“ရြာသူရြာသားတုိ႔သည္ ခ်ီးမြမ္းကဲ့ရဲ႕ၾကကုန္၏၊
ေယာနသန္လည္း ေရာက္ရွိလာသည္၊
ေဒးဗစ္သည္ကား ေတာင္ေပၚမွၾကည့္၍ေနသည္၊
သူတုိ႔ကုိ ငါကား သူရဲေကာင္းဟုမသတ္မွတ္၊
ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္မ်ားသူ၊ အခြင့္အေရးသမားေတြျဖစ္လတၱံ။
ျမက္ခင္းတုိ႔သည္ ဝါညွိေရာင္သန္း၍ ေျခာက္ကပ္ကုန္၏၊
သစ္ပင္တုိ႔ကား အရြက္လုံးဝမရွိ၊ အေမႊးမရွိေသာသုိးတစ္ေကာင္သည္ ေျပး၍ေနသည္၊
ဧလာေတာင္ထိပ္မွ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားကား ဆူညံကုန္၏၊
ငါသည္ အရာရာကုိ အေကာင္းတုိင္းျဖစ္ေစသည္။”
အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ အျမည္းမေပါက္တာကုိပဲ ေျပာစရာတစ္ခုျဖစ္ေနသလား၊ စကားဝုိင္းဖြဲ႔ေျပာၾကရင္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒီဘူတာပဲဆုိက္သည္၊
ေဟ့ကုိေမာင္ ဘယ္ေတာ့စားရမွာလဲ၊ ရွာလုိ႔ေတြ႔ၿပီလား၊ ေနႏုိင္လွခ်ီလား၊ ဒီလုိပဲအရုိးထုတ္ေတာ့မွာလား၊
ဒီလုိအေမးေတြက က်ေနာ့္အတြက္ရုိးေနပါၿပီ၊ ဒါေတာင္ ၃၀ ေက်ာ္ပဲရွိေသးတာ၊ ၄၀ ေက်ာ္ဆုိ ဘယ္ေလာက္ေျပာခံရမယ္မသိ၊တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ေတြးမိပါတယ္ လူပ်ိဳ လူလြတ္ တစ္ေယာက္ရဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္း အရသာကုိ က်ေနာ္ေပ်ာ္ေမြ႔ေနတာလား၊ အခ်စ္ကုိ မေတြ႔ရွိေသးလုိ႔လား၊ နဖူးစာက ဘယ္ကုိရြာလည္ဦးမွာလည္း စသျဖင့္ေပါ့၊ သူတုိ႔ေျပာသလုိ ငါႀကိဳက္မဲ့သူ မေမြးေသးဘူး ဆုိတာလဲ ျဖစ္ႏုိ္င္ပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္မွာ အလုပ္ႏွင့္အိမ္ အိမ္ႏွင့္အလုပ္ အခိ်န္ရွားပါးမႈ႔ ေၾကာင့္ အမ်ားဆုံးျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
ဒီေန႔ ညေနေရာင္းရင္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္းထားသည္၊ Holland V မွာ က်ေနာ္ကပဲျပဳစုရမည္၊ က်ေနာ္အပါအဝင္ စုစုေပါင္း ၆ေယာက္၊ ေကၽြးရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက၊ က်ေနာ္အလုပ္အသစ္ကုိ မန္ေနဂ်ာရာထူးနဲ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းအထိမ္းအမွတ္ပါပဲ၊ ဒီသူငယ္ခ်င္း ၅ ေယာက္က NUS မွာခင္ခဲ့တဲ့ ၂ ေယာက္၊ ျမန္မာျပည္ မွာခင္ခဲ့တဲ ၂ ေယာက္ ႏွင့္ ငယ္ေပါင္း တစ္ေယာက္ စကၤာပူမွာ အဖြဲ႔ေတာင့္တယ္လုိ႔ေျပာႏုိင္ပါတယ္၊ ေျပာမနာဆုိမနာ ရင္းနီးၾကသည္၊ ဒီထဲမွာ လူပ်ိဳ လူလြတ္ ၂ ေယာက္ပါသည္၊ က်ေနာ္ႏွင့္ မင္းသန္႔စင္၊ သန္႔စင္က ၃၀ မျပည္႔ေသး