“မာမုိ ဘုရင္သည္ အလွည့္အေျပာင္းတစ္ခုကုိလုပ္၏၊ ဆရီယ ျပည္သားမ်ား ေတြေဝၾကကုန္သည္၊
ေရဝတျပည္ဘက္၌ ေပါင္မုန္႔အလကားရေနသူမ်ား ဝုိင္ခ်ိဳေသာက္ကာ ျမည္တြန္ေတာက္တီးၾက၏၊
ဂ်ိဳးဇက္ ေရာက္လာေသာအခါ၊ မာမုိ ဘုရင္ထက္ ဆရီယ ကုိ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းျပဳ၏၊
ဂ်ိဳးဇက္သည္ကား အေပၚယံကုိသာ ၾကည့္တတ္သူျဖစ္လတၱံ။
ထုိသူတုိ႔သည္ ေပါင္မုန္႔ တစ္လုံးအတြက္ ေသြးစြန္းၾကကုန္သည္၊ ဆရီယသုိ႔ မျပန္ခ်င္ၾက၊
ျမက္ခင္းတုိ႔သည္ တစ္ခ်ိဳ႔တစ္ဝက္ အစိမ္းေရာင္ေျပာင္းကုန္၏၊
သုိးတစ္ေကာင္သည္အေမႊး ေပါက္၍ ခုန္ေပါက္ေနကာ၊ ဆိတ္တစ္ေကာင္လည္းေရာက္ရွိလာသည္၊
အသံမ်ားထက္ဝက္တိတ္ဆိတ္၍၊ တစ္ခါတစ္ရံ စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္သံၾကားရသည္၊
ငါသည္ အရာရာကုိ ျငိမ္သက္မႈ႔ရွိေစသတည္း။”
အန္ဂ်ီလာ ဒီေန႔လည္းရုံးကုိ ေစာေစာေရာက္ေနသည္၊ ဟုိေန႔ကလုိ ထပ္မျဖစ္ခ်င္၊ အဲဒီေန႔က တကယ္ကံမေကာင္း၊ bus ကား ေပၚကုိလူအုပ္ႏွင့္လုိက္ကာတက္လုိက္သည္၊ ကဒ္ကုိ ရီဒါမွာျဖတ္ေတာ့ တီးတီတီးတီ ထေအာ္သည္၊ ကဒ္ထဲတြင္ပုိက္ဆံမရွိေတာ့၊ ေသခ်ာေအာင္ ႏွစ္ခါေလာက္ျပန္ျဖတ္သည္၊ တီးတီတီးတီပင္၊ bus driver ထေအာ္သည္ နူိးမန္းနီးေပးကက္ရွ္၊ ကဒ္ထဲပုိက္ဆံမရွိရင္အေႂကြေပးပါေပါ့၊ အိတ္ထဲတြင္ပုိက္ဆံဘယ္ေလာက္ရွိလည္းစဥ္းစားလုိက္သည္၊ ေနာက္ကလူေတြကလည္း ဘာတုိးသလဲမေမးနဲ႔၊ bus driverက က်မကုိၾကည့္ၿပီး နူိးမန္းနီးနူိးကက္ရွ္ဂုိးေအာက္ ပုိက္ဆံမရွိရင္ဆင္းသြားဟုဆုိသည္၊ ေဒါသျဖစ္သြားသည္၊ ပုိက္ဆံထည့္ရမည္ေနရာႏွင့္ လက္တကမ္းေက်ာ္ေက်ာ္ေရာက္ေနၿပီ၊ ေနာက္ကလူေတြနဲ႔ ျပန္လွည့္ဘုိ႔မလြယ္၊ ဝွက္ စီမီတုိင္ၾကည္ ဘာလဲလုိ႔ျပန္ေမးလုိက္သည္၊ ဟုတ္ကင့္လုိသိပုံမေပၚ၊ ေဒါသအျပည့္ပါေသာမ်က္လုံးျဖင့္ စုိက္ၾကည့္ေပးလုိက္သည္၊ driver သည္ ျပည္ႀကီးတရုတ္ျဖစ္မည္၊ နူိးမန္းနီးဂုိးေအာက္ က်မကုိထပ္ေျပာသည္၊ fuck you အသံက်ယ္ေလာင္စြာထြက္သြားသည္၊ တုိးေနေသာ လူအုပ္ႀကီးတြန္႔သြားသည္၊ driverလည္းေၾကာင္သြားသည့္ပုံစံ၊ က်မ ဆဲလိမ့္မည္ဟုဘယ္သူမွ မထင္ခဲ့၊ ကုိယ္လက္ထဲမွာ ၂ က်ပ္တန္တရြက္ကုိင္ၿပီးသား၊ ဘယ္သူမွ က်မရဲ႕ ၂ က်ပ္တန္ကုိ ယူျပီးထည့္ေပးမဲ့သူမရွိ၊ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဒီမွာႏွစ္ေယာက္ႏွစ္က်ပ္ သူ႔အတြက္လည္းပါတယ္၊ မေလးမႀကီးတစ္ေယာက္ က်မအတြက္ေပးလုိက္သည္၊ ၿပီးေတာ့ က်မကုိ လက္မေထာင္ျပသည္၊ အီစီး အီစီး ဟု က်မကုိလွမ္းေျပာသည္၊ က်မအနားေရာက္လာေတာ့ က်မ ၂ က်ပ္တန္ကုိ သူကုိေပးလုိက္သည္၊ အုိေက မလုိပါဘူး၊ ဒီ ျပည္ႀကီးတရုတ္ေတြ အဂၤလိပ္လုိလဲမတတ္ လူမႈ႔ေရးလည္းမသိ ဘာေၾကာင့္ခန္႔ထားမွန္း မသိဘူးဟုဆုိသည္၊ က်မက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ဒီလုိျဖစ္လိမ့္မယ္လ႔ုိ ဘယ္သူကထင္မွာလည္း၊ က်မကေျပာလုိက္သည္၊ မေလးမႀကီးက ေအးေဆးပါ ေမ့ျပစ္လုိက္ဟုဆုိသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ ရုံးကားမွီၿပီး ရုံးေရာက္လာခဲ့သည္၊ က်မအေဖလည္း busကား ေမာင္းခဲ့တာပဲ ဒီလုိမ်ိဳးမဟုတ္၊ နုိင္ငံျခားသားေတြ ေနရာတုိင္းမွာပဲလား၊ ခုငါ့ ဆရာလည္း ႏုိင္ငံျခားသားပဲ။
အဲဒီေန႔ကေဒါသျဖစ္ေနေတာ့၊ အထဲမွာ မစၥတာေမာင္ ေရာက္ေနသည္ကုိ မသိလုိက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာျဖစ္သြားသည္၊ ရုံးေတြမွာ ယဥ္ေက်းစြာ စကားေျပာရမည္ကုိ သိ၍လည္း ကိုယ့္စကား ကုိယ္မထိန္းႏုိင္ေသးေတာ့ ဘယ္သူႏွင့္မွ စကားသိပ္မေျပာျဖစ္၊ မိမိေရာက္ေနေသာ အေျခအေနေလး ပ်က္သြားမည္စုိး၍ ႏွင့္ မိမိေၾကာင့္ မစၥစ္အမ္းကုိ မထိခုိက္ခ်င္၍လည္းပါသည္၊ အလုပ္ကိစၥမွလြဲ၍ စကားမေျပာပဲေနသည္။
