မျက်ဝန်းလဲဲ့ပြာရီ

MITမှာ ပြောတာပြတာတွေကို သွားနားထောင်ပြီး Boston ပြန်ရန်အလုပ်တွင် ဖုန်းတစ်ခုဝင်လာသည်၊ နားထောင်လိုက်တော့ မကြားရသည်မှာ ဆယ်စုနှစ်ရှိသွားပြီဖြစ်တဲ့ အသံ၊ အက်ရှရှ ရှိနေတုန်းပါပဲ၊ ဒီကိုရောက်နေတဲ့မို့လား၊ ဖုန်းနံပါတ်ဘယ်လိုရသလဲမမေးနဲ့၊ ခုဒါပြီးရင်ဘယ်သွားမှာလည်း၊ ဘယ်ရောက်နေပြီလည်း စသဖြင့် မေးလည်းမေး ပြောလည်းပြောပြီးမှ၊ သူ့ဘယ်သူလဲ သိလားမှတ်မိလားလုပ်လာသည်၊ ပြန်မဖြေသေးပဲ သက်ပြင်းကိုချမိလိုက်သည်၊ အမှတ်ရစေတဲ့ အကျင့်တစ်ခုကမပြောင်းလဲသေးပါလား၊ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲပြန်ဖြေလိုက်မိသည်၊ အသံက မေ့လောက်စရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး၊ ဒီအတွက်မှတ်မိသလား၊ ဘယ်သူဖြစ်မယ်ဆိုတာကို ဖြေစရာလိုလိမ့်မယ်မဟုတ်ဘူးလို့ ပြန်ဖြေလိုက်တော့၊ ဟွန်း ဟွန်း ဟွန်း ရယ်သံလေးနဲ့ အဲဒါကြောင့်ချစ်ခဲ့တာ ဟုဆိုသည်၊ ငယ်မူပြန်နေသေးသည်၊ ကိုယ်ရဲ့ အစီအစဉ်ကို ပြောပြလိုက်သည်၊ လာခဲ့မယ်လုပ်သည်၊ လာရန်မလိုကြောင်း အစီအစဉ်နဲ့လိုက်ရမှာဖြစ်ကြောင်းပြောရင်း၊ မနက်ဖြန် NY မှာတွေ့ဖို့ချိန်းလိုက်သည်၊ Bus ပေါ်ရောက်နေပြီ ဖုန်းချရတော့မယ်လို့ပြောတော့၊ ကျမဘဝမှာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ပျော်ရွှင်စွာ ပြန်လည်ရယ်မောခြင်းပါပဲမောင်၊ မောင်နဲ့တွေ့တဲ့ အချိန်တွေမှာ မောင်ကို မောင်လို့ပဲ ပြန်ခေါ်ပါရစေမောင်၊

စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါ ဟုပြန်ဖြေလိုက်တော့၊ ကျေးဇူးပါပဲမောင်၊ အရမ်းတွေ့ချင်နေပြီ၊ နက်ဖြန်တွေ့ကြရအောင် ဖုန်းမျှော်နေမယ် ဟုဆိုကာဖုန်းချသွားသည်၊ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးနေသူ တစ်ယောက်ကို ဆက်လက်ပျော်ရွှင်ကြည််နူးခွင့်ပေးလိုက်ခြင်းသည် အကောင်းဆုံးလုပ်ရပ်တစ်ခုလို့ သတ်မှတ်လိုက်မိသည်။

Bus ကားသည် Boston ရှိတည်းခိုရမည့် ဟော်တယ်သို့ တငြိမ့်ငြိမ့် ခရီးဆက်နေသည်၊ အတွေးတို့သည် အတိတ်သို့ပြန်ရောက်ကာ သူ့အကြောင်းစဉ်းစားနေမိသည်၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ပြန်လည်တွေ့ဆုံချင်သော သူတစ်ယောက်ကို ပြန်လည်တွေ့ဆုံခွင့်ရလေပြီ၊ သူဆိုသည်ကား ‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’ ။

ကျနော်သည် ကျနော်ချစ်သော ချစ်သူများကို သူတို့၏ထူးခြားချက်နဲ့ညီစွာ ချစ်စရာ နာမည်လေးတွေပေးထားလေ့ရှိသည်၊ ကျနော်၏ ချစ်သူများကတော့ သူတို့၏ ချစ်စရာ နာမည်များကိုမသိကြပေ၊ မန္တလေးက ပထမဦးဆုံး ရည်းစားကို ‘အပြုံးလှသခင်’ နောက်တစ်ယောက်က ‘မဟူရာမင်းသမီး’၊ ရန်ကုန်က ဆံပင်ရှည်ရှည်လေးနဲ့ တစ်ယောက်ကို ‘နှင်းကေသရာဇာ’ စသဖြင့်ပေါ့၊

‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ပြာရီ’ သည်လည်း ရန်ကုန်ကပဲဖြစ်သည်၊ ရန်ကုန်မှာမွေး ရန်ကုန်မှာကြီးသော ရန်ကုန်သူစစ်စစ်ဖြစ်သည်၊ နောက်ပြီး‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ပြာရီ’သည် ဆရာဝန်မ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်၊ ကျနော်နဲ့တွေ့သော အချိန်က‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ပြာရီ’သည် ဆေးကျောင်းပြီးကစ ဟောက်ဆာဂျင်ဆင်းရန် ပြင်ဆင်နေချိန်၊ ကျနော်က အလုပ်လက်မဲ့ အဒေါ်တစ်ယောက်အိမ်တွင် မနေချင်ပဲနေနေရသူ၊ အဒေါ်၏အိမ်သည် အင်းလျားလမ်းတွင်ရှိသည်၊ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်နှင့် ဟိုဘက်ဒီဘက်၊ အင်းလျားဆောင်ကို လမ်းလျှောက်ရင် ဆယ်မိနစ်မကြာ၊ အရင်တုန်းက အဆောင်သူတွေနဲ့ အရမ်းစည်သည် ခုတော့ ခြောက်ကပ်ကပ်၊ လမ်းထိပ်တွင် ခေမာရဉ် ရှမ်းစားသောက်ဆိုင်ရှိသည်၊ ‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’သည် နောက်တစ်လမ်းမှာနေသည်၊ ကျနော်သည်ပျင်းတိုင်း လှည်းတန်းသို့ အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာထွက်လေ့ရှိသည်၊ ဒီလိုနဲ့ လမ်းထိပ်တွင်ခွေးကြောင်းလေ့ရှိသော‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’ နှင့်ဆုံမိသည်၊ ဆွဲဆောင်မှု့ရှိသော မျက်လုံးတွေကြောင့် ‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’ကို ကျနော် ခင်မင်ရင်းနှီးစေစိတ်ဖြစ်ပေါ်လာသည်၊ တကယ်ပါ ‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ပြာရီ’ဟုဆိုရလောက်အောင်ပင် မျက်လုံးတော်တော်လှသော မိန်းခလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။