ငယ္သူလုိ႔သတ္မွတ္ကာ က်ေနာ္ကုိ လူပ်ိဳႀကီးရာထူးေပးထားသည္၊ ကုိဝင္းႏုိင္က ကေလးမရွိ တစ္ဝက္လြတ္လပ္သည္၊ က်န္ ကုိစုိးေအာင္၊ ကုိစုိင္းလုံ ႏွင့္ ဘုိးေတာ္ ေခၚျမဝင္း တုိ႔ကေတာ့ တုိးလုိ႔တြဲေလာင္းေတြနဲ႔၊ မစခင္ထဲက ငါတုိ႔က ၁၀ နာရီခြဲ ျပန္ရမွာ မိသားစုတာဝန္ ဘာညာေတြနဲ႔ စကားစထားသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း ဘယ္ရမလဲ အရင္ျပန္တဲ့သူ တစ္ဝက္ရွင္း ဆုိထားလုိက္သည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ဆုိတာ က်ေနာ္ရယ္ သန္႔စင္ႏွင့္ ကုိဝင္းႏုိင္တုိ႔ျဖစ္သည္၊ ဒီလုိနဲ႔ စားၾကေသာက္ၾကသည္။
က်ေနာ္ဆုိထားတဲ့အတုိင္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒီဘူတာပဲဆုိက္သည္၊ ကုိဝင္းႏုိင္က သူ႔ခယ္မႏွင့္ ေပးစားသည္၊ သူပုိင္တာၾကေနတာပဲ၊ ဘုိးေတာ္က သူ႔မိန္းမ သူငယ္ခ်င္း အေၾကာင္းသိေတြႏွင့္စပ္သည္၊ မိန္းမ မယူခ်င္တဲ့ထဲမွာ ဘုိးေတာ္ မိန္းမကုိၾကည့္ၿပီးေတာ့လုိ႔ဆုိေတာ့၊ အားလုံးဝုိင္းရယ္ၾကသည္၊ က်ေနာ္ႏွင့္ ဘုိးေတာ္က ငယ္ေပါင္းေတြ၊ ကုိစုိးေအာင္က ေမာင္ေမာင္,မင္းကငယ္တာပဲႀကိဳက္တယ္ဆုိရင္ ငါ့သမီး အႀကီးေစာင့္ကြာ၊ သူငယ္ခ်င္း ေယာကၡမ ဆုိၿပီး ရယ္ျဖစ္ၾကျပန္သည္၊ အလုပ္အသစ္အေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာျပျဖစ္သည္၊ အလုပ္ထဲမွာ မဒီ ေလးေတြမ်ားတယ္၊ စလုံးမ်ားတယ္ ဘုိမေတြေတာင္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာေတာ့၊ ဒီေကာင္ ျဖဴခ်င္ေနတာကုိး၊ ဘုိနဲ႔စပ္ၿပီးေမြးလာတဲ့ မင္းကေလးေတြၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္…. ေသာက္ရင္းေျပာရင္းနဲ႔ ၁၁ နာရီထုိးမွာျပန္ျဖစ္ၾကသည္။
----------------------------------------------------------------------------
ဒီအလုပ္ကုိလက္ခံလုိက္ကတည္းက challenge ေတြႏွင့္ အသစ္အဆန္းေတြ ႀကံဳရမယ္ဆုိတာ တြက္ခ်က္ၿပီးျဖစ္သည္၊ အရင္တုန္းက အင္ဂ်င္နီယာ ဆုိေတာ့ အခက္အခဲေတြ႔လာရင္ ေျဖရွင္းေပးဘုိ႔ ကိုယ္ေရွ႕မွာ မန္ေနဂ်ာရွိသည္၊ ခုကုိယ္က မန္ေနဂ်ာ ဆုိေတာ့ တာဝန္ယူရတဲ့ အပုိင္းကုိ ပုိနားလည္လာသည္၊ အရင္အလုပ္က ကုိယ္ရဲ႔မန္ေနဂ်ာ ကုိလည္း ခုမွ ကုိယ္ခ်င္းစာမိသည္၊ ဘတ္ဂ်က္ မေပးေသာ သူ႔ကုိ အၿမဲအပစ္ျမင္မိသည္၊ က်ေနာ္က သူ႔ထက္ပုိဆုိးမည္၊ က်ေနာ့္ေအာက္မွာ အင္ဂ်င္နီယာ မရွိ၊ အင္ဂ်င္နီယာယင္းလက္ေထာက္ ႏွင့္ ကုိေအာ္ဒီေနတာ coordinator တစ္ေယာက္ ဒါပဲရွိသည္၊ Regulatory ဒါရုိက္တာ ႏွင့္ GM ကုိ သတင္းပုိ႔ရမည္ဆုိ၏၊ အၾကမ္းဖ်င္းေျပာလုိက္ရင္ အလုပ္ကလြယ္လြယ္ေလးလုိ႔ထင္ၾကမည္၊ စက္ရုံက ေဆးရုံသုံး instruments ေတြကုိထုတ္သည္ အားလုံးနီးပါး ကြန္ျပဴတာကြန္ထရုိ ျဖစ္၍ ေဆာ့ဝဲလ္ေခၚ စစၥတန္ system မ်ားပါသည္၊ က်ေနာ္ အလုပ္က ဒီ system ေတြကုိ user requirements ႏွင့္ regulation ကုိက္ညီမႈ႔ရွိမရွိ စစ္ေဆးရန္ ႏွင့္ ဗယ္ေလဒိရွင္း validation လုပ္ရန္ျဖစ္သည္၊ တျခား system မန္ေနဂ်ာမ်ားနဲ႔ေတာ့ကြာပါသည္။
တစ္လျပည့္လုိ႔ ျပန္ၿပီးစီစစ္ၾကည့္တဲ့အခါ၊ က်ေနာ္ ဘယ္ေနရာမွာလုိအပ္ေနတယ္၊ ဘာအခက္အခဲေတြ ရွိသလဲ မွတ္ခ်က္ေတြေရးမွတ္ၿပီး GM ဆီတင္လုိက္သည္၊ ဒီ instruments ေတြ ဘယ္မွာသုံးလည္း ဘယ္လုိဘယ္သူေတြသုံးသလဲ ဒီ ‘ဘ’ ေတြကုိေတာ့ ထပ္ေလ့လာရမည္၊ ဒါကလဲလုပ္လုိ႔ရသည္ product training တက္၊ လုိအပ္ရင္ေဆးရုံေတြထိသြားရမည္၊ ေဆာ့ဝဲလ္ ႏွင့္ ပရုိဂရမ္ေတြ ဒါကေတာ့ 3rd party အျခားကုမၼဏီကုိ ကန္ထရုိက္ေပးထား၍ သူတုိ႔ကိစၥသူတုိ႔ႏုိင္သည္၊ က်ေနာ္ပုိင္သည့္ အပုိင္းလည္းျဖစ္သည္၊ ကုိေအာ္ဒီေနတာကလည္း လုပ္ႏုိင္သည္၊ user requirements ႏွင့္ regulation အဲဒီမွာ ျပသာနာရွိလာသည္၊ စာရြက္စာတမ္းေတြ documents လုပ္ရျခင္းျဖစ္သည္၊ regulation ေတြကအျမဲခ်ိန္းတတ္သည္၊ user requirements ကလည္း တစ္ႏုိင္ငံနွင့္ တစ္ႏုိင္ငံမတူ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံေတြမွာ ဆရာဝန္ေတြမွ ကုိင္ရသည္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံေတြကေတာ့ နပ္စ္ မဟုတ္ရင္ တတ္ကၽြမ္းသူ ေတြကုိင္တြယ္သည္၊ ဒါေၾကာင့္ user requirements, Standard Operating Procedure (SOP) ေတြအျမဲ update လုပ္ေနရသည္၊ regulation ေတြ ကလည္း တစ္ႏုိင္ငံတစ္မ်ိဳး ၾသစေတးလ် ကေန တရုတ္ျပည္ထိ TGA, HSA, FDA, SFDA စုံလုိ႔၊ တစ္ႏုိင္ငံ document တစ္စုံ၊ တစ္ခုခုေျပာင္းတုိင္း ဗယ္ေလဒိရွင္းလုပ္ရသည္၊ မလုပ္လွ်င္ QA ကလာမည္၊ ဗယ္ေလဒိရွင္းလုပ္တုိင္း စာရြက္စာတမ္းေတြ ခ်ိန္းရသည္၊ စာရြက္စာတမ္းေတြ ကိစၥက က်ေနာ္အတြက္ headache တစ္ခုပါပဲ၊ အင္ဂ်င္နီယာယင္းလက္ေထာက္ ႏွစ္ေယာက္က သူတုိ႔အကန္႔ႏွင့္သူတုိ႔ ပုိခုိင္း၍မရ၊ ကုိေအာ္ဒီေနတာ ေကာင္မေလးကေတာ့ ဆရာ လူတစ္ေယာက္ ထပ္ေခၚပါလားလုိ႔ဆုိသည္။