ကင္တင္းသုိ႔ထြက္လာခဲ့သည္၊ ကာပါခ်ီနုိ ေသာက္ရန္ျဖစ္သည္၊ ေကာ္ဖီ၊ လက္ဖက္ရည္ကို ဝန္ထမ္းေတြ အခ်ိန္မေရြးေသာက္လုိ႔ရသည္၊ ေသာက္ၿပီးအျပန္ ေဆးလိပ္ေသာက္သည့္ေနရာ အေရာက္တြင္ ‘ေဟ့’ ဆုိၿပီးလွမ္းေခၚသျဖင့္လွည့္ၾကည့္လုိက္ရာ အေရာင္းဌာနက ဟယ္လင္ျဖစ္သည္၊ ‘ဘာလဲ’ ဟုေမးလုိက္ရာ၊ ‘ေဆးလိပ္ေသာက္မလား’ လွမ္းေခၚသည္၊
ေက်းဇူးပဲဆုိၿပီးေခါင္းခါျပလုိက္သည္၊
‘လာစမ္းပါ စကားစျမည္ေျပာရေအာင္၊’
‘What up!’ ဘာလဲ ဟုထပ္ေမးလုိက္သည္၊
‘မင္း ဌာနအသစ္ႏွင့္ ေဘာ့စ္အသစ္ႏွင့္ အစဥ္ေျပရဲ႕လား’ လုိ႔၊
‘က်မကလဲ ခုထက္ထိအဆင္ေျပေနတုန္း၊ ကုိယ္အတြက္ပဲ ကုိယ္ပူစမ္းပါ၊’
ဟယ္လင္က ‘မင္းဆရာက single တစ္ေယာက္ထဲ၊ girl friend လည္းမရွိေသးဘူးၾကားတယ္၊’
‘မင္းစိတ္ဝင္စားလုိ႔လား၊’
‘Why not’ ဘာလုိ႔စိတ္ဝင္မစားရမလဲ၊ မင္းေရာ ဆုိၿပီးက်မကုိေမးလုိက္သည္၊
‘‘I don't like joke like this, OK’ ေနာက္တစ္ခါ မစမိဘုိ႔သတိထားပါ၊
‘ေဟ့ Sorry!’ ဟယ္လင္ျပန္ေျပာသည္၊
ဟယ္လင္ကုိ ေသခ်ာစုိက္ၾကည့္ၿပီး၊ လက္ကာျပၿပီး အိမ္သာဘက္သုိ႔ထြက္ခဲ့သည္၊ဟယ္လင္ ဘာေကာင္မလည္းဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ့။
အိမ္သာထဲတြင္ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တဲ့ အဖြားႀကီးက မစၥတာေမာင္က နုိင္ငံျခားသားမုိ႔ မင္းကုိခန္႔လုိက္တာဟုဆုိသည္၊ က်မက မစၥစ္အမ္းလည္း ႏုိင္ငံျခားသားပဲလုိ႔ျပန္ေျပာလုိက္သည္၊ အဖြားႀကီးက အဲဒါေၾကာင့္ မင္းဒီမွာအလုပ္ျမဲေနတာေပါ့ဟုဆုိသည္၊ ‘So what’, ‘he is single’, ‘he is my boss’, ဒီအေၾကာင္းပဲေျပာစရာရွိသည္ထင္သည္၊ မစၥတာေမာင္က က်မေနာက္ေၾကာင္းကုိ လုံးဝမစုံစမ္းပဲခန္႔လုိက္သည္၊ အလုပ္ၿပီးဘုိ႔အျမဲအဓိကထားသည္၊ တအားတက္ၾကြလြန္းသည္၊ တအားတက္ၾကြေသာ ဆရာေတြနဲ႔လုပ္ရရင္ ေသႏုိင္ေလာက္သည္ဟုေျပာၾကသည္၊ က်မကေတာ့ေပ်ာ္သလုိလုိ၊ ဒီလုိနဲ႔ မစၥတာေမာင္ရဲ႕ဌာနမွာ ေလးပတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ၊ တစ္စုံတစ္ရာက မစၥတာေမာင္ဆီ က်မကုိ တြန္းပုိ႔လုိက္တာလား၊ တစ္စုံတစ္ရာေရ ေက်းဇူးတင္လုိက္တာ။
----------------------------------------------------------
ဒီေန႔ အယ္နီကုိေခၚၿပီး အန္ဂ်ီလာ၏ လုပ္ရည္ကုိင္ရည္ကုိ တီးေခါက္ၾကည့္သည္၊ တစ္လေက်ာ္ၿပီမဟုတ္လား၊
အယ္နီက လုပ္ႏုိင္ပါတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ သင္ေပးရဦးမွာပါ၊ တစ္ခုပဲဆရာ က်မတုိ႔ကုိ သိပ္စကားမေျပာဘူး၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ မ်က္စိမွိတ္ထားတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လက္သီးကုိက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားတာ သုံးမိနစ္ကေန အနည္းဆုံး တစ္မိနစ္ၾကာတယ္ဆရာ၊
ေဟ က်ေနာ္လည္း ေဟ တလုိက္မိသည္၊ ၿပီးမွ ဆရာၾကည့္လုိက္ပါမယ္၊ သိပ္စကားမေျပာတာေတာ့သိတယ္၊ အဲလုိလုပ္တတ္မွန္းမသိ၊ ရၿပီ အယ္နီေရ ေက်းဇူးပဲ၊ အန္ဂ်ီလာကုိ ဆရာဆီလႊတ္လုိက္ပါ။
ခဏေနၾကာ အန္ဂ်ီလာဝင္လာသည္၊ က်ေနာ္ေခၚသည္ဆုိ၍ အေရးႀကီးသည္ပုံစံျဖင့္ဝင္လာသည္၊
‘ထုိင္ အန္ဂ်ီလာ၊ မင္းဒီမွာလုပ္တာ တစ္လေက်ာ္သြားၿပီ၊ အလုပ္ေတြကမ်ားေတာ့ မေတြ႔ျဖစ္ဘူး၊’
‘အန္ဂ်ီလာက ဆရာ က်မတုိ႔ေနတုိင္းေတြ႔ေနတာပဲ၊ ဆရာဘယ္လုိေတြ႔ခ်င္လုိ႔လည္း၊’
‘ဟာ မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္ဘူး၊ မေဆြးေႏြးျဖစ္တာကုိ ေျပာတာပါ၊’ က်ေနာ္ စကားမွားသြား၍ နည္းနည္းျပာသြားကာ ျပန္ထိန္းလုိက္ရသည္၊
‘ကဲတုိ႔ေတြ စ ေဆြးေႏြးရေအာင္၊’
‘ဟုတ္’
