက်န္ မိန္းကေလးမ်ားကုိ လွည့္ပတ္ၾကည့္ၾကသည္၊ ထုိအခါတြင္ က်ေနာ္တုိ႔ႏွင့္အတူ ႏွင္းေအး တစ္ေယာက္ပါလာသည္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက ‘မင္း ေအးေအာင္ ကုိ ၾကည့္ထိန္းကြာ ေတာ္ၾကာ ငါတုိ႔ဘယ္ေဆာ္မွ မၾကည္ပဲေနေနဦးမယ္’ ဝုိင္းေျပာၾကသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္သည္ သူငယ္ခ်င္းေတြအလုိက် ႏွင္းေအးႏွင့္က်န္ခဲ့လုိက္ ႏွင္းေအးႏွင့္ တစ္ေနရာကုိသြားလုိက္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ပဲ့ပဲ့ေနတတ္သည္၊ က်ေနာ္က “ႏွင္းေအး နင္မလုိက္နဲ႔ကြာ ငါတုိ႔အတြက္ တစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္” ဟု ေျပာရာ ႏွင္းေအးက ‘ဘာျဖစ္လဲ နင္တုိ႔လဲၾကည့္ ငါလဲၾကည့္ေပါ့၊ ငါလည္း နင္တုိ႔ကုိ အၾကံဉာဏ္ေပးႏုိင္တာေပါ့’၊ စသျဖင့္ ဆင္ေျခမ်ားစြာ ေျပာကာ လုိက္ျမဲလုိက္လုိ႔ေနသည္၊ ေနာက္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းေတြက မင္းမပါရင္ ေအးေအာင္က မလုိက္ဖူး ဒါေၾကာင့္ မင္းေနခဲ့ဆုိလုိ႔ ေနခဲ့ရတဲ့အၾကိမ္ေတြ မ်ားလာခဲ့သည္၊ ထုိအခါ ႏွင္းေအးက က်ေနာ္ကုိ သူတုိ႔မပါလည္း ဘာကိစၥမွ မရွိဘူး၊ ဘယ္နားက ဘယ္အရပ္က ေကာင္မေလးက ပုိသားနား ပုိလွတာဆုိၿပီး သူအေဖၚလုိက္ေပးမယ္ဆုိသည္၊ က်ေနာ္က ငါ နင္ႏွင့္အတူတူသြားၿပီး ေဆာ္သြားလုိက္လုိ႔ မျဖစ္ေသးပါဘူး ေျပာကာ ပယ္ခ်ခဲ့ရသည္။

ဘယ္ေကာင္မေလးက ဘယ္လုိလွတာ၊ ဘယ္လုိမိတာ၊ ဘယ္လုိသားနားတာ၊ စသျဖင့္ ၿမိဳ႕ထဲက ေကာင္မေလးအေၾကာင္းေတြကုိ နင္စိတ္ဝင္စားလား ဆုိၿပီး က်ေနာ္ကုိေျပာျပတတ္သည္၊ သူေျပာေသာ ေကာင္မေလးေတြအလွကုိ နားေထာင္ရင္း က်ေနာ္ ႏွင္းေအးကုိ ေသခ်ာၾကည့္မိသည္၊ “ႏွင္းေအး နင္လည္းလွတာပဲ” လုိ႔ ေျပာလုိက္ေသာအခါ၊ ရွက္ကုိးရွက္ကန္းျဖစ္သြားၿပီး ‘နင္လွရမဲ့ထဲမွာ ငါမပါဘူးဆုိၿပီး’ ေရွာင္ထြက္သြားေတာ့သည္။

ႏွင္းနွင္းေအးေအာင္သည္ ဆံပင္ကုိ ဂုတ္ဝဲေလးပဲထားတတ္သည္၊ တစ္ခါတစ္ေလ စတက္ညွပ္ထားၿပီး၊ တစ္ခါတစ္ေလ အေျဖာင့္ထားတတ္သည္၊ အရပ္ငါးေပေလးလက္မသည္ ျမန္မာမိန္းကေလး တစ္ေယာက္အတြက္ ပုံမွန္အရပ္အျမင့္ျဖစ္သည္ဟု က်ေနာ္ထင္ပါသည္၊ ႏွင္းနွင္းေအးေအာင္သည္ အနည္းငယ္ပိန္သည္ဟု ေျပာလုိ႔ရသည္၊ က်ေနာ့္အျမင္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာေလးက ခ်စ္စႏုိးဦးနဲ႔ ဆင္သည္ တစ္ခါတစ္ေလ ခုိင္သင္းၾကည္နဲ႔ တူသလုိလုိပင္၊ အထူးသျဖင့္ ျပံဳးလိုက္တဲ့အခါတုိင္းတြင္ ျဖစ္ပါသည္၊ ဘယ္လုိအခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ကုိေတြ႔လွ်င္ အရင္ျပံဳးျပတတ္သည္မွာ ငယ္ငယ္ေလးထဲကပင္ျဖစ္သည္၊ နားကပ္ကုိ တစ္ခါတစ္ေလမွ ဝတ္ေလ့ရွိၿပီး စိတ္ကူးေပါက္လွ်င္ ပါးတြင္ပါးကြက္ ကြက္လာတတ္သည္၊ တီရွပ္ဝတ္ရတာကုိ အႏွစ္သက္ဆုံးဟု ဆုိပါသည္၊ ေနာက္ပုိင္း ဂ်င္းေဘာင္းဘီကုိ အဝတ္မ်ားလာသည္၊ တစ္ျခားမိန္းကေလးမ်ားႏွင့္မတူေသာ ကုိယ္နံ႔သူမွာ ရွိပါသည္၊ ငယ္ငယ္တုန္းက က်ေနာ္သူကုိ ကုန္းပုိးခဲ့ဘူးပါသည္။