ကုိေအာ္ဒီေနတာ ေကာင္မေလးက အယ္နီ တန္၊ ေပၚလီကေက်ာင္းၿပီးထားသည္၊ သူရဲ႕ ပထမဦးဆုံးအလုပ္ဟုဆုိသည္၊ ေလာေလာဆယ္ ရည္းစားနဲ႔ကြဲကာ အခ်စ္နာက်ေနသည္တဲ့၊ သူ႔ေကာင္ေလး စစ္မူထမ္းNS မွျပန္လာၿပီး တစ္လအၾကာကြဲၾကသည္၊ သူကလည္း သူ႔ေကာင္ေလး စစ္မူထမ္းေနတုန္း တျခားတစ္ေယာက္နွင့္ တြဲသြားတြဲလာ ရွိသည္ဆုိ၏၊ ဒါကလည္း သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တဲ့ အဖုိးႀကီးဆီက မေမးပဲသိရသည္၊ ဒီမွာက ရုံးကလူေတြအေၾကာင္း သိခ်င္ရင္ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တဲ့ အဖြားႀကီး အဖုိးႀကီး ေတြက သတင္းအစုံဆုံးပါပဲ။
GM က ဒီေန႔ေခၚေတြ႔သည္၊ က်ေနာ္၏ လစဥ္တင္ျပခ်က္ monthly report ကုိေဆြးေႏြးၾကျခင္းျဖစ္သည္၊ ‘မစၥတာ ေမာင္ ဒီလုိရွင္းရွင္းလငး္လင္းေရထားတာေကာင္းတယ္ အရင္လူက ဘာမွမေျပာပဲ မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးဆုိၿပီး ထျပန္သြားတယ္၊’
အရင္လူက အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္လူမ်ိဳးျဖစ္သည္၊ အလုပ္ထဲမွာ မန္ေနဂ်ာ ေတြက အျဖဴေတြမ်ားသည္၊ က်ေနာ္ရယ္၊ GM ရယ္၊ HR မန္ေနဂ်ာ ႏွင့္ Finance မန္ေနဂ်ာတုိ႔သည္ local ဌါေနမ်ားျဖစ္သည္၊
GM က ‘မင္းမွာလူတစ္ေယာက္လုိတယ္ဆုိရင္ ငါတုိ႔ Admin ဘက္မွာ ထြက္ခုိင္းထားတဲ့ Admin assistant တစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိတယ္၊ အဓိကကေတာ့သူ႔မန္ေနဂ်ာပဲ၊ မႀကိဳက္တာက ခဏခဏ ခြင့္ယူ ေဆးခြင့္ယူ အလုပ္ပ်က္လုိ႔ပဲ၊ သူမကေတာ့ ဒီအလုပ္ ဒီကုမၼဏီကုိ သူႀကိဳက္ပါတယ္၊ ေနာက္ဆုံးအခြင့္အေရးေပးပါေပါ့၊ သူ႔မန္ေနဂ်ာကလည္း ေရြးစရာလမ္းမရွိေတာ့ဘူးေလ၊ တျခားဝန္ထမ္းေတြ လုိက္လုပ္ရင္ ပုိဆုိးမယ္ဆုိၿပီး၊ ထြက္ခုိင္းလုိက္ရတာေပါ့၊ မင္းလုိခ်င္ရင္ေတာ့ မင္းအင္တာဗ်ဳးၾကည့္ေပါ့၊ ဒီအလုပ္ထဲကပဲဆုိေတာ့ မင္းသုံးလုိ႔ရမလားလုိ႔၊’
က်ေနာ္ကလည္း ရတုန္းယူထားမွာ လူပုိတစ္ေယာက္ ေတာင္းဆုိရတာမလြယ္ဘူး၊ ‘ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္အင္တာဗ်ဳးခ်င္ပါတယ္၊’ ‘ဒါဆုိငါ HRကုိေျပာလုိက္မယ္’ ။
“ေဒါက္ေဒါက္”
အခန္းတံခါးေခါက္သံၾကားရသည္၊ ‘ဝင္ခဲ့ပါ’
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ဝင္လာသည္၊ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆုိရင္ပုိမွန္ပါလိမ့္မည္၊
‘မစၥတာ ေမာင္ေမာင္ေဇာ္၊ က်မနာမည္ အန္ဂ်ီလာ ၊ အန္ဂ်ီလာ ခၽြာ (Angela Chau) ပါ၊ HRကလႊတ္လုိက္တာပါ၊’
‘ေကာင္းၿပီ၊ ထုိင္ပါဦး၊ ငါကုိ အခ်ိန္မိနစ္ အနည္းငယ္ေပးပါ၊’
ေကာင္မေလးက ‘ေက်းဇူး’ ဆုိၿပီး က်ေနာ္စားပြဲေရွ႕ ထုိင္ခုံတြင္ ဝင္ထုိင္လုိက္သည္၊
က်ေနာ္လည္း ခုမွ HR ကေပးထားေသာ ကုိယ္ေရးရာဇဝင္ကုိ စဖတ္မိသည္၊