နာမည်ကြီးအဆိုတော်ဖြစ်လာမည့် ဆေးကျောင်းသူအသစ်လေးရဲ့ ဦးထွန်းလင်းခြံလမ်းက စာအုပ်ဆိုင်တွင် မိတ်ဖွဲ့ပေးမှု့ကြောင့် ‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ပြာရီ’နှင့် ကျနော်သိခွင့်ရလာသည်၊ သိသိချင်းပဲ သူ့ကိုခြံအလုပ်သမားထင်နေတာ စ၍စကားကို အစီအစဉ်မကျ ပြောတတ်ပုံကို သတိထားမိခဲ့သည်၊ အိမ်နီးနားချင်းဖြစ်သည့်အလျှောက် ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ရင်းနှီးသွားခဲ့ကြသည်၊ ကျနော်ထက် အသက်သုံးနှစ်ငယ်သော်လည်း စကားပြောဖေါ်၊ တီးတိုးဖေါ်၊ သွားဖေါ်လာဖက် သူငယ်ချင်းဖြစ်လာသည်၊ သန်လျှင်ဆေးရုံနှင့် အင်းစိန်ဆေးရုံသို့ သူဟောက်ဆာဂျင်ဆင်းတော့ ကျနော်ပဲ အပို့အကြိုလုပ်ရသည်၊

ထိုအချိန်က ကျနော်တွင် ‘မဟူရာမင်းသမီး’ ဟူသော ရည်းစားတစ်ယောက် မန္တလေးတွင်ရှိသည်၊ ‘မဟူရာမင်းသမီး’သည် သူငယ်ချင်း၏အစ်မ၊ မန္တလေး၏ကျိကျိတက် ချမ်းသာသောအသိုင်းအဝိုင်းမှ ဖြစ်၍ ရည်းစားဖြစ်ခဲ့ကြသော်လည်း တွေ့ဖြစ်ကြသည်ကနည်းသည်၊ တယ်လီဖုန်းရည်းစားဖြစ်ခဲ့သည်။ တီးတိုးဖေါ်၊ စကားပြောဖေါ်ဖြစ်သည့် အတွက်‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ပြာရီ’သည် ကျနော်နှင့်‘မဟူရာမင်းသမီး’ အကြောင်းသိရှိခဲ့သည်၊ ရန်ကုန်ကို ခိုးပြေးဘို့ အကြံပြုဘူးသည်၊ ကျနော်ချစ်သော ချစ်သူများကို ချစ်စရာ နာမည်လေးတွေပေးလေ့ရှိသည်ကို သူသိထားသည်၊ ကျနော်နှင့်‘မဟူရာမင်းသမီး’တို့သည် ဆက်ရန်မရှိသော ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ကို ကနေကြသည်ဟု သူကပင် မှတ်ချက်ချခဲ့သည်။

Bus ကားဟော်တယ်သို့ရောက်ပြီဖြစ်၍ အတွေးတို့ရပ်သွားခဲ့သည်၊ အခန်းပေါ်တက် ရေမိုးချိုးပြီး၊ ဒီနေ့ seminar အတွက်ရုံးကိုပေးရန် feedback report ရေးနေမိသည်၊ ပုံမှန်အားဖြင့် တစ်ရက်နှစ်ရက်ကြာမှ ရေးလေ့ရှိသော်လည်း နောက်နေ့တွေမှာ‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’နှင့် တွေ့ရန်ရှိသဖြင့် ဘယ်လိုမှ ရေးဖြစ်လိမ့်မည်မဟုတ်ဟု သိထားသဖြင့် ရေးနေရခြင်းဖြစ်သည်၊ နောက်တော့ အမေရိကန် ကိုယ်စားလှယ်က ညစာကို Boston Chinatown တွင်ကျွေးမည်ဟု စီစဉ်ထားသဖြင့် အုပ်စုလိုက် Chinatown စားသောက်ဆိုင်သို့သွားကြရသည်၊ Boston သည် seafood, lobster နာမည်ကြီးသည်ဟုဆို၏ စားကြည့်တော့ freshအရသာမှတပါး ထူးထူးထွေထွေ ဘာမျှ taste မဖြစ်ပါ၊ ဒီလိုနဲ့ဟော်တယ်သို့ ညရှစ်နာရီခွဲတွင်ပြန်ရောက်သည်၊ အမေရိကန် နွေရာသီအတိုင်း အလင်းရောင်ရှိနေတုန်းပါပဲ၊ reportကိုအပြီးသတ်လုပ်ပြီး ရုံးသို့ပို့လိုက်သည်၊ နေ့နှင့်ည ကွာခြားမှု့ကြောင့် ရုံးနှင့် ဆက်သွယ်ချိန်ကို ညကိုးနာရီသတ်မှတ်ထားသည်၊ လိုအပ်သည့်ရုံးနှင့် ဆက်သွယ်မူတွေကို တစ်ခါထဲလုပ်လိုက်သည်၊ မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ ပြောသည့်အတိုင်း တိုရန်တိုသို့မသွားမှီ ကြားကာလ ခွင့်ယူလိုက်သည်၊ အကုန်လုံးပြီးတော့ ညဆယ်နာရီထိုးတော့မည်၊ လှဲနေလိုက်မိသည်၊ ခဏနေ ဂျပန်ကကောင် ရောက်လာပြီး အင်္ဂလန်ကတစ်ယောက်နဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာ တစ်နေရာသွားမည် လိုက်ခဲ့ပါလားခေါ်၍ ပါသွားခဲ့သည်၊ သွားမဲ့သွားတော့ ခြောက်ယောက်တောင်ဖြစ်နေသည််၊ ကာရေဘီယံ club တစ်ခုဖြစ်သည်၊ ဖျော်ဖြေမှု့ မျိုးစုံနဲ့ အရက်သေစာ ရောင်းခြင်းဖြစ်သည်၊ ကောင်မလေးတွေကစုံသည်၊ ကကြီးတွေ၊ အပြားတွေ၊ စလုံးတွေ၊ ပဲတွေ၊ entertainment အတွက်သေသေချာချာ train ထားကြသည်၊ စလုံးတွေက အများဆုံးပါပဲ အရောင်လည်းစုံသည်၊ အမဲ၊ အဖြူ၊ အနီ၊ အရောတွေ၊ စလုံးမတစ်ယောက်နဲ့ထိုင်ဖြစ်သည်၊ ဂျင်နီဖါလိုပက်နဲ့တူ၍ ဖြစ်သည်၊ အရက်တွေ တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် သောက်တော့သည် မဖြစ်ချေဘူးဆိုပြီး တဘက်လှည့်နဲ့ ဂျပန်ဆီပို့လိုက်သည်၊ စလုံးအမဲမလေးနဲ့ထိုင်ဖြစ်သည် စျေးအကြီးဆုံး အရက်ကို တစ်ခွက်ထဲမှာသောက်ပြီး စကားတွေပြောဖြစ်သည်၊ (စလုံးဆိုသည်မှာ ဒီဘက်မှာ စပိန်စကားပြောသော လူမျိုးကို ခေါ်ပြီး၊ ပဲမှာ မက္ကစီကန်တွေကို ခေါ်သည်) ပြန်ခါနီး အညင်သာဆုံးအနမ်းတစ်ခုပေးပြီးဟော်တယ်သို့ လိုက်အိပ်ချင်သည်ဆို၏၊ ရိုးရိုးလေးပဲငြင်းလိုက်မိသည်၊ ဒီလိုနဲ့ တစ်နာရီကျော်လောက်မှ ဟော်တယ်သို့ပြန်ရောက်ဖြစ်ကြသည် ဘယ်သူမှ အဖေါ်ခေါ်မလာကြပါ၊ မနက်ကြရင် အသီးသီး ခရီးဆက်ရဦးမည်မဟုတ်လား၊ ကျနော်ကတော့ ‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ပြာရီ’ရှိရာ NY ဆီသို့ ငါးနာရီထသွားရမည်။