ကုိးတန္းစာေမးပြဲၿပီး၍ ေက်ာင္းပိတ္ထားေသာ အခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္သည္ မိန္းလမ္းက GTC ပထမႏွစ္တက္ေနေသာ မီမီေအာင္ကုိ ရည္းစားစကား လုိက္ေျပာခဲ့ပါသည္၊ က်ေနာ့္ထက္ အသက္ႀကီး၍ က်ေနာ္က မမလုိ႔ေခၚကာ မမကုိ စြဲလန္းေနခဲ့ေၾကာင္း ခ်စ္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ရင္ထဲႏွလုံးထဲကလာတာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိသမွ်၊ ၾကားဖူးသမွ်၊ စကားေတြကုိ ဗီဒီယုိေတြထဲကလုိ ေဒြးလုိေျပာလုိက္ ေနတုိးလုိေျပာလုိက္ ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္၊ မီမီေအာင္ကလည္း က်ေနာ္ေျပာတာကုိ ေအးေအးေဆးေဆး လက္ခံစကားေျပာသည္၊ က်ေနာ္ေျပာၿပီးသြားေသာအခါ မီမီေအာင္က ‘ကုိကုိက ေခ်ာပါတယ္၊ စကားေျပာတာလည္း ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္’လုိ႔ အစခ်ီၿပီး ‘ေဘးနားမွာ ႏွင္းနွင္းေအးေအာင္ တစ္ေယာက္လုံးရွိေနၿပီး ဒီစကားေတြ ဘာလုိ႔ သူကုိလာေျပာတာလည္း’ ျပန္ေမးခြန္းထုတ္ပါေတာ့သည္၊ ၿပီးေတာ့ ‘မုိးကုိကုိႏွင့္ ႏွင္းနွင္းေအးေအာင္ ဆုိတာသိပ္လုိက္တဲ့ အတြဲတစ္တြဲ ဆုိတာ တစ္ၿမိဳ႕လုံး သိပါတယ္’လုိ႔ ဆုိသည္၊ က်ေနာ္က ႏွင္းနွင္းေအးေအာင္ ဆုိတာ က်ေနာ့္ငယ္သူခ်င္းသာျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပပါသည္၊ က်ေနာ္ခ်စ္တာက မမကုိပါ ဆုိၿပီးဆက္ေျပာခဲ့ပါသည္၊ မီမီေအာင္က ‘အခ်စ္ကုိဘယ္လုိနားလည္သလဲ ကုိကုိ’၊ ‘အခ်စ္ဟာရုပ္ရွင္ေတြထဲကလုိ မဟုတ္ဘူး၊ ဝထၳဳေတြထဲကလုိ မဟုတ္ဘူး၊ အခ်စ္က လက္ေတြ႔က်တယ္၊ စမ္းသပ္ယူလုိ႔ရတယ္’ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ က်ေနာ္ကုိ အခ်စ္အေၾကာင္းေတြ ေျပာပါေတာ့သည္၊ ေတာ္ေတာ္ စာဖတ္တဲ့မိန္းကေလးပဲလုိ႔ စိတ္ထဲကေတြးမိသည္၊ က်ေနာ္ျပန္မေျဖႏုိင္တာေတြ အမ်ားႀကီးပါ၊ ေနာက္ဆုံး ‘ေသခ်ာစဥ္းစားပါကုိကုိ၊ ကုိကုိ အခ်စ္အေၾကာင္း နားလည္တဲ့ အခ်ိန္က် ျပန္ေျပာၾကတာေပါ့၊ တုိ႔ မင္းကုိ ခင္ပါတယ္ကုိကုိ’၊ ‘ဒီမွာကုိကုိ စုိင္းထီးဆုိင္ သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ကုိ နားေထာင္ၾကည့္ပါ၊ သီခ်င္းေခါင္းစဥ္ေလး ေပးလုိက္မယ္’၊ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ ဟုတ္ ဆုိၿပီးေတာ့ သီခ်င္းေခါင္းစဥ္ေရးထားေသာ စာရြက္ပုိင္းေလးကုိ ကုိင္ကာ ျပန္လာခဲ့ရသည္၊ ရည္းစားစကားသြားေျပာသူ တစ္ေယာက္ အခ်စ္အေၾကာင္း နားေထာင္ကာ ျပန္လာခဲ့ရသည့္ အျဖစ္ပါ၊ က်ေနာ္ မီမီေအာင္ကုိ ရည္းစားစကား လုိက္ေျပာမဲ့အေၾကာင္း နွင္းေအးကုိ အသိမေပးခဲ့ပါ။

မီမီေအာင္ကုိ ရည္းစားစကား လုိက္ေျပာမဲ့အေၾကာင္း နွင္းေအးကုိ အသိမေပးျဖစ္ခဲ့တာကလည္း ရွိန္လုိ႔ျဖစ္သည္၊ နွင္းေအးသည္လည္း စာဖတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ စကားကုိ အႏုိင္ရေအာင္ ေျပာတတ္သည္၊ အခ်က္က်က် တစ္ခါတစ္ေလ ပိသာေလးနဲ႔ ထုသလုိေျပာတတ္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊
ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကုိ ေျပာတဲ့ အခါမ်ားမွာေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးေလး ေျပာတာမ်ားပါသည္၊ ႏွင္းေအးႏွင့္ က်ေနာ္ အျငင္းအခုန္ေတြ ျဖစ္ဘူးပါသည္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၾကေသာ အခါက ျဖစ္သည္၊ အားလုံးၾကည့္ဖုိ႔ လက္မွတ္ဝယ္ၿပီးေသာအခါမွ ငါမၾကည့္ေတာ့ဘူး ေျပာလာသည္၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲလုိ႔ ေမးရာ ငါ ဟိန္းေဝယံ ကုိ မႀကိဳက္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ မၾကည့္ဘူး၊ က်ေနာ္က မကပ္ႏွင့္ကြာ ဟိန္းေဝယံကုိ အားလုံးက ႀကိဳက္ေနတာပဲ၊ လုိက္ၾကည့္ပါ ဇြတ္ေျပာသည္၊ မၾကည့္ဘူးပဲ လုပ္ေနသည္၊ ဒါနဲ႔ ဘာလုိ႔ ဟိန္းေဝယံကုိ မႀကိဳက္တာလဲ ေမးရာ၊ မႀကိဳက္လုိ႔ မႀကိဳက္တာ၊ အဲဒီ မႀကိဳက္တာကုိ ရွင္းျပရဦးမွာလား၊ လူမွာ ႀကိဳက္တာရွိသလုိ မႀကိဳက္တာလဲရွိတယ္၊ လြတ္လပ္စြာ ႀကိဳက္ခြင့္ မႀကိဳက္ခြင့္ ရွိရမွာေပါ့၊ ေခတ္ေျပာင္းေနၿပီ အားလုံးႀကိဳက္တုိင္း လုိက္ႀကိဳက္ရတဲ့ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဒီလုိနဲ႔ ႏွင္းေအးႏွင့္ က်ေနာ္ မၾကည့္ျဖစ္ၾက က်န္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဝင္ၾကည့္ၾကသည္။