‘မင္းက ေပးတဲ့အလုပ္ေတြကုိ ၿပီးေအာင္လုပ္ႏုိင္ပါတယ္၊ အတတ္လည္းျမန္တယ္လုိ႔ လုပ္ေဖၚကုိင္ဘက္ေတြကလည္းေျပာတယ္၊ ဆရာကိုယ္တုိင္လည္းျမင္ပါတယ္၊ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အကုန္ေခ်ာေမြ႔ပါတယ္၊ ႏွစ္လျပည့္လုိ႔ ဒီအတုိင္း မင္းအရွိန္မပ်က္ဘူးဆုိရင္ ငါအတည္ျပဳေပးလုိက္မယ္၊’
‘အန္ဂ်ီလာက ဟုတ္ကဲ့၊ ေက်းဇူးပါဆရာ၊’
က်ေနာ္က ‘တစ္ခုအေရးႀကီးတာရွိတယ္၊ Team work ပဲ၊ အလုပ္ထဲမွာ အလုပ္အလုပ္နဲ႔ အဲဒီလုိပဲလုပ္လုိ႔မေကာင္းဘူး၊ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးရွိတယ္၊ communication လုိတယ္၊ မင္းၾကည့္ကြာ၊ ဆရာဆုိ ထြက္လာၿပီး၊ ဝူတုိ႔ အဲရစ္တုိနဲ႔ ေနာက္ေျပာင္ ဟာသေတြ အျပန္မလွန္ ေျပာၾကတာ မဟုတ္လား၊’
‘အန္ဂ်ီလာက ဆရာ joke ဟာသေတြက ရယ္ရပါတယ္၊’
‘ဟာ ဒါဆုိ မင္းဘာေၾကာင့္ မရယ္သလဲ၊’ က်ေနာ္ သူကုိျပန္ေမးလုိက္သည္၊
အန္ဂ်ီလာ ခဏတိတ္ဆိတ္သြားသည္၊ ၿပီးမွ ‘က်မ ရုိင္းရိုင္းစုိင္းစုိင္းေတြ ေျပာမိမွာစုိးလုိ႔ပါ၊ က်မစကားေျပာရင္ အမွားေတြပါၿပီး အလုပ္ထုတ္ခံထိမွာေၾကာက္လုိ႔ပါ၊ ေနာက္ဒီလုိ အလုပ္မ်ိဳးရဘုိ႔ က်မအတြက္ မလြယ္ဘူးဆရာ၊’
‘က်ေနာ္က မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ဆရာႏွင့္မင္းစကားေျပာလာတာၾကာၿပီ၊ ဟုိေန႔ေတြကလည္းေျပာ၊ ဒီေန႔လည္းေျပာ၊ ရုိင္းရိုင္းစုိင္းစုိင္း ဘာတစ္ခုမွ မပါဘူး၊ အမွားလည္းမပါဘူး၊’
‘ဟုတ္ပါတယ္ဆရာ၊ အဲဒါဆရာနဲ႔မ႔ုိလုိ႔ပါ၊ က်မလည္းအံ့ၾသမိတယ္၊’ အန္ဂ်ီလာျပန္ေျဖသည္၊
‘ဆရာႏွင့္ေျပာလုိ႔ရရင္ အကုန္လုံးနဲ႔ေျပာလုိ႔ရမွာပါ၊’ က်ေနာ္ေျပာလုိက္သည္၊
‘က်မမထင္ဘူးဆရာ၊’ ေျဖးညင္းစြာျဖင့္ အန္ဂ်ီလာဆုိလာသည္၊
‘ဆရာ မင္းကုိတစ္ခု အာမခံမယ္၊ မင္းစကားေျပာလုိ႔ ရုိင္းရိုင္းစုိင္းစုိင္းေတြပါရင္ အမွားေတြပါရင္ မင္းကုိအလုပ္မထုတ္ဘူး၊ မင္းမနက္ျဖန္ကစၿပီး အားလုံးႏွင့္စကားေျပာဆက္ဆံပါ၊ ဆရာလည္း အားလုံးကုိ ေျပာထားမယ္၊ မစၥတာဝူဆီကေလ့လာ သူကစကားေျပာ အရမ္းေကာင္းတယ္၊ ဆရာတုိ႔ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကတာေပါ့၊ မင္းဆီက joke ေတြလည္းဆရာၾကားခ်င္တယ္၊ ဒီညေန ဆရာတုိ႔ဌာနတစ္ခုလုံး ဂ်ိဳေရာင္းပြိဳင့္၊ Crystal Jade စားေသာက္ဆုိင္မွာ သြားစားၾကမယ္၊ ဆရာဒကာခံပါမယ္။’
အန္ဂ်ီလာ မ်က္ရည္ေတြဝဲေနသည္၊ က်ေနာ္ကုိစုိက္ၾကည့္ေနသည္၊ ၿပီးေနာက္ မ်က္စိကုိစုံမွိတ္ကာ လက္သီးကုိက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားသည္ ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ၾကာသည္၊ အယ္နီေျပာသည့္အရာ က်ေနာ္ ပထမဦးဆုံးျမင္ဘူးျခင္းျဖစ္သည္၊ မ်က္လုံးျပန္ဖြင့္လာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ အျပည့္နဲ႔၊ ေျဖးညင္းစြာျဖင့္ က်မအေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္သိလုိ႔လဲ၊ အန္ဂ်ီလာဆီကအသံေလးထြက္လာသည္၊
က်ေနာ္က စိတ္ဝင္စားပါတယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္သည္၊ သူကုိ အလုိက္အထုိက္ေလးေနလုိက္သည္၊
‘ဆရာ က်မဘဝဟာ လွပခဲ့တဲ့ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊’
‘က်မ အေဖက delivery သယ္ပုိ႔ကားေမာင္းပါတယ္၊ အဲဒီမတုိင္မွီက busကားေမာင္းတယ္၊ အေမကဘာမွ မလုပ္ဘူး၊ အေမက မေလးရွန္းပါ၊ က်မ ၁၀ႏွစ္အရြယ္မွာ အေဖ အင္းဆီဒင့္ျဖစ္ျပီးဆုံးပါတယ္၊ အဲဒီေန႔က