မနက်ကြတော့ NYသို့သွားမည့်အုပ်စုမှာ စုစုပေါင်း ငါးယောက်ဖြစ်သည်၊ minibus လေးဖြင့်လိုက်ပို့သည်၊ တည်းခိုရမည့် ဟော်တယ်က မန်ဟ််ဟန်းရှိ Crown Plaza ဟော်တယ်ဖြစ်သည်၊ ကျနော်က Manhattan မန်ဟ််ဟန်းတန်ဟုခေါ်သော်လည်း သူတို့ကမန်ဟ််ဟန်းပဲ ခေါ်သည်၊ တလမ်းလုံးအိပ်လာခဲ့သည်၊ ဆယ်နာရီကျော်ကျော်လောက်မှာ ဟော်တယ်ကိုရောက်သည် ၂ညစာ check in လုပ်လိုက်သည်၊ အမေရိကန်အစိုးရ စရိတ်နဲ့ပေါ့၊ အခန်းထဲမှာ ပစ္စည်းနေရာချပြီးတာနဲ့ ‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’ဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်၊ သူအောက်မှာရောက်နေပြီတဲ့၊ ဒီလိုနဲ့ ကျနော်လည်းအောက်ဆင်းလာသည်၊ ဧည့် Lobby ဆိုဖါပေါ်တွင်ထိုင်နေသော ‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’ကိုတွေ့ရသည်၊ လှနေတုန်းပါပဲ၊ နေကာမျက်မှန် အကြီးစားတစ်ခုတတ်ထားသည်၊ ကျနော်ကိုတွေ့တော့ နေကာမျက်မှန်ကိုချွတ်လိုက်သည်၊ ကျနော်ကိုစိုက်ကြည့်နေသည်၊ လှပသော ဆွဲဆောင်မှု့ရှိသော မျက်လုံးများက မပြောင်းလဲသေးပါ၊ သူ့လက်ဖဝါးနုနုလေးကို ဖမ်းဆုပ်ပြီးညှစ်ထားလိုက်မိသည်၊

'ရောက်နေတာကြာပြီလား' ဟုမေးလိုက်သည်၊

'အချိန်တွက်ပြီးလာခဲ့တာ' လို့ပြန်ဖြေတယ်၊ ပြီးနောက် ရုတ်တရက်ပဲ ကျနော်ရင်ထဲတိုးဝင်ကာ တင်းကြပ်စွာဖက်ထားရင်း မောင် လို့ခေါ်လိုက်သည်၊

တစ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ 'ဒီဆိုဖါမှာထိုင်ပြီး မောင့်ဖုန်းကိုစောင့်နေတာ တစ်ကမ္ဘာလောက်ကြာတယ်ထင်တာပဲမောင်ရယ'် ဆိုပြီး ဆိုဖါမှာပြန်ထိုင်လိုက်တယ်၊

'မောင်ကမပြောင်းလဲဘူးနော် ဆံပင်ပုံစံကလွဲလို့၊'

ကျနော်ကလည်း သူ့ကိုကြည့်ပြီး ပိုပြီးတော့လှလာတယ် ပြည့်လာတယ်၊ လို့ပြောလိုက်တော့၊

'တကယ'် ဟုဆိုပြီး ဝမ်းသာအကြည်နူးဆုံး အပြုံးလေးတစ်ခုကို သူ့မျက်နှာမှာတွေ့လိုက်ရသည်၊

'လာ နင်ရဲ့အိတ်ကို အပေါ်မှာသွားထားမယ်'ဆိုပြီး သူ့အိတ်ကိုဆွဲကာ ကျနော်ရှေ့ကထွက်လာခဲ့သည်၊ ‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’ တစ်ယောက် ကျနော်လက်မောင်းကိုဆွဲကာ နောက်မှလိုက်ပါလာသည်၊ (ကျနော်က ‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’ကို နင်နဲ့ငါနဲ့ပြောလေ့ရှိသည်၊)

အခန်းထဲတွင် သူ့အိတ်ကိုနေရာချပြီး ခုငါတို့ breakfast သွားစားကြမယ်ဟုကျနော်ကပြောလိုက်ရာ၊

OK ဆိုပြီး ကျနော်မျက်နှာကို လက်ညှိုးလေးနှင့်လိုက်ပွတ်ရင်း အိမ်မက်မဟုတ်ဖူးနော်မောင် ဟုဆိုလာသည်၊

'လာ အိမ်မက်ဟုတ်လားမဟုတ်လား သိရအောင် breakfast သွားစားရအောင်'ဟုဆိုကာ အောက်ဆင်းခဲ့ကြသည်၊ အမှန်ကို ဝန်ခံရရင် ကျနော်လည်း‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’ကို ပြန်တွေ့ရသည်ကို အိမ်မက်လို့ပင်ထင်နေမိသည်၊ တကယ်တော့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်သည် ကမ္ဘာ၏ တဘက်ခြမ်းစီတွင် နေနေကြသည် မဟုတ်ပါလား။