ႏွင္းေအး မ်က္ႏွာက ပုတ္ေနသည္၊ ဒါေပမဲ့ ၾကည့္လုိ႔ ေကာင္းပါသည္၊ က်ေနာ္ကလည္း စိတ္ဆုိးေနသည္၊ ၅မိနစ္ေလာက္ ဘာစကားမွ မေျပာျဖစ္ၾကပါ၊
ႏွင္းေအးက စၿပီး၊ ‘ငါ ေျပတီဦးကုိ မႀကိဳက္ဘူး၊ ဟိန္းေဝယံႏွင့္ ေနမင္းကုိ မႀကိဳက္ဘူး’၊
‘ေနာက္ၿပီး ဇာဂနာ ကတုံးႏွင့္ မွန္ေၾကာင္ အရုိင္းကုိမႀကိဳက္ဘူး၊ ပန္းသီးညာသီး ဘာအသီးမွ မႀကိဳက္ဘူး၊ ခုေပၚေနတဲ့ ငါးေယာက္ကုိလည္း မႀကိဳက္ဘူး၊ သူတုိ႔ပါတဲ့အေခြေတြ ငါကုိမျပနဲ႔’၊
‘အဆုိေတာ္ေတြထဲမွာ မ်ဳိးေက်ာ့ၿမိဳင္၊ ေဂ်မီ၊ ေအသင္ခ်ဳိေဆြ၊ ဂ်င္းနီႏွင့္ ေဆာင္ဦးလွိဳင္ မႀကိဳက္ဘူး၊ ေနာက္ၿပီး ဟုိတစ္ေယာက္ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း ကုိလည္း မႀကိဳက္ဘူး’၊ ‘သိၿပီလား၊’
‘ဘာလုိ မႀကိဳက္တာလဲ မေမးနဲ႔၊ မႀကိဳက္လုိ႔ မႀကိဳက္တာ၊ လြတ္လပ္စြာ ႀကိဳက္ခြင့္ မႀကိဳက္ခြင့္ ရွိတယ္မဟုတ္လား’၊
‘ဒါ ငါမႀကိဳက္တာပဲ နင္ႀကိဳက္ရင္ႀကိဳက္ႏုိင္တဲ့ နင့္သေဘာ၊ နင့္လြတ္လပ္ခြင့္၊ ဟုတ္ၿပီလား’၊
က်ေနာ္လည္း စိတ္ဆုိးေန၍ အုိေက အုိေက လုပ္လုိက္သည္၊
ႏွင္းေအးက ‘နင္ ငါဘာႀကိဳက္သလဲ သိသလား’ ေမးသည္၊
က်ေနာ္က “နင္ အာဇာနည္၊ ခ်မ္းခ်မ္း သီခ်င္းေတြႀကိဳက္တယ္ ေနာက္ၿပီး….”၊
‘ေနာက္ၿပီးေတာ့ဘာလဲ’ ႏွင္းေအးက ေထာက္လုိက္သည္၊
က်ေနာ္က “နင္ ေခါပုတ္ႀကိဳက္တယ္”
ထုိအခါ ရယ္၍ က်ေနာ္ဘက္လွည့္ၿပီး ‘ေကာင္စုတ္ အဲဒါေတာ့သိတယ္၊ နင္မႀကိဳက္တာလဲ ငါသိတယ္’၊
က်ေနာ္က ဘာလဲ လုိ႔ ေမးလုိက္သည္၊
‘နင္ ငါ စိတ္ေကာက္တာ မႀကိဳက္ဘူး’၊ ဟာဟာ ဟားဟား နွစ္ေယာက္လုံး ရယ္ျဖစ္ၾကသည္၊ ႏွင္းေအးသည္ ေခါပုတ္ေၾကာ္ကုိ အရမ္းႀကိဳက္သည္၊ က်ေနာ္ကုိလည္း စိတ္ေကာက္ခဲသည္။

ရုပ္ရွင္မၾကည့္ျဖစ္သျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ က်ေနာ္အိမ္သုိ႔ ျပန္လာခဲ့သည္၊ ႏွင္းေအးလည္း လုိက္လာခဲ့သည္၊ က်ေနာ့္အခန္းထဲမွာ က်ေနာ္သီခ်င္းဖြင့္ နားေထာင္ေနလုိက္သည္၊ ႏွင္းေအးက ဒီသီခ်င္းကုိ ဘာလုိ႔ဖြင့္တာလဲ က်ေနာ္ကုိ ေမးလာသည္၊ က်ေနာ္က နားေထာင္ၾကည့္တာပါ၊ ႏွင္းေအးကုိ ၾကည့္ရတာ စိတ္ေကာက္ေျပသည့္ဟန္ မေပါက္ေသး၊ ႏွင္းေအးက နင္ ငါကုိ တစ္ခုခု ေျပာစရာရိွလား ေမးလာသည္၊ က်ေနာ္က မရွိဘူး ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ျပန္ေမးလုိက္သည္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ႏွင္းေအး တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ‘နင္နဲ႔ငါၾကားမွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္စရာေတြ ရွိေနၿပီေပါ့’ ဆုိလာသည္၊ အဲဒီက်မွ က်ေနာ္ျပန္စဥ္းစားမိသည္၊ က်ေနာ္ မီမီေအာင္ကုိ စကားလုိက္ေျပာတာကုိ ရည္ရြယ္ေနေၾကာင္း ျဖစ္ႏုိင္သည္၊ ဒီၿမိဳ႕အတြင္းမွာ သတင္းက အဲဒီေလာက္ျမန္လိမ့္မည္ မထင္ခဲ့မိပါ၊ က်ေနာ္လည္း ႏွင္းေအးကုိ “ငါ နင္ကုိ မေျပာတာ တစ္ခုပဲရွိတယ္ ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က ငါ မီမီေအာင္ကုိ စကားလုိက္ေျပာျဖစ္တယ္”၊ ႏွင္းေအးက ‘အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ’ က်ေနာ္ကုိ ေမးလုိက္သည္၊ “ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဒီသီခ်င္းကုိ နားေထာင္ခုိင္းလုိက္တယ္” က်ေနာ္ျပန္ေျဖလုိက္သည္၊ သီခ်င္းကုိ နားေထာင္သလုိလုိ လုပ္ၿပီး၊ ‘ေျပာရမဲ့လူ၊ ႀကိဳက္ရမဲ့သူရွားလုိ႔ ဒီလုိေကာင္မမ်ဳိးကုိမွ၊ ေတာ္ၿပီ ငါျပန္ေတာ့မယ္’ ဆုိၿပီး၊ အခန္းထဲက ေျပးထြက္သြားသည္၊
က်ေနာ္ႏွင့္ သီခ်င္းသံေလး က်န္ရစ္ခဲ့သည္၊
“မင္းမၾကည့္လုိ႔ မသိတာပါ အခ်စ္ကမင္းအနားမွာပါ
စိတ္မရွိလို႔ မရိပ္မိတာပါ အခ်စ္ကမင္းအနားမွာပါ
မင္းမဆြဲလို႔ မတြဲမိတာပါ အခ်စ္ကမင္းအနားမွာပါ”
စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ သီခ်င္းသံ က်ေနာ့္အခန္းထက္ေက်ာ္ကာ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။