အေဖကုိ က်မ KFC ၾကက္ေၾကာ္စားခ်င္တယ္ ဆုိၿပီးမွာလုိက္တယ္၊ အေဖအလုပ္ကအျပန္သြားအဝယ္မွာ အင္းဆီဒင့္ျဖစ္တာပါ၊ အေမက အေဖကုိ က်မသတ္လုိက္တာတဲ့၊ ေနာက္ပုိင္း အေမလည္း အရက္ေတြ ေန႔တုိင္းေသာက္ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ဘူး၊ အေဖ အတြက္ရတဲ့ ေလ်ာ္ေၾကး၊ အာမခံေငြေတြလည္းကုန္ေရာ၊ အေမ မေလးရွားကုိျပန္သြားခဲ့တယ္၊ က်မဆီျပန္မလာေတာ့ဘူး၊ က်မ ၁၅ႏွစ္ျပည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အေမ မေလးရွားမွာ ေသၿပီဆုိတာသိရပါတယ္၊ က်မအဖြားႏွင့္ေနပါတယ္၊ အဖြားလုပ္စာ၊ ေထာက္ပံေၾကးေတြနဲ႔ က်မေက်ာင္းတက္ႀကီးျပင္းခဲ့ရပါတယ္၊ က်မ ဘာဆုိးသလဲမေမးနဲ႔၊ ေအးေလ ဘယ္သူကေကာင္းေအာင္ေနလုိ႔ ေျပာဘူးလုိ႔လည္း၊ က်မကု္ိဆုိးလုိက္တာလုိ႔မေျပာတာ က်မအဖြားတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္၊ ဆရာသိခ်င္သလား၊ ဆရာသိခ်င္ရင္ေတာ့ဆက္ေျပာမယ္၊’
‘သိခ်င္တာေပါ့၊ ဆရာစိတ္ဝင္စားပါတယ္၊’ က်ေနာ္ျပန္ေျပာရင္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပလုိက္သည္။
ဆရာ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဆုိတာကုိ က်မ ၁၂ႏွစ္အရြယ္ထဲကသိေနပါၿပီ၊ ေကာင္းေသာသိျခင္းနဲ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ က်မမွတ္မိေနပါေသးတယ္၊ primary ေက်ာင္းတက္တုန္းကေပါ့၊ က်မတုိ႔ေက်ာင္းက ဘူကစ္ဖုန္းေဆြဘက္မွာ၊ P4 ေလးတန္းကုိ ျမန္မာေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မက P6 ေရာက္ေနၿပီ၊ ဆရာၾကားဘူးလားမသိဘူး၊ school bully ဆုိတာ၊ စကၤာပူက top ten ထဲမွာပါတယ္၊ school bully ဆုိတာ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း အႏုိင္က်င့္တာ၊ က်မက စူပါဂဲလ္တစ္ေယာက္ပဲ၊ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္၊ ဂိုဏ္းမဟုတ္ဘူးေနာ္္၊ ျမန္မာေက်ာင္းသား နာမည္က ေအာ္္စတင္ (Austin)၊ ဒီနာမည္ေၾကာင့္လည္း က်မတုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္ခဲ့ရတယ္၊ P4 က က်မတုိ႔ေနာက္လုိက္ တစ္ေယာက္က သတင္းေပးတယ္၊ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ေက်ာင္းသားအသစ္ တစ္ေယာက္ေရာက္ေနတယ္ဆုိလုိ႔၊ ဒီလုိနဲ႔ က်မတုိ႔သူဆီကုိသြားၾကတယ္၊
ေအာ္္စတင္၊ ေအာ္္စတင္ က်မတုိ႔ေခၚလုိက္တယ္၊ ဒီေကာင္ေလးလွည့္မၾကည့္ဘူး၊
ေဟ့၊ မင္းကုိေခၚေနတာကြ၊ ေအာ္္စတင္ က်မတုိ႔ေျပာၿပီး သူ႔ကုိလႈပ္ရမ္းလုိက္တယ၊္
ငါကုိ၊ ငါနာမည္ေမ့ေနလုိ႔၊ ဘာလုပ္မလုိ႔လဲ၊ဘာလဲနဲ႔ ျပဴးတူးျပာတာျဖစ္ေနတယ္၊
ေစာက္ေပါ ငညံ့ (idiot)၊ လာငါတုိ႔နဲ႔လုိက္ခဲ့၊ သူကုိဆြဲေခၚခဲ့တယ္၊
အဲဒီေကာင္ေလးရုန္းေနတယ္၊ မိန္းခေလး အိမ္သာထဲေခၚလာခဲ့တယ္၊ စူပါဂဲလ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ညွပ္ၿပီး ေခၚလာတာ ရုန္းလုိ႔မရဘူး၊ ပါးစပ္ကလည္း ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိဘူး၊ ျမန္မာလုိထင္တယ္၊
မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲ၊ က်မတုိ႔ထဲက စူပါဂဲလ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ လူစီကေမးလုိက္တယ္၊ က်မကေတာ့ ေဘးကပဲရပ္ၾကည့္ေနတယ္၊
အုိင္ဒုန္႔နူိး၊ ငါမသိဘူး၊ ငါမသိဘူး၊
မင္းဘယ္သူလဲ၊ မင္းနာမည္ဘယ္လုိေခၚလဲ၊ အုိင္ဒုန္႔နူိး၊ ငါမသိဘူး၊ အဲဒီေကာင္ေလးငုိမလုိျဖစ္ေနၿပီ၊
လူစီ ဆံပင္ကုိ ေစာင့္ဆြဲလုိက္တယ္၊ အားအား၊ မင္းနာမည္ဘယ္လုိေခၚလဲ၊…
ေအးခ်မ္း××× ၊ ဆုိျပီးျပန္ေျဖတယ၊္ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္ေနၿပီ၊ ဒါဆုိ ေအာ္္စတင္ ကဘာလဲ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဗုိက္ေခါက္ကုိဆြဲလိမ္ၿပီးေမးလုိက္တယ္၊ အားအား ငါအေမကဒီေက်ာင္းတက္မွ ေပးတာ၊ ဘာလုိ႔ ဒီေက်ာင္းတက္မွေပးတာလဲ၊ အုိင္ဒုန္႔နူိးပဲလုပ္ေနေတာ့ အုိင္ဒုန္႔နူိးဦးကြာဆုိၿပီး လူစီကေခါင္းကုိရုိက္လုိက္တယ္၊
ငါကုိ တနဂၤေႏြမွာေမြးလုိ႔၊ ဒီေက်ာင္းတက္ရင္ အဂၤလိပ္နာမည္ေပးရမယ္ဆုိလုိ႔၊