ဟော်တယ်အောက်ရောက်တော့၊ ကျနော်က ငါတို့ဘယ်မှာသွားစားကြမလဲ ဟုမေးရာ၊

fast food ဆိုင်တစ်ဆိုင်သွားမယ်လေ ဟုဆိုသည်၊

ကျနော်တို့ မနက်စာနှင့် နေ့လည်စာ ပေါင်းစားကြရင်ကောင်းမယ် လို့အကြံပေးလိုက်သည်၊

‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’က ဒါဆို တရုတ်တန်းသွားစားကြမယ်၊ 'ကျမ မောင်နဲ့တွေ့တော့ အရှေ့တိုင်းအစာ စားချင်လာတယ'် ဟုဆိုကာ ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်လုပ်နေသည်၊

ကျနော်က 'ကဲဒါဆိုလဲသွားကြမယ် ဘယ်လိုသွားမလဲ'၊ 'Broadways အတိုင်းဆင်းသွားရောက်တယ်၊'

Broadways လမ်းမကြီးကိုရောက်တော့ ကျနော်က ဆင်းရမှာလား တက်ရမှာလား ဟုသူ့ကိုမေးရာ၊

အဲဒီအတိုင်းသွားရောက်တယ် ဟုဆိုကာ လျှောက်ခဲ့ကြသည်၊ တော်တော်နဲ့ တရုတ်တန်းကိုမရောက်

Broadways လမ်းလည်းဆုံးပြီ၊ Brooklyn bridge ကိုရောက်လာသည်၊ တစ်ခုခုတော့မှားနေပြီလို့ သူကိုဆိုလိုက်တော့ မထူးပါဘူးမောင်ရယ် တံတားပေါ်လျှောက်လိုက်ရအောင်၊ ဒီလိုနဲ့ Brooklyn တံတားပေါ် တစ်ဝက်လောက်လျှောက်ပြီး ပြန်လာခဲ့ကြသည်၊ တံတားအဆုံးတော့ Chinatown သို့ဆိုတဲ့ဆိုင်းဘုတ်ကို တွေ့သည်၊ နှစ်ယောက်သား ဟာဘာလို့အသွားတုန်းကမတွေ့တာလဲ ဆိုပြီး လမ်းညွှန်အတိုင်းလိုက်လာကြသည်၊

လျှောက်ရင်းလျှောက်ရင်းနဲ့ ရဲကားတွေ၊ ရဲတွေ လက်ထိပ်တန်းလန်းနဲ့လူတွေပဲတွေ့သည်၊ ကျနော်က တရုတ်တန်းတော့ မဟုတ်ဘူးထင်တယ်၊ ဟုတ်တယ ်ဒါရဲတန်းဟုဆိုပြီး သူဟာသကို သူသဘောကျစွာရယ်နေသည်၊ အဆောက်အဦးကြီးက New York Detention Center ဖြစ်နေသည်၊ ဟိုမှာတရုတ်တွေတွေ့ပြီ ကျနော်ကိုလှမ်းအော်ပြောလိုက်သည်၊ တရုတ်တွေတွေ့တိုင်း တရုတ်တန်းဖြစ်ရမလား ကျနော်ကပြန်ပြောလိုက်သည်၊ ဟိုမှာတွေ့လားဆိုင်တွေ ဟုဆိုပြီး 'မောင်ဆာနေပြီလား' ဟုမေးလာသည်၊

'ဆာလည်းဆာတယ် မောလည်းမောတယ်' ဟုပြန်ဖြေလိုက်သည်၊

Malaysia and Thai စားသောက်ဆိုင်ကိုတွေ့၍၊ နင်က စင်္ကာပူမလာတော့ နင့်ကိုဒီမှာစင်္ကာပူစာတွေ ကျွေးမယ်လို့ဆိုတော့၊ မောင့်သဘောဟုဆိုသည်၊ ဘာမှမမှာရသေး ချလာသော ရေကိုနှစ်ယောက်လုံး တစ်ခွက်လုံးကုန်အောင် သောက်ပစ်လိုက်ကြသည်၊ စားပွဲထိုးမလေးက အလိုက်သိစွာ တစ်ခွက်စီလာချပေးသည်၊ ကျနော်တို့ chicken rice ၊ ပီနန် fried rice noodle နှင့် ရေခဲသုပ် တို့မှာစားဖြစ်ကြသည်၊ စားပြီးခဏအနားဖြေကာ ဘယ်သွားဦးမလဲလို့ မေးရာ၊ Empire State Building အင်ပါယာစတိတ် ကိုသွားမယ် ဆိုသဖြင့် အရင်တစ်ခေါက်ကရောက်ပြီးပြီ၊ ကျမလည်းတစ်ခေါက်ရောက်ပြီးပြီ မောင်နဲ့သွားချင်လို့ဟုဆိုသဖြင့် သွားရအောင်ဆိုကာ Taxi နဲ့ ၃၄လမ်းကို ထွက်လာကြသည်၊ Taxi က ၃၄လမ်းမှာ ယာဉ်ကြပ်နေသည်ဆိုကာ ၃၅ လမ်းမှာချသွားသည်၊ ဒါနဲ့ပဲ ၃၅လမ်းထဲက ကိုတီးတီး ဆိုင်မှာ အအေးဝင်သောက်ပြီး အင်ပါယာစတိတ်ဘက် နှစ်ယောက်သား ထွက်လာကြသည်။

အင်ပါယာစတိတ်ကိုရောက်တော့ အပေါ်တက်ဘို့ တန်းစီနေတဲ့ လူတန်းကြီးကိုကြည့်ပြီး ရင်မောမိသည်၊ ဘယ်အချိန်တက်ရပ၊ မောင် ဒီဘက်ကိုလာခဲ့ဟုဆိုကာ ကြိုးတန်းနှစ်ခုကိုကျော်ဖြတ်ပြီး တရုတ်တွေကြားထဲရောက်သွားသည်၊ မောင်လက်မှတ်သွားဝယ်လိုက်ဆို၍ ဝယ်လိုက်သည် ခဏနေကြာ လိုင်လိုင် ခေါ်သံကြား၍တရုတ်တွေကြားထဲ အပေါ်ရောက်သွားသည်၊ အပေါ်ရောက်တော့ နင်ကျော်ဖြတ်လိုက်တာလား၊ 'ဟုတ်တယ် တရုတ်တွေက အုပ်စုနဲ့လာတာ သူတို့ကိုဦးစားပေးတယ် tourist မို့လို့၊ တရုတ်တွေက ဟိုထွက်ဒီထွက် စည်းကမ်းမရှိတော့ သူတို့မထိန်းနိုင်ဘူး ဝင်ရောလိုက်တော့ သူတို့မသိတော့ဘူး၊ ရောင်းတဲ့သူကလည်း ရောင်းလိုက်တာပဲ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ရယ်ရတယ် ပျော်တယ်မောင်၊'