ႏွင္းေအး တစ္ေယာက္ စိတ္ေကာက္သလုိနဲ႔ က်ေနာ္ဆီ မလာတာ နွစ္ပတ္ေလာက္ရွိသြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္၊ တကယ္ေတာ့ ႏွင္းေအး က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ကုိ လာပါသည္၊ အေဖ အေမတုိ႔ကုိ ေနေကာင္းလားဦးဦးေဒၚေဒၚလုပ္ၿပီး၊ က်ေနာ္ကုိ မ်က္ေစာင္းေလးထုိးၾကည့္ကာ ျပန္ျပန္သြားျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ တစ္ေန႔ ဆယ္တန္းေတြ ေက်ာင္းျပန္တက္ရမဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့၊ ႏွင္းေအးကုိ သူအေဖက ဆုိင္ကယ္ဝယ္ေပးသည္၊ ဆုိင္ကယ္ ရရခ်င္း က်ေနာ္ဆီ ေရာက္လာသည္၊ တအားေပ်ာ္ရႊင္ေနသည့္ပုံစံ၊ တကယ္ေတာ့ လာၾကြားျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္၊ က်ေနာ္က မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလုိက္သည္၊ ႏွင္းေအး တစ္ေယာက္ မေနႏုိင္ေတာ့ ‘ကုိကုိ နင္ ငါကုိ စိတ္ဆုိးေနသလား’၊
က်ေနာ္က “ဘာလုိ႔စိတ္ဆုိးရမွာလဲ”၊
ႏွင္းေအးက ‘မသိဖူး နင္ ငါကုိ မေခၚလုိ႔’၊
“မေခၚတာက နင္လုိ႔” က်ေနာ္ျပန္ေျဖလုိက္သည္၊ အဲဒီအခါၾကမွ ရယ္ၾကဲၾကဲလုပ္ၿပီး၊ ‘ခု ငါအေဖက က်ဳရွင္ေတြတက္ဖုိ႔ ဆုိင္ကယ္ဝယ္ေပးတယ္၊ ဟုိမွာေတြ႔လား’၊
က်ေနာ္က ဆုိင္ကယ္ကုိ ၾကည့္လုိက္ၿပီး “ဟုတ္လား ဒါဆုိ နင္အေဖက ဥပေဒ ခ်ဳိးေဖါက္တာေပါ့”၊ ႏွင္းေအးက အလန္႔တၾကားနဲ႔ ‘ဘာ၊ ဘာရယ္’၊
“အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ သမီးတစ္ေယာက္ကုိ ဆုိင္ကယ္ဝယ္ေပးတာ ဥပေဒ ခ်ဳိးေဖါက္တာပဲ”၊ က်ေနာ္ျပန္ေျပာလုိက္သည္၊ ‘ႏွင္းေအးက ကုိကုိမေနာက္နဲ႔ကြ၊ ဒါဆုိတစ္ၿမိဳ႕လုံးနီးပါး ဥပေဒကုိ ခ်ဳိးေဖါက္ေနၿပီ၊ ဒီဥပေဒကုိ တစ္ခုခုလုပ္သင့္တာေပါ့၊ ခုဟာက ေဖေဖက နင္ႏွင့္ ငါကုိ က်ဳရွင္တူတူတက္ရေအာင္ ဝယ္ေပးတာ ဟုတ္ၿပီးလား’၊
က်ေနာ္က “ေသခ်ာရဲ႕လား” ထပ္ေမးလုိက္သည္၊ ‘မယုံရင္ အေဖကုိသြားေမးၾကည့္’၊ ၿပီးေတာ့ရယ္ကာ ‘နင္ႏွင့္အတူဆုိလုိ႔ ဝယ္ေပးတာ’၊ စကားေျပာရင္း ရယ္ေနေသာ ႏွင္းေအးမ်က္ႏွာေလးကုိ ၾကည့္လုိက္မိသည္၊ ပါးမွာ ပါးကြက္ကေလးနဲ႔ လွပါသည္။