က်မက ငါ့မွာ အဂၤလိပ္နာမည္မရွိဘူး၊ ဒီမွာအမ်ားႀကီးပဲ အဂၤလိပ္နာမည္မရွိတာ၊ အဲဒီအခ်ိန္က က်မ အန္ဂ်ီလာမျဖစ္ေသးဘူး၊ မင္းအေမက စတူးပစ္ (stupid)၊ မင္းက ေစာက္ေပါ ငညံ့ (idiot)၊ မင္းေျပာရမယ္ ငါ့အေမက စတူးပစ္ လုိ႔ ဆယ္ခါ၊ မေျပာတာနဲ႔ က်မကရုိက္မလို႔ဟန္လုပ္လုိက္ေတာ့ ေအာ္္စတင္တစ္ေယာက္ ငါ့အေမက စတူးပစ္ လုိ႔ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ တစ္လုံးခ်င္းေျပာေနတယ္ဆရာ၊ က်မတုိ႔လည္းသူကုိဝုိင္းရယ္ၾကတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူစီက ေအာ္္စတင္ရဲ႕ ေဘာင္းဘီကုိဆြဲခၽြတ္လုိက္တယ္၊ တန္းလန္းေလးဆရာ၊ သူမွာေအာက္ခံေဘာင္းဘီ မပါဘူး၊ က်မတုိ႔ဘယ္လုိမွာမထင္ဘူး၊ က်မတုိ႔ိဝုိင္းရယ္ၾကျပန္တယ္၊ ေအာ္္စတင္လည္း လဲမလုိလုိျဖစ္သြားလုိ႔၊ လူစီကပဲ ေဘာင္းဘီကုိျပန္ဆြဲတင္ေပးလုိက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ မင္းငါတုိ႔ကုိ နာခံမလား ေမးလုိက္တယ္၊ ရက္စ္ ေအာ္္စတင္ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖတယ္၊ က်မက မင္းမုန္႔ဖုိးဘယ္ေလာက္ရသလဲ၊ ေအာ္္စတင္က တစ္က်ပ္လုိ႔ေျဖတယ္၊ မင္းငါတုိ႔ကုိ တစ္ပတ္ႏွစ္က်ပ္ေပးရမယ္၊ ျပန္မေျဖတာနဲ႔ ေပးမွာလား မေပးဘူးလား မာမာေလးေမးလုိက္ေတာ့၊ ေပးပါမယ္ဆုိေတာ့၊ ကတိဆုိၿပီးသူ႔ကုိျပန္လြတ္လုိက္တယ္၊ သူ႔ဆီက က်မတုိ႔အဖြဲ႔ တစ္ပတ္ႏွစ္က်ပ္ရတယ္၊ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီမဝတ္ဘူးဆုိတာ၊ ျမန္မာျပည္မွာ မဝတ္လုိ႔ထင္တယ္၊ သူကုိတစ္ခါတစ္ေလ လမ္းမွာျပန္ေတြ႔ရင္ အဲဒီ့ တန္းလန္းေလးျမင္မိတယ္၊ဟဲဟဲဟဲဟဲ။
ဆရာစဥ္းစားၾကည့္ေလ ေအာ္္စတင္ အေမဟာ တကယ္ကုိ စတူးပစ္ပဲ၊ ဘာမွ နာမည္ေျပာင္းစရာမလုိပဲေျပာင္းတယ္၊ ဆရာမက ေအာ္္စတင္ ေအာ္္စတင္လုိ႔ေခၚရင္္ ေအာ္္စတင္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မထူးဘူး၊ ေနာက္ဆုံး ဆရာမက ျမန္မာနာမည္ပဲ ေခၚေတာ့တယ္၊ ေအာ္္စတင္ အေဖေရာ အေမေရာ အင္ဂ်င္နီယာေတြတဲ့၊ သူ႔ရဲ႕ စတူးပစ္အေမ ကုိေက်ာင္းဝမွာေတြ႔ဘူးတယ္၊ သူ႔သားကုိ အဂၤလိပ္လုိ လုပ္ေျပာေနတာ နားမခ်မ္းသာပါဘူး၊ ျမန္မာလုိမေျပာရဘူးလုိ႔ဘယ္ဥပေဒမွ မရွိပါဘူး၊ က်မတုိ႔ဆုိ အမ်ားစုက ဟုတ္ကင့္လုိ၊ မလာယုေတြက မေလးလုိ၊ တမီးလ္ေတြက တမီးလ္လုိေပါ့၊ အဂၤလိပ္လုိေျပာတဲ့ လူတစ္စု လူတစ္ခ်ိဳ႔ေတာ့ရွိပါတယ္၊ က်မတုိ႔ဘက္မွာ နည္းတယ္၊ အဂၤလိပ္လုိႏွင့္ မန္ဒရင္းက ေက်ာင္းမွာသင္ေနတာပဲဆရာရယ္။
ေနာက္ႏွစ္ၾကေတာ့ က်မ secondary school ေျပာင္းရတယ္၊ ေအာ္္စတင္တုိ႔ လူစီတုိ႔ က်န္ခဲ့တယ္၊ ေနာက္ႏွစ္ေတြၾကေတာ့လည္း သူတုိ႔ က်မရဲ႕ secondary school ေရာက္မလာဘူး၊ တျခားေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကုိ ေရာက္သြားၾကတယ္၊ ေနာက္ပုိင္း လူစီက ေအာ္္စတင္ကုိ အကာအကြယ္ေပးတယ္လုိ႔ၾကားတယ္၊ very close ျဖစ္သြားၾကတယ္တဲ့၊ က်မက အဖြားႏွင့္လုိက္ေနရတယ္၊ အဖြားက ဘြန္ေလးမွာေနတယ္၊ က်မတက္ရတဲ့ ေက်ာင္းက ဂ်ိဳေရာင္းဘက္က secondary school တစ္ခုပါ နာမည္ႀကီးပါပဲ၊ ဆုိးတဲ့ေက်ာင္းသားေပါလုိ႔၊ က်မကေက်ာင္းေရြးခြင့္ မရွိဘူးေလ အေထာက္အပ့ံႏွင့္ တက္ရတာ၊ အဲဒီမွာ က်မႏွင့္ ေတြ႔ရတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းသူႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း ဆရာကုိေျပာျပခ်င္ပါတယ္၊ Sorry ဆရာ I think, I talk too much စကားတအားေပါမိေနၿပီ၊
မေမာေအာင္ပဲ ေျပာသြားတဲ့ အန္ဂ်ီလာကုိၾကည့္ၿပီး၊ က်ေနာ္က
‘ရပါတယ္ အန္ဂ်ီလာ အရမ္းစိတ္ဝင္စားဘုိ႔ေကာင္းတယ္၊ ခုၾကည့္ေလ အန္ဂ်ီလာစကားေတြေျပာသြားတာ ဘာအမွားမွ မပါဘူး၊ တကယ္ကုိပုံမွန္ပဲ၊’