၁၀၂ ထပ်ကို နောက်ထပ် ၁၅ ဒေါ်လာပေးပြီးတက်ကြပြန်သည်၊ New York မြို့ကြီးကို ၁၀၂ ထပ် မှန်ကာတွေကြားက လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည်၊ 'ဒီဘက်က Queens ဟိုဘက်က Brooklyn ၊ Liberty ရုပ်တုကြီးက ဒီဘက်မှာရှိတာ၊' ‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’က ကျနော်ကိုလိုက်ပြရင်း 'သူငယ်ချင်းကပြောတယ် တကယ်တော့ Top of the Rock ပေါ်က New York မြို့ကြီးကိုကြည့်ရင်ပိုလှတယ်တဲ့ ဒီ အင်ပါယာစတိတ် အဆောက်အဦးကြီးကိုလည်း လှမ်းမြင်ရတယ်တဲ့၊ မနက်ဖြန် ကျမတို့တက်ကြမယ် Libertyကအပြန်ပေါ့' ဟုဆိုလာ၍၊ OKလို့ပြန်ဖြေလိုက်သည်၊ 'ဒီညမောင်ဘာလုပ်ချင်သလဲ၊' 'Time square သွားမယ်၊ Time squareမှာ ရုပ်ရှင်ကြည့်မယ်၊ ခုဟော်တယ်ပြန် ရေးမိုးချိုးပြီးနားမယ်၊ ပြီးမှပြန်ထွက်မယ်လေ' ကျနော်အစီအစဉ်တွေကိုပြောရင်း ကျနော်တို့အောက်ကိုဆင်းလာခဲ့ကြသည်။

ဟော်တယ်ခန်းပြန်ရောက်သောအခါ ငါးမိနစ်လောက်နားပြီး၊ ရေချိုးပါလားလို့မေးရာ၊ မောင်အရင်ချိုးနှင့်ဆို၍ ရေကိုစိမ်ပြေနပြေ ချိုးမိသည်၊ ပြန်ထွက်လာတော့ ရေးချိုးဘို့စောင့်နေသော ‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’ကိုတွေ့ရသည် စောင့်နေတာမသိလိုက်ဘူး ကြာသွားသလားလို့မေးလိုက်မိသည်၊ ‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ပြာရီ’သည် သူ၏မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် ကျနော်ကိုစိုက်ကြည့်ရင်း ဆယ်နှစ်ကျော်လောက်စောင့်နေခဲ့တာပါမောင်ဟုဆိုပြီး ကျနော်ကိုနမ်းလိုက်သည် အချစ်များစွာဖြင့်အနမ်းဆိုတာသိလိုက်သည် တစ်ချိန်တုန်းကကျနော်နမ်းချင်ခဲ့သည် နူတ်ခမ်းအစုံ ခုတော့ကျနော်ကိုနမ်းနေပြီ၊ အတွေ့အထိနှင့် အချစ်၏ဆွဲဆောင်မှု့နောက်ကို ကျနော်ပါသွားခဲ့သည်။

ကျနော်နိူးလာတော့ အချိန်ကိုကြည့်လိုက်မိသည် ညခုနှစ်နာရီတောင်ရှိသွားခဲ့ပြီ၊ အချစ်၏ဆွဲဆောင်မှု့နောက်ကို နှစ်ယောက်လုံးမျှောပါရင်း အိပ်ပျော်သွားကြခြင်းဖြစ်သည်၊‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’သည်နှစ်ချိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေဆဲဖြစ်သည်၊ စောင်ကိုခြုံပေးလိုက်သည်၊ အိပ်ပျော်နေသော‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’ကိုကြည့်ပြီး ယခုအသက်သုံးဆယ်ကျော်သူ့ရဲ့အလှနဲ့ နှစ်ဆယ်ကျော်တုန်းကသူအလှကို ပုံဖေါ်ရင်း ကျနော်စိတ်တို့သည် အတိတ်ဆီသို့ပြန်လည်ရောက်ရှိသွားပြန်ပါသည်။

‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ဲပြာရီ’ ကျနော်ကိုချစ်တဲ့ကောင်မလေး

ကျနော်ကလည်း ချစ်တဲ့ ကောင်မလေး

ကျနော်တို့ အမုန်းပွားခဲ့ကြတာမဟုတ်

ကျနော်တို့ လမ်းခွဲခဲ့ကြတာမဟုတ်

ကျနော်တို့ ကွဲခဲ့ကြတာလည်းမဟုတ်

ကျနော်တို့ ဝေးသွားခဲ့ကြတာပဲဖြစ်သည်။

ခဏနားပါဦးမည္၊

ဝထ္ထုဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ပါ။

‘မျက်ဝန်းလဲဲ့ပြာရီ’ သည် စိုးလွင်လွင် ၏ သီချင်းစာသားမှဖြစ်သည်။

ကိုယ်ပိုင်ဓါတ်ပုံများဖြစ်သည်။

Liberty ရုပ္တုႀကီး

Time square

၃၅ လမ္းကဆုိင္

New York ကုိအေပၚစီးက

မေန႔တစ္ေန႔က ငယ္ရုပ္ပုံလႊာ ( ၂ )

ေမာ္လၿမိဳင္တြင္ရွစ္တန္းထိ ေက်ာင္းေနခဲ့ရစဥ္ ခုႏွစ္တန္းသည္ က်ေနာ္အေပ်ာ္ဆုံးအတန္းျဖစ္ပါသည္။

သတိရစရာ မေမ့ႏုိင္ေသာ ေက်ာင္းသားဘဝ တစ္ခ်ိဳ႕အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြက ခုႏွစ္တန္းတြင္ အမ်ားဆုံးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

က်ေနာ္နဲ႔ ေစာခရစၥတုိဖါတုိ႔သည္ အတန္း၏ အျပင္ဘက္ဆုံး ေနာက္ဆုံးခုံတန္း မတုိင္မီ ခုံတြင္ေနရာယူထားသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ေနာက္တြင္ သင္းေအာင္ ႏွင့္ မင္းစုိးႏုိင္၊ အေရွ႕တြင္ ေစာလြင္ဦး ႏွင့္ သန္းထြန္းေအာင္ တုိ႔ျဖစ္သည္၊ သင္းေအာင္သည္ ျပည္နယ္တရားသူႀကီး အဖြဲ႔ဝင္၏သားျဖစ္သည္၊ သန္းထြန္းေအာင္သည္ က်ိဳက္မေရာဘက္မွာ ေက်ာင္းလာတက္သူျဖစ္သည္၊ ဦးေလးအိမ္တြင္ေနသည္ မြန္ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္၏ သားဟုသိရသည္၊ အလြန္ေအးသည္၊ က်ေနာ္၏ မဲဆြယ္မႈ႔ေၾကာင့္ ၆ ေယာက္လုံး ပထမအစမ္း ဒုတိယအစမ္း စာေမးပြဲမ်ားတြင္ ေအာင္ ေအာင္သာေျဖၾကသည္၊ သုိ႔ေသာ္ စာေမးပြဲႀကီးတြင္ သန္းထြန္းေအာင္သည္ အဆင့္တစ္ရရွိခဲ့သည္။