ႏွင္းေအးကေမာင္း က်ေနာ္က ေနာက္ကထုိင္ၿပီး ဆုိင္ကယ္စမ္းစီးၾကသည္၊ ႏွင္းေအးက ေမာင္းေနရင္းနဲ႔ ‘နင္ မီမီေအာင္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေသးလား’၊
“ဟင့္အင္း”၊
‘ဒါဆုိ ေနာက္တစ္ေယာက္ကုိ ေျပာဖုိ႔ ေရြးထားၿပီလား’
“ဟင့္အင္း”၊ က်ေနာ္ ဟင့္အင္းအေျဖေတြကုိ နားေထာင္ရင္း ဒါဆုိဘာေၾကာင့္လဲ ဟုေမးလာသည္၊ က်ေနာ္က သီခ်င္းနားေထာင္ၿပီးကတည္းက ဘယ္သူကုိမွ မေျပာဖူးလုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္၊ က်ေနာ္ေျဖလုိက္ေတာ့ မပြင့္တစ္ပြင့္ ရယ္သံေလး ထြက္လာသည္၊ ျမစ္ဆိပ္လမ္းထိပ္ ဘယ္သူမွ မရွိတဲ့ ေနရာမွာ က်ေနာ္ဆုိင္ကယ္ကုိ ရပ္ခုိင္းလုိက္သည္၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲလုိ႔ က်ေနာ္ကုိေမးသည္၊ ေနမထိထုိင္မသာျဖစ္လုိ႔ ခဏရပ္ေပးပါလုိ႔ ေျပာလုိက္သည္၊ ႏွင္းေအးကေတာ့ ဆုိင္ကယ္ကုိၾကည့္လုိက္ က်ေနာ္ကုိၾကည့္လုိက္ လုပ္ေနသည္၊
က်ေနာ္က “ႏွင္းေအး နင္ ငါနားေထာင္ေနတဲ့ သီခ်င္းေလးကုိသိတယ္ေနာ္”၊ ‘သိတယ္’ ျပန္ေျဖသည္၊ “ႀကိဳက္သလား”ဟု ေမးလုိက္မိသည္၊ ‘မဆုိးပါဘူး’ ဆုိၿပီး က်ေနာ္ကုိ စုိက္ၾကည့္ေနသည္၊
“ငါ…”
‘ဘာလဲေျပာ..’
က်ေနာ္ရုတ္တရက္ နွင္းေအးရဲ႕ ပါးကြက္ကေလးနွစ္ခုကုိ နမ္းလုိက္ၿပီး၊ တစ္ကုိယ္လုံးကုိ သိမ္းဖက္ထားလုိက္မိသည္၊
ႏွင္းေအး တစ္ေယာက္ တုန္တုန္ရီရီျဖင့္ ‘ကုိကုိ နင္ ငါကုိဘာလုပ္တာလဲ၊ ငါကုိဘာလုပ္တာလဲ၊ လူေတြျမင္ကုန္မယ္’ ေမးေနသည္၊
“ႏွင္းေအး နင္ကုိ ငါခ်စ္တယ္”၊ က်ေနာ္ေျပာလုိက္မိသည္၊
‘လႊတ္ပါ လူေတြျမင္ကုန္မယ္’၊ ႏွင္းေအး ရင္ေတြခုန္ေနသည္ကုိ က်ေနာ္သိလုိက္သည္၊
“နင္ ငါကုိ ခ်စ္သူအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳေပးပါ”၊
‘ခ်စ္ပါ၊ ခ်စ္ပါ ခုေတာ့လႊတ္ေပးပါ ဟုိမွာ လူေတြလာေနၿပီ’၊
“ဒါဆုိ ငါတုိ႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကၿပီေပါ့”၊
‘ဟုတ္တယ္ ဟုိမွာ လူေတြလာေနၿပီ’၊
က်ေနာ္ သူရဲ႕ေနာက္ကလည္တုိင္ေလးကုိ နမ္းၿပီး ဖက္ထားတာကုိ လြတ္ေပးလုိက္သည္၊
ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ျပန္ၾကမယ္ တက္ဆုိၿပီး အိမ္ဖက္သုိ႔ နွင္းေအးတစ္ေယာက္ ေမာင္းခ်လာသည္၊
ေနာက္ခါ ‘ငါ့ကုိ လမ္းမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မနမ္းပါနဲ႔’ ဆုိတာကလြဲလုိ႔ ဘာမွ မေျပာျဖစ္ၾကပါ၊ နွစ္ေယာက္စလုံး ရင္ခုန္ေနၾကပါသည္၊
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဆင္းဆုိၿပီး၊ ဆင္းခုိင္းကာ ဆုိင္ကယ္ကုိ သူအိမ္ဘက္သုိ႔ ေမာင္းထြက္သြားသည္၊ မထြက္သြားမွီ က်ေနာ့္လက္ဖဝါးေလးေတြကုိညွစ္ၿပီး လက္ေမာင္းကုိ လက္သီးေလးနဲ႔ထုိးသြားခဲ့သည္။

ထုိေန႔က က်ေနာ္သည္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ေမာင္းေသာ ဆုိင္ကယ္ကုိ ေနာက္က ပထမဦးဆုံး အႀကိမ္ လုိက္စီးဖူးျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကုိ ပထမဦးဆုံး နမ္းဖူးျခင္းလည္းျဖစ္ပါသည္၊ ႏွင္းနွင္းေအးေအာင္သည္ က်ေနာ္၏ ပထမဦးဆုံး ရည္းစားျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။
ထုိေန႔ညက က်ေနာ္သည္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိ ထပ္တလဲလဲ ဖြင့္ေနျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊
“ေရႊလည္တုိင္ကုိကြယ္ အနမ္းေလးေပးစဥ္ဝယ္
ရင္ခုန္စရာ သနပ္ခါးနံ႔ေလးေတြနဲ႔…..
ေရႊလည္တုိင္ကုိကြယ္……….”။

…………………………………………………….

ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝတြင္ ရည္းစားထားရျခင္းသည္ ေတာ္ေတာ္ အရသာမရွိဟု က်ေနာ္ထင္ျမင္မိပါသည္၊ အတူေက်ာင္းတက္၊ က်ဳရွင္တက္၊ စာက်က္၊ စာေဆြးေႏြးနဲ႔ ခ်စ္သူဘဝကုိ ဘာရယ္လုိ႔ မသိခဲ့ရပါ၊ ရည္းစားဆုိင္ကယ္ေမာင္းတာကို လုိက္စီးေနတာ ဒီေကာင္ တစ္ေကာင္ပဲရွိတယ္လုိ႔ တစ္ၿမိဳ႕လုံးရဲ႕ အေျပာကုိေတာ့ ခံခဲ့ရပါသည္၊ က်ေနာ္ကေတာ့ တကၠသုိလ္ ေရာက္မွ ရည္းစားပီသေအာင္ လုပ္လုိက္မယ္လုိ႔ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲကုိ ဒီလုိရည္ရြယ္ခ်က္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ေျဖခဲ့ပါသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ပဲ က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဆယ္တန္းကုိေအာင္ခဲ့ၾကသည္၊ က်ေနာ္သည္ ျမန္မာစာဂုဏ္ထူးေတာင္ ထြက္လုိက္ေသးသည္၊ ျမန္မာစာဂုဏ္ထူးထြက္သျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအၾကားဝယ္ အထူးအဆန္းျဖစ္ခဲ့ရပါသည္၊ ျမန္မာစာဂုဏ္ထူးထြက္တာ အထူးအဆန္းျဖစ္လား က်ေနာ္မသိပါ၊ ဆယ္တန္းေအာင္သည့္အတြက္ အလြန္ေပ်ာ္ခဲ့ပါသည္။

က်ေနာ္တုိ႔ၿမိဳ႕က တကၠသုိလ္လုိ႔ သမုဒ္ထားေသာေက်ာင္းတြင္ ျမန္မာစာဂုဏ္ထူးထြက္ေသာ က်ေနာ္က သခ်ာၤဘာသာတြဲယူၿပီး၊ ႏွင္းေအးက ဓါတုေဗဒဘာသာ ယူခဲ့ပါသည္၊ က်ေနာ္ၿပိဳင္စက္ဘီး တစ္စီးကုိ ဝယ္ခဲ့သျဖင့္ ႏွင္းေအး၏ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္ ေနာက္သုိ႔ တစ္ခါတစ္ေလမွ လုိက္စီးျဖစ္ပါေတာ့သည္။

အတူေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေက်ာင္းတက္ေနေသာ က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားကုိ လူတစ္ေယာက္ ပထမဦးဆုံး ဝင္ေရာက္လာပါသည္၊ ေနဝင္းထက္ယံ ဆုိေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္၊ သူသည္လည္း ပထမႏွစ္ သမုိင္းေက်ာင္းသား တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ၿမိဳ႕၏ ခ်မ္းသာသည္ဟု ဆုိႏုိင္ေသာ ပြဲရုံကုမၸဏီ ပုိင္ရွင္တစ္ဦး၏ သားျဖစ္သည္၊ မႏၱေလးတြင္ ေက်ာင္းတက္ေနရာမွ ဘာလုိ႔ တကၠသုိလ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ၿမိဳ႕သုိ႔ လာတက္သလည္း၊ က်ေနာ္ေတာ့ မသိပါ၊ တစ္တြဲတြဲရွိေနတတ္ေသာ က်ေနာ္တုိ႔၏ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အျမဲေတြ႔ေနရတတ္ၿပီး၊ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ လက္ဖက္္ရည္ဆုိင္ထုိင္ေသာအခါ စားပြဲဝုိင္းတစ္ခုမွ က်ေနာ္တုိ႔ စားပြဲကုိ ၾကည့္ေနတတ္သည္။

ေနဝင္းထက္ယံသည္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားျဖဴျဖဴ ရုပ္ေခ်ာပါသည္၊ ၿဖိဳးေငြစုိးပုံစံလုိမ်ဳိး အမႈအရာက ဇာတ္မင္းသားလုိလုိ ရုပ္ရွင္မင္းသားလုိလုိနဲ႔ တစ္ခ်ဳိ႕မိန္းကေလးမ်ား အႀကိဳက္ျဖစ္သည္၊ ေက်ာင္းတက္လွ်င္ ပါဂ်ာရုိ ကားကုိ သူေမာင္းလာသလုိ သူ႔အစ္မက ေမာင္း၍လုိက္ပုိ႔ေပးတတ္သည္၊ သူ႔အစ္မသည္ သူထက္ ၆ႏွစ္ ၇ႏွစ္ေလာက္ ႀကီးမည္ထင္ပါသည္၊ ဘာေၾကာင့္ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အသက္ကြာေနၾကသလည္း က်ေနာ္လည္းမသိပါ။

က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ေနာက္ တစ္ေကာက္ေကာက္လုိက္ေနျခင္းသည္ က်ေနာ္ကုိ ေစာ္ကားေနျခင္းဟု က်ေနာ္ယူဆပါသည္၊ က်ေနာ့္ခ်စ္သူ ႏွင္းေအးကုိ စိတ္ဝင္စားေနျခင္း ျဖစ္ႏုိင္သည္၊ သူမ်ားရည္းစားကုိ လုိက္ႀကိဳက္ေသာ လူတစ္ေယာက္ကုိ က်ေနာ္ အမုန္းဆုံးျဖစ္ပါသည္၊ ႀကိဳက္စရာရွားလုိ႔ ငါ့ႏွင္းေအးကုိမွ ႀကိဳက္ရတယ္လုိ႔ က်ေနာ္သဝန္တုိမိသည္၊ ကုိယ္ရည္းစားကုိ သူမ်ားလုိက္ႀကိဳက္တာ ၾကံဳဘူးၾကမည္ဟု ထင္ပါသည္။