‘အန္ဂ်ီလာက ဟုိးဆရာ၊ ဒါ ဆရာနဲ႔မုိ႔လုိ႔၊ က်မလည္းက်မကုိယ္က်မ အ့ံအားသင့္မိတယ္၊ ဆရာနဲ႔ စကားေတြေျပာျဖစ္ေနလုိ႔၊’
က်ေနာ္သူကုိ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ၿပီး ေျပာလုိက္မိသည္၊
‘အန္ဂ်ီလာက ဆရာနဲ႔ေျပာလုိ႔ရရင္၊ တျခားလူေတြနဲ႔လည္း ေျပာလုိ႔ျဖစ္မွာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ႀကိဳးစားၾကည့္ပါလုိ႔ ဆရာတုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္၊’
‘ဟုတ္ကဲ့ဆရာ က်မႀကိဳးစားၾကည့္ပါမယ္၊’ အန္ဂ်ီလာျပန္ေျဖသည္၊
‘ဟုတ္ၿပီ ေနာက္ေန႔က် အန္ဂ်ီလာေျပာတာေတြ ဆက္နားေထာင္မယ္၊ ျမန္မာေက်ာင္းသူႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း ၿပီးေတာ့ အန္ဂ်ီလာဆုိတာျဖစ္လာတဲ့အေၾကာင္း ဆရာလည္းစိတ္ဝင္စားတယ္၊ ခုေတာ့ အလုပ္ေတြလက္စသပ္ၾကစုိ႔၊ ညေနသြားစားၾကမယ္မဟုတ္လား၊’က်ေနာ္ေျပာလုိက္သည္၊
အန္ဂ်ီလာ တစ္ေယာက္ ဟုတ္ကဲ့ဟုဆုိကာ ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးထြက္သြားသည္၊
ေၾသာ္ ေမာ္တီဗိတ္လုပ္ရတာ မလြယ္ပါလား၊ ေလပူတစ္ခ်ိဳ႕ကုိထုတ္ပစ္ရင္း အလုပ္ေတြကုိ ဆက္လုပ္ေနမိသည္။
------------------------------------------------------------
ကားပတ္ကင္ တြင္ရပ္ထားေသာ က်ေနာ့္ကားေဘးတြင္ သူတုိ႔ရပ္ေစာင့္ေနၾကသည္၊ က်ေနာ္အပါအဝင္လူ ၅ ေယာက္၊ မိန္းခေလးက၂ ေယာက္၊ဘယ္သူေရွ႕ခန္းထုိင္မလဲ စဥ္းစားေနမိသည္၊ ဝူ ႏွင့္ အဲရစ္တုိ႔ ေနာက္ခန္းထဲ ဝင္ထုိင္လုိက္သည္၊ အယ္နီကမလႈပ္ ရပ္ေနသည္၊ အန္ဂ်ီလာ ေပ်ာ္ေနသည္၊ လူတုိင္းကုိ လုိက္ျပံဳးျပေနသည္၊ ခဏေနၾကာ ေနာက္ခန္း ဝူေဘးတြင္ဝင္ထုိင္လုိက္သည္ ဝူကတံခါးဖြင့္ထားသည္၊ ဘာမွစဥ္းစားသည့္ပုံစံမပါ၊ ဒီေနာက္ အယ္နီ ေရွ႕ခန္းတံခါးကုိဖြင့္ကာ သူေနရာ သူရသည့္ပုံစံ ဝင္ထုိင္လုိက္သည္၊ အမူအက်င့္အခ်ိဳ႕ကုိ နားလည္လုိက္ေသာ္လည္း အဆင္ေျပရင္ၿပီးတာပဲ ဆုိၿပီး ဂ်ိဳေရာင္းပြိဳင့္ဘက္ ေမာင္းထြက္လာသည္။
ဂ်ိဳေရာင္းပြိဳင့္ Cryatal Jadeဆုိင္မွာ၊ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ဝက္သားစင္းေကာလမင္း ေခါက္ဆြဲမွာစားၾကတယ္၊ ဝူရဲ႕ေထာက္ခံခ်က္နဲ႔ေပါ့၊ ေနာက္ၿပီး ေပါက္စီမ်ိဳးစုံ၊ အရြက္ေၾကာ္ စုံေနပါတယ္၊ ဒီေခါက္ဆြဲကုိ က်န္က်န္ေခါက္ဆြဲလုိ႔ေခၚတယ္ဆုိၿပီး ဝူတစ္ေယာက္ ေခါက္ဆြဲသမုိင္းေျပာေနတာ သူ႔ဘုိးဘြားေတြ စထြင္ထားတဲ့ အတုိင္းပဲ၊ အဲဒီတုန္းက ဂ်ိဳေရာင္းပြိဳင့္က တစ္ပုိင္းပဲရွိေသးတယ္၊ ဂ်ိဳေရာင္းပြိဳင့္၂ ကုိေဆာက္ေနဆဲ၊ ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ႔ ဂ်ိဳေရာင္းပြိဳင့္က ဆုိင္ေတြအေၾကာင္းေရာက္သြားတယ္၊ အဲဒီမွာ ဘာမွမေျပာပဲစားေနတဲ့ အန္ဂ်ီလာဝင္ေျပာလာတယ္၊ သူေျပာလုိက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ အားလုံးတန္႔သြားေစတယ္၊ အန္ဂ်ီလာက အဲဒီဆုိင္ေတြက ပစၥည္းေတြခုိးဘူးတယ္၊ very fun and cool လုိ႔ေျပာေတာ့၊ ဘယ္သူမွ ဘာမွျပန္မေျပာၾကပါ၊ အန္ဂ်ီလာကပဲ ငယ္ငယ္တုန္းကပါ၊ ဟင္းဟင္း လုပ္ေနသည္၊ က်ေနာ္ဝင္ထိန္းလုိက္ရသည္၊ အန္ဂ်ီလာ ငယ္ငယ္တုန္းကဆုိးတယ္ေလ၊ ဘာဆုိင္ေတြလဲ လုပ္ပါဦးစိတ္ဝင္စားတယ္၊ ေျပာလုိက္ရာ၊ အဲရစ္ကလည္းဘယ္လုိလုပ္တာလဲေျပာပါဦး၊ အယ္နီကဝင္ၿပီး နင္ဖမ္းခံမထိဘူးလား၊ အန္ဂ်ီလာက ႏူိး လုိ႔ဆုိၿပီး၊ ဆာဆာႏွင့္ ဘာတာဘိနပ္ဆုိင္၊ ဘာတာဆုိင္အေၾကာင္းေျပာျပမယ္၊ fun အျဖစ္လုပ္တာ နည္းေတြကုိ အဆက္ဆက္ေတြက သင္ေပးခဲ့တာ၊