ခုႏွစ္တန္းတြင္ က်ေနာ္ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ ေက်ာင္းေျပးျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊ ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ အုပ္စုလုိက္ရန္ျဖစ္ဘူးပါသည္၊ ေက်ာင္းေျပးျခင္းကုိ ေစာခရစၥတုိဖါက အစျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ ေစာခရစၥတုိဖါသည္ က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းက ဆရာမတစ္ေယာက္၏တူေတာ္ပါသည္၊ ဖာေဆာင္း၊ ဖားအံတုိ႔တြင္ေနျပီးေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္ကုိေရာက္ရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ စကားအလြန္ေပါေသာ္လည္း ဘယ္သူကုိမဆုိ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ေျပာပါသည္၊ ထုိအတြက္ ဆရာဆရာမမ်ားသည္းခံရသည္၊ ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ျငင္းတတ္ပါသည္။

က်ေနာ္က ငယ္ငယ္ကေနခဲ့ေသာ လာရႈိးတြင္ လာရႈိးႀကီး၊ လာရႈိးေလးရွိေၾကာင္း ေရပူစမ္းရွိေၾကာင္းေျပာေသာအခါ၊ ခရစၥတုိဖါကလည္း ဖာေဆာင္းႀကီး ဖာေဆာင္းေလး၊ ဖားအံႀကီး ဖားအံေလးရွိသည္ဟုျပန္ေျပာသည္၊ က်ေနာ္က မၾကားဘူးေၾကာင္း မျဖစ္နုိင္ေၾကာင္းျပန္ေျပာရာ ဇြတ္ျပန္ျငင္းပါသည္၊ ဒီအတြက္ က်ေနာ္ေရွ႕က ေစာလြင္ဦးကုိ အကူအညီယူၿပီးေမးရာ၊ လြင္ဦးက မဟုတ္ေၾကာင္း ခရစၥတုိဖါ ေပါက္ကရေျပာေၾကာင္းျပန္ေျပာပါသည္၊ ခရစၥတုိဖါက သူ ေပါက္ၿပီးေတာ့လည္းေျပာတာမဟုတ္ ကၿပီးေတာ့လည္းေျပာတာမဟုတ္ ရလုိ႔လည္းေျပာတာမဟုတ္ သူငယ္ငယ္တုန္းကရွိေၾကာင္း၊ ခုေရာဟုဆုိရာ ခုေတာ့မသိေတာ့ဘူးဟုလုပ္ျပန္သည္၊ ေနာက္ဆုံး မင္းညာတာလုိ႔ အားလုံးကဝုိင္းေျပာေသာအခါ၊ သူ႔ဘႀကီးကုိ ေမးလုိ႔ရတယ္ဟုဆုိျပန္သည္၊ က်ေနာ္တုိ႔က ဘယ္မွာလဲ မင္းဘႀကီးဟုေမးရာ၊ မဲေဆာက္၊ ရွမ္းဘက္ကမ္းမွာဟုဆုိကာ လုံးဝအေလွ်ာ့မေပးပဲ ေျပာေနဆဲျဖစ္သည္၊ ေနာက္ဆုံး ေစာလြင္ဦးနဲ႔ရန္ျဖစ္ၾကသည္၊ ခရစၥတုိဖါက လြင္ဦးကုိ မင္းတုိ႔ တလုိင္းကရင္ေတြ သတၱိမရွိဘူး၊ လြင္ဦးက ခရစၥတုိဖါကို ကုိလုိနီကရင္ ပ်က္ေနတယ္ စသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္တင္းမာလာသည္၊ ေနာက္ဆုံး က်ေနာ္နဲ႔ သင္းေအာင္ ကရင္ခ်စ္ၾကည္ေရး လုပ္ေပးလုိက္ရသည္၊ တကယ္ေတာ့ ခရစၥတုိဖါသည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ေနရျခင္းကုိ အထူးေပ်ာ္ေမြ႔ေနသည္၊ သူဒီလုိမေနခဲ့ဘူးေၾကာင္း၊ ျမန္မာစကားေတြ အမ်ားႀကီး မေျပာဘူးေၾကာင္း က်ေနာ္ကုိေျပာျပသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ေတြသည္ ဘယ္လုိပဲစစ ေနာက္ေနာက္ ရန္ျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ေန႔တြင္ ေမ့သြားကာ အသစ္ျပန္စၾကျမဲျဖစ္ပါသည္။

က်ေနာ္တုိ႔ အုပ္စုသည္ ၉ တန္း ၁၀ တန္းမွာ ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ား၊ အတန္းမတက္ဘဲ ေရွ႕ေဆာင္လူငယ္၊ လမ္းစဥ္လူငယ္၊ ၾကက္ေျခနီ အဖြဲ႔ဝင္ကာ ဟုိဟုိဒီဒီ ေလွ်ာက္လုပ္ေနျခင္းကုိ သတိထားမိၾကသည္၊ ေနာက္ဆုံး က်ေနာ္ကပင္ဦးေဆာင္ကာ အတန္းမတက္ရရင္ၿပီးေရာဟုဆုိကာ ၾကက္ေျခနီ အဖြဲ႔ဝင္ၾကသည္၊ အိမ္သုိ႔ မဝင္ရင္မရသည္ပုံစံနဲ႔ ဝတ္စုံဖုိး ေတာင္းရသည္၊ ဆရာမကုိၾကက္ေျခနီ ေဟာေျပာပြဲရွိလုိ႔ သြားတက္ဦးမယ္၊ နာရီဝက္ေလာက္တက္ၿပီးေသာအခါ စတင္ေက်ာင္းေျပးျဖစ္ခဲ့သည္၊ ေက်ာင္းတဝုိက္ ေဆးရုံႀကီး၊ တရားရုံး၊ ဦးဇိနဘုရားနဲ႔ ေတာင္ရုိးတန္းေပၚတက္ၾကသည္၊ ထုိသုိ႔ ေက်ာင္းေျပးျခင္းကုိ အေပ်ာ္ဆုံးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေစာခရစၥတုိဖါ ျဖစ္သည္။