ဒီေကာင္ကုိ ခ်ဲလင္းလုပ္မယ္လုိ႔ ေျပာေတာ့၊ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ ႏွင္းေအးကပါ လက္မခံေပ၊ ‘အေနသာႀကီးပါ ကုိကုိရာ၊ နင့္မွာ ငါရွိတယ္၊ ငါ့မွာ နင္ရွိတယ၊္ အဲဒါဆုိ ၿပီးေရာမဟုတ္လား၊ ဂရုစုိက္မေနပါနဲ႔၊ နင္ သူ႔အတြက္ ငါကုိယုံစမ္းပါ’၊ နွင္းေအးက ဆုိလာေတာ့လည္း က်ေနာ္စိတ္ေလွ်ာ့ခဲ့ရသည္၊ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ၾကာၾကာ သည္းမခံႏုိင္ခဲ့ပါ၊ ႏွင္းေအးမရွိေသာအခ်ိန္ ႏွင္းေအးမသိေအာင္ က်ေနာ္နွင့္သူငယ္ခ်င္း ျမတ္စုိး တုိ႔ ဒီေကာင္ေတြ ထုိင္ေနသည့္ဝုိင္းကုိ သြားခဲ့သည္၊ ဒီေကာင္ေတြဝုိင္းထဲက တရုတ္ေနေအာင္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔သိသည္၊ ဒီေကာင္က ေက်ာင္းတြင္စာရင္းျပၿပီး ဆယ္တန္းကုိ အျပင္ကေျဖေသာ္လည္း က်ဳရွင္ေတြတြင္ ဆုံဘူးသည္၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူတုိ႔စားပြဲဝုိင္းတြင္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္သည္၊
ျမတ္စုိးက ‘ေဟ့ေကာင္ ေနေအာင္ ေနေကာင္းလား၊’
သူတုိ႔နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာင္သြားသည္၊ က်ေနာ္နွင့္ ျမတ္စုိး ဒီလုိတုိက္ရုိက္ႀကီး ဝင္လာလိမ့္မည္ မထင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္သည္၊
ေနေအာင္က ‘ေနေကာင္းပါတယ္၊ ဘာကိစၥရွိလုိ႔လဲ’ ျပန္ေမးလုိက္သည္၊
က်ေနာ္တုိ႔က မေျဖ၊ ‘ထုိင္မယ္ေနာ္ ထုိင္ခ်င္လုိ႔ လာထုိင္တာ’ က်ေနာ္ေျပာလုိက္သည္၊
က်ေနာ္တုိ႔ ဝင္ထုိင္လုိက္ၾကသည္၊ သူတုိ႔ ဘာမွ မေျပာ၊ ျမတ္စုိးက
‘တစ္ေက်ာင္းထဲသားေတြပဲ တစ္ဦးအေၾကာင္း တစ္ဦးသိရေအာင္ မိတ္လာဖြဲ႔တာ၊ ဒါမွာ ေနာင္ ရႈပ္ရႈပ္ရွက္ရွက္ မျဖစ္ခ်င္လုိ႔ပါ၊’
ေနဝင္းထက္ယံကုိ ၾကည့္ရသည္မွာ ဘာမွ မျဖစ္သလုိပါပဲ၊ သူ႔ရဲ႕လက္ကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ လက္လွဳပ္ရွားမႈက တစ္ခုခုျဖစ္ေနတာ ေသခ်ာပါသည္၊ မ်က္ႏွာကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ ခပ္တည္တည္ပါပဲ၊ မ်က္ႏွာကုိ ေတာ္ေတာ္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ့ လူပါပဲ၊
ျမတ္စုိးကပဲ ‘က်ေနာ္က ျမတ္စုိး၊ ဒီေကာင္က မုိးကုိကုိ၊ ကဲဟုတ္ၿပီလား’၊
ေနေအာင္က ‘မင္းတုိ႔ မိတ္ဖြဲ႔ေတာ့လည္း၊ ဖဲြ႔ရတာေပါ့၊ ငါ့ကုိေတာ့ မင္းတုိ႔သိၿပီးသား၊ သူက ေနဝင္းထက္ယံ၊ ငါနဲ႔ အမ်ဳိးနည္းနည္းေတာ္တယ္၊ ဒီေန႔ မလာတဲ့ တစ္ေယာက္က ေဝမင္းဟိန္း သူကတပ္ထဲက’၊
ျမတ္စုိးကတဖန္ ‘ငါတုိ႔အဖြဲ႔က ငါးေယာက္ရွိတယ္၊ အဲဒီထဲမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါတယ္၊ ႏွင္းနွင္းေအးေအာင္တဲ့ ငါတုိ႔က ေအးေအာင္လုိ႔ေခၚတယ္၊ ဒီေကာင္ မုိးကုိကုိရဲ႕ အခ်စ္ဆုံး ရည္းစားေပါ့’၊
က်ေနာ္က ရယ္လုိက္သည္၊
ေနဝင္းထက္ယံက ဟင္းဟင္းဟု ရယ္သံျပဳၿပီး၊ ‘သိပ္လွတဲ့နာမည္ေလး၊ ရည္းစားဆုိေတာ့ လင္မယား မဟုတ္ဘူးေပါ့၊ အင္း ရည္းစားဆုိတာ လင္မယား မဟုတ္ဘူး’၊
က်ေနာ္က ‘ဘာ၊ ဘာရယ္’ ေမးလုိက္မိသည္၊
ေနဝင္းထက္ယံက ျပန္မေျဖ၊ ‘ကဲ အားလုံးပဲ ကုိယ့္အတြက္ ဒီေန႔ ဒီေလာက္လုံေလာက္ၿပီ၊ သြားေတာ့မယ္’၊ ဆုိၿပီး ခပ္တည္တည္ လွည့္ထြက္သြားသည္၊
ဒီေကာင္အမႈအရာကုိ က်ေနာ္ စိတ္ထဲက ေတာ္ေတာ္ ခံျပင္းသြားသည္၊ ေတာက္ေခါက္လုိက္မိသည္၊
ေနေအာင္က ‘ေဟ့ေကာင္ ကုိကုိ မင္းဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ’၊
ျမတ္စုိးက ‘မင္းသိတဲ့အတုိင္းပဲ ေအးေအာင္က ဒီေကာင္ခ်စ္သူေလ၊ မင္းအေကာင္က ဗလာခ်ည္းဆုိေတာ့’၊
ေနေအာင္က တဖန္ ‘ေဟ့ေကာင္ျမတ္စုိး၊ မင္းေျပာလုိက္တာ ၾကားတယ္ မဟုတ္လား၊ ရည္းစားဆုိေတာ့ လင္မယား မဟုတ္ဘူးေပါ့၊ ဆုိတာ’၊ ‘ေနာက္ၿပီး ေနဝင္းက မင္းတုိ႔ကုိ တုိယ္ထိလက္ေရာက္ ဘာမွ မေႏွာက္ယွက္ဘူးေနာ္’၊
‘လူမွာ လြတ္လပ္ခြင့္ ရွိတယ္မဟုတ္လား၊ လြတ္လပ္စြာၾကည့္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာႀကိဳက္ခြင့္ လြတ္လပ္စြာခ်စ္ခြင့္ မရွိေတာ့ဘူးလား’၊
က်ေနာ္က “လြတ္လပ္တာေတာ့ လြတ္လပ္တာေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ စည္းရွိရမယ္”၊
ေနေအာင္က ‘ဘယ္သူက စည္းေက်ာ္ေနလုိ႔လဲ၊ ဘယ္သူမွ စည္းမေက်ာ္ဘူး၊ စိတ္ေလွ်ာ့ သိပ္မေရြ႕ၾကနဲ႔ လြဲကုန္လိမ့္မယ္’၊
က်ေနာ္က “ေအးေပါ့ကြာ၊ ငါတုိ႔ကလည္း အဲဒီစည္း မေက်ာ္ေစဖုိ႔ လာေျပာတာပဲ၊ ေဟ့ေကာင္ျမတ္စုိး သြားမယ္ကြာ”၊
ေနေအာင္က တဖန္ ‘သြားေပါ့ မင္းတုိ႔ဟာမင္းတုိ႔ လာတာပဲ၊ စိတ္ေတာ့မဆုိးနဲ႔ တစ္ခုေတာ့ နားေထာင္၊ ငါေျပာမယ္ ငါ့အတြက္ေတာ့ အခ်စ္ဆုိတာ စည္းေတြေဘာင္ေတြနဲ႔ ထိမ္းခ်ဳပ္ထားလုိ႔ မရဘူး၊ အိမ္ေထာင္ရွိၿပီးသား သူတစ္ေယာက္ကုိလည္း ခ်စ္မိမွာပဲ၊ သူမ်ားရည္းစားကုိလည္း ခ်စ္မိမွာပဲ၊ ဒါကခ်စ္တာေလ’၊ ‘အခ်စ္ကလြတ္လပ္တယ္’၊ ‘အခ်စ္ကက်ယ္ျပန္႔တယ္’၊ ‘အခ်စ္ကုိကန္႔သတ္လုိ႔မရဘူး’၊ ‘ရယူပုိင္ဆုိင္ဖုိ႔ကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပါ့၊ အဲလုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ျပည့္ခဲ့သူေတြ ကမာၻေပၚမွာ အမ်ားႀကီးပဲ၊ မင္းတုိ႔မၾကံဳဖူးေသးလုိ႔ပါ’၊
ျမတ္စုိးက ‘ငါတုိ႔က အဲဒီလုိ ေအာက္တန္းက်စြာ မခ်စ္ဖူး၊ ခ်စ္မွာလဲ မဟုတ္ဖူး’၊
ေနေအာင္က ဟားဟားရယ္၍ ‘အဲဒါ ေအာက္တန္းက်တာ မဟုတ္ဘူး၊ အခ်စ္ကုိ တန္ဘုိးထားတာ၊ အဆင့္ျမင့္စြာခ်စ္ျပတာ၊ ကုိယ့္အခ်စ္ကုိ လက္ရွိတစ္ေယာက္ထက္ သာေၾကာင္းျပရမွာ မင္းတုိ႔ မၾကံဳဖူးေသးလုိ႔ပါ’၊
က်ေနာ္က “ေအး ငါတုိ႔ကလည္း အဲလုိခ်စ္မွာ မဟုတ္ဖူး”၊ “ဒီမွာေနေအာင္ အခ်စ္က လြတ္လပ္တယ္၊ ဟုတ္ပါၿပီ လြတ္လပ္ခြင့္ဆုိတာ လူတုိင္းျမတ္ႏုိး လူတုိင္းလုိခ်င္ၾကတာပဲ၊ လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ အလြဲသုံးစားလုပ္ၿပီး ကုိယ္လုပ္ခ်င္တုိင္း လုိက္လုပ္လုိ႔ မရဘူး၊
ယဥ္ေက်းတဲ့ လူေတြရဲ႕ အသုိင္းအဝုိင္းမွာေတာ့ လြတ္လပ္ခြင့္ဟာ စည္းေတြေဘာင္ေတြနဲ႔ထားတယ္ ဒါလြတ္လပ္ခြင့္ကုိ တန္ဘုိးထားတာ၊ အဲလုိမွ မဟုတ္ရင္ အဲဒီ့ လြတ္လပ္ခြင့္ရဲ႕ အလြဲသုံးစားလုပ္ျခင္း ခံရမွာပဲ၊ ေနာက္ဆုံး လြတ္လပ္ခြင့္ေတာင္ ျပန္ဆုံးရႈံးသြားႏုိင္တယ္၊”
ဟားဟားဟားဟား ေနေအာင္အသံထြက္ေအာင္ ရယ္လုိက္သည္၊ ၿပီးေနာက္ ‘ဒါဆုိ ငါတုိ႔က မယဥ္ေက်းဘူးေပါ့၊ တစ္ခါတစ္ေလ အခ်စ္မွာ ယဥ္ေက်းစရာမလုိဘူး၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အခ်စ္ဟာ တားဆီးလုိ႔မရဘူး၊ တကယ္ခ်စ္လာၿပီဆုိရင္ အရွိန္တက္လာတဲ့တစ္ေန႔ အေျခအေနတစ္ခုမွာ အခ်စ္ကအရာရာကုိ လႊမ္းမုိးသြားမယ္၊ အဲဒီအခါၾက မင္းအခ်စ္ကုိ လုံးဝႀကီး လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးလုိက္ရလိမ့္မယ္၊ မင္းတုိ႔မၾကံဳဖူးေသးလုိ႔ပါ’၊
ျမတ္စုိးက ‘မင္းက ၾကံဳဘူးတာေပါ့ ဟုတ္လား၊’ ေမးခြန္းျပန္ထုတ္လုိက္သည္၊
ေနေအာင္က ‘ဒါေတြဟာ ငါတုိ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေလ၊ ငါတုိ႔က အျမဲေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာေနတာ၊’
‘ခုမွပဲ မင္းတုိ႔ဟာ အခ်စ္ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေရး အဖြဲ႔ဝင္ေတြျဖစ္ေၾကာင္း သိေတာ့တယ္၊ တကယ့္ ရွယ္ပါပဲ၊’ ျမတ္စုိးက ေျပာလုိက္သည္၊
က်ေနာ္က “ထားလုိက္ပါေတာ့ မင္းတုိ႔အျမင္နဲ႔ ငါတုိ႔အျမင္ ကြဲလြဲခြင့္ရွိမွာေပါ့၊ မင္းအျမင္ကုိ လက္ခံတဲ့ သူေတြလဲ ရွိမွာပဲ၊ ငါ့အျမင္ကုိ လက္ခံတဲ့ သူေတြလဲ ရွိမွာပဲ၊ ဒါ လြတ္လပ္မႈပဲ၊ ပြင့္လင္းတဲ့ လူအဖ႔ြဲအစည္းမွာ အျမင္ေတြ ကြဲလြဲခြင့္ကုိ လက္မခံဘူးဆုိရင္ မယဥ္ေက်းတဲ့ သူေတြျဖစ္သြားမယ္ မဟုတ္လား၊ မင္းနဲ႔စကားေျပာရတာ စိတ္ဝင္စားဖုိ႔ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ျပန္လုိက္ဦးမယ္”၊
ေနေအာင္က ‘ေက်းဇူးလဲတင္ပါတယ္ ကုိယ္နဲ႔ အျမင္မတူတဲ့သူ တစ္ေယာက္ကုိ မွန္သည္ျဖစ္ေစ မမွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ ကက္ကက္လန္ ရန္မေတြ႔၊ ယုတ္မာညစ္ညမ္းတဲ့စကားေတြ မသုံးခဲ့တာ မင္းကုိ ေလးစားပါတယ္၊’
ျမတ္စုိးက ‘respectfully civilly fair game ျဖစ္ရမွာေပါ့၊ သြားမယ္ကြာ၊’
ေနေအာင္တစ္ေယာက္ အုိေက ဘုိင္ဘုိင္ ဆုိၿပီး က်န္ရစ္ခဲ့သည္၊
ထုိေန႔က က်ေနာ့္အတြက္ တရားဝင္ အခ်စ္စိန္ေခၚမႈႀကီး စတင္ခဲ့ေတာ့သည္။