ဘိနပ္သြားဝယ္ရင္ အနည္းဆုံး ၅ေယာက္ကေန ၆ေယာက္၊ ႏွစ္အုပ္စုခြဲတယ္၊ တစ္အုပ္စုႏွင့္ တစ္အုပ္စုမသိတဲ့ ပုံစံေနရတယ္၊ အေရာင္းစာေရးကုိ မေတာ္တဲ့ ဆုိဒ္ေတြထုတ္ခုိင္း၊ အေရာင္ေတြလဲခုိင္း လုပ္တယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ အစမ္းစီးဘုိ႔ေနရာေတြမွာ မလုပ္နဲ႔၊ ကင္မရာေတြကုိေရွာင္ရကြယ္ရတယ္၊ ၿပီးရင္အႀကိဳက္မေတြ႔ဘူးဆိုၿပီး မယူဘဲထြက္လာတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘိနပ္တစ္ရံမဟုတ္ရင္ ႏွစ္ရံေလာက္ အျပင္ေရာက္ေနၿပီ လက္ဆင့္ကမ္းေလ၊ အေရာင္းစာေရးက ေပ်ာက္မွန္းသိလုိ႔ ေမးလားျမန္းလားလုပ္ရင္ ရွာေလ၊ CCTV ျပန္ၾကည့္ေလ ဘာမွေတြ႔မွာမဟုတ္ဘူး၊ အဲလုိ အေရာင္းစာေရးမ်ိဳးကုိ ခပ္မာမာေဟာက္ေပးလုိက္၊ သူ႔စရိတ္နဲ႔သူသြားမယ္၊ လုပ္ကတည္းက ေသခ်ာစီစဥ္ၿပီးသား၊ background ေလ့လာရတယ္၊ NTUC ကုန္တုိက္မွာဆုိရင္ လုံျခံဳေရးေတြက ပလိန္းဝတ္စုံနဲ႔ သူတုိ႔ကုိသိထားရတယ္၊ ၃၇၉ ကုိနားလည္ရတယ္။(379= Act for simple thief)
ခုေတာ့ က်မလုပ္ခဲ့တာမွားပါလား၊ အေရာင္းစာေရးေတြ လစာျဖတ္ခံရ၊ အလုပ္ျဖဳတ္ခံရတာကုိ ျပန္ကုိယ္ခ်င္းစာမိတယ္၊ Pizza ပီဇာဆုိလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ပုိက္ဆံေပးစရာမလုိဘူး၊ ထုံးစံပဲ အဲမွာလုပ္တဲ့သူအားလုံးကုိ ၿပီးတယ္၊
အဲဒီမွာ အယ္နီက ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မႈ႔ေၾကာင့္ နင္ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူး လုိ႔ဝင္ေျပာတယ္၊ အန္ဂ်ီလာက တစ္စုံတစ္ရာကပဲ ေစာင့္ေရွာက္တာလား၊ တစ္စုံတစ္ရာကပဲ ခုိးခုိင္းတာလား၊ ခုိးတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး က်မဘာမွ မၿဖစ္ခဲ့ဘူး၊ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္းပဲ က်မ ကာျဖဴး curfew ထိဘူးတယ္၊ ပရုိေဘးရွင္း probation က်ဘူးတယ္၊ အဲဒီမွာ အန္ဂ်ီလာဆုိတဲ့နာမည္ရလာတာေလဟု ျပန္ေျဖသည္၊
ေနာက္ဆုံးေတာ့ စကားေတြ ဝူဆီေရာက္သြားၿပီး တရုတ္ရုိးရာအေၾကာင္း ေသသူေတြကုိ ေငြစကၠဴေတြ အရုပ္ေတြ မီးရိႈ႕ပူေဇာ္တဲ့အေၾကာင္းဆက္ေျပာေနသည္၊ က်ေနာ္ကေတာ့ နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့သည္၊
ဝူက ကြန္ျဖဴးရွပ္ အေၾကာင္းေျပာရာ အန္ဂ်ီလာက ကြန္ျဖဴးရွပ္စာအုပ္ေတြ သူဖတ္ဖူးေၾကာင္း တစ္ခ်ိဳ႕ကုိဝင္ေျပာရာ က်ေနာ္ အပါအဝင္ အားလုံးအ့ံအားသင့္ေစခဲ့သည္၊ စကားေတြကုိဒီမွာတင္ျဖတ္ၿပီး က်ေနာ္လည္းပုိက္ဆံရွင္းဘုိ႔ုျပင္သည္၊ ဝူႏွင့္ အဲရစ္တုိ႔ မိသားစုအခ်ိန္ထဲက ဖဲ့ေပးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ အယ္နီႏွင့္ အန္ဂ်ီလာကုိလည္း စားေကာင္းမည္ထင္ေၾကာင္းေျပာလုိက္သည္၊ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္က အစားဆုံး မဟုတ္လား၊ အယ္နီက ဆရာသာေကၽြးရင္ က်မတုိ႔က အဆင္သင့္ပဲဟုေျပာ၍ အားလုံးရယ္ျဖစ္ၾကသည္၊ အန္ဂ်ီလာက တုိးတုိးေလး က်ေနာ္ကုိ၊ ဆရာက ပတ္ဗီစတာ Parc vista မွာေနတာမဟုတ္လား၊ က်မက ဘြန္းေလးပေလ့မွာေနတာ တလမ္းထဲပဲ လုိက္ပုိ႔ေပးေနာ္ဆုိ၍ ေကာင္းၿပီလုိက္ပုိ႔ေပးမယ္ဟု ေျဖလုိက္သည္။
အန္ဂ်ီလာ ေရွ႕ခန္းမွာ ဝင္ထုိင္လုိက္သည္၊ ထုိင္ၿပီးတာနဲ႔ ေက်းဇူးတင္တယ္ဆရာဟု အစခ်ီကာ စကားေတြ စေျပာေတာ့သည္၊ က်မ အထက္တန္းေက်ာင္း secondary school ေရာက္ေတာ့ ဆုိးတယ္ဆရာ၊ detention အခန္းဆုိတာက်မအတြက္ မဆန္းသလုိ၊ discipline teachers ေတြကလည္း မသိတဲ့လူမရွိ၊ အထက္တန္းႏွစ္တန္း Sec 2 ေလာက္မွာ ဂုိဏ္းဝင္ျဖစ္သြားၿပီ၊ အျပင္ဂုိဏ္းကုိေျပာတာဆရာ၊ boy friend ကုိတစ္ေယာက္ထဲထားတယ္ သူကအျပင္က ring leader တစ္ေယာက္ပဲ၊ အေမဆုံးတယ္လုိ႔ ၾကားၿပီးေနာက္ပုိင္းပုိဆုိးလာတယ္လုိ႔ ထင္တာပဲ၊ အထက္တန္းေလးတန္း Sec 4 မွာ၊ ရန္ျဖစ္တာေတြမ်ားလာတယ္၊ က်မကုိ CGC ကုိလႊတ္တယ္ဆရာ၊ CGC ဆုိတာ the Child’s Guidance Clinic ပါ၊ SGH ထဲက