တစ္ေန႔၌ ေမာ္လၿမိဳင္ က်ဳံဒုိး၊ ေကာ့ကရိတ္သြား သေဘၤာကုိ ကရင္တုိ႔ကပစ္ရာ၊ လူေပါင္း သုံးဆယ္ေက်ာ္ေသ၍ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဒဏ္ရာရၾကသည္၊ ေသဆုံးသူမ်ားထားရာ ေရခဲတုိက္သုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းေျပးတစ္စု သြားၾကည့္ၾကသည္၊ ေသဆုံးသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မြန္လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ကရင္၊ျမန္မာ ႏွင့္္ တစ္ျခားလူမ်ိဳးတုိ႔ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ပဲျဖစ္သည္၊ ေရခဲတုိက္ထဲမေလာက္၍ အျပင္မွာပင္ ထားထားသည္၊ မင္းစုိးႏုိင္တုိ႔ အမ်ိဳးတစ္ေယာက္ေသဆုံးခဲ့သည္၊ ေသြးသံရဲရဲႏွင့္ ေသသူမ်ားကုိၾကည့္ၿပီး၊ က်ေနာ္ႏွစ္ရက္ဖ်ားသြားခဲ့သည္၊ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ေက်ာင္းေျပးရင္ ေဆးရုံႀကီးသုိ႔ မသြားရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကသည္။

က်ေနာ္ေက်ာင္းျပန္တက္ေသာေန႔တြင္၊ ေက်ာင္းကဒီေရတက္ၾကမ္းမည္ဆုိၿပီး အတန္းငယ္မ်ားကုိ ေစာေစာျပန္လြတ္သည္၊ ခရစၥတုိဖါက သူနဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းလုိက္ခဲ့ေပးပါဆုိ၍၊ အိမ္ကုိအေၾကာင္းၾကားၿပီး ခရစၥတုိဖါႏွင့္အတူ ဘုရားေက်ာင္းသုိ႔လုိက္သြားခဲ့သည္။ Church ဘုရားေက်ာင္းသည္ ေမာ္လၿမိဳင္ အထက္လမ္းမႀကီးတြင္ တည္ရွိသည္ကလြဲလုိ႔ ေနရာအတိအက်နဲ႔ နာမည္ကုိမမွတ္မိေတာ့ပါ၊ အဂၤလိပ္ေခတ္ကေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္၊ ခရစၥတုိဖါသည္ ဝတ္ျပဳသည့္ေနရာမ်ားကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ကာ အေနာက္ဘက္ စာၾကည့္ခန္းမွတဆင့္ ေျမေအာက္ခန္းသုိ႔ဆင္းသြားသည္၊ ဝတ္ျပဳသည့္ေနရာတြင္ မ်က္ႏွာျဖဴစစၥတာတစ္ေယာက္ကုိေတြ႔ရသည္ ကရင္လုိေျပာတတ္သည္၊ ေျမေအာက္ခန္းသည္ ႏွစ္ထပ္ျဖစ္သည္၊ ရုံးခန္းမ်ား၊ စာအုပ္ခန္းမ်ား၊ ပစၥည္းသုိေလွာင္ခန္းမ်ားနဲ႔ ျပည့္ၾကပ္ေနသည္၊ အခန္းတစ္ခန္းသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ကရင္လူမ်ိဳး ဖာသားႀကီးတစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႔ရသည္ အသက္ ၇၀ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္ကုိခုံတစ္ခုံတြင္ထုိင္ခုိင္းထားသည္၊ ခရစၥတုိဖါသည္ ဖာသားႀကီးေရွ႕တြင္ မ်က္စိမွိတ္ကာ လက္အုပ္ခ်ီထားသည္၊ ဖာသားႀကီးကုိလည္း တတြတ္တြတ္ေျပာေနသည္ ဖာသားႀကီးကလည္း ျပန္လည္ဆုေတာင္းေပးေနသည္ထင္သည္၊ သူတုိ႔သည္ ကရင္လုိေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္၊ ထုိေနာက္ ဖာသားႀကီးက ဖန္ခြက္ထဲမွ ေရျဖင့္ ခရစၥတုိဖါကုိဖ်န္းေပးသည္ ၿပီးေနာက္က်ေနာ္ကုိလည္း ဖ်န္းေပးသည္၊ ဖာသားႀကီးက က်ေနာ္ကုိ ခရစၥတုိဖါက သူမျမင္အပ္တာေတြကုိျမင္ၿပီး အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ေနတယ္ လူကေလးလည္းဒီလုိပဲလုိ႔ေျပာတယ္ ခုဆုေတာင္းေပးလုိက္ၿပီ လူကေလးတုိ႔ အိပ္ေပ်ာ္ၾကေတာ့မွာပါ စိတ္ထဲမွာ ဘာမွမထားနဲ႔ေတာ့ ဘုရားသခင္က ေစာင့္ေရွာက္မွာပါ ဟုဆုိသည္၊ က်ေနာ္ကလည္းဟုတ္ကဲ့ပါဟုဆုိလုိက္သည္၊ ထုိေနာက္
က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္အိမ္ျပန္ ခရစၥတုိဖါလည္း သူ႔အိမ္သုိ႔ျပန္သြားခဲ့သည္၊ က်ေနာ္ ပထမဦးဆုံး အႀကိမ္ Church ဘုရားေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္ဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ က်ေနာ္ေရာ ခရစၥတုိဖါပါ လူေသမ်ားကုိ ေမ့သြားၾကသည္။

တရုတ္ႏွစ္ကူး တစ္ရက္ႏွင့္ေနာက္ေန႔တစ္ရက္က်ေနာ္ ေက်ာင္းမတက္ပါ၊ က်ေနာ္အဖုိး(အေမ၏အေဖ)သည္ ႏွစ္ကူးကုိ အႀကီးအက်ယ္ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည္၊ အဖုိးသည္ အဂၤလိပ္ေခတ္၊ ဂ်ပန္ေခတ္ တရားသူႀကီးလုပ္ခဲ့ဘူးသည္၊ တရုတ္ေဆးဆရာလည္းျဖစ္သည္၊ အဖုိး၏အေမ အဘြားသည္ ေမာ္လၿမိဳင္တစ္ဝုိက္တြင္ သစ္စက္၊ ဆန္စက္၊ ရာဘာလုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္ခဲ့သူျဖစ္သည္၊ ျပည္သူပုိင္သိမ္းခံရၿပီးေနာက္ ျခံမ်ားသာက်န္ခဲ့သည္၊ အဘြား၏ေမာင္အငယ္ကေတာ့ မေလးရွားႏုိင္ငံ ပီနန္သုိ႔အၿပီးေျပာင္းေရြ႕သြားသည္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဘန္ေကာက္သုိ႔ အၿပီးေျပာင္းေရြ႕သြားသည္၊ အဖုိးသည္ ျခံသုံးျခံႏွင္ ေမာင္ငံက ေျခာက္ထပ္တုိက္ႀကီး၊ ပန္းပဲတန္းက တုိက္ပုေလးကုိ အေမြရခဲ့သည္၊ ေမာင္ငံက ေျခာက္ထပ္တုိက္ႀကီးကုိ အဖုိးလက္ထက္မွ ျပည္သူပုိင္သိမ္းခံရျခင္းျဖစ္သည္၊ ထုိအတြက္ အဖုိးသည္ ေျမနီကုန္း၊ ေတာင္ဝုိင္း၊ စမ္းႀကီး ျခံမ်ားတြင္လွည့္ပတ္ေနထုိင္ခဲ့သည္၊ ႏွစ္ကူးကုိ ေျမနီကုန္းျခံတြင္ အႀကီးအက်ယ္ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည္၊ ႏွစ္ကူးဒုတိယေန႔တြင္ ဆရာမေတြကုိ မုန္႔ေတြစားစရာေတြပုိ႔ရင္း၊ သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ကုိ ေျမနီကုန္းျခံထဲသုိ႔ ႏွစ္ကူးစားရန္ ေခၚလာခဲ့သည္။