စိန္ေခၚမႈေတြႏွင့္ ခ်စ္သူကုိ ခ်စ္ေနရစဥ္မွာပဲ၊ က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားကုိ ေနာက္တစ္ေယာက္ ဝင္ေရာက္လာျပန္သည္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ဦးျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္နဲ႔ ေမဂ်ာတူသည္၊ ပြင့္ျဖဴငယ္ ဆုိေသာ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ တကယ္ေတာ့ အဲဒီေကာင္မေလးႏွင့္ ေတြ႔ဆုံဘုိ႔ နွင္းေအးက ဖန္တီးလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္၊ ပြင့္ျဖဴသည္ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ၿမိဳ႕နားက ၿမိဳ႕ကေလး တစ္ခုမွျဖစ္သည္၊ မုိးေဟကုိ လုိပင္ ကုိယ္လုံးကုိယ္ေပါက္လွသည္၊ ေယာက္်ားေတြအတြက္ ႏွစ္ခါမက ျပန္ၾကည့္ခံရသည့္ မိန္းကေလးတစ္ဦးျဖစ္သည္၊ စကားေျပာလွ်င္ ပြင့္ျဖဴက ပြင့္ျဖဴက ဆုိၿပီးေျပာတတ္သျဖင့္၊ က်ေနာ္တုိ႔က မေကြးတုိင္းလုိ႔ နာမည္ေျပာင္ေလး ေပးထားခဲ့သည္၊ ပြင့္ျဖဴသည္ က်ေနာ္ဘဝကို တစ္စုံတစ္ခု ျဖစ္ေစသည့္ မိန္းကေလးတစ္ဦး ျဖစ္လာမည္ကုိ ထုိအခ်ိန္က က်ေနာ္ မသိရွိခဲ့ပါ။

……………………………………



ဆက္ပါဦးမည္။