Chau Lay Hong, အန္ဂ်ီလာ အသက္ ၂၄ ႏွစ္မျပည့္ေသး၊ ပညာအရည္အခ်င္း GCE O level ၊ Admin ဆုိင္ရာ ITE ကလက္မွတ္တစ္ခု၊ BC က English Skill လက္မွတ္တစ္ခု၊ လက္ရွိလစာ ၁၄၀၀၊ မွတ္ခ်က္ ဒီကုမၼဏီ ေထာက္ပံ့ေငြျဖင့္ MIDS တြင္ Business Administration ဒီပလုိမာတက္ေနသည္၊
CV ကုိဖတ္လုိက္ သူမကုိၾကည့္လုိက္နဲ႔ လူပုံစံကုိ အကဲခတ္ေနမိသည္၊
ရုိးရုိး စလုံး တရုတ္မေလး တစ္ေယာက္ပါပဲ၊ မ်က္မွန္မတတ္၊ ႏွာေခါင္းမျပား၊ မ်က္ႏွာသြယ္ ဆြဲေဆာင္မႈ႔ေတာ့ရွိသည္၊ တစ္ခါတစ္ေလ က်ေနာ္ကုိျပန္ၾကည့္သည္၊ မ်က္လုံးမ်ားက အသနားခံေနသေယာင္၊
က်ေနာ္ကပဲစၿပီး ‘ကဲ အန္ဂ်ီလာ ဒီကုိဘာလုိ႔ေရာက္လာသလဲ သိၿပီးၿပီေပါ့၊
မင္းကပဲ စၿပီး မင္းအေၾကာင္း၊ မင္းေရွ႕ဆက္ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ ေျပာျပပါလား၊’
မဲ့ျပံဳးေလးျပံဳးၿပီး၊
‘မစၥတာ ..ေဇာ္..ေမာင္…’
‘မစၥတာ ေမာင္ လုိ႔ေခၚပါ၊ မင္းေျပာခ်င္သလုိေျပာ၊’
‘က်မ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ ေပါက္ကရေတြေျပာရမလား၊ တုိတုိပဲေျပာရမလား’
‘က်မရဲ႕ CV ကုိဖတ္ၿပီးသြားလုိ႔ က်မ အရည္အခ်င္းကုိလည္းသိေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္၊
က်မ ဒီကုမၼဏီမွာ လုပ္ခဲ့တာ သုံးႏွစ္ရွိပါၿပီ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၆ လေလာက္က က်မ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ ကိစၥေတြမ်ားခဲ့တယ္၊ ခြင့္ေတြ ေဆးခြင့္ေတြယူခဲ့တယ္၊ ခြင့္မဲ့ေတာင္ပါလုိက္ေသးတယ္၊ က်မကုိ မစၥစ္ အမ္းက သတိေပးခဲ့ေပမဲ့၊ က်မ မတတ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး၊ ျပႆနာေတြက အနယ္ထုိင္ေလာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ မစၥစ္ အမ္း က်မကုိ တစ္လ အခ်ိန္ေပးၿပီးအလုပ္ထုတ္ပါတယ္၊ သူ႔ဒီလုိမလုပ္ရင္ အျခားသူေတြအတြက္ စံျပျဖစ္သြားလိမ့္မယ္တဲ့၊ မစၥစ္အမ္းကုိ က်မစိတ္မဆုိးပါဘူး၊ သူဟာ က်မရဲ႕ေက်းဇူးရွင္ပါ၊ သူ႔က်မကုိ အလုပ္ခန္႔ခဲ့တယ္၊ သင္တန္းေတြေပးတက္ၿပီး ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးခဲ့တယ္၊’
က်ေနာ္ကလည္း၊ ‘သိပ္ေကာင္းတာပဲ အဲလုိပြင့္လင္းတာ၊’
‘ဒါနဲ႔ မင္း ျပႆနာေတြက အနယ္ထုိင္ေလာက္ၿပီေပါ့၊’
‘ဟြန္…က်မထင္ပါတယ္၊’
‘ေအး မင္းလုပ္ရမဲ့ အလုပ္က စာရြက္စာတမ္းေတြ documentation ပဲ၊ record, checklist ႏွင့္ Procedure ေတြပဲ၊ အေသးစိပ္က လုပ္ရင္းနဲ႔ပဲေျပာနုိင္မယ္၊’
‘ေနာက္ၿပီးေတာ့ ငါ မင္းဆီက ၁၀၀% မကလုိခ်င္တယ္၊’
‘က်မ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားပါမယ္၊’