Mental Health မွာရွိတယ္၊ fully Government subsidise ပါ၊ ကေလးေတြအတြက္ဆုိေပမဲ့၊ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြကုိပါ ၾကည့္ေပးပါတယ္၊ က်မ disorder ျဖစ္ေနတယ္ထင္လုိ႔ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကလႊတ္တာပါ၊ အဲဒီကေန က်မရဲ့ ပထမဦးဆုံး ေကာင္ဆယ္လာနဲ႔ေတြ႔ခဲ့တာပါ၊ MCDS,(ယခု MCYS) ကပါ၊ မစၥစ္တူလ္ဆီတဲ့ ပန္ခ်ာပီ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ပါ၊ ဒါေပမဲ့ မန္ဒရင္းလုိ၊ ဟုတ္ကင့္လုိ တတ္တယ္ဆရာ၊ ခု ROM မွာ၊ အဲဒီအခ်ိန္ က်မ curfew ႏွင့္ေနရတယ္၊ သူကက်မကုိ စာအုပ္ေတြေပးဖတ္ခဲ့တယ္၊ ကြန္ျဖဴးရွပ္စာအုပ္ေတြလည္းပါတယ္၊ အထက္တန္းငါးတန္း Sec 5 မွာ boy friend နဲ႔လည္းအဆင္မေျပေတာ့ ပုိဆုိးလာတယ္လုိ႔ေျပာရမလား၊ ၿမိဳ႕ထဲဘက္က နာမည္ႀကီး မိန္းကေလး ေက်ာင္းကဂုိဏ္းႏွင့္ ရန္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့၊ က်မ ပရုိေဘးရွင္း probation ထိတာပဲ၊ GCE မေျဖျဖစ္ဘူး၊ အဲဒီေနာက္မွာ မစၥစ္အမ္းႏွင့္ ေတြ႔တာပါ၊ သူကက်မရဲ႕ တတိယေျမာက္ ေကာင္ဆယ္လာ၊ သူႏွင့္ ၂ ႏွစ္ေလာက္ၾကာတယ္၊ GCE ျပန္ေျဖျဖစ္တယ္၊ သင္တန္းေတြတက္တယ္၊ ဘုရားေက်ာင္းအလုပ္ေတြလည္း လုိက္လုပ္ရတယ္၊ အဲမွာ အန္ဂ်ီလာဆုိတာျဖစ္လာတယ္၊ ဒါေပမဲ့ က်မက free thinker ပါ တရုတ္ရုိးရာကုိေလးစားတယ္၊ ကြန္ျဖဴးရွပ္ကုိ သေဘာၾကတယ္၊ အျပင္ကလူေတြ အရပ္ထဲက က်မကုိ
ေလေဟာင္း အေနနဲ႔ပဲသိၾကပါတယ္၊
ေရာက္ၿပီဆရာ၊ေက်းဇူးပဲ၊
ေနာက္ဇာတ္လမ္းေတြ ေနာက္ၾကံဳမွေပါ့ ဟုေျပာျပီး ႏူတ္ဆက္သြားသည္၊ ဘြန္းေလး wet market ေရွ႔တြင္ခ်ထားခဲ့ၿပီး Parc vista သုိ႔ေမာင္းထြက္ခဲ့သည္၊ ေၾသာ္ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္မေလးပါပဲ။
………………………………………………………………………….
ေနာက္ေန႔ က်ေနာ္အလုပ္ေတြေတာ္ေတာ္ မ်ားေနသည္၊ ရုံးခ်ဳပ္ကေရာ marketing ေရာ အၿပီးလုိခ်င္တာေတြ ေတာင္းေန၍ျဖစ္သည္၊ ညေန ၄ နာရီေလာက္ နည္းနည္းၿပီးလုၿပီးခင္မွာ၊
“ေဒါက္ ေဒါက္” တံခါးေခါက္သံၾကား၍ ဝင္ခဲ့ပါဆုိလုိက္သည္၊ အန္ဂ်ီလာဝင္လာသည္၊
‘က်ေနာ္က ဘာကိစၥရွိလုိ႔လဲ’ အန္ဂ်ီလာဟုေမးလုိက္သည္၊
‘က်မခြင့္လုိခ်င္လုိ႔ပါဆရာ၊’
‘မင္းခြင့္မရွိေတာ့ဘူးေလ၊ ခြင့္မဲ့မယူပါဘူးလုိ႔လည္းေျပာထားတာ၊’ က်ေနာ္ျပန္ေမးလုိက္သည္၊
‘Child care leave ပါဆရာ၊ ကေလးခြင့္၊’
‘ဘာ၊ ကေလးခြင့္ ဟုတ္လား၊’
‘ဟုတ္တယ္ဆရာ ကေလးခြင့္ အစုိးရကေပးထားတာ က်မယူလုိ႔ရတယ္၊’
‘မင္းမွာကေလးရွိတယ္ ဟုတ္လား၊’
‘ဟုတ္တယ္ ဆရာ၊ ဆရာ မသိဘူးလား၊ သမီးေလးေလ ၃ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မွာ၊
ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္၊ ဆရာနဲ႔ေတြ႔ေပးဦးမယ္၊ မနက္ျဖန္သမီးေလးအတြက္သြားရမွာ၊’
က်ေနာ္ကသာ အ့ံအားသင့္မိတာ၊ အန္ဂ်ီလာက ပုံမွန္ေလးပဲေျပာေနသည္၊ ေတာ္ေတာ္ ညံ့သည့္ငါပါလား၊ တစက္ရုံလုံးသိမည္၊ က်ေနာ္သာ မသိတာျဖစ္မည္၊ အန္ဂ်ီလာပုံစံက ခြင့္ယူကုိယူမည့္ပုံစံ၊ ကေလးခြင့္လည္းျဖစ္ေနသည္၊ ကေလးရွိတာ ငါမသိဘူးဟုေျပာရင္ idiot ဟု ေျပာမွာေသခ်ာသည္၊
‘ဒါဆုိလည္းခြင့္စာတင္ခဲ့ေလ၊’ က်ေနာ္ေျပာလုိက္သည္၊
‘ေက်းဇူးပဲဆရာ၊ ဆရာကုိေတာ့ေျပာစရာေတြမ်ားကုန္ၿပီ၊ သမီးေလးအေၾကာင္းလည္းပါလာၿပီ၊ ေနာက္ၾကရင္ဆရာကုိ ေသခ်ာေျပာျပမယ္ေနာ္၊’ ဟုဆုိကာထြက္သြားသည္၊
က်ေနာ္ ဘယ္လုိက်န္ရစ္ခဲ့လည္း မသိပါ၊ ေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီးဆုိပါလား။
အပုိင္း ၂ ၿပီးပါၿပီ၊
MCDS= Ministry of Community Development and Sports
ROM= Registry of Marriagesဓါတ္ပုံကုိ google မွယူသည္၊