ခရစၥတုိဖါသည္ က်ေနာ္တုိ႔ ေဆြမ်ိဳးမ်ား ႏွစ္ကူးရွိခုိးေနၾကပုံကုိ အ့ံၾသစြာျဖစ္ေနသည္၊ ၿပီးေနာက္တုိးတုိးေလး မင္းအမ်ိဳးေတြကလည္း တစ္ရြာေလာက္ရွိတယ္၊ က်ေနာ္က မဟုတ္ပါဘူး အလုပ္သမားေတြလည္းပါတယ္၊
ေနာက္ဗုိက္ဆာၿပီဟုဆုိလာသည္၊ မင္းစားခ်င္ရင္ တရုတ္ဘုရားရွိခုိး လုိ႔ဆုိလုိက္သည္၊ ခရစၥတုိဖါက ငါ့ဘုရားမွ မဟုတ္တာ၊ ဒါဆုိလည္းမင္းမုန္႔ပဲစားလုိ႔ က်ေနာ္ကေျပာလုိက္သည္၊ လြင္ဦး၊ သန္းထြန္းေအာင္ႏွင့္ မင္းစုိးနုိင္တုိ႔ အေမႊးတုိင္ ကုိယ္စီျဖင့္ တရုတ္ဘုရားရွိခုိးၿပီး ထမင္းႏွင့္ ကုိယ္ၾကိဳက္တဲ့ဟင္းထည့္ကာ စစားၾကသည္၊ ခရစၥတုိဖါလည္းထၿပီး အေမႊးတုိင္ျဖင့္ တရုတ္ဘုရားရွိခုိးကာ စစားေတာ့သည္၊ ဟဲဟဲနဲ႔ ဝက္သဲေၾကာ္ ငါတအားႀကိဳက္လုိ႔ဟုဆုိသည္။
ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ၇တန္းေအာင္ကာ ၈ တန္းေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
၈ တန္းတြင္ ေက်ာင္းေျပးျမဲေျပး၏၊ အထက ၃ မိန္းခေလးေက်ာင္းမွသည္ သံလြင္ရုံ၊ ဘုရင့္ရုံ ရုပ္ရွင္ရုံေတြထိ နယ္ခ်ဲ့ခဲ့ၾကသည္၊ PT ခ်ိန္မုိးရြာ၍ ေဘာလုံးကန္ရာတြင္ က်ေနာ္ကစ၍ စဂုိးသြင္းခံရတဲ့ဘက္ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ ကန္ေၾကးျဖင့္ ကန္ခဲ့ၾကသည္၊ မင္းစုိးႏုိင္က က်ေနာ္တုိ႔ဘက္က ဂုိးစသြင္းလုိက္ရာ တျခားဘက္က ေဘာင္းဘီခၽြတ္ရေတာ့သည္ ကုိယ္လုံးတီးေတြနဲ႔ကန္ၾကရသည္၊ ထုိဖက္တြင္ပါေသာ ခရစၥတုိဖါႏွင့္ ေနာက္တစ္ေယာက္က မခၽြတ္ဘူးလုပ္ေနသျဖင့္ မခၽြတ္တဲ့ေကာင္ အေျခာက္ဟု ဝုိင္းေအာ္ေတာ့မွ ခၽြတ္ၾကသည္၊ PTဆရာ၏အဆူကုိခံရသည္မွလြဲ၍ က်ေနာ္အတြက္ေတာ့ မေမ့နုိင္စရာ ေဘာလုံးပြဲျဖစ္ခဲ့သည္။

က်ေနာ္သည္ ၈ တန္းေအာင္ေသာအခါ မႏၱေလးသုိ႔ ေျပာင္းခဲ့ရသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေဝးခဲ့ရသည္။

ခရစၥတုိဖါသည္လည္း ၈ တန္းေအာင္ေသာအခါ ရန္ကုန္ လုိလို ဖားအံလုိလုိ ေျပာင္းသြားခဲ့သည္၊
ေနာက္မွ သိရသည္မွာ ခရစၥတုိဖါ၏ ဘႀကီးဆုိသူမွာ ကရင္အဖြဲ႔အစည္း၏ အႀကီးအကဲတစ္ဦးျဖစ္သည္၊
ခရစၥတုိဖါႏွင့္ က်ေနာ္ယေန႔ထိ မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ပါ။
သန္းထြန္းေအာင္သည္ ယခုအခါ ဆရာဝန္ျဖစ္ကာ မြန္ျပည္နယ္မွာပင္ အေျခက်ေနထုိင္လွ်က္ရွိသည္၊
စုိးႏုိင္ ေခၚ မင္းစုိးႏုိင္ သည္ ဗုိလ္သင္တန္းတက္ကာ တပ္မေတာ္ထဲသုိ႔ ဝင္ေရာက္သြားသည္၊ ယခုအခါရွမ္းျပည္နယ္တြင္ ၾကာေနၿပီျဖစ္သည္၊ ရွမ္းအမ်ိဳးသမီးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ၾက၍ ေမြးလာေသာ သူ႔ကေလးႏွစ္ေယာက္သည္ မြန္ႏွင့္ရွမ္းေရာ၍ ယုိးဒယားရုပ္ထြက္ေနသည္၊ က်ိဳင္းတုံ သစ္တပင္ကုန္းရွိ သူ႔အရင္အိမ္ကုိသြားလည္တုန္းက သူသားကုိ က်ေနာ္က မင္းစုိင္းဟုနာမည္ေပးခဲ့သည္၊ ေစာလြင္ဦးသည္ DKBA တြင္ေနရာရေနေလသည္။