‘ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းထပ္ေျပာရရင္၊ က်မ ဝမ္းနည္းေနရတယ္၊ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိဘူးျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္၊ ဒီအလုပ္က လုံးဝမထြက္ခ်င္ဘူး၊ ဆရာက အင္တာဗ်ဳးခ်င္တယ္ဆုိေတာ့၊ တစ္စုံတစ္ရာက က်မကုိ ကယ္တင္လုိက္ပုံပါပဲ၊’
‘မနက္ျဖန္ဒီကုိအလုပ္လာဆင္းေပါ့၊’
ေကာင္မေလးက ‘ေက်းဇူး’ ဆုိၿပီးထြက္သြားသည္။
အန္ဂ်ီလာ ထြက္သြားၿပီးတာနဲ႔၊ အယ္နီ ဝင္လာသည္၊
ဆရာ ခုနထြက္သြားတာ အန္ဂ်ီလာ မဟုတ္လား၊ အယ္နီေမးလုိက္သည္၊
ဟုတ္တယ္၊ သူ ငါတုိ႔ဌါနကုိ မနက္ျဖန္ ေျပာင္းလာလိမ့္မယ္၊ က်ေနာ္လဲျပန္ေျဖလုိက္သည္၊
အယ္နီကတဖန္ ဆရာ သူ႔အေၾကာင္းသိလုိ႔လား၊
သူ႔ စီဗြီ ၾကည့္ၿပီး ငါတုိ႔အတြက္ လုိအပ္တာ လုပ္နုိင္မယ္ထင္တယ္၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ၊ က်ေနာ္လဲျပန္ေမးလုိက္သည္၊
'အန္ဂ်ီလာက အလွ်န္း ("Ah Lian") ေလ၊ အလွ်န္းဆုိတာ ဂုိဏ္းေတြဘာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ဘူးတယ္၊' အယ္နီကဆုိသည္၊
'အန္ဂ်ီလာက ဒီမွာ သုံးႏွစ္ေတာင္လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ၊ သူလုပ္ႏုိင္မွာပါ၊' က်ေနာ္ျပန္ေျဖလုိက္သည္၊
အယ္နီ တစ္ေယာက္ က်ေနာ္ကုိ ပုခုန္းလွဳပ္ျပၿပီး၊ ဆရာ က်မတုိ႔ ထမင္းသြားစားရေအာင္
အုိေက သြားၾကရေအာင္။
ေနာက္ေန႔ က်ေနာ္ရုံးေရာက္သြားေတာ့၊ လူစုံေနၿပီ အန္ဂ်ီလာတစ္ေယာက္ မစၥတာဝူရဲ႕ စားပြဲေရွ႕ ထုိင္ခုံလြတ္တြင္ထုိင္ေနသည္၊ ဝတ္လာသည္ကလည္းၾကည့္ဦး တုိလုိက္တဲ့ စကပ္၊ အန္ဂ်ီလာကို ဘယ္မွာထုိင္ရမလဲ ေနရာမခ်ရေသး၊ HRကုိ အယ္နီရဲ႕ေဘးတြင္ စားပြဲစီစဥ္ထားခုိင္းၿပီးျဖစ္သည္၊
က်ေနာ္ကပဲ အားလုံးကုိ၊ ‘ဒီေန႔ အန္ဂ်ီလာ က်ေနာ္တုိ႔ဆီကုိ ေျပာင္းလာတယ္၊ အန္ဂ်ီလာ ဒါက ဝူ၊ မစၥတာဝူ၊
ဟုိဘက္က အဲရစ္တန္၊ ဒါကေတာ့ အယ္နီတန္၊ ဒီမွာ တန္ ႏွစ္ တန္ရွိတယ္၊’
အားလုံးျပံဳးစိစိျဖစ္ကုန္ၾကသည္၊ အန္ဂ်ီလာကိုေနရာျပေပးၿပီး၊ ေနရာခ်ၿပီးရင္ အယ္နီႏွင့္ ရုံးခန္းထဲလာဘုိ႔မွာလုိက္သည္။
ခဏေန အန္ဂ်ီလာႏွင့္အယ္နီတုိ႔ဝင္လာသည္၊ အယ္နီကုိ မေန႔ထဲက စာရြက္စာတမ္းေတြႏွင့္ ဖုိင္ေတြကုိ ထုတ္ထားခုိင္းၿပီးျဖစ္သည္၊ အယ္နီကုိ ဖုိင္ေတြအေၾကာင္း ရွင္းျပခုိင္းလုိက္သည္၊ အယ္နီထြက္သြားၿပီး၊ က်ေနာ္အလွည့္ေရာက္သည္၊ လုပ္ပုံလုပ္နည္းေတြ ရွင္းျပၿပီး၊ ဒီေန႔စလုပ္ရမည့္ အလုပ္ကုိ စေပးလုိက္သည္၊ ခုမွေသခ်ာၾကည့္မိသည္၊ ေကာင္မေလးက သူဟာနဲ႔သူေတာ့လွသည္၊ စကပ္ကုိ အဲဒီေလာက္တုိတုိ မဝတ္သင့္၊ ဘယ္လုိေျပာရမလဲ စဥ္းစားေနမိသည္၊ ေျခသလုံးမွာလည္း ဂ်ပန္ပန္းခက္ပုံ ေဆးမွင္ေၾကာင္ထုိးထားသည္၊ ကင္းေျခမ်ားပုံလည္းပါသည္၊ နားကပ္ေတြကလည္း ဒီဘက္မွာ ႏွစ္ခု၊ ဟုိဘက္မွာသုံးခု၊ ျဖည္းညင္းစြာေခါင္းခါမိသည္၊ ‘ကဲ ဘာေမးစရာရွိေသးလဲ၊ မရွင္းရင္လာျပန္ေမးလုိ႔ရတယ္၊’
‘ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ၊’
‘ေကာင္းၿပီ မင္းသြားလုပ္ေတာ့၊’
‘ဆရာ’ အန္ဂ်ီလာက က်ေနာ္ကုိေခၚလုိက္သည္၊ ‘ဘာေမးစရာရွိလုိ႔လဲ၊’
‘မဟုတ္ပါဘူးဆရာ၊ က်မ ရုံးဝတ္စရာ ေဘာင္းဘီ ငါးစုံပဲရွိပါတယ္၊ မေန႔ကမွာ washing လုပ္ထားတာ၊’
‘ေနာက္ဆုိ ဆင္ျခင္ပါမယ္၊ ဆရာလဲ က်မကုိ သြန္သင္လမ္းျပေပးပါ၊’
‘အုိေက၊ ေကာင္းၿပီ၊’
က်ေနာ္သူကုိ ဘယ္ေလာက္ထိၾကည့္လုိက္မိလည္းမသိ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ရင္ေပါ့ သြားသည္၊ ေနာက္မုိ႔ဆုိ အဲဒီ့အလုပ္ေတြ၊ က်ေနာ္ႏွင့္ အယ္နီလုပ္ရမည္၊ က်ေနာ္ပဲအမ်ားဆုံးလုပ္ရမည္၊ အျခားအေရးႀကီးေသာ အလုပ္ေတြၿပီးမွာမဟုတ္ေတာ့၊ ဒီေကာင္မေလး အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ႏုိင္ပါေစ။
သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တဲ့ အဖုိးႀကီး က်ေနာ္ကုိ ထူးဆန္းအ့ံၾသသည့္ပုံႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္၊ 'ဆရာ အန္ဂ်ီလာကုိ ဆရာ့ဆီေခၚလုိက္တယ္ဆုိ၊'
'ဟုတ္တယ္ေလ၊ အားလုံးအဆင္ေျပသြားေအာင္ေပါ့၊ သူကေအးေအးေလးပါ စကားလည္းနည္းတယ္၊'
'သူစကားေျပာတာ ဆရာေတြ႔ဘူးလုိ႔လား၊ သူက ဂိုဏ္းစတား၊ ဆရာထိန္းႏုိင္မလား၊'
'သူနဲ႔ေန႔တုိင္း အလုပ္လုပ္ေနတာပဲ၊ အဲဒါေတြက အရင္တုန္းကေလ၊ ေလာေလာဆယ္ ခြင့္ျပႆနာပဲရွိတယ္၊ ဒါလဲအဆင္ေျပမယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္၊'
'ဆရာမသိဘူးေနာ္၊ မစၥစ္ အမ္းေၾကာင့္ သူဒီမွာျမဲေနတာ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆရာအဆင္ေျပပါေစ၊'
ေက်းဇူးပါဆုိၿပီး က်ေနာ္ထြက္လာသည္၊
အဖုိးႀကီးေျပာပုံအရ အန္ဂ်ီလာက ဒီေလာက္ထိဆုိးသလား၊ က်ေနာ္ေတြးမိသည္၊ အန္ဂ်ီလာ အေၾကာင္းကုိလည္း စိတ္ဝင္စားလာသည္၊ ကုိယ္ဘက္ကလည္း မၾကိဳက္ရင္ ထုတ္ပစ္လုိ႔ရသည္။
ဒီေန႔ ရုံးကုိ ေစာေစာေရာက္သြားသည္၊ ဘယ္သူမွ မေရာက္ေသး၊ အခန္းထဲဝင္ၿပီး အီေမးလ္ေတြ စစ္ေနျဖစ္သည္၊ ခဏေနၾကာ အျပင္ဘက္က ဒုန္း ဘုတ္ စာအုပ္ေတြကုိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပစ္ခ်လုိက္သည့္ အသံၾကားရသည္၊ ဒီေနာက္ တစ္ေယာက္ထဲ စကားေျပာသံထြက္လာသည္၊ အန္ဂ်ီလာျဖစ္သည္၊ fucking ပဲ ဘယ္bus driver မွအခ်ိဳးမေျပဘူး၊ ဆုိေဆြ (so suay ကံမေကာင္းဘူး)၊ ပုိက္ေဆ (Paisehအေႏွာက္အရွက္ေတြ အဆင္မေျပဘူး)
လမ္းမွာဘာျဖစ္လာတယ္မသိ၊ ဆင္းဂလိႏွင့္ ဟုတ္ကင့္ တရုတ္စကားႏွင့္ ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္၊ ဟုတ္ကင့္ တရုတ္စကားသည္ စကၤာပူတြင္ အမ်ားဆုံးသုံးေသာ အရပ္ေျပာစကားျဖစ္သည္၊ အခ်ိဳ႕မေလးေတြေတာင္နားလည္သည္၊
ခဏေန က်ေနာ္အခန္းျပင္သုိ႔ ထြက္လုိက္သည္၊ အန္ဂ်ီလာ အလန္႔တၾကားနဲ႔ က်ေနာ္ကုိၾကည့္ၿပီး၊
'ေမာနင္းဆရာ၊ ဆရာေရာက္ေနမွန္း က်မ မသိလုိက္ဘူး၊ ေဆာရီးဆရာ၊'
ဘာကုိ ေဆာရီးလုပ္မွန္းမသိ၊ 'ေကာ္ဖီသြားေသာက္လုိက္ဦးမယ'္ ဆုိၿပီး ရုံးကင္တင္းသုိ႔ ထြက္လာသည္။
SGH စကၤာပူအေထြေထြေဆးရုံႀကီးတြင္ နည္းပညာ ရွင္းျပပြဲလုပ္ရန္အတြက္ အစည္းအေဝး အၿပီးတြင္၊ မစၥစ္အမ္း ေနာက္မွ လုိက္လာၿပီး၊ စကားနည္းနည္းေျပာခ်င္တယ္ဆုိ၏၊
'ပထမဦးဆုံး မစၥတာေမာင္ ကုိ အန္ဂ်ီလာအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါရေစ၊'
'က်မက ဒီမွာ ေဗာ္လန္တီယာ ေကာင္ဆယ္လင္းလုပ္တယ္၊ ဝါသနာေပါ့၊
အန္ဂ်ီလာက ႏွစ္လသုံးလေလာက္ က်မႏွင့္ အတူေနျဖစ္တယ္၊ ခုေတာ့ သူ႔အဖြားႏွင့္ေနတယ္၊
ဒီအလုပ္ကုိ က်မေခၚလာတာ HR ရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္၊ က်မတာဝန္ယူခဲ့တယ္၊ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လည္း က်မသူကုိ ထြက္ခုိင္းရတာပါ၊ ခုေတာ့ အန္ဂ်ီလာ မစၥတာေမာင္ဆီ ေရာက္ေနၿပီ၊'
'အလုပ္ကုိ အလုပ္နဲ႔တူေအာင္လုပ္တယ္၊ သင္ေပးရင္တတ္လြယ္တယ္၊ ဒီလုိျဖစ္ေအာင္ က်မေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္၊ ႀကံဳရင္ မစၥတာေမာင္ ကုိ လာေျပာျပပါဦးမယ္ သိထားသင့္တယ္ထင္လုိ႔၊'
မစၥစ္အမ္း ဒီေလာက္ေလးပဲေျပာၿပီး MD ရုံးခန္းထဲဝင္သြားသည္၊
က်ေနာ္ က်ေနာ့္ရုံးခန္းဘက္သုိ႔ ေလွ်ာက္လာရင္းေတြးမိသည္မွာ၊ အန္ဂ်ီလာကဘာလဲ၊ လူေတြကငါ့ကုိ ဘာလုိ႔လာေျပာေနၾကတာလဲ၊ ေမးခြန္းေတြနဲ႔၊ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ အန္ဂ်ီလာအေၾကာင္းပုိသိခ်င္လာသည္။
အပုိင္း (၁)နားၿပီ၊
မွတ္ခ်က္၊
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေနာက္ခံ၍ ဇာတ္လမ္းဆင္ထားပါသည္၊
ေဒသသုံး စကားမ်ားကုိ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ေရးထားပါသည္၊
ဥပမာ boss ကုိ ဆရာ၊ မေရးတတ္သည္မ်ားကုိ ေဒသသုံးအတုိင္းေရးပါမည